Η ΘΕΩΡΊΑ ΠΟΛΙΚΉΣ ΔΙΑΜΌΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΌΝΟΥ ΤΟΥ DAVID TALBOTT ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΉ ΣΎΝΔΕΣΉ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΌ

 

Στο πρωτοποριακό βιβλίο του από το 1980 «Ο μύθος του Κρόνου» (εμπνευσμένο από το έργο του Immanuel Velikovsky, ο οποίος είχε αλληλογραφία με τον Αϊνστάιν σχετικά με τις ιδέες του), ο ερευνητής David Talbott ανέλυσε μύθους από αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο και διαπίστωσε ότι όλοι περιγράφουν το ίδιο φαινόμενο γύρω από τον Κρόνο. Διαπίστωσε ότι ο συμβολισμός για τον Κρόνο είναι ο ίδιος σε όλη την αρχαία Μεσοποταμία, την Ινδία, την Ελλάδα, την Αμερική και την Αίγυπτο και, όπως τεκμηριώνεται από αρχαίους πολιτισμούς, εξηγεί πώς υπήρχε κάποτε μια ουράνια ευθυγράμμιση που περιελάμβανε τον Κρόνο που συνέβη πριν από χιλιάδες χρόνια. Με βάση αρχαίες αναφορές σε όλο τον κόσμο, ο Talbott περιγράφει μια περίοδο «μεγάλης αναταραχής» στα ουράνια σώματα, όταν ο Κρόνος, η Αφροδίτη και ο Άρης κατέβηκαν και ευθυγραμμίστηκαν πάνω από τη Γη σε ένα θεαματικό αστρονομικό γεγονός που ονομάστηκε «Πολική διαμόρφωση του Κρόνου». Όπως λέει ο Talbott στο «The Saturn Myth»: «[Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου είναι] η ιδέα που βασίζεται στη συγκριτική μυθολογία, ότι η Γη ήταν κάποτε σε κοντινή απόσταση, ή ακόμα και ένας δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου». Κατά τη διάρκεια αυτής της ουράνιας αναταραχής, ο Άρης κατέβηκε από τη θέση του στον ουρανό και σχημάτισε μια σκάλα προς τον Κρόνο και την Αφροδίτη, η οποία με την πάροδο του χρόνου μεταμορφώθηκε σε διάφορες μυθολογικές έννοιες, συμπεριλαμβανομένου του ουράνιου γίγαντα Άτλαντα, του Δέντρου της Ζωής, του Ολύμπου, του Σκάφους του Ρα και του Πύργου της Βαβέλ, μεταξύ άλλων. Διάφοροι πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο κατέγραψαν αυτή την ουράνια σκάλα. Για παράδειγμα, οι Ινδιάνοι Makirtare του τροπικού δάσους του Αμαζονίου λένε για μια εποχή όπου ο ήρωας Ahishama, που προσδιορίζεται ως Άρης, ανέβηκε μια σκάλα στον Ουρανό. Ο Talbott αποκαλεί αυτή τη σκάλα "Κοσμικό Βουνό". Υπάρχουν μερικά παραδείγματα για το πώς μπορεί να φαινόταν αυτή η ευθυγράμμιση εδώ.

ΚΟΣΜΙΚΌ ΒΟΥΝΌ ΠΡΟΣ ΚΡΌΝΟΣ

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ουράνιας αναταραχής, ο Κρόνος και τα άλλα σώματα που ήταν ευθυγραμμισμένα με αυτόν πέρασαν από διάφορες διαμορφώσεις στον ουρανό (δείτε τη σειρά ντοκιμαντέρ «Discourses on an Alien Sky») και σε ένα σημείο το φως από την Αφροδίτη πίσω από τον Άρη σχημάτισε αυτό που φαινόταν να είναι μια κόρη μέσα σε ένα τρίγωνο που ο Talbott συνδέει με το All-Seeing-Eye. Όπως εξηγεί ο Talbott στον «Μύθο του Κρόνου»: «Ο Κρόνος φοράει τη ζώνη ως χρυσή ζώνη, κολάρο ή στέμμα. Κατοικεί σε αυτό ως μαθητής του Οφθαλμού που βλέπει τα πάντα... Είναι αδύνατο να ακολουθήσουμε την αρχαία εικόνα του Κρόνου, χωρίς να συναντήσουμε τον παράδεισο της Εδέμ, τη χαμένη Ατλαντίδα, το Μάτι του Ουρανού που βλέπει τα πάντα ή το φίδι-δράκοντα του βυθού». Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου χαρακτηριζόταν κυρίως από ένα αστέρι 8 ακτίνων ή έναν τροχό 8 ακτίνων και το φως που έλαμπε από την Αφροδίτη δημιούργησε μια ημισέληνο φωτός κάτω από τον Κρόνο. Ακολουθούν εικόνες του Κρόνου που κρατά έναν τροχό 8 ακτίνων (όπως φαίνεται στο 'Discourses on an Alien Sky'). Η φωτεινή ημισέληνος του φωτός κάτω από τον Κρόνο μεταμορφώθηκε και ανθρωπομορφοποιήθηκε. Η ημισέληνος του Κρόνου μεταμορφώθηκε σε φτερά, με τον ηλιακό δίσκο (Κρόνος) τοποθετημένο στο κέντρο, όπως με τον αιγυπτιακό φτερωτό Kheper. Απόσπασμα από τον «Μύθο του Κρόνου»: «Της ημισελήνου στις πρωτογενείς εικόνες και οι αρχαίες πηγές παρουσιάζουν αυτές τις βασικές μορφές: Τα κέρατα του θεού-ταύρου ή τα υψωμένα χέρια του ουράνιου γίγαντα [όπως ο Άτλας]. Τα τεντωμένα φτερά της μητέρας θεάς. Αλλά αυτά τα ίδια φτερά, ή όπλα, αποτελούν το ιστιοφόρο του μεγάλου θεού, το οποίο με τη σειρά του απεικονίζεται ως δύο λαμπερά κέρατα». Όπως επισημαίνει ο Talbott στον «Μύθο του Κρόνου», τα θεμελιώδη θέματα των εικόνων του Κρόνου περιλαμβάνουν το Πλοίο του Κρόνου, το Μάτι που βλέπει τα πάντα, τους δύο ιερούς πυλώνες του Ουρανού, τα δύο λαμπερά κέρατα, τα ανυψωμένα χέρια του ουράνιου γίγαντα και τις σκάλες προς τον Ουρανό όπως η Σκάλα του Ιακώβ, τα οποία βασίζονταν όλα στην ίδια ουράνια ευθυγράμμιση.

Η ιδέα μιας ουράνιας σκάλας, μπορεί να παρουσιαστεί, είναι απλά μια παραλλαγή του ευρέως διαδεδομένου θέματος ενός Παγκόσμιου Δέντρου. Όπως έχει τεκμηριώσει ο Ρουμάνος ιστορικός της θρησκείας Mircea Eliade, τέτοιες ιδέες υπάρχουν από την αυγή του χρόνου, λέγοντας: «Η ανάβαση στον ουρανό κατά μήκος του Άξονα του Κόσμου είναι μια παγκόσμια και αρχαϊκή ιδέα». Ο ίδιος μελετητής συνεχίζει να συνοψίζει αυτό το θέμα και τους μύθους που το συνοδεύουν ως εξής: «Αν προσπαθήσουμε να επιτύχουμε μια γενική άποψη όλων των μύθων και των τελετουργιών που μόλις ανασκοπήθηκαν εν συντομία, μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι έχουν μια κυρίαρχη κοινή ιδέα: Η επικοινωνία μεταξύ Ουρανού και Γης μπορεί να επιτευχθεί με κάποιο φυσικό μέσο (γέφυρα, σκάλες, σκάλα, αμπέλι, κορδόνι, «Αλυσίδα από βέλη», βουνό κ.λπ.). Όλες αυτές οι συμβολικές εικόνες της σύνδεσης μεταξύ Ουρανού και Γης είναι απλώς παραλλαγές του Παγκόσμιου Δέντρου ή του Axis Mundi». Το ότι ο πλανήτης Άρης ήταν ο ίδιος συνδεδεμένος με τις αρχαίες αντιλήψεις για το Παγκόσμιο Δέντρο έχει τεκμηριωθεί από άλλους μελετητές εκτός από τον Talbott. Για παράδειγμα, στο βιβλίο της «A Dictionary of Symbols», η Joan Cirlot αναφέρει ότι: «Το Δέντρο της Ζωής, όταν δεν ανεβαίνει ψηλότερα από το βουνό του Άρη, θεωρείται ως πυλώνας που στηρίζει τον Ουρανό». Το Παγκόσμιο Δέντρο, επίσης γνωστό ως Κοσμικό Δέντρο, Άξονας Mundi ή Δέντρο της Ζωής, είναι μια συμβολική αναπαράσταση ενός κεντρικού άξονα που συνδέει διαφορετικές σφαίρες, διαστάσεις ή επίπεδα ύπαρξης μέσα σε μια κοσμολογία. Εσωτερικά, το Παγκόσμιο Δέντρο συνδέθηκε με τη Θεία Ένωση (έγινε ένα με τον εαυτό και την πηγή) και μπορεί να φανεί στους Τεκτονικούς Πίνακες Ιχνηλάτησης (όπως φαίνεται παρακάτω). Τα παραδοσιακά κοσμολογικά συστήματα πιστοποιούν σταθερά μια εμφανή σκάλα ή σκάλα που κάποτε γεφύρωνε τον Ουρανό και τη Γη στην περασμένη εποχή των θεών.

Σύμφωνα με τη Linda Buckley, στην εργασία της «The Tree Sacred Symbol»: «Το δέντρο είναι ένα αρχετυπικό σύμβολο στις θρησκείες του κόσμου, που συνήθως απεικονίζεται ως το Κοσμικό Δέντρο ή το Δέντρο της Ζωής που υποστηρίζει το Σύμπαν. Η αναρρίχηση αντιπροσωπεύει την ανάληψη στον Ουρανό». Ο Talbott επεκτείνει την περίεργη ιδέα ότι η πολική διαμόρφωση του Κρόνου ήταν ένα είδος σκάλας ή σκάλας προς τον Ουρανό στο άρθρο του εδώ στο οποίο λέει: «Μία από τις αρχετυπικές μορφές που είχα συζητήσει αφορούσε τους παγκόσμιους μύθους και τα σύμβολα της «Αλυσίδας των Βελών», ένα θέμα άρρηκτα συνδεδεμένο με ένα άλλο αρχέτυπο, τη «Σκάλα του Ουρανού». Όπως συνηθίζεται να λέγεται η ιστορία, ένας μεγάλος πολεμιστής εκτοξεύει βέλη στον ουρανό, καθένα από τα οποία ενσωματώνεται στον ουρανό για να σχηματίσει μια σκάλα ή μια σκάλα προς τη γη των θεών». Ο Talbott έχτισε τις ιδέες του στον «Μύθο του Κρόνου» από την έρευνα του Ρώσου μελετητή Immanuel Velikovsky, ο οποίος ανέπτυξε πολλές από τις θεμελιώδεις ιδέες για τη θεωρία της πολικής διαμόρφωσης του Κρόνου. Στο βιβλίο της «She Spins the Coils of Creation», η Leslene della-Madre εξηγεί τις ιδέες του Velikovsky, λέγοντας: «Υπάρχουν μερικοί συγγραφείς και ερευνητές από το πρόσφατο παρελθόν καθώς και το παρόν, όπως ο αείμνηστος Ρώσος λόγιος Immanuel Velikovsky (1895-1979) που έγραψε... στο 'Worlds in Collision' ότι αυτές οι αλλαγές [ουράνια αναταραχή] διατάραξαν μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ζωής στη Γη με αποτέλεσμα πολλές ιστορίες όπως μύθοι πλημμύρας, διαπολιτισμικές μυθολογίες που απεικονίζουν επικές μάχες και συγκρούσεις, μύθοι της Σκάλας του Ιακώβ, σκάλες προς τον Ουρανό, τροχός του Ιεζεκιήλ κ.λπ., και ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα στάδιο φόβου για μια μεγάλη καταστροφή. Δεν έχουμε θεραπεύσει τον εαυτό μας και ζούμε με τον φόβο του παρελθόντος». Η ιδέα μιας σκάλας προς τον Ουρανό με την πολική διαμόρφωση του Κρόνου έχει ένα βιβλικό θεμέλιο με τον Πύργο της Βαβέλ και τη Σκάλα του Ιακώβ. Ο Ιησούς είπε (στον Ιωάννη 1:51): «Αληθινά, αληθινά, σας λέω, θα δείτε τον ουρανό ανοιχτό, και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν επάνω στον Υιό του ανθρώπου». Αυτή η δήλωση έχει ερμηνευθεί ότι εμπλέκει τον Ιησού με μια ουράνια σκάλα, καθώς ο Χριστός γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ Ουρανού και Γης.

ΕΙΚΌΝΑ ΤΗΣ ΣΚΆΛΑΣ ΤΟΥ ΙΑΚΏΒ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΌΤΥΠΕΣ ΒΊΒΛΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΎΘΗΡΟΥ (ΤΟΥ 1534 ΚΑΙ ΕΠΊΣΗΣ ΤΟΥ 1545

Μιλώντας για την έρευνα του Velikovsky, στο βιβλίο της «Immanuel Velikovsky: The Truth Behind the Torment», η Ruth Sharon, μιλώντας για την πολική διαμόρφωση του Κρόνου, λέει: «Οι ραβδώσεις, τα σκοτεινά κενά μεταξύ των θυλάκων αερίου που εκπέμπουν φως, είναι κοινά σε πολλά πλάσματα. Ένα φθορίζον φως είναι ένας τύπος πλάσματος. Καθώς ο σωλήνας γερνάει, οι συνθήκες αλλάζουν και μερικές φορές οι ραβδώσεις μπορούν να φανούν στο φως. Εάν ο σωλήνας ήταν κάθετος, σε ορισμένες περιπτώσεις οι ραβδώσεις θα μπορούσαν να μοιάζουν με σκάλα. Ανάλογα με τις συνθήκες, οι ραβδώσεις μπορεί να είναι σταθερές ή κινούμενες. Πλάσμα αυτής της φύσης στον ουρανό θα μπορούσε να δώσει την εντύπωση μιας κυλιόμενης σκάλας στον Ουρανό. Φαίνεται λογικό ότι κάποιος τύπος γραμμωτού πλάσματος θα μπορούσε να έχει παρατηρηθεί. Αν ναι, αυτό θα ήταν πιθανώς ένα πολύ εντυπωσιακό θέαμα. Θα ήταν ασυνήθιστο και, ως εκ τούτου, άξιο σχεδίων και ιστοριών. Φαίνεται λογικό ότι η αρχική σκάλα ή σκάλα προς τον Ουρανό ήταν τόσο εντυπωσιακή που η ορολογία παραδόθηκε για γενιές και ήταν η προέλευση μερικών από τους δημιουργικούς τίτλους του σήμερα. Ο καθηγητής Roger Williams Wescott δίδαξε Λαογραφία και Συγκριτική Θρησκειολογία και υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας για τη Συγκριτική Μελέτη των Πολιτισμών. Σε ένα από τα 40 βιβλία του, σημείωσε ότι σε όλο τον κόσμο ο κύριος θεός μερικές φορές απεικονίζεται να βρίσκεται στην κορυφή μιας σκάλας, δημιουργώντας μια εικόνα που έχει γίνει γνωστή ως παγκόσμιος άξονας. Αυτό θεωρήθηκε ζωντανός σύνδεσμος μεταξύ Ουρανού και Γης. Ο Wescott υπέθεσε ότι μια εικόνα αυτής της φύσης θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί μέσω ενός μηχανισμού πλάσματος παρόμοιου με αυτό που πιστεύεται σήμερα ότι είναι ένας σωλήνας ροής πλάσματος που συνδέει τον Δία και τον δορυφόρο του Ιώ. Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου πέρασε από διάφορες διαμορφώσεις που παρήγαγαν διάφορα οπτικά χαρακτηριστικά, αλλά θεωρήθηκε ως επί το πλείστον ως ένα αστέρι 8 ακτίνων. Το 8άκτινο αστέρι ήταν γνωστό ως "Σταυρός του Ilu" ή "Bab-Ilu" που σημαίνει "Πύλη του Θεού". Σύμφωνα με τον ερευνητή μυθολόγο William Henry, το 8άκτινο αστέρι αντιπροσώπευε την Πύλη του Θεού, λέγοντας: «Όπου οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ερείπια των πρώιμων πολιτισμών των Σουμερίων, το σύμβολο της «Πύλης των Θεών» ήταν εμφανές. Οι Σουμέριοι απεικόνισαν αυτή την πύλη ως ένα αστέρι με 8 ακτίνες». Από την αρχή του γραπτού λόγου, αμέτρητες ιστορίες έχουν ξεκινήσει ανοίγοντας τρύπες στον ιστό της πραγματικότητας και τραβώντας τους πρωταγωνιστές τους. Οι πύλες χρονολογούνται από το παλαιότερο γραπτό κείμενο - το 4.000 ετών σουμεριακό παραμύθι Έπος του Γκιλγκαμές - στο οποίο ο ήρωας ταξιδεύει μέσα από μια πύλη στην κορυφή ενός βουνού στη γη των θεών. Στο Έπος του Γκιλγκαμές, ο ήρωας ταξιδεύει στην πύλη του θεού Ήλιου Shamash στο βουνό Mashu (το Κοσμικό Βουνό του Κρόνου).

Το λογότυπο του εμβλήματος Chigi χρονολογείται από την περίοδο της Αναγέννησης στην Ιταλία (πριν από 500 χρόνια) και μοιάζει πολύ με την πολική διαμόρφωση του Κρόνου:

ΣΧΉΜΑ PYRAMID ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΊ ΣΕ 8-ΆΚΤΙΝΟ ΑΣΤΈΡΙ ΌΠΩΣ Η ΠΟΛΙΚΉ ΔΙΑΜΌΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΌΝΟΥ

Καθώς ο Άρης κατέβαινε από τη θέση του στον ουρανό, ο σύνδεσμος που δημιούργησε με τον Κρόνο και την Αφροδίτη σχηματίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε οι πλανήτες εμφανίστηκαν ως θέαμα που θύμιζε κλειδαρότρυπα. Το σχήμα της κλειδαρότρυπας της πολικής διαμόρφωσης του Κρόνου φαίνεται να έχει απαθανατιστεί στην αρχαία μυθολογία, την τέχνη και τον εσωτερικό συμβολισμό σε διάφορους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των πολιτισμών των Σουμερίων, των Βαβυλωνίων και των Αιγυπτίων, όπως το σύμβολο Menat και το σύμβολο Tanit. Δείτε μερικά παραδείγματα στο παρακάτω βίντεο.

Οι κλειδαρότρυπες εμφανίζονται μερικές φορές στη μασονική τέχνη. Το Τεκτονικό Συμβούλιο Ιχνηλάτησης παρακάτω δείχνει μια πόρτα κλειδαρότρυπας σε μια άλλη διάσταση:

Το Τεκτονικό σχέδιο παρακάτω δείχνει επίσης μια κλειδαρότρυπα:

Το σύμβολο Ankh της κλειδαρότρυπας:

Το αιγυπτιακό σύμβολο του Ankh βασίστηκε στην πολική διαμόρφωση του Κρόνου, όπως εξηγεί ο Talbott στο «The Saturn Myth», λέγοντας: «Το Ankh (του οποίου η προέλευση οι ειδικοί έχουν συζητήσει εδώ και καιρό) δεν είναι παρά μια συμβατική εικόνα της πολικής διαμόρφωσης [του Κρόνου]». Στο βιβλίο του «Μυστικές Κοινωνίες: Αποκαλύψεις για τους Ελευθεροτέκτονες», ο γνωστός συγγραφέας Philip Gardiner εξηγεί ότι το Ankh θεωρήθηκε ως πύλη ή πύλη σε μια υψηλότερη διάσταση. Παράθεση: "Το Ankh είναι γνωστό ως Crux Ansata. Είναι ένας σταυρός Τ, που ξεπερνιέται από ένα ωοειδές, που ονομάζεται Ru. Η Ru θεωρείται συχνά ως πύλη ή πύλη σε μια άλλη διάσταση, όπως ο Ουρανός. Το Ankh γίνεται επομένως το σύμβολο της μετάβασης από το ένα μέρος στο άλλο. Επιβίωσε της αιγυπτιακής κυριαρχίας και χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους χριστιανούς ως [λατινικός] σταυρός». Εκτός από τη σύνδεση με το Ankh, η πολική διαμόρφωση του Κρόνου μπορεί να συνδεθεί και με άλλα σύμβολα. Πιθανώς το πιο αναγνωρίσιμο μασονικό σύμβολο είναι το All-Seeing-Eye, που περιλαμβάνεται στην αρχιτεκτονική της Μεγάλης Σφραγίδας του χαρτονομίσματος του δολαρίου ΗΠΑ. Στερεωμένο μέσα σε ένα τρίγωνο, το ασώματο μάτι περιβάλλεται από ακτίνες φωτός και στηρίζεται σε μια πυραμίδα. Το All-Seeing-Eye βρίσκει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο ως το Μάτι του Ώρου (ή Ra) και μπορεί να εντοπιστεί πίσω στην πολική διαμόρφωση του Κρόνου. Κατά τη διάρκεια της ευθυγράμμισης του Κρόνου, της Αφροδίτης και του Άρη, στις διαφορετικές διαμορφώσεις τους, σχημάτισαν ένα τρίγωνο. Απόσπασμα από τον «Μύθο του Κρόνου»: «Ο Κρόνος φοράει τη ζώνη ως χρυσή ζώνη, κολάρο ή στέμμα. Κατοικεί σε αυτήν ως μαθητής του Οφθαλμού που βλέπει τα πάντα». Δείτε το 'Discourses on an Alien Sky#5' για να δείτε αυτή την ευθυγράμμιση All-Seeing-Eye να εξηγείται. Η παρακάτω εικόνα είναι πώς μπορεί να φαινόταν αυτό. Στο βιβλίο του «Η κιβωτός των εκατομμυρίων ετών», ο φυσικός Alexander Agnew, ο οποίος έχει δημοσιεύσει χιλιάδες τεχνικές εργασίες, λέει: «Η πύλη στον Ουρανό χαρακτηρίζεται από το μάτι που βλέπει τα πάντα». Έτσι, θα μπορούσε αυτό να είναι αυτό που ουσιαστικά είναι η πολική διαμόρφωση του Κρόνου, τότε; Κάποια πύλη ή πύλη στον Ουρανό;

Η ΠΟΛΙΚΉ ΔΙΑΜΌΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΌΝΟΥ ΑΠΌ ΤΟ 'DISCOURSES ON AN ALIEN SKY'

Το παρακάτω βίντεο εξηγεί την ευθυγράμμιση All-Seeing-Eye.

Αυτή είναι πιθανώς η έμπνευση για το All-Seeing-Eye on the US Dollar Bill.

Η ΠΥΡΑΜΊΔΑ ΕΊΝΑΙ ΠΙΘΑΝΏΣ ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΡΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΚΉΣ ΔΙΑΜΌΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΌΝΟΥ

Κάποιοι έχουν προτείνει ότι τα σύμβολα στο χαρτονόμισμα του δολαρίου ΗΠΑ δημιουργήθηκαν από Ελευθεροτέκτονες. Εξάλλου, μερικοί από τους Ιδρυτές Πατέρες ήταν προφανώς Ελευθεροτέκτονες (όπως ο George Washington και ο Benjamin Franklin) και το All-Seeing-Eye υιοθετήθηκε από τον Ελευθεροτεκτονισμό το 1797 και μόλις 5 χρόνια αργότερα υιοθετήθηκε στην πίσω πλευρά της Μεγάλης Σφραγίδας. Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ελευθεροτέκτονες είναι υπεύθυνοι για την βασανιστικά μικρή εικόνα της κουκουβάγιας. ένα μασονικό σύμβολο για τη «γνώση». Λοιπόν, ποιος είναι ο στόχος των Ελευθεροτεκτόνων, λοιπόν; Υποθέτοντας ότι το All-Seeing-Eye on the US Dollar Bill είναι μια αναπαράσταση της πολικής διαμόρφωσης του Κρόνου, την οποία ο Talbott έχει συνδέσει με τον Πύργο της Βαβέλ, τότε έχουμε μια σύνδεση μεταξύ των Ελευθεροτεκτόνων και του Πύργου της Βαβέλ. Πράγματι, ορισμένοι έχουν προτείνει ότι η πυραμίδα στο χαρτονόμισμα του δολαρίου ΗΠΑ είναι μια αναπαράσταση του Πύργου της Βαβέλ. Σύμφωνα με τον ερευνητή Jim Cornwell: «Η πυραμίδα στη Μεγάλη Σφραγίδα αντιπροσωπεύει τον ημιτελή Πύργο της Βαβέλ». Στο βιβλίο του «Αντίχριστος Όσιρις: Η ιστορία της εωσφορικής συνωμοσίας», ο Chris Relitz, γράφει: «Η ημιτελής [πυραμίδα] που φαίνεται στο αμερικανικό χαρτονόμισμα του δολαρίου μπορεί να είναι μια αναφορά στον Πύργο της Βαβέλ». Σύμφωνα με τον Christopher Hodapp, στο βιβλίο του «Freemason Symbols and Ceremonies For Dummies»: «Οι θρύλοι του Ελευθεροτεκτονισμού ισχυρίζονται ότι η ομάδα καταγόταν από τους μεγάλους οικοδόμους της Παλαιάς Διαθήκης - την Κιβωτό του Νώε, τον Πύργο της Βαβέλ και τον Ναό του Βασιλιά Σολομώντα». Ο ερευνητής Alexander Slade περιγράφει πώς οι Ελευθεροτέκτονες ήταν πιθανώς υπεύθυνοι για τον Πύργο της Βαβέλ. Διστακτικά λοιπόν, θα είχε νόημα αν ο στόχος των Ελευθεροτεκτόνων ήταν να αναδημιουργήσουν τον Πύργο της Βαβέλ και να επανασυνδέσουν τον Ουρανό με τη Γη. Όταν η σφραγίδα του Σολομώντα επικαλύπτεται στο χαρτονόμισμα του δολαρίου ΗΠΑ, σχηματίζει έναν αναγραμματισμό του "Mason", συντομογραφία του Freemason. Αυτό υποδηλώνει επίσης ότι το Μάτι που Βλέπει τα Πάντα είναι το μονοπάτι προς τη Θεία Ένωση, καθώς αυτό αντιπροσωπεύει η Σφραγίδα του Σολομώντα – η συγχώνευση των αντιθέτων που δημιουργεί τον Ρέμπις, τον αλχημικό ερμαφρόδιτο.

Παρακάτω είναι ένας παλιός Πίνακας Ιχνηλασίας Ελευθεροτεκτόνων που δείχνει το Μάτι που βλέπει τα Πάντα πάνω από έναν πυλώνα, με τον πυλώνα να αντιπροσωπεύει πιθανώς το Κοσμικό Βουνό:

ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΙΧΝΗΛΆΤΗΣΗΣ ΠΡΏΤΟΥ ΒΑΘΜΟΎ

Ένα άλλο παράδειγμα του All-Seeing-Eye σε μια ποδιά Ελευθεροτέκτονα:

Το 8άκτινο αστέρι (το οποίο εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της πολικής διαμόρφωσης του Κρόνου) είναι σύμβολο του Τεκτονισμού και μπορεί να βρεθεί σε μασονικά έργα τέχνης και αρχιτεκτονικής, μερικές φορές αντιπροσωπεύεται ως το Φλεγόμενο Αστέρι. Στο βιβλίο του «Ηθική και Δόγμα», ο διάσημος Ελευθεροτέκτονας 33 μοιρών Albert Pike συνδέει τον αρχαίο Ήλιο με το Μάτι που Βλέπει τα Πάντα και το Τεκτονικό Φλεγόμενο Αστέρι, λέγοντας: «Το Φλεγόμενο Αστέρι έχει θεωρηθεί ως έμβλημα της Παντογνωσίας, ή του Οφθαλμού που βλέπει τα πάντα, που για τους αρχαίους ήταν ο Ήλιος». Γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι θεωρούσαν τον Κρόνο ως τον Ήλιο, όπως εξηγείται από τον Talbott στον «Μύθο του Κρόνου». Το 1909, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας Morris Jastrow έφερε αυτό το γεγονός στην προσοχή άλλων σε ένα συναρπαστικό άρθρο με τίτλο "Ήλιος και Κρόνος". Σύμφωνα με τον Jastrow, τα βαβυλωνιακά αστρολογικά κείμενα δεν θα μπορούσαν να παρουσιάσουν την εξίσωση του Κρόνου και του Ήλιου πιο τολμηρά: «Ο πλανήτης Κρόνος είναι Shamash», λένε. Μεταξύ των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων, ο κατεξοχήν θεός Ήλιος ήταν ο Shamash, το «φως των θεών». Σε αμέτρητα κείμενα και συμβολικές αναπαραστάσεις ο Shamash απεικονίζεται ως το κυρίαρχο φως και θεός της ημέρας. Ο Έλληνας ιστορικός Διόδωρος της Σικελίας ανέφερε ότι οι Χαλδαίοι, διάσημοι αστρονόμοι που κυβέρνησαν τη Βαβυλώνα τον 6ο αιώνα π.Χ., ονόμασαν τον Κρόνο με το όνομα "Ήλιος", που σημαίνει "Ήλιος", εξηγώντας ότι ήταν το πιο εμφανές αστέρι στον ουρανό. Εν τω μεταξύ, ο Ρωμαίος συγγραφέας και νεοπλατωνικός φιλόσοφος Μακρόβιος προσδιόρισε τον Κρόνο ως τον Ήλιο και ο Λατίνος συγγραφέας Γάιος Ιούλιος Υγίνος (64 π.Χ. - 17 μ.Χ.) σημείωσε ότι ο Κρόνος αναφέρεται ως "Sol", που σημαίνει "Ήλιος". Ο Troy McLachlan, λέει, στο βιβλίο του «The Saturn Death Cult»: «Οι αρχαίοι έβλεπαν πράγματι ένα αντικείμενο σαν τον Ήλιο να κατοικεί στον ουρανό τους, και αυτό το αντικείμενο ήταν ο Κρόνος». Σύμφωνα με τον Alfred De Grazia στο βιβλίο του «Homo Schizo: Human Nature», ο Isaac Vail συνέδεσε το All-Seeing-Eye (το οποίο θυμάστε, ήταν ο αρχαίος Ήλιος) με την πολική διαμόρφωση του Κρόνου, λέγοντας: «Το All-Seeing-Eye είναι ένα από τα πρώτα και πιο σχεδόν παγκόσμια σύμβολα. Ο Ισαάκ Βέιλ πίστευε ότι το αρχέγονο μάτι ήταν το βόρειο άνοιγμα από το οποίο ο Κρόνος στο θρόνο του κοίταζε προς τα κάτω την επικράτειά του. Το γράμμα G στην παρακάτω εικόνα παίρνει τη θέση της Αφροδίτης στην πολική διαμόρφωση του Κρόνου. Ο Ελευθεροτέκτονας Arthur Waite 33 μοιρών αναφέρει τον Éliphas Lévi να μας λέει ότι το γράμμα "G" σημαίνει Αφροδίτη (δείτε το βιβλίο του 'The Mysteries of Magic: A Digest of the Writings of Éliphas Lévi').

Μια άλλη περίπτωση του 8-κτιστού αστεριού σε ένα κτίριο Freemason στη Λισαβόνα:

Κατά τη διάρκεια των διαφόρων διαμορφώσεων της πολικής διαμόρφωσης του Κρόνου που παρήγαγαν διάφορα οπτικά χαρακτηριστικά στον ουρανό, η συγκριτικά μικρότερη σφαίρα της Αφροδίτης - και επίσης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του Άρη που παρήγαγε μια πιο σκούρα κουκκίδα σε αντίθεση με μια λευκή κουκκίδα - εμφανίστηκε ως μια κουκκίδα που πέρασε μπροστά από τη μεγαλύτερη σφαίρα του Κρόνου δημιουργώντας την ακόλουθη εικόνα: ⊙, που μοιάζει με ένα μάτι (που ονομάζεται circumpunct). Ο Talbott δίνει μια εξήγηση αυτής της εικόνας στον «Μύθο του Κρόνου», λέγοντας: «Οι αρχαίοι διατήρησαν περισσότερα από μυθικές-ιστορικές αφηγήσεις της κυριαρχίας του Κρόνου. Από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο, οι λάτρεις του θεού-πλανήτη ζωγράφισαν εικόνες της διαμόρφωσης του Κρόνου και αυτές οι εικόνες έγιναν τα παγκόσμια σημάδια και σύμβολα της αρχαιότητας. Στο παγκόσμιο λεξικό των συμβόλων οι πιο συνηθισμένες εικόνες είναι το κλειστό Sun ⊙ και το Sun-cross ⊕. Φαίνεται ότι κάθε αρχαία φυλή σεβόταν αυτά τα σημάδια ως εικόνες της εξέχουσας κοσμικής δύναμης. Στη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο τα σημάδια εμφανίζονται στην πρώιμη περίοδο. Προϊστορικά κεραμικά και βραχογραφίες από την Κρήτη, την Κίνα, τη Σκανδιναβία, την Αφρική, τη Ρωσία, την Πολυνησία και την Αμερική υποδηλώνουν ότι πολλές αρχαίες τελετές επικεντρώθηκαν σε αυτές τις απλές μορφές, οι οποίες έγιναν οι πιο σεβαστές εικόνες στα πρώτα ιερογλυφικά αλφάβητα. Ο δημοφιλής συγγραφέας Dan Brown εξηγεί το circumpunct (⊙) ως εξής: «Στο ιδίωμα της συμβολολογίας, υπήρχε ένα σύμβολο [το circumpunct] που βασίλευε υπέρτατο πάνω από όλα τα άλλα. Το παλαιότερο και πιο παγκόσμιο, αυτό το σύμβολο συγχώνευσε όλες τις αρχαίες παραδόσεις σε μια ενιαία μοναχική εικόνα που αντιπροσώπευε τον φωτισμό του αιγυπτιακού θεού Ήλιου, τον θρίαμβο του αλχημικού χρυσού, τη σοφία της Φιλοσοφικής Λίθου, την καθαρότητα του Ροδόσταυρου Ρόδου, τη στιγμή της Δημιουργίας, το Όλο, την κυριαρχία του αστρολογικού Ήλιου και το παντογνώστη Μάτι που αιωρούνταν στην κορυφή της πυραμίδας. Η Βικιπαίδεια λέει: «Σε όλη την ιστορία, η περιτομή ήταν τα πάντα για όλους τους ανθρώπους. είναι ο θεός Ήλιος Ρα, ο αλχημικός χρυσός και το μάτι που βλέπει τα πάντα». Στον «Μύθο του Κρόνου», ο Τάλμποτ προσδιορίζει τον Ρα ως Κρόνο, λέγοντας: «Παρουσιάζει ενδιαφέρον ένα αιγυπτιακό όστρακον (1ος αιώνας π.Χ.) που αναφέρεται από τον Franz Boll: Το όστρακον προσδιορίζει τον πλανήτη Κρόνο ως τον μεγάλο θεό Ρα». Το circumpunct μπορεί να δει κανείς στο έργο τέχνης Freemason (όπως φαίνεται παρακάτω). Η εικόνα κάτω δεξιά είναι μια απεικόνιση της πολικής διαμόρφωσης του Κρόνου με την Αφροδίτη ως φωτεινή κουκκίδα από το ντοκιμαντέρ «Σύμβολα ενός εξωγήινου ουρανού» στο YouTube.

Τεκτονικός Πίνακας Ιχνηλασίας που δείχνει την πιο σκούρα κουκκίδα ή περίφραξη:

Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου πέρασε από διάφορες διαμορφώσεις που παρήγαγαν διάφορα οπτικά χαρακτηριστικά στον ουρανό, αλλά χαρακτηριζόταν κυρίως από ένα αστέρι με 8 ακτίνες. Το 8άκτινο αστέρι ήταν γνωστό ως "Σταυρός του Ilu" ή "Bab-Ilu" που σημαίνει "Πύλη του Θεού". Σύμφωνα με τον ερευνητή μυθολόγο William Henry, το 8άκτινο αστέρι αντιπροσώπευε την Πύλη του Θεού, λέγοντας: «Όπου οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ερείπια των πρώιμων πολιτισμών των Σουμερίων, το σύμβολο της «Πύλης των Θεών» ήταν εμφανές. Οι Σουμέριοι απεικόνισαν αυτή την πύλη ως ένα αστέρι με 8 ακτίνες». Από την αρχή του γραπτού λόγου, αμέτρητες ιστορίες έχουν ξεκινήσει ανοίγοντας τρύπες στον ιστό της πραγματικότητας και τραβώντας τους πρωταγωνιστές τους σε άλλους κόσμους. Οι πύλες χρονολογούνται από το παλαιότερο γραπτό κείμενο που έχουμε καταγράψει - το 4.000 ετών σουμεριακό παραμύθι Έπος του Γκιλγκαμές - στο οποίο ο ήρωας ταξιδεύει μέσω μιας πύλης στην κορυφή ενός βουνού στη γη των θεών. Στο Έπος του Γκιλγκαμές, ο ήρωας ταξιδεύει στην πύλη του θεού Ήλιου Shamash στο βουνό Mashu (το Κοσμικό Βουνό του Κρόνου). Στον «Μύθο του Κρόνου», ο David Talbott παραλληλίζει την ιστορία του Έπους του Γκιλγκαμές με την πολική διαμόρφωση του Κρόνου. Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου περιγράφεται στο βιβλίο του ως μια «πύλη» στην κορυφή ενός βουνού. Για να παραθέσω το βιβλίο: «Ο θεός "βγαίνει" και "μπαίνει" στην κορυφή [του Κρόνου] από την "πύλη", αλλά το επιτυγχάνει αυτό χωρίς να μετακινηθεί από τη σταθερή κατοικία του". Η παρακάτω εικόνα είναι μια σύγκριση μεταξύ του Τεκτονικού Τετραγώνου και της Πυξίδας, του λογότυπου Stargate (στο κέντρο) και του Κοσμικού Βουνού με τον Κρόνο και την Αφροδίτη (στα δεξιά) που ονομάζεται επίσης "Πολική Διαμόρφωση του Κρόνου". Ο σχεδιασμός του τετραγώνου και της πυξίδας αντιστοιχεί στη διαμόρφωση του Κρόνου, της Αφροδίτης και του Κοσμικού Βουνού, όπως φαίνεται στο «Discourses on an Alien Sky». Σε αυτή την ερμηνεία, ο κύκλος στην κορυφή της Τεκτονικής Πυξίδας αντιπροσωπεύει το Φλεγόμενο Αστέρι (γενικά θεωρείται ότι είναι είτε ο Σείριος είτε η Αφροδίτη) και η τριγωνική εμφάνιση της ίδιας της Πυξίδας αντιπροσωπεύει το Κοσμικό Βουνό ή μονοπάτι. Ουσιαστικά, αυτό πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει η Τεκτονική Πυξίδα και το Τετράγωνο στον πυρήνα της – μια αστροπύλη.

ΤΟ ΣΎΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΑΡΌΤΡΥΠΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΠΎΛΗΣ ΤΟΥ ΚΡΌΝΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΏΘΗΚΕ ΣΕ ΤΡΊΓΩΝΟ ΜΕ ΚΎΚΛΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΉ

Το φωτεινό σχήμα U που δημιουργήθηκε από την ημισέληνο του Κρόνου με την πάροδο του χρόνου μεταμορφώθηκε σε πυλώνες. Ο Talbott λέει στον «Μύθο του Κρόνου» όταν εξηγεί τη δίδυμη ή δίδυμη ημισέληνο της πολικής διαμόρφωσης του Κρόνου: «Σε όλους τους αρχαίους μύθους του χαμένου παραδείσου, η γη της ειρήνης και της αφθονίας στηρίζεται σε έναν κοσμικό πυλώνα - «το ψηλότερο βουνό της Γης». Μια από τις ιδιαιτερότητες του Όρους είναι ότι διαθέτει δύο κορυφές, που υψώνονται δεξιά και αριστερά του κεντρικού κίονα. Το αιγυπτιακό Όρος της Δόξας (Khut) αποκαλύπτει δύο κορυφές μεταξύ των οποίων βρίσκεται ο Aten ή ο κλειστός ήλιος 𓈌. Με αυτό το σημάδι απεικονίζονται "τα δύο μεγάλα βουνά στα οποία εμφανίζεται ο Re". Και αυτό που είναι πιο ενδιαφέρον για το αιγυπτιακό σύμβολο της κορυφής της σχιστίας 𓈋 είναι ότι βρίσκει παρόμοιους παραλληλισμούς σε άλλες χώρες. Ο θεός Ήλιος της Μεσοποταμίας στηρίζεται σε ένα παγκόσμιο βουνό με δύο κορυφές πανομοιότυπης μορφής και το ίδιο διπλό βουνό εμφανίζεται επίσης στο Μεξικό - και εδώ αποκαλύπτει τον θεό Ήλιο μεταξύ των δύο κορυφών. Στην εβραϊκή και μουσουλμανική σκέψη «το βουνό του παραδείσου είναι διπλό», παρατηρεί ο Wensinck. Για τους Εβραίους οι Σινά, Εμπόλ και Γερεζίμ θεωρήθηκαν όλοι ως εικόνες ενός βουνού με δίδυμες κορυφές, δηλώνει ο Ιερεμίας. Στην αρχέγονη Τύρο (παράδεισος) σύμφωνα με την περιγραφή του Νόννου, ένας «διπλός βράχος» αναδύεται από τον ωκεανό. Στο κέντρο του είναι μια ελιά (ο κεντρικός ήλιος) που εκπέμπει αυτόματα φωτιά, βάζοντάς την σε μια διαρκή φωτιά. Οι μεγάλοι θεοί της Συρίας και των Χετταίων στέκονται εξίσου ισορροπημένοι πάνω σε δύο βουνά. Στην αρχή, σύμφωνα με έναν κεντρικό ασιατικό μύθο που αναφέρεται από τον Uno Holmberg, «υπήρχε μόνο νερό, από το οποίο αναδύθηκαν τα δύο μεγάλα βουνά». Από το κεντρικό βουνό της ινδουιστικής κοσμολογίας υψώνονται δύο δευτερεύουσες κορυφές. Φυσικά, οι δίδυμοι πυλώνες του Ηρακλή δείχνουν την ίδια ιδέα». Στο βιβλίο του «Mortal Jigsaw Puzzle», ο Grieving Patriot λέει: «Στην αρχαία ιστορία, αυτό το κατασκεύασμα δίδυμων πυλώνων αναφέρεται επίσης ως οι πυλώνες του Ηρακλή, μια πύλη πέρα από την οποία βρισκόταν ο δρόμος προς τη φώτιση». Αυτοί οι πυλώνες στέκονται στην «πύλη προς τον Ουρανό», έναν Άξονα Mundi, ένα μέρος όπου οι κόσμοι συναντιούνται και επικοινωνούν μεταξύ τους. Πηγαίνοντας πέρα από τους μασονικούς πυλώνες μπορεί να σημαίνει να αφήσουμε πίσω τη Γη για να φτάσουμε σε μια υψηλότερη σφαίρα φώτισης και να μεταλλάξουμε την ψυχή σε μια αιώνια ύπαρξη. Όπως εξηγεί ο ερευνητής Robert Palazzo : «Συμβολικά μιλώντας, η υπέρβαση των πυλώνων του Ηρακλή [ή του Μασονικού] σήμαινε ότι αφήναμε τη βρωμιά αυτού του κόσμου σε μια υψηλότερη σφαίρα φώτισης». Το να πάμε πέρα από τους μασονικούς πυλώνες μπορεί να σημαίνει να αφήσουμε το βασίλειο της Samsāra και να εισέλθουμε στη Nirvāna.

ΜΕ ΤΗΝ ΠΆΡΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ Η ΗΜΙΣΈΛΗΝΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΏΘΗΚΕ ΣΕ ΠΥΛΏΝΕΣ

Παρατηρήστε την ημισέληνο του Κρόνου κάτω από την οποία εμφανίζονται δύο πυλώνες:

Το ίδιο σύμβολο παρατηρείται σε όλο τον αρχαίο κόσμο, όπως το φοινικικό σύμβολο Tanit, όπου η ημισέληνος του Κρόνου έχει μεταμορφωθεί πλήρως σε πυλώνες:

Τα παραπάνω σύμβολα έγιναν η βάση για τους Πίνακες Ιχνηλάτησης των Ελευθεροτεκτόνων που δείχνουν το Φλεγόμενο Αστέρι τοποθετημένο ανάμεσα σε δύο πυλώνες:

Ο ίδιος συμβολισμός κλειδαρότρυπας με 8 άκτινες αστερότρυπες με την πολική διαμόρφωση του Κρόνου φαίνεται παραπάνω σε ένα μασονικό βιτρό παράθυρο (από το Arcana Lodge 187). Παρατηρήστε ότι τα αστέρια πάνω από τον δεξιό πυλώνα έχουν σχήμα με τη μορφή του αστερισμού του Ωρίωνα. Παρόλο που η πολική διαμόρφωση του Κρόνου αντιστοιχεί στην παραπάνω μασονική εικόνα του φλεγόμενου αστέρα μεταξύ των πυλώνων, θεωρείται γενικά ότι το φλεγόμενο αστέρι μεταξύ των μασονικών πυλώνων είναι ο Σείριος - όχι ο Κρόνος ή η Αφροδίτη. Ο μασονικός ιστορικός Henry Coil λέει: «Αλλά αν το Φλεγόμενο Αστέρι αναφέρεται στον Κρόνο ή στον Ήλιο ή σε κάποιο άλλο ουράνιο σώμα δεν είναι επαληθεύσιμο». Στο βιβλίο του «Μύθος, Μαγεία και Μασονία», ο Jaime Lamb συνδέει το Τεκτονικό Φλεγόμενο Αστέρι με την Αφροδίτη, λέγοντας: «Η σχέση του Φλεγόμενου Αστέρα με την Αφροδίτη (επίσης γνωστή ως Πρωινό Αστέρι) μπορεί να απεικονιστεί καλύτερα από το γεγονός ότι αντιπροσωπεύεται με τη μορφή πενταγράμμου. Αυτή η σημασία προέρχεται κυρίως από το γεγονός ότι η Αφροδίτη ιχνηλατεί [ένα τέλειο πεντάγραμμο στον ουρανό κάθε οκτώ χρόνια όταν παρατηρείται από τη Γη»]. Το γεγονός ότι το Τεκτονικό Φλεγόμενο Αστέρι αντιπροσωπεύεται επίσης μερικές φορές από ένα αστέρι 8 ακτίνων (όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα) μπορεί επίσης να δείχνει ότι είναι η Αφροδίτη. Η θεά της Μεσοποταμίας Inanna λατρευόταν ως η ενσάρκωση της Αφροδίτης και το σύμβολό της ήταν το αστέρι με 8 ακτίνες. Ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι το Τεκτονικό Φλεγόμενο Αστέρι είναι η Αφροδίτη, κάποιοι έχουν προτείνει ότι θα μπορούσε να είναι ο Δίας. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τον Δία ως Φαέθων που σημαίνει «Λαμπερός» ή «Φλεγόμενο Αστέρι». Είτε το Τεκτονικό Φλεγόμενο Αστέρι είναι ο Σείριος, ο Κρόνος, η Αφροδίτη, ο Δίας, η Αλκυόνη, το Aldebaran, η Σελήνη ή κάποιο άλλο ουράνιο σώμα, αναγνωρίζεται από μερικούς ότι οι Ελευθεροτέκτονες παραπλανούν τους ανθρώπους ως προς την πραγματική έννοια των συμβόλων τους. Για παράδειγμα, ο εξέχων Ελευθεροτέκτονας, Άλμπερτ Πάικ, είπε στο βιβλίο του «Ηθική και Δόγμα»: «Μέρος των συμβόλων εμφανίζεται εκεί στον μυημένο, αλλά σκόπιμα παραπλανάται από ψευδείς ερμηνείες. Δεν έχει σκοπό να τους καταλάβει. Αλλά έχει σκοπό να φανταστεί ότι τους καταλαβαίνει».

Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου αποτελούνταν στην πραγματικότητα από μια ευθυγράμμιση πολλών πλανητών, αλλά μερικοί ήταν κρυμμένοι πίσω από τον Κρόνο, όπως ο Δίας, όπως σημειώνει ο Talbott στα διάφορα βίντεο-ντοκιμαντέρ του. Τον τρίτο αιώνα π.Χ., ο Βαβυλώνιος αστρονόμος-ιερέας Berossos περιέγραψε την κατάσταση που προηγήθηκε της καταστροφής του κόσμου, λέγοντας ότι μια ουράνια ευθυγράμμιση πλανητών προηγήθηκε της καταστροφής. Η αφήγηση του Berossos, που δίνεται από τον Seneca στο έργο του Naturales Questions, περιγράφει τους πλανήτες «τόσο διατεταγμένους στην ίδια πορεία ώστε μια ευθεία γραμμή να μπορεί να περάσει μέσα από όλες τις σφαίρες τους». Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου συνδέεται με την ιδέα της ψυχής που ανεβαίνει μέσα από πλανητικές σφαίρες για να φτάσει στον Ουρανό. Η πεποίθηση ότι η ψυχή πρέπει να ανέβει μέσα από πλανητικές σφαίρες για να φτάσει στον Ουρανό έχει τις ρίζες της σε διάφορες κοσμολογικές και φιλοσοφικές έννοιες. Ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων πίστευε ότι η ψυχή πρέπει να ανέβει μέσα από πλανητικές σφαίρες για να φτάσει στην αιώνια κατάστασή της στα αστέρια. Οι επτά πλανητικές σφαίρες μέσα από τις οποίες ανεβαίνει η ψυχή για να φτάσει στον Ουρανό συνδέονται με τις επτά αμαρτίες. Μπορεί κανείς να σκεφτεί κάθε πλανητικό σώμα που αντιστοιχεί σε μια αμαρτία και αυτές τις αμαρτίες ως πνευματικές δοκιμασίες. Τα πλανητικά σώματα είναι σαν πύλες από τις οποίες περνά κανείς. Η πολική διαμόρφωση του Κρόνου έχει συσχετιστεί με την έννοια των πυλών ή κοσμικών πυλών σε διάφορες ερμηνείες. Σε ορισμένες ερμηνείες, η πολική διαμόρφωση του Κρόνου θεωρείται ως πύλη προς άλλες σφαίρες ή διαστάσεις. Στον «Μύθο του Κρόνου», ο Τάλμποτ αντιστοιχεί την πολική διαμόρφωση του Κρόνου με μια πύλη, λέγοντας: «Ο θεός «βγαίνει» και «μπαίνει» στην κορυφή του βουνού [Κρόνος] μέσω της «πύλης», αλλά το επιτυγχάνει αυτό χωρίς να μετακινηθεί από τη σταθερή κατοικία του». Σύμφωνα με τον Ev Cochrane, στο βιβλίο του «Αρειανές Μεταμορφώσεις», η Πολική Διαμόρφωση του Κρόνου ήταν ουσιαστικά μια πύλη στον Ουρανό, λέγοντας: «Ένας σημαντικός ύμνος συσχετίζει το άνοιγμα των ουράνιων θυρών με τον φωτισμό της Αμαρτίας: «Αμαρτία, καθώς γίνεσαι ορατός ανοίγεις τις πόρτες του Ουρανού». Εδώ είναι ένα ακόμη απόσπασμα που μπορεί να εμφανιστεί μόνο ως μια παράλογη ποιητική μεταφορά από τη συμβατική προοπτική. Ωστόσο, από το μοναδικό πλεονεκτικό σημείο που προσφέρει η θεωρία του Κρόνου, αυτό το απόσπασμα μπορεί να ληφθεί ως κυριολεκτική περιγραφή της πολικής διαμόρφωσης [του Κρόνου]: Καθώς η ημισέληνος της αμαρτίας κατέβηκε σε μια θέση κάτω από τον Κρόνο, όπως στο σχήμα τέσσερα στο κεφάλαιο έξι, έγινε λαμπρή - σηματοδοτώντας έτσι το άνοιγμα των πυλών του Ουρανού.

Richard Evans ----Σκάψιμο στον πυρήνα