Αυτό το άρθρο γράφτηκε από κοινού με τον Martin Enlund, πρώην Global Chief FX-Strategist στη Nordea Bank, τώρα ιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο της Under Orion AB.
Στα μέσα Ιανουαρίου, μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε τη συγκέντρωση της παγκόσμιας ελίτ στο Νταβός της Ελβετίας. Ο δημοσίως δηλωμένος στόχος της φετινής συνάντησης του Νταβός, που διοργανώθηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, από τώρα και στο εξής WEF, ήταν η «Ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης». Τα θέματα κυμαίνονταν από την επείγουσα ανάγκη εισαγωγής της Παγκόσμιας Ψηφιακής Ταυτότητας (επειδή «οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να είναι αξιόπιστοι»), στην κλιματική αλλαγή (ένα επαναλαμβανόμενο θέμα) και περαιτέρω σε μια μυστηριώδη «Ασθένεια Χ», η οποία αναμένεται να σκοτώσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Αυτά είναι δυστοπικά θέματα υπό τον υπότιτλο «ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης», αλλά πρέπει να ανησυχούμε;
Σε αυτό το κομμάτι, περιγράφουμε τους λόγους ανησυχίας. Η παγκόσμια ελίτ κατευθύνει τόσο τις εξελίξεις όσο και τη συζήτηση σε παγκόσμια κλίμακα και οι στόχοι τους είναι απίθανο να είναι καλοπροαίρετοι. Στην πραγματικότητα, αυτές οι συναντήσεις του Νταβός φαίνεται πιθανό να δείξουν την πορεία προς τα εμπρός όπως προβλέπεται από την ελίτ, και υπάρχουν αρκετές τέτοιες συναντήσεις και ομάδες που λειτουργούν σε όλο τον κόσμο.
Ένα από τα ζητήματα με αυτές τις συναντήσεις, και ομάδες, είναι αυτό· Θα μπορούσε μια ομάδα δισεκατομμυριούχων να οργανώσει πραγματικά αυτές τις «συγκεντρώσεις» μόνο και μόνο για τη διασκέδαση της παρέας με διασημότητες, συντάκτες και κορυφαίους πολιτικούς; Πιθανότατα όχι. Μια βαθύτερη ματιά αποκαλύπτει ότι μοιάζουν περισσότερο με μυστικές κοινωνίες που υφαίνουν τον «ιστό» τους γύρω από τις κοινωνίες μας.
Μυστική κοινωνία Look-Alikes
Η υποκρισία του «ανθρώπου του Νταβός», δηλαδή ενός πλούσιου ή/και διάσημου προσώπου που παρακολουθεί τις συναντήσεις του Νταβός, είναι εμφανής. Οι ελίτ πετούν εκεί με τα ιδιωτικά τους τζετ απελευθερώνοντας μια τεράστια ποσότητα CO2 που κατηγορούν ότι είναι η κεντρική κινητήρια δύναμη του φαινομένου που σήμερα ονομάζεται κλιματική αλλαγή ή «έκτακτη ανάγκη». Οι υπηρεσίες συνοδείας και στην περιοχή είναι γεμάτες κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, κάτι που είναι ένα άλλο σημάδι των δύο μέτρων και δύο σταθμών που ακολουθούνται από την ελίτ, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας Covid-19, όπου πολλά βίντεο κλιπ και φωτογραφίες έδειξαν πώς οι ελίτ αφαίρεσαν τις μάσκες προσώπου τους μόλις οι τηλεοπτικές κάμερες σταμάτησαν να κυλούν. Αφθονούν επίσης οι φήμες για εκτεταμένη χρήση κοκαΐνης και άλλων παράνομων ουσιών στα «πάρτι» της διάσκεψης του Νταβός. Το «Κάνε ό,τι λέω, όχι ό,τι κάνω» φαίνεται σαν ένα ταιριαστό μάντρα στη σημερινή ελίτ μας.
Αυτό που κάνει τέτοιες συγκεντρώσεις εξαιρετικά ανησυχητικές είναι η μυστικότητα που τις περιβάλλει. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι σε μία από τις κύριες συγκεντρώσεις της ελίτ, την ετήσια συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, η οποία φιλοξενεί πολιτικούς, ηγέτες επιχειρήσεων και δημοσιογράφους, οι συμμετέχοντες ορκίζονται μυστικότητα σε όλες τις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί.
Η GnS Economics κατέληξε, στην ειδική έκθεσή της σχετικά με την ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς (GR) που καθοδηγείται από το WEF, ότι:
Αυτή είναι η πραγματική απειλή της GR, της NWO [Νέα Παγκόσμια Τάξη] και των ομοίων τους. Μπορούν, και πιθανότατα θα το κάνουν, να μετατρέψουν τη λήψη αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο σε μη δημοκρατικούς και συχνά αδιαφανείς θεσμούς. Αντιπροσωπεύουν, πολύ απλά, μια άμεση απειλή για τις δημοκρατικές διαδικασίες και τη λήψη αποφάσεων. Απειλούν, ή έχουν ήδη αφαιρέσει, την πραγματική εξουσία από τους πολίτες σε «αίθουσες» υπερεθνικών οντοτήτων.
Αυτό σημαίνει ότι εμείς, οι άνθρωποι, έχουμε ήδη χάσει το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής μας να κατευθύνουμε την ανάπτυξη των κοινωνιών σε διάφορες υπερεθνικές οντότητες και ομάδες, μερικές από τις οποίες μοιάζουν με μυστικές κοινωνίες, αν παρατηρήσει κανείς την αδιαφάνεια τους. Επιπλέον, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της ελίτ δίνουν μια ανησυχητική ένδειξη για τα ηθικά τους πρότυπα.
Για να καταλάβουμε πού οδεύουμε πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιος είναι ο στόχος των ελίτ; Σε αυτό, η ιστορία παρουσιάζει μερικές δυσάρεστες απαντήσεις.
Η ελίτ αντεπιτίθεται
Η Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1920 βρισκόταν σε μετάβαση σε μια πρόσφατα ανακαλυφθείσα έννοια – τη δημοκρατία – μετά τον καταστροφικό Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον υπερπληθωρισμό που ακολούθησε. Η πρώτη συνταγματική ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας ονομάστηκε Δημοκρατία της Βαϊμάρης, που πήρε το όνομά της από την πόλη όπου πραγματοποιήθηκε η συνταγματική συνέλευση. Ωστόσο, οι ελίτ του στρατού, της γραφειοκρατίας, του δικαστικού σώματος, της ακαδημαϊκής κοινότητας και των επιχειρήσεων φοβήθηκαν από την ιδέα και επιδίωξαν την επιστροφή σε μια ελεγχόμενη από την ελίτ αυταρχική κοινωνία.
Οι γαιοκτήμονες φοβόντουσαν ότι θα έχαναν τη γη τους και οι ελίτ γενικά ανησυχούσαν για την «περιθωριοποίηση» της εξουσίας τους μέσω του εκδημοκρατισμού της γερμανικής κοινωνίας. Αυτό παρήγαγε μια «σιωπηρή» υποστήριξη από τη γερμανική ελίτ για ένα νεοσύστατο κόμμα και τον αινιγματικό ηγέτη του, ο οποίος (σωστά) υπέθεσε ότι θα πίεζε για μια αυταρχική διακυβέρνηση. Το κόμμα ήταν η Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, ή NSDAP, και ο ηγέτης τους Αδόλφος Χίτλερ. Δηλαδή, οι γερμανικές ελίτ βοήθησαν στην άνοδο των Ναζί στην εξουσία, υποστηριζόμενοι από τους χρηματοδότες των ΗΠΑ, δημιουργώντας έτσι ένα από τα πιο καταπιεστικά και καταστροφικά καθεστώτα που έχει δει ο κόσμος.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 70 ετών, και ειδικά μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 και της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο κόσμος έχει δει ένα τεράστιο κύμα εκδημοκρατισμού σε όλο τον κόσμο. Το διαδίκτυο συνέβαλε στον εκδημοκρατισμό της πρόσβασης στη γνώση και την πληροφορία. Τα κοινά της πληροφορίας άρχισαν να αποκεντρώνονται – παρόμοια με αυτό που συνέβη στον απόηχο της τυπογραφίας. Πρέπει να αναρωτηθούμε, οι ελίτ μας καλωσόρισαν – ή μήπως – αυτές τις εξελίξεις ή ενεργούν για να τις σταματήσουν ή ακόμα και να τις αντιστρέψουν; Με βάση τα ιστορικά στοιχεία και την απλή ψυχολογία των παιχνιδιών εξουσίας, δεν θα ήταν πολύ αφελές να πιστεύουμε ότι οι ελίτ θα ήταν ευχαριστημένες με την απώλεια της εξουσίας;
Οι ελίτ υπονομεύουν την ίδια τη δημοκρατία
Πράγματι, οι ελίτ δεν φαίνονται καθόλου ευχαριστημένες. Από την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την ΕΕ το 2016 και τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του ίδιου έτους, οι τρέχουσες δομές εξουσίας της Δύσης έχουν κινηθεί με ταχείς ρυθμούς για να υπονομεύσουν ορισμένους από τους πυλώνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν ένα σκληρό συμπέρασμα, αλλά ας εξετάσουμε την ελευθερία του λόγου, τη συναίνεση των κυβερνωμένων και την ενημερωμένη συναίνεση.
Τα Twitter Files έδειξαν ότι η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ (και πιθανώς άλλων χωρών) έχουν αιμομικτικές, ίσως παράνομες, σχέσεις με εταιρείες κοινωνικών μέσων, κατευθύνοντας τις πλατφόρμες να λογοκρίνουν πληροφορίες, να μειώσουν την εξάπλωσή τους ή ακόμα και να αποδομήσουν οργανισμούς ή άτομα. Οι αληθινές (αντικειμενικές) πληροφορίες έχουν γίνει δυσκολότερο να βρεθούν ή ακόμη και να αφαιρεθούν, όπως παραδέχτηκε πέρυσι ο διευθύνων σύμβουλος της Meta, Mark Zuckerberg. Διάσημα παραδείγματα περιλαμβάνουν τον «φορητό υπολογιστή από την κόλαση» από τα τέλη του φθινοπώρου του 2020, όταν π.χ. απαγορεύτηκε στους χρήστες του Facebook να μοιράζονται συνδέσμους προς την ιστορία - και ομοίως με ορισμένες ιατρικές πληροφορίες κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας Covid-19.
Ας θυμηθούμε τι έγραψε ο John Stuart Mill σε ένα από τα πιο κεντρικά έργα του φιλελευθερισμού On Liberty:
... Το ιδιόμορφο κακό της φίμωσης της έκφρασης μιας γνώμης είναι ότι ληστεύει την ανθρώπινη φυλή. τους απογόνους καθώς και την υπάρχουσα γενιά. Εκείνοι που διαφωνούν με τη γνώμη, ακόμα περισσότερο από εκείνους που την υποστηρίζουν. Αν η γνώμη είναι σωστή, στερούνται της ευκαιρίας να ανταλλάξουν το λάθος με την αλήθεια: αν κάνουν λάθος, χάνουν, αυτό που είναι σχεδόν εξίσου μεγάλο όφελος, την σαφέστερη αντίληψη και τη ζωηρότερη εντύπωση της αλήθειας, που παράγεται από τη σύγκρουσή της με το λάθος.
Έτσι, η λογοκρισία «ληστεύει την ανθρώπινη φυλή» και υπονομεύει την αλήθεια σύμφωνα με έναν από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του φιλελευθερισμού στην ιστορία. Η λογοκρισία μειώνει επίσης τη νομιμότητα των δημοκρατικών μας συστημάτων. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας αποτελεί τη βάση του Συντάγματος των ΗΠΑ και αναφέρει:
... Οι κυβερνήσεις ιδρύονται μεταξύ των ανθρώπων, αντλώντας τις δίκαιες εξουσίες τους από τη συναίνεση των κυβερνωμένων, ότι κάθε φορά που οποιαδήποτε μορφή κυβέρνησης γίνεται καταστροφική για αυτούς τους σκοπούς, είναι δικαίωμα του λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει και να εγκαθιδρύσει νέα κυβέρνηση.
Είναι κοινή άποψη ότι η νομιμότητα μιας δημοκρατίας πηγάζει από τη συμμετοχή του εκλογικού σώματος στην επιλογή της κυβέρνησής του, αντανακλώντας τη διακυβέρνηση με την έγκριση των κυβερνωμένων. Αλλά αν εμείς οι άνθρωποι στερηθούμε τη δυνατότητα να εκφράσουμε ελεύθερα τις απόψεις μας - και να επηρεάσουμε τους άλλους, ο μηχανισμός για την παροχή (ή την άρνηση) αυτής της συγκατάθεσης γίνεται θεμελιωδώς ελαττωματικός. Τι λέει αυτό για τη νομιμότητα του συστήματος;
Ο Robert Malone, γιατρός και βιοχημικός που εκπόνησε μια μελέτη ορόσημο για τα εμβόλια mRNA, περιέγραψε πρόσφατα τις πληροφορίες που διαδόθηκαν από την παγκόσμια ελίτ σχετικά με την ασθένεια Χ ως μαύρη προπαγάνδα και «πορνό φόβου». Αυτή η ασθένεια X - ένα όνομα κράτησης θέσης, σίγουρα - συζητήθηκε ήδη στη συνάντηση του Νταβός το 2019. Εκείνη τη χρονιά, οι ΗΠΑ προσομοίωσαν «μια σοβαρή πανδημία γρίπης που προέρχεται από την Κίνα» στο Crimson Contagion. Και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, το WEF διεξήγαγε μια άσκηση προσομοίωσης για να «προετοιμάσει δημόσιους και ιδιωτικούς ηγέτες για την αντιμετώπιση της πανδημίας». Γνωρίζουμε ήδη ότι η χρηματοδοτούμενη από τους φορολογούμενους EcoHealth Alliance συνωμότησε για να υπονομεύσει τη «θεωρία διαρροής εργαστηρίου», αλλά νέα ακαδημαϊκή έρευνα που ανοίγει τα μάτια συνδέει το WEF με την εκστρατεία φίμωσης της θεωρίας διαρροής εργαστηρίου.
Ενώ η εξαγορά του X (πρώην Twitter) από τον Elon Musk έχει αλλάξει το τοπίο της πληροφόρησης και πιθανότατα εμποδίζει ορισμένα τμήματα της ελίτ να λογοκρίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η εμπειρία της προπαγάνδας κατά τη διάρκεια του ρωσο-ουκρανικού πολέμου παραμένει αξιοσημείωτη. Ενώ οι ρωσικές προπαγανδιστικές επιχειρήσεις αναφέρονται συχνά στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, τι πρέπει να κάνουμε για τους φίλους Nafo, τα ξωτικά της Βαλτικής και το κορίτσι Psy-Op; Όλα τα εμπλεκόμενα μέρη είναι απασχολημένα με τη μόλυνση των κοινών πληροφοριών, όπως συμβαίνει πάντα σε έναν πόλεμο.
Επιπλέον, η λογοκρισία, καθώς και η προπαγάνδα, υπονομεύουν την ίδια την ουσία της ενημερωμένης συναίνεσης, τουλάχιστον αν στοχεύει στον εγχώριο πληθυσμό. Η διατύπωση του Κώδικα της Νυρεμβέργης προέκυψε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια περίοδο κατά την οποία δεν υπήρχαν καθιερωμένα διεθνή πρότυπα που να διαφοροποιούν μεταξύ επιτρεπόμενων και ανεπίτρεπτων πειραμάτων, όπως τόνισαν οι Γερμανοί γιατροί εκείνη την εποχή.
Σύμφωνα με το πρώτο σημείο του Κώδικα, η εν επιγνώσει συναίνεση ενός ατόμου είναι απολύτως απαραίτητη. Ορίζει ότι το άτομο θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να «ασκεί ελεύθερη εξουσία επιλογής, χωρίς την παρέμβαση οποιουδήποτε στοιχείου βίας, απάτης, εξαπάτησης, εξαναγκασμού, υπέρβασης ή άλλης απώτερης μορφής περιορισμού ή εξαναγκασμού και θα πρέπει να έχει επαρκή γνώση και κατανόηση των στοιχείων του αντικειμένου». Αυτός ο κώδικας σαφώς δεν ακολουθήθηκε κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας σε πολλά έθνη - πώς θα μπορούσε να είναι, δεδομένων των περιορισμών και σε ορισμένες περιπτώσεις του «εξαναγκασμού»;
Εάν η κυβέρνηση ή οι θυγατρικές της υπαγορεύουν τις πληροφορίες στις οποίες μπορούμε να έχουμε πρόσβαση - είτε για να ενισχύσουμε την εμπιστοσύνη είτε όχι - καθίσταται αδύνατο να διακρίνουμε εάν οι πληροφορίες που λαμβάνουμε γεννιούνται από διεξοδική συζήτηση ή εάν ορισμένες αλήθειες έχουν αποκρυφτεί, όπως έγινε πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2020 καθώς και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ηθική αρχή της συναίνεσης κατόπιν ενημέρωσης έχει απορριφθεί στο σύνολό της; «Πρέπει να καταστρέψουμε γενναία τη δημοκρατία για να σώσουμε τη δημοκρατία από εκείνους που επιθυμούν να καταστρέψουν τη δημοκρατία» μπορεί να είναι ένα πιο ταιριαστό σύνθημα για τις ελίτ μας.
Είμαστε αναγκασμένοι να συμπεράνουμε ότι οι ελίτ είναι απασχολημένες με την υπονόμευση της ελευθερίας του λόγου και της συναίνεσης των κυβερνωμένων, καθώς και της αρχής της ενημερωμένης συναίνεσης. Αυτοί είναι αναμφισβήτητα μερικοί από τους πυλώνες τόσο μιας ανθρώπινης όσο και μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά οι ελίτ απέχουν πολύ από το να γίνουν.
CBDC: The Elites’ Chekov’s Gun
AML (anti money-laundering) and KYC (know-your-customer) regulations have increased the governments’ power in terms of surveilling what their citizens are up to. But such monitoring can’t (yet) prevent you from spending; only monitor – and perhaps punish you – after the fact. That will change with Central Bank Digital Currencies (CBDCs), which will offer either programmable money or programmable payments (the distinction is not important). But once the government or its partners in the financial system can monitor and control your spending for goods and services, our hard-won freedoms will have been lost.
The ability to freely and anonymously transact is a crucial component in preserving fundamental rights and freedoms. Without the freedom to pay for goods and services without external interference, the ability to exercise one’s right to free speech, assembly, demonstration, and religion will be hindered. And with CBDCs, the state, companies, or other groups will be able to prevent companies, organisations, or individuals from making the necessary transactions to exercise these rights, effectively eroding them. Indeed, without the freedom to transact, liberty becomes impossible.
Στον Καναδά, η κεντρική τράπεζα παρακολούθησε πρόσφατα το κοινό και διαπίστωσε ότι το 78% του κοινού ανησυχούσε ότι η κεντρική τράπεζα θα αγνοούσε τα σχόλια του κοινού κατά την κατασκευή του νέου συστήματος και ένα επιβλητικό 88% των ερωτηθέντων ήταν κατά της οικοδόμησης ενός ψηφιακού καναδικού δολαρίου. Το κοινό, έχοντας παρακολουθήσει τη διαμαρτυρία των φορτηγατζήδων το 2022, αντιτίθεται στη χορήγηση ακόμη περισσότερης εξουσίας στην κυβέρνηση. Μια τέτοια αντίθεση, φυσικά, δεν εμποδίζει την Τράπεζα του Καναδά να συνεχίσει γρήγορα την ανάπτυξη ενός CBDC. Εάν αυτό δεν υποδηλώνει μια κρυφή ατζέντα, δεν ξέρουμε τι είναι.
Αν η 9/11, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ή η λεγόμενη πανδημία μας δίδαξαν κάτι, είναι ότι όταν έρθει η επόμενη κρίση, είτε η κρίση είναι πραγματική είτε κατασκευασμένη, θα χρησιμοποιηθεί για οποιονδήποτε σκοπό και σχέδια έχει δεσμευτεί η ελίτ εκείνη τη στιγμή. Η κυκλοφορία των CBDC φαίνεται να είναι ψηλά σε αυτήν τη λίστα. Θα μπορούσαμε να μας πουν για την αναγκαιότητα των CBDC να αποτρέψουν μια δαιμονοποιημένη απειλή, είτε πρόκειται για τραπεζική κρίση, είτε για τον Πούτιν, την άκρα δεξιά, ή ίσως, τους ανεμβολίαστους (κατά της ασθένειας Χ;). Και εν μέσω δημόσιας αναγνώρισης, οι ελευθερίες που ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος ενός ακμάζοντος δυτικού κόσμου θα ξεδιπλωθούν πλήρως.
Το όπλο του Τσέχωφ πήρε το όνομά του από τον Ρώσο θεατρικό συγγραφέα Anton Chekhov, ο οποίος διατύπωσε την ιδέα λέγοντας ότι αν ένα όπλο εισαχθεί σε μια ιστορία, θα πρέπει να εκτοξευθεί κάποια στιγμή. Τα CBDC είναι το όπλο του Τσέχωφ. Εάν εισαχθούν, οι περιοριστικές εξουσίες τους θα χρησιμοποιηθούν τελικά, και σε αυτό το σημείο οι ελευθερίες μας είναι πιθανό να χαθούν οριστικά.
Divide et Impera
Αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι η παγκόσμια ελίτ φαίνεται να πιέζει για μια ανοιχτή αντιπαράθεση, έναν πόλεμο, με τη Ρωσία ή την Κίνα, ή και τα δύο. Είναι δύσκολο να συμπεράνουμε διαφορετικά από την «πολεμοκαπηλεία» που εκτίθεται σε όλο το δυτικό ημισφαίριο.
Οι υποψήφιοι των φινλανδικών προεδρικών εκλογών, που διεξήχθησαν στις 28 Ιανουαρίου, για παράδειγμα, πίεζαν αποτελεσματικά για αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ή τουλάχιστον δεν έβλεπαν τη δυνατότητα εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία. Αυτό είναι εντελώς ανήκουστο στη φινλανδική πολιτική, καθώς είχαμε πολύ ειρηνικές και ευημερούσες σχέσεις με τη Ρωσία για περισσότερα από 70 χρόνια. Η Σουηδία εγκατέλειψε πρόσφατα την πολιτική της επίσημης ουδετερότητας, την οποία ακολούθησε ακόμη και κατά τη διάρκεια της εξαιρετικής περιόδου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Σουηδίας δήλωσε πρόσφατα ότι οι Σουηδοί «πρέπει να προετοιμαστούν για περιόδους πολέμου». Τώρα, ξαφνικά, δύο πρώην φάροι ειρήνης στην Ευρώπη έχουν κάνει μια απότομη στροφή προς την αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Φαίνεται ότι η παγκόσμια ελίτ οδηγεί τη Δύση προς τον πόλεμο.
Αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχουμε ένα πολύ σοβαρό και πιεστικό πρόβλημα της παγκόσμιας ελίτ.
Οι κοινωνίες και οι οικονομίες μας φαίνεται να καθοδηγούνται σε μεγάλο βαθμό από αδιαφανείς υπερεθνικές δυνάμεις επί των οποίων οι λαοί έχουν πολύ μικρό έλεγχο. Μπορούμε επίσης να συμπεράνουμε ότι, με μεγάλη πιθανότητα, τα κίνητρα της παγκόσμιας ελίτ είναι κακόβουλα. Ωθώντας μας προς τον ακραίο έλεγχο της κοινωνίας μέσω λογοκρισίας, ψηφιακών ταυτοτήτων και CBDC, και θανάτου και πόνου, μέσω πολέμων, αφήνει πολύ λίγη αμφιβολία για αυτό.
Η ελίτ φαίνεται να ακολουθεί το παλιό ρωμαϊκό δόγμα του Διαίρει και Βασίλευε (Διαίρει και Βασίλευε). Σπέρνουν το χάος και υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία για να κάνουν τους πληθυσμούς υποταγμένους σε διαφορετικούς μηχανισμούς ελέγχου. Ο κύριος στόχος μπορεί να είναι ο ίδιος με τις γερμανικές ελίτ πριν από έναν αιώνα, όταν τελικά ανύψωσαν τους Ναζί στην εξουσία. Δηλαδή, μπορεί να θέλουν να εδραιώσουν τη δύναμή τους να κατευθύνουν τις κοινωνίες μας, ανεξάρτητα από το κόστος.
Το ερώτημα είναι, τι πρέπει να κάνουμε γι' αυτό;
Ανάγκη να ανακτήσουμε τα πολιτικά μας συστήματα
Ο δυτικός κόσμος οδεύει σήμερα προς την ίδια κατεύθυνση που οδήγησε στη Γαλλική Επανάσταση το 1789. Η πολιτική βία στη συνέχεια κατέκλυσε τη Γαλλία μετά από μια αποτυχία του πολιτικού συστήματος, την οικονομική κατάρρευση και την πείνα. Η επανάσταση και όλη η βία που θα έφερνε είναι ένα πιθανό φινάλε της τρέχουσας πορείας μας.
Ωστόσο, μπορούμε να επιλέξουμε να μην ακολουθήσουμε τις ελίτ μας στην άβυσσο της παρακμής, της βίας και του πόνου. Μπορούμε να πούμε όχι στα συστήματα ελέγχου τους, όχι στις προσπάθειές τους να υπονομεύσουν την ηθική ραχοκοκαλιά των κοινωνιών μας και όχι στους πολέμους που προσπαθούν να σπείρουν.
Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να απορρίψουμε τις ψηφιακές ταυτότητες, τα CBDC, την πολεμοκαπηλεία, καθώς και τον υπερεθνικό έλεγχο. Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί πρέπει να απομακρυνθούν από το αξίωμά τους και η εξουσία πρέπει να αποκατασταθεί στα εθνικά ή τοπικά κοινοβούλια. Όσο πιο αποκεντρωμένη είναι η εξουσία, τόσο το καλύτερο. Η άμεση δημοκρατία με δημοψηφίσματα θα βοηθούσε να μειωθεί ή ακόμα και να εξαλειφθεί η δύναμη των (σημερινών και επερχόμενων) ελίτ. Ο αγώνας μεταξύ του κυβερνήτη του Τέξας ενάντια στην αντισυνταγματικότητα της δράσης της κυβέρνησης Μπάιντεν στα σύνορα Τέξας-Μεξικού μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι αυτό αρχίζει να ξεδιπλώνεται.
Είναι καιρός να γυρίσουμε την πλάτη μας στις ελίτ και να αρχίσουμε να βάζουμε τα τούβλα για μια νέα αναγέννηση της ανθρωπότητας. Πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα.
Δημοσιεύθηκε με Creative Commons Attribution 4.0 International License
Για ανατυπώσεις, παρακαλούμε ορίστε τον κανονικό σύνδεσμο πίσω στο αρχικό άρθρο και συγγραφέα του Ινστιτούτου Brownstone.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου