Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ
1. Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
Πριν αρκετές ημέρες ξεκίνησα να ετοιμάζω νοητά την επόμενη ανάρτηση της σειράς WATERMARKGATE. Μόλις διαπίστωσα, ότι αυτή είχε φθάσει στο ένατο μέρος, θεώρησα αυτό το δεδομένο ως σημείο και την σταμάτησα, πριν κάνω καν επιλογή ενός προσδιορισμού για τον τίτλο. Ο αριθμός εννέα είναι αναφορικά με τις συμβολικές του ιδιότητες αριθμός κλειδί. Κανένας αριθμός δεν είναι αφ' εαυτού καλός ή κακός. Οι συμβολικές ιδιότητες, που αυτός προσδιορίζει στην πορεία του χρόνου, εξαρτώνται σε σημαντικό βαθμό από τις προθέσεις των διαφόρων δυνάμεων, που συνέβαλαν στην αριθμοσοφική του θέσμιση. Οπωσδήποτε κάθε αριθμός έχει συγκεκριμένες αριθμητικές ιδιότητες. Μπορεί να είναι άρτιος ή περιττός, ακέραιος, δεκαδικός ή κλασματικός, να έχει πεπερασμένα ή άπειρα δεκαδικά ψηφία κλπ. Αναλόγως προς την φύση του μπορεί να συμμετέχει στον ένα ή άλλο βαθμό στα δεδομένα της φυσικής δημιουργίας. Παλαιότερα ο αριθμός 7 ταυτιζόταν με τους τότε γνωστούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της Σελήνης. (Στην πορεία ανακαλύφθηκαν και άλλοι πλανήτες). Στον βαθμό που αποδίδονταν στους πλανήτες θείες ιδιότητες, ο αριθμός 7 απέκτησε ιερό χαρακτήρα. Τον αντίστοιχο συμβολισμό συναντούμε σε τελετουργικά σκεύη, όπως η επτάφωτος λυχνία της εβραϊκής θρησκείας. Ο αριθμός 9 από αριθμητική σκοπιά μπορεί να συμβολίζει διαφορετικές ιδιότητες. Κάποιες από αυτές μπορεί να είναι μια αρμονία και κάποιο κάλος, όπως συμβαίνει στην απόδοσή του στις Μούσες, ή μια φιλοσοφική διάσταση, όπως μπορούμε να διακρίνουμε στην σύνταξη των έργων του Πλωτίνου σε Εννεάδες από τον Πορφύριο. Στον μυστικισμό και στον αποκρυφισμό ο αριθμός 9 επιτελεί ένα σημαντικό ρόλο, προφανώς λόγω της σταθερότητας που εμφανίζει, με αποτέλεσμα να αποδίδεται αυτός σε καταστάσεις, που είναι, σύμφωνα προς τους όσους τις πρεσβεύουν, αδύνατον να παρέλθουν ή να μεταβληθούν στην πορεία του χρόνου. Όλα τα πολλαπλάσια του εννέα αθροιζόμενα δίνουν πάλι αυτόν τον αριθμό (πχ. 3 χ 9 = 27, 2 + 7 = 9) καθώς και όλοι οι μονοψήφιοι αριθμοί εάν προστεθούν στο 9, το αποτέλεσμα που προκύπτει αθροίζεται πάλι στον αρχικό αριθμό (πχ. 9 + 6 = 15, 1 + 5 = 6). Μέσα από μια τέτοιου είδους οπτική τα Ελευσίνια Μυστήρια διαρκούσαν 9 ημέρες και η λερναία ύδρα είχε 9 κεφάλια.
Διαπίστωσα λοιπόν, ότι έχοντας ασχοληθεί στην προηγούμενη ανάρτηση με το κεφάλι ενός άλλου τέρατος, αυτό της μέδουσας, η συγκυρία με ωθούσε εκ των πραγμάτων να ασχοληθώ με ένα ακόμη κεφάλι, αυτό της ύδρας. Οπότε γεννάται το ερώτημα, για ποιον λόγο αναφέρεται η Ελληνική Μυθολογία σε δυο διαφορετικά κεφάλια, δυο διαφορετικών τεράτων; Δεν επαρκεί η αναφορά στο ένα από τα δύο; Και επί πλέον – εφόσον δεχθούμε, ότι υφίστανται συγχρονικότητες, που διέπουν τις νοητικές μας προσπάθειες – με ποιο τρόπο συνδέεται το τελευταίο κεφάλι της λερναίας ύδρας, που εξακολουθεί να υπάρχει θαμμένο στην γη (δηλαδή μακρυά από το φως της δημοσιότητος) μια και ο Ηρακλής με τον Ιόλαο δεν κατάφεραν να το καταστρέψουν, σε συσχετισμό με το θέμα, που είχα επιλέξει να απασχολήσει την παρούσα συνάρτηση και που αφορούσε τον τεράστιο αριθμό εσωτερικών εχθρών, που με ύπουλο τρόπο περιβάλουν τον Πρόεδρο Τραμπ, υποθάλπτοντας τους αγώνες του Επιτελείου του; Με αυτήν την συλλογιστική διέκοψα τότε την επεξεργασία αυτού του θέματος, ώστε να αναλογιστώ βαθύτερα αυτόν τον συσχετισμό, πριν καταθέσω άποψη στον δημόσιο διάλογο.
Αναμφιβόλως η Ελληνική Μυθολογία διακρίνεται για την απαράμυλη σοφία της, η οποία έχει διαχρονικό χαρακτήρα. Όπως δηλαδή αυτή ίσχυε στην εποχή, που συγκροτήθηκε, εξίσου ισχύει και σε κάθε άλλη εποχή. Οπότε υφίσταται η δυνατότητα, να αντλήσουμε από αυτήν χρήσιμα συμπεράσματα και οδοδείκτες για τις σύγχρονες και τις επίκαιρες προκλήσεις, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Η Μυθολογία αναφέρεται σε πάγιες ψυχικές ποιότητες και κοινωνικά δεδομένα, τα οποία προκύπτουν από την διαμόρφωση της νοοτροπίας των ανθρώπων και των κοινωνικών συνθηκών, οι οποίες, ενώ μετεξελίσσουν τον συγκεκριμένο τρόπο, που αυτά εκδηλώνονται εξωτερικά, διατηρούν ανέπαφο τον εσωτερικό τους πυρήνα, ο οποίος διέπεται από τις διαχρονικές σταθερές του λεγόμενου "Μάτριξ", δηλαδή της μήτρας - καλουπιού, που φορμάρει με διαδικασίες υποβολής, διδαχών και βίας την επιβολή στερεότυπων στην ανθρώπινη ατομική και κοινωνική συμπεριφορά. Αυτό, που θα μπορούσαμε δηλαδή να συνοψίσουμε με τον προσδιορισμό “ενσωμάτωση στα δεδομένα του Μάτριξ”, ή σύμφωνα με τον όρο που έχω επιλέξει, "εντοιχισμό". Διότι, όπως ανάλυσα στο παρελθόν, φρονώ, ότι οι άνθρωποι δεν βρισκόμαστε μέσα στο μάτριξ, αλλά μας έχουν χτίσει κυριολεκτικά μέσα στην τοιχοποιία του. Έτσι, ώστε, εάν επιχειρήσουμε να αποτολμήσουμε μια ρωγμή στα τείχη του, είμαστε καταδικασμένοι να αυτοτραυματισμούμε. Γι αυτόν τον λόγο η αλήθεια στα πλαίσια της ιδεολογικής της συγκρότησης ομολογείται, ενώ στην βάση της αληθούς της υπόστασης μαρτυρείται.
Το χαρακτηριστικό της ένατης κεφαλής της ύδρας, σύμφωνα με τον μύθο, είναι προφανές. Διαθέτει μια τεράστια ισχύ, που στο παρελθόν τής παρείχε την ικανότητα να μην μπορεί κανείς, ούτε ο ισχυρότερος των Ηρώων (βλέπε Ελληνισμός) να την καταστρέψει. Επειδή αυτή ήταν θαμμένη στην γη, ήταν επίσης πολύ δύσκολο να εντοπιστεί, διατηρώντας το προτέρημα να δρα καλυμμένη. Η απόδοση αυτής της αλληγορίας στο κατά καιρούς βαθύ κράτος και στα σατανολατρικά κυκλώματα που το αναπαράγουν είναι χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια κατανοητή. Το βαθύ κράτος είναι τόσο ισχυρό και τόσο μπαμπέσικα διαπλεκόμενο, που κατατρώει την ζωή των ανθρώπων ακόμη και εκεί, που αποκλείουμε, ότι αυτό μπορεί να βρίσκεται. Μεγαλύτερες όμως δυσκολίες παρουσιάζει η κατανόηση της αλληγορίας της κεφαλής της μέδουσας. Το χαρακτηριστικό της είναι η πλήρης αδυναμία, να μπορεί ο οποιοσδήποτε να την αντικρίσει κατά πρόσωπο. Εφόσον μπορέσει κάποιος να εντοπίσει την θέση του, μπορεί μετά, όπως διδάσκει ο μύθος, να το καταστρέψει. Σε τι έγκειται η δυσκολία να αντικρίσουμε την μέδουσα. Όπως πολύ κατανοητά και παραστατικά αναλύει στο βίντεο, που παραθέτω στην συνέχεια ο έξοχος αναλυτής Γιώργος Χαραλαμπίδης, (ο οποίος έχει στο youtube πολλά άκρως ενδιαφέροντα βίντεο για την μυθολογία και την φιλοσοφία) ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Το να αντικρίσουμε και πολύ περισσότερο να χειριστούμε στην βάση της μετάνοιας τον αρνητικό εαυτό μας, που χαρακτηρίζεται από ανεπάρκειες και αδυναμίες, είναι σχετικά δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει αναθεωρήσει κάποιες αδυναμίες, ακόμη και στην περίπτωση, που αυτός διακατέχεται από άκρατο εγωισμό και βρίσκεται σε συνεχή καθοδική πορεία. Το να αμφισβητήσουμε όμως εκείνες τις περιοχές του εαυτού μας, που θεωρούμε εσφαλμένα, ότι είναι αξιόλογες, χρηστές, ιερές, αποτελούν υψηλά προτερήματα και καύχημα της προσωπικότητάς μας, παρέχουν ζωή και εγγυώνται την τιμή των αγαπημένων μας προσώπων, την επιβίωση των οποίων επωμιζόμαστε ως φυσική, ή θεία επιταγή και να τα θεωρήσουμε επιρροή του κακού και δρώμενα της απωλείας, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΑΤΙΚΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΝ. Συχνά το μάτριξ μας υποβάλει αυταπάτες, που θεωρούμε χρήσιμες και ζωτικής σημασίας, ενώ αυτές μας υποδουλώνουν στον βούρκο του. Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο εντοπισμός του Οδυσσέα Ελύτη στο “Άξιον Εστί”: “Έβαλαν την αμαρτία μέσα στις εκκλησίες , την ονόμασαν αρετή και την προσκύνησαν”. Αυτή την διαπίστωση δεν καταγράφω σε καμία περίπτωση για να κλονίσω την εμπιστοσύνη σε αυτά, που όσοι με διαβάσουν θεωρούν, ότι αποτελούν ηθικές αξίες και αρετές. Τουναντίον στα όσα γράφω ανελλιπώς, τονίζω την αξία της προσήλωσης στις αρετές και την ηθική εξύψωση. Γνωρίζω καλώς, ότι οι συντριπτική πλειοψηφία όσων παρακολουθούν αυτήν την σελίδα είναι άξιοι σεβασμού, διαθέτουν συγκροτημένη προσωπικότητα, τάσσονται χωρίς αμφιβολίες με την μεριά του καλού, άρα οφείλουν να διαφυλάξουν όλες τις ψυχικές και πνευματικές τους κατακτήσεις, έμπροσθεν των οποίων υποκλίνομαι και ομολογώ, ότι δεν μου πέφτει το παραμικρό δικαίωμα κριτικής. Πέραν αυτού όμως, ο διαχωρισμός της ήρας από το σιτάρι μια πολύ λεπτή και επίπονη διαδικασία. Για να γίνω κατανοητός, θα αναφερθώ στην περίπτωση ενός μέσου μαζανθρώπου στην Ευρώπη. Εάν αυτός είναι συντηρητικός, θεωρεί υψηλή υποχρέωσή του να μοχθεί επαγγελματικά, ώστε να εξασφαλίσει στα παιδιά του μια καλή μόρφωση. Δηλαδή φροντίζει να στέλνει στον μηχανισμό κοινωνικής ενσωμάτωσης της καμπάλ, ώστε να παρασκευαστούν αυτά πειθήνια όργανά της. Κάνει παιδιά, με στόχο να δωρίσει ζωή και να συμβάλει στην διατήρηση του ανθρώπινου είδους, παραβλέποντας ότι κάθε χρόνο απαγάγονται στην Ευρώπη 200.000 παιδιά, για να καταλήξουν σε παιδοβιασμούς και παιδοκτονίες της καμπάλ. Πληρώνει χρήματα στην παπική εκκλησία, με την αυταπάτη, ότι με αυτά θα γίνουν αγαθοεργίες, ενώ αυτά πάνε στην αγορά μετοχών της πολεμικής βιομηχανίας. Πληρώνει φόρους με την εντύπωση, ότι έτσι συνεισφέρει στο δημόσιο καλό, ενώ αυτά καταλήγουν στις τσέπες αυτών που οργανωμένα και συστηματικά επιβουλεύονται και βλάπτουν αναίσχηντα την κοινωνία. Και εάν εξετάσουμε την άλλη πλευρά, των λεγόμενων "απελευθερωμένων", αυτών που κάνουν "αγώνα" για την θεσμοθέτηση της ελευθεριότητας, της έκκλησης των ηθών, την καταρράκωση των αξιών και πάσης κοινωνικής νόρμας, αυτών που ψηφίζουν "πράσινους" και "οικολόγους" που συναποφάσισαν τους βομβαρδισμούς αμάχων στην Σερβία, το μακελιό στο Αφγανιστάν και την εντονότερη μετατροπή αυτής της χώρας σε φυτείες του οπίου, αυτών που τρέχουν πίσω από φρικιά τύπου κουτσούμπα, βαυκαλιζόμενοι, ότι με αυτόν τον τρόπο προασπίζουν τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Αυτές οι περιπτώσεις των μαζανθρώπων μπορεί μεν να είναι ακραίες, είναι όμως χαρακτηριστικές για όσα υποβάλει το μάτριξ ως "ιερά και όσια". Πρόκειται για την λεγόμενη σιωπηρή πλειοψηφία, δηλαδή τους συνοδοιπόρους των κοινωνικών δημίων, των ευνουχιστών της νεολαίας, τους ταχυδακτυλουργούς της "ευημερίας", που είναι η καραμέλα, πριν σερβιριστεί η κόπρος. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΠΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ, ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΣΑ.
2. ΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΡΑΜΠ.
Καθώς προχωρούσε ο μήνας Δεκέμβριος γινόταν όλο και περισσότερο ορατό, ότι το κράτος στις ΗΠΑ είναι μια κωμωδία, μια ψευδής πρόσοψη σε ένα πολιτειακό οικοδόμημα, που εξασφάλιζε την βίαιη μονοκρατορία των νεοταξικών κυκλωμάτων, πέρα από κάθε ουσιαστική δημοκρατία. Οι θεσμοί του, πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων αποτελούν επίφαση θεσμών και μόνον, μέσα σε συνθήκες ολοκληρωτικής διάβρωσης. Η αντίληψη, ότι στις ΗΠΑ λειτουργούν ως ένα βαθμό κάποιοι δημοκρατικοί θεσμοί, που εν πάσει περιπτώσει στα πλαίσια της τρέχουσας έντιμης και φιλότιμης προεδρίας είχαν αρχίσει να εισέρχονται βαθμηδόν σε πορεία αποκατάστασης του περιεχομένου που υποτίθεται ότι έχουν, αποκαλύφθηκε έντονα απατηλή, με αποτέλεσμα να εκπλαγούν αρχικά και να απογοητευτούν στην συνέχεια αναφορικά με το βαθμό της διάβρωσής τους, πάρα πολλοί άνθρωποι, που επικρότησαν την πράγματι πρωτοφανή προσπάθεια της Διοίκησης Τραμπ να εξυγιάνει την διαλυμένη οικονομία και να ξεσκεπάσει τους σατανολατρικούς θύλακες, που όργωναν σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Αναφερόμενοι σε “βαθύ κράτος” εννοούμε συνήθως κάποια θεσμικά καρκινώματα, τα οποία δρουν υποθαλπτικά μέσα σε φορείς, οι οποίοι στοιχειωδώς λειτουργούν. Η εντύπωση, ότι πράγματι κάποιος θεσμικός κορμός εξακολουθεί να λειτουργεί σε ουσιαστικά πλαίσια ενισχύθηκε από την πρακτική της τρέχουσας Διοίκησης, όταν αυτή κρατικοποίησε την FED, κατάργησε το προηγούμενο σύστημα οικονομικών συναλλαγών FIAT, αντικαθιστώντας το με το σύστημα QFS, ενίσχυσε αποφασιστικά το λαϊκό εισόδημα (ειδικά στην φάση των lock down) δημιούργησε εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, κατάργησε τις αιματηρές επεμβάσεις του στρατού στο εξωτερικό, αναθεώρησε την μεταναστευτική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, πολέμησε στοχευμένα ενάντια στις συμμορίες του εγκλήματος και τα καρτέλ εμπορίου ανθρώπων, προστάτευσε την εθνική οικονομία θεσμοθετώντας δασμούς, ανήγαγε την προώθηση των ηθικών αξιών σε βασικό γνώμονα της κρατικής πολιτικής, ξεσκέπασε τις ύπουλες πρακτικές της καμπάλ που γινόντουσαν με ψευδεπίγραφο “οικολογικό” μανδύα και ανακήρυξε τον πατριωτισμό ως κύρια επιλογή ενάντια στον παγκοσποιημένο νεοταξικό ολοκληρωτισμό. Τότε εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη, που θεωρούσαν τον εφιάλτη της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, όχι μόνο πρακτική σκληρής καταδυνάστευσης, αλλά και αρμαγεδωνική εστία, που κυοφορούσε βήμα προς βήμα με συστηματικό τρόπο την επιβολή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, στην κυριολεξία ανάπνευσαν. Πίστευσαν, ότι πράγματι το αιμοβόρο θηρίο της πλανητικής επιβολής στις ΗΠΑ μετεξελισσόταν σε παγκόσμια ευλογία, που θα καθίστατο βήμα για ένα άνευ προηγουμένου θετικό μετασχηματισμό του πλανήτη. Και μάλιστα ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ. Ο εφιάλτης είχε μετατραπεί στην συνείδηση όσων παρακολουθούσαν και ήσαν σε θέσει να ερμηνεύουν στοιχειωδώς την πολιτική της Διοίκησης Τραμ, σε ένα πρωτόγνωρο και εν τέλει αναπάντεχα υψηλό όραμα.
Όπως ανέφερα σε μια από τις προηγούμενες αναρτήσεις , η Διοίκηση Τραμπ εγκαταστάθηκε σε πλαίσια συμβιβασμού, στα οποία η καμπάλ έδειξε συγκατάβαση, διότι δεν ήταν πλέον σε θέση να διαχειριστεί τα αδιέξοδα που είχε επισυσσωρεύσει, με στόχο την απαξίωση της ζωής, ώστε, σε συνθήκες πανικού να επιβάλει τον 3ππ. Με τα νέα δεδομένα, που δημιουργήθηκαν μετά την εκλογική νίκη του Τραμπ το 2016 και καθώς ξεκίνησαν να εκδηλώνονται σημαντικά βήματα της πολιτικής του, άρχισε να επικρατεί η εντύπωση, ότι πράγματι δεν ήσαν όλες οι κρατικές δομές στις ΗΠΑ σάπιες στο σύνολό τους και ότι αυτές θα καθίστατο δυνατόν μέσα σε μια πορεία να μετασχηματισθούν σταδιακά. Ώστε να καταστούν λειτουργικές και αποδοτικές, μέσα στα νέα πλαίσια εκδημοκρατισμού και βαθμιαίας επίτευξης μιας στοιχειώδους κοινωνικής ειρήνευσης, που θα στηριζόταν σε αποκατάσταση της οικονομικής ευημερίας. Μονίμως ο Τραμπ δεχόταν ποικίλες επιθέσεις και καθ' όλη την διάρκεια της προεδρίας του και βρισκόταν κάτω από ένα καταιγισμό στημένων, κακόβουλων δικαστικών διώξεων, οι οποίοι επεκτείνονταν και σε βάρος των επιστήθιων συνεργατών του, όπως ο Stephen Bannon και ο Michael Flynn, τους οποίους κατάφερε τελικά η καμπάλ να απομακρύνει από το άμεσο κυβερνητικό περιβάλλον του Προέδρου. Ο Τραμπ υπέστη με απαράμυλη καρτερία όλες αυτές τις νομότυπες μεν, αλλά στην ουσία ολοφάνερα αστήρικτες και κακεντρεχείς πιέσεις, χωρίς να προβεί σε βεβιασμένες ενέργειες, όπως η αλλαγές στην κορυφή του υπουργείου δικαιοσύνης. Φαινόταν να υπομένει ένα προσωπικό μαρτύριο, ώστε να μπορέσει με σίγουρα βήματα να προωθήσει τις θέσεις του πρώτιστα σε εκείνες τις περιοχές, που θεωρούσε στρατηγικής σημασίας. Με προοπτική, εφόσον επιτευχθεί η σταθεροποίηση στους τομείς που θεωρούσε κλειδιά για την επόμενη πορεία, να περάσει στην επόμενη φάση.
Αναμφίβολα, συν τω χρόνω, δεν αρκέστηκε ο Τραμπ στην διακήρυξη μόνον θετικών στοχεύσεων, που θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν κάτω από το πρόθεμα “Make Amerika Great Again“, αλλά ξεκίνησε να αναπτύσσει μια ρητορική κρητικής ενάντια “στο βαθύ κράτος”, με στόχο την συνειδησιακή προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα συγκεκριμένα πρακτικά βήματα, που προώθησε στην συνέχεια. Αυτά στην κυριολεξία στόχευσαν, προς έκπληξη σχεδόν όλων, στην καρδιά του θηρίου. Η Διοίκηση Τραμπ, γυρίζοντας με πρωτόγνωρη παρρησία, θάρρος και αποφασιστικότητα την αιχμή του δόρατος ενάντια στον πυρήνα που εδρεύει η σατανολατρεία ως πηγή του κακού, δεν προέβη μόνον σε αποκαλύψεις ως προς την συμπεριφορά της, αλλά προχώρησε σε βήματα άμεσης καταστολής των μηχανισμών της. Αυτά, που επί μια μακρά πορεία δεκαετιών καταγκέλλαμε ένας μικρός αριθμός περιθωριακών συνομωσιολόγων, ως επιγνώσεις μετά από πολυετείς ενδελεχείς έρευνες, αντικρίσαμε να αποτελούν ξαφνικά την επίσημη πολιτική τού Προκαθημένου τού Λευκού Οίκου. Επ' αυτού αξίζει να τονιστεί, ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΔΡΕΝΟΧΡΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ, Η ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΟΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗ. Διότι, μετά την καθιέρωση της τυπογραφίας, όταν πλέον τα βιβλία έπαψαν να είναι χειρόγραφα, που βρίσκονταν κάτω από το καθεστώς της αποκλειστικής ιδιοκτησίας της παπικής σατανολατρικής κλίκας, η εποχή της νοησιαρχίας επιβλήθηκε με ένα και μοναδικό σκοπό. Η δύναμη που απέκτησαν οι μηχανισμοί διάδοσης τής ενημέρωσης, κατέστησαν άκρως επικίνδυνη την διάχυση μέσα στην κοινωνία των πληροφοριών, για την δράση των εωσφορικών κυκλωμάτων και την εξουσιαστική επιρροή τους στην σκλάβωση των κοινωνιών. Την πρώτη “αποψίλωση” αυτών, που διακινούσαν βιβλία και πληροφοριακό υλικό ανέλαβε η “ιερά εξέταση”. Στην πορεία επέβαλαν τα μασοναριά του “διαφωτισμού” την απατηλή νεύρωση, ότι όποιος αναφέρεται στην ύπαρξη τού σατανά, είναι νοητικά παρωχημένος. Η ισχύς της σατανολατρείας στηρίζεται αποκλειστικά σε ένα δεδομένο. Την έντεχνη επιβολή στην μέση αντίληψη, ότι αυτός δεν υπάρχει καν. Οπότε, σε τι να αντιπαρατεθεί κάποιος αναφορικά με την δράση των λεγόμενων “μυητικών εταιριών”; Στην πορεία επικράτησε η εσφαλμένη αντίληψη, ότι αυτές δεν είναι παρά λέσχες, που στην βάση τής αμοιβαιότητας προωθούν τα συμφέροντα των μελών τους, παραγκωνίζοντας τους υπολοίπους, ή συναθροίσεις αφελών, που κάποιοι εκμεταλλεύονται με χρηματισμό και δόσιμο προνομίων, για την προώθηση κάποιας πολίτικής ατζέντας. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα νεοταξικά κυκλώματα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, για να αποδώσουν την συνομωσιολογία στην σφαίρα της φαντασιοπληξίας.
Μέσα στις συνθήκες μόνιμης επέλασης της Διοίκησης Τραμπ ενάντια στο βαθύ κράτος, ήταν επόμενο να επικρατήσει η εκτίμηση, ότι οι θεσμοί στις ΗΠΑ λειτουργούν, τουλάχιστον σε κάποιο στοιχειώδη βαθμό (αν όχι σε σημαντικό βαθμό, που ήταν ίσως και η επικρατέστερη) και ότι το βαθύ κράτος δεν ήταν, παρά καρκινώματα, που είχαν στήσει ενέδρα μέσα σε αυτούς τους θεσμούς, και που στόχευαν στα πλαίσια αυτών των θεσμών να απωθήσουν χρονικά, όσο αυτό τους ήταν δυνατόν, την τελική τους εξόντωση. Όπως, όμως έβγαλαν στο φως της δημοσιότητας οι πρόσφατες εξελίξεις, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου όπως φαινόντουσαν στην επιφάνεια. Το “βαθύ κράτος” ως θεσμικός μοχλός της σατανολατρείας, δεν είναι μόνον “κάποια” καρκινώματα, που στήνουν ενέδρα στα πλαίσια των θεσμών. Το κράτος στις ΗΠΑ αποτελεί στο σύνολό του ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ. Ο βαθμός σήψης είναι τόσο προχωρημένος, που σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για ένα κινούμενο ζόμπι, μια εστία βρικολάκων, ένα φράνκενστάιν τζούνιορ, που υποδύεται ένα άκακο κατοικίδιο σκυλάκι. Η υποτιθέμενη και προσποιητή “πίστη” αυτού τού “κύονος”, δεν είναι παρά η μάσκα μιας απίθανα λυσσασμένης ύαινας, ΠΟΥ Η ΣΟΦΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΥΑΙΡΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ, ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Συνεχίζεται http://bostopel.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου