ΚΟΥΙΖ ΓΝΩΣΕΩΝ!!!

 

*Φ.Κουιζάκι γνώσεων για απόψε τό βράδυ!!καλο μας κάνει πότε πότε δεν νομίζετε;; προσπαθείστε να εμποδισετε το μάτι να πάει κατ ευθείαν στήν απάντηση!!είναι μια ευκαιρία να ελέγξουμε λιγο τις γνώσεις μας και να ασκήσουμε την λογικη μας ικανότητα...νά ανοιξουμε και καποιο βιβλίο[αυτό κι αν κανει καλό] ,επίσης με την προσωπική σας ερευνα μπορει να αμφισβητήσετε και τις απαντησεις που δίνει ο συντάκτης,γιατι οχι;;

Του ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΚΕΧΑΓΙΑ  Asterios Kechagias

Quiz γνώσεων. Δεν έχει νόημα να ψάξετε να βρείτε τις απαντήσεις στο διαδίκτυο (για κάποιες ερωτήσεις θα βρείτε μπαρούφες). Προσπαθήστε πρώτα μόνοι σας για να τεστάρετε λίγο τις γενικές γνώσεις και τη λογική σας και έπειτα ψάχνετε στο διαδίκτυο.

 Ερώτημα πρώτο: Ποια από τις παρακάτω γλώσσες δεν ανήκει στην Ινδο-Ευρωπαϊκή οικογένεια;α) αρμενικά

β) γεωργιανά

γ) ολλανδικά

δ) φαρσί

ε) τσεχικά

Σωστή απάντηση: τα Γεωργιανά.

Σχόλιο: Η πρώτη ερώτηση ήταν κάτι σαν προθέρμανση, για να δω πώς έχει κάποιος στο μυαλό του την Ινδο-Ευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών. Πολύ συχνά ακούμε άτομα να λένε έτσι απλά ότι ''εγώ δεν δέχομαι την Ινδο-Ευρωπαϊκή καταγωγή της ελληνικής γλώσσας'', συνήθως αιτιολογώντας αυτή τη θέση με έμφαση στην ''ιδιαιτερότητα'' της Ελλάδας ή σε άλλες πιο εθνικιστικές ατραπούς. Ακούνε τη λέξη ''Ινδο'' και σκέφτονται ότι για να ισχύει αυτή η θεωρία θα πρέπει τα ελληνικά να έχουν πολύ σημαντικές ομοιότητες με γλώσσες της Ινδίας. Όποιος λέει τέτοια πράγματα φανερώνει ότι δεν έχει ιδέα περί της συγκεκριμένης θεωρίας. Επίτηδες, παρέθεσα παραδείγματα διαφορετικού τύπου γλωσσών, όπως οι σλαβικές (τσεχικά), οι γερμανικές (ολλανδικά), οι ινδο-ιρανικές (φαρσί) και η αρμενική (που αποτελεί από μόνη της ξεχωριστό κλάδο), ώστε να δει κανείς πόσες φαινομενικά διαφορετικές γλώσσες υπάγονται την ίδια οικογένεια.

Η μοναδική που δεν υπάγεται εκεί είναι η γλώσσα της Γεωργίας. Παρότι η περιοχή της Γεωργίας κατοικούνταν από πολύ πρώιμες εποχές (εκεί βρισκόταν η Κολχίδα στην οποία παρουσιάζονται να πηγαίνουν οι Αργοναύτες), δεν γνωρίζουμε τι είδους γλώσσες επικρατούσαν. Γνωρίζουμε ότι κάπου μεταξύ 6ου και 4ου αιώνα π.Χ., η Κολχίδα έγινε αποικία των Μιλησίων, οι οποίοι έχτισαν εκεί ορισμένες πόλεις. Αρκετοί σύγχρονοι Γεωργιανοί ιστορικοί δεν δέχονται την ύπαρξη ελληνικών αποικισμών στη Γεωργία αλλά παρότι όντως υπάρχουν μερικά αρχαιολογικά προβλήματα, οι ελληνικές και ρωμαϊκές πηγές που πιστοποιούν παρουσία ελληνικών πόλεων στην περιοχή είναι πάρα πολλές. Επομένως, σε κάποια περίοδο, η ελληνική γλώσσα ομιλούνταν τουλάχιστον σε περιοχές της σημερινής δυτικής Γεωργίας. Κάπου στις αρχές της πρώτης χιλιετίας μ.Χ., και με την εξάπλωση των αραμαϊκών γλωσσών, η αραμαϊκή γλώσσα επικρατεί στη Γεωργία και διατηρείται μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ., όπου έχουμε τον εκχριστιανισμό της Γεωργίας. Ένα από τα μοτίβα που παρατηρεί κανείς στις εκχριστιανιζόμενες χώρες της ανατολής είναι η αλλαγή της γλώσσας και του αλφαβήτου. Λόγω της σύνδεσης της θρησκείας με το έθνος και την εθνική ταυτότητα, χώρες όπως η Αρμενία ή η Γεωργία, αμέσως μετά τον εκχριστιανισμό τους δημιούργησαν διαφορετικό σύστημα γραφής, για να αποφύγουν να χρησιμοποιούν γραφές άλλων λαών. Τότε είναι που δημιουργήθηκε το γεωργιανό σύστημα γραφής και η αραμαϊκή γλώσσα αντικαταστάθηκε από αυτήν που σήμερα αποκαλούμε ''παλαιογεωργιανή'' γλώσσα, γραπτά τεκμήρια της οποίας συναντάμε για πρώτη φορά τον 5ο αι. μ.Χ. Η γλώσσα, ως ομιλούμενη γλώσσα, προϋπήρξε βέβαια της νέας γραφής της και βρίσκουμε κάποια τεκμήρια στον 2ο αι. μ.Χ., σε κείμενα Ρωμαίων συγγραφέων. Η μεγάλη ιδιαιτερότητα αυτής της γλώσσας ήταν ότι δεν ανήκε σε καμία απ' τις υπόλοιπες γνωστές οικογένειες γλωσσών. Μέχρι σήμερα, οι γλώσσες της ευρύτερης Γεωργίας αποτελούν μια ξεχωριστή οικογένεια από μόνες τους, την οικογένεια των Καρτβελικών γλωσσών, όνομα που πάει πίσω σε μια οιονεί μυθική φιγούρα τον Κάρτλος. Δεν γνωρίζουμε την προϊστορία αυτής της γλώσσας. Γνωρίζουμε όμως ότι οι Καρτβελικές γλώσσες παρουσιάζουν ένα πολύ ιδιαίτερο μορφο-συντακτικό φαινόμενο (το αγαπημένο μου), την εργαστική. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες σχετικά με το τι ακριβώς είναι η εργαστική μιας γλώσσας αλλά αρκεί να σας πω ότι αυτό το γλωσσικό φαινόμενο συναντάται μόνο σε γλώσσες πολύ συγκεκριμένων γεωγραφικών τοποθεσιών: Νότια Αμερική, Αυστραλία, Πολυνησία, Ινδία, Θιβέτ, Γεωργία και ευρύτερος Καύκασος ενώ απ' όλη την Ευρώπη συναντάται μόνο σε μια γλώσσα: τη βασκική. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό το φαινόμενο οδήγησε σε λογής θεωρίες (αρκετές παραφιλολογικές) σχετικά με τους πρώιμους κατοίκους της Γεωργίας. Γενικότερα, η αρχαία Γεωργία είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση έρευνας (όπως και η αρχαία Αρμενία).

Ερώτημα δεύτερο: Από ποιο απ' τα παρακάτω νησιά ήρθαν άποικοι στη Μεσόγειο, σύμφωνα με τον Στράβωνα;α) Κεϋλάνη

β) Σοκότρα

γ) Μπαχρέιν

δ) Μαδαγασκάρη

ε) Σρι Λάνκα

Σωστή απάντηση: Μπαχρέιν

Σχόλιο: Εδώ σας έβαλα και μια μικρή παγίδα αλλά για να σας βοηθήσω να βρείτε την απάντηση λογικά. Η Κεϋλάνη και η Σρι Λάνκα είναι το ίδιο νησί. Αξίζει μια σχετική παρέκβαση σε αυτό το σημείο. Στις πιο αρχαίες ελληνικές πηγές συναντάμε το συγκεκριμένο νησί με το όνομα Ταπροβανή, το οποίο προέρχεται από ένα πιο πρώιμο ινδικό όνομα, το Ταμπαπαννί. Οι Πέρσες κατά την πρώτη χιλιετία μ.Χ., την ονόμαζαν Σαραντίμπ/Σερεντίμπ και αυτό το όνομα υιοθέτησαν αργότερα και οι Άραβες. Ήδη από τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας μ.Χ., έκανε την εμφάνισή της μια περσική ιστορία, ένα παραμύθι, με τίτλο ''Οι τρεις πρίγκιπες της Σερεντίμπ'', το οποίο στους επόμενους αιώνες διαδόθηκε πάρα πολύ. Το παραμύθι αυτό αφηγείται τις περιπέτειες τριών πριγκίπων, οι οποίοι περιφέρονταν εκδιωγμένοι από τον πατέρα τους και συνήθως έμπλεκαν σε μπελάδες μέχρι που κάποια ευτυχής συγκυρία, τους έσωζε την τελευταία στιγμή. Το 1754, ένας Άγγλος συγγραφέας και κόμης της Οξφόρδης διαβάζει το συγκεκριμένο παραμύθι και εμπνευσμένος από την ιστορία και το όνομα του νησιού, επινοεί την αγγλική λέξη ''serendipity'' που δηλώνει την ''ευτυχή συγκυρία'', το να έχεις ξαφνικά καλή τύχη ή κάποιο καλό συναπάντημα εκεί που δεν το περίμενες (υπάρχει και μια συμπαθητική ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζον Κιούζακ). Όσο για το όνομα Κεϋλάνη το δίνουν στο νησί πρώτοι οι Πορτογάλοι τον 16ο αιώνα ενώ το όνομα Σρι Λάνκα επικρατεί μόλις τον 20ο αιώνα, πατώντας και σε κάποια αρχαία ινδικά κείμενα που αναφέρονταν σε μια ευρύτερη περιοχή ως Λάνκα (δηλ. νησί). Αν βρίσκατε ότι η Κεϋλάνη και η Σρι Λάνκα είναι το ίδιο νησί, θα καταλαβαίνατε ότι καμία απ' τις δύο δεν γίνεται να είναι η σωστή απάντηση του ερωτήματος. Η Μαδαγασκάρη πέφτει πολύ νότια και ανακαλύπτεται πολύ αργότερα, οπότε στην ουσία είχατε να επιλέξετε ανάμεσα σε Σοκότρα και Μπαχρέιν, με το Μπαχρέιν να βρίσκεται πιο κοντά σε σημεία που υπήρχαν μεγάλοι πολιτισμοί της αρχαιότητας.

Οι πιο αρχαίες αναφορές στο Μπαχρέιν πηγαίνουν πίσω σε σουμεριακά κείμενα, όπου το εντοπίζουμε με το όνομα Ντιλμούν ή Τιλμούν. Το Τιλμούν, δηλαδή το Μπαχρέιν (και οι τριγύρω περιοχές), ήταν ο σουμεριακός παράδεισος. Κάτι σαν την Εδέμ των Σουμέριων. Οι λόγοι ποικίλλουν αλλά δεν είναι της παρούσης. Στο έβδομο βιβλίο του έργου ''Αλεξάνδρου Ανάβασις'' του Αρριανού, ο οποίος μας αφηγείται λεπτομέρειες από την εκστρατεία του Αλεξάνδρου, μαθαίνουμε πως ο Αλέξανδρος ενημερώθηκε από τον Νέαρχο πως υπάρχουν δύο νησιά σε σχετικά μικρή απόσταση από τη Μεσοποταμία. Διαβάζουμε το εξής:

7.20.3–7.20.6: ''Τον πληροφόρησαν για δύο νησιά που ήταν στο πέλαγος κοντά στο στόμιο του Ευφράτη· το πρώτο βρισκόταν κοντά στις εκβολές του Ευφράτη και απείχε εκατόν είκοσι περίπου σταδίους από την παραλία και από το στόμιο του ποταμού. Ήταν το μικρότερο και σκεπασμένο με κάθε είδους δένδρα και υπήρχε σε αυτό και ιερό της Αρτέμιδος· οι κάτοικοί του κατοικούσαν γύρω από το ιερό. Έβοσκαν εκεί άγρια κατσίκια και ελάφια αφιερωμένα στην Αρτέμιδα και δεν επιτρεπόταν να τα κυνηγούν παρά μόνο αν κάποιος ήθελε να προσφέρει θυσία στη θεά, γιατί μόνο για τον σκοπό αυτόν επιτρεπόταν το κυνήγι. Ο Αριστόβουλος αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος διέταξε να ονομασθεί το νησί αυτό Ίκαρος από το νησί Ίκαρο που είναι στο Αιγαίο πέλαγος· σύμφωνα με την παράδοση στο νησί αυτό έπεσε ο Ίκαρος, ο γιος του Δαίδαλου, όταν έλιωσε το κερί το οποίο συγκρατούσε τα φτερά του, επειδή δεν πετούσε κοντά στη γη, όπως του παράγγειλε ο πατέρας του, αλλά πετώντας ψηλά από απερισκεψία έδωσε τη δυνατότητα στον ήλιο να ζεστάνει και να λιώσει το κερί· και έτσι ο Ίκαρος έδωσε το όνομά του και στο νησί και στο πέλαγος, ώστε το ένα να ονομάζεται Ίκαρος και το άλλο Ικάριο. Έλεγαν ακόμη ότι το άλλο νησί απείχε από το στόμιο του Ευφράτη ταξίδι μιας περίπου μέρας και μιας νύχτας για ένα πλοίο που θα έτρεχε με ούριο άνεμο. Το νησί αυτό ονομαζόταν Τύλος, ήταν μεγάλο και το έδαφός του ως επί το πλείστον ούτε ανώμαλο ούτε δασωμένο, αλλά τέτοιο που να παράγει ήμερους καρπούς καθώς και όλα τα υπόλοιπα αγαθά.''

Όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, το απόσπασμα αυτό μας δίνει την απάντηση και του τρίτου ερωτήματος. Το πρώτο νησί, το πιο κοντινό στον Ευφράτη, που είναι η σημερινή Φαϊλάκα (ανήκει στο Κουβέιτ), ο Αλέξανδρος το ονόμασε Ίκαρος, δηλαδή Ικαρία, από το όνομα του νησιού του Αιγαίου. Όσο για το δεύτερο νησί, το Μπαχρέιν, το κατονομάζει Τύλος. Σε αντίθεση με το πρώτο, το όνομα Τύλος δεν φαίνεται να δίδεται σε αντιστοιχία με κάποιο νησί του Αιγαίου (αν έχει κάποια σχέση με την ελληνική Τηλο είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο). Επειδή γνωρίζουμε ότι το όνομα του Μπαχρέιν ήταν ήδη Τιλμούν, το ''Τύλος'' μάλλον αποτελεί εξελληνισμό του αρχαίου ονόματος.

Ο Στράβωνας, τώρα, αποκαλεί το Μπαχρέιν ως Τύρος, με τροπή του ''λ'' σε ''ρ'', η οποία είναι πάρα πολύ συχνή σε διάφορες γλώσσες. Αναφερόμενος, λοιπόν σε δύο νησιά του Περσικού Κόλπου, την Τύρο και την Άραδο, στα οποία είχαν ιερά οι Φοίνικες, μας πληροφορεί ότι οι κάτοικοι των νησιών αυτών ισχυρίζονται πως η Τύρος και η Άραδος της Φοινίκης, στη Μεσόγειο, ήταν δικές τους αποικίες, παρουσιάζοντάς μας έτσι μια αρκετά πρώιμη σύνδεση των Φοινίκων με το Μπαχρέιν:

16.3.4: πλεύσαντι δ᾽ ἐπὶ πλέον ἄλλαι νῆσοι Τύρος καὶ Ἄραδος εἰσίν, ἱερὰ ἔχουσαι τοῖς Φοινικικοῖς ὅμοια: καὶ φασί γε οἱ ἐν αὐταῖς οἰκοῦντες τὰς ὁμωνύμους τῶν Φοινίκων νήσους καὶ πόλεις ἀποίκους ἑαυτῶν.

Ερώτημα τρίτο: Όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στη Μεσοποταμία (Ιράκ) και πληροφορήθηκε ότι εκεί κοντά υπάρχει ένα νησί, έδωσε σε αυτό το νησί το όνομα ενός νησιού του Αιγαίου. Ποιου νησιού το όνομα έδωσε;α) Σαμοθράκη

β) Κως

γ) Μήλος

δ) Ρόδος

ε) Ικαρία

Σωστή απάντηση: Ικαρία

Σχόλιο: Για τους λόγους που απαριθμήθηκαν παραπάνω.

Ερώτημα τέταρτο: Ποιο απ' τα παρακάτω ποτάμια εθεωρείτο στην αρχαιότητα ότι ήταν συνδεδεμένο με τον Νείλο;α) Τίγρης

β) Ιορδάνης

γ) Αλιάκμονας

δ) Ινδός

ε) Δούναβης

Σωστή απάντηση: ο Ινδός ποταμός.

Σχόλιο: Βρισκόμαστε και πάλι στον Αρριανό και στο ταξίδι του Αλεξάνδρου στην Ινδία. Ο Αρριανός σε ένα σημείο του έκτου βιβλίου της ''Αλεξάνδρου Ανάβασις'' μας αναφέρει ότι όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στην Ινδία και αντίκρισε τον Ινδό ποταμό, θεώρησε πως βρήκε τις πηγές του Νείλου. Ακούγεται τρελό αλλά υπάρχει καλή εξήγηση γι' αυτή τη σύγχυση. Το ίδιο το απόσπασμα δίνει μερικές εξηγήσεις:

6.1.2–6.1.4: ''Στην αρχή νόμιζε [ο Αλέξανδρος] ότι είχε ανακαλύψει τις πηγές του Νείλου, όταν είδε κροκόδειλους στον ποταμό Ινδό, τους οποίους δεν είχε δει σε κανένα άλλο ποτάμι εκτός από τον Νείλο, καθώς και φασόλια να φυτρώνουν κοντά στις όχθες του Ακεσίνη του ίδιου είδους με αυτά που παράγει η αιγυπτιακή γη... Κατά συνέπεια, όταν έγραψε στην Ολυμπιάδα για τη χώρα της Ινδίας, αφού ανέφερε άλλα πράγματα, είπε ότι νόμιζε ότι είχε ανακαλύψει τις πηγές του Νείλου, σχηματίζοντας τα συμπεράσματά του για τόσο σπουδαία πράγματα από τόσο μικρές και ασήμαντες προϋποθέσεις.''

Ο Αρριανός κοροϊδεύει τον Αλέξανδρο γι' αυτή την αφελή σύνδεση και την αποδίδει στο ότι τόσο ο Ινδός όσο και ο Νείλος παρουσίαζαν παρόμοια χλωρίδα και πανίδα. Αναφέρει συγκεκριμένα τους κροκόδειλους και ένα είδος φασολιού αλλά μπορεί να προσθέσει κανείς αρκετά άλλα στοιχεία, όπως τα νούφαρα. Καθ' όλη τη διάρκεια της πρώτης χιλιετίας π.Χ. και μέχρι και τον 17ο αιώνα μΧ., οι πηγές του Νείλου αποτελούσαν ένα μεγάλο αίνιγμα για τους αρχαίους, μεσαιωνικούς και νεώτερους γεωγράφους, διότι όλη η περιοχή νοτίως του Σουδάν και της Αιθιοπίας ήταν πολύ πυκνή και απροσπέλαστη. Μόλις τον 17ο αιώνα κατάφερε ο Ισπανός Ιησουίτης Pedro Páez να φτάσει στις πηγές του Γαλάζιου Νείλου ενώ για τις πηγές του Λευκού Νείλου, που ήταν πιο απαιτητικός επειδή έπρεπε να φτάσει κανείς πιο νότια, στη λίμνη Βικτώρια, έπρεπε να περάσουν άλλοι δύο αιώνες για να τις ανακαλύψει ο Henry Stanley. Καθ' όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας, δεν ήταν γνωστό το πού εκπήγαζε ο Νείλος και έτσι υπήρχαν διάφορες θεωρίες. Όταν ο Αλέξανδρος έφτασε στην Ινδία και είδε ξαφνικά ποτάμι με κροκόδειλους, νούφαρα και παρόμοια πανίδα, θεώρησε ο καημένος ότι βρήκε επιτέλους τις πηγές του Νείλου. Αρκετοί άλλοι συγγραφείς, μεταγενέστεροι του Αλεξάνδρου, και ιδίως Χριστιανοί συγγραφείς σαν τον Προκόπιο, ακολουθούν την ίδια αντίληψη.

Ερώτημα πέμπτο: Ποια από τις παρακάτω φιγούρες της ελληνικής μυθολογίας χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από λαούς της ανατολής και συναντάμε αναπαραστάσεις της τόσο στην Ανατολία, τη Συρία και τον Λίβανο όσο και στην Κριμαία, τη Μεσοποταμία και την Ινδία;α) Περσέας

β) Κένταυρος

γ) Διόσκουροι

δ) Ασκληπιός

ε) Ηρακλής

Σωστή απάντηση: ο Ηρακλής.

Σχόλιο: Παρότι και ο Κένταυρος ή ο Ασκληπιός ήταν φιγούρες που διαχύθηκαν σε μεγάλο μέρος της ανατολής, δεν γνώρισαν ωστόσο τη διάδοση που γνώρισε ο Ηρακλής. Ο Ηρόδοτος μας αναφέρει τον Αιγύπτιο και τον Φοινικικό Ηρακλή, οι οποίοι πρέπει να συνδέονται με τον θεό Μελκάρτ, μια φοινικική θεότητα που είναι απολύτως βέβαιο ότι είχε συνδεθεί για διάφορους λόγους με τον Ηρακλή. Μετά τις περιπέτειες του Αλεξάνδρου στην ανατολή, το ελληνικό πνεύμα έφτασε ως τα βάθη της Ινδίας. Έχουν βρεθεί αγάλματα του Ηρακλή στην Κριμαία ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ. ενώ ειδικά κατά τη διάρκεια της παρθικής περιόδου (1ος αιώνας π.Χ. μέχρι 2ος αιώνας μ.Χ.) βρίσκουμε διάσπαρτα αγάλματα του Ηρακλή στη Μεσοποταμία και στη Συρία με βασικότερα κέντρα της διάδοσής του την Παλμύρα, τη Χάτρα και τη Δούρα Ευρωπό όπου συναντάται ενίοτε συνδεδεμένος με άλλες ανατολικές θεότητες με τις οποίες φαίνεται να υπέστη συγκρητισμό.

Στην Ινδία γνώρισε επίσης τεράστια διάδοση και βασική μας πηγή είναι ο Μεγασθένης, ο οποίος ήταν πρεσβευτής των Ελλήνων στην Ινδία και έμεινε για μεγάλο διάστημα στην αυλή των Μαουρίγια. Ο Μεγασθένης, στο έργο του ''Ινδικά'', από το οποίο μας διασώζονται μόνο αποσπάσματα σε μεταγενέστερους συγγραφείς, αναφέρει ότι ο Ηρακλής, όπως και ο Διόνυσος, συναντώνται παντού εκεί και μας ενημερώνει ότι για κάποιους ντόπιους, οι δύο αυτές θεότητες είναι γηγενείς της Ινδίας ενώ για άλλους θεωρείται ότι έφτασαν εκεί με εκστρατείες από τον ελληνικό χώρο.

Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, 2.39.1:

''Λένε [δηλ. οι Ινδοί] ότι ο Ηρακλής γεννήθηκε ανάμεσά τους. Όπως και οι Έλληνες, του αποδίδουν το ρόπαλο και το δέρμα του λιονταριού. Ξεπέρασε σε μεγάλο βαθμό τους άλλους άνδρες σε δύναμη και αμυντικές ικανότητες και καθάρισε τη γη και τη θάλασσα από πολλά θηρία".

Το ερώτημα κατά πόσον ο Ηρακλής είναι ανατολική φιγούρα που πέρασε κατόπιν στον ελληνικό χώρο ή αν ξεκίνησε απ' τον ελληνικό χώρο και πέρασε μετά στην Ινδία, παραμένει ανοικτό. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι όσον αφορά τον Ηρακλή το ανατολικό στοιχείο υπερβαίνει κατά πολύ το ελληνικό. Το μεγαλύτερο μέρος των μύθων του (οι 12 άθλοι, ο θάνατος στην πυρά, το ταξίδι σε όλα τα μέρη της γης και στον Κάτω Κόσμο) συναντάται στην ανατολή πολλούς αιώνες πριν τα ελληνικά κείμενα αλλά αυτό που υποψιάζομαι ότι συνέβη είναι ότι δεν επρόκειτο για μια συγκεκριμένη ανατολική φιγούρα που πέρασε στον ελληνικό χώρο αλλά για μια φιγούρα που δημιουργήθηκε στον ελληνικό χώρο μέσω σύνδεσης διάφορων ανατολικών παραδόσεων. Δηλαδή ένα σωρό ανατολικές παραδόσεις, ακόμη και ασυσχέτιστες μεταξύ τους, ενοποιήθηκαν από Έλληνες συγγραφείς και δημιούργησαν τον Ηρακλή. Ακριβώς λόγω όλης αυτής της ομοιότητας των παραδόσεων του συγκεκριμένου ήρωα με ανατολικές παραδόσεις, γνώρισε ιδιαίτερη διάδοση στην ανατολή, η οποία αναγνώριζε σε αυτόν τον ήρωα παραδόσεις με τις οποίες ήταν ήδη εξοικειωμένη. Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για το ποια ινδική θεότητα κρύβεται πίσω απ' τον Ηρακλή με τρεις κύριες να είναι ο Κρίσνα, ο Σίβα και ο Ίντρα. Απ' αυτές τις τρεις ο Ίντρα ταιριάζει περισσότερο με βάση το πώς παρουσιάζεται στις Βέδες. Δύο σχετικά άρθρα μου είναι να δημοσιευτούν μέσα στο επόμενο έτος πάνω σε αυτό το θέμα.

Ερώτημα έκτο: Ποια από τις παρακάτω μυθολογικές φιγούρες αναφέρεται ότι ταξίδεψε στην Ινδία ιδρύοντας εκεί πόλεις;α) Ορφέας

β) Διόνυσος

γ) Δίας

δ) Απόλλων

ε) Ερμής

Σωστή απάντηση: ο Διόνυσος.

Σχόλιο: Μέρος της απάντησης δόθηκε ήδη παραπάνω. Ο Μεγασθένης αλλά και αρκετοί άλλοι συγγραφείς, αναφέρουν μια εκστρατεία του Διονύσου στην Ινδία, κατά την οποία κατέκτησε διάφορους λαούς της, ίδρυσε πόλεις και τους δίδαξε την αμπελουργία και την παραγωγή οίνου. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρεται στην ίδια εκστρατεία, μόνο που κατονομάζει τον Διόνυσο ως Όσιρη, διότι υπήρξε στην εποχή του ένας συγκρητισμός των δύο θεοτήτων. Υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα παράδοση που μας διασώζει πάλι ο Μεγασθένης, κατά την οποία ο Διόνυσος, ως ινδική θεότητα, γεννήθηκε στο Ινδικό βουνό Μέρου και ότι απ' το όνομα αυτού του βουνού δημιουργήθηκε, μέσω σύγχυσης, η παράδοση της ελληνικής μυθολογίας που τον θέλει να ξεπροβάλλει από τον μηρό του Δία (Μέρου-μηρός).

Ερώτημα έβδομο: Τι είναι το άλευρον στο αρχαίο κυπριακό ιδίωμα;

Σωστή απάντηση: τάφος. α) αλεύρι

β) άροτρο

γ) ισχύς

δ) φωτιά

ε) τάφος

Σχόλιο: Παρότι η λέξη ''άλευρον'' χρησιμοποιείται στις ελληνικές διαλέκτους για να δηλώσει το αλεύρι, σύμφωνα με το λεξικό του Ησύχιου Αλεξανδρείας, ενός πολύ σημαντικού γραμματικού του 5ου αιώνα μ.Χ., ο οποίος αποτελεί σημαντική πηγή για την μεσαιωνική κυπριακή διάλεκτο, καθώς μας διασώζει πολλές λέξεις της, αναφέρει πως το άλευρον στα κυπριακά της εποχής του δήλωνε τον τάφο. Δεν εξηγεί τον λόγο αλλά επειδή το αλεύρι χρησιμοποιούνταν συχνά σε διάφορα ταφικά έθιμα, μάλλον η λέξη για το αλεύρι κατέληξε με κάποιον τρόπο ισοδύναμη του τάφου.

Ερώτημα όγδοο: Σε ποιον λαό ταξίδευαν συχνά οι θεοί της ελληνικής μυθολογίας για να γιορτάσουν μαζί του;α) Αιθίοπες

β) Κρήτες

γ) Τρώες

δ) Άραβες

ε) Φοίνικες

Σωστή απάντηση: Αιθίοπες.

Σχόλιο: Αυτό μας το αναφέρει κυρίως ο Όμηρος στην πρώτη ραψωδία της Ιλιάδας.

423-425: ''διότι ο Δίας πήγε χθες στον Ωκεανό, στους θείους Αιθίοπες για μια γιορτή, και όλοι οι θεοί τον ακολούθησαν -αλλά τη δωδέκατη ημέρα θα επιστρέψει και πάλι στον Όλυμπο''.

Οι 12 θεοί παρουσιάζονται και σε διάφορους άλλους συγγραφείς να έχουν πολύ κοντινή και φιλική συσχέτιση με τους Αιθίοπες, συμποσιαζόμενοι σε πλούσια γεύματα. Παρότι ο όρος Αιθίοπας έχει κατανοηθεί (εσφαλμένως) ωσάν να πρόκειται για όρο που δηλώνει γενικά ανθρώπους μαύρου χρώματος, είναι σίγουρο ότι κάποιοι λαοί (όχι όλοι) στους οποίους αποδιδόταν αυτός ο όρος, ήταν όντως μαύρου χρώματος. Εδώ μπορείτε να δείτε με πολύ ωραίο τρόπο το πόσο θετικά συναισθήματα είχε το δωδεκάθεο για λαούς μαύρου χρώματος, τη στιγμή που οι σύγχρονοι αρχαιόπληκτοι Ελληναράδες που νομίζουν ότι τιμούν την αρχαία ελληνική μυθολογία, τις περισσότερες φορές χωρίς να γνωρίζουν καν αρχαία ελληνικά, είναι συνήθως ρατσιστές προς μαύρους. Ο Δίας θα διαφωνούσε μαζί σας παιδιά. Αρκεί να δει κανείς με πόσο λαμπρό τρόπο περιγράφεται ο Αιθίοπας Μέμνων κατά τον Τρωικό Πόλεμο από τους διάφορους συγγραφείς που αναφέρονται σε αυτόν.

Ερώτημα ένατο: Σε ποιο βιβλίο της Καινής Διαθήκης αναφέρεται η λέξη ''αντίχριστος''.α) Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο

β) Β΄ Προς Θεσσαλονικείς

γ) Αποκάλυψη

δ) Α΄ Ιωάννου

ε) Επιστολή Ιούδα

Σωστή απάντηση: Α΄ Ιωάννου.

Σχόλιο: Ναι, ναι, κι όμως! Αυτή η περίφημη λέξη που την ακούμε πολύ συχνά σήμερα και όλοι οι δήθεν θρησκευόμενοι που δεν έχουν διαβάσει καν τη Βίβλο, τη συσχετίζουν με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, δεν συναντάται ούτε μια φορά στο συγκεκριμένο κείμενο. Συναντάται μόνο στις επιστολές του Ιωάννου και σε αυτές μόνο στην Α΄ Ιωάννου σε ενικό αριθμό, ενώ στις υπόλοιπες σε πληθυντικό αριθμό.

Α΄ Ιωάννου 2:18: ''Παιδιά μου έφτασε το τέλος. Έχετε ακούσει σχετικά με τον ερχομό του αντιχρίστου. Τώρα λοιπόν έχουν παρουσιαστεί πολλοί αντίχριστοι. Απ' αυτό καταλαβαίνουμε πως έφτασε το τέλος''.

Το ποιος είναι ο αντίχριστος και οι αντίχριστοι έχει μια πολύ εύκολη απάντηση, αν γνωρίζει κανείς ιστορία. Αλλά σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι ότι αυτή η λέξη δεν συναντάται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπως δεν συναντώνται αναφορές σε τσιπάκια και άλλα τέτοια περίεργα με τα οποία υποτίθεται ότι συνδέεται ο ''Αντίχριστος της Αποκάλυψης''. Δεν πλατιάζω περισσότερο γιατί θα ξεφύγουμε απ' το θέμα.

Ερώτημα δέκατο: Ταξίδεψες στον χρόνο κουβαλώντας μαζί σου μια μηχανή αυτόματης μετάφρασης αρχαίων γλωσσών. Δεν έχεις ιδέα που έχεις πάει μέχρι που συναντάς ξαφνικά ανθρώπους που αποκαλούν τους εαυτούς τους ''μαυροκέφαλους''. Με ποιον λαό ήρθες σε επαφή;α) Σουμέριοι

β) Αιγύπτιοι

γ) Ινδοί

δ) Βαβυλώνιοι

ε) Πέρσες

Σωστή απάντηση: Σουμέριοι

Σχόλιο: Μπορεί ακούγοντας τη φράση «μαυροκέφαλος» να πήγε το μυαλό σας στους Ινδούς ή τους Αιγύπτιους αλλά δεν έχουμε καμία απόδειξη ότι οι συγκεκριμένοι ονόμαζαν τον εαυτό τους έτσι. Αντιθέτως, ονόμαζαν τη γη τους ως «μαύρη γη». Οι Σουμέριοι όμως φαίνεται να ονόμαζαν τους εαυτούς τους «τα μαύρα κεφάλια» (saĝgig). Δεν ονόμαζαν ποτέ τους εαυτούς τους Σουμέριους. Σουμέριους τους ονομάζουμε εμείς επειδή ακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο αποκαλούσαν οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι την τότε νότια Μεσοποταμία, ως γη Σούμερ. Για την ακρίβεια, δεν πρέπει να υπήρχε καν ένας ενιαίος λαός που ονομάζονταν ''Σουμέριοι'' και φαίνεται ότι είχαμε πολλά ανεξάρτητα βασίλεια που ενώνονταν απλώς με κοινή γλώσσα και σχετικά κοινή θρησκευτική παράδοση. Υπάρχουν κάμποσες ερμηνείες για το περιεχόμενο της φράσης ''μαυροκέφαλοι'', αν ήταν κυριολεκτικό και είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους μαύρου χρώματος ή αν ήταν μεταφορικό αλλά δεν έχουν τόση σημασία όλα αυτά. Σημασία έχει ότι κατάφερες χρονοταξιδιώτη να βρεθείς πλάι στους Σουμέριους και ζηλεύουμε απίστευτα την τύχη σου. Φρόντισε μόνο να μην πεις μπροστά τους καλά λόγια για τους Ελαμίτες γιατί δεν θα το εκτιμήσουν πολύ.