του Γιώργου Σταφυλά, συγγραφέα
‘ Omnia sunt communia”
O Θαυμαστός καινούργιος κόσμος είναι ένα βιβλίο που μιλάει για την κοινωνία του μέλλοντος, μια κοινωνία που πραγματώνει το ιδανικό πολίτευμα όπως το φαντάζεται δεκαετίες τώρα η ελίτ. Μια μετακομμουνιστική κοινωνία όπου τα πάντα ανήκουν στο κράτος και στην οποία θεός ειναι μια μορφή ελεγχόμενης επιστήμης.
Σε ένα απόσπασμα, ο Παγκόσμιος Διαχειριστής συνομιλώντας με τον Άγριο λέει πως η σημερινή επιστήμη είναι ένα βιβλίο συνταγών μαγειρικής. “Εμείςς, λέει, “αποφασίζουμε ποιες συνταγές θα μπουν σε αυτό και ποιες όχι” Με άλλα λόγια, ποιες θεωρίες θα λάβουν την έγκριση και ποιες θα κριθούν ως ακατάλληλες.
Απόλυτη αξία αυτής της κοινωνίας είναι η ίδια η ζωή που οφείλει να σημαίνει χαρά κι ευτυχία. Η ύψιστη αποστολή της επιστήμης είναι να κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο και για να επιτευχθεί αυτό χρειαζόμαστε την βιολογία και την προπαγάνδα. Αποστολή της βιολογίας είναι να βγουν μέσα από δοκιμαστικούς σωλήνες οι μοντέρνοι χαρούμενοι σκλάβοι που θα αγαπουν την σκλαβιά τους και καθώς οι άνθρωποι πια δεν γεννούν, οι λέξεις μητέρα και πατέρας αποτελούν ύβρεις και η προφορά τους και μόνο αρκεί για να φέρει αμηχανία, γέλωτα η και λιποθυμίες ακόμα.
Ο “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” είναι επίσης μια κοινωνία απόλυτης σεξουαλικής ελευθεριότητας. Τα παλιά μοτίβα των σχέσεων δεν υπάρχουν. Το πάθος είναι έννοια ακατανόητη ‘οπως και η εγκράτεια. Όλα είναι εύκολα, όλοι πάνε με όλους, λέξεις όπως γάμος, αγάπη, αφοσίωση ηχούν τόσο παράξενα όσο και μια συμφωνία του Μπετόβεν στα αυτιά ενός πιθήκου.
Σε αυτόν τον κόσμο η τέχνη υπάρχει μόνο για να υπηρετεί την κοινωνική σταθερότητα και όλα τα τιτάνια έργα του παρελθόντος έχουν κριθεί ως ακατάλληλα, γιατί εμπεριέχουν ιδέες μη κατανοητές για τον άνθρωπο του θαυμαστού καινούργιου κόσμου. Ο Παγκόσμιος Διαχειριστής λέει στον Άγριο: ”οτι είναι παλιό δεν μας κάνει” Ενώ όπως και στο 1984 η μνήμη είναι κάτι επικίνδυνο για την κοινωνική σταθερότητα. Κάνεις δεν πρέπει να θυμάται πως ήταν κάποτε ο κόσμος.
Ο “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” είναι εν τέλει μια κοινωνία όπου κανείς δεν βρίσκει τίποτα για να πιστέψει, τίποτα για να αγωνιστεί, τίποτα για το οποίο να αξίζει να πεθάνει. Πραγματώνοντας το ιδανικό που τραγουδούν οι στίχοι του Imagine ο “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” είναι μια αντι-ηρωική κοινωνία λωτοφάγων, όπου οι άνθρωποι ζουν αμέριμνοι, χωρίς πόνο, χωρίς αρρώστιες, αιώνια νέοι, απόλυτα υγιείς και ευτυχισμένοι.
Το επιστημονικό κράτος, το κράτος των ειδικών, τους τα παρέχει όλα. Το αντίτιμο για την εργασία που παρέχουν εκείνοι στο κράτος είναι η σόμα, το μαγικό χάπι στο οποιο συμπυκνώνονται όλες οι ανακαλύψεις των επιστημόνων για το πως λειτουργεί το νευρικό σύστημα του ανθρώπου- και όλες οι καλές ιδιότητες των ψυχοτρόπων ουσιών χωρίς καμιά από τις αρνητικές τους. Άλλωστε ξέρουμε πως τα αισθήματα δεν είναι τίποτε άλλο από χημικές αντιδράσεις. Τι και αν δεν υπάρχει ελευθερία; Τι κι αν οι άνθρωποι έχουν μεταβληθεί σε τηλεκατευθυνόμενα ρομποτάκια; Αρκεί που είναι ευτυχισμένοι. Οι άνθρωποι στο ερώτημα: ”ευτυχία και ασφάλεια η ελευθερία” απάντησαν: “ευτυχία και ασφάλεια”.
Από την άλλη είναι ο Άγριος. Ο Άγριος είναι ένας άνθρωπος του παλιού καιρού με όλα εκείνα τα κουσούρια που οι επιστήμονες ονομάζουν νευρωσεις. Ο Αγριος πιστευει στον Θεό. Ο Θεός λέει είναι η πηγή κάθε ανώτερου ιδανικού αξίας και ομορφιάς. Ο Άγριος αγαπάει δυνατά, επιδιώκει το αιώνιο δέσιμο με το αντικείμενο του πόθου του, την όμορφη Λένινα(όχι τυχαία τα ονόματα Μαρξ Τρότσκι και Λένιν κυριαρχού στον Θαυμαστό καινούργιο κόσμο) και απαιτεί αφοσίωση από αυτή.
Για την Λένινα όμως τούτα όλα είναι ακατανόητα καθώς έχει προκαθοριστεί από την παιδική της ηλικία μέσω της υπνοπαιδείας να πιστεύει πως είναι φυσιολογικό να πηγαίνει κάθε μέρα με άλλον άντρα να διαλέγει εραστές μόνο για την σαρκική απόλαυση που δεν είναι τίποτε άλλο παρα μια ανάγκη όπως και το φαγητό.
H TΖΕΣΣΙΚΑ ΜΠΡΑΟΥΝ ΦΙΝΤΛΕΗ ΩΣ ΛΕΝΙΝΑ ΣΤΗΝ ΣΕΙΡΑ “ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ”
Η Λένινα θέλει τον Άγριο άλλα για τον Άγριο η Λένινα είναι πόρνη. Κι όμως δεν φταίει αυτή, απλώς έχει προκαθοριστεί να πιστεύει αυτά που πιστεύει. Όπως ακριβώς δεν φταίνε και οι στρατιές ημιηλιθίων εργατών στα φορντιανα εργοτάξια που συνωστίζονται για να πάρουν την καθημερινή δόση τους σόμα και τους οποίους προσπαθεί ο Αγριος ματαίως να απελευθερώσει. Οι ημιηλίθιοι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την σκλαβιά τους γιατι απλώς έχουν προκαθοριστεί να ειναι ευτυχισμένοι με αυτήν.
Και τωρα ας σκεφτούμε πόσο απέχει ο “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” από την σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνια; Οχι πολυ ειναι η απάντηση. Από πολιτικής και οικονομικής απόψεως βαδίζουμε προς εναν παγκοσμιοποιημένο μετακομμουνιστικό μετακαπιταλιστικό ολοκληρωτικο κρατος οπου οι αποφάσεις παίρνονται απο υπερεθνικους οργανισμους και επιτροπες ειδικών χρηματοδοτούμενων από ιδρύματα κι επιχειρήσεις των ελιτ. Η ιδιοκτησία τείνει επίσης να καταργηθεί, ακριβως όπως και στον “Θαυμαστο καινουργιο κόσμο”, μεσω της αναγκαστικης απαλλοτρίωσης της περιουσίας που εχουν τράπεζες και κρατη επιβάλλει με έμμεσους φόρους και υπερχρέωση των νοικοκυριών.
Ακριβώς όπως και στον “Θαυμαστό καινούργιο κόσμο” ζουμε σε μια εποχή απόλυτης ελευθεριότητας, μια εποχή αποχαλίνωσης των ηθών σε βαθμό τέτοιο όπου το κάποτε φυσιολογικό, το κάποτε όμορφο και ηθικό να θεωρείται σήμερα ανώμαλο. Η ανατροπή αξιών που συναντάμε στον “Θαυμαστό καινούργιο κόσμο” βρίσκεται σήμερα σε πλήρη εξέλιξη.
Αλλά κυρίως βρίσκεται σε εξέλιξη η θεοποίηση της επιστήμης και η ιεροποίηση των επιστημόνων ως λειτουργών αυτης της θεότητας. Είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε σταδιακά με την Γαλλική επανάσταση, όταν η λογική ανακηρύχθηκε σε απόλυτο ον. Η νομοτελειακή κατάληξη αυτης της διαδικασίας ειναι ο “Θαυμαστός καινουργιος κοσμος”. Αν εχεις αναγάγει την επιστήμη σε θεότητα και τους επιστήμονες σε ιερείς της τότε δεν απέχεις πολύ από το ολοκληρωτικο επιστημονικό κρατος που περιγραφει ο Χάξλευ.
H ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΑΞΛΕΫ
Αλλωστε άνθρωποι σαν τον Χάραρι θεωρουνται σημερα γκουρου οταν με τα βιβλια τους που γινονται αμέσως ανάρπαστα εισηγούνται το τελος της ιδιωτικής ζωής και την αναβάθμιση του Χόμο Σάπιενς σε ενα νεο μετα είδος μέσω τεχνολογικών εμφυτευμάτων. Η κοινωνια του μετα-ανθρώπου, του Χόμο Ντέους του Χαράρι δεν ειναι παρα το προστάδιο του Θαυμαστου καινουργιου κοσμου.
Ο Αγριος τελικά διαλέγει τον πόνο, την θλίψη, την αρρώστια, τα γηρατειά, τον θάνατο, Διαλέγει την αληθινή ζωή, την εναλλαγή των συναισθημάτων το μεγαλείο που κρύβεται στον πονο και τον αγώνα. Ο Αγριος λέει όχι στην ατελεύτηση ευτυχία της σόμα, όχι στο Imagine. Κάθε Αγριος τούτου του κόσμου καπως ετσι νιωθει, καπως ετσι πνιγεται μεσα στις στρατιες των αποχαυνωμένων που κατασκευάζει το σύστημα της υπνοπαιδείας που δεν ειναι αλλο απο την τηλεόραση. Καθε Αγριος αυτου του κόσμου μοιραια θα βλέπει τις στρατιες των ημιηλίθιων Γ και Δ ως υπανθρωπους. Καθε Αγριος αυτου του κοσμου μοιραια θα επιδιώκει την ηρωϊκη έξοδο.
Ο Χάξλεϊ κλείνει αυτο το τεραστιο εργο απαισιόδοξα όπως και ο Όργουελ. Στο 1984 ο Τζων Σμιθ συντρίβεται κι ομολογεί την αγάπη του για τον Μεγάλο Αδελφό. Εδω ο ήρωας, ο Αγριος, αυτοκτονεί. Και στις δύο περιπτώσεις το σύστημα νικάει και η ζωή συνεχίζεται. Απο τα τέσσερα μεγάλα δυστοπικα έργα φαντασίας που γραφτηκαν τον 20ο αιώνα δηλαδή το 1984, το Φαρεναϊτ 451 του Ρέι Μπράντμπερι και το Der Arbeiter του Ερνστ Γιούνγκερ αυτο ειναι ισως το πιο ανατριχιαστικά επίκαιρο. Ο αυριανός ολοκληρωτισμός δεν χρειάζεται βια, δεν θέλει εξαναγκασμό. Απαιτεί μονο συμμετοχικούς- χαρούμενους πολίτες στους οποίους θα παρέχει ευτυχία και ασφάλεια σε αντάλλαγμα για την υποταγή τους.
Ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος είναι ένα έργο που πρέπει όλοι να διαβάσουν. https://avalonofthearts.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου