Δεν θα είσαι θύμα.
Δεν θα είσαι θύτης.
Και πάνω απ' όλα,
δεν θα είσαι θεατής.
Γιεχούντα Μπάουερ

Παγκοσμιοποιήστε την Ιντιφάντα!
Χαμηλών τόνων

Εισαγωγή – ζούσαμε πραγματικά;

Κάθε κοινωνία, κάθε χώρα έχει τουλάχιστον δύο θεμελιώδεις βάσεις: μια επίσημη ιδεολογία και μια σειρά από θεμελιώδεις μύθους (και αυτοί οι μύθοι μπορεί να είναι πολύ κοντά στην ιστορική αλήθεια ή όχι). Στην περίπτωση της Δύσης (περίπου Ζώνη Α), η επίσημη ιδεολογία είναι η «δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία» (η ίδια βασίζεται σε μια λιοντοποίηση του καπιταλισμού και στις «αξίες της ελεύθερης αγοράς»). Ωστόσο, μόλις κοιτάξουμε «κάτω από την κουκούλα», ας πούμε έτσι, βλέπουμε ότι από τη γέννησή της στον Μεσαίωνα ο θεμελιώδης μύθος της Δύσης ήταν ο εξαιρετισμός και το αναπόφευκτο υποπροϊόν του, ο ιμπεριαλισμός. Και δεν έχει καμία σημασία τι πολυφωνία έχει τυλίξει αυτός ο μύθος. Μπορεί να είναι οι παράφρονες αξιώσεις της παγκόσμιας εξουσίας του Παπισμού, ή οι λεγόμενες «καθολικές αξίες» (γνωστά και ως ανθρώπινα δικαιώματα) του Τεκτονισμού, η φυλετική ανωτερότητα των ναζί ή η παγκοσμιοποιητική ατζέντα των διεθνικών χρηματοδότων. Τις τελευταίες δύο περίπου δεκαετίες, ωστόσο, παρατηρήθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο: η ολική εγκατάλειψη οποιασδήποτε «ευσεβούς» ιδεολογίας εκτός από την ελάχιστη κουβέντα που απαιτείται για να δείξει μια (εντελώς ανύπαρκτη) πίστη σε οποιεσδήποτε αξίες. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ιδεολογία επί του παρόντος. Το κάνει, πάρα πολύ, αλλά είναι ένα *ανοιχτά* που βασίζεται στο μίσος για τον «άλλο». Μιλάω, φυσικά, για την ιδεολογία του Woke, η οποία εκφράζεται τόσο έντονα από τις ενέργειες της κυβέρνησης «Μάιντεν». για να μην πω ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ιδεολογία. .

Η ιδεολογία του Woke δεν διαφέρει από τους προκατόχους της από το υποκείμενο μίσος της για τον «άλλο» (όλες οι προηγούμενες δυτικές ιδεολογίες βασίζονταν επίσης σε αυτό το μίσος για τον «άλλο»), αλλά με τη μη απολογητική διακήρυξη αυτού του μίσους. Θα μπορούσατε να πείτε ότι η ιδεολογία του Woke ακολουθεί το « είτε μαζί μας ή με τους τρομοκράτες » του Dubya, αλλά με στεροειδή. Και όπως όλες οι δυτικές ιδεολογίες, η ιδεολογία του Woke απαιτεί όχι μόνο να αποδεχτείς ένα ψέμα (πολλά ψέματα, μάλιστα), αλλά και να το διακηρύξεις δυνατά. Και, φυσικά, όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα, τόσο πιο φωνακλά ανακηρύσσεται urbi et orbi .

Και πάλι, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά, όπως βεβαιώνει η εγελιανή διαλεκτική, η ποσότητα μπορεί να έχει τη δική της ποιότητα. Το βλέπουμε ξεκάθαρα σήμερα στη μεταχριστιανική κοινωνία στην οποία ζει όλη η Ζώνη Α: όχι μόνο τα ψέματα διακηρύσσονται ως «κοσμικό δόγμα», αλλά η ίδια η έννοια της «αλήθειας» έχει χάσει κάθε νόημα. Για να επαναλάβουμε, ενώ στο παρελθόν οι κυβερνήτες της Δύσης διακήρυτταν και μάλιστα επέβαλλαν ιδεολογίες βασισμένες σε ψέματα, σήμερα αυτοί οι ίδιοι κυβερνώντες έχουν βασικά αποσύρει την ίδια την *έννοια* της «αλήθειας» με οποιαδήποτε άλλη έννοια εκτός από «σε συμφωνία με το επίσημο κόμμα γραμμή/αφήγηση».

Επιπλέον, ενώ στο παρελθόν η βία έπρεπε να δικαιολογηθεί με διάφορους τρόπους (είτε ήταν το βάρος του Λευκού, είτε η συγγνώμη του Τρότσκι για τον Κόκκινο Τρόμο, είτε η «ημέρα της δυσφημίας» του Ρούσβελτ ή το GWOT του Dubya), τώρα η βία έχει γίνει αποδεκτή απλώς την επικεφαλίδα «επειδή μπορούμε» και «τι θα κάνετε για αυτό;». Οι γενοκτονικοί πόλεμοι στο Ιράκ ή η τρομοκρατική επίθεση στο North Stream 2 είναι καλά παραδείγματα της ιδεολογίας «kuz we can».

Με άλλα λόγια, ζούμε τώρα σε μια κοινωνία ανοιχτά που βασίζεται:

  • Ψέματα ή ακόμα και η αποκήρυξη της έννοιας της «αλήθειας» και
  • Βία/τρομοκρατία

Το πρώτο συμπέρασμα αυτού είναι ότι τα γεγονότα απλά δεν έχουν πια σημασία . Ούτε η λογική ανάλυση.

Δεύτερον, με έναν τρόπο που θυμίζει πολύ τη συγγνώμη του Τρότσκι για τον Κόκκινο Τρόμο (αν δεν το έχετε διαβάσει, διαβάστε την απολύτως λαμπρή, αν και βαθιά δαιμονική, υπεράσπιση του Κόκκινου Τρόμου σε αυτό το άρθρο !), η τρέχουσα ιδεολογία διακηρύσσει ανοιχτά ότι « είναι εντάξει αν το κάνουμε αυτό, και δεν είναι εντάξει αν το κάνεις ». Αυτό, φυσικά, συνεπάγεται ποιοτική υπεροχή του «εμείς» έναντι του «εσείς». Αυτός ο τύπος «ηθικής κατάστασης» έχει μερικά αρκετά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά και επιπτώσεις, όπως:

  • Είναι βαθιά ναρκισσιστικό στη νοοτροπία του (εξ ου και γιατί το «εμείς» έχει «δικαιώματα» που δεν έχει ο «άλλος»).
  • Μετρά την πίστη με το πόσο μεγάλο ψέμα είναι ένα άτομο πρόθυμο να διακηρύξει και να επιβεβαιώσει δυνατά

Θα μπορούσατε να πείτε ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα που επιβεβαιώνετε και διακηρύξετε (σήμα αρετής) τόσο «καλύτερος» άνθρωπος είστε, τουλάχιστον με τα σύγχρονα πρότυπα. Και αν το ψέμα είναι όντως αυτονόητα γελοίο και αντιπραγματικό (Σρεμπρένιτσα, 11/9, MH-17, Σκριπάλ κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.) τότε είσαι πιστό και φωτισμένο μέλος της κοινωνίας. Αντίθετα, αν απορρίψετε ένα ψέμα επειδή είναι προφανώς αντιφατικό, τότε δεν κάνετε «απλώς» λάθος, είστε ο εχθρός.

Αυτός ο δυτικός έρωτας με το ψέμα, την ιδεολογία και τη βία έχει τις ρίζες του στις αιρέσεις του Παπισμού, αλλά από καιρό έχει μεταστάσεις σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας μας και τώρα έχει γίνει ανοιχτά ο κύριος ιδεολογικός πυλώνας πάνω στον οποίο χτίζονται όλα τα άλλα.

[ Πλαϊνή γραμμή: κατά την προσωπική μου παρατήρηση, οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες είναι, υπό αυτή την έννοια, πολύ χειρότερες από τις νοτιοευρωπαϊκές. Εκεί επίσης, όπως ήταν αναμενόμενο, θα βρείτε τους πιο έξαλλους ρωσοφοβικούς. Οι χώρες της Νότιας Ευρώπης, με πιο περίπλοκες και ισχυρότερες ιστορικές ρίζες, φαίνεται να είναι λιγότερο ευκολόπιστες και απεχθής από τις αντίστοιχες βόρειες χώρες. Το Ηνωμένο Βασίλειο, φυσικά, στέκεται μόνο του και πάνω από όλα τα άλλα όσον αφορά το ρατσιστικό μίσος για τον «άλλο». Όσο για την υπόλοιπη Αγγλόσφαιρα, διοικείται από Νεοσυντηρητές και Παγκοσμιοποιητές των οποίων το μίσος για τον άλλο βασίζεται σε ρατσιστικές μυθοποιήσεις αιώνων, σε βαθμό που αυτός ο τύπος ρατσισμού (εξωτερικά, εσωτερικά διακηρύσσουν ότι είναι κατηγορηματικά αντίθετοι σε κάθε ρατσιστική αντίληψη που είναι, φυσικά, ένα ακόμη ψέμα,

Τα παραπάνω είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο ζούμε τώρα όλοι. Αλλά προτού συνεχίσουμε, πρέπει να αντιμετωπίσουμε ένα άλλο ζήτημα: τι είναι ο Σιωνισμός;

Τι είναι ο Σιωνισμός; Μια γρήγορη υπενθύμιση

Στο άρθρο μου του 2014 « Αγγλοσιωνισμός: Σύντομο primer για τους νεοφερμένους » έγραψα τα εξής:

Ας πάρουμε τον (υπερπολιτικά ορθό) ορισμό της Wikipedia για το τι σημαίνει η λέξη «Σιωνισμός»: είναι « ένα εθνικιστικό κίνημα Εβραίων και εβραϊκής κουλτούρας που υποστηρίζει τη δημιουργία μιας εβραϊκής πατρίδας στην περιοχή που ορίζεται ως η Γη του Ισραήλ ». Προφανώς, δεν υπάρχει σύνδεση με τις ΗΠΑ, την Ουκρανία ή το Τιμπουκτού, σωστά; Αλλά ξανασκεφτείτε το. Γιατί οι Εβραίοι – είτε ορίζονται ως θρησκεία είτε ως εθνότητα – χρειάζονται ούτως ή άλλως μια πατρίδα; Γιατί δεν μπορούν απλώς να ζήσουν όπου κι αν γεννηθούν, όπως ακριβώς οι Βουδιστές (μια θρησκεία) ή οι Αφρικανοί Βουσμάνοι (εθνικότητα) που ζουν σε πολλές διαφορετικές χώρες; Η κανονική απάντηση είναι ότι οι Εβραίοι έχουν διωχθεί παντού και ότι επομένως χρειάζονται τη δική τους πατρίδα για να χρησιμεύσει ως ασφαλές καταφύγιο σε περίπτωση διωγμών. Χωρίς να μπω στο θέμα του γιατίΟι Εβραίοι διώχθηκαν παντού και, προφανώς, σε όλες τις εποχές, αυτή η λογική συνεπάγεται ξεκάθαρα, αν όχι, το αναπόφευκτο περισσότερων διωγμών ή, τουλάχιστον, τον υψηλό κίνδυνο. Ας το δεχτούμε για λόγους επίδειξης και ας δούμε τι σημαίνει αυτό με τη σειρά του. Πρώτον, αυτό σημαίνει ότι οι Εβραίοι απειλούνται εγγενώς από μη Εβραίους που είναι όλοι τουλάχιστον πιθανοί αντισημίτες. Η απειλή είναι τόσο σοβαρή που πρέπει να δημιουργηθεί μια χωριστή πατρίδα απαλλαγμένη από Εθνικούς ως ο μόνος, καλύτερος και τελευταίος τρόπος προστασίας των Εβραίων σε όλο τον κόσμο. Αυτό, με τη σειρά του, συνεπάγεται ότι η συνέχιση της ύπαρξης αυτής της πατρίδας πρέπει να γίνει ζωτική και αναντικατάστατη προτεραιότητα όλων των Εβραίων σε όλο τον κόσμο, μήπως ξεσπάσει ξαφνικά μια δίωξη και δεν έχουν πού να πάνε. Επιπλέον, έως ότου όλοι οι Εβραίοι τελικά «ανεβαστούν» στο Ισραήλ, καλύτερα να είναι πολύ, πολύ προσεκτικοί όπως όλοι οι γκοΐμγύρω τους θα μπορούσε κυριολεκτικά να πέσει με μια ξαφνική περίπτωση γενοκτονικού αντισημιτισμού ανά πάσα στιγμή. Εξ ου και όλες οι αντισημιτικές οργανώσεις a la ADL ή UEJF, οι λέσχες Betar, το δίκτυο των sayanim, κ.λπ. Με άλλα λόγια, πολύ μακριά από το να είναι ένα τοπικό φαινόμενο «ασχολείται μόνο με το Ισραήλ», ο Σιωνισμός είναι ένα παγκόσμιο κίνημα του οποίου ο στόχος είναι η προστασία των Εβραίων από τον φαινομενικά ανίατο αντισημιτισμό του υπόλοιπου πλανήτη. Όπως το προσδιόρισε σωστά ο Israel Shahak , ο Σιωνισμός υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι πρέπει «να σκέφτονται τοπικά και να ενεργούν σε παγκόσμιο επίπεδο » και όταν τους δίνεται η επιλογή πολιτικών πάντα θέτουν ΤΟ κρίσιμο ερώτημα: « Αλλά είναι καλό για τους Εβραίους; ". Μέχρι στιγμής από το να επικεντρώνεται μόνο στο Ισραήλ, ο Σιωνισμός είναι πραγματικά ένα παγκόσμιο, πλανητικό,ιδεολογία που χωρίζει αναμφισβήτητα όλη την ανθρωπότητα σε δύο ομάδες (Εβραίους και Εθνικούς), η οποία υποθέτει ότι οι τελευταίοι είναι όλοι πιθανοί γενοκτονικοί μανιακοί (που είναι ρατσιστικό) και πιστεύει ότι η διάσωση ζωών Εβραίων είναι ποιοτικά διαφορετική και πιο σημαντική από τη διάσωση ζωών Εθνικών (που είναι πάλι ρατσιστής). Όποιος αμφιβάλλει για την αγριότητα αυτής της αποφασιστικότητας θα πρέπει είτε να ρωτήσει έναν Παλαιστίνιο είτε να μελετήσει τη γιορτή του Πουρίμ ή και τα δύο. Ακόμα καλύτερα, διαβάστε τον Gilad Atzmon και αναζητήστε τον ορισμό του για αυτό που ονομάζεται έξοχα «διαταραχή προτραυματικού στρες»

Τώρα ας ξεκαθαρίσουμε: ενώ ο ίδιος ο Σιωνισμός βασίζεται ή η ιδεολογία και η κοσμοθεωρία του ραβινικού (φαρισαϊκού) «ιουδαϊσμού», δεν είναι εθνότητα, αλλά ιδεολογία. Γι' αυτό έγραψα τα εξής στο ίδιο άρθρο:

Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν μη Εβραίοι Σιωνιστές (ο Μπάιντεν, με τα δικά του λόγια) και υπάρχουν (πολλοί) αντισιωνιστές Εβραίοι. Ομοίως, υπάρχουν μη Άγγλο ιμπεριαλιστές και υπάρχουν (πολλοί) αντιιμπεριαλιστές Άγγλοι. Το να μιλάμε για «Ναζιστική Γερμανία» ή «Σοβιετική Ρωσία» σημαίνει τώρα ότι όλοι οι Γερμανοί ήταν Ναζί ή όλοι οι Ρώσοι κομμουνιστές. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η κυρίαρχη ιδεολογία αυτών των εθνών τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν ο εθνικοσοσιαλισμός και ο μαρξισμός, αυτό είναι όλο.

[ Πλαϊνή γραμμή: Θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα εδώ, ειδικά για όσους μισούν τους Εβραίους: κάθε φορά που ένας Εβραίος καταγγέλλεται άδικα ως δράστης κάποιας κακής πράξης, δεν καταδικάζεται άδικα μόνο ένας αθώος, αλλά και κάποιοι μη Εβραίος SOB που ευτυχώς ξεφεύγει. Είναι κάτι που πραγματικά θέλετε; Απλώς σκεφτείτε αυτό, προσεκτικά, και κατανοήστε τις συνέπειες μιας τέτοιας κοσμοθεωρίας! Προτείνω ότι δεν χρειάζεται να σας αρέσουν οι Εβραίοι ή να εγκρίνετε αυτό που κάνουν ορισμένοι από αυτούς, για να μην θέλετε ένα αποτέλεσμα όπου οποιαδήποτε πραγματική έρευνα για το γεγονός του θέματος καθίσταται αδύνατη. Τέλος, παρακαλώ συνειδητοποιήστε ότι το να κατηγορούμε «τους Εβραίους» για κάτι δεν απαιτεί καμία γνώση, καμία τεχνογνωσία και κανένα μυαλό. Αυτό είναι επομένως κάτι προς το οποίο θα έλθουν πολύ έντονα τα πιο ανόητα μέλη της κοινωνίας μας. Και πάλι, σκεφτείτε το προσεκτικά. ]

Παρεμπιπτόντως, ενώ ο (Φαρισαϊκός) «Ιουδαϊσμός» είναι ξεκάθαρα θρησκευτικός και ενώ οι περισσότεροι αυθεντικοί Σιωνιστές δεν ήταν θρησκευόμενοι, με την πάροδο του χρόνου ο Σιωνισμός υιοθέτησε όλες τις ανθρωπομισίες παραδοχές του (Φαρισαϊκού) «Ιουδαϊσμού», ενώ, ταυτόχρονα, τις εκκοσμίκευε. Θα μπορούσατε να πείτε ότι ο (Φαρισαϊκός) «Ιουδαϊσμός» είναι «ο Θεός όρισε τον ρατσισμό» ενώ ο Σιωνισμός είναι «κοσμικός ρατσισμός». Πιο θεμελιωδώς, τόσο ο (Φαρισαϊκός) «Ιουδαϊσμός» όσο και ο κοσμικός Σιωνισμός είναι σκληρά αντιχριστιανικοί και θέλουν να εξαλείψουν ακόμη και τα μικροσκοπικά απομεινάρια ενός εντελώς ηττημένου Χριστιανισμού στη Δύση. Τέλος, στο σύγχρονο κράτος του «Ισραήλ», βλέπουμε τώρα ένα νέο φαινόμενο να γίνεται πολύ σημαντικό: ο θρησκευτικός Σιωνισμός, δηλαδή ένα ήπιο «ιουδαϊσμό» του Χαρέντι (Φαρισαϊκού) με τον τύπο του κοσμικού Φασισμού που ενσαρκώνει το σύγχρονο «Ισραήλ» του Απετχάιντ .

Αν θέλετε να δείτε το είδος των φρικτών που παράγει αυτή η ιδεολογία, απλώς δείτε τα άρθρα μου « Μια συντριβή για τις αληθινές αιτίες του «αντισημιτισμού » και « Μια συντριβή για τα αληθινά αίτια του «αντισημιτισμού», μέρος II: το κυνήγι των αντισημιτών ». Αν τα διαβάσετε (παρακαλώ κάντε!) θα ανακαλύψετε αυτό που μπορώ μόνο να ονομάσω «Ο Θεός όρισε ρατσισμό» που είναι αρκετά μοναδικό καθώς οι περισσότερες θρησκείες είναι, από τη φύση τους, οικουμενικές, συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, τόσο του Χριστιανισμού όσο και του Ισλάμ (μετά την επιστροφή από το ταξίδι του στη Μέκκα, ο Malcolm X εγκατέλειψε τελείως τις ανοησίες του για τους «γαλαζομάτικους λευκούς διαβόλους»· το Ισλάμ τον θεράπευσε από τον ωμό ρατσισμό του Elijah Muhammad!).

Τι συνέβη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;

Με απλά λόγια, το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είδε μια ιδεολογική συμμαχία μεταξύ Άγγλων και Σιωνιστών. Γιατί; Κυρίως για δύο πολύ διαφορετικούς λόγους:

  • Το κοινό τους μίσος και φόβος για τον Στάλιν (ο οποίος πάντα και *κακώς* κατηγορείται για εχθρότητα προς τους Εβραίους)
  • Αναγνώριση πολύ όμοιων κοσμοθεωριών (εξαιρετισμός, υπεροχή)

Βασικά, η ρατσιστική κοσμοθεωρία του (Φαρισαϊκού) «Ιουδαϊσμού» συνδυάστηκε με την ιστορική ρατσιστική κοσμοθεωρία των ηγετών της Αγγλόσφαιρας για να δημιουργήσει τον σύγχρονο Αγγλοσιωνισμό.

Χρειάζεται καν να αναφέρω ότι και οι δύο κοσμοθεωρίες δεν βασίζονται μόνο στα ψέματα, αλλά χρησιμοποιούν τα ψέματα ως το πρωταρχικό, βασικό, «όπλο» τους ενάντια σε όποιον τολμάει να τους αντιτίθεται. Θα μπορούσατε να πείτε ότι το ακόλουθο εδάφιο του Αγίου Ιωάννη του Αποστόλου, του Ευαγγελιστή και του Θεολόγου είναι η καλύτερη περιγραφή του ιδεολογικού λίθου και των δύο λέξεων: «Είστε του πατέρα σας του διαβόλου, και τις επιθυμίες του πατέρα σας θα κάνετε. Ήταν δολοφόνος από την αρχή, και δεν έμεινε στην αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει αλήθεια μέσα του. Όταν λέει ψέματα, λέει από μόνος του· γιατί είναι ψεύτης και ο πατέρας του » (Ιωάννης 8:44). Παρατηρήστε πόσο στενά συνδέει ο Άγιος Ιωάννης τα ψέματα με την ανθρωποκτονική βία – αυτά πάνε πάντα χέρι-χέρι!

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του μίσους κατευθυνόταν στον κομμουνισμό, τουλάχιστον επίσημα (μετά το 1991 έγινε αρκετά σαφές ότι ακόμη και χωρίς τον κομμουνισμό οι ηγέτες της Δύσης μισούσαν τον ρωσικό λαό). Μετά την ψεύτικη σημαία της 11ης Σεπτεμβρίου, αυτό το μίσος στράφηκε σε οποιοδήποτε κράτος που θα αψηφούσε τη Δύση και το Ισραήλ, και σε κάθε μορφή πραγματικού, παραδοσιακού, Ισλάμ.

Χαμογελάω συχνά όταν ακούω την ατελείωτη συζήτηση για το αν ο σκύλος κουνάει την ουρά του ή η ουρά κουνάει τον σκύλο. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν έχει σημασία γιατί ο σκύλος και η ουρά είναι ένας και ο ίδιος οργανισμός, πλήρως ενωμένοι στους σκοπούς και τους στόχους τους. Και το θέμα είναι, επομένως, όχι ποιος κουνάει ποιον, αλλά τι θέλει να πετύχει ολόκληρο το ζώο.

Αρχικά, φυσικά, οι Άγγλοι είχαν ως επί το πλείστον περιφρόνηση για τους ανερχόμενους Εβραίους ομολόγους τους, αλλά τα χρήματα είναι πολύ πιο ισχυρά από οποιαδήποτε άλλη εκτίμηση (τουλάχιστον στη Δύση) και σύντομα το μέρος των αγγλόφωνων ελίτ που ήταν πρόθυμο να υιοθετήσει τον πυρήνα του Σιωνισμού Οι αξίες/αντανακλαστικά ξεπέρασαν εύκολα την αγγλική «παλιά φρουρά», η οποία δεν ήθελε να δώσει καμία πραγματική δύναμη σε αυτό που έβλεπε ως Εβραίους ανταγωνιστές τους. Και κάπως έτσι γεννήθηκε ο αγγλοσιωνισμός.

Τι γίνεται με το «Ισραήλ» σε όλα αυτά;

Οι ΗΠΑ είναι ίσως η πρώτη και μοναδική χώρα στον πλανήτη που δημιουργήθηκε από μέλη μιας δαιμονικής μυστικής λατρείας, δηλαδή του Τεκτονισμού (το γεγονός ότι αυτός ο Τεκτονισμός είχε κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά ψευδοχριστιανισμού δεν το αλλάζει αυτό). Το «Ισραήλ» μπορεί κάλλιστα να είναι η μόνη χώρα στην ιστορία που χτίστηκε καθαρά πάνω σε ψέματα, επίσης ένα σίγουρο σημάδι του «πατέρα όλων των ψεμάτων». Από τη διαβόητη « χώρα χωρίς ανθρώπους για έναν λαό χωρίς χώρα » στην πλήρη απαγόρευση της έντιμης έρευνας για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ή για τους άλλους ιδρυτικούς μύθους του κράτους του Ισραήλ, στο ατελείωτο «δικαίωμα» αυτής της χώρας να υπάρχει – ολόκληρη η ύπαρξη του «Ισραήλ» βασίζεται στο συνηθισμένο δαιμονικό ζευγάρι: ψέματα και βία. Στην πραγματικότητα, ενώ υπήρχαν, και υπάρχουν ακόμα, πολλά κράτη εκεί έξω που κυβερνώνται από ρατσιστές, το Ισραήλ είναι το μόνο ΑΝΟΙΧΤΑ ρατσιστικό κράτος στον πλανήτη. Και αυτός είναι ο λόγος που, για παράδειγμα, κάθε Εβραίος στον πλανήτη έχει το «δικαίωμα» να «επιστρέφει» στο κράτος του «Ισραήλ», ενώ ένας πρόσφυγας που γεννήθηκε στην Παλαιστίνη δεν έχει δικαίωμα να επιστρέψει στο σπίτι του. Στο «Ισραήλ» κάποιοι είναι απλώς πιο ίσοι από άλλους! Επίσημα.

Είναι το «Ισραήλ» μοναδικό στη συστηματική χρήση ψεμάτων και βίας; Οχι, καθόλου. Αλλά είναι μοναδικό στην αλόγιστη χρήση του ψεύδους και της βίας όχι μόνο για την επίτευξη ορισμένων συγκεκριμένων γεωπολιτικών στόχων, αλλά και για να τροφοδοτεί τη λατρεία της αυτολατρείας και της αίσθησης της φυλετικής ανωτερότητας πάνω από τους «γκογίμ» που, όπως όλοι γνωρίζουμε , καταλαβαίνω μόνο τη βία».

Ναι, το "Ισραήλ" είναι ένα βδέλυγμα που κανένα πολιτισμένο άτομο ή κοινωνία δεν μπορεί να αποδεχτεί, χωρίς να το επικυρώσει. Αλλά το «Ισραήλ» είναι πολύ περισσότερο από αυτό – είναι επίσης η λυδία λίθος της υπακοής στις κυρίαρχες τάξεις της Δύσης. Μπορείτε να το σκεφτείτε ως ένα πείραμα συμμόρφωσης Asch , αλλά σε πλανητική κλίμακα, και ένα πείραμα που σας ζητείται όχι μόνο να απορρίψετε αυτό που σας λένε οι αισθήσεις σας, αλλά ένα που δείχνει πόσο πολύ είστε πρόθυμοι να καταπιέσετε τη συνείδησή σας και να αγκαλιάσετε την αγνότητα. κακό.

Όσοι ασπάζονται αυτό το ψέμα δεσμεύονται όχι μόνο από μια κοινή κοσμοθεωρία, αλλά γίνονται συνένοχοι σε κάτι ανείπωτα κακό και ψεύτικο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλά θεατές μιας γενοκτονίας σε αργή κίνηση, αλλά είναι επίσης ειδικοί στο doublethink του Όργουελ: όταν τους το λένε, θα διακηρύξουν με χαρά ότι το σωστό είναι λάθος, το λευκό είναι μαύρο και η πραγματικότητα ό,τι κι αν ορίσουν οι άρχουσες ελίτ. .

Για αυτούς τους ανθρώπους, ούτε η «αλήθεια» ούτε η «πραγματικότητα» κάνουν τη διαφορά. Κανένας!

Αυτοί οι άνθρωποι είναι αυταρχικοί όχι μόνο επειδή τους αρέσει να δίνουν εντολές και να επιβάλλουν τα ψέματά τους σε άλλους, είναι επίσης αυταρχικοί επειδή τους αρέσει να παίρνουν εντολές και να τις εκτελούν (δείτε εδώ για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση αυτού του τύπου ατόμου).

Έχοντας πει όλα αυτά, μπορούμε να παρατηρήσουμε σήμερα;

Με απλά λόγια, αυτό που παρατηρούμε είναι μια επαίσχυντη και επαίσχυντη στάση από σχεδόν όλες τις χώρες εκεί έξω. Και θα ξεκινήσω την καταγγελία μου για αυτήν την κατάσταση πραγμάτων με τη Ρωσία.

Όχι, η Ρωσία δεν είναι «σε σύγκρουση» με το «Ισραήλ» ή τον Νετανιάχου! Αυτού του είδους τα χάλια διαδίδονται από νήπια που δεν καταλαβαίνουν πόσο αληθινή είναι η πολυπλοκότητα του ανταγωνισμού μεταξύ κρατών και από ανθρώπους που πληρώνονται (σε ​​χρήματα ή αναγνώριση) για να διαδώσουν FUD (φόβος αβεβαιότητας και αμφιβολίας) για τον Πούτιν και τη Ρωσία.

Ωστόσο, οι Ρώσοι ηγέτες δείχνουν μια παγωμένη αδιαφορία για τα δεινά του παλαιστινιακού λαού. Βεβαίως, η Ρωσία υποστηρίζει επίσημα όλα τα σχετικά Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το «Ισραήλ» και τους Παλαιστίνιους, αλλά εκτός από το να τους μιλούν, η Ρωσία δεν κάνει απολύτως τίποτα εναντίον των «Ισραηλινών» εφόσον τα ρωσικά συμφέροντα δεν θίγονται ή απειλούνται άμεσα. Υποθέτω ότι μπορείτε να το ονομάσετε "Realpolitik", αλλά το αποκαλώ ανήθικη και εγκληματική αδιαφορία και θεωρώ ότι είναι ντροπή. Η Ρωσία δεν θα γίνει ποτέ ξανά μια αληθινά Ορθόδοξη χώρα έως ότου απαρνηθεί τέτοιες άσχημες μορφές «πραγματισμού» και έως ότου η ηθική/ηθική επιστρέψει στο επίκεντρο των βασικών αξιών της ρωσικής κοινωνίας και των ρωσικών πολιτικών.

Σε έντονη αντίθεση, και παρά το ότι είναι πολύ πιο αδύναμοι από τη Ρωσία, ενώ ζουν ολόκληρη την ύπαρξή της υπό την απειλή επίθεσης από τους Αγγλοσιωνιστές, οι Ιρανοί έχουν τοποθετήσει σταθερά την ηθική έναντι του λεγόμενου «πραγματισμού» όταν ασχολούνται με το ζήτημα του «Ισραήλ» και τον παλαιστινιακό λαό. Φυσικά, φυσικά, δεν είναι όλοι οι Ιρανοί τόσο αγνοί και ευγενείς, αρκετά για να δούμε πώς η «Επανάσταση Gucci» του Ραφσαντζάνι υποστηρίχθηκε μέχρι το τέλος από τους Σιωνιστές για να δούμε ότι δεν είναι όλα τέλεια στο Ιράν. Οι άνθρωποι όμως είναι ίδιοι παντού. Αυτό που κάνει το Ιράν τόσο δραματικά διαφορετικό δεν είναι ότι οι Ιρανοί είναι «καλύτεροι» άνθρωποι, αλλά ότι το Ιράν τοποθετεί επίσημα τις ηθικές, ηθικές και ακόμη και θρησκευτικές αξίες στον ακρογωνιαίο λίθο της κοσμοθεωρίας και των πολιτικών του! Αυτό είναι πολύ αξιοσημείωτο και μοναδικό και προκαλεί ντροπή στον υπόλοιπο πλανήτη.

Τι γίνεται με τον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία;

Σήμερα είμαστε όλοι προσηλωμένοι στον πόλεμο μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία, και αυτό είναι πολύ λογικό. Άλλωστε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα φρικιά που διοικούν την Αυτοκρατορία να προτιμήσουν την καταστροφή ολόκληρου του βόρειου ημισφαιρίου από μια (πολύ αναπόφευκτη πλέον) ρωσική νίκη. Ωστόσο, δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, αυτός ο πόλεμος δεν είναι, επαναλάβετε, ΔΕΝ για την Ουκρανία ή ακόμη και για το μέλλον της ΕΕ. Αυτός είναι ένας πόλεμος που θα αποφασίσει εάν ο Αγγλοσιωνιστής θα αναλάβει τον πλήρη έλεγχο του πλανήτη μας ή εάν η τελευταία αυτοκρατορία στην ιστορία θα αντικατασταθεί από μια πολυπολική, πολυεθνική, πολυθρησκευτική, πολυπολιτισμική, πολυπολιτική διεθνή τάξη. ρυθμίζονται από το κράτος δικαίου. Έτσι, το "Ισραήλ" έχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ μερίδιο σε αυτό, και όχι, *όχι* επειδή οι "(((Χαζάροι)))" θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο κράτος στην Ουκρανία ή την Κριμαία, αλλά επειδή εάν πέσει η Αγγλοσιωνιστική Αυτοκρατορία,που προέβλεψε ο Ιμάμ Χομεϊνί όταν είπε : « Αυτό το καθεστώς που κατέχει την Qods [Ιερουσαλήμ] πρέπει να εξαλειφθεί από τις σελίδες της ιστορίας ».

Στην περίπτωση της ναζιστικής διοίκησης Banderastan, είδαμε τους Ουκρανούς Ναζί και τους Ισραηλινούς Ναζί να δουλεύουν χέρι-χέρι, ενώ την ίδια στιγμή οι Ισραηλινοί προσποιούνταν ότι διατηρούσαν ισάριθμες αποστάσεις μεταξύ των δύο εμπόλεμων. Ναι, οι Ουκροναζί και οι Ισραηλινοί μισούν επίσης ο ένας τον άλλον, αλλά πολύ λιγότερο από ό,τι μισούν τη Ρωσία και κάθε τι ρωσικό. Τι καλύτερο παράδειγμα της σιωνιστικής ηθικής ευελιξίας στη συνέχεια να δεις «Ισραηλινούς» να στέλνουν όπλα και «εθελοντούς» εκπαιδευτές στους Ναζί που λατρεύουν τον Μπαντερά στο Κίεβο και ενάντια στους ανθρώπους που απελευθέρωσαν τον Εβραίο από τα ναζιστικά στρατόπεδα! Το ίδιο και για τα λεγόμενα (και πολύ παραποιημένα, δείτε εδώ , εδώ ή εδώ ) «πογκρόμ» που όλα εντοπίζονται στη σημερινή Ουκρανία και όχι στη Ρωσία. Όσο για το διαβόητο (και επίσης πολύ παραπλανημένο, βλεδώ , εδώ ή εδώ ) Pale of Settlement, σε τι διαφέρει από το τείχος που έχτισαν οι «Ισραηλινοί» για να εμποδίσουν τους Παλαιστίνιους να αγαπούν ελεύθερα τη γη τους; Στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε σοβαρή σύγκριση των δύο θα έδειχνε αμέσως ότι το δεύτερο είναι απείρως χειρότερο από το πρώτο.

Και ακόμη.

Η αλήθεια είναι ότι το ραβινικό/φαρισαϊκό μίσος της Ρωσίας δεν βασίζεται στην ιστορία ή σε λάθη του παρελθόντος, αλλά σε καθαρά θρησκευτικούς λόγους: ο ραβινικός/φαρισαίος «ιουδαϊσμός» είναι ένας αντιχριστιανισμός, όπως ακριβώς και ο Λατινικός Παπισμός είναι ένας αντιχριστιανισμός. -Ορθοδοξία! Γιατί; Γιατί οι Χριστιανοί ισχυρίζονται ότι είναι οι «πραγματικοί Εβραίοι» (με πνευματικούς όρους) και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ισχυρίζονται ότι είναι η «αληθινή Εκκλησία». Με άλλα λόγια, ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός αμφισβητεί και απομυθοποιεί τόσο την Ιουδαϊκή αξίωση για την Παλαιά Διαθήκη όσο και τη Λατινική αξίωση για την Καινή Διαθήκη.

Εκπλήσσει πραγματικά κανέναν να βλέπει τους Λατίνους να εργάζονται χέρι-χέρι με τους «πρεσβύτερους αδελφούς τους στην πίστη» που «περιμένουν τον ίδιο μεσσία»;

Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι η ρωσική κοινωνία σήμερα, αν και δεν είναι πραγματικά χριστιανική για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι ακόμη απρόθυμη να εγκαταλείψει τις ηθικές/ηθικές αξίες του αληθινού Χριστιανισμού. Ακόμη «χειρότερο» είναι η πραγματική πιθανότητα να επιστρέψει η Ρωσία στις αληθινές χριστιανικές της ρίζες, ειδικά μετά την ολοκλήρωση του πολέμου του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας (υποθέτοντας ότι δεν θα καταλήξει σε μια πυρηνική αποκάλυψη, κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα).

Και όχι, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι βασικοί ηθοποιοί (Νούλαντ, Κάγκαν, Μπλίνκεν κ.λπ.) είναι όλοι Σιωνιστές Εβραίοι. Υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι για αυτό. Ωστόσο, πρέπει πάντα να θυμόμαστε τα λόγια του Αγίου Παύλου που έγραψε: « Διότι δεν παλεύουμε ενάντια σε σάρκα και αίμα, αλλά ενάντια σε πριγκιπάτα, ενάντια σε εξουσίες, ενάντια στους άρχοντες του σκότους αυτού του κόσμου, ενάντια στην πνευματική κακία σε υψηλούς τόπους» .Εφεσ 6:12). Πρέπει να θυμόμαστε αυτά τα λόγια όχι μόνο επειδή οι αθώοι άνθρωποι δεν έχουν εθνικότητα, συμπεριλαμβανομένων των αθώων θυμάτων, ή επειδή δεν υπάρχει «συλλογική ενοχή», αλλά επειδή εμείς –σε αντίθεση με τους Λατίνους– δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε τον αληθινό Χριστιανισμό αγνοώντας τις βασικές του διδασκαλίες! Είναι τόσο λάθος να αρνείται κανείς τη φύση αυτού του πολέμου όσο είναι λάθος να αρνείται την πνευματική, και όχι την εθνική, φύση του. Στην ουσία, έχουμε να κάνουμε με μια αυστηρή επιλογή:

  • Αποδεχόμαστε την κοινή ανθρωπιά όλων των ανθρώπων ή
  • Μήπως το απορρίπτουμε

Αν οι τελευταίοι, από τη θέση σας με τους Ναζί, είτε είναι Γερμανοί είτε Ισραηλινοί. Εάν αποδεχτείτε αυτήν την κοινή ανθρωπιά – τότε ενεργήστε σύμφωνα με αυτήν και μην επιτρέψετε ποτέ να υποτιμηθείτε από το γεγονός ότι οι εχθροί μας δεν μοιράζονται αυτή τη βασική αξία. Είναι πραγματικά τόσο απλό!

συμπέρασμα

Από το πραξικόπημα του 2014 στο Κίεβο, έχω επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στον ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο και, μετά το 2022, στον πόλεμο ΗΠΑ/ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Μόνο σπάνια ανέφερα τον Σιωνισμό ή το Ισραήλ. Κυρίως γιατί απλά δεν είχα χρόνο. Και αυτός είναι ο λόγος που σήμερα, σε ποια θα είναι η τελευταία μου ανάλυσή μου στο ιστολόγιο Saker, θέλησα να ξαναεπισκεφτώ αυτό το θέμα. Σε περισσότερες από 4000 λέξεις, τα παραπάνω δεν αποτελούν εξαντλητική συζήτηση του θέματος. Ελπίζω αυτό που έγραψα παραπάνω να είναι αρκετά δελεαστικό για εσάς, τον αναγνώστη, να συνεχίσετε τη δική σας έρευνα σε αυτό το τεράστιο και περίπλοκο θέμα. Νομίζω ότι θα μπορούσες να κάνεις χειρότερα από το να διαβάζεις τα διάφορα κείμενα που ανέφερα παραπάνω. Αλλά η επιλογή είναι δική σας.

Θέλω να ολοκληρώσω αυτήν την ανάρτηση με τα λόγια του Alexander Solzhenitsyn στο περίφημο κείμενό του « Ζήσε όχι από το ψέμα ». Ελπίζω ότι θα σας εμπνεύσουν.

Αντρέι

***

Απόσπασμα από το " Live not by the lie ":

Όταν η βία ξεσπά στην ειρηνική ανθρώπινη κατάσταση, το πρόσωπό της πλημμυρίζει από αυτοπεποίθηση, εμφανίζεται στο πανό της και διακηρύσσει: «Είμαι η Βία! Κάντε δρόμο, παραμερίστε, θα σας συντρίψω!». Αλλά η βία γερνάει γρήγορα, περνούν μερικά χρόνια – και δεν είναι πλέον σίγουρη για τον εαυτό της. Για να στηριχθεί, για να φανεί αξιοπρεπής, θα καλέσει χωρίς αποτυχία τον σύμμαχό του-Ψέματα. Γιατί η βία δεν έχει τίποτα να καλύψει μόνο με ψέματα, και τα ψέματα μπορούν να επιμείνουν μόνο μέσω της βίας. Και δεν είναι κάθε μέρα και όχι σε κάθε ώμο που η βία κατεβάζει το βαρύ χέρι της: Απαιτεί από εμάς μόνο υποταγή στα ψέματα, καθημερινή συμμετοχή στην εξαπάτηση—και αυτό αρκεί ως πιστή μας.
Και εκεί βρίσκουμε, παραμελημένοι από εμάς, το πιο απλό, το πιο προσιτό κλειδί για την απελευθέρωσή μας:προσωπική μη συμμετοχή στα ψέματα! Ακόμα κι αν όλα καλύπτονται από ψέματα, ακόμα κι αν όλα είναι υπό την κυριαρχία τους, ας αντισταθούμε με τον παραμικρό τρόπο: Ας με κρατήσει η κυριαρχία τους!
Δεν καλούμαστε να βγούμε στην πλατεία και να φωνάξουμε την αλήθεια, να πούμε δυνατά αυτό που πιστεύουμε — αυτό είναι τρομακτικό, δεν είμαστε έτοιμοι. Αλλά ας αρνηθούμε τουλάχιστον να πούμε αυτό που δεν πιστεύουμε!
Αυτός είναι ο τρόπος, λοιπόν, ο ευκολότερος και πιο προσιτός για εμάς, δεδομένης της βαθιάς οργανικής δειλίας μας, πολύ πιο εύκολος από (είναι τρομακτικό ακόμα και να προφέρουμε τις λέξεις) την πολιτική ανυπακοή à la Gandhi.
Ο τρόπος μας πρέπει να είναι: Ποτέ μην υποστηρίζετε εν γνώσει σας τα ψέματα!Έχοντας καταλάβει από πού αρχίζουν τα ψέματα (και πολλοί βλέπουν αυτή τη γραμμή διαφορετικά)—πίσω από αυτή τη γάγγραινα άκρη! Ας μην κολλήσουμε πίσω τη ζυγαριά της Ιδεολογίας, ας μην μαζέψουμε τα θρυμματισμένα κόκκαλά της, ούτε ας μπαλώσουμε μαζί την αποσυντιθέμενη περιβολή της, και θα εκπλαγούμε πόσο γρήγορα και ανήμπορα θα πέσουν τα ψέματα και αυτό που είναι προορισμένο να είναι γυμνό να εκτεθούν ως τέτοια στον κόσμο.
Και έτσι, ξεπερνώντας την ταπεινοφροσύνη μας, ας επιλέξει ο καθένας: Θα παραμείνει έξυπνος υπηρέτης των ψεμάτων (περιττό να πούμε, όχι λόγω φυσικής προδιάθεσης, αλλά για να εξασφαλίσει τα προς το ζην στην οικογένεια, να μεγαλώσει τα παιδιά στο πνεύμα του ψέματος!), ή ήρθε η ώρα να σταθεί ευθύς ως έντιμος άνθρωπος, άξιος του σεβασμού των παιδιών και των συγχρόνων του;