ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ[ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΩΣ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ]-ΜΕΡΟΣ Β΄

 

   Ο Ιωάννης Μεταξάς με τους γονείς του

ΜΕΡΟΣ Β΄

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ».

Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας  το  1936, ο Μεταξάς ανέλαβε προσωπικά το υπουργείο Πολέμου και, μαζί με Παπάγο, άρχισαν τη μεγάλη προσπάθεια αποκατάστασης του αξιόμαχου του Ελληνικού Στρατού.

 Κάθε σύγκριση με το σήμερα, δυστυχώς μόνο θλίψη προκαλεί, για το μακροπρόθεσμο σχεδιασμό τού τότε και τη μακαριότητα λόγω της αδιαφορίας που κυριαρχεί σήμερα.

 Πώς η Ελληνική Κυβέρνηση του  Μεταξά  βρήκε χρήματα για τους αμυντικούς  εξοπλισμούς, από μια καταχρεωμένη  χώρα, έτσι όπως την  είχαν  καταντήσει  οι  πράκτορες  «δημοκράτες»  πολιτικοί  της  πριν  το  1936;

Ο  ΜΕΤΑΞΑΣ  ΒΡΗΚΕ  ΧΡΗΜΑΤΑ  ΜΕ  4  ΤΡΟΠΟΥΣ: 

1) Από Εράνους και Δωρεές.

2) Από τα έσοδα που είχε από τον μεγάλο εμπορικό της στόλο.

3) Μέσω της ανταλλαγής προϊόντων (όπως καπνό) με πολεμικό υλικό.

4) Πώληση παλαιού και νέου στρατιωτικού υλικού στους εμπολέμους του Ισπανικού Εμφυλίου.

ΠΩΣ  Ο  ΜΕΤΑΞΑΣ  ΔΙΕΓΡΑΨΕ  ΤΟ  ΧΡΕΟΣ

Πως διέγραψε το χρέος της Ελλάδας (που  είχαν  δημιουργήσει  οι  «έλληνες  πολιτικοί»  -  όλοι  πράκτορες  ξένων  συμφερόντων)  ο Ιωάννης Μεταξάς και δικαιώθηκε από το Διεθνές δικαστήριο.

Mε  ίδια  απόφαση σώθηκε και η Αργεντινή.

Η διαγραφή του χρέους προς την βελγικὴ τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique», άλλαξε την πορεία του Έθνους και του ελληνικού κράτους και του έδωσε την δυνατότητα να πετύχει το Έπος του 1940. 

      Ι.Μεταξάς,  Δ.Γούναρης,  Ι.Δραγούμης

Η  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΕΧΕΙ  ΩΣ  ΕΞΗΣ:

Το 1936, ἡ Ἑλλάδα τοῦ Ἰωάννη Μεταξὰ ἀρνήθηκε νὰ συνεχίσει τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ δανείου ποὺ εἶχε συνάψει μὲ τὴ βελγικὴ τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique».

Ἡ κυβέρνηση τοῦ Βελγίου προσέφυγε στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο, ποὺ εἶχε ἱδρύσει ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν,κατηγορώντας τὴν Ἑλλάδα ὅτι ἀθετεῖ τὶς διεθνεῖς της ὑποχρεώσεις.

Ἡ Ἑλλάδα ἀπάντησε ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ ἐκπληρώσει τὶς δανειακές της ὑποχρεώσεις, διότι δὲν μπορεῖ νὰ θέσει σὲ κίνδυνο τὴν κατάσταση τοῦ Λαοῦ καὶ τῆς χώρας.

 Στὸ ὑπόμνημά της, ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἀνέφερε:

«Ἡ Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος, ἀνήσυχη γιὰ τὰ ζωτικὰ συμφέροντα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ γιὰ τὴ διοίκηση, τὴν οἰκονομικὴ ζωή, τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας καὶ τὴν ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ ἀσφάλεια τῆς χώρας, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ προβεῖ σὲ ἄλλη ἐπιλογή. Ὅποια κυβέρνηση κι ἂν ἦταν στὴν θέση της, θὰ ἔκανε τὸ ἴδιο». (Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σελ.25).

Τὸ ἐπιστέγασμα ἦρθε μὲ τὸ ὑπόμνημα ποὺ κατέθεσε στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο ὁ νομικὸς ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλληνικῆς κυβέρνησης τὸ 1938, ὅπου τόνισε τὰ αὐτονόητα:

«Ἐνίοτε, μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μία ἔκτακτη κατάσταση, ἡ ὁποία κάνει ἀδύνατο γιὰ τὶς Κυβερνήσεις νὰ ἐκπληρώσουν τὶς υποχρεώσεις τους πρὸς τοὺς δανειστὲς καὶ πρὸς τὸν Λαό τους.

Οἱ πόροι τῆς χώρας εἶναι ἀνεπαρκεῖς γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν καὶ τὶς δύο ὑποχρεώσεις ταυτόχρονα.  Εἶναι ἀδύνατον νὰ πληρώσει μία Κυβέρνηση τὸ χρέος καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ παρασχεθεῖ στὸν λαὸ ἡ κατάλληλη διοίκηση καὶ οἱ ἐγγυημένες συνθῆκες γιὰ τὴν ἠθική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη.

 Πρέπει νὰ ἐπιλέξει ἀνάμεσα στὰ δύο.

Καὶ φυσικά, τὸ καθῆκον τοῦ Κράτους νὰ ἐξασφαλίσει τὴν εὔρυθμη λειτουργία τῶν βασικῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν, ὑπερτερεῖ ἔναντί της πληρωμῆς τῶν χρεῶν της. 

Ἀπὸ κανένα κράτος δὲν ἀπαιτεῖται νὰ ἐκπληρώσει, μερικὰ ἢ ὁλικά, τὶς χρηματικές του ὑποχρεώσεις, ἂν αὐτὸ θέτει σὲ κίνδυνο τὴν λειτουργία τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν του κι’ ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν ἀποδιοργάνωση τῆς διοίκησης τῆς χώρας (σᾶς θυμίζει κάτι;).

Στὴν περίπτωση ποὺ ἡ ἀποπληρωμὴ τῶν χρεῶν θέτει σὲ κίνδυνο τὴν οἰκονομικὴ ζωὴ καὶ τὴ διοίκηση, ἡ Κυβέρνηση εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ διακόψει ἢ καὶ νὰ μειώσει τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ χρέους».

Μὲ αὐτὰ τὰ ἐπιχειρήματα λοιπόν, τὸ Διεθνὲς δικαστήριο δικαίωσε τὴν Ἑλλάδα, δημιουργώντας νομικὸ προηγούμενο, στὸ ὁποῖο μάλιστα τὸ 2003 στηρίχθηκε ἡ Ἀργεντινὴ καὶ ὁ ἀείμνηστος πρόεδρός της, Νέστωρ Κίχνερ, ὁ ὁποῖος ἐπέλεξε νὰ διαγράψει μονομερῶς τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ δημοσίου χρέους τῆς χώρας του, ἀντὶ νὰ τὴν ὑποδουλώσει στὸ Δ.Ν.Τ.-

------ΖΗΝΩΝ

Αν διαβάσεις το άρθρο προσεκτικά θα δεις ότι η Ελλάδα του Μεταξά, χρησιμοποιώντας δικονομικά τεχνάσματα, τελείως νόμιμα, δεν πλήρωσε τελικά τους ξένους τοκογλύφους, ούτε υποθήκευσε στους τοκογλύφους τα αρχαία μνημεία της, σαν τις σημερινές «ελληνικές» κυβερνήσεις.
Αυτό τελικά έχει αξία. Ο Μεταξάς δεν πλήρωσε τίποτε στους τοκογλύφους, που προξένησαν την χρεωκοπία του Βενιζέλου του 1932 και την απέραντη φτώχεια του Ελληνικού λαού της τότε εποχής, που σιγά – σιγά θεράπευε ο Μεταξάς.
Η δήθεν υποχρέωση του Ελληνικού λαού για να πληρώσει παράνομα τοκογλυφικά δάνεια, που πήραν οι πράκτορες ξένων πρεσβειών πολιτικοί του, ανατράπηκε από τον Μεταξά.

Μόνο τα καθάρματα, οι «έλληνες πολιτικοί» και οι κολαούζοι αρθρογράφοι τους, που πληρώνονται αδρά από ξένες πρεσβείες, υποστηρίζουν ότι πρέπει να πληρώνει πάντα ο ελληνικός λαός τα τοκογλυφικά δάνεια των πολιτικών του, με τόκους και επιτόκια !00%, έτσι ώστε το κεφάλαιο να παραμένει ακέραιο και ο ελληνικός λαός να πληρώνει τόκους για 100 και 200 χρόνια.
Διάβασε για τα δάνεια του Ρικάρντο του 1821, που πήραν οι τότε έλληνες πράκτορες πολιτικοί με τόκους επί τόκων και τα πληρώναμε μέχρι χθες.
Ε, ΟΧΙ.
ΟΧΙ στους ξένους εισβολείς. ΟΧΙ όμως και στους πιο επικίνδυνους, στους ξένους τοκογλύφους που ρουφούν το αίμα του λαού. ΟΧΙ και στους ντόπιους τσανακογλείφτες δήθεν ενημερωμένους (και πληρωμένους) υποτακτικούς τους.

Αν πάλι ο οποιοσδήποτε, μέσα στα όρια του καθωσπρεπισμού, μας συστήνει να είμαστε συνεπείς στην εξόφληση των δανειακών μας υποχρεώσεων, γιατί τα υπέγραψαν πράκτορες πολιτικοί που διέλυσαν με τις κλεψιές την χώρα, (τι να πούμε; Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου και CIA), με επιτόκια 50% και δέσμευση όλων των περιουσιακών στοιχείων του έθνους (ακόμη και της Ακροπόλεως), μέχρι το 2150 μ.Χ. Ε, ορισμένοι Έλληνες σαν τον Μεταξά, θα επαναστατήσουν και θα αρνηθούν να ξεπληρώσουν παράνομα δάνεια στους τοκογλύφους και στα ντόπια λαμόγια τους.
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

Ζ.Π.    https://autochthonesellhnes.blogspot.com/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων