Η Αγία Αικατερίνα και οι «κομψοί των ασεβών»-Συνδεση της Αγίας με την Υπατία!!!ΠΟΛΥΧΡΟΝΕΣ ΟΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ!!

 

Οι τότε και οι σημερινοί «κομψοί ασεβείς»

Η Αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη έζησε μέσα σε ένα κόσμο καθολικής παρακμής, ανάλογο με το σημερινό. Γεννήθηκε το 294 μ. Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ειδωλολατρών και το όνομα της πριν γίνει χριστιανή, όπως αναφέρει ο Λατίνος εκκλησιαστικός συγγραφέας Ρουφίνος, ήταν Δωροθέα. Όταν έγινε Χριστιανή ονομάστηκε Αικατερίνα λόγω της καθαρότητας και αγνότητάς της (Αικατερίνα: αεί+καθαρίνα). Είχε ασύγκριτο κάλλος και ομορφιά, ήταν πολύ πλούσια και σπούδασε στις σχολές της εποχής της φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική.

Διακρινόταν για την ευφυΐα και τη φιλομάθειά της. Γι’ αυτό και ονομάζεται «Πάνσοφος», αυτή που κατέχει όλη τη σοφία. Η Φιλοσοφική Σχολή των Παρισίων θαυμάζοντας τη σοφία της την ανακήρυξε προστάτιδά της. Γενικά στις Δυτικές χώρες τιμάται ως προστάτιδα της παιδείας και των γραμμάτων. Η Αγία Αικατερίνη περιφρόνησε την κοσμική σοφία και προτίμησε τη σοφία του Θεού. Θέλησε να είναι όχι μόνο πάνσοφος αλλά θεόσοφος.

            Στον εκτενή βίο και μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης που έγραψε ο Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής ( P.G. 116, 275-302) βλέπομε όλες τις λεπτομέρειες της ομολογίας και της αθλήσεως της Μάρτυρος. Ο Άγιος Συμεών ακολουθεί το συνηθισμένο μοτίβο περιγραφής της αθλήσεως των μαρτύρων.

Α. Πρόσκληση των διωκτών για άρνηση της χριστιανικής πίστεως με την προσφορά θυσίας στα είδωλα.

Β.  Εμφάνιση της Μάρτυρος μπροστά στον αυτοκράτορα και έλεγχος της ψεύτικης πίστεως. Η Αγία Αικατερίνη προβάλλει διδασκαλίες σοφών ειδωλολατρών για να δείξει ότι η ειδωλολατρία στηρίζεται στην άγνοια και την πλάνη. Ο μόνος αληθινός Θεός είναι αυτός που έγινε άνθρωπος, υπέστη σταυρικό θάνατο και προσφέρει την αληθινή σωτηρία.

Γ. Η έκπληξη του Μαξιμίνου. Η παράσταση της Αγίας ενώπιον του αυτοκράτορα. Ομολογία της βασιλικής καταγωγής  και της πολύπλευρης μορφώσεώς της, την οποία όμως θεωρεί ασήμαντη και μηδαμινή μπροστά στην αγάπη της για τον αθάνατο Νυμφίο της Χριστό.

Δ. Η αδυναμία του αυτοκράτορα να κάνει διάλογο και να απαντήσει στα σοφά λόγια της Αγίας και ο φόβος της ήττας του από τις αποδείξεις και τα επιχειρήματά της, τον οδηγεί να καλέσει τους πιο φημισμένους ειδωλολάτρες ρήτορες, «τους κομψούς των ασεβών» όπως λέει το απολυτίκιο της Αγίας, οι οποίοι και θα ανασκευάσουν όσα υποστήριζε, θα αποδείξουν τη σαθρότητα των απόψεών της και θα την πείσουν να ακολουθήσει τη δική του πίστη.

Ε. Πρόσκληση των επιφανών ρητόρων προς διάλογο. Μετά την πρόσκληση του αυτοκράτορα προσέρχονται πενήντα,- άλλα μαρτυρολόγια γράφουν εκατόν πενήντα-, ρήτορες, η αφρόκρεμα των σοφών της αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας σε ιδιαίτερη συνάντηση τους κατατοπίζει για το ποιόν της μορφώσεως της Αγίας και τους καλεί να προετοιμαστούν εντατικά για να την αντιμετωπίσουν. Ο αρχηγός των ρητόρων με φανερή έπαρση δεν δέχεται ότι μια γυναίκα όσο συνετή, ευφυής και οξύνους κι αν είναι, μπορεί να κατέχει τη ρητορική τέχνη.

ΣΤ. Αγγελος Κυρίου ενισχύει την Αγία προτού φθάσουν στη φυλακή οι απεσταλμένοι του αυτοκράτορα. Της προλέγει ότι στη δική της σοφία θα προστεθεί η σοφία του Θεού, οι ρήτορες θα πεισθούν, θα πιστέψουν στον αληθινό Θεό, θα λάβουν το στεφάνι του μαρτυρίου και στη συνέχεια θα ακολουθήσει και το δικό της μαρτύριο.

Κάνει εντύπωση που μέσα στους χρόνους της ειδωλολατρίας οι ασεβείς αυτοκράτορες, με τη τεράστια δύναμη, που δεν είχαν ιδέα περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά ήσαν στυγνοί δικτάτορες και αιμοσταγείς τύραννοι, δέχονται να ακουστεί και η αντίθετη προς τις αντιλήψεις και την πίστη τους άποψη. Μάλιστα από τις διηγήσεις των μαρτυρολογίων πολλοί ειδωλολάτρες που βρίσκονταν στην άγνοια και την πλάνη, ακούοντας για πρώτη φορά μια νέα διδασκαλία και θέτοντας τη λογική σκέψη τους σε ενέργεια να βρίσκουν το σωστό, να ξεχωρίζουν την αλήθεια από το καλυμμένο ψέμα και να προσχωρούν στη παράταξη των χριστιανών.

Ζ. Επιχειρήματα του ρήτορα.

α.Οι Θεοί των ειδωλολατρών είναι μεγάλοι και σπουδαίοι. Αυτό λέει ο Όμηρος στα έπη του και ο Ορφέας στη Θεογονία του.

β. Κανένας παλαιός ποιητής δεν παραδέχεται τον εσταυρωμένο ως σοφό ή ως Θεό.

Η. Απάντηση της Αγίας.

α. Η Αγία Αικατερίνη φανερώνει ένα λάθος του μεγάλου ρήτορα. Χρησιμοποιεί εν γνώσει του ελλειπή στοιχεία με σκοπό τον εντυπωσιασμό των ακροατών. Ο ρήτορας αποκρύπτει την αλήθεια. Χρησιμοποιεί ένα μέρος της, το οποίο παρουσιάζει ότι είναι ολόκληρη η αλήθεια. Η Αγία δέχεται ότι πράγματι οι ποιητές λένε για τους Θεούς όσα είπε ο ρήτορας, αλλά λένε και άλλα. Χρησιμοποιεί δε τους ίδιους ποιητές (Όμηρο και Ορφέα) παρουσιάζοντας όσα λένε αυτοί για τα πολλά ελαττώματα των θεών (ψεύτες, πανούργοι, απατεώνες) και το πόση ανοησία και φαντασιοπληξία έχουν οι ειδωλολάτρες που τους λατρεύουν.

β. Στο δεύτερο επιχείρημα η Αγία Αικατερίνη αναφέρει τη δυσκολία που έχει ο άνθρωπος να κατανοήσει τον αληθινό Θεό και Δημιουργό γιατί είναι ακατάληπτος, ανεξερεύνητος, άρρητος, άπειρος και ανεξιχνίαστος. Παρουσιάζει όμως μαρτυρία της Σίβυλλας που αναφέρεται στην κατά σάρκα Γέννηση του Χριστού και στην άφατη πρός τους ανθρώπους φροντίδα του. Στη συνέχεια ανέφερε ένα απόσπασμα του Απόλλωνα που χωρίς να το θέλει αναφέρθηκε στο Χριστό. Βρίσκει δε την ευκαιρία να εκθέσει συνοπτικά τη χριστιανική πίστη, αρχίζοντας από τη Δημιουργία του κόσμου, την πτώση του ανθρώπου και το σχέδιο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου με τη σάρκωση, διδασκαλία, σταύρωση, ανάσταση, ανάληψη, αποστολή του Αγίου Πνεύματος και την αποστολή των μαθητών σε ολόκληρη την οικουμένη με σκοπό τη σωτηρία των ανθρώπων.

Στό τέλος η Αγία κάλεσε το ρήτορα να πιστέψει στο μόνο αληθινό Θεό όπως και οι ίδιοι οι ποιητές τον ομολόγησαν. «Και οικονόμησε έτσι τα πράγματα ο αληθινός Θεός, δηλαδή αποκάλυψε μέσω των αρχαίων σοφών ένα μέρος από την αλήθεια, ώστε οι ασεβείς να μην έχουν καμιά πρόφαση για το ότι είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας».

Ο ρήτορας έμεινε κατάπληκτος και άφωνος από τα λόγια της Αγίας. Ο αυτοκράτορας κάλεσε τους άλλους ρήτορες να την αντικρούσουν. «Ουκ έχομεν αντιθείναι». Δεν μπορούμε να αντικρούσουμε όσα αυτή είπε και μάλιστα βλέποντας τον άριστό μας ρήτορα νικημένο. Η Αγία «εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών» με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Η γλώσσα των κομψών (=σπουδαίων) ασεβών(=ειδωλολατρών) δέθηκε (=εφίμωσε).

Επακολούθησε η καταδικαστική απόφαση του αυτοκράτορα για τους ρήτορες. Στις 17 Νοεμβρίου τους έριξαν στην πυρά. Έλαβαν το βάπτισμα του αίματος με το μαρτύριό τους. Το βράδυ της ίδιας ημέρας οι χριστιανοί μάζεψαν τα άγια λείψανά τους τα οποία βρήκαν εντελώς σώα και άθικτα και τα έθαψαν.

Ακολούθησε το μαρτύριο της Αγίας. Ο αυτοκράτορας προσπάθησε με διάφορες υποσχέσεις και κολακείες να πείσει τη Μάρτυρα να αρνηθεί το Χριστό. Βλέποντας την «πανεύφημον Νύμφην» να επιμένει στη σταθερή πίστη και ομολογία της, την παρέδωσε σε φρικτά βασανιστήρια. Συνεχείς μαστιγώσεις που έκαναν το παρθενικό της σώμα αγνώριστο. Την έκλεισε στη φυλακή για δώδεκα ημέρες. Εκεί την επισκέφθηκε η Αυγούστα Φαυστίνα, μαζί με ένα σπουδαίο στρατηγό, τον Πορφυρίωνα ή Πορφύριο, μαζί με τους διακόσιους στρατιώτες του. Όλοι κατηχήθηκαν και πίστεψαν και  μαρτύρησαν κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Αγίας.

Για να φοβηθεί η Αγία κατασκευάστηκε ένα ειδικό μηχάνημα από τροχούς, στους οποίους την έδεσαν ώστε μόλις μετακινηθούν απότομα και βίαια να βρει φρικτό θάνατο. Με την επέμβαση θείου αγγέλου η Μεγαλομάρτυς λύθηκε από τα δεσμά και οι τροχοί κύλισαν και σκόρπισαν το θάνατο σε πολλούς απίστους. Μετά αποφασίστηκε ο αποκεφαλισμός της Αγίας. Στο τόπο του μαρτυρίου παρακάλεσε τους στρατιώτες να της δώσουν λίγο χρόνο να προσευχηθεί. Μετά έσκυψε το κεφάλι και είπε στους στρατιώτες να εκτελέσουν τη διαταγή του αυτοκράτορα. Η μεγαλομάρτυς Αικατερίνη αποκεφαλίστηκε περί το 307 μ. Χ.

Από τον αυχένα της έτρεξε γάλα αντί για αίμα. Το τίμιο και πάναγνο σώμα της το σκέπασαν άγγελοι και το μετέφεραν στη κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά. Εκεί παρέμεινε κατά την παράδοση άταφο επί αιώνες. Ανάμεσα στον 8^ο με 9^ο αιώνα η ύπαρξη του τιμίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο μοναχών της μονής, οπότε έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτηση του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής Σινά αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Από τότε ο ναός φέρει το όνομα της Αγίας Αικατερίνης. Θεωρείται δε «πολιούχος Σινά», προστάτιδα δηλ. της Μονής.

Η Αγία Αικατερίνη πέτυχε τρία ωραία πράγματα. « Αικατερίνα, και σοφή και παρθένος· Εκ ξίφους, και Μάρτυς. Ω καλά τρία!». Η Αικατερίνα ήταν σοφή και παρθένος· από το ξίφος δε, έγινε και Μάρτυς. Ω, πόσον ωραία είναι και τα τρία αυτά!

Ταις Αυτής αγίαις πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

=ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΥΠΑΤΙΑ

Η εργασία της Dzielska έχει το βασικό μειονέκτημα ότι εξετάζει τα δεδομένα από μια καθαρά κοσμική οπτική και εξισώνει τον Άγιο Κύριλλο με την Υπατία ζυγίζοντας με τα ίδια σταθμά τις πράξεις τους και την επιρροή τους στην Αλεξανδρινή κοινωνία. Για την ακρίβεια, οι πηγές δεν παρουσιάζουν συγκεκριμένες πράξεις ή λόγους των αμέσως εμπλεκομένων, της Υπατίας και του Αγίου Κυρίλλου, αλλά από τις ενέργειες και τις αντιδράσεις μερίδας του κόσμου εξάγονται συμπεράσματα για ευθύνη και εμπλοκή τους στη διαμάχη.

Κάτι που δεν έχει ερευνηθεί αρκετά και θα βοηθούσε πολύ στο να σχηματήσουμε μια πιο καθαρή εικόνα της όλης ιστορίας, είναι η γνώμη του Αγίου Κυρίλλου σχετικά με την επιστήμη και τα επιτεύγματά της, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα γραπτά του. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να φωτισθούν αθέατες πτυχές του προβλήματος με την μελέτη των πρωτοτύπων κειμένων των αμέσως εμπλεκομένων προσώπων εξετάζοντας και τις απόψεις του ίδιου του Κυρίλλου, όπως αυτές εκφράζονται στα έργα του.

Αγία Αικατερίνη

Η εκκλησία ποτέ δεν καταδίκασε επισήμως κανενός είδους επιστημονική πρόοδο ή επίτευγμα παρά μόνο όταν αυτά αντιβαίνουν στους ηθικούς κανόνες και τα δόγματά της. Προβάλλει μάλιστα και παραδείγματα αγίων ανθρώπων, οι οποίοι διακρίθηκαν για την επιστημονική τους κατάρτηση και μόρφωση. Ένα από αυτά τα παραδείγματα είναι και η Αγία Αικατερίνη που στην ορθόδοξη θεολογία χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο του κατά Θεόν μορφωμένου και επιστήμονα ανθρώπου.

Επειδή η Αγία Αικατερίνη ήταν γυναίκα που ξεπέρασε σε σοφία τους σοφούς άνδρες της εποχής της και αποτελεί το πρότυπο του χριστιανού επιστήμονα, προβάλλεται πολλές φορές ως ο αντίποδας της ειδωλολάτρισσας Υπατίας. Στην προσπάθεια όμως αυτή της προβολής της Αγίας Αικατερίνης, κάποιοι μελετητές και θεολόγοι έφτασαν να ταυτίσουν τα δύο αυτά πρόσωπα, προκαλώντας σύγχυση και παρερμηνείες.

Στην ορθόδοξη παράδοση, η άποψη αυτή στηρίχτηκε σε μια αναφορά του συγγραφέα Β. Μυρσιλίδη, ο οποίος αναφέρει στο σύγγραμμά του Βιογραφία της φιλοσόφου Ελληνίδος Υπατίας, Αθήναι 1926, ότι στο χωριό Δενισλί, στο οποίο ο ίδιος υπηρέτησε ως διευθυντής της Σχολής της Ελληνικής Κοινότητας το 1897, στις 25 Νοεμβρίου υπήρχε εορταστική πανήγυρις στην οποία είχε λάβει μέρος και ο ίδιος «εις τιμήν και μνήμην Υπατίας φιλοσόφου και μάρτυρος». Ακόμη στη βιογραφία του, ο ίδιος αναφέρει ότι στο Δενισλί της Λαοδικείας υπήρχε και ναός «εκ βάθρων εις τιμήν και μνήμην της Υπατίας, της φιλοσόφου και μάρτυρος» και ότι ο Ναός αυτός πανηγύριζε στις 25 Νοεμβρίου «της παρθενομάρτυρος Αγίας Αικατερίνης υπό το όνομα της οποίας τα πλήθη των πέριξ οικούντων πιστών εορτάζουν την σοφήν ρήτορα κόρην Υπατίαν». (Β Μυρσιλίδη, Βιογραφία και περιοδικό «Κιβωτός» Νοέμβριος και Δεκέμβριος 1953).»

Αν και οι γνώμες περί τούτου διχάζονται, η εκδοχή του Μυρσιλίδη είναι μια ακόμη ένδειξη του κλίματος διαλλαγής που υπάρχει σε μια μερίδα τουλάχιστον της εκκλησίας. Από την άλλη πλευρά, στην συμπόρευση των δύο εκφράσεων της ανθρώπινης αναζήτησης, της θρησκείας και της επιστήμης, δεν είναι μόνο η πρώτη που σε ορισμένες στιγμές παρουσιάζεται αδιάλλακτη. Όπως αναφέρει και ο γνωστός βιολόγος και συγγραφέας Δρ. R. Sheldrake[3], όπως η «κακή» θρησκεία είναι αλαζονική, δογματική και μη ανεκτική, το ίδιο παρατηρείται και στην «κακή» επιστήμη. Αλλά σε αντίθεση με τους θρησκευτικούς φονταμενταλιστές, οι επιστήμονες φονταμενταλιστές δεν αντιλαμβάνονται ότι οι απόψεις τους βασίζονται στην πίστη. Νομίζουν ότι γνωρίζουν την αλήθεια. Πιστεύουν ότι η επιστήμη ήδη έχει λύσει τις θεμελιώδεις ερωτήσεις και μόνο οι λεπτομέρειες χρειάζεται να διερευνηθούν.

Η προσπάθεια προσέγγισης του πολύπλευρου αυτού θέματος, θα πρέπει να γίνει αναλύοντας τα δεδομένα των πηγών με τρόπο που αποφεύγει τους τεχνητούς συμβιβασμούς και την σύγχυση των δύο υπερμεγεθών, της θρησκείας και της επιστήμης, αλλά και την αποσιώπηση των αληθινών προβλημάτων ή την παράβλεψη των διαφορών τους. Γιατί τελικά, όπως λέει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, η γνώση φέρνει πόνο, καθώς «εκείνος που συγκεντρώνει γνώση, συγκεντρώνει πόνο, διότι τη χαρά που του προσφέρει εκείνο που ανακάλυψε, του την αφαιρεί η λύπη για εκείνο το οποίο δεν γνωρίζει ακόμη». (PG 35, 481C – 484A)

[3] http://www.huffingtonpost.com/dr-rupert-sheldrake/why-bad-science-is-like-bad-religion_b_2200597.html

https://www.pemptousia.gr/

Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ!

Η Αγία τιμαται τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Στη Δυτική Ευρώπη η τιμή της Αγίας διαδόθηκε από τους Σταυροφόρους και θεωρείται- ιδιαιτέρως στη Γαλλία και στη Γερμανία-, προστάτιδα των φοιτητών και των σπουδαστών, και μάλιστα όσων σπουδάζουν φιλοσοφια Στην ευρωπαϊκή λαογραφία είναι γνωστό το έθιμο της συγκεντρώσεως, κατά την ημέρα της εορτής της, των ανύπαντρων κοριτσιών, που θέτουν τον μελλοντικό και προσδοκώμενο γάμο τους στη συμβολική προστασία της, χορεύοντας με ένα ειδικό για την περίσταση εορταστικό κάλυμμα στα κεφάλια τους.Στήν Ελλάδα τώρα η γιορτη επεΙδη συμπίπτει με την τελευτή του Φθινόπωρου και την προετοιμασία της αναγέννησης της γης, με την σπορά των χωραφιών, έχει προσλάβει και γεωργικό χαρακτήρα και έχει αποκτήσει προλήψεις και δεισιδαιμονίες.Υπήρχε, λοιπόν, διάχυτη η αντίληψη πως αν ο γεωργός έσπερνε την ημέρα της γιορτής της Μεγαλομάρτυρος, στις 25 Νοεμβρίου και δεν σεβόταν την αργία, ο σπόρος του θα γινόταν παπαρούνες και η σοδειά θα πήγαινε χαμένη. Το αγριολούλουδο της εκδίκησης παραπέμπει στο αίμα της Αγίας, που χύθηκε με το μαρτύριό της και η εκδικητικότητα οφείλεται σε ιδιότητες που απέκτησε η εξ Αλεξανδρείας προερχομένη Μάρτυς από το Δωδεκάθεο και ιδιαίτερα από μικρότερες θεότητες των Αρχαίων, που ριζωμένες στην ψυχή των πιστών, δεν μπόρεσαν να εξαλειφθούν και πέρασαν στις διάφορες χριστιανικές μορφές.Η ημέρα αυτή ενδείκνυται για το φύτεμα των γαρυφαλλιών και πιστεύεται πως μόνο τότε πιάνουν τα μοσχεύματα του όμορφου αυτού καλλωπιστικού φυτού, που τα ευωδιαστά του λουλούδια, σε χρώμα γκρενά, μαζί με φρέσκιες μυρτιές, θα γίνουν τα μπουκετάκια της γιορτής της Πεντηκοστής, που θα μοιραστούν στους πιστούς στις εκκλησίεςτο ξημέρωμα της εορτής της Αγίας τα ανύπαντρα κορίτσια έπαιρναν τρεις χούφτες αλεύρι και τρεις αλάτι από τρεις γειτόνισσές τους που είχαν παντρευτεί μόνο μία φορά και ζούσε ο σύζυγός τους.
Με αυτά τα υλικά ζύμωναν μια «αλμυροκουλούρα», ένα κομμάτι της οποίας έτρωγαν πριν κοιμηθούν, επικαλούμενες την αγία με μια σχετική επωδή. Πίστευαν ότι, καθώς στον ύπνο τους διψούσαν, μελλοντικός άντρας τους θα ήταν εκείνος τον οποίο θα έβλεπαν να τους προσφέρει νερό για να ξεδιψάσουν.
Σε ορισμένες περιοχές, μάλιστα, οι εικόνες της αγίας, κατά την εορτή της στις 25 Νοεμβρίου, στολίζονται από τις κοπέλες με άσπρα λουλούδια και νυφικά πέπλα, σε μια σαφή σύνδεσή της με
τον επικείμενο γάμο τους.
Στην Κεφαλονιά, πάλι, την αγία επικαλούνται κατά την ώρα του ψυχορραγήματος, ως αγία ψυχοπομπό.Γενικώς, στις λαϊκές αγροτικές κοινωνίες πιστεύεται ότι η αγία καταπαύει την ανομβρία και συντελεί στην έλευση της βροχής, που είναι απαραίτητη, κυρίως κοντά στη γιορτή της – και μάλιστα αν έχει προηγηθεί ξηρασία και καλοκαιρία, για το όργωμα και τη σπορά.
ΠΟΛΥΧΡΟΝΕΣ ΟΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ..