Ο νόμος της γεωπολιτικής υποκειμενικότητας....

Αλεξάντρ Ντουγκίν

Μια προσεκτική εξέταση του χάρτη του Halford Mackinder, ο οποίος θα πρέπει να αναφέρεται συνεχώς στη γεωπολιτική ανάλυση γενικών θεωρητικών ερωτημάτων, αλλά και ειδικότερων και τοπικών ζητημάτων, καθώς μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη σημασία της μορφής του «παρατηρητή» ή του «διερμηνέα» στη γεωπολιτική.

Στη θεωρία της σχετικότητας, την κβαντική μηχανική, τη δομική γλωσσολογία και τη σύγχρονη λογική, η σημασία της θέσης του υποκειμένου σε σχέση με τις υπό εξέταση διαδικασίες είναι καθοριστική: ανάλογα με το πού και πώς βρίσκεται ο «παρατηρητής» (ο «διερμηνέας»), η ποιότητα, η ουσία και το περιεχόμενο των υπό εξέταση διαδικασιών αλλάζουν. Η άμεση εξάρτηση του αποτελέσματος από τη θέση του θέματος στις σύγχρονες επιστήμες - φυσικές και ανθρώπινες - θεωρείται όλο και πιο σημαντική αξία.

Στη γεωπολιτική, η θέση του θέματος είναι συνήθως το πρωταρχικό κριτήριο - στο ότι οι μεθοδολογίες, οι αρχές και τα γεωπολιτικά μοντέλα αλλάζουν καθώς το θέμα μετακινείται από το ένα τμήμα του γεωπολιτικού χάρτη του κόσμου στο άλλο.

Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο χάρτης παραμένει κοινός σε όλες τις γεωπολιτικές, αλλά είναι η θέση του «παρατηρητή» που καθορίζει τι είδους γεωπολιτική είναι. Για να τονίσουμε αυτή τη διαφορά, μερικές φορές μιλάμε για γεωπολιτικές σχολές. Αλλά σε αντίθεση με άλλες επιστημονικές σχολές, η διαφορά εδώ είναι πολύ πιο βαθιά.

Κάθε «παρατηρητής» (δηλαδή κάθε «σχολή») στη γεωπολιτική βλέπει τον γενικό γεωπολιτικό χάρτη από τη σκοπιά του πολιτισμού στον οποίο βρίσκεται. Ως εκ τούτου, στην ανάλυσή του, αντικατοπτρίζει όχι μόνο αυτόν ή εκείνον τον προσανατολισμό της γεωπολιτικής επιστήμης, αλλά και τις κύριες ιδιότητες του πολιτισμού της, τις αξίες, τις προτιμήσεις και τα στρατηγικά της συμφέροντα, σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα από την ατομική θέση του επιστήμονα. Σε μια τέτοια κατάσταση, είναι απαραίτητο να γίνει διάκριση μεταξύ της ατομικότητας ενός γεωπολιτικού επιστήμονα και της υποκειμενικότητάς του. Για λόγους ευκολίας, αυτή η υποκειμενικότητα μπορεί να ονομαστεί γεωπολιτική υποκειμενικότητα.

Η γεωπολιτική υποκειμενικότητα είναι ένας υποχρεωτικός παράγοντας για την ένταξη του γεωπολιτικού επιστήμονα (τόσο προσωπικά όσο και από την άποψη της σχολής του) στο τμήμα του γεωπολιτικού χάρτη στο οποίο ανήκει από φυσικές συνθήκες γέννησης και εκπαίδευσης ή από συνειδητή εθελοντική επιλογή. Αυτό το ανήκειν καθορίζει ολόκληρη τη δομή της γεωπολιτικής γνώσης με την οποία θα πρέπει να ασχοληθεί. Η γεωπολιτική υποκειμενικότητα διαμορφώνει την πολιτική ταυτότητα του ίδιου του επιστήμονα, χωρίς την οποία η γεωπολιτική ανάλυση θα ήταν στείρα, χωρίς σύστημα συντεταγμένων.

Η γεωπολιτική υποκειμενικότητα είναι συλλογική και όχι ατομική. Ο γεωπολιτικός επιστήμονας εκφράζει την ατομικότητά του ερμηνεύοντας ορισμένες πτυχές της επιστημονικής μεθοδολογίας με τον δικό του τρόπο, πραγματοποιώντας αναλύσεις, δίνοντας έμφαση, επισημαίνοντας προτεραιότητες ή κάνοντας προβλέψεις. Αλλά η ζώνη της ατομικής ελευθερίας της επιστημονικής δημιουργικότητας εγγράφεται άκαμπτα στο πλαίσιο της γεωπολιτικής υποκειμενικότητας, την οποία ο γεωπολιτικός επιστήμονας δεν μπορεί να διασχίσει, γιατί πέρα από αυτό αρχίζει μια εντελώς διαφορετική διαμόρφωση του εννοιολογικού του χώρου. Φυσικά, το γεωπολιτικό άτομο μπορεί κατ' εξαίρεση να αλλάξει την ταυτότητά του και να προχωρήσει σε μια άλλη γεωπολιτική υποκειμενικότητα, αλλά αυτή η επιχείρηση είναι μια εξαιρετική περίπτωση ριζικής κοινωνικής παράβασης, όπως η αλλαγή φύλου, μητρικής γλώσσας ή θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ακόμη και αν συμβεί μια τέτοια παράβαση, το γεωπολιτικό πρόσωπο δεν βρίσκεται σε έναν ατομικό χώρο ελευθερίας, αλλά σε ένα νέο πλαίσιο που ορίζεται από τη γεωπολιτική υποκειμενικότητα στην οποία έχει εισέλθει.