ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ - ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΦΑΡΜΑΚΩΝΟΥΝ. ΜΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΜΠΟΥΡΛΑΣ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ)

 

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ - ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΦΑΡΜΑΚΩΝΟΥΝ. ΜΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΜΠΟΥΡΛΑΣ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ)

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ....

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

(Επειδή η εισαγωγή αφορά έντονα αυτοβιογραφικού χαρακτήρα αναφορές, όποιος επιθυμεί, μπορεί να την παρακάμψει, μεταβαίνοντας στο κεφάλαιο 4, χωρίς απώλειες, όσο αφορά την συνοχή τής παράθεσης τού θέματος).

   Αυτή η σειρά αναρτήσεων ξεκίνησε με αφορμή την σύλληψη τού Άλμπερτ Μπουρλά, που ανακοινώθηκε αποκλειστικά από ένα έντυπο, παρέχοντας το έναυσμα για μια διερεύνηση, σχετικά με το τι μπορεί να έχει συμβεί πραγματικά στα παρασκήνια. Αρχικά θεώρησα ως πιθανή εκδοχή, ότι η σύλληψη τού μπουρλά, εφόσον αυτή έχει όντως γίνει, μάλλον αφορά την μεταφορά του σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα, στα πλαίσια μιας καμπάνιας να διαμορφωθεί ένα συγκροτημένο κατηγορητήριο ενάντια στο συνολικό πλέγμα τής εταιρίας Pfizer και τις διασυνδέσεις του με το ευρύτερο κατεστημένο. Αυτό, που έχει καθιερωθεί πλέον στα πλαίσια κάθε ρεαλιστικής αναφοράς, να αποκαλείται “βαθύ κράτος”. Αυτός ο προσδιορισμός εκτιμώ, ότι περιέχει ένα πλεονασμό, ίσως στην βάση μιας θεμιτής πρόθεσης, που αποσκοπεί να διαφωτίσει τον μέσο άνθρωπο σχετικά με τις συνωμοσίες, που εμπλέκονται και εξυφαίνονται μέσα στα κρατικά στεγανά. Κατά την άποψή μου ο όρος κράτος είναι αφ' εαυτού επαρκής, για να αποδώσει το εν τέλει περιεχόμενο τής έννοιας. Η λέξη κράτος σημαίνει δύναμη, τουτέστιν επιβολή. Και η επιβολή δεν είναι είναι παρά η κατίσχυση των ισχυρότερων επί των λιγότερο ισχυρών. Οι διάφορες προφάσεις των κρατικών παραγόντων, ότι η εν λόγω κατίσχυση αφορά κυρίως λόγους προασπίσεως τής επικράτειας από εξωτερική επιβολή και όσο αφορά το εσωτερικό, προσανατολίζεται στην σκόπιμη και εύστοχη διαχείριση των κοινών υποθέσεων προς όφελος των πολιτών, ουδέποτε με έπεισαν στο ελάχιστο. Εισήλθα στην εφηβεία μέσα σε ένα καθεστώς ηλιθιοποίησης, όπου κυριαρχούσε η λογοκρισία και τα στρατιωτικά εμβατήρια, που πλάσαρε καθημερινά στο ραδιόφωνο και στα “επίκαιρα” των κινηματογράφων ένα σχιζοφρενή πωρωμένο ηλίθιο, ο οποίος με κατάφωρη στρέβλωση τής γραμματικής και τού συντακτικού τής Ελληνικής Γλώσσας διακήρυσσε την άκρως υποτιμητική για κάθε εχέφρονα άνθρωπο φανφάρα “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”, ενώ ένας άλλος κοντοπόδαρος με καράφλα και ένα μόνιμο χαμόγελο χωρίς συγκεκριμένη αιτία προβαλόταν κρατώντας μονίμως ένα μυστρί να θεμελιώνει την ανάπτυξη τής υπανάπτυξης. Ένας απολιτίκ περίγυρος των βιολογικά μεγαλύτερων, αλλά νοητικών νηπίων, μού υποδείκνυε ως εν τέλει μοναδικό στόχο για την ηλικία μου τις σπουδές και την καριέρα, εξωθώντας με έμμεσα με αυτό τον τρόπο να καταφύγω στην φρούδα εξέγερση τής ροκ μουσικής, βλέποντας κάποια φιλαράκια μου να αυτοκτονούν, ή να φυλακίζονται για ναρκωτικά. Ευχαρίστως αποδέχομαι τις καταγγελίες κάποιων μεγαλύτερων σε ηλικία, ότι ο αυταρχισμός, η αυθαιρεσία και η διαφθορά των προηγούμενων κοινοβουλευτικών καθεστώτων ήταν χειρότερες από αυτούς τής δικτατορίας, αλλά, παρόλα αυτά αδυνατώ να κατανοήσω, για ποιον λόγο θα έπρεπε να συμπαθώ τους εν λόγω ψυχοπαθείς. Σε ηλικία 16 ετών το 1971 με συνέλαβε στην περιοχή Χίλτον ένας ασφαλίτης, διότι φόραγα ένα μπλου τζην μπουφάν, που είχα γράψει την λέξη “Ελευθερία”. Αφού με οδήγησε στην ασφάλεια Ιλισίων και μού πήραν αποτυπώματα με οδήγησαν στον ανακριτή. Αυτός ωρυόταν χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι “Ποιός είσαι εσύ ρε χαμίνι, που θα μας μιλήσεις για ελευθερία;”. Τότε τού απάντησα, ότι είμαι μαθητής και θεωρώ καθήκον μου, αντί να διαβάζω μίκυ μάους, να μελετάω βιβλία κυρίως για την Ελληνική Ιστορία”. Χάνοντας την υπομονή του με ρώτησε, τι γνωρίζω για τον κομμουνισμό. Τού απάντησα, ότι από όσα γνωρίζω, πρόκειται για κάποιο πολίτευμα, που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Τότε με ρώτησε: “Ο πατέρας σου σού τα λέει αυτά, ρε;” Προσθέτοντας, ότι αν ήμουν δύο χρόνια μεγαλύτερος, θα με έσπαγε στο ξύλο. Τού απάντησα, ότι αυτά τα ακούω στην τηλεόραση από τον κύριο Γιωργαλά”. Αφού με ρώτησε, τι γνώμη έχω γι' αυτόν, τού απάντησα, ότι θεωρώ τον κύριο Γιωργαλά εξαιρετικό ρήτορα και σπουδαίο πνευματικό άνθρωπο, γι αυτό φροντίζω να μην χάνω καμία εκπομπή του στην τηλεόραση και τις παρακολουθώ όλες με μεγάλη προσοχή. Τότε ο τύπος ξαφνικά ηρέμησε, άρχισε να με χαϊδεύει και με ρώτησε, εάν θέλω να μού φέρουν πορτοκαλάδα. Έτσι κατάλαβα, ότι έχω να κάνω με ανθρώπους, που έχουν ξεφύγει ή από τρελάδικο, ή από τον ζωολογικό κήπο. Σε τέτοιου είδους ερωτήσεις μού έδωσε την κατάλληλη απάντηση ένας φίλους, που ήταν αρκετά μεγαλύτερος από εμένα. Μού εξήγησε, ότι σε όποιου είδους καθεστώς, άσχετα ποια πολιτική κατεύθυνση αυτό μπορεί να ακολουθεί προς τα δεξιά, αριστερά, καθέτως, οριζοντίως, ή διαγώνια "ο μπάτσος θα παμείνει ο ίδιος. Πρόκειται για μια πάστα ανθρώπων, που είναι έτοιμη για ένα μισθό, να τρομοκρατήσουν και να ξυλοφορτώσουν αδύναμους ανθρώπους. Φυσικά δεν ισχυρίζομαι, ότι είναι όλοι, παντού και πάντοτε το ίδιο. Στην πορεία γνώρισα αστυνομικούς, που ήσαν εξαιρερετικοί άνθρωποι, τούς οποίους εκτιμώ βαθιά και γίναμε καλοί φίλοι. Αυτοί όμως είναι κατά την γνώμη μου μια μειοψηφία. Σε αυτούς οφείλεται η φωτεινή πλευρά των σωμάτων ασφαλείας, που κάποιες φορές επιτυγχάνει κάποιες σποραδικές, αλλά πολύ σημαντικές, καταστολές τού ποινικού εγκλήματος. Δεν έχω κρύψει στις αναλύσεις μου, ότι θεωρώ, πως τμήμα των σωμάτων ασφαλείας είναι δυνατόν να έχει σημαντική συμμετοχή στην διαδικασία τής απελευθέρωσης τής κοινωνίας. Αυτό πηγάζει από την ψυχολογία, που σε κάποιους επενεργεί η κατ' όνομα αποστολή τους, που είναι η διαφύλαξη τής τάξεως, ασχέτως τού τρόπου που η πολιτική διαστρέφει εκάστοτε αυτήν την έννοια. Όμως, η κρατική αντίληψη για τα σώματα ασφαλείας, εκφράζεται χαρακτηριστικά από την φράση ενός δικαστού, που άκουσα σε μια δίκη: “Κατηγορούμενε, για ποιον λόγο αντιμίλησες στο όργανο”; Ο υποβιβασμός ενός ανθρώπου σε “όργανο”, εκτιμώ, ότι τού αποστερεί κάποιες από τις στοιχειώδεις ιδιότητες ενός ζώντος όντος.

   Στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ έλυσα εντός τεσσάρων λεπτών μια άσκηση τριγωνομετρίας, που οι μαθηματικοί, που επέλυαν τα θέματα των εξετάσεων για να τα δημοσιεύσει ο ημερήσιος τύπος, χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες. Φυσικά απερρίφθην, γεγονός για το οποίο ευγνωμονώ το πεπρωμένο, διότι με αυτόν τον τρόπο μπόρεσα να πάρω των οματιών μου και να σηκωθώ να φύγω, με αποτέλεσμα να μπορέσω να γνωρίσω και κάποιες άλλες ταπέτες, οι οποίες όμως, όπως πολύ γρήγορα διαπίστωσα, ανήκαν ουσιαστικά στην ταπετσαρία τού ίδιου δωματίου, που νίμιζα ότι άφησα φεύγοντας πίσω μου, στο οποίο η πονηρία τού διεθνούς κρατικού κατεστημένου, είχε φροντίσει να μην μπει το δια νόμου καθορισμένο κόκκινο φωτάκι. Ήδη μετά τούς πρώτους μήνες τής μετάβασής μου στην Γερμανία το 1973, η ψυχρολουσία ήταν αναπόφευγη. Άφησα μια χώρα, που βρισκόταν υπό δικτατορικό καθεστώς και στην οποία, κατά την γνώμη μου κυριαρχούσε πλειοψηφικά ο αρχοντοχωριατισμός και τα μικροαστικά κόμπλεξ, ανεξαρτήτως σε ποιο κοινωνικό στρώμα ανήκε κάποιος, για να μεταβώ σε μια χώρα τής υποτίθεται “προηγμένης” Ευρώπης, που νόμιζα, ότι (επί εποχής καγκελαρίας τού Βίλυ Μπραντ) το καθεστώς ήταν σοσιάλδημοκρατικό και φιλελεύθερο. Πολύ γρήγορα διαπίστωσα όμως, ότι τα κάγκελα τής καγκελαρίας, δεν ήσαν τίποτε περισσότερο από το κάγκελο τής γνωστής “κυρίας”. Ο τυπάς από την μια έστελνε όπλα στον στρατό τής Πορτογαλίας στις Αφρικανικές αποικίες και από την άλλη προμήθευε με επιδέσμους και ιώδιο τούς αντάρτες τού αντιαποικιακού αγώνα, για να φροντίζουν τα τραύματά τους. Χαρακτηριστικό είναι, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων τού Βερολίνου στεγαζόταν τότε σε σπίτια, που κατασκευάστηκαν στις αρχές τού περασμένου αιώνα. Τα διαμερίσματα σε αυτά δεν είχαν ούτε τουαλέτες, ούτε λουτρά στο εσωτερικό τους. Στο κλιμακοστάσιο κάθε ορόφου υπήρχε μια πολύ στενή τουαλέτα, για να την χρησιμοποιούν δύο ή τρεις οικογένειες. Ντους υπήρχαν μόνον στα εργοστάσια και η πλειοψηφία των κατοίκων πλενόντουσαν στα δημόσια λουτρά, όποτε είχε ο Κομφούκιος γενέθλια.  

   Κατανοώντας τι εστί "πολιτισμός" των "προηγμένων" χωρών, ξεκίνησα τις σπουδές, πετώντας στην κυριολεξία επτά χρόνια στον κάλαθο των αχρήστων. Μπήκα βλάκας και βγήκα ηλίθιος. (Φυσικά στην συνέχεια υποχρεώθηκα να μάθω πολύ καλά το αντικείμενο τού επαγγέλματός μου μόνος μου, ώστε να μπορέσω να επιβιώσω και να διακριθώ σαν επαγγελματίας στην συνέχεια. Μετά από δεκάδες αιτήσεις προσλήψεως, μού τις επέστρεφαν όλες ταχυδρομικώς, και κανείς δεν με προσλάμβανε, μάλλον διότι δεν θεωρούσαν κατάλληλο το χρώμα των μαλλιών μου. Για να μπορέσω να αποκτήσω γνώσεις στον τομέα των κατασκευών, επειδή δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με την ιδέα να δουλέψω σαν σερβιτόρος στα ελλαδίτικα καπηλειά τού Βερολίνου, ή οδηγός ταξί, όπως έπραξε μεγάλος αριθμός αποφοίτων, που δεν επέστρεψαν μετά τις σπουδές στην Ελλάδα, αποφάσισα να ιδρύσω μια εργολαβική εταιρία, χωρίς το παραμικρό κεφάλαιο, χωρίς γνώσεις στο αντικείμενο και με μηδενική εμπειρία. Ως ήταν φυσικό, με περίμεναν οι καρχαρίες τής αγοράς στην γωνία, για να μού φορτώσουν δυο φαλιμέντα στην πλάτη, εκμεταλλευόμενοι την νεανική μου αφέλεια, αλλά και την δίψα μου για μάθηση και απόκτηση επαγγελματικής εμπειρίας. Περνώντας δια πυρός και σιδήρου μέσα από τα γιαπιά, αναγκάστηκα στην συνέχεια για μια τριετία να εργαστώ ως λαντζέρης σε μεγάλο συνεδριακό κέντρο επί μια τριετία, για να ξεπληρώσω τα σπασμένα στις μάντρες υλικών. Για να μην τρελαθώ, μετέβαινα μετά την δουλειά στην Κρατική Βιβλιοθήκη, όπου μελετούσα περισσότερες ώρες. Έχοντας αποκτήσει μια αντιπάθεια μέσα σε αυτήν την πορεία, απέναντι στα κρατικά και μη κατεστημένα, προσπαθούσα να εντοπίσω το βάθος, αυτού που θεωρούσα αιτία τής κακοδαιμονίας. Εκείνη την περίοδο διαπίστωσα, ότι τα σύμβολα των διάφορων μιλιταριστικών κυκλωμάτων ήσαν όλα σύμβολα μαύρης μαγείας. Παρόλο που αυτός ο εντοπισμός μού φάνηκε παράξενος, συνέχισα να ερευνώ σχετικά. Το μεγάλο προτέρημα τής Κρατικής Βιβλιοθήκης δεν ανάγεται μόνον στον τεράστιο αριθμό βιβλίων, που αυτή διαθέτει. Έχουν ενσωματωθεί σε αυτήν δυο εξαιρετικής σημασίας αρχεία βιβλίων. Το πρώτο αφορά όλο το υλικό τής βιβλιοθήκης των ανακτόρων τής Πρωσίας, με χρήση των οποίων οι σύμβουλοι τού αυτοκράτορα διαμόρφωναν πολιτική. Το δεύτερο αφορά τα βιβλία των διάσπαρτων στο Βερολίνο τεκτονικών στοών, που εκδόθηκαν από τον 19ο αιώνα μέχρι το 1950 περίπου. Πρόκειται για ένα άκρας αξίας, δυσεύρετο πρωταρχικό υλικό, για κάποιον που θέλει να ερευνήσει. Τα δεκάδες χιλιάδες πιάτα για πλύσιμο, που μού έφερνε η ταινία παραγωγής, ήταν για μένα θείο δώρο. Πρόκειται πρακτικά για ένα είδος εργασιοθεραπείας, που δεν μού άφηνε περιθώρια να σκέπτομαι τα παθήματά μου και την ρεμούλα τής αγοράς. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες μπόρεσε να ηρεμήσει το ταραγμένο μου μυαλό, μέσω τής μπουγάδας των πιάτων. Έτσι είχα όλη την άνεση να επικεντρωθώ, μετά το πέρας τής λάντζας, στην μελέτη τής θρησκειολογίας και τής συνωμοσιολογίας. Μέσα από αυτήν την διαδικασία ήταν επόμενο, να διαπιστώσω, ότι η βάση των κρατών, ελεγχόταν κρυφά από μια υπερεθνική συνομοταξία μαύρων μάγων. Αυτή η διαπίστωση είχε συνέπεια, να μετατραπώ από αναρχικός σε εξορκιστή κυνηγό βρυκολάκων. Καθ' ότι, πριν συμβεί η δουλειά με το πασαλάκι, πρέπει να αποκαλυφθεί το κύκλωμα των λεγάμενων, όπως και οι υπηρέτες τους, που μεταφέρουν, τρόπος τού λέγειν, τα φέρετρα κατά την διάρκεια τής ημέρας στούς σκοτεινούς κρυψώνες, μακρυά από το φως τού Ηλίου.

Και επειδή ως ορθώς λέγεται, “μάθε τέχνη κι άστηνα, κι αν πεινάσεις πιάστηνα”, διαπιστώνω, ότι όλη η πρακτική που επιβλήθηκε από τα κράτη με αφορμή τον “κορωνοϊό” (εγκλεισμοί, πλύσιμο χεριών, μασκοφορία κλπ.) αποτελείται από κεκαλυμμένα τελετουργικά μαύρης μαγείας, τα οποία θα αναλύσω σε επόμενο κεφάλαιο.

 

4. ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ PFIZER ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ 

    Ξεκινώντας λοιπόν από τα ερωτήματα, που εγείρει η είδηση τής σύλληψης τού μπουρλά, προχώρησε η προβληματική και τα ερωτήματα που με απασχολούν, στα παρασκήνια που κινούν τα νήματα πίσω από την όλη διαδικασία και που υπερβαίνουν κατά πολύ τελικά, τα όποια ερωτηματικά μπορούν να εγείρονται αναφορικά με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Οπωσδήποτε, το εάν αυτός, που ως υποτιθέμενος επιστημονικός και οικονομικός επικεφαλής τής βασικότερης των εταιρειών, που παρασκευάζουν το συγκεκριμένο βιολογικό όπλο, για να επιβληθεί παγκοσμίως (με κάποιες εξαιρέσεις) μέσω μιας καμπάνιας σκληρότατου εξαναγκασμού, βρίσκεται σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα, ή εάν πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο φαντομά, που διακινείται μέσω περισσότερων μασκαράδων, δεν μπορεί να είναι ήσσονος σημασίας. Πλην όμως, εν όσω μεγάλο μέρος τού ανθρώπινου κοπαδιού ακολουθεί με πειθώ, δείχνοντας εμπιστοσύνη στα παρασκευάσματα κάποιων φαρμακευτικών εταιρειών, που διοχετεύονται εκουσίως στο σώμα τους, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΕ ΜΟΝΟΝ ΣΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΒΑΘΜΟ, ΕΝΩ Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΑ ΑΓΝΟΕΙ ΠΛΗΡΩΣ.

 

Εταιρεία                                              Σύνολο ποσών καταδίκης       Καταδίκες          

---

Mutterunternehmen	Total bezahlt	Verurteilungen
Pfizer	€ 4.421.846.055	47
GlaxoSmithKline	€ 3.967.997.982	13
Johnson & Johnson	€ 3.370.247.328	27
Merck	€ 3.023.907.640	42
Abbott Laboratories	€ 2.338.807.423	25
Teva Pharmazeutische Industrien	€ 2.184.113.465	26
Eli Lilly	€ 1.482.270.176	13
Takeda Pharmaceutical	€ 1.281.527.170	5
Novartis	€ 1.221.184.386	22
Allergan	€ 1.098.851.374	13

 Η Pfizer βαρύνεται με καταδίκες, που αφορούν πρόστιμα και αποζημιώσεις θυμάτων ύψους 4,42 δυσεκατομμυρίων δολλαρίων.

Η Johnson & Johnson βαρύνεται με καταδίκες, που αφορούν πρόστιμα και αποζημιώσεις θυμάτων ύψους 3.37 δυσεκατομμυρίων δολλαρίων.

Η ταμπέλα αυτή δημοσιεύτηκε πολύ έγκαιρα σε σχέση με τούς επερχόμενους εμβολιασμούς στις 25 Μαΐου 2019, από την συντονιστική πρωτοβουλία τών αντιεμβολιαστών τής Βενετίας CORVELVA.

https://www.corvelva.it/de/approfondimenti/sistema-sanita/case-farmaceutiche/le-condanne-alle-big-pharma-negli-usa.html

    Τα ποσά που επιβλήθηκαν στις πολυεθνικές εταιρίες παραγωγής φαρμάκων στις ΗΠΑ είναι θεόρατα, παρόλο που τα δικαστήρια είναι μονομερώς προκατειλημμένα υπέρ των πολυεθνικών, ως θεσμοί ενός περιβάλλοντος, που στην ουσία όχι μόνον ελέγχεται, αλλά καθορίζεται στην κυριολεξία από αυτές. Στην πράξη, αυτά τα ποσά επιβλήθηκαν κάτω από την πίεση μεγάλων σκανδάλων, που δεν μπορούσαν πλέον να σκεπαστούν, συχνά με εγκληματικές συνέπειες σε βάρος αυτών, που εμπιστεύθηκαν τα προϊόντα των πολυεθνικών τού φαρμάκου, και με στόχο να εξυπηρετηθεί η επίφαση τής απόδοσης δικαιοσύνης, ώστε να μην καταρρεύσει στο σύνολό του το γόητρο τού κράτους. Από αυτά τα ποσά και πριν υπεισέλθω συγκεκριμένα σε κάποιες από τις κύριες καταδίκες, καθίσταται Ηλίου φαεινότερο, ότι η παραγωγή των εμβολίων για τον “κόβιντ” (και όχι μόνον) έγινε από εταιρείες, που δεν είναι μόνον αφερέγγυες, αλλά στρέφονται εκ συστήματος ενάντια στην δημόσια υγεία. Και αυτό καθίσταται φανερό, χωρίς καν να ασχοληθεί κάποιος ιδιαίτερα με το περιεχόμενο και τρόπο, που κατασκευάστηκαν και επιβλήθηκαν τα “εμβόλια” για τον “κόβιντ”.

 

υπό κατασκευή... botilastopelagos