Τι έχει μπει στο μυαλό μας; Η Ψύχωση του Σύγχρονου Κόσμου!!--Καστανέντα,Στάινερ , Γιουνγκ,Forbes !!!!

 

ΤΟΥ KINGSLEY DENNIS

From New Dawn 177 (Νοέμβριος-Δεκ 2019)

…στο σκοτάδι οι τσαρλατάνοι μπερδεύονται εύκολα με σοφούς.
– Σαντάλ Ντελσόλ

Υπάρχει κάτι βασικά λάθος με το πώς είναι ο κόσμος αυτή τη στιγμή. Δεν το βλέπεις – το νιώθεις ; Είμαστε ένα είδος με ευγενή χαρακτήρα, με μεγάλο πνεύμα και με ιερή ψυχή. Στην καρδιά μας ευχόμαστε μόνο για τη βελτίωση όλων των ανθρώπων. για αγάπη και δικαιοσύνη και κοινωνία. Κι όμως αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στον κόσμο δεν είναι τίποτα λιγότερο από την πλήρη τρέλα. Πρέπει να το πούμε ακριβώς όπως είναι – υπάρχει μια ασθένεια που συμβαίνει και αυτό το παθογόνο εξαπλώνεται σε τεράστια κλίμακα.

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η οικονομική απληστία υπερισχύει όλων των άλλων παραγόντων. Έθνη, εταιρείες και άτομα διαπράττουν φρικτές πράξεις που περιλαμβάνουν εξαθλίωση, στέρηση, ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια, ακόμη και δολοφονίες, μόνο για οικονομικό όφελος. Συμπεριφερόμαστε φρικτά ο ένας στον άλλον. υπάρχει συνεχής εκφοβισμός και παρενόχληση σε όλα τα κοινωνικά και πολιτιστικά επίπεδα. Η βία είναι ενδημική σε όλο τον κόσμο και οι φαρμακευτικές εταιρείες προτιμούν να έχουν κέρδος παρά να υποστηρίζουν την υγεία και την ευημερία. Κυβερνητικά όργανα και πράκτορες συμμετέχουν στη διακίνηση ναρκωτικών σε τεράστια κλίμακα για να κερδίσουν χρήματα και να προωθήσουν τον εθισμό μεταξύ των μαζών. Πλούσιοι ιδιώτες και εταιρείες κρύβουν τα χρήματά τους μέσω παράνομων υπεράκτιων προγραμμάτων αντί να συμβάλλουν στην ευημερία των κοινοτήτων τους. Οι άνθρωποι που κατέχουν υψηλά αξιώματα κακοποιούν, παρενοχλούν και παραβιάζουν συνεχώς άτομα που βρίσκονται στην εξουσία τους ως ένδειξη της υψηλής θέσης τους. Η υγεία του πλανήτη και του φυσικού του περιβάλλοντος συνεχώς κακομεταχειρίζεται και μολύνεται. και πάλι, κυρίως για λόγους οικονομικού οφέλους. Και η λίστα συνεχίζεται.

Έχουμε εισέλθει στην τρίτη χιλιετία και είμαστε περήφανοι που είμαστε ένα εφευρετικό και έξυπνο είδος. Έχουμε ερευνήσει εκτός πλανήτη και φέρεται να τοποθετήσαμε ανθρώπους στο φεγγάρι. Τώρα σχεδιάζουμε ταξίδια πιο μακριά στο ηλιακό σύστημα και να ζουν άνθρωποι στον πλανήτη Άρη. Είμαστε ένα απίστευτα δημιουργικό και συμπονετικό είδος. Λοιπόν, τι φταίει; Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι τόσο πολύ συχνά ακολουθούν τη σκέψη και τους τρόπους συμπεριφοράς που δεν είναι τίποτα λιγότερο από παράνοια; Γιατί είναι όλα τόσο φαινομενικά ανάποδα;

Ο λόγος, προτείνω, είναι ότι δεν ζούμε με το σωστό μυαλό μας . Δηλαδή, έχουμε «χάσει» το μυαλό μας σε μια συλλογική ψύχωση που επιδιώκει να μας εμποτίσει με ένα τραυματικό μυαλό. Δεν πρόκειται για πτήση φαντασίας. Υπάρχουν πράγματι ιθαγενείς και σοφές διδασκαλίες που λένε για μια διανοητική δύναμη που υπάρχει στο πεδίο της συλλογικής συνείδησης που ήρθε να σφετεριστεί το μυαλό μας. Διάφορες παραδόσεις αναφέρονται σε αυτές τις άθλιες νοοτροπίες ως wetiko, αρπακτικά, archons, Ahriman, τα ιπτάμενα και πολλά άλλα. Μιλούν για το πώς ένας «εξωγήινος νους» έχει παγιδεύσει και έχει τραυματίσει τον ανθρώπινο συλλογικό νου.

Μια άλλη πλευρά αυτής της ιστορίας είναι ότι ως παγκόσμιο είδος, προβάλλουμε επίσης τις πληγές του συλλογικού μας ασυνείδητου στον κόσμο. Αυτή είναι τόσο τραυματική όσο και καθαρτική διαδικασία. Ίσως είναι απαραίτητο – μια συλλογική κάθαρση των ασυνείδητων τραυμάτων μας και των σκιών που κρύβονται στις σκοτεινές εσοχές του μυαλού μας – να προετοιμάσουμε το είδος μας για την επόμενη φάση της εξέλιξής μας; Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι, χωρίς αμφιβολία, είναι ότι βρισκόμαστε μέσα σε μια μεγάλη, ιστορική μετάβαση. Αυτή τη στιγμή, δύο μεγάλα ζητήματα έρχονται αντιμέτωποι: η φαινομενική τρέλα του σύγχρονου κόσμου και η ανάγκη να βρούμε νόημα μέσα του.

Τι συμβαίνει?

Το ερώτημα που αντιμετωπίζουμε είναι συλλογικό και μας αφορά όλους. Γιατί τόσοι πολλοί από εμάς, οι συνάνθρωποί μας, συμπεριφερόμαστε τόσο άσχημα; Και όχι μόνο άσχημα, αλλά με τρόπο που είναι επιζήμιο για τη δική μας ευημερία. Θα φαινόταν περισσότερο από παράξενο, αγγίζοντας το τρελό, ότι οποιοδήποτε πλάσμα θα ήθελε να βλάψει σκόπιμα το δικό του περιβάλλον και τα συστήματα υποστήριξης. Ωστόσο, για εμάς τους ανθρώπους, έχουμε τον σημαντικό πρόσθετο παράγοντα της επίγνωσης των πράξεών μας και της αυτοσυνειδησίας στην αναστοχαστική κατανόησή μας. Λοιπόν, πάλι, ρωτάμε – τι έχει μπει στο μυαλό μας;

Η νεωτερικότητα (και η μετανεωτερικότητα) μας έχει δώσει την προοπτική ότι οτιδήποτε είναι σημαντικό βρίσκεται έξω από εμάς. Η στάση αυτής της «μοντέρνας νοοτροπίας» στον εξωτερικό κόσμο ήταν σε μεγάλο βαθμό εχθρική – κατακτήσαμε τον εξωτερικό κόσμο για το μεγαλύτερο μέρος της πρόσφατης ιστορίας, αντί να κυριαρχήσουμε στη δική μας εσωτερική φύση. Ό,τι προβάλλουμε εξωτερικά, τελικά γίνεται η αίσθηση της πραγματικότητας. Επομένως, αν έχουμε κληρονομήσει ένα διεφθαρμένο συλλογικό μυαλό, τότε προβάλλουμε μια αμαυρωμένη συλλογική πραγματικότητα. Η σύγχρονη ζωή προσπάθησε να ερμηνεύσει εκ νέου την ανθρώπινη κατάσταση, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα έναν διαχωρισμό από την ανάγκη μας να αναζητήσουμε ουσιαστικό εσωτερικό νόημα στη ζωή μας. Η πρόοδος μπορεί να ανακουφίσει μερικά από τα βάσανα και τους πόνους μας, ωστόσο δεν θα αντισταθμίσει ποτέ την έλλειψη εκπλήρωσης που νιώθουμε μέσα μας, γιατί αυτό απαιτεί μεταφυσική ή υπερβατική τροφή.

Οποιαδήποτε έννοια του πνευματικού ή του μεταφυσικού, συχνά θεωρείται ότι δεν είναι απαραίτητη για την καθημερινή μας ζωή και διδασκόμαστε να την απορρίπτουμε. Έτσι, το καθήκον της νεωτερικότητας θεωρήθηκε ότι μας απελευθερώνει από τις ψευδαισθήσεις της υπέρβασης. Και στη θέση του, έχουμε ρυθμιστεί (γνωστός και ως προγραμματισμένος) με μια μορφή σκέψης που αντιτίθεται σε ένα γνήσιο μονοπάτι της ανθρώπινης ψυχικής ανάπτυξης. Από αυτή την άποψη, εξετάζω τώρα την υπόθεση ότι μια ψυχική μόλυνση (μια ψύχωση) έχει εισέλθει στη συλλογική ανθρώπινη νοοτροπία.

Εξετάζω αυτήν την πρόταση από τέσσερα διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια: ιθαγενείς ιθαγενείς Αμερικανούς, δυτική ψυχολογία, σαμανισμός της Κεντρικής Αμερικής και ευρωπαϊκή θεοσοφία. Και του έδωσα το δικό μου όνομα - το πληγωμένο μυαλό . Πρώτα, στρέφομαι στην παράδοση των ιθαγενών ιθαγενών της Αμερικής.

Ο ιός Wetiko

Ο Τζακ Φορμπς, ιθαγενής Αμερικανός μελετητής και ακτιβιστής, μελέτησε αυτή την ασθένεια του νου, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «είναι η μεγαλύτερη επιδημική ασθένεια που γνωρίζει ο άνθρωπος».

Ο Jack Forbes (1934–2011), ένας ιθαγενής Αμερικανός μελετητής και ακτιβιστής, εξέτασε για πολύ καιρό αυτό το ερώτημα για το τι έχει μπει στο μυαλό του ανθρώπου – και βρήκε μια απάντηση για αυτό. Μετά από μακρά μελέτη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανθρωπότητα πάσχει από μια συγκεκριμένη ασθένεια, μια ψύχωση:

Για αρκετές χιλιάδες χρόνια τα ανθρώπινα όντα έχουν υποφέρει από μια πανώλη, μια ασθένεια χειρότερη από τη λέπρα, μια ασθένεια χειρότερη από την ελονοσία, μια ασθένεια πολύ πιο τρομερή από την ευλογιά… όπως και να την ονομάσουμε, αυτή η ασθένεια, αυτή η wetiko (κανιβαλική) ψύχωση, είναι η η μεγαλύτερη επιδημική ασθένεια που γνωρίζει ο άνθρωπος. 1

Το Wetiko είναι ένας όρος Cree ( windigo στο Ojibway, wintiko στο Powhatan) που αναφέρεται σε ένα κακό άτομο ή πνεύμα που τρομοκρατεί άλλα πλάσματα μέσω τρομερών πράξεων. Και κατά την άποψη του Forbes, η μεγάλη τραγωδία της ανθρωπότητας είναι ότι η ιστορία μας τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια ήταν σε μεγάλο βαθμό μια ιστορία της ψύχωσης της «ασθένειας wetiko», όπως την αποκαλεί. Πηγαίνει τόσο πολύ πίσω που συμπεριέλαβε τους Αιγύπτιους, τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους ως πολιτισμούς που βοήθησαν στη διάδοση της ασθένειας wetiko σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Στη συνέχεια, ήταν οι Μακεδόνες και οι Έλληνες υπό τον Αλέξανδρο που το διέδωσαν ακόμη περισσότερο μέχρι που τελικά προσγειώθηκε στην αγκαλιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που, σύμφωνα με το Forbes, επέκτεινε πραγματικά τη μόλυνση από το wetiko .

Αυτό που λέει εδώ είναι ότι αυτή η ψύχωση είναι μια ιδιαίτερη νοοτροπία που διαμορφώθηκε καθώς ορισμένοι ιεραρχικοί πολιτισμοί και πολιτισμοί άρχισαν να αναπτύσσονται. Και για να διατηρηθεί ο έλεγχος, η ισχύς και η περαιτέρω αιματηρή επέκταση, αυτή η νοοτροπία εσκεμμένα καλλιεργήθηκε, ενθαρρύνθηκε και στη συνέχεια αναπτύχθηκε ως η κυρίαρχη προοπτική και αφήγηση. Στην πραγματικότητα, ήταν μια κρίσιμη προοπτική που έπρεπε να διαδοθεί προκειμένου να διατηρηθούν όλες οι δομές εξουσίας του status quo μέσα σε μια αναπτυσσόμενη κουλτούρα. Το να μην τηρείς αυτή τη συγκεκριμένη νοοτροπία σχεδόν σίγουρα σήμαινε αφανισμό και εξάλειψη απέναντι σε άλλους ανταγωνιστικούς πολιτισμούς (όπως συνέβη με τους κληρονομικούς προγονικούς πολιτισμούς των ιθαγενών Αμερικανών του Forbes).

Η άποψη του Forbes είναι ότι η ασθένεια wetiko έχει διαφθείρει τόσο την ευρωπαϊκή σκέψη που η συμπεριφορά wetiko θεωρείται πλέον ως ο ίδιος ο ιστός του ευρωπαϊκού πολιτισμού και η επιδίωξη της προόδου. Και για να διατηρήσουν οι λίγοι κυβερνώντες σταθερή εξουσία και τάξη, πρέπει να πείσουν, να πείσουν ή να εξαρτήσουν τις μάζες μέσα στην κοινωνία/πολιτισμό τους είτε να πιστέψουν και να υποστηρίξουν το ίδιο, είτε τουλάχιστον να μην επαναστατήσουν εναντίον του. Η λειτουργία των σύγχρονων κοινωνιών μας έχει προέλθει από αυτή τη λειτουργία παροχής μιας κυρίαρχης νοοτροπίας –ή κοινωνικής αφήγησης– και χειραγώγησης της συλλογικής της συναίνεσης μέσω καταναγκασμού ή, όπως συμβαίνει περισσότερο τώρα, πειστικής προπαγάνδας.

Το Forbes καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια ανεπτυγμένη κοινωνία παίρνει τη βέτικη επιθυμία για εξουσία και τη διοχετεύει στη δημιουργία εξαιρετικά πειθαρχημένων και άκαμπτων δομών που με τα χρόνια κατάφεραν να αποκρύψουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς τους μέσω θεσμοθετημένης προετοιμασίας. Αυτοί οι θεσμοί στη συνέχεια συνεχίζουν να δημιουργούν μια καθιερωμένη «τάξη ραμφίσματος», ή ιεραρχική θέση, μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το σύστημα κοινωνικής κατάταξης συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τον γενικό πληθυσμό μέσω πιο κοινωνικά «κανονικοποιημένων» μέσων. Τα αθώα ή μη συνειδητά wetikos μπορούν επίσης να συμμετάσχουν σε αυτό το σύστημα συμπεριφοράς μέσω δελεασμών όπως επιχορηγήσεις, υποστήριξη, απασχόληση κ.λπ., που τους παρασύρει στην ψευδαίσθηση της ατομικής ελευθερίας και της προσωπικής εξουσίας. Όπως κάθε άλλο παθογόνο, ο ιός wetiko προσπαθεί να μολύνει και να τρέφεται με άλλους ενισχύοντας τη δική του διαφθορά του ανθρώπινου μυαλού.

Η ληστρική φύση του wetiko μπορεί να υποβόσκει σχεδόν με οποιοδήποτε πρόσχημα και είναι πιο διαδεδομένη σε συνθήματα όπως «πατριωτισμός», «επιδίωξη κέρδους» και «προστασία του τρόπου ζωής μας». Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε δει πρόσφατα παραδείγματα στο «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας». Η νοοτροπία wetiko αφομοιώνεται μέσω εντατικών προγραμμάτων προπαγάνδας που έχουν σχεδιαστεί για να διαιωνίζουν τις δικές της αξίες που εξυπηρετούν τον εαυτό της. Στο τέλος, πολλοί από τους εθνικούς μας πολιτισμούς έχουν διαποτιστεί από μύθους, αφηγήσεις και παρασυρόμενα πρότυπα σκέψης που διαιωνίζουν μια κοινωνία wetiko . Ωστόσο, τι γίνεται αν μια τέτοια νοοτροπία όχι μόνο διατηρείται σε συγκεκριμένους πολιτισμούς, αλλά είναι διαθέσιμη να αφομοιωθεί μέσω μιας συλλογικής νοοτροπίας ενός είδους; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο ψυχαναλυτής και ψυχολόγος Carl Gustav Jung.

Το Συλλογικό Ασυνείδητο του Γιουνγκ

Σύμφωνα με τον Carl Gustav Jung, η κόλαση αντιπροσωπεύει, μεταξύ κάθε πολιτισμού, την ανησυχητική πτυχή του συλλογικού ασυνείδητου. Το παθογόνο wetiko μπορεί να έχει μολύνει το πεδίο του συλλογικού ασυνείδητου της ανθρωπότητας.

Ο Γιουνγκ ήταν ίσως ο πρώτος ψυχολόγος που συνειδητοποίησε πλήρως ότι αυτό που βλέπουμε να διαδραματίζεται στην παγκόσμια σκηνή είναι σε μεγάλο βαθμό μια προβολή, ή σύμπτωμα, της ασυνείδητης ψυχής της ανθρωπότητας. Ο Γιουνγκ θεώρησε ότι αυτό το συλλογικό ασυνείδητο δεν αναπτύσσεται ατομικά αλλά κληρονομείται. Δηλαδή, κληρονομούμε μια «ψυχική ζωή» που είναι γεμάτη με «συμβάντα» που εκτείνονται από τις πρώτες απαρχές. Τι κι αν μια ψύχωση, όπως το παθογόνο wetiko , έχει ήδη εισβάλει σε αυτό το ψυχικό στρώμα και τώρα εκδηλώνεται ως διαταραχή στο πεδίο του συλλογικού ασυνείδητου της ανθρωπότητας; Θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε να κάνουμε με ένα ψυχοπαθογόνο –δηλαδή έναν ιό του μυαλού– που μολύνει τα ατομικά μας μυαλά από το υποκείμενο συλλογικό πεδίο.

Αυτή η συλλογική ψύχωση λειτουργεί ως φαινόμενο πεδίου και ως εκ τούτου αποτελεί τη βάση ολόκληρου του συλλογικού πεδίου της μη τοπικής συνείδησης. Ο κίνδυνος εδώ είναι ότι κάθε άτομο μπορεί δυνητικά να μολυνθεί από την ψύχωση απλώς με το να μην προσέχει τις σκέψεις του. Προτού το καταλάβουμε, έχουμε κακόβουλες ή θυμωμένες σκέψεις όπως wetiko , οι οποίες στη συνέχεια θα μπορούσαν εύκολα να εκδηλωθούν σε πραγματική συμπεριφορά. Ποιος κάποια στιγμή δεν είχε μια κακή ή άσχημη σκέψη; Το ερώτημα είναι – αυτή η σκέψη ξεκίνησε μέσα μας ή μπήκε από έξω; Εφόσον το παθογόνο του ιού του μυαλού – το οποίο αναφέρομαι ως Πληγωμένος Νους – είναι ένα μη τοπικό φαινόμενο, τότε είναι πιθανό όλοι να έχουμε μολυνθεί από αυτόν σε διάφορους βαθμούς. Ή, μπορεί να είναι πιο ακριβές να πούμε ότι αυτό το μυαλό μας έχει . Και το χειρότερο από όλα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα είναι αναίσθητοι και ακούσιοι φορείς αυτού του παθογόνου. Όπως είπε ο Γιουνγκ, «Οι πόλεμοι, οι δυναστείες, οι κοινωνικές ανατροπές, οι κατακτήσεις και οι θρησκείες δεν είναι παρά τα επιφανειακά συμπτώματα μιας μυστικής ψυχικής στάσης άγνωστης ακόμη και στο ίδιο το άτομο». 2

Αν πάρουμε τη σύγχρονη αναλογία των υπολογιστών, τότε είναι παρόμοιο με το πώς ένας ιός θα έμπαινε στους υπολογιστές μας και θα εγκαθιστούσε κακόβουλο λογισμικό ή θα άλλαζε την κωδικοποίηση. Ένα τέτοιο διανοητικό παθογόνο θα δρούσε με τον ίδιο τρόπο εγκαθιστώντας το δικό του πρόγραμμα κακόβουλου λογισμικού στο μυαλό μας. Τις περισσότερες φορές το αγνοούμε, καθώς δρα παράλληλα με το δικό μας «κανονικό» μυαλό μέχρι μια στιγμή που το αναλαμβάνει σχεδόν πλήρως. Με την πάροδο του χρόνου η δική μας νοητική σύνθεση – η ψυχολογική μας κατάσταση – θα προσάρμοζε τον ξένο «εισβολέα» και θα τον αφομοίωνε στη δική του λειτουργία ως τρόπο εξομάλυνσης. Με άλλα λόγια, θα ερχόμασταν τελικά να το θεωρούμε ως το μυαλό μας .

Το Alien Mind του Don Juan

Carlos Castaneda (1925-1998)

Υπάρχουν εκτενείς αναφορές σε όλη τη σαμανική και ανθρωπολογική βιβλιογραφία σχετικά με το πώς οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι στην ψυχική εισβολή και στις ληστρικές «ενεργειακές δυνάμεις». Τον τελευταίο καιρό, ίσως κανείς δεν ήταν τόσο ανοιχτός όσο οι διδασκαλίες που έδωσε ο Δον Χουάν μέσα από τα βιβλία του Κάρλος Καστανέντα. Αργότερα στη σειρά των βιβλίων, όταν ο Καστανέντα είναι πιο έμπειρος και ωριμάζει στο σαμανικό μονοπάτι, ο Δον Χουάν του αποκαλύπτει κάποιες «αλήθειες» σχετικά με τη φύση των αρπακτικών. Ο Δον Χουάν εξηγεί ότι υπάρχουν «εξωτερικές δυνάμεις» που μας επιβάλλουν τον έλεγχο. Αυτά τα «αρπακτικά» φυλακίζουν ανθρώπινα όντα και μας κάνουν υπάκουους. Όταν ο Καστανέντα διαμαρτύρεται για αυτό, ο Δον Χουάν εξηγεί ότι:

Για να μας κρατήσουν υπάκουους, πράους και αδύναμους, τα αρπακτικά επιδόθηκαν σε έναν εκπληκτικό ελιγμό – εκπληκτικό, φυσικά, από τη σκοπιά ενός πολεμιστή στρατηγικής. Ένας φρικτός ελιγμός από τη σκοπιά αυτών που τον υποφέρουν. Μας έδωσαν το μυαλό τους! Με ακούς? Τα αρπακτικά μας δίνουν το μυαλό τους που γίνεται το μυαλό μας. Το μυαλό των αρπακτικών είναι μπαρόκ, αντιφατικό, χαζό και γεμάτο με φόβο μήπως ανακαλυφθεί ανά πάσα στιγμή… Μέσα από το μυαλό, που τελικά είναι το μυαλό τους, τα αρπακτικά εγχέουν στη ζωή των ανθρώπων ό,τι τους βολεύει. 3

Σύμφωνα με τον Δον Χουάν, μια «εξωγήινη» παρουσία, ή ενέργεια, έχει διεισδύσει στον ανθρώπινο νου. Δηλαδή, όταν «εμείς» σκεφτόμαστε, ή «έχουμε» σκέψεις, στην πραγματικότητα εκδηλώνουμε –ή επηρεαζόμαστε από– ένα διεφθαρμένο μυαλό που είναι «μπαρόκ, αντιφατικό, χαζό» και γεμάτο φόβο. Όταν συνδεόμαστε και ασχολούμαστε με το συλλογικό ασυνείδητο ή τη συλλογική νοοτροπία, μήπως, στην πραγματικότητα, πατάμε σε μια ψυχή που, σύμφωνα με τα λόγια του Γιουνγκ, εκτείνεται «πίσω στις πρώτες απαρχές»; Ωστόσο, αυτές οι αρχές μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν το «εξωγήινο μυαλό» του αρπακτικού.

Ως είδος, η ανθρωπότητα έχει πρόσβαση σε ένα συλλογικό ασυνείδητο μυαλό που αποτελεί τη βάση των προτύπων σκέψης μας και των χαρακτηριστικών συμπεριφοράς μας. Εάν ένα στοιχείο ψύχωσης, τραύματος, μιας κυρίαρχης αφήγησης –δηλαδή, wetiko, αρπακτικό– έχει διεισδύσει σε αυτό το συλλογικό νοητικό πεδίο, τότε είναι πολύ πραγματική πιθανότητα να έχουμε κληρονομήσει κι εμείς αυτό που αποκαλώ Πληγωμένο μυαλό. Θέτει επίσης το ερώτημα τι είδους πολιτισμό ή κοινωνία θα ήθελε να δημιουργήσει ένα τέτοιο παράσιτο-αρπακτικό ψυχωτικό «μυαλό»;

Η απάντηση σε αυτό μπορεί να βρίσκεται σε μια μορφή θεοσοφίας του εικοστού αιώνα που προτάθηκε από τον Αυστριακό φιλόσοφο και μυστικιστή Rudolf Steiner.

Ο ερχομός του Αχριμάν

Η ζωγραφική του Ρούντολφ Στάινερ (1861-1925) παρουσιάζει τις πνευματικές δυνάμεις που εργάζονται στην ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Αριμανικής παρουσίας που επιδιώκει να μας δεσμεύσει με την ύλη.

Στα γραπτά του Ρούντολφ Στάινερ στις αρχές του εικοστού αιώνα, αναφέρει μια οντότητα που αποκαλεί Αριμάν. Για τον Steiner, αυτός ο Ahriman είναι ένα υπεραισθητό ον που θέλει να αποσπάσει την προσοχή της ανθρωπότητας από την ευθυγράμμιση με τις εξελικτικές της δυνατότητες. Για να το πετύχει αυτό, επιδιώκει να επηρεάσει τα μυαλά της ανθρωπότητας προκειμένου να αναπτυχθεί σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι. ένα που ευθυγραμμίζεται με τις δικές του ανάγκες παρά με τις ανάγκες της ανθρωπότητας.

Οι συνθήκες που επιθυμεί να δημιουργήσει η Αριμανική παρουσία περιλαμβάνουν τα εξής: μια υλιστική, μηχανική αντίληψη του σύμπαντος. ένα ορθολογικό-υλιστικό επιστημονικό δόγμα. μια οικονομική άποψη της κοινωνικής δυναμικής και συστημάτων· έντονο χαρακτηριστικό του εθνικισμού και των εθνικών ταυτοτήτων. η δημοτικότητα της πολιτικής των αυτονομιστικών κομμάτων· η επικράτηση του φονταμενταλισμού στο θρησκευτικό δόγμα. και την κυριαρχία μιας άνυδρης, ξερής πνευματικής κουλτούρας. 4 Φαίνεται ότι αυτή η Αριμανική παρουσία ήταν αρκετά επιτυχημένη μέχρι τώρα!

Ο Steiner ήταν επίσης ρητός δηλώνοντας ότι η πιο επικίνδυνη πτυχή του Ahriman είναι να μην αναγνωρίζεται αυτή η παρουσία γιατί επιδιώκει να κρυφτεί (παρόμοια με τα αρπακτικά). Ο Στάινερ, σε μια από τις διαλέξεις του, δήλωσε: «…σκέψου όλα όσα μας πιέζουν στη γη, που μας κάνουν θαμπούς και φιλισταίους, που μας οδηγούν να αναπτύξουμε υλιστικές συμπεριφορές, διεισδύοντάς μας με στεγνή διάνοια, και ούτω καθεξής: ορίστε έχουν μια εικόνα των Αριμανικών δυνάμεων». 5

Οι Αριμανικές δυνάμεις, μας λένε, έχουν μια σταθερή πρόθεση να βάλουν την ανθρώπινη επικράτεια, καθώς και τη γη, στη σφαίρα ισχύος τους και να εξαρτήσουν τα ανθρώπινα όντα από τον έλεγχό τους. Και πάλι, ακούγεται τρομερά οικείο. Ο Steiner μας λέει ότι ο Ahriman σκοπεύει να μας αποκρύψει ότι η σύγχρονη διανοητική, ορθολογιστική επιστήμη είναι μια μεγάλη ψευδαίσθηση, μια εξαπάτηση. Η ιδέα, προφανώς, είναι να μας κρατήσει όλους τόσο θαμπούς με τα υλιστικά μας παραδείγματα, ώστε να μην έχουμε καμία διάθεση ή παρόρμηση να αναζητήσουμε γνώση σχετικά με «ψυχή και πνεύμα στον κόσμο».

Οι Αριμανικές δυνάμεις χρησιμοποιούν ό,τι έχουν στη διάθεσή τους για να σπείρουν τη δυσαρέσκεια, την αταξία και τις συγκρούσεις. Χειραγωγούν τις έννοιες της κληρονομικότητας – οικογένεια, φυλή, φυλή, λαοί – για να δημιουργήσουν σύγχυση και διχασμό. Μέσω αυτών των ταξικών δομών, επιβάλλουν το κυρίαρχο πολιτισμικό παράδειγμα των οικονομικών και υλικών αναγκών. Ο Στάινερ προειδοποιεί τους ακροατές του ότι η «Αριμανική ενσάρκωση» θα προχωρήσει πολύ εάν οι άνθρωποι αποτύχουν να αναπτύξουν μια ανεξάρτητη ζωή του πνεύματος.

Λίγα Λόγια Αναγνώρισης

Σε όλα τα παραδείγματα που περιγράφονται εδώ – ιθαγενείς ιθαγενείς Αμερικανοί, δυτική ψυχολογία, σαμανισμός της Κεντρικής Αμερικής και ευρωπαϊκή θεοσοφία – είχαμε μια γεύση από την πρόταση αυτού που ονομάζω Πληγωμένο μυαλό . Η πηγή αυτού του τραύματος, ωστόσο, είναι ακόμα ασαφής και ανοιχτή για συζήτηση. Μπορεί να είναι είτε μια συλλογική ψύχωση του πολιτισμού, μια ληστρική εισβολή, μια παρόρμηση/παρουσία αποκέντρωσης ή ένας συνδυασμός αυτών. Ή αλλιώς μπορεί να είναι κάτι άλλο αλλά με παρόμοιες πτυχές. Ωστόσο, όποια και αν είναι η βασική αιτία, είναι ακόμα πολύ σαφές ότι μια τραυματική παρουσία παραμονεύει στη συλλογική ψυχή της ανθρωπότητας και πρέπει να αναγνωριστεί γι' αυτό που είναι - και να αποβληθεί.

Ίσως τα τραύματα που βλέπουμε να προκαλούνται στον κόσμο σήμερα είναι μέρος αυτής της απέλασης – ένα είδος δημόσιου εξορκισμού. Στο τέλος, θα χρειαστεί να περιορίσουμε αυτές τις «ξένες παρορμήσεις» προκειμένου να εξελιχθούμε προς ένα καλύτερο μέλλον για εμάς ως ανθρώπινο είδος σε αυτόν τον πλανήτη.

Το βιβλίο του Kingsley Healing the Wounded Mind: The Psychosis of the Modern World and the Search for the Self (Clairview Books), είναι διαθέσιμο από εδώ και σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στη Νέα Αυγή 177 .