Ἡ Τζώρτζια Μελόνι ὁδηγεῖ στήν Εὐρώπη τῶν Ἐθνῶν!!!

 

«ΤΟ ΦΥΛΑΞΑΙ τἀγαθά χαλεπώτερον τοῦ κτήσασθαι» προειδοποιοῦσε ὁ Δημοσθένης τούς Ἀθηναίους στόν πρῶτο ἀπό τούς περίφημους «Ὀλυνθιακούς» του.

Αὐτήν τήν διαχρονική ἀλήθεια δέν τήν ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν οἱ περισσότεροι ἀρχηγοί κομμάτων, τά ὁποῖα ἀπό τά μικρά ποσοστά τους ἐκτινάχθηκαν σέ τροχιά ἐξουσίας. Οἱ περισσότεροι πολιτικοί σχηματισμοί πού γρήγορα ἀνέβασαν τά ποσοστά τους, ἐξ ἴσου γρήγορα τά εἶδαν καί νά καταρρέουν.

• Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Εὔκολα ἑρμηνεύεται αὐτό. Τά κόμματα αὐτά εἰσέπραξαν μιάν εὐκαιριακή ψῆφο διαμαρτυρίας, τήν ὁποία δέν εἶχαν τήν δυνατότητα νά διαχειρισθοῦν. Εἶχαν ἄγνοια τῆς πραγματικότητος, καί τά κυβερνητικά τους προγράμματα ἦσαν ἀσαφῆ, ἀλλά κυρίως κατατρύχοντο ἀπό ἕνα ἰδιότυπο σύνδρομο. Φοβοῦνταν νά ἀποδεχθοῦν τήν πραγματικότητα, διότι θεωροῦσαν ὅτι τοῦτο θά ἀλλοίωνε τόν ἰδεολογικό τους χαρακτῆρα. Ἔτσι πολύ σύντομα ἀπογοήτευσαν τούς ψηφοφόρους τους καί ἐπέστρεψαν στήν ἀφάνεια ἀπό τήν ὁποία εἶχαν ἀναδυθεῖ.

Ἐξαίρεση ἀποτελεῖ ἡ Τζώρτζια Μελόνι μέ τό κόμμα της «Ἀδέλφια Ἰταλοί». Καί εἶναι πράγματι ἀξιοθαύμαστος ὁ τρόπος διά τοῦ ὁποίου ἡ Ἰταλίς Πρωθυπουργός κατόρθωσε νά ἰσορροπήσει τήν συνέπεια πρός τίς πολιτικές της θέσεις καί τίς προεκλογικές δεσμεύσεις της μέ τόν ρεαλισμό πού ἀπαιτεῖ ἡ διακυβέρνησις ἑνός μεγάλου κράτους, τό ὁποῖο δέν στερεῖται προβλημάτων. Εὑρίσκεται ἔτσι σήμερα, δύο περίπου χρόνια μετά τήν ἐκλογή της, πολύ πιό ἰσχυρή ἀπό τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἀνέλαβε τά καθήκοντά της. Διαφαίνεται ἀκόμη καί αὔξησις τῶν ποσοστῶν της, καθώς καί στό ἐσωτερικό τά πράγματα πηγαίνουν καλά, ἀλλά καί ἡ διεθνής θέσις τῆς Ἰταλίας ἀναβαθμίζεται.

Ἐν ὄψει μάλιστα τῶν Εὐρωεκλογῶν, ἡ Τζώρτζια Μελόνι ἔχει ἀναδειχθεῖ στόν ρυθμιστικό παράγοντα, τήν εὔνοια τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκουν ὅλες οἱ πλευρές (δέν ἀναφερόμεθα βεβαίως στίς κεντροσοσιαλιστικές καί ἀριστερές δυνάμεις στίς ὁποῖες μᾶλλον δημιουργεῖ δυσανεξία ἡ ἐπιτυχία τῆς δεξιᾶς Πρωθυπουργοῦ.) Πράγματι, μετά τήν Μαρίν Λέ Πέν, πού ζητεῖ ἕνα εὐρύ δεξιό μέτωπο στήν Εὐρώπη, τήν Μελόνι προσεγγίζει ἡ κεντροδεξιά φόν ντέρ Λάυεν, βλέποντας τίς συμπληγάδες τίς ὁποῖες ἔχει νά περάσει τό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τό ὁποῖο ἀφεύκτως δέν θά μείνει ἀλώβητο.

Ἀκολούθησε ὁ Βίκτωρ Ὀρμπάν, ὁ ὁποῖος τήν Παρασκευή ἀπηύθυνε κοινή πρόσκληση πρός τίς δύο Μεγάλες Κυρίες τῆς εὐρωπαϊκῆς Δεξιᾶς, γιά σύμπηξη συνασπισμοῦ. Μιλῶντας στό γαλλικό περιοδικό Le Point, ὁ Ὀρμπάν ἐτόνισε ὅτι «τό μέλλον τοῦ στρατοπέδου τῶν ὀπαδῶν τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας στήν Εὐρώπη, καί τῆς Δεξιᾶς γενικώτερα, εὑρίσκεται τώρα στά χέρια δύο γυναικῶν» καλῶντας γιά συνεργασία στό πλαίσιο «μιᾶς ἑνιαίας ὁμάδας ἤ ἑνός συνασπισμοῦ» πού «θά ἦταν μιά ἰσχυρή δύναμις γιά τήν Εὐρώπη.»

Πῶς ἔφθασε ὅμως στό σημεῖο αὐτό ἡ Τζώρτζια Μελόνι; Ὅταν ἀνέλαβε τήν ἐξουσία τό 2022 ὅλοι περίμεναν ὅτι θά ἀκολουθοῦσε μιάν ἐθνικιστική ἀτζέντα καί θά συνεκρούετο μέ τήν γραφειοκρατία τῶν Βρυξελλῶν. Αὐτή ὅμως, χωρίς νά ἀποστεῖ τῶν ἐθνικιστικῶν της θέσεων, ἐξέπληξε φίλους καί ἐχθρούς, καθώς ἀντί νά ἀποδυθεῖ σέ μία φθοροποιό ἀντιπαράθεση, παρουσίασε τόν ἑαυτό της σάν γέφυρα μεταξύ τῆς Κεντροδεξιᾶς καί τοῦ στρατοπέδου τῶν συντηρητικῶν τῆς Εὐρώπης.

Νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ κυβερνητικός συνασπισμός της στήν Ρώμη ἑνώνει διάφορα σκέλη τῆς πολύπλευρης Δεξιᾶς τῆς Ἰταλίας, καί τοῦτο δημιουργεῖ τήν προοπτική, ἡ Μελόνι νά διαμορφώσει μιά ἀνάλογη κατάσταση στό ἑπόμενο κοινοβούλιο τῆς ΕΕ. Τό πρακτορεῖο Ρώυτερς σπεύδει νά προδικάσει ὅτι αὐτό εἶναι «ἀδύνατον», ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ φόν ντέρ Λάυεν καί οἱ σύμμαχοί της ἔχουν ἤδη δηλώσει ὅτι δέν θά συνεργασθοῦν μέ ἀκραῖα στοιχεῖα, στά ὁποῖα συγκαταλέγουν τόν σύμμαχο τῆς Μελόνι, Ματτέο Σαλβίνι, καί τήν Μαρίν Λέ Πέν.

Τά ἴδια ὅμως ἔλεγαν πρίν ἀπό λίγο καιρό γιά τήν ἴδια τήν Μελόνι οἱ φιλελευθεριάζοντες τοῦ ΕΛΚ καί τώρα ἡ ἴδια ἡ Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς τά ἔχει «λησμονήσει» (κατά τό κοινῶς λεγόμενον «τά ἔχει κάνει γαργάρα.»)

Τό πρόβλημα ὅμως ἔχει μίαν ἄλλη ὄψη. Οἱ δεξιοί τῆς Εὐρώπης ἀποστρέφονται τήν φόν ντέρ Λάυεν. Τί θά κάνει λοιπόν ἡ Μελόνι; Πῶς θά ἀντιμετωπίσει τό δίλημμα, νά ἐπιλέξει μεταξύ τῶν «φυσικῶν» συμμάχων της καί τοῦ ΕΛΚ;

Πολύ προσεκτικά μέχρι στιγμῆς ἡ Ἰταλίς Πρωθυπουργός καρατάει «κλειστά τά χαρτιά της.» Ἀξιωματοῦχοι τοῦ κόμματός της ἀφήνουν νά ἐννοηθεῖ ὅτι ἡ Ἰταλία ἐνδέχεται νά ὑποστηρίξει τόν ἐκ νέου διορισμό τῆς φόν ντέρ Λάυεν στό πλαίσιο μιᾶς συμφωνίας πού θά περιελάμβανε τήν ἀπόδοση μιᾶς κορυφαίας θέσεως γιά τήν Ἰταλία στήν νέα Ἐπιτροπή. Καί ὅταν λέμε κορυφαία, δέν ἐννοοῦμε μιά «παρακατιανή» θέση ἀντιπροέδρου, σάν αὐτήν πού κατέχει σήμερα ὁ Μαργαρίτης Σχοινᾶς.

Θά εἶναι θέσις ἀπό τήν ὁποία ἡ Ἰταλία θά μπορεῖ νά ἀσκήσει οὐσιαστική παρέμβαση στήν διαμόρφωση τῶν πολιτικῶν τῆς Εὐρώπης. Καί ὅπως ἔχει δείξει ἀπό τήν μέχρι σήμερα τακτική της, ἡ Τζώρτζια Μελόνι θά τήν ἀξιοποιήσει στό ἔπακρον γιά τήν ἐφαρμογή τῆς γενικώτερης δεξιᾶς ἀτζέντας πού ἀποβλέπει στήν μετεξέλιξη τῆς ΕΕ σέ μιάν Εὐρώπη τῶν Ἐθνῶν. Τοῦτο μπορεῖ νά πείσει τούς δεξιούς συμμάχους της νά ἀποδεχθοῦν μιά συνεργασία μέ τό ΕΛΚ.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ὅμως, οἱ σύμμαχοι τοῦ ΕΛΚ πού ἐκτείνονται μέχρι τήν κεντροαριστερά μᾶλλον θά ἀντιδράσουν ἐντόνως. Ὅμως μιά ἀπό τίς ἀρετές τῆς Τζώρτζια Μελόνι εἶναι ὅτι ξέρει νά περιμένει τήν κατάλληλη στιγμή γιά νά κάνει τήν κίνησή της. Καί ὁ χρόνος δουλεύει γιά αὐτήν. Ἤ, γιά τήν ἀκρίβεια, δουλεύει γιά τήν εὐρωπαϊκή Δεξιά, ἡ ὁποία ἐκπορθεῖ τό ἕνα μετά τό ἄλλο τά «κάστρα» τῆς ἀριστερᾶς καί τῶν συνοδοιπόρων της. Τό πιθανώτερο εἶναι ὅτι πρίν ἐκπνεύσει ἡ θητεία τοῦ ὑπό ἐκλογήν εὐρωκοινοβουλίου, καί ἡ Γαλλία θά ἔχει δεξιά κυβέρνηση. Αὐτό βεβαίως θά εἶχε ἐπιτευχθεῖ ἐδῶ καί χρόνια ἄν δέν ὑπῆρχε τό Γκωλλικῆς ἐμπνεύσεως ἐκλογικό σύστημα πού ἀπαιτεῖ πλειοψηφία 50%+1 γιά τήν ἐκλογή ἀκόμη καί τῶν βουλευτῶν.

Δέν μποροῦμε νά μήν σημειώσουμε ὅτι γιά μίαν ἀκόμη φορά ἡ Ἑλλάς μένει πίσω. Ἡ Εὐρωπαϊκή Δεξιά προελαύνει ἀναπτερώνοντας τίς ἐλπίδες τῶν Ἐθνῶν γιά ἕνα γνησίως εὐρωπαϊκό αὔριο ἀπηλλαγμένο ἀπό τόν παρακμιακό σοσιαλισμό, τίς ἀριστερές ἰδεοληψίες καί τήν στρεβλή ἀποδοχή τῆς δημογραφικῆς μας ἀλλοιώσεως. Στήν χώρα μας, ὅμως, ἐμμένουμε σέ παρωπιδικές πολιτικές ἀντιλήψεις, ἐνῷ δέν ὑπάρχει ἕνα σοβαρό κόμμα ἱκανό νά ἐκφράσει καί νά ἑνώσει τίς ἐθνικές δεξιές δυνάμεις. Ἡ δέ ἡγεσία τῆς Νέας Δημοκρατίας παραπαίει προσβλέποντας σέ μιά Εὐρώπη πού πρό πολλοῦ ἔχει καταρρεύσει.

ΕΣΤΙΑ