Αποαποικιοποίηση: Τι θα γινόταν αν η απέλαση των ριζοσπαστικών αριστερών από τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η καλύτερη επιλογή;

Από Brandon Smith − 20 Νοεμβρίου 2023 − Πηγή Alt-Market

Σε ποιο σημείο ο ριζοσπαστικός ακτιβισμός ξεπερνά τα όρια και γίνεται κήρυξη πολέμου; Αυτό είναι ένα ερώτημα που σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό, και τις επιπτώσεις που έχει για την έννοια της «δημοκρατίας» . Σε ποιο βαθμό ο πολιτισμός και η κληρονομιά πρέπει να λυγίζουν στις επιθυμίες αντίθετων ομάδων στο όνομα της ελευθερίας; Εάν ένα κίνημα έχει αποδείξει σταθερά ότι είναι μια καταστροφική δύναμη που επιδιώκει να υπονομεύσει τα θεμέλια της Δύσης, θα πρέπει να του επιτραπεί να παραμείνει στη Δύση; Είναι αυταρχικό να τους διώχνεις; Αν ναι, έχει σημασία;

Εάν αυτοί οι ακτιβιστές μισούν τόσο πολύ τη δυτική κουλτούρα, γιατί να θέλουν να παραμείνουν σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες; Γιατί δεν φεύγουν από μόνοι τους σε ένα έθνος ή κοινωνία που ικανοποιεί τις φιλοσοφικές τους απαιτήσεις; Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι μένουν γιατί θέλουν να σαμποτάρουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και να αναγκάσουν όλους τους άλλους να υποταχθούν στο πολιτικό τους όραμα. Στην πραγματικότητα, οι αριστεροί είναι ιδεολογικοί αποικιστές που ισχυρίζονται ότι είναι «θύματα» του αποικισμού.

Πέρυσι, δημοσίευσα ένα άρθρο με τίτλο « Μια Μελέτη του Κουλτισμού μας δείχνει γιατί είναι καλό να κρατάμε πύλη ενάντια στους αριστερούς » . Ο πυρήνας του επιχειρήματός μου είχε τις ρίζες του σε ένα ιστορικό παράδειγμα ακροαριστερού εξτρεμισμού και ηθικού σχετικισμού που έμεινε χωρίς επιτήρηση σε μια αγροτική κοινότητα του Όρεγκον και πώς οι ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις κατέληξαν να αντιμετωπίσουν την απειλή.

Το 1981, η μικρή πόλη της Αντιλόπης, στο Όρεγκον, επιλέχθηκε από την αίρεση των Rajneesh, με επικεφαλής έναν άνθρωπο που αργότερα θα αποκαλούσε τον εαυτό του « Osho », ως η μελλοντική πρωτεύουσα του κινήματός τους. Αφού εκδιώχθηκε από την Ινδία από πολυάριθμες έρευνες, η αίρεση έψαχνε για ένα μέρος όπου θα μπορούσε να διεισδύσει και να εδραιωθεί χωρίς μεγάλη αντίθεση. Οι Rajneesh θα επισκέπτονταν την πόλη σε περιορισμένους αριθμούς, θα αγόραζαν γη και στη συνέχεια χιλιάδες άνθρωποι θα έφταναν ξαφνικά κατά κύματα.

Οι γύρω περιοχές ήταν κατά κύριο λόγο συντηρητικές, και εκεί βρίσκεται η πραγματική ιδιοφυΐα της μετεγκατάστασης του Rajneesh. Πράγματι, στα συντηρητικά μέρη της Αμερικής υπάρχει διαρκής σεβασμός για την ατομική ελευθερία και αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει πάντα να δεσμευόμαστε. Τούτου λεχθέντος, η συνήθειά μας να αποδεχόμαστε τις προθέσεις των ανθρώπων στην ονομαστική τους αξία και να υποθέτουμε ότι οι διακρίσεις ισοδυναμούν με αυταρχισμό μερικές φορές μας φέρνει σε μπελάδες. Η « δημοκρατία » χωρίς σκεπτικισμό και διάκριση είναι μια συνταγή καταστροφής, και ειλικρινά, οποιαδήποτε ελευθερία δεν αξίζει να την πάρεις. Η λογοδοσία είναι μια έννοια που παραμένει ξένη στους περισσότερους προοδευτικούς.

Στην αρχή, οι κάτοικοι της Αντιλόπης υποδέχτηκαν τους Rajneesh με ανοιχτές αγκάλες, νομίζοντας ότι θα έμεναν στο συγκρότημα τους και θα άφηναν τους κατοίκους της πόλης ήσυχους. Ωστόσο, όπως συμβαίνει πάντα με τους κολεκτιβιστές, η παραμικρή αντίσταση στα σχέδιά τους πυροδοτεί μια λυσσαλέα βεντέτα. Αφού απέτυχε να πάρει όλα όσα ήθελε από την πόλη, η αίρεση χρησιμοποίησε τους μεγάλους αριθμούς της για να πάρει τον έλεγχο της τοπικής διοίκησης και να εκδιώξει τους αρχικούς κατοίκους.

Η ομάδα έχει εμπλακεί σε πολυάριθμες εγκληματικές δραστηριότητες, όπως απάτη, βιοτρομοκρατία και σεξουαλική εκμετάλλευση μελών και ανηλίκων. Όταν διερευνήθηκαν από τις κρατικές αρχές, σχεδίασαν μια σειρά από ενέργειες, όπως απόπειρες απάτης ψηφοφόρων, πολιτικές δολοφονίες, δηλητηρίαση τοπικών εστιατορίων για να μειώσουν τον αριθμό των ψηφοφόρων κ.λπ. Πώς αντέδρασαν οι κάτοικοι του Όρεγκον; Εμπόδισαν τα μέλη του Rashneesh να ψηφίσουν μέσα από ένα κενό και οι αρχές τελικά κυνήγησαν τον Osho και τους οπαδούς του από τη χώρα.

Η πόλη της Αντιλόπης και οι γύρω περιοχές γιόρτασαν με χαρά. Ο καρκίνος που είχε μολύνει την κοινότητά τους είχε εξαφανιστεί. είχε σηκωθεί ένα τεράστιο και καταπιεστικό βάρος.

Σήμερα, πολλοί συντηρητικοί και ελευθεριακοί μπορεί να θεωρήσουν αντισυνταγματικές τις ενέργειες που ανέλαβαν οι αρχές στο Όρεγκον και στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά του Rajneesh. Άλλωστε, πολλές από τις εγκληματικές δραστηριότητές τους ήταν μόνο ύποπτες εκείνη την εποχή, και δεν αποδείχθηκαν. Ωστόσο, αν ρωτήσετε τους ανθρώπους που έζησαν στην Αντιλόπη και γύρω από αυτό το παράξενο γεγονός, οι περισσότεροι από αυτούς θα σας πουν ότι είναι ευγνώμονες.

Χρησιμοποιώ τον Rajneesh ως σύγκριση με την πολιτική αριστερά για καλό λόγο: οι συμπεριφορές και οι μέθοδοί τους είναι σχεδόν πανομοιότυπες. Και οι δύο είναι λατρείες του ηθικού σχετικισμού, που τοποθετούν την υποκειμενικότητα πάνω από τα γεγονότα και τον ηδονισμό πάνω από τον αυτοέλεγχο. Και οι δύο χρησιμοποίησαν επίσης τα δυτικά ιδεώδη της «δημοκρατίας» και της ελευθερίας ως όπλο ενάντια στους ίδιους τους ανθρώπους που αγαπούν αυτά τα ιδανικά. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα του Osho ήταν ότι εάν οι αρχές των ΗΠΑ τον κυνηγούσαν, θα παραβίαζαν τις δικές τους αξίες και έτσι θα υπονόμευαν το δικό τους σύστημα.

Ίσως όμως το σύστημα της ελευθερίας να μην είναι φτιαγμένο για αυτούς που θέλουν να το γκρεμίσουν. Ίσως δεν αξίζουν τα οφέλη του.

Οι αριστεροί πιστεύουν ότι έχουν το πλεονέκτημα γιατί έχεις κανόνες και δεν έχουν. Θεωρούν το ουτοπικό τους όραμα απόλυτο και ότι όποιος τους εμποδίζει να πάρουν αυτό που θέλουν είναι τύραννος που πρέπει να εξαλειφθεί με κάθε μέσο. Συνήθως αυτό περιλαμβάνει συντριβή λιγότερο οργανωμένων στόχων με έναν όχλο, γκρεμίζοντας την κοινότητα (ή τη χώρα) κομμάτι-κομμάτι μέχρι να μείνει τίποτα. Μόλις ολοκληρωθεί η αποδόμηση, χτίζουν την κοινωνία που θέλουν από τις στάχτες.

Η μόνη ρεαλιστική λύση για την αίρεση του Rajneesh ήταν να την εκδιώξουν από τη χώρα με ράγα. Αν είχαν αρνηθεί, η μόνη λύση θα ήταν να τους φυλακίσουν για πάντα ή να πάνε στον πόλεμο. Έτσι λειτουργεί πραγματικά ο κόσμος – Μερικές φορές δεν υπάρχει διπλωματική ή συνταγματική λύση. Μερικές φορές δύο μέρη δεν μπορούν να συμφιλιωθούν και πρέπει να χωριστούν ή πρέπει να πολεμήσουν μέχρι να εξαφανιστεί το ένα ή το άλλο.

Η εικόνα της Αμερικής ως χώρας ελευθερίας και ευκαιριών, προτιμότερη από τις δικτατορίες του Τρίτου Κόσμου, είναι παρηγορητική. Ωστόσο, αυτή η ιδέα έχει επίσης διαστρεβλωθεί υπό το πρόσχημα του προοδευτικού ουμανισμού. Οι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν ότι ελευθερία σημαίνει ότι πρέπει να τους επιτρέπεται να κάνουν ό,τι θέλουν όποτε θέλουν, συμπεριλαμβανομένης της παραβίασης των δικαιωμάτων των άλλων στο όνομα της δίκαιης αγανάκτησης. Δεν έχουν ιδέα για την «αρχή της μη επίθεσης» για την οποία μιλούν με στοργή οι ελευθεριακοί.

Το είδαμε ξεκάθαρα κατά τη φάρσα του Covid. Το έχουμε δει αυτό σε πολλές δράσεις πλήθους τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι αριστεροί και οι παγκοσμιοποιητές πιστεύουν σε δύο μέτρα και σταθμά. Πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και πιστεύουν ότι ο δυτικός πολιτισμός είναι ένα «ξεπερασμένο» οικοδόμημα με ξεπερασμένους κανόνες. Νομίζουν ότι τους κλειδώνει και τους εμποδίζει να επιτύχουν την αγνή έκσταση της μεγάλης τους ουτοπίας.

Από τη στιγμή που οι άνθρωποι καταλάβουν ότι αυτό που έχει σημασία για αυτούς είναι να υπερνικούν τι είναι αληθινό και τι είναι σωστό, γίνεται πολύ πιο εύκολο να αποδεχτούν τι πρέπει να γίνει για αυτούς και τι είναι σωστό, αυτό των συμμάχων τους.

Είμαστε σε πόλεμο

Οι οπαδοί των βοκιστών και οι ελιτιστές αφέντες τους δεν επιδιώκουν τον ακτιβισμό, επιδιώκουν τον πόλεμο. Είναι ένας πόλεμος 4ης γενιάς που χρησιμοποιεί τακτικές προδοσίας, υπονόμευσης και ψυχολογικής χειραγώγησης, αλλά εξακολουθεί να είναι πόλεμος. Και αφού είναι σε πόλεμο μαζί μας, τίθεται το ερώτημα: δεν είναι αποδεκτό να αντεπιτεθούμε;

Είναι καλά κατανοητό και παραδέχεται ανοιχτά από πολλούς ακτιβιστές του Woke ότι ο απώτερος στόχος τους είναι η αποδόμηση του δυτικού πολιτισμού. Το τι σημαίνει αυτό διαφέρει από ομάδα σε ομάδα, αλλά η γενική μάντρα φαίνεται να είναι μια προσέγγιση «κάψτε τα όλα και χορέψτε» . Η τελευταία φράση που χρησιμοποιούν είναι «αποαποικιοποίηση» και είναι μια σχετικά έξυπνη τακτική. Η αποαποικιοποίηση συνεπάγεται ότι οι αριστεροί δεν είναι οι επιτιθέμενοι, αλλά οι «υπερασπιστές» που επαναστατούν ενάντια σε έναν πολιτισμό που έχει κλέψει γη και πόρους από αθώα θύματα.

Φυσικά, όλη η παγκόσμια ιστορία ταιριάζει σε αυτό το παράδειγμα – κάθε πολιτισμός, κάθε φυλή, κάθε θρησκεία και σχεδόν κάθε κίνημα έχει εμπλακεί κάποια στιγμή στην κατάκτηση. Ιστορικά, η πολιτική αριστερά είναι γνωστή για αυτό. Οι κομμουνιστές/σοσιαλιστές/φασίστες πρόγονοί τους σκότωσαν εκατομμύρια ανθρώπους τον 20ο αιώνα σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν τον έλεγχο του ενός ή του άλλου έθνους.

Κάθε ομάδα διέπραξε φρικαλεότητες, τουλάχιστον σύμφωνα με τα σύγχρονα προοδευτικά πρότυπα. Σε πολλές περιπτώσεις ήταν ένας απλός πόλεμος και οι αριστεροί ισχυρίζονται ότι θέλουν να τιμωρήσουν τους απογόνους των νικητών. Το επιχείρημα του αποικισμού είναι παράλογο. ξέρουμε ότι είναι παράλογο και ξέρουν ότι είναι παράλογο. Γιατί τους ενδιαφέρει μόνο ο δυτικός αποικισμός; Γιατί όχι στην Ασία; Γιατί όχι οι ισλαμικές ορδές του Μεσαίωνα; Γιατί όχι οι Αζτέκοι και διάφορες βίαιες φυλές ιθαγενών της Αμερικής; Γιατί το μόνο που χρειάζονται είναι μια δικαιολογία για να γκρεμίσουν τον δυτικό πολιτισμό. Αυτό είναι το μόνο που υπάρχει σε αυτό.

Μου φαίνεται ότι συντηρητικοί και μετριοπαθείς προσπαθούν να λύσουν αυτή τη σύγκρουση με τους αριστερούς μέσα στα όρια των πολιτισμένων κανόνων και της κάλπης, ενώ οι αριστεροί καταφεύγουν σε όχλους, ταραχές, εταιρικές παρεμβάσεις, δύναμη κυβέρνησης, παραπληροφόρηση, εκπαιδευτική κατήχηση και σαμποτάζ.

Αποαποικιοποίηση αριστερών από τη δυτική κοινωνία

Το κίνημα «Woke» έχει υποστεί πολλές ήττες στον πολιτισμικό πόλεμο τα τελευταία δύο χρόνια. Το κοινό κουράζεται όλο και περισσότερο από τον κορεσμό της προπαγάνδας που χρησιμοποιούν τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης και ο κόσμος έχει βαρεθεί με τους πολυάσχολους Wokists να μπαίνουν σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Τούτου λεχθέντος, αυτά τα τέρατα δεν εξαφανίζονται απλώς μέσα στη νύχτα, αλλά θα προσπαθήσουν να προκαλέσουν τον όλεθρο καθώς απωθούνται.

Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι παρά όλη αυτή την αναταραχή, οι παγκοσμιοποιητές διατηρούν τις θέσεις ισχύος και επιρροής τους. Αν δεν βγουν από την εξίσωση, όσες φορές κι αν ηττηθούν οι αριστεροί στον κοινωνικό στίβο, τα λεφτά θα έχουν πάντα τους πόρους να χρηματοδοτήσουν και να εκπαιδεύσουν άλλους ριζοσπάστες και όλα τα υπόλοιπα θα ξαναρχίσει η αταξία.

Το λογικό συμπέρασμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να απομακρυνθούν από τη δυτική κουλτούρα, με τη βία αν χρειαστεί. Αυτή η προοπτική δεν είναι τραβηγμένη. Πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των δυτικών χωρών, έχουν λάβει μέτρα για να εκδιώξουν καταστροφικούς ανθρώπους και οργανισμούς από τα σύνορά τους, ακόμα κι αν είναι πολίτες που γεννήθηκαν από τη φύση τους.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί παραβίαση της 14ης Τροποποίησης και των κανόνων ιθαγένειας, αλλά φυσικά η 14η Τροποποίηση ισχύει μόνο για τον τρόπο συμπεριφοράς της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και όχι για τον γενικό πληθυσμό. Και όταν κάποιος εμπλέκεται σε έναν πόλεμο με ένα μεγάλο ποσοστό του αμερικανικού πληθυσμού σε μια προσπάθεια να εξαφανίσει τον τρόπο ζωής του, δεν του αξίζει να του φέρονται με παιδικά γάντια.

Όλοι ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει αυτή η σύγκρουση. Η βαλκανοποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι εξασφαλισμένη στο εγγύς μέλλον, κάτι που θα μπορούσε να μειώσει τις εντάσεις. Μπορούν όμως οι κόκκινες πολιτείες και οι μπλε πολιτείες να ζήσουν ειρηνικά το ένα δίπλα στο άλλο για πολύ καιρό; Η πολιτική αριστερά και οι παγκοσμιοποιητές ΔΕΝ θα εγκαταλείψουν ΠΟΤΕ τη φαντασία τους για μια πλήρως συγκεντρωτική και σοσιαλιστική Αμερική, όπου διαγράφεται κάθε μνήμη της αληθινής ελευθερίας.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι διακρίσεις είναι καλό πράγμα. Δεν μπορεί να υπάρξει συνύπαρξη με τέτοιους ανθρώπους, τουλάχιστον όχι με την οργανωμένη μορφή που έχουν πάρει σήμερα. Υπάρχουν ακόμη εκατοντάδες εκατομμύρια Αμερικανοί που εκτιμούν τις βασικές πεποιθήσεις της Δύσης: Αξιοκρατία, ελεύθερες αγορές, ιδιωτική ιδιοκτησία, αυτάρκεια, ανεξαρτησία, λογική, κριτική σκέψη, παιδική αθωότητα και, για πολλούς, θρησκευτική αφοσίωση και πειθαρχία. Η αριστερά δεν εκτιμά τίποτα από αυτά. Αν δεν υπερασπιστούμε τη θέση μας δυναμικά και γρήγορα, θα χάσουμε τα πάντα μέσα σε μια γενιά.

Μπράντον Σμιθ

Μετάφραση Hervé για το Saker Francophone