Ξέρω πως πολλοί, και κυρίως πολλές, θα διαφωνήσετε, αλλά θα το γράψω και μου φτάνει απλώς να το διαβάσετε και να το σκεφτείτε.
Για την ύπαρξη και διατήρηση μιας πόλεως, ή και ευρύτερων κοινωνικών δομών όπως τα κράτη, απαιτούνται κάποιες συνομολογηθείσες παραχωρήσεις από τους πολίτες αυτών, για να μην διαλυθούν. Για παράδειγμα το δικαίωμα στη βία παραχωρήθηκε σε ουδέτερα όργανα που πράττουν βάσει νόμων. Οι άνθρωποι, παρ' όλο που έχουν την τάση να ξεχωρίζουν ή να προσπαθούν να ξεχωρίσουν, συνήθως υπακούουν σε κάποιες κοινές νόρμες, ήθη και έθιμα.
Η ομοιομορφία μεταξύ τους είναι αληθινή πηγή ενδυνάμωσης, και όχι η "διαφορετικότητα" που προσπαθούν να επιβάλλουν οι διάφοροι κήρυκες των σύγχρονων καταστροφέων των εθνών και των πολιτισμών. Η ομοιομορφία αυξάνει την συνοχή και την ενότητα, προσφέρει την πεμπτουσία αυτού που ονομάζεται "Κοινόν" και είναι όλα αυτά τα στοιχεία που αποφασίζει ένας λαός να προστατέψει, όταν αποφασίζει να πολεμήσει κατ' ενός εισβολέα.
Στην δική μας ιστορία το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό, διότι αυτά τα κοινά στοιχεία ήταν ο λόγος που συνεστήθη το "Πανελλήνιον" και οι αρχαίοι μας πρόγονοι πολέμησαν ενωμένοι κατ' ενός πολύ ισχυρότερου κράτους.
Όταν η ομοιογένεια διαταράσσεται τότε προκύπτουν εσωτερικες συγκρουσεις εντός του κοινωνικού συνόλου που οδηγούν είτε σε βίαιη επιβολή του ισχυρότερου, είτε σε διάλυση. Το τελικό αποτέλεσμα πάντως είναι πως το αρχικό κοινωνικό σύνολο τελικά αποδυναμώνεται
Σαφώς, στο πέρας των αιώνων οι κοινωνίες δέχονται επιδράσεις και αλλάζουν. Ενσωματώνουν ξένα στοιχεία, όπως ένας ζωντανός οργανισμός εξελίσσεται διαρκώς ανάλογα με το περιβάλλον του και τους πόρους που βρίσκει διαθέσιμους. Όμως αυτή η διαδικασία γίνεται σταδιακά, αυτοβούλως και με τρόπο που οι εσωτερικές ζυμώσεις φιλτράρουν και εντασσουν ελεγχόμενα τις όποιες εξωτερικές αυτές επιδράσεις.
Η μοναδικότητα ενός πολιτισμού είναι σημαντική στην βιοποικιλοτητα του ανθρώπινου είδους. Είναι ο λόγος που αγκαλιάζουμε με στοργή μια απομακρυσμενη ανθρώπινη φυλή που ζει στα όρια του πολιτισμού, και αποδεχόμαστε τις (για εμάς) βάρβαρες συνήθειές της ως μια ακόμα ψηφίδα στο μωσαϊκό της ανθρώπινης υπάρξεως.
Λεχθέντων τούτων, πρέπει να αποδεχθούμε πως το Ιράν έχει ένα πολιτισμικό σύστημα που περιλαμβάνει κάποιους κανόνες που σε εμάς μπορεί να μην είναι αρεστοί. Όμως αυτοί οι κανόνες αφορούν την κοινωνία του Ιράν και μόνο, εφόσον δεν σκοπεύει να επιχειρήσει όπως πριν 2.500 χρόνια να μας τους επιβάλει κι εδω. Και δεν το σκοπεύει. Αντιθέτως οι δικές μας κυβερνήσεις επιχειρούν συστηματικά να εισαγάγουν παρόμοια ήθη και έθιμα στις δικές μας κοινωνίες, μας τα επιβάλουν ως σεβαστά και ακόμα χειρότερα ομνύονται πως θα πατάξουν τον εθνικισμό και τον νατιβισμό που είναι δύο εμφυτες στον άνθρωπο τάσεις για να υποστηρίζει την εθνική του ταυτότητα και την πολιτισμική του ιδιοπροσωπεία και να προστατεύει από εισβολείς, διαβρωτές του κοινωνικού ιστού και προδότες.
Ο,τι συμβαίνει εντός του Ιράν και του κάθε Ιράν, αφορά το Ιράν και μόνο. Στο Διεθνές Δίκαιο υπάρχουν πολλές υποδείξεις και οδηγίες για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως πριν από αυτά τα κεφάλαια, προηγούνται οι κανονισμοί για την εθνική κυριαρχία και τον σεβασμό στους διάφορους πολιτισμούς.
Μόνο η Δύση και οι λαοί που την συναποτελούν έχουν τις τελευταίες δεκαετίες την αντίληψη πως έχουν κάποιον θεόπεμπτο ρόλο να επιβάλλουν την "ισότητα", την "δικαιοσύνη" και την "Δημοκρατία" σε άλλους λαούς. Και όσο κι αν αντιμάχονται δήθεν τον ρατσισμό, αυτή η ιδέα για τον εαυτό τους είναι ατόφιος ρατσισμός και ολοκληρωτισμός, διότι θεωρούν πως είναι καλύτεροι από τους άλλους (δεν είναι οπωσδήποτε κακό αυτό), αλλά επιθυμούν και να επιβάλουν τα ήθη τους και τον πολιτισμό τους σε άλλους. Δημοκρατία με βόμβες δηλαδή.
Στο Ιράν προχθές μια φοιτήτρια προέβη σε μια άσεμνη για τα δεδομένα της Ιρανικής κοινωνίας ενέργεια, και στην συνέχεια εξ όσων μεταφέρονται, ξυλοκοπήθηκε άγρια, με πιθανή κατάληξη τον θάνατό της.
Κατ' αρχήν πρέπει να πούμε πως είναι τραγικό μια νέα κοπέλα να χάνεται με αυτόν τον τρόπο. Το κράτος του Ιράν, απέτυχε στην αποστολή του να διαφυλάξει την ασφάλειά της κοπέλας, μια αποστολή που είναι κοινή για όλα τα κράτη του κόσμου απέναντι στους πολίτες τους. Η διαφύλαξη της ασφάλειας των πολιτών δεν συνεπάγεται πως δεν μπορούν να υπάρχουν εκτελέσεις σε περίπτωση ειδεχθών εγκλημάτων που ευθύνονται για τον χαμό άλλων συνανθρώπων (ναρκωτικά, μαζικοί φόνοι αθώων,) αλλά όλοι πρέπει να έχουν δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη. Η κοπέλα δολοφονήθηκε πιθανώς από αστυνομικούς του Ιραν. Δεν αποτελεί δίκαιη δική αυτό, αλλά μάλλον ένδειξη ενός κράτους που δεν ελέγχει τους λειτουργούς του. Βεβαίως πουθενά στον κόσμο δεν υφίσταται τέτοιος τέλειος έλεγχος, αλλά υπάρχουν σχετικές τιμωρίες σε τέτοιες περιπτώσεις, επί τη κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση.
Σε κάθε περίπτωση, αυτά δεν έχουν καμμία σχέση με το ότι η σωματοκάλυψη είναι επιβεβλημένη από την κοινωνία και το κράτος του Ιράν και ασχέτως του αν μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα, και η μόνη αρμόδια για την αλλαγή της πραγματικότητας αυτής, είναι η ίδια η κοινωνία του Ιράν με μικρές και ήπιες σταδιακές αλλαγές που σίγουρα δεν συμπεριλαμβάνουν δημόσια ξεβρακώματα και δεν γίνονται σε ένα απόγευμα ή σε μισό χρόνο. Συνήθως οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές απαιτούν μια ή δυο γενιές, δηλαδή 20-40 έτη για να υπάρχει συνειδητή διαφορά.
Δείτε και την ελληνική κοινωνία πόσο άλλαξε και προόδευσε από το 1980 στο 2020...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου