ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΧΑΝΤΙΓΚΤΟΝ

Ολίγα περί Χάντιγκτον

Συγγραφέας:

Γιώργος Τσαγκρινός

Άρδην τ. 07

Ο Χάντιγκτον θεωρείται σαν ένας από τους σπουδαιότερους θεωρητικούς της Αμερικάνικης Γεωπολιτικής και ίσως ο σπουδαιότερος θεωρητικός της Τριμερούς Επιτροπής*, τουλάχιστον μέχρι το 1978 που ήταν δραστήριο μέλος της.

Ήταν ο αρχιτέκτονας του προγράμματος “Forced urbanization” (Βίαιη μετακίνηση στις πόλεις των αγροτικών πληθυσμών) όπου, μέσω βομβαρδισμών, φωτιάς (βλέπε Ναπάλμ) και ισοπεδώσεως αγροτικών περιοχών, χωριών ή οικισμών του Βιετνάμ, θεωρούσε ότι μπορούσε να συνετίσει τον αγωνιζόμενο λαό του Βιετνάμ και όλα αυτά από το ηγετικό πόστο του υψηλόβαθμου συμβούλου στο National Security Council, CNS) επί προεδρίας του μέλους της τριμερούς επιτροπής Τζίμυ Κάρτερ, το 1976-77. Επιστήθιος φίλος του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ο οποίος φρόντισε να προωθήσει όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις του Χάντιγκτον μέσα στην Τριμερή Επιτροπή. Γνωστός σε όλους τους πολιτικούς προοδευτικούς κύκλους σαν 'Προκρούστης της δημοκρατίας", δέχεται επανειλημμένα σκληρές κριτικές από δημοσιογράφους, κοινωνιολόγους, πολιτικολόγους. Γνωστά είναι στον κύκλο των Αμερικανών
διανοουμένων τα επικριτικά σχόλια του γνωστού Αμερικανού Κοινωνιολόγου Άλαν Γουλφ για τον Χάντιγκτον, όπως επίσης και άρθρα του πιο γνωστού σε εμάς Νόαμ Τσόμσκι, ο οποίος είναι ανηλεής στην κριτική απέναντί του σε όλα του σχεδόν τα βιβλία.

Ο Χάντιγκτον ήδη πολύ πριν περάσει στην Τριμερή Επιτροπή είχε δείξει το αντιδραστικό του πρόσωπο. Σε μια σειρά από άρθρα διαφόρων πολιτικών αναλυτών που είχε εκδώσει ο Ντέιβιντ Β. Τρούμαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Congressional responses to the twentieth century, ο Σάμουελ Χάντιγκτον μετείχε με ένα άρθρο με τίτλο "The soldier and the state" (Ο στρατιώτης και το Κράτος"), όπου αιχμή του άρθρου του αυτού ήταν η θέση ότι "Το Κογκρέσο είναι τοπικό, η εκτέλεση κοσμοπολίτικη” έτσι μόνον η εκτέλεση (σε κοσμοπολίτικο επίπεδο) μπορεί να αποτελεί παρακαταθήκη για το συμφέρον του Κράτους (των ΗΠΑ). Δηλαδή εμπρός για το καπετανάτο του πλανήτη.

Ωστόσο το βιβλίο τομή στην γεωπολιτική ανάλυση, αλλά που αποτέλεσε και θεωρητικό υπόβαθρο της τότε φρεσκοδημιουργημένης Τριμερούς Επιτροπής, είναι το βιβλίο The Crisis of Democracy. Σε αυτό το βιβλίο υιοθετείται ένας νέο-πεσσιμισμός που ακολούθησε τους θεωρητισμούς περί καλοζωίας του φιλελευθερισμού.

Πεσσιμισμός και εξουσιαστικότητα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του βιβλίου αυτού που αποτελείται από 4 μέρη, εκ των οποίων το ένα αναφέρεται στις ΗΠΑ και την σχέση τους με τον υπόλοιπο πλανήτη και έχει γραφτεί από τον Χάντιγκτον.

Υπότιτλος του βιβλίου The Crisis of Democracy (είναι): Report on the Governability of Democracies to the Trilateral Commission. Ο Νόαμ Τσόμσκι είχε απαντήσει στην έκδοση αυτού του βιβλίου, εστιάζοντας κατ’ εξοχήν στα λεγόμενα του Χάντιγκτον, με ένα άρθρο του στο περιοδικό Seven Days (Επτά Ημέρες) στις 14 Φεβρουαρίου 1977. Το άρθρο αυτό είχε τον πολύ ειρωνικό τίτλο; “Trilateral’s RX for Crisis: Governability Yes, Democracy No”, (Διακυβέρνηση Ναι, Δημοκρατία Όχι). Ο Τσόμσκι επιτίθεται δριμύτατα στον Χάντιγκτον κυρίως στο βιβλίο του Turning the tide, αλλά και στο Necessary Illusions για την θέση αυτού του κυρίου στο θέμα της Χιλής και της τότε χούντας, όπως και άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Ο Χάντιγκτον είναι επίσης ο εγκέφαλος πίσω από τη δημιουργία τoυ F.Ε.Μ.Α., Federal Emergency Management Agency (Ομοσπονδιακός Οργανισμός Διαχείρισης Εκτάκτου Ανάγκης), ο οποίος είναι ένας οργανισμός που είχε το δικαίωμα-δυνατότητα να διευθύνει ένα στρατηγείο ολοκληρωτισμού (χούντα) στις ΗΠΑ σε περίπτωση εγχώριας ή παγκόσμιας .κρίσης (π.χ Πυρηνικός Πόλεμος).

Μάλιστα στην Δημιουργία του F.Ε.Μ.Α. υπάρχει μια εκπληκτική σύμπτωση. Ακριβώς μια ημέρα μετά τη δημιουργία του F.Ε,Μ.Α (28 Μαρτίου 1979) είχαμε το πυρηνικό ατύχημα στο Three Miles Island. Μάλιστα είχε λεχθεί ότι, σε περίπτωση που το ατύχημα θα έπαιρνε διαστάσεις, θα αναλάμβανε ο F.Ε.ΜΑ. και η χούντα του σε τοπικό φυσικά επίπεδο.

* Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission):

Επιτροπή στρατηγικού προσανατολισμού των χωρών της Δύσης (Αμερική, Ιαπωνία, Ευρώπη)
που εμπνεύστηκε την “νέα τάξη” και στην οποία συμμετείχαν οι σημαντικότεροι δυτικοί ηγέτες και διανοούμενοι.

Ο Σάμιουελ Φίλιπς Χάντιγκτον (Samuel P. Huntington, 18 Απριλίου 1927 – 24 Δεκεμβρίου 2008) ήταν Αμερικανός πολιτικός επιστήμων ο οποίος έγινε γνωστός κυρίως για τις θέσεις του περί μίας μεταψυχροπολεμικής νέας παγκόσμιας τάξης στο έργο του Σύγκρουση Πολιτισμών. Πριν από αυτή την επίσημα διατυπωμένη θέση του η ακαδημαϊκή του φήμη βασιζόταν κυρίως στην ανάλυση της σχέσης μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής κυβέρνησης, τις έρευνές του σε ζητήματα ανατροπής της πολιτικής διακυβέρνησης από στρατιωτικούς και για τις πλέον πρόσφατες αναλύσεις του περί της απειλής που θέτει κατά των Η.Π.Α. η σύγχρονη μετανάστευση.

Ο Χάντιγκτον γεννήθηκε στις 18

 Απριλίου του 1927στην πόλη της Ν

έας Υόρκης. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Γέιλ με διακρίσεις στην ηλικία των 18. Υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό και κατόπιν έκανε το μεταπτυχιακό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου άρχισε να διδάσκει στην ηλικία των 23 ετών^[2]. Υπήρξε μέλος του Τμήματος Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ από το 1950 έως τον θάνατό του.

Το πρώτο μείζον έργο του ήταν το Ο Στρατιώτης και το Κράτος: Η Θεωρία και Πολιτική των Πολιτικο-Στρατιωτικών Σχέσεων, έντονα αμφισβητήσιμο όταν εκδόθηκε το 1957. Σήμερα αντιθέτως θεωρείται το βιβλίο που φέρεται ότι άσκησε τη μέγιστη επίδραση στις αμερικανικές πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις. Στη δεκαετία του 1960 έγινε διάσημος δημοσιεύοντας το Πολιτική Τάξη σε Κοινωνίες που αλλάζουν, έργο που αμφισβήτησε τη συμβατική άποψη των θεωρητικών του μοντερνισμού ότι η οικονομική και κοινωνική πρόοδος μπορούν να παράγουν σταθερές δημοκρατίες σε πρόσφατα απο-αποικισμένες χώρες. Υπήρξε επίσης συν-συγγραφέας του Κρίση της Δημοκρατίας: Περί της Δυνατότητας Διακυβέρνησης των Δημοκρατιών, μια αναφορά που εκδόθηκε από την Τριμερή Επιτροπή το 1976. Κατά τη διάρκεια του 1977 και του 1978, ήταν ο Συντονιστής του σχεδιασμού Ασφαλείας για το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας στον Λευκό Οίκο.
Ο Χάντιγκτον πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου, 2008 σε ηλικία 81 ετών στο Μάρθας Βίνεγιαρντ (Martha's Vineyard), της Μασαχουσέτης.από την Βικιπαιδεία