Ωστοσο δεν μπορεις να κλεισεις τα ματια στον εθνικισμο και στη βαρβαροτητα που συναρταται αμεσα με την εποχη του εθνους/κρατους... Ναι, αλλα ακουσε με...
Ο εθνικισμος ταυτιζεται σημερα και δικαιως με τις αγκυλωσεις της παραδοσιοκρατιας, της φυλετικης ανωτεροτητας, της ιμπεριαλιστικης επεκτασης και τις βιαιοτητες του φασισμου, ωστοσο στον καιρο που αρχισε να αναπτυσσεται, αποτελουσε την πνευματικη πρωτοπορια!
Αλλωστε ειναι γνωστο οτι ενιοτε, οι προοδευτικοι της μιας γεννιας, ειναι οι συντηρητικοι της επομενης.
Η ιδεα του εθνους/κρατους βασταει τις ριζες της στις ιδεες του διαφωτισμου και εξελιχθηκε στη Δυση, ως το αντισταθμισμα στη δεσποτεια των βασιλεων και των αυτοκρατορων.
Οι Γαλλοι επαναστατες του 1789 αισθανοντουσαν περηφανοι επειδη πολεμουσαν για τη δημοκρατικη Γαλλια, που ηρθε να αντικαταστησει το βασιλειο των Βουρβωνων, οπως και οι στρατιωτες του Γκριμπαλντι ενιωθαν περηφανοι επειδη πολεμουσαν για μια ελευθερη Ιταλια, σε αντιδιαστολη με την θλιβερη επαρχια της Αυστροουγγρικης δναστειας των Αψβουργων, που αποτελουσαν ως τοτε οι πολεις του Ιταλικου Βορρα.
Ομοιως οι Σερβοι και οι Ελληνες επαναστατες των αρχων του 19ου αιωνα, αντιλαμβανοντουσαν τον αγωνα τους ως εθνικοαπελευθερωτικο, εναντι της πολυεθνοτικης Οθωμανικης αυτοκρατοριας και οχι ως κοινωνικη εξεγερση ή ως θρησκευτικη διαμαχη [παροτι εμπεριειχε και τετοια στοιχεια]
Το ιδιο θα μπορουσαμε να πουμε και για τους περισσοτερους πολεμους ή εξεγερσεις κατα τη διαρκεια του 19ου και του 20ου αιωνα.
Τα εθνη/κρατη ουσιαστικα αναδυθηκαν επωδυνα μεσα απο λυσαλεες σφαγες, πολεμους και επαναστασεις, γκρεμιζοντας τις παλαιοτερες φεουδαρχικες, δεσποτικες ή αυτοκρατορικες πολυεθνοτικες δομες.
Ο εθνικισμος του Βισμαρκ, του Γκαριμπαλντι, του Βενιζελου ή του Κεμαλ, για την εποχη τους αποτελουσε το κυριαρχο προοδευτικο προταγμα, απεναντι στην βουλιμιαια εκμεταλλευση των λαων, απο ευγενεις τυραννους οπως οι Βουρβωνοι, οι Αψβουργοι, οι Χονχεσταουφεν ή οι Οσμανληδες σουλτανοι.
Η γενεση των ευρωπαϊκων εθνων/κρατων, αρχης γενομενης απο την αναδυση της Γαλλιας και στη συνεχεια απο την βαλκανικη εκρηξη και τη διαλυση της Οθωμανικης αυτοκρατοριας, δεν εγινε εν μια νυκτι αλλα αντιθετως ακολουθησε μια μακρα και αιματοβαμμενη πορεια, που αποκορυφωμα της υπηρξαν οι δυο παγκοσμιοι πολεμοι [να μην ξεχναμε οτι η αφορμη του Α΄παγκοσμιου πολεμου δοθηκε οταν ενας εθνικιστης σερβος σκοτωσε τον αρχιδουκα Φερδινανδο της Αυστροουγγαριας, που κατειχε τοτε ενα μεγαλο μερος της Βαλκανικης χερσονησου]
Τα εθνη/κρατη προσπαθησαν παντι τροπω να διαφυλαξουν την καθαροτητα της εθνικης τους ταυτοτητας, αλλαζοντας ριζικα τις μεταναστευτικες πολιτικες, που ειχαν επικρατησει κατα τη διαρκεια των αυτοκρατοριων.
Το παραδειγμα της γενεσης του τουρκικου εθνους/κρατους απο τον Κεμαλ Ατατουρκ και το συγχρονο του δικου μας Ελευθεριου Βενιζελου, ειναι αρκετα για να μας δωσουνε μια εικονα του πως ανιμετωπιστηκαν οι μετακινησεις πληθυσμων, απο τις κυβερνησεις [δημοκρατικες ή μη] των εθνων/κρατων.
Ο Κεμαλ οπως και οι πιο προοδευτικοι Τουρκοι της γεννιας του, αντιλαμβανονταν την Οθωμανικη δυναστεια ως εναν μηχανισμο αγριας εκμεταλλευσης των λαων, που δεν αφηνε καμια ελπιδα στον εκσυγχρονισμο και στην αναπτυξη τους.
Κι εν πολλοις ειχανε δικαιο!
Οι μεγαλες μαζες της Ανατολιας στεναζαν κατω απο τις νομιμες λεηλασιες των αξιωματουχων του σουλτανου, οπως και οι βαλκανικοι πληθυσμοι των Βουλγαρων, των Σερβων, των Ελληνων ή των Ρουμανων, που βρισκοντουσαν δοαρκως υπο τον τρομο του Οθωμανου Αγα ή του Αλβανου μισθοφορου.
Η μονη εφικτη διεξοδος απο το διεφθαρμενο και ακρως αναποτελεσματικο καθεστως των αυτοκρατοριων, ηταν η αντιπροταση μιας εθνικης αναγεννησης, που θα προσεφερε στις διαφορετικες εθνοτικες ομαδες το οραμα ενος δικου τους κρατους.
Ο Α΄παγκοσμιος πολεμος [που εδω στα Βαλκανια ακολουθησε τους Βαλκανικους πολεμους] επιταχυνε τις διαδικασιες.
Το συγχρονο κρατος της Τουρκιας γεννηθηκε μετα το νικηφορο πολεμο του Κεμαλ κατα των Ελληνικων στρατευματων, οπου εκατομμυρια Ελληνες της Μικρας Ασιας εξαναγκαστηκαν να μεταναστευσουν στην Ελλαδα, αν δεν ηθελαν να τους σφαξουνε οι ανεξελεγκτες ομαδες των Τουρκων εθνικιστων.
Πληθυσμοι που συμβιωναν ειρηνικα επι αιωνες, οπως οι Ελληνες με τους Γιουρουκους ή της Ανατολιας, βρεθηκαν απο τη μια μερα στην αλλη, να σφαγιαζονται μεχρι τελικης εξοντωσεως.
Παρα την επιμονη της κ. Ρεμπουση, οι κυνηγημενοι Ελληνες που συνωστιζονταν στην παραλια της Σμυρνης, δεν επεφταν στη θαλασσα λογω σπρωξιματος αλλα επειδη, αν εμεναν δεν ειχαν καμια ελπιδα να γλιτωσουνε το κεφαλι τους.
Οι εκκαθαρισεις μειονοτητων και η ομογενοποιηση του πληθυσμου σε ολη την επκρατεια της Ανατολιας, ησαν η προτεραιοτητα του Κεμαλ, προκειμενου να μετατρεψει τα υπολλειμματα της Οθωμανικης αυτοκρατοριας σε ενα συγχρονο εθνικο κρατος, οπου το κυριαρχο συνεκτικο στοιχειο των υπηκοων του θα ητανε η τουρκικη ταυτοτητα και οχι η μουσουλμανικη θρησκεια, οπως συνεβαινε επι Οσμανληδων σουλτανων.
Ειναι γνωστη αλλωστε η πεισματικη του επιμονη να καταργησει τις παραδοσιακες ισλαμικες δομες των σουλτανων, θετοντας ουσιαστικα εκτος νομου καθε τι που θυμιζε τη σαρια και αλλαζοντας το ισλαμικο ημερολογιο, με το ευρωπαϊκο χριστιανικο.
Ο Κεμαλ και οι εκσυγχρονιστες της Τουρκιας προχωρησαν μεχρι του σημειου να αναγκασουν παντες τους κατοικους της επικρατειας τους, να αλλαξουν τα επωνυμα τους με τουρκικα, εγκαταλειποντας οσα ονοματα απηχουσαν Ελληνικες, Καππαδοκικες, Φρυγικες, Περσικες ή Μογγολικες ριζες!
Ο ιδιος ελαβε τοτε το επωνυμο Ατατουρκ, που σημαινει Ο πατερας των Τουρκων, αφηνοντας το Μουσταφα, που παρεπεμπε σε ισλαμικη ριζα.
Αντιστοιχη σχολαστικοτητα εδειξαν και οι Ελληνικες κυβερνησεις, προσπαθωντας παντι τροπω να εξελληνισουν τους πληθυσμους Βλαχικης, Ρουμανικης, Αλβανικης ή Βουλγαρικης καταγωγης, που βρεθηκαν να διαβιουν στο εδαφος του νεου Ελληνικου κρατους, οπως οριστηκαν διαδοχικα τα συνορα του, μεσα απο τις διεθνεις συνθηκες των Σεβρων ή της Λωζανης.
Οι νεαρες δασκαλες που επαιρναν μεταθεση και εφευγαν για τις επαρχιες της Ηπειρου, της Θεσσαλιας, της Μακεδονιας ή της Θρακης, οριζαν ως στοχο του διδακτικου τους εργου, να πεισουνε τα μικρα Ρουμανακια ή Σλαβακια ή Βουλγαρακια οτι η μητρικη τους γλωσσα ητανε η Ελληνικη και οτι η πατρογονικη τους θρησκεια επρεπε να ειναι η ορθοδοξια.
Για ενα διαστημα μαλιστα, αμεσως μετα τη δημιουργια του νεου Ελληνικου κρατους, πολλοι Βουλγαροι ή Ρουμανοι ειχαν δεχτει με χαρα αυτη την Ελληνοποιηση, θεωρωντας οτι και οι ιδιοι ανηκαν δικαιωματικα στους απογονους του μεγαλου πολιτισμου των αρχαιων Ελληνων.
Χαρακτηριστικο παραδειγμα ο εθνικος ηρωας των Βουλγαρων Γκεοργκι Ρακοφσκυ, ο οποιος ειχε εξελληνισει ο ιδιος το ονομα του σε Γεωργιος Μακεδων, προτου ο Βαλκανικος εθνικισμος εξαπλωθει σε ολους τους πληθυσμους της χερσονησου του Αιμου.
Γρηγορα ομως οι ιδεες του εθνους/κρατους κυριαρχησαν και στους υπολοιπους βαλκανιους, δημιουργωντας ετσι θυλακες εθνοαπελευθερωτικης αντιστασης απεναντι στην καταρρεουσα Οθωμανικη αυτοκρατορια.
Σ΄αυτον τον κυκεωνα εθνικων συγκρουσεων, η μεταναστευτικη πολιτικη των εθνων/κρατων αλλαξε ριζικα, απαγορευοντας καθε φυλετικη αναμειξη και οχυρωνοντας τα συνορα απεναντι σε οποιονδηποτε μπορουσε να χαρακτηριστει ως εισβολεας.
Οι ανταλλαγες πληθυσμων ειχαν στοχο την φυλετικη εκκαθαριση μιας περιοχης, ωστε να επικρατησει ουσιαστικα μονο μια εθνοτικη ομαδα, ακομα και αν αλλες εθνοτητες ειχαν ως τοτε την πλειοψηφια.
Οσοι θυλακες αλλοεθνων ξεμειναν εντος της επικρατειας των εθνων/κρατων, χαρακτηριστηκαν ως θρησκευτικες μειονοτητες και εγινε καθε προσπαθεια να ενταχθουν οργανικα στον κορμο της Ελληνικης κοινωνιας, διατηρωντας μοναχα την ιδιαιτερη πιστη τους.
Στην εποχη λοιπον των εθνων/κρατων, τουλαχιστον επι ευρωπαϊκου εδαφους, η εννοια της μεταναστευσης ταυτιστηκε σε μεγαλο βαθμο με την εννοια της εισβολης.
Αποφασισμενοι να διατηρησουν την εθνικη ομοιογενεια [φυσικη ή τεχνητη] σε ολο το ευρος της επικρατειας τους, οι ηγετες των ευρωπαϊκων κρατων και ακομα περισσοτερο εδω στα Βαλκανια,
επεβαλλαν αυστηροτατους περιορισμους στις μετακινησεις ατομων και ομαδων, ενω δεν διστασαν να υπερασπισουν τα συνορα τους, ακομα και με τα οπλα.
Οι Τουρκοι εθνικιστες εθεταν ενα ωμο διλημμα στους ελληνικης καταγωγης κατοικους της Ισταμπουλ, οταν αποφασισαν να τους εκδιωξουνε παο την Πολη: οτι, ή θα επρεπε να αρνηθουν την ελληνικη τους ταυτοτητα ή θα επρεπε να φυγουν, αν τουλαχιστον δεν ηθελαν να ρισκαρουν το ιδιο τους το κεφαλι.
Το ιδιο διλημμα που ειχαν θεσει και οι ελληνικες αρχες στους λιγους εναπομειναντες Τουρκους των Αθηνων, οταν αποφασισαν να κλεισουν τον μεντρεσε της παλαιας ρωμαϊκης αγορας.
Εν ολιγοις, τα εθνη/κρατη προσπαθησαν να περιορισουν τις μετακινησεις και τις μεταναστευσεις αλλοεθνων πληθυσμων, ελπιζοντας πως ετσι θα τα καταφερναν καλυτερα να μπουν στη νεα εποχη της εκβιομηχανισης και των συγχρονων κοινωνικων ή οικονομικων δομων, που απαιτουσαν ευελικτες και αποτελεσματικες διοικησεις, καθως και αυστηρη προστασια του κεφαλαιου, των μεταφορων και του εμποριου.
Το παραξενο ειναι οτι ο εθνικισμος φαινεται να ωφελησε και αυτους ακριβως που τον αρνουνταν, στο ονομα μιας διεθνιστικης εργατικης ταξης.
Τα ευρωπαϊκα κομμουνιστικα κομματα και οι συνδικαλιστικες τους δομες, γεννηθηκαν σε περιχαρακωμενα εθνη/κρατη, οπου η εθνικη ομοιογενεια των εργατικων σωματειων συντελεσε ωστε να διαδοθουν οι ιδεες του Μαρξ και του Λενιν.
Οι Γερμανοι εργατες για παραδειγμα, που αποτελουσαν ενα σχετικα ενιαιο πολιτισμικο συνολο, ηταν ευκολο να οργανωθουν σε σωματεια, τα μελη των οποιων μιλουσαν την ιδια γλωσσα, ειχαν τις ιδιες περιπου αξιες και στοχευαν στα ιδια οικονομικα οφελη. Κατι που δεν θα μπορουσε να γινει σε μια πολυεθνοτικη κοινωνια, οπου διαφορετικες ομαδες εργατων θα χωριζονταν απο διαφορετικες γλωσσες και διαφορετικα συστηματα αξιων.
Κι ας μην ξεχναμε οτι ο Θεος των Εβραιων σταματησε την οικοδομηση του πυργου της βαβελ, οταν μετετρεψε τους εργατες σε ενα πολιπολιτισμικο συνολο, οπου ο καθενας τους μιλουσε μιαν αλλη γλωσσα!
Αυτο γινεται περισσοτερο φανερο σημερα, καθως οι καθοδηγητες των Κομμμουνιστικων κομματων το βρισκουν πολυ δυσκολο να χειραγωγησουν τους εργατες των μεγαλων βιομηχανιων, οταν καθε κομματι της παραγωγης, κατασκευαζεται σε αλλες χωρες, απο ξενους εργατες, οι οποιοι δεν εχουν ιδεα για το τι συμβαινει στο κεντρικο εργοστασιο συναρμολογησης και συχνα, τα δικα τους συμφεροντα συγκρουονται με τα συμφεροντα των υπολοιπων!
Η ομοιογενεια του Εθνους/Κρατους ευνοησε επισης και τη διαδοση των ιδεων που αμφισβητουσαν την ιδια τη δομη του.
Ο Μαης του 68 για παραδειγμα στο Παρισι, συνεβαλε ωστε να διαδοθουν οι πλεον ριζοσπαστικες ιδεες της σεξουαλικης απελευθερωσης, της αντιψυχιατρικης, της ανοιχτης κοινωνιας, της κοινοβιακης ζωης, της διαρκους εξεγερσεως, της κυριαρχιας της φαντασιας, της κοινωνιας των πολιτων, των ανοιχτων συνορων, της γιογκα, του Βουδισμου, της ψυχεδελικης μουσικης, που αμφισβητουσαν ευθεως το μοντελο του πατρις-θρησκεια-οικογενεια, ωστοσο ειναι πολυ αμφιβολο αν οι νεαροι συμφοιτητες του Ντανιελ κον Μπετιτ θα καταφερναν το παραμικρο, αν ειχαν να καμουν με τις βραδυκινητες, συντηρητικες και οπισθοδρομικες μαζες των μουσουλμανων μεταναστων.
Ειναι γνωστο αλλωστε οτι η εργατικη ταξη της Γαλλιας του 68, ταχθηκε κατα του κινηματος αμφισβητησης, με αποκορυφωμα το συνθημα των νεαρων εργατων της Ρενω: "θανατος στους φοιτητες, που θα γινουνε διευθυντες"
Που να ειχανε μεσα στα ποδια τους και τους λαθρομεταναστες, οι οποιοι πολιτισμικα βρισκοντουσαν ακομα στην εποχη του χαλιφατου των Αββασιδων!
Τα ιδια θα μπορουσε κανεις να πει και για την ανοιξη της Πραγας, οπου οι νεανικες εξεγερσεις ειχαν ταυτοχρονα και εθνικοαπελευθερωτικο χαρακτηρα, κατα του ζυγου των σοβιετικων αλλα και για τα χιππικα κινηματα ή την αντεργκραουντ αμφισβητηση της δεκαετιας του 60, στις αμερικανικες μεγαλουπολεις.
Τα εθνη/κρατη μπορει να στηριχτηκαν στις παραδοσιακες δομες της πατριδας, της οικογενειας, της φυλης και της θρησκειας αλλα ταυτοχρονα συντελεσαν ωστε να δημιουργηθουν ομογενεις πληθυσμιακες ομαδες, που απολαυσαν μια ανευ προηγουμενου αναπτυξη της παιδειας, της δημοκρατιας και του κρατους προνοιας, ετσι ωστε να φτασουν καποια στιγμη να αμφισβητησουν εντονα αυτες ακριβως τις δομες.
Δεν χωραει συζητηση οτι ο ακραιος εθνικισμος ευθυνεται κυριως για τις ατελειωτες σφαγες των δυο παγκοσμιων πολεμων, απο την αλλη μερια ομως τα εθνη/κρατη προστατευοντας τις εθνικες τους ταυτοτητες και ευνοωντας τις δημοκρατικες διαδικασιες που επετρεπαν να προβαλλονται κοινωνικες διεκδικησεις, κατορθωσαν να πετυχουν μια εποχη ευμαρειας για τις περισσοτερες ευρωαμερικανικες, χωρες, που ισως δεν υπαρχει ομοια τους στην ιστορια.
Αυτα που εμεις ως σημερα θεωρουσαμε δεδομενα, δηλαδη την κοινωνικη προνοια, το οκταωρο, τα φτηνα τροφιμα, την φτηνη ενεργεια, το σεβασμο στην αξιοπρεπεια και στην ζωη του ατομου, το δικαιωμα στην εργασια και στη συνταξη, τα πετυχαν οι προηγουμενες γεννιες μεσα στα πλαισια ενος κρατους/εθνους, οπου το πρωτιστο μελημα ητανε να προστατευθει ο γηγενης πολιτης και οχι να διαλυθει ο κοινωνικος και οικονομικος ιστος εξαιτιας πολυεθνικων γιγαντων που θα προσλαμβανουν εκατομμυρια λαθρομεταναστες με μισθους πεινας, για να τους παραγουν φτηνα προϊοντα.
Η εποχη ομως των εθνων/κρατων οδευει προς το τελος της και τωρα εχωμε να αντιμετωπισουμε τον εφιαλτη της παγκοσμιοποιησης, οπου ο ανθρωπος μετατρεπεται σταδιακα σε μια οικονομικη/παραγωγικη μοναδα, χωρις ταυτοτητα, χωρις γλωσσα και, κυριως, χωρις ιστορια.
Στη νεα εποχη που μεταβαινουμε, ειναι αναγκαιο να λησμονηθουν ολα εκενα τα προσωπικα χαρακτηριστικα, που διαφοροποιουσαν τους λαους απο τις αμορφες και ευκολα χειραγωγισιμες μαζες.
Η διεθνης γραβατοπειρατεια εχει ριχτει με τα μουτρα να μας πεισει οτι δεν υπαρχει καμια διαφορα στο αν εισαι Ελληνας, Γερμανος, Πακιστανος ή Λιβανεζος.
Ολοι ειμεθα το ιδιο και το ιδιο ικανοι να χειρζομαστε τις μηχανες τους, για να παραγουμε μια παγκοσμια φτηνιαδουρα, με μισθους που τα αφεντικα μας θα ντρεποντουσαν να δωκουν ακομα και για φιλοδωρημα.
Στην εποχη της παγκοσμιοποιησης ο ανθρωπος δεν θα χασει τις αλυσιδες του και δεν θα ανοιξει τα συνορα του, ζωντας ταχα μου ειρηνικα με αλλους λαους, οπως του ταζουνε οι μηχανικοι της χειραγωγησης.
Ο ανθρωπος απλως προοριζεται για να χασει τον ιδιο του τον εαυτο...
Υπηρξαν ομως και εθνη/κρατη που δημιουργηθηκαν αποκλειστικα απο μεταναστες, οπως η Αμερικη...
Ναι,,,
Ισως θα περιμενε κανεις οτι η αμερικανικη κοινωνια θα διεθετε τα χαρακτηριστικα μιας πολυεθνοτικης αυτοκρατοριας, με δεδομενο οτι απαρτιζονταν απο διαφορετικες εθνοτητες, που ειχαν εγκαταλειψει τον παλαιο κοσμο, για να ξαναφτιαξουν τη ζωη τους στον καινουριο.
Κι ομως, η αμερικανικη επανασταση ηταν πρωτ' απ' ολα μια εθνικοαπελευθερωτικη επανασταση κατα των Εγγλεζων επικυριαρχων και οι πολιτες των Ηνωμενων Πολιτειων της Αμερικης που προεκυψαν απο αυτην, ειχαν ξεκαθαρα την εθνικη ταυτοτητα του Αμερικανου, ασχετως αν προερχονταν απο Αγγλους, Ολλανδους, Ιταλους ή Ελληνες μεταναστες.
Τα πληθη των μεταναστων που συνερρεαν στη νησο Ελις, αναζητωντας καταφυγιο στις Ηνωμενες Πολιτειες, εισερχονταν ως μονιμα μελη της αμερικανικης κοινωνιας, μονον αφου μαθαιναν τη γλωσσα και δηλωναν πιστη στους θεσμους του αμερικανικου κρατους.
Ο εμφυλιος πολεμος του 1861, που εφερε αντιμετωπους τον βιομηχανικο Βορρα με τον αγροτικο Νοτο, εδωσε την ευκαιρια και σε μεγαλες ομαδες μαυρων πρωην δουλων, να ορκιστουν πιστη στο κρατος, ως ελευθεροι πολιτες των Ηνωμενων Πολιτειων.
Κατα τη διαρκεια του Β΄παγκοσμιου πολεμου, η Αμερικη εστειλε στον πολεμο τα παιδια της, χωρις να καμει καμια διακριση αν καταγοντουσαν απο αφροαμερικανους μεταναστες, Ρωσους εμιγκρεδες, Ιταλους ή Ιρλανδους αποικους.
Το παραδειγμα των Ηνωμενων πολιτειων δειχνει σε ποιο βαθμο μπορουν να υπερισχυσουν φαντασιακες καταστασεις, οπως η ιδεα του κρατους/εθνους, σε κοινωνιες που δεν φαινεται να πληρουν τις αντικειμενικες προϋποθεσεις.
Το ιδιο αλλωστε συνεβη και στην Αυστραλια ή τον Καναδα, που και σημερα οι κατοικοι τους αυτοχαρακτηριζονται με τον εθνικο προσδιορισμο Αυστραλοι ή Καναδεζοι και οι πολιτειες τους ειναι ιδιαιτερα επιλεκτικες στο ποιους θα αφησουν να περασουν τα συνορα τους και να ενταχθουν ως μεταναστες στο εθνος/κρατος τους, παροτι βεβαιως οι ιδιες οικοδομηθηκαν απο διαφορετικες ομαδες μεταναστων.
Και στη χωρα σου? Η Ρωσια ανηκε για 60 χρονια στη Σοβιετικη Ενωση, που υποτιθεται οτι ηταν το δημιουργημα μιας διεθνιστικης, προλεταριακης επαναστασης. Ο Τροτσκι και ο Λενιν μιλουσαν για την κοινωνια των εργατων, οπου οι εννοιες της εθνοτητας και της θρησκευτικης πιστης θα κατυαχωνιαζονταν οριστικα στο παρελθον. Εκει τι συνεβη? Πως αντιμετωπισαν τους λαθρομεταναστες οι διεθνιστες πατερες του προλεταριατου?
Ο Τροτσκι ηταν σιγουρα διεθνιστης, ωστοσο η Σοβιετικη ενωση δεν χτιστηκε απο τον Τροτσκι αλλα απο τον Σταλιν.
Ο ιδιος ο Σταλιν ηταν Γεωργιανος. Η Ενωση Σοβιετικων σοσιαλιστικων Δημοκρατιων απαρτιζονταν απο ενα μειγμα διαφορετικων εθνοτητων, που αναμεσα τους συνυπηρχαν Ταταροι, Γεωργιανοι, Ρωσοι, Ουζμπεκοι, Ποντιοι, Εβραιοι, Ουκρανοι και πολλοι αλλοι.
Ο Σταλιν σταθηκε αμειλικτος απεναντι σε οσους υπεθαλπταν την ιδεα καποιας εθνικης ταυτοτητας αλλα φροντισε να σταθεροποιησει τις κρατικες δομες της Σοβιετικης Ενωσης απανω στα βασικα προτυπα του εθνους/κρατους.
Απαγορευσε ολοκληρωτικα την εισοδο ή την εξοδο μεταναστων [ακομα και επισκεπτων] και επιπλεον εξαναγκασε μεγαλους πληθυσμους Ταταρων ή Ποντιων, να μετακινηθουν προς ανατολας, αφηνοντας ελευθερο το πεδιο για να το εποικισουν οι πιο πιστοι σ' αυτον Ουκρανοι, Γεωργιανοι ή Ρωσοι.
Οι βιομηχανικες περιοχες της Σοβιετικης Ενωσης εκκαθαριστηκαν σχολαστικα απο τα αντιδραστικα φυλα των Κοζακων ή των Μογγολων, οπως επισης εκκαθαριστηκαν και τα περιφημα θερετρα των αξιωματουχων του Κομμουνιστικου Κομματος, σαν το Κρασνανταρ ή τις ακτες της Κριμαιας, για να μην μυριζουνε πλαϊ στις πανακριβες ντατσες τους τη βαρβατιλα των Ταταρων.
Οσο κρατησε το σοβιετικο καθεστως, η μεταναστευτικη πολιτικη στη χωρα μου ηταν απλουστατη.
Οποιος ξενος τολμουσε να περασει τα συνορα της Σοβιετικης Ενωσης, απλως τον ετρωγε το σκοταδι.
Παρα τον υποτιθεμενο διεθνισμο του κομμουνισμου, η Σοβιετικη ενωση ποτε δεν ζητησε να απορροφησει σε μια ενιαια κρατικη οντοτητα τις υποτελεις της κομμουνιστικες χωρες, οπως την Τσεχια ή την Ουγγαρια, αντιθετα τις χρησιμοποιησε ωμα ως δορυφορους της, εκμεταλλευομενη αγρια τους δυστυχεις κατοικους των.
Το ιδιο συνεβη και στη Γιουγκοσλαβια του Τιτο.
Παροτι η Γιουγκοσλαβια αποτελουνταν απο αλληλομισουμενες εθνοτητες, οπως οι Κροατες ή οι Σερβοι, ο Τιτο πολιτευθηκε ως αρχηγος εθνους/κρατους, εισαγοντας μαλιστα τη χωρα του στο κινημα των αδεσμευτων.
Φαινεται λοιπον οτι τα πολιτικα μορφωματα του Κομμουνισμου προσπαθησαν να αντιγραψουν τις δομες των εθνων/κρατων, καλλιεργωντας ταυτοχρονα στους πολιτες τους, μια νεα εθνικη ταυτοτητα, που θα ταυτιζονταν με την κομματικη ταυτοτητα που θα οριζε ο εκαστοτε γενικος γραμματεας.
Το επιπλαστο αυτων των γραφειοκρατικων σχεδιασμων φανηκε με τον πιο σκληρο τροπο, οταν μετα την πτωση του Τιτο, οι ως τοτε καταπιεσμενες εθνοτητες της διαλυμενης Γιουγκοσλαβιας, αρχισαν να αλληλοσφαζονται.
Η ιδεα του εθνους/κρατους απεδειχθη εν τελει πιο ισχυρη απο την ενοτητα των προλεταριων, που οι μαρξιστες πιστευαν οτι θα αντικαθιστουσε στο συλλογικο ασυνειδο τις παραδοσιακες αξιες.
Οσον αφορα τα θλιβερα απομειναρια των τωρινων κομμουνιστων, που τασσονται υπερ της πολυπολιτισμικοτητας και της ελευθερης μετακινησης πληθυσμων, κανονικα θα επρεπε να εξηγησουν καποια στιγμη στους φιλαθλους τους το γιατι ανεχοντουσαν την βαρβαροτητα του Σταλιν και των επιγονων του, απεναντι σε οσους τολμουσαν να βγουν ή να μπουν σε πρωην κομμουνιστικη χωρα.
Αλλα δεν χρειαζεται να πας μακρια για να καταλαβεις το ειδος της στρεψοδικιας που χαρακτηριζει τους κομμουνιστες. αρκει να καμεις μια βολτα απο το λεγομενο Σπιτι του λαου, του δικου σας Κομμουνιστικου Κομματος, το οποιο λεγεται μαλιστα οτι φτιαχτηκε απο τα ματωμενα ρουβλια που τους εστελνε η Σοβιετικη Μητερα/τροφος, για να διαπιστωσεις οτι προκειται για την καλυτερα φυλασσομενη περιοχη του κεντρου της Αθηνας.
Εκατο μετρα πιο κατω μπορει να σφαζουν ανεξελεγκτα οι Αφγανοι, οι Πακιστανοι, οι Μαροκινοι και οι Κογκολεζοι, αλλα το Σπιτι του λαου φρουρειται επι 24ωρου βασεως απο πανοπλους φρουρους...
Η πολυπολιτισμικοτητα ειναι καλη, για οσους εχουνε να πληρωνουνε ιδιωτικους μπατσους και για οσους χρειαζονται φτηνο εργατικο κρεας για τις επιχειρησεις τους.
Για εσας τους αλλους, οσο πιο πολυπολιτισμικη θα γινεται η κοινωνια σας, τοσο πιο επιτακτικη θα ειναι η αναγκη σας, να κυκλοφορειτε με οπλα.
Τωρα ομως η εποχη των εθνων/κρατων πλησιαζει προς το τελος της. Μπαινουμε στην εποχη της παγκοσμιοποιησης. Τα εθνη ετσι κι αλλιως ειναι προορισμενα να πεθανουν. Τι βλεπεις να γινεται τωρα?
Δεν βλεπω απολυτως τιποτα, περαν απο μαυρο σκοταδι!
Ασε που βρισκομαστε ακριβως στο μεταιχμιο, οπου τα εθνη/κρατη ειναι ακομα πολυ νεα για να πεθανουν αλλα και πολυ γερασμενα ωστε να πολεμησουν για την επιβιωση τους...
Στην εποχη της παγκοσμιοποιησης
Μιλωντας για τη δικη μας εποχη, την εποχη της παγκοσμιοποιησης, μου ερχεται εντονα στον νου, μια φραση του Χαϊντεγκερ- αυτη η περιφημη για τη Λησμονια του Ειναι.
Εχω την αισθηση οτι το να ζεις σε μια παγκοσμιοποιημενη κοινωνια, σημαινει απλως το να ζεις στη λησμονια του Ειναι
Να σου πω.... Εγω ειμαι πιο πραγματιστρια απο σενα και δεν θα το εθετα με οντολογικους ορους. Θα σου ελεγα οτι το να ζεις στον καιρο της παγκοσμιοποιησης, σημαινει οτι σε εξαναγκαζουν να ζεις στη λησμονια της Ιστοριας.
Η μετατροπη των λαων σε μαζες, που θα χειραγωγουνται ευκολα απο μια δρακα επαγγελματιων της πληροφορησης, ειναι το πρωτο και κυριο μελημα της διεθνους γραβατοπειρατειας, που επεκτεινει πια την απολυτη κυριαρχια της σε ολο τον πλανητη.
Προκειμενου να επιτευχθει ο στοχος της απολυτης ισοπεδωσης των συνειδησεων, συλλογικων και ατομικων, επιβαλλεται να προηγηθει η παντελης λησμονια της ιστοριας.
Η ιστορικη Γνωση ειναι αυτο που κραταει τον ανθρωπο σταθερα ορθιον επι της Γης.
Ειναι η καθαυτο Προμηθεϊκη Ιδεα, οπου οι πραξεις του παρελθοντος προσδιοριζουν τη θεση του ανθρωπου εντος του παροντος και του διδουν τη δυνατοτητα να ερμηνευσει ή να αλλαξει τον κοσμο του.
Η αν-ιστορικοτητα του παγκοσμιοποιημενου προσωπου καταργει τον συνεκτικο ιστο του με τον συλλογικα βιωμενο Χρονο, αφηνοντας το μετεωρο σε ενα εντελως ακατανοητο Παρον, το οποιο πλεον μπορουν να διαμορφωσουνε οι εξουσιαστες του, καταπως τους γουσταρει.
Στην εποχη των εθνων/κρατων μπορει μεν να επιχειρηθηκε η παραχαραξη της ιστοριας, ωστε να εξυπηρετησει ειτε τις αγκυλωσεις των εθνικιστων διανοουμενων, ειτε τις ιδεοληψιες των καθοδηγητων του μαρξισμου, ωστοσο ενισχυθηκε η ιδια η ιστορικη Γνωση, σε βαθμο που ακομα και αναλφαβητοι αγροτες να εχουν μια σαφη εικονα της θεσης τους μεσα στον κοσμο, ειτε εξ αριστερων ειτε εκ δεξιων.
Στην εποχη της παγκοσμιοποιησης επιχειρειται η ολικη διαγραφη της ιστορικης σοφιας.
Ο ανθρωπος πρεπει να αποδοθει στο συστημα λευκος και αγραφος - tabula rasa, κατα την εκφραση της σχολης του Σικαγου - ωστε να επαναπρογραμματιστει ως απλη οικονομικη και παραγωγικη μοναδα.
Η λησμονια της Ιστοριας μας ειναι το πρωτο βημα για τη λησμονια του ιδιου μας του εαυτου...
Λενε ομως και ισως να εχουν καποιο δικιο, οτι τωρα που διαλυονται οι δομες του εθνους/κρατους και καταρρεουν οι παραδοσιακοι αυτοπροσδιορισμοι, ουσιαστικα δεν εχουμε τιποτα να μας χωριζει απο τους φτωχους λαθρομεταναστες, που αναζητουν κι αυτοι οι δυσμοιροι, μια θεση στον ηλιο.
Αντι να πλακωνομαστε μεταξυ μας, δεν θα ηταν καλυτερα να ενωνομαστε και να διεκδικουσαμε ολοι μαζι μια καλυτερη μοιρα, απο τα αφεντικα μας?
Αυτο τωρα που μου λες Λευτερη Πανουση δεν ειναι παρα ενα σοφισμα, αναξιο για εναν ανθρωπο της δικης σου πνευματικης επαρκειας. Το ξερεις πολυ καλα, αφου εσυ το εχεις γραψει κι ολας, οτι ο 20ος αιωνας προετοιμασε την υποδουλωση του ανθρωπου, περιοριζοντας την ερμηνεια του σε οικονομικιστικες διαδικασιες.
Τοσο οι Μαρξιστες, οσο και οι οπαδοι της σχολης του Σικαγου, προσπαθουν να μικρυνουν τον ανθρωπο στα μετρα μιας στατιστικης, οικονομικης και παραγωγικης μοναδας, ασχετως αν ξεκινουν απο τελειως διαφορετικες αφετηριες ο καθενας.
Ωστοσο ο ανθρωπος δεν ηταν και ουτε ποτε θα ειναι ενας μηχανισμος ελεγχομενος απολυτα απο κοινωνικες ή οικονομικες συνθηκες.
Οταν επεσε το τειχος ημουνα 15 χρονων, αρκετα μεγαλη δηλαδη για να προλαβω να φαω στη μαπα αρκετο μαρξισμο απο αυτον που εμβολιαζε υποχρεωτικα η ακαδημια επιστημων της ΕΣΣΔ τους μαθητες ολων των βαθμιδων
Ο Μαρξ λοιπον μιλουσε για το εποικοδομημα, την πλαστοτητα δηλαδη των ιδεων, οι οποιες υποτιθεται οτι οφειλονται στις κοινωνικοοικονομικες συνθηκες που βιωνει ο καθενας μας.
Αμα ηταν ετσι ομως, δεν θα συνεβαινε οι Βοσνιοι εργατες να αλληλοσφαζονται με τους Σερβους συναδελφους τους, μολις εφυγε απο τη μεση ο Τιτο.
Ουτε φυσικα θα οπλιζοντουσαν με καλασνικοφ οι Αλβανοι εθνικιστες του ουτσεκα, προκειμενου να ξωπεταξουνε τους Σερβους απο το Κοσσυφοπεδιο. Αντιθετως, Σερβοι, Κροατες, Αλβανοι, Βοσνιοι, Μαυροβουνιοι, Σλοβενοι και Ερζεγοβινιοι προλεταριοι, θα ενωνοντουσαν και θα πηγαινανε να καψουν τα παλατια του Μιλοσεβιτς, μερικα απο τα οποια τα εχτισε εδω στην Ελλαδα.
Η ταχα μου ενοτητα της εργατικης ταξης απεναντι στους εκμεταλλευτες της, ητανε μια ωραια καραμελλα που χρησιμοποιησαν οι γραφειοκρατες των κομμουνιστικων κοινωνιων, για να ισοπεδωσουν τις συνειδησεις των υπηκοων τους και να τους μεταμορφωσουνε σε πειθηνιες μαζες, που θα επαιρναν καθε πρωι τον δρομο για τα εργοστασια, με σκυμενα τα κεφαλια.
Οχι! Δεν δημιουργηθηκε ακομα το ανθρωποειδες που οραματιζοντουσαν οι σχεδιαστες; παραγωγης του Σταλιν και στο οποιο θα μπορουσαν να πονταρουν οι πασης φυσεως τοποτηρητες της παγκοσμιας εργατικης ταξης.
Ο ανθρωπος δεν θα ειναι ποτε μονον ενας ανθρωπος/εργατης ή ενας ανθρωπος/καταναλωτης.
Ακομα και αν εξαφανιστει εντελως η διαφοροποιηση της εθνικοτητας, οπως περιπου συνεβη στην εποχη των αυτοκρατοριων, δεν θα παψουν ποτε να υπαρχουν Θεοι, που οι πιστοι τους θα αλληλομαχονται με τους πιστους των αλλων Θεων και, κυριως, δεν θα παψουν ποτε να υπαρχουν
ανθρωπινοι θυλακες που στα περιορισμενα γεωγραφικα και χρονικα ορια τους θα εχουν αναπτυξει τον πολιτισμο και το καλο γουστο, περισσοτερο απο καποιους αλλους.
Ακομα και αν στο μελλον δεν θα σημαινει απολυτως τιποτα το να καταγεσαι απο Γαλλους ή απο Ελληνες, δεν θα παψει η ανθρωποτητα να δημιουργει Νοτρ Νταμ και Παρθενωνες.
Οποια και αν θα ειναι η εικονα των λαων, μετα την πληρη επικρατηση της παγκοσμιοποιησης, θα υπαρχουνε παντα πολιτισμικες ομαδες που θα φερουν εντος τους, εναν Πλατωνα ή εναν Ταλιμπαν!
Οπως και παντα θα υπαρχουν ατομα, που θα φερουν εντος τους εναν Ιησου ή εναν Χιτλερ.
Το να λες οτι θα μπορουσαμε να τα βρουμε ολοι μαζι της γης οι κολασμενοι και να διεκδικησουμε τη ζωη απο τα αφεντικα μας, ειναι σαν να πιστευεις οτι θα μπορουσες να εχεις μια μερα στρατιωτακια καρμπον, που θα ειχαν χασει τις ιδιαιτεροτητες τους και θα εφορμουσαν μαζικα για μιαν εφοδο στον ουρανο.
Αλλα τα χειμερινα ανακτορα τα κατελαβαν οι Ρωσοι μπολσεβικοι. Οχι ενα ετεροκλητο πληθος, που θα μιλουσαν διαφορετικες γλωσσες, θα πιστευαν σε αλλους θεους και θα διαλυονταν στο πρωτο φυσημα, σαν τους εργατες του πυργου της Βαβελ.
Γι αυτο και σημερα, στην εποχη της παγκοσμιοποιησης, τα αφεντικα προσπαθουν παση θυσια να αποκεντρωσουν την παραγωγη τους και να διασπειρουν τα εργοστασια τους στα τεσσερα σημεια του οριζοντα.
Γιατι αυτο που φοβουνται και αυτο που μπορει να χαλασει τα σχεδια τους, δεν ειναι το ανυπαρκτο μορφωμα του διεθνους εργατη αλλα το ζωντανο προσωπο του πραγματικου ανθρωπου, που εχει το θαρρος να υπερασπιζεται με νυχια και με δοντια τον κοσμο του.
Αυτον που περιεχει τους ναους του, τα λαθη του, τους ερωτες του, τους νεκρους του, τους ποιητες του και τα ονειρα του... πηγη http://panusis.blogspot.gr/
Ο εθνικισμος ταυτιζεται σημερα και δικαιως με τις αγκυλωσεις της παραδοσιοκρατιας, της φυλετικης ανωτεροτητας, της ιμπεριαλιστικης επεκτασης και τις βιαιοτητες του φασισμου, ωστοσο στον καιρο που αρχισε να αναπτυσσεται, αποτελουσε την πνευματικη πρωτοπορια!
Αλλωστε ειναι γνωστο οτι ενιοτε, οι προοδευτικοι της μιας γεννιας, ειναι οι συντηρητικοι της επομενης.
Η ιδεα του εθνους/κρατους βασταει τις ριζες της στις ιδεες του διαφωτισμου και εξελιχθηκε στη Δυση, ως το αντισταθμισμα στη δεσποτεια των βασιλεων και των αυτοκρατορων.
Οι Γαλλοι επαναστατες του 1789 αισθανοντουσαν περηφανοι επειδη πολεμουσαν για τη δημοκρατικη Γαλλια, που ηρθε να αντικαταστησει το βασιλειο των Βουρβωνων, οπως και οι στρατιωτες του Γκριμπαλντι ενιωθαν περηφανοι επειδη πολεμουσαν για μια ελευθερη Ιταλια, σε αντιδιαστολη με την θλιβερη επαρχια της Αυστροουγγρικης δναστειας των Αψβουργων, που αποτελουσαν ως τοτε οι πολεις του Ιταλικου Βορρα.
Ομοιως οι Σερβοι και οι Ελληνες επαναστατες των αρχων του 19ου αιωνα, αντιλαμβανοντουσαν τον αγωνα τους ως εθνικοαπελευθερωτικο, εναντι της πολυεθνοτικης Οθωμανικης αυτοκρατοριας και οχι ως κοινωνικη εξεγερση ή ως θρησκευτικη διαμαχη [παροτι εμπεριειχε και τετοια στοιχεια]
Το ιδιο θα μπορουσαμε να πουμε και για τους περισσοτερους πολεμους ή εξεγερσεις κατα τη διαρκεια του 19ου και του 20ου αιωνα.
Τα εθνη/κρατη ουσιαστικα αναδυθηκαν επωδυνα μεσα απο λυσαλεες σφαγες, πολεμους και επαναστασεις, γκρεμιζοντας τις παλαιοτερες φεουδαρχικες, δεσποτικες ή αυτοκρατορικες πολυεθνοτικες δομες.
Ο εθνικισμος του Βισμαρκ, του Γκαριμπαλντι, του Βενιζελου ή του Κεμαλ, για την εποχη τους αποτελουσε το κυριαρχο προοδευτικο προταγμα, απεναντι στην βουλιμιαια εκμεταλλευση των λαων, απο ευγενεις τυραννους οπως οι Βουρβωνοι, οι Αψβουργοι, οι Χονχεσταουφεν ή οι Οσμανληδες σουλτανοι.
Η γενεση των ευρωπαϊκων εθνων/κρατων, αρχης γενομενης απο την αναδυση της Γαλλιας και στη συνεχεια απο την βαλκανικη εκρηξη και τη διαλυση της Οθωμανικης αυτοκρατοριας, δεν εγινε εν μια νυκτι αλλα αντιθετως ακολουθησε μια μακρα και αιματοβαμμενη πορεια, που αποκορυφωμα της υπηρξαν οι δυο παγκοσμιοι πολεμοι [να μην ξεχναμε οτι η αφορμη του Α΄παγκοσμιου πολεμου δοθηκε οταν ενας εθνικιστης σερβος σκοτωσε τον αρχιδουκα Φερδινανδο της Αυστροουγγαριας, που κατειχε τοτε ενα μεγαλο μερος της Βαλκανικης χερσονησου]
Τα εθνη/κρατη προσπαθησαν παντι τροπω να διαφυλαξουν την καθαροτητα της εθνικης τους ταυτοτητας, αλλαζοντας ριζικα τις μεταναστευτικες πολιτικες, που ειχαν επικρατησει κατα τη διαρκεια των αυτοκρατοριων.
Το παραδειγμα της γενεσης του τουρκικου εθνους/κρατους απο τον Κεμαλ Ατατουρκ και το συγχρονο του δικου μας Ελευθεριου Βενιζελου, ειναι αρκετα για να μας δωσουνε μια εικονα του πως ανιμετωπιστηκαν οι μετακινησεις πληθυσμων, απο τις κυβερνησεις [δημοκρατικες ή μη] των εθνων/κρατων.
Ο Κεμαλ οπως και οι πιο προοδευτικοι Τουρκοι της γεννιας του, αντιλαμβανονταν την Οθωμανικη δυναστεια ως εναν μηχανισμο αγριας εκμεταλλευσης των λαων, που δεν αφηνε καμια ελπιδα στον εκσυγχρονισμο και στην αναπτυξη τους.
Κι εν πολλοις ειχανε δικαιο!
Οι μεγαλες μαζες της Ανατολιας στεναζαν κατω απο τις νομιμες λεηλασιες των αξιωματουχων του σουλτανου, οπως και οι βαλκανικοι πληθυσμοι των Βουλγαρων, των Σερβων, των Ελληνων ή των Ρουμανων, που βρισκοντουσαν δοαρκως υπο τον τρομο του Οθωμανου Αγα ή του Αλβανου μισθοφορου.
Η μονη εφικτη διεξοδος απο το διεφθαρμενο και ακρως αναποτελεσματικο καθεστως των αυτοκρατοριων, ηταν η αντιπροταση μιας εθνικης αναγεννησης, που θα προσεφερε στις διαφορετικες εθνοτικες ομαδες το οραμα ενος δικου τους κρατους.
Ο Α΄παγκοσμιος πολεμος [που εδω στα Βαλκανια ακολουθησε τους Βαλκανικους πολεμους] επιταχυνε τις διαδικασιες.
Το συγχρονο κρατος της Τουρκιας γεννηθηκε μετα το νικηφορο πολεμο του Κεμαλ κατα των Ελληνικων στρατευματων, οπου εκατομμυρια Ελληνες της Μικρας Ασιας εξαναγκαστηκαν να μεταναστευσουν στην Ελλαδα, αν δεν ηθελαν να τους σφαξουνε οι ανεξελεγκτες ομαδες των Τουρκων εθνικιστων.
Πληθυσμοι που συμβιωναν ειρηνικα επι αιωνες, οπως οι Ελληνες με τους Γιουρουκους ή της Ανατολιας, βρεθηκαν απο τη μια μερα στην αλλη, να σφαγιαζονται μεχρι τελικης εξοντωσεως.
Παρα την επιμονη της κ. Ρεμπουση, οι κυνηγημενοι Ελληνες που συνωστιζονταν στην παραλια της Σμυρνης, δεν επεφταν στη θαλασσα λογω σπρωξιματος αλλα επειδη, αν εμεναν δεν ειχαν καμια ελπιδα να γλιτωσουνε το κεφαλι τους.
Οι εκκαθαρισεις μειονοτητων και η ομογενοποιηση του πληθυσμου σε ολη την επκρατεια της Ανατολιας, ησαν η προτεραιοτητα του Κεμαλ, προκειμενου να μετατρεψει τα υπολλειμματα της Οθωμανικης αυτοκρατοριας σε ενα συγχρονο εθνικο κρατος, οπου το κυριαρχο συνεκτικο στοιχειο των υπηκοων του θα ητανε η τουρκικη ταυτοτητα και οχι η μουσουλμανικη θρησκεια, οπως συνεβαινε επι Οσμανληδων σουλτανων.
Ειναι γνωστη αλλωστε η πεισματικη του επιμονη να καταργησει τις παραδοσιακες ισλαμικες δομες των σουλτανων, θετοντας ουσιαστικα εκτος νομου καθε τι που θυμιζε τη σαρια και αλλαζοντας το ισλαμικο ημερολογιο, με το ευρωπαϊκο χριστιανικο.
Ο Κεμαλ και οι εκσυγχρονιστες της Τουρκιας προχωρησαν μεχρι του σημειου να αναγκασουν παντες τους κατοικους της επικρατειας τους, να αλλαξουν τα επωνυμα τους με τουρκικα, εγκαταλειποντας οσα ονοματα απηχουσαν Ελληνικες, Καππαδοκικες, Φρυγικες, Περσικες ή Μογγολικες ριζες!
Ο ιδιος ελαβε τοτε το επωνυμο Ατατουρκ, που σημαινει Ο πατερας των Τουρκων, αφηνοντας το Μουσταφα, που παρεπεμπε σε ισλαμικη ριζα.
Αντιστοιχη σχολαστικοτητα εδειξαν και οι Ελληνικες κυβερνησεις, προσπαθωντας παντι τροπω να εξελληνισουν τους πληθυσμους Βλαχικης, Ρουμανικης, Αλβανικης ή Βουλγαρικης καταγωγης, που βρεθηκαν να διαβιουν στο εδαφος του νεου Ελληνικου κρατους, οπως οριστηκαν διαδοχικα τα συνορα του, μεσα απο τις διεθνεις συνθηκες των Σεβρων ή της Λωζανης.
Οι νεαρες δασκαλες που επαιρναν μεταθεση και εφευγαν για τις επαρχιες της Ηπειρου, της Θεσσαλιας, της Μακεδονιας ή της Θρακης, οριζαν ως στοχο του διδακτικου τους εργου, να πεισουνε τα μικρα Ρουμανακια ή Σλαβακια ή Βουλγαρακια οτι η μητρικη τους γλωσσα ητανε η Ελληνικη και οτι η πατρογονικη τους θρησκεια επρεπε να ειναι η ορθοδοξια.
Για ενα διαστημα μαλιστα, αμεσως μετα τη δημιουργια του νεου Ελληνικου κρατους, πολλοι Βουλγαροι ή Ρουμανοι ειχαν δεχτει με χαρα αυτη την Ελληνοποιηση, θεωρωντας οτι και οι ιδιοι ανηκαν δικαιωματικα στους απογονους του μεγαλου πολιτισμου των αρχαιων Ελληνων.
Χαρακτηριστικο παραδειγμα ο εθνικος ηρωας των Βουλγαρων Γκεοργκι Ρακοφσκυ, ο οποιος ειχε εξελληνισει ο ιδιος το ονομα του σε Γεωργιος Μακεδων, προτου ο Βαλκανικος εθνικισμος εξαπλωθει σε ολους τους πληθυσμους της χερσονησου του Αιμου.
Γρηγορα ομως οι ιδεες του εθνους/κρατους κυριαρχησαν και στους υπολοιπους βαλκανιους, δημιουργωντας ετσι θυλακες εθνοαπελευθερωτικης αντιστασης απεναντι στην καταρρεουσα Οθωμανικη αυτοκρατορια.
Σ΄αυτον τον κυκεωνα εθνικων συγκρουσεων, η μεταναστευτικη πολιτικη των εθνων/κρατων αλλαξε ριζικα, απαγορευοντας καθε φυλετικη αναμειξη και οχυρωνοντας τα συνορα απεναντι σε οποιονδηποτε μπορουσε να χαρακτηριστει ως εισβολεας.
Οι ανταλλαγες πληθυσμων ειχαν στοχο την φυλετικη εκκαθαριση μιας περιοχης, ωστε να επικρατησει ουσιαστικα μονο μια εθνοτικη ομαδα, ακομα και αν αλλες εθνοτητες ειχαν ως τοτε την πλειοψηφια.
Οσοι θυλακες αλλοεθνων ξεμειναν εντος της επικρατειας των εθνων/κρατων, χαρακτηριστηκαν ως θρησκευτικες μειονοτητες και εγινε καθε προσπαθεια να ενταχθουν οργανικα στον κορμο της Ελληνικης κοινωνιας, διατηρωντας μοναχα την ιδιαιτερη πιστη τους.
Στην εποχη λοιπον των εθνων/κρατων, τουλαχιστον επι ευρωπαϊκου εδαφους, η εννοια της μεταναστευσης ταυτιστηκε σε μεγαλο βαθμο με την εννοια της εισβολης.
Αποφασισμενοι να διατηρησουν την εθνικη ομοιογενεια [φυσικη ή τεχνητη] σε ολο το ευρος της επικρατειας τους, οι ηγετες των ευρωπαϊκων κρατων και ακομα περισσοτερο εδω στα Βαλκανια,
επεβαλλαν αυστηροτατους περιορισμους στις μετακινησεις ατομων και ομαδων, ενω δεν διστασαν να υπερασπισουν τα συνορα τους, ακομα και με τα οπλα.
Οι Τουρκοι εθνικιστες εθεταν ενα ωμο διλημμα στους ελληνικης καταγωγης κατοικους της Ισταμπουλ, οταν αποφασισαν να τους εκδιωξουνε παο την Πολη: οτι, ή θα επρεπε να αρνηθουν την ελληνικη τους ταυτοτητα ή θα επρεπε να φυγουν, αν τουλαχιστον δεν ηθελαν να ρισκαρουν το ιδιο τους το κεφαλι.
Το ιδιο διλημμα που ειχαν θεσει και οι ελληνικες αρχες στους λιγους εναπομειναντες Τουρκους των Αθηνων, οταν αποφασισαν να κλεισουν τον μεντρεσε της παλαιας ρωμαϊκης αγορας.
Εν ολιγοις, τα εθνη/κρατη προσπαθησαν να περιορισουν τις μετακινησεις και τις μεταναστευσεις αλλοεθνων πληθυσμων, ελπιζοντας πως ετσι θα τα καταφερναν καλυτερα να μπουν στη νεα εποχη της εκβιομηχανισης και των συγχρονων κοινωνικων ή οικονομικων δομων, που απαιτουσαν ευελικτες και αποτελεσματικες διοικησεις, καθως και αυστηρη προστασια του κεφαλαιου, των μεταφορων και του εμποριου.
Το παραξενο ειναι οτι ο εθνικισμος φαινεται να ωφελησε και αυτους ακριβως που τον αρνουνταν, στο ονομα μιας διεθνιστικης εργατικης ταξης.
Τα ευρωπαϊκα κομμουνιστικα κομματα και οι συνδικαλιστικες τους δομες, γεννηθηκαν σε περιχαρακωμενα εθνη/κρατη, οπου η εθνικη ομοιογενεια των εργατικων σωματειων συντελεσε ωστε να διαδοθουν οι ιδεες του Μαρξ και του Λενιν.
Οι Γερμανοι εργατες για παραδειγμα, που αποτελουσαν ενα σχετικα ενιαιο πολιτισμικο συνολο, ηταν ευκολο να οργανωθουν σε σωματεια, τα μελη των οποιων μιλουσαν την ιδια γλωσσα, ειχαν τις ιδιες περιπου αξιες και στοχευαν στα ιδια οικονομικα οφελη. Κατι που δεν θα μπορουσε να γινει σε μια πολυεθνοτικη κοινωνια, οπου διαφορετικες ομαδες εργατων θα χωριζονταν απο διαφορετικες γλωσσες και διαφορετικα συστηματα αξιων.
Κι ας μην ξεχναμε οτι ο Θεος των Εβραιων σταματησε την οικοδομηση του πυργου της βαβελ, οταν μετετρεψε τους εργατες σε ενα πολιπολιτισμικο συνολο, οπου ο καθενας τους μιλουσε μιαν αλλη γλωσσα!
Αυτο γινεται περισσοτερο φανερο σημερα, καθως οι καθοδηγητες των Κομμμουνιστικων κομματων το βρισκουν πολυ δυσκολο να χειραγωγησουν τους εργατες των μεγαλων βιομηχανιων, οταν καθε κομματι της παραγωγης, κατασκευαζεται σε αλλες χωρες, απο ξενους εργατες, οι οποιοι δεν εχουν ιδεα για το τι συμβαινει στο κεντρικο εργοστασιο συναρμολογησης και συχνα, τα δικα τους συμφεροντα συγκρουονται με τα συμφεροντα των υπολοιπων!
Η ομοιογενεια του Εθνους/Κρατους ευνοησε επισης και τη διαδοση των ιδεων που αμφισβητουσαν την ιδια τη δομη του.
Ο Μαης του 68 για παραδειγμα στο Παρισι, συνεβαλε ωστε να διαδοθουν οι πλεον ριζοσπαστικες ιδεες της σεξουαλικης απελευθερωσης, της αντιψυχιατρικης, της ανοιχτης κοινωνιας, της κοινοβιακης ζωης, της διαρκους εξεγερσεως, της κυριαρχιας της φαντασιας, της κοινωνιας των πολιτων, των ανοιχτων συνορων, της γιογκα, του Βουδισμου, της ψυχεδελικης μουσικης, που αμφισβητουσαν ευθεως το μοντελο του πατρις-θρησκεια-οικογενεια, ωστοσο ειναι πολυ αμφιβολο αν οι νεαροι συμφοιτητες του Ντανιελ κον Μπετιτ θα καταφερναν το παραμικρο, αν ειχαν να καμουν με τις βραδυκινητες, συντηρητικες και οπισθοδρομικες μαζες των μουσουλμανων μεταναστων.
Ειναι γνωστο αλλωστε οτι η εργατικη ταξη της Γαλλιας του 68, ταχθηκε κατα του κινηματος αμφισβητησης, με αποκορυφωμα το συνθημα των νεαρων εργατων της Ρενω: "θανατος στους φοιτητες, που θα γινουνε διευθυντες"
Που να ειχανε μεσα στα ποδια τους και τους λαθρομεταναστες, οι οποιοι πολιτισμικα βρισκοντουσαν ακομα στην εποχη του χαλιφατου των Αββασιδων!
Τα ιδια θα μπορουσε κανεις να πει και για την ανοιξη της Πραγας, οπου οι νεανικες εξεγερσεις ειχαν ταυτοχρονα και εθνικοαπελευθερωτικο χαρακτηρα, κατα του ζυγου των σοβιετικων αλλα και για τα χιππικα κινηματα ή την αντεργκραουντ αμφισβητηση της δεκαετιας του 60, στις αμερικανικες μεγαλουπολεις.
Τα εθνη/κρατη μπορει να στηριχτηκαν στις παραδοσιακες δομες της πατριδας, της οικογενειας, της φυλης και της θρησκειας αλλα ταυτοχρονα συντελεσαν ωστε να δημιουργηθουν ομογενεις πληθυσμιακες ομαδες, που απολαυσαν μια ανευ προηγουμενου αναπτυξη της παιδειας, της δημοκρατιας και του κρατους προνοιας, ετσι ωστε να φτασουν καποια στιγμη να αμφισβητησουν εντονα αυτες ακριβως τις δομες.
Δεν χωραει συζητηση οτι ο ακραιος εθνικισμος ευθυνεται κυριως για τις ατελειωτες σφαγες των δυο παγκοσμιων πολεμων, απο την αλλη μερια ομως τα εθνη/κρατη προστατευοντας τις εθνικες τους ταυτοτητες και ευνοωντας τις δημοκρατικες διαδικασιες που επετρεπαν να προβαλλονται κοινωνικες διεκδικησεις, κατορθωσαν να πετυχουν μια εποχη ευμαρειας για τις περισσοτερες ευρωαμερικανικες, χωρες, που ισως δεν υπαρχει ομοια τους στην ιστορια.
Αυτα που εμεις ως σημερα θεωρουσαμε δεδομενα, δηλαδη την κοινωνικη προνοια, το οκταωρο, τα φτηνα τροφιμα, την φτηνη ενεργεια, το σεβασμο στην αξιοπρεπεια και στην ζωη του ατομου, το δικαιωμα στην εργασια και στη συνταξη, τα πετυχαν οι προηγουμενες γεννιες μεσα στα πλαισια ενος κρατους/εθνους, οπου το πρωτιστο μελημα ητανε να προστατευθει ο γηγενης πολιτης και οχι να διαλυθει ο κοινωνικος και οικονομικος ιστος εξαιτιας πολυεθνικων γιγαντων που θα προσλαμβανουν εκατομμυρια λαθρομεταναστες με μισθους πεινας, για να τους παραγουν φτηνα προϊοντα.
Η εποχη ομως των εθνων/κρατων οδευει προς το τελος της και τωρα εχωμε να αντιμετωπισουμε τον εφιαλτη της παγκοσμιοποιησης, οπου ο ανθρωπος μετατρεπεται σταδιακα σε μια οικονομικη/παραγωγικη μοναδα, χωρις ταυτοτητα, χωρις γλωσσα και, κυριως, χωρις ιστορια.
Στη νεα εποχη που μεταβαινουμε, ειναι αναγκαιο να λησμονηθουν ολα εκενα τα προσωπικα χαρακτηριστικα, που διαφοροποιουσαν τους λαους απο τις αμορφες και ευκολα χειραγωγισιμες μαζες.
Η διεθνης γραβατοπειρατεια εχει ριχτει με τα μουτρα να μας πεισει οτι δεν υπαρχει καμια διαφορα στο αν εισαι Ελληνας, Γερμανος, Πακιστανος ή Λιβανεζος.
Ολοι ειμεθα το ιδιο και το ιδιο ικανοι να χειρζομαστε τις μηχανες τους, για να παραγουμε μια παγκοσμια φτηνιαδουρα, με μισθους που τα αφεντικα μας θα ντρεποντουσαν να δωκουν ακομα και για φιλοδωρημα.
Στην εποχη της παγκοσμιοποιησης ο ανθρωπος δεν θα χασει τις αλυσιδες του και δεν θα ανοιξει τα συνορα του, ζωντας ταχα μου ειρηνικα με αλλους λαους, οπως του ταζουνε οι μηχανικοι της χειραγωγησης.
Ο ανθρωπος απλως προοριζεται για να χασει τον ιδιο του τον εαυτο...
Υπηρξαν ομως και εθνη/κρατη που δημιουργηθηκαν αποκλειστικα απο μεταναστες, οπως η Αμερικη...
Ναι,,,
Ισως θα περιμενε κανεις οτι η αμερικανικη κοινωνια θα διεθετε τα χαρακτηριστικα μιας πολυεθνοτικης αυτοκρατοριας, με δεδομενο οτι απαρτιζονταν απο διαφορετικες εθνοτητες, που ειχαν εγκαταλειψει τον παλαιο κοσμο, για να ξαναφτιαξουν τη ζωη τους στον καινουριο.
Κι ομως, η αμερικανικη επανασταση ηταν πρωτ' απ' ολα μια εθνικοαπελευθερωτικη επανασταση κατα των Εγγλεζων επικυριαρχων και οι πολιτες των Ηνωμενων Πολιτειων της Αμερικης που προεκυψαν απο αυτην, ειχαν ξεκαθαρα την εθνικη ταυτοτητα του Αμερικανου, ασχετως αν προερχονταν απο Αγγλους, Ολλανδους, Ιταλους ή Ελληνες μεταναστες.
Τα πληθη των μεταναστων που συνερρεαν στη νησο Ελις, αναζητωντας καταφυγιο στις Ηνωμενες Πολιτειες, εισερχονταν ως μονιμα μελη της αμερικανικης κοινωνιας, μονον αφου μαθαιναν τη γλωσσα και δηλωναν πιστη στους θεσμους του αμερικανικου κρατους.
Ο εμφυλιος πολεμος του 1861, που εφερε αντιμετωπους τον βιομηχανικο Βορρα με τον αγροτικο Νοτο, εδωσε την ευκαιρια και σε μεγαλες ομαδες μαυρων πρωην δουλων, να ορκιστουν πιστη στο κρατος, ως ελευθεροι πολιτες των Ηνωμενων Πολιτειων.
Κατα τη διαρκεια του Β΄παγκοσμιου πολεμου, η Αμερικη εστειλε στον πολεμο τα παιδια της, χωρις να καμει καμια διακριση αν καταγοντουσαν απο αφροαμερικανους μεταναστες, Ρωσους εμιγκρεδες, Ιταλους ή Ιρλανδους αποικους.
Το παραδειγμα των Ηνωμενων πολιτειων δειχνει σε ποιο βαθμο μπορουν να υπερισχυσουν φαντασιακες καταστασεις, οπως η ιδεα του κρατους/εθνους, σε κοινωνιες που δεν φαινεται να πληρουν τις αντικειμενικες προϋποθεσεις.
Το ιδιο αλλωστε συνεβη και στην Αυστραλια ή τον Καναδα, που και σημερα οι κατοικοι τους αυτοχαρακτηριζονται με τον εθνικο προσδιορισμο Αυστραλοι ή Καναδεζοι και οι πολιτειες τους ειναι ιδιαιτερα επιλεκτικες στο ποιους θα αφησουν να περασουν τα συνορα τους και να ενταχθουν ως μεταναστες στο εθνος/κρατος τους, παροτι βεβαιως οι ιδιες οικοδομηθηκαν απο διαφορετικες ομαδες μεταναστων.
Και στη χωρα σου? Η Ρωσια ανηκε για 60 χρονια στη Σοβιετικη Ενωση, που υποτιθεται οτι ηταν το δημιουργημα μιας διεθνιστικης, προλεταριακης επαναστασης. Ο Τροτσκι και ο Λενιν μιλουσαν για την κοινωνια των εργατων, οπου οι εννοιες της εθνοτητας και της θρησκευτικης πιστης θα κατυαχωνιαζονταν οριστικα στο παρελθον. Εκει τι συνεβη? Πως αντιμετωπισαν τους λαθρομεταναστες οι διεθνιστες πατερες του προλεταριατου?
Ο Τροτσκι ηταν σιγουρα διεθνιστης, ωστοσο η Σοβιετικη ενωση δεν χτιστηκε απο τον Τροτσκι αλλα απο τον Σταλιν.
Ο ιδιος ο Σταλιν ηταν Γεωργιανος. Η Ενωση Σοβιετικων σοσιαλιστικων Δημοκρατιων απαρτιζονταν απο ενα μειγμα διαφορετικων εθνοτητων, που αναμεσα τους συνυπηρχαν Ταταροι, Γεωργιανοι, Ρωσοι, Ουζμπεκοι, Ποντιοι, Εβραιοι, Ουκρανοι και πολλοι αλλοι.
Ο Σταλιν σταθηκε αμειλικτος απεναντι σε οσους υπεθαλπταν την ιδεα καποιας εθνικης ταυτοτητας αλλα φροντισε να σταθεροποιησει τις κρατικες δομες της Σοβιετικης Ενωσης απανω στα βασικα προτυπα του εθνους/κρατους.
Απαγορευσε ολοκληρωτικα την εισοδο ή την εξοδο μεταναστων [ακομα και επισκεπτων] και επιπλεον εξαναγκασε μεγαλους πληθυσμους Ταταρων ή Ποντιων, να μετακινηθουν προς ανατολας, αφηνοντας ελευθερο το πεδιο για να το εποικισουν οι πιο πιστοι σ' αυτον Ουκρανοι, Γεωργιανοι ή Ρωσοι.
Οι βιομηχανικες περιοχες της Σοβιετικης Ενωσης εκκαθαριστηκαν σχολαστικα απο τα αντιδραστικα φυλα των Κοζακων ή των Μογγολων, οπως επισης εκκαθαριστηκαν και τα περιφημα θερετρα των αξιωματουχων του Κομμουνιστικου Κομματος, σαν το Κρασνανταρ ή τις ακτες της Κριμαιας, για να μην μυριζουνε πλαϊ στις πανακριβες ντατσες τους τη βαρβατιλα των Ταταρων.
Οσο κρατησε το σοβιετικο καθεστως, η μεταναστευτικη πολιτικη στη χωρα μου ηταν απλουστατη.
Οποιος ξενος τολμουσε να περασει τα συνορα της Σοβιετικης Ενωσης, απλως τον ετρωγε το σκοταδι.
Παρα τον υποτιθεμενο διεθνισμο του κομμουνισμου, η Σοβιετικη ενωση ποτε δεν ζητησε να απορροφησει σε μια ενιαια κρατικη οντοτητα τις υποτελεις της κομμουνιστικες χωρες, οπως την Τσεχια ή την Ουγγαρια, αντιθετα τις χρησιμοποιησε ωμα ως δορυφορους της, εκμεταλλευομενη αγρια τους δυστυχεις κατοικους των.
Το ιδιο συνεβη και στη Γιουγκοσλαβια του Τιτο.
Παροτι η Γιουγκοσλαβια αποτελουνταν απο αλληλομισουμενες εθνοτητες, οπως οι Κροατες ή οι Σερβοι, ο Τιτο πολιτευθηκε ως αρχηγος εθνους/κρατους, εισαγοντας μαλιστα τη χωρα του στο κινημα των αδεσμευτων.
Φαινεται λοιπον οτι τα πολιτικα μορφωματα του Κομμουνισμου προσπαθησαν να αντιγραψουν τις δομες των εθνων/κρατων, καλλιεργωντας ταυτοχρονα στους πολιτες τους, μια νεα εθνικη ταυτοτητα, που θα ταυτιζονταν με την κομματικη ταυτοτητα που θα οριζε ο εκαστοτε γενικος γραμματεας.
Το επιπλαστο αυτων των γραφειοκρατικων σχεδιασμων φανηκε με τον πιο σκληρο τροπο, οταν μετα την πτωση του Τιτο, οι ως τοτε καταπιεσμενες εθνοτητες της διαλυμενης Γιουγκοσλαβιας, αρχισαν να αλληλοσφαζονται.
Η ιδεα του εθνους/κρατους απεδειχθη εν τελει πιο ισχυρη απο την ενοτητα των προλεταριων, που οι μαρξιστες πιστευαν οτι θα αντικαθιστουσε στο συλλογικο ασυνειδο τις παραδοσιακες αξιες.
Οσον αφορα τα θλιβερα απομειναρια των τωρινων κομμουνιστων, που τασσονται υπερ της πολυπολιτισμικοτητας και της ελευθερης μετακινησης πληθυσμων, κανονικα θα επρεπε να εξηγησουν καποια στιγμη στους φιλαθλους τους το γιατι ανεχοντουσαν την βαρβαροτητα του Σταλιν και των επιγονων του, απεναντι σε οσους τολμουσαν να βγουν ή να μπουν σε πρωην κομμουνιστικη χωρα.
Αλλα δεν χρειαζεται να πας μακρια για να καταλαβεις το ειδος της στρεψοδικιας που χαρακτηριζει τους κομμουνιστες. αρκει να καμεις μια βολτα απο το λεγομενο Σπιτι του λαου, του δικου σας Κομμουνιστικου Κομματος, το οποιο λεγεται μαλιστα οτι φτιαχτηκε απο τα ματωμενα ρουβλια που τους εστελνε η Σοβιετικη Μητερα/τροφος, για να διαπιστωσεις οτι προκειται για την καλυτερα φυλασσομενη περιοχη του κεντρου της Αθηνας.
Εκατο μετρα πιο κατω μπορει να σφαζουν ανεξελεγκτα οι Αφγανοι, οι Πακιστανοι, οι Μαροκινοι και οι Κογκολεζοι, αλλα το Σπιτι του λαου φρουρειται επι 24ωρου βασεως απο πανοπλους φρουρους...
Η πολυπολιτισμικοτητα ειναι καλη, για οσους εχουνε να πληρωνουνε ιδιωτικους μπατσους και για οσους χρειαζονται φτηνο εργατικο κρεας για τις επιχειρησεις τους.
Για εσας τους αλλους, οσο πιο πολυπολιτισμικη θα γινεται η κοινωνια σας, τοσο πιο επιτακτικη θα ειναι η αναγκη σας, να κυκλοφορειτε με οπλα.
Τωρα ομως η εποχη των εθνων/κρατων πλησιαζει προς το τελος της. Μπαινουμε στην εποχη της παγκοσμιοποιησης. Τα εθνη ετσι κι αλλιως ειναι προορισμενα να πεθανουν. Τι βλεπεις να γινεται τωρα?
Δεν βλεπω απολυτως τιποτα, περαν απο μαυρο σκοταδι!
Ασε που βρισκομαστε ακριβως στο μεταιχμιο, οπου τα εθνη/κρατη ειναι ακομα πολυ νεα για να πεθανουν αλλα και πολυ γερασμενα ωστε να πολεμησουν για την επιβιωση τους...
Στην εποχη της παγκοσμιοποιησης
Μιλωντας για τη δικη μας εποχη, την εποχη της παγκοσμιοποιησης, μου ερχεται εντονα στον νου, μια φραση του Χαϊντεγκερ- αυτη η περιφημη για τη Λησμονια του Ειναι.
Εχω την αισθηση οτι το να ζεις σε μια παγκοσμιοποιημενη κοινωνια, σημαινει απλως το να ζεις στη λησμονια του Ειναι
Να σου πω.... Εγω ειμαι πιο πραγματιστρια απο σενα και δεν θα το εθετα με οντολογικους ορους. Θα σου ελεγα οτι το να ζεις στον καιρο της παγκοσμιοποιησης, σημαινει οτι σε εξαναγκαζουν να ζεις στη λησμονια της Ιστοριας.
Η μετατροπη των λαων σε μαζες, που θα χειραγωγουνται ευκολα απο μια δρακα επαγγελματιων της πληροφορησης, ειναι το πρωτο και κυριο μελημα της διεθνους γραβατοπειρατειας, που επεκτεινει πια την απολυτη κυριαρχια της σε ολο τον πλανητη.
Προκειμενου να επιτευχθει ο στοχος της απολυτης ισοπεδωσης των συνειδησεων, συλλογικων και ατομικων, επιβαλλεται να προηγηθει η παντελης λησμονια της ιστοριας.
Η ιστορικη Γνωση ειναι αυτο που κραταει τον ανθρωπο σταθερα ορθιον επι της Γης.
Ειναι η καθαυτο Προμηθεϊκη Ιδεα, οπου οι πραξεις του παρελθοντος προσδιοριζουν τη θεση του ανθρωπου εντος του παροντος και του διδουν τη δυνατοτητα να ερμηνευσει ή να αλλαξει τον κοσμο του.
Η αν-ιστορικοτητα του παγκοσμιοποιημενου προσωπου καταργει τον συνεκτικο ιστο του με τον συλλογικα βιωμενο Χρονο, αφηνοντας το μετεωρο σε ενα εντελως ακατανοητο Παρον, το οποιο πλεον μπορουν να διαμορφωσουνε οι εξουσιαστες του, καταπως τους γουσταρει.
Στην εποχη των εθνων/κρατων μπορει μεν να επιχειρηθηκε η παραχαραξη της ιστοριας, ωστε να εξυπηρετησει ειτε τις αγκυλωσεις των εθνικιστων διανοουμενων, ειτε τις ιδεοληψιες των καθοδηγητων του μαρξισμου, ωστοσο ενισχυθηκε η ιδια η ιστορικη Γνωση, σε βαθμο που ακομα και αναλφαβητοι αγροτες να εχουν μια σαφη εικονα της θεσης τους μεσα στον κοσμο, ειτε εξ αριστερων ειτε εκ δεξιων.
Στην εποχη της παγκοσμιοποιησης επιχειρειται η ολικη διαγραφη της ιστορικης σοφιας.
Ο ανθρωπος πρεπει να αποδοθει στο συστημα λευκος και αγραφος - tabula rasa, κατα την εκφραση της σχολης του Σικαγου - ωστε να επαναπρογραμματιστει ως απλη οικονομικη και παραγωγικη μοναδα.
Η λησμονια της Ιστοριας μας ειναι το πρωτο βημα για τη λησμονια του ιδιου μας του εαυτου...
Λενε ομως και ισως να εχουν καποιο δικιο, οτι τωρα που διαλυονται οι δομες του εθνους/κρατους και καταρρεουν οι παραδοσιακοι αυτοπροσδιορισμοι, ουσιαστικα δεν εχουμε τιποτα να μας χωριζει απο τους φτωχους λαθρομεταναστες, που αναζητουν κι αυτοι οι δυσμοιροι, μια θεση στον ηλιο.
Αντι να πλακωνομαστε μεταξυ μας, δεν θα ηταν καλυτερα να ενωνομαστε και να διεκδικουσαμε ολοι μαζι μια καλυτερη μοιρα, απο τα αφεντικα μας?
Αυτο τωρα που μου λες Λευτερη Πανουση δεν ειναι παρα ενα σοφισμα, αναξιο για εναν ανθρωπο της δικης σου πνευματικης επαρκειας. Το ξερεις πολυ καλα, αφου εσυ το εχεις γραψει κι ολας, οτι ο 20ος αιωνας προετοιμασε την υποδουλωση του ανθρωπου, περιοριζοντας την ερμηνεια του σε οικονομικιστικες διαδικασιες.
Τοσο οι Μαρξιστες, οσο και οι οπαδοι της σχολης του Σικαγου, προσπαθουν να μικρυνουν τον ανθρωπο στα μετρα μιας στατιστικης, οικονομικης και παραγωγικης μοναδας, ασχετως αν ξεκινουν απο τελειως διαφορετικες αφετηριες ο καθενας.
Ωστοσο ο ανθρωπος δεν ηταν και ουτε ποτε θα ειναι ενας μηχανισμος ελεγχομενος απολυτα απο κοινωνικες ή οικονομικες συνθηκες.
Οταν επεσε το τειχος ημουνα 15 χρονων, αρκετα μεγαλη δηλαδη για να προλαβω να φαω στη μαπα αρκετο μαρξισμο απο αυτον που εμβολιαζε υποχρεωτικα η ακαδημια επιστημων της ΕΣΣΔ τους μαθητες ολων των βαθμιδων
Ο Μαρξ λοιπον μιλουσε για το εποικοδομημα, την πλαστοτητα δηλαδη των ιδεων, οι οποιες υποτιθεται οτι οφειλονται στις κοινωνικοοικονομικες συνθηκες που βιωνει ο καθενας μας.
Αμα ηταν ετσι ομως, δεν θα συνεβαινε οι Βοσνιοι εργατες να αλληλοσφαζονται με τους Σερβους συναδελφους τους, μολις εφυγε απο τη μεση ο Τιτο.
Ουτε φυσικα θα οπλιζοντουσαν με καλασνικοφ οι Αλβανοι εθνικιστες του ουτσεκα, προκειμενου να ξωπεταξουνε τους Σερβους απο το Κοσσυφοπεδιο. Αντιθετως, Σερβοι, Κροατες, Αλβανοι, Βοσνιοι, Μαυροβουνιοι, Σλοβενοι και Ερζεγοβινιοι προλεταριοι, θα ενωνοντουσαν και θα πηγαινανε να καψουν τα παλατια του Μιλοσεβιτς, μερικα απο τα οποια τα εχτισε εδω στην Ελλαδα.
Η ταχα μου ενοτητα της εργατικης ταξης απεναντι στους εκμεταλλευτες της, ητανε μια ωραια καραμελλα που χρησιμοποιησαν οι γραφειοκρατες των κομμουνιστικων κοινωνιων, για να ισοπεδωσουν τις συνειδησεις των υπηκοων τους και να τους μεταμορφωσουνε σε πειθηνιες μαζες, που θα επαιρναν καθε πρωι τον δρομο για τα εργοστασια, με σκυμενα τα κεφαλια.
Οχι! Δεν δημιουργηθηκε ακομα το ανθρωποειδες που οραματιζοντουσαν οι σχεδιαστες; παραγωγης του Σταλιν και στο οποιο θα μπορουσαν να πονταρουν οι πασης φυσεως τοποτηρητες της παγκοσμιας εργατικης ταξης.
Ο ανθρωπος δεν θα ειναι ποτε μονον ενας ανθρωπος/εργατης ή ενας ανθρωπος/καταναλωτης.
Ακομα και αν εξαφανιστει εντελως η διαφοροποιηση της εθνικοτητας, οπως περιπου συνεβη στην εποχη των αυτοκρατοριων, δεν θα παψουν ποτε να υπαρχουν Θεοι, που οι πιστοι τους θα αλληλομαχονται με τους πιστους των αλλων Θεων και, κυριως, δεν θα παψουν ποτε να υπαρχουν
ανθρωπινοι θυλακες που στα περιορισμενα γεωγραφικα και χρονικα ορια τους θα εχουν αναπτυξει τον πολιτισμο και το καλο γουστο, περισσοτερο απο καποιους αλλους.
Ακομα και αν στο μελλον δεν θα σημαινει απολυτως τιποτα το να καταγεσαι απο Γαλλους ή απο Ελληνες, δεν θα παψει η ανθρωποτητα να δημιουργει Νοτρ Νταμ και Παρθενωνες.
Οποια και αν θα ειναι η εικονα των λαων, μετα την πληρη επικρατηση της παγκοσμιοποιησης, θα υπαρχουνε παντα πολιτισμικες ομαδες που θα φερουν εντος τους, εναν Πλατωνα ή εναν Ταλιμπαν!
Οπως και παντα θα υπαρχουν ατομα, που θα φερουν εντος τους εναν Ιησου ή εναν Χιτλερ.
Το να λες οτι θα μπορουσαμε να τα βρουμε ολοι μαζι της γης οι κολασμενοι και να διεκδικησουμε τη ζωη απο τα αφεντικα μας, ειναι σαν να πιστευεις οτι θα μπορουσες να εχεις μια μερα στρατιωτακια καρμπον, που θα ειχαν χασει τις ιδιαιτεροτητες τους και θα εφορμουσαν μαζικα για μιαν εφοδο στον ουρανο.
Αλλα τα χειμερινα ανακτορα τα κατελαβαν οι Ρωσοι μπολσεβικοι. Οχι ενα ετεροκλητο πληθος, που θα μιλουσαν διαφορετικες γλωσσες, θα πιστευαν σε αλλους θεους και θα διαλυονταν στο πρωτο φυσημα, σαν τους εργατες του πυργου της Βαβελ.
Γι αυτο και σημερα, στην εποχη της παγκοσμιοποιησης, τα αφεντικα προσπαθουν παση θυσια να αποκεντρωσουν την παραγωγη τους και να διασπειρουν τα εργοστασια τους στα τεσσερα σημεια του οριζοντα.
Γιατι αυτο που φοβουνται και αυτο που μπορει να χαλασει τα σχεδια τους, δεν ειναι το ανυπαρκτο μορφωμα του διεθνους εργατη αλλα το ζωντανο προσωπο του πραγματικου ανθρωπου, που εχει το θαρρος να υπερασπιζεται με νυχια και με δοντια τον κοσμο του.
Αυτον που περιεχει τους ναους του, τα λαθη του, τους ερωτες του, τους νεκρους του, τους ποιητες του και τα ονειρα του... πηγη http://panusis.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου