. . . . . . . . . . .

i. Το πεντάγωνο του πέμπτου γυιού!

Λοιπόν, τόσο το πλέγμα συνωνύμων του «μήλου», όσο καί τα πρόσωπα του δράματος (τρείς θεές, Πάρης, Έρις), υποδεικνύουν τον αριθμό 5 (πέντε). Ωστόσο, αντί να ξεκινήσουμε ερευνώντας την προφανή πεντάλφα (ή -αν θέλετε- το πεντάγωνο) των «κατωτέρων συζυγιών» της Αφροδίτης με τον Ήλιο, θα πάμε πρώτα σε μιά άλλη πενταγωνική συμμετρία, ά λά Γκόρο Αντάτσι. (Σημειώστε ότι το μικρό του όνομα στα Ιαπωνικά σημαίνει …«πέμπτος γυιός»!!!)

Αυτός εφαρμόζει συχνά την «πενταγωνική» απόσταση ημερών από ένα γεγονός. Αυτή, με τη σειρά της, σημαίνει 72 καί 144 μέρες πίσω, καί 72 / 144 μέρες μπροστά – όσον αφορά έναν τέλειο κύκλο των 360 μοιρών. Όμως, επειδή το έτος της Γής κρατάει 365.5 μέρες, τότε (διαιρώντας το έτος ακριβώς διά του πέντε) πρέπει αντίστοιχα να μετακινηθούμε 73 / 146 (συν κάτι ψιλούλια) μέρες πίσω, κι άλλες τόσες μπροστά.

Ο υπολογισμός δίνει:

Οι τέσσερεις πρώτες σειρές του πίνακα είναι ένα / δύο σκέλη της πεντάλφας πίσω, συν ένα / δύο μπροστά. Γιά τις μελλοντικές ημερομηνίες, φυσικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τί θα συμβεί. (Μόνον αν είχαμε μιά στέρεη θεωρία, θα μπορούσαμε να προβλέψουμε.) Οι επόμενες τρείς σειρές δείχνουν ημερομηνίες ακόμη πιό πίσω, μέσα στο 2022, με βήματα 73 ημερών. Βλέπουμε πως ξαναπέφτουμε στις ίδιες ημερομηνίες μέσα στο έτος, όπως και στο 2023 (απόλυτα λογικό), οπότε σταματάμε εδώ.

Τί σημαντικό (όσον αφορά τον κοροϊδοϊό) συνέβη, όμως, στις συγκεκριμένες ημερομηνίες; Βέβαια, με τον κοροϊδοϊό είχαμε κάθε μέρα παραστάσεις Καραγκιόζ μπερντέ ψευτιάς καί ηλιθιότητας, αλλά ψάχνουμε γιά τρανταχτά γεγονότα· τόσο στην Ελλάδα, όσο (κυρίως) στο εξωτερικό. Καί δή, στις χώρες που «δίνουν τον ρυθμό» παγκοσμίως.

Με τη βοήθεια της Γουΐκι, ψάχνουμε τα ανά ημερομηνία καταχωρημένα γεγονότα. Μπά, τίποτε! Βρίσκουμε μονάχα ότι στις 13 Οκτωβρίου 2020 η Ιταλική κυβέρνηση έθεσε αυστηρά μέτρα γιά -υποτίθεται- περιορισμό του δευτέρου κύματος του κοροϊδοϊού στην Ιταλία. Απ’ την άλλη, η 20η-21η Μαΐου είναι απλά η είσοδος στο ζώδιο των Διδύμων. Τίποτε το σημαντικό.

Άρα, το ψάξιμο με τον συγκεκριμένο κανόνα δεν μας οδηγεί πουθενά. Δεν είναι το εργαλείο που ζητάμε!

. . . . . . . . . . .

[Κι ενώι ο Αντάτσι είναι πολύ καλός καί υπομονετικός ερευνητής, κι ενώι έχει έξυπνες ιδέες (πχ χρονική απόσταση σημαντικών γεγονότων, που αποδεικνύεται πως συνέβησαν + ή – 72/73 καί 144/146 ημέρες από πχ την εαρινή ισημερία κτλ), κι ενώι έχει τρομερές επιτυχίες, όπως η θεωρία (καί απόδειξη) ότι συγκεκριμένα ποτάμια (πχ Νείλος) είναι καί χρονογραμμές, ωστόσο όχι μικρό μέρος της μεθοδολογίας του δεν οδηγεί πουθενά.

Πχ διαπιστώνει ότι -ξέρω ‘γώ- από μιά ομιλία του κυβερνήτη του Κεντάκυ, με θέμα τα διαστημικά ταξίδια καί τους εξωγήϊνους, μέχρι το μπουκάρισμα ενός σαλταρισμένου με μιά καραμπίνα σ’ ένα σχολείο στο Λός Άντζελες, όπου έφαγε 15 άτομα, μεσολάβησαν 1618 μέρες.

Καί λοιπόν; Δεν υπάρχει «βαθειά» συσχέτιση των δύο γεγονότων, ώστε να θεωρήσουμε ότι οδηγούμαστε σε συγκεκριμένο συμπέρασμα, χρήσιμο γιά προβλέψεις σε μελλοντικές αντίστοιχες περιπτώσεις… πρίν γίνουν αυτές. (Αν δεν το καταλάβατε ήδη, σας περιγράφω την καθαρά επιστημονική μεθοδολογία των θετικών επιστημών. Γιά την ακρίβεια, την απουσία της από τέτοιου είδους παρατηρήσεις.)

Άρα: καλό είναι να γνωρίζουμε τη μεθοδολογία του συγκεκριμένου ερευνητή, διότι όντως αξίζει· αλλά, να μην περιμένουμε καί πολλά, χρησιμοποιώνας μονάχα αυτήν.]

. . . . . . . . . . .

[Ίσως να υπάρχουν σημαντικά γεγονότα (σχετικά με τον κοροϊδοϊό) σε πενταγωνική διάταξη μέσα στο έτος, αλλά ξεκινώντας από διαφορετική ημερομηνία «βάσεως» – όχι την 1η Αυγούστου. Δεν μπορώ, όμως, να γνωρίζω τα πάντα, ούτε έχω άπειρο χρόνο να ψάχνω.

Εργαλεία καί ικανό προσωπικό γι’ αυτή τη δουλειά έχουν οι «υπερεσίες», συν ορισμένα ερευνητικά κέντρα. Αλλά, όπως καταλαβαίνετε, ούτε οι μέν, ούτε τα δέ πρόκειται να μιλήσουν… αν καί ήδη γνωρίζουν. (Ως μέλη των «αδελφοτήτων», που λέγαμε.) Άλλα, πάλι, κυρίως από Ρωσσία μεριά, επίσης θα κάνουν την πάπια· γιά λόγους στρατηγικής.]

. . . . . . . . . . .

ii. Το πεντάγωνο των «κατωτέρων συζυγιών»

Εδώ, βγάζουμε λαβράκι!

Όχι μόνον το συγκεκριμένο πεντάγωνο (ουσιαστικώς η πεντάλφα· διότι, το πεντάγωνο το ζωγραφίζουμε με γραμμή γύρω-γύρω, ενώι την πεντάλφα με γραμμές τεμνόμενες – όπως γίνεται με τις θέσεις μεγαλύτερης εγγύτητας Αφροδίτης-Γής, που δεν είναι διαδοχικές) είναι αυτό ακριβώς που ζητάμε, αλλά φροντίσανε κάποιοι -πρίν από μας, γιά μας- να μας πούν τί κρύβεται σ’ αυτό!

Κυρίες καί κύριοι, από τις αρχές του 20ου αιώνα έχει παρατηρηθεί σαφής συσχέτιση μεταξύ επιδημικών εξάρσεων καί «κατωτέρων συζυγιών» Αφροδίτης-Ήλιου!!!

Εδώ είμαστε, λοιπόν!

. . . . . . . . . . .

Όμως, πρίν ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας, χρειάzεται λίγη θεωρία. Τη δίνω -όπου χρειάζεται- με χρονική σειρά, καί καλή υπομονή στην ανάγνωση!

. . . . . .

  • Γενική θεωρία.

(α1) Τί ακριβώς γίνεται με τις «κατώτερες συζυγίες»: άρθρο με πολύ όμορφα καί κατατοπιστικά σκίτσα, εδώ.

(α2) Φάσεις της Αφροδίτης. (Ναί, μοιάζουν με τις αντίστοιχες φάσεις της Σελήνης – απόλυτα λογικό, όμως.)

(α3) Ημερομηνίες των «κατωτέρων συζυγιών», από το 1961 μέχρι σήμερα. Γιά παρελθοντικές ημερομηνίες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε (καί) τις «εφημερίδες» του astro.com, έχοντας υπ’ όψιν σας ότι από μιά τέτοια συζυγία μέχρι την επόμενη μεσολαβούν 16-19.5 μήνες. Φυσικά, εάν βρήτε τέτοια συζυγία σε οποιαδήποτε μοίρα οποιουδήποτε ζωδίου, να ξέρετε ότι οι «εφημερίδες» είναι 26 μοίρες μπροστά από την πραγματικότητα. (Βέβαια, όσο πάμε πίσω προς την εποχή του Χριστού, η διαφορά αυτή μικραίνει έως μηδενισμού.) Αλλά, γιά την παρούσα έρευνα, αυτή η ασυμφωνία πρακτικώς δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η αναγραφόμενη ημερομηνία της συζυγίας.

. . . . . .

  • Προβλεπτικές μέθοδοι πρίν τον 20ο αιώνα.

(β1) Παλιότερα, ήδη από τα Αναγεννησιακά χρόνια (να μην πούμε Μεσαίωνα ή/καί αρχαιότητα), εκείνοι που προέβλεπαν -έστω, δοκίμαζαν να προβλέψουν- εξάρσεις επιδημιών, ήσαν οι αστρολόγοι. Πώς; Μά, με τις προδιαγραφές της (εκάστοτε) θεωρίας της Αστρολογίας! Πχ ο Κρόνος σε κακή θέση, κτλ.

Πολύ καλό σχετικό άρθρο, εδώ.

. . . . . .

  • 20ος αιώνας καί εντεύθεν.

Καταιγισμός άρθρων! (Αναφέρω μιά …πεντάδα, απλά γιά να πάρετε μιά γεύση. Υπάρχουν αρκετά περισσότερα· όρεξη νά ‘χετε.) Σας πληροφορώ ότι, όχι μόνον ο συσχετισμός αυτός δεν θεωρήθηκε κομπογιαννιτισμός, αλλά υιοθετήθηκε επισήμως από τους κατεστημένους επιστήμονες!!!

(Στην εξήγηση του φαινομένου τα χαλάμε λιγάκι, κι εκεί βγάζουμε όχι μονάχα λαβράκι, αλλά καί λαγό!… Αργότερα αυτά, όμως.)

(γ1) Σύνοψη. (Γιά να μην ψάχνετε πολύ τί θέλει να πεί το ποιητή.)

(γ2) Άρθρο 2.

(γ3) Άρθρο 3.

(γ4) Άρθρο 4.

(γ5) Άρθρο 5.

. . . . . . . . . . .

Γιά να μην το κουράζουμε πολύ (καί ποιός κάθεται να τα διαβάσει όλ’ αυτά, παρεκτός από το κορόϊδο, που σας τα δίνει έτοιμα…), το νόημα… το ζουμί αυτής της θεωρίας λέει τα εξής:

  • Ο πλανήτης Αφροδίτη έχει απάνω του μολυσματικά μικρόβια, τα οποία (σ’ εμάς, τους ανθρώπους) προξενούν νόσους του αναπνευστικού.
  • Αυτά τα μικρόβια, η Αφροδίτη τα σκορπάει στο διάστημα.
  • Με τη βοήθεια του Ηλιακού ανέμου, ο οποίος -κατά τη διάρκεια Ηλιακών εξάρσεων- εξασθενεί το μαγνητικό πεδίο της Γής (γεγονός), αυτά τα εισπράττει ο πλανήτης μας σε μεγάλες ποσότητες, όταν η Αφροδίτη έρχεται στην μικρότερη απόστασή της από τη Γή, δηλαδή κατά τις «κατώτερες συζυγίες» της με τον Ήλιο. Συνεπώς, μετά από κάμποσες μέρες από κάθε «κατώτερη συζυγία» (παρατηρημένος αριθμός ημερών: 35 έως 67, σύμφωνα με το άρθρο 2 – καί σε πολλές περιπτώσεις 55, σύμφωνα με το άρθρο 3) ξεσπάνε επιδημίες (του αναπνευστικού), όπως η «Ισπανική» γρίππη του 1918.
  • Επάνω στη Γή, τα μικρόβια της Αφροδίτης εισέρχονται κυρίως από τον Βόρειο Πόλο, καί κατεβαίνουν προς τα κάτω (σε μικρότερα γεωγραφικά πλάτη) με τους βορείους ανέμους. Κάτι επιστήμονες της αγγλίτσας, λέει (άρθρο 1 – η σύνοψη), παρατήρησαν πως στις επίμαχες μέρες γέμιζαν μικρόβια οι φωτογραφικές τους πλάκες, τα οποία τα εντόπισαν προερχόμενα από το νερό της πλησίον πηγής, που το παίρνανε γιά τηv εμφάνιση των φωτογραφικών φίλμς. (Άρα, σωστή η θεωρία!)

Έχετε υπ’ όψιν σας, όμως, ότι σ’ όλα αυτά τα δημοσιευμένα άρθρα οι επιστήμονες (αν καί των θετικών επιστημών οι περισσότεροι) τά ‘χουν βρεί μπαστούνια. Γιατί; Διότι το μοντέλο τους το κάνανε εξ αρχής περίπλοκo, καί δεν μπορούν να βγάλουν άκρη. Διότι, ναί μέν, οι συζυγίες της Αφροδίτης έρχονται καί παρέρχονται με ωρολογιακή ακρίβεια, αλλά ο Ηλιακός άνεμος είναι φαινόμενο με εγγενή τυχαιότητα. Επίσης, στους υπολογισμούς μπλέκουν καί τις Ηλιακές κηλίδες. (Άρθρα 4 καί 5 – αυτά επικαλούνται, μάλιστα, το ίδιο διάγραμμα.) Σωστή σαν σκέψη, αρχικώς, αλλά τα κάνει πιό τουρλού σαλάτα τα πράγματα.

Συνεπώς, το προβλεπτικό αυτό μοντέλο (γιά τη χρονική στιγμή του ξεσπάσματος μιάς επιδημίας του αναπνευστικού) πάσχει εξ αρχής… καί δεν φαίνεται (εδώ καί τόσες δεκαετίες…) να προσπαθεί κάποιος να το διορθώσει.

Τέλος, σημειώστε ότι (παρά το διάβασμα που έριξα) δεν κατάφερα να εντοπίσω τον αρχικό εμπνευστή αυτής της ιδέας. (Ίσως τον έβρισκα, αν έψαχνα περισσότερο.) Τυχερός είναι, όμως! Θα γλυτώσει το ξύλο – αν ευρίσκεται ακόμη εν ζωήι.

Διότι θ’ αρπάξω παρευθύς τον βούρδουλα.

. . . . . . . . . . .

iii. «Επιστήμη» απ’ το γιουσουρούμ

Καθόλου δεν διαφωνώ με τη διαπίστωση ότι οι πανδημίες του αναπνευστικού ξεσπάνε κάποιες συγκεκριμένες μέρες μετά από μιά «κατώτερη συζυγία» Αφροδίτης-Ηλίου. Πλην όμως, έχω πάμπολλες αντιρρήσεις γιά τα υπόλοιπα.

Κατ’ αρχήν, μικρόβια στον πλανήτη Αφροδίτη είναι αδύνατον να υπάρξουν. Α-ΔΥ-ΝΑ-ΤΟΝ!!! Ξέρετε τί θερμοκρασίες έχει εκεί; 464 βαθμούς Κελσίου η μέση θερμοκρασία επιφανείας του πλανήτη, λέει η μανδάμ ΝΑΣΑ, καθισταμένης της Αφροδίτης του θερμότερου πλανήτη στο Ηλιακό μας Σύστημα. Σε τέτοια θερμοκρασία (αλλά ούτε καί η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης πάει πίσω… άντε, νά ‘ναι 100 βαθμούς Κελσίου παρακάτω, αλλά όχι λιγώτερο) δεν στέκεται ούτε οργανικό μόριο μικροβίου, ούτε ανόργανο ιού.

Επίσης… μήπως ξέρει κανείς τί θερμοκρασίες έχει το διαστημικό κενό;… ανάμεσα Αφροδίτης καί Γής, ας πούμε; Σχεδόν απολύτου (θερμοκρασιακού) μηδενός, παναπεί -270 βαθμούς Κελσίου! Έ, λοιπόν, μορφή ζωής, που ν’ αντέχει θερμοκρασιακή διαφορά (464+270 = ) 734 βαθμών Κελσίου καί να μένει απείραχτη, υπάρχει μονάχα στη φαντασία παθολογικών ψευτών καί σεναριογράφων. Καί ηλιθίων. (Καί του διαβόητου Σίτσιν, που υποστήριζε ύπαρξη καί διαβίωση ανθρωποειδών εξωγηΐνων «Ανουννάκι» σε θερμοκρασίες -270 Κελσίου.)

Να προσθέσουμε, πως οι εργαστηριακές τιμές κάποιων βασικών μετρήσεων καί μεγεθών (πχ του απολύτου θερμοκρασιακού μηδενός) ήταν ήδη γνωστές στις αρχές του 20ου αιώνα. Άρα, οι μπιστήμονες της εποχής, που πρωτοδιατυπώθηκε η «μικροβιακή Αφροδίτη», τά ‘ξεραν αυτά πρίν ανοίξουν την καπάνα τους καί μας πασσάρουν το παραμύθι τους.

Συνεπώς, εδώ η συγκεκριμένη θεωρία ξεκινάει ευθύς εξ αρχής μ’ ένα ψέμμα… το οποίο συγκαλύπτει άλλα πράγματα. (Παρακάτω η εξήγηση.) Θυμηθήτε, όμως:

  • «- Πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες έχει τέρατα!» (Η φιλαλήθης φυλή των Φοινίκων. 🙂 )
  • «- Ο Άρης δεν έχει ούτε ατμόσφαιρα, ούτε νερό!» (1985 – η μανδάμ ΝΑΣΑ καί αι λοιπαί αρχαί των ηπαπάρα, μαζί με μπιστήμονες του μισθολογίου· που ομολόγησαν αναιδώς τα ακριβώς αντίθετα μέσα στον 21ο αιώνα. Καλά, ρέ Ζά! Δεν είδατε τίποτε στα όργανα φασματοσκοπίας το 1985; Ξού, ρέ, γ@μώ τα πτυχία σας, ρεζίληδες!!!)

Έτσι ακριβώς, στον ίδιο χαβά, πάει καί η «εξήγηση» ότι ο πλανήτης Αφροδίτη είναι έμφορτος με μικρόβια συναχιού.

«- Καί τί υπονοείς, ρέ Εργοδότη; ότι λένε ψέμματα οι μπιστήμονες;»

«- Μά, δεν τους είδες πόσο μεγάλη μύτη έχουν; Απ’ τα ψέμματα που λένε, είναι!» 🙂

«- Άσε, ρέ, τον Πινόκιο καί τα παραμύθια!»

«- Άμα τ’ αφήσουν πρώτα αυτοί!» 🙂

. . . . . . . . . . .

Καί πάει στην ευχή, πες ότι καταπίνουμε αμάσητο το χοντρό αυτό ψέμμα, καί παραδεχόμαστε την ύπαρξη μικροβίων στην Αφροδίτη. Όμως, πώς γίνεται τότε να ξεσπάνε πανδημίες μονάχα μετά από μιά «κατώτερη σύνοδο», καί ποτέ πρίν;

Εντάξει, είναι γνωστό ότι η Αφροδίτη κινείται (με αμφότερες γραμμική καί γωνιακή ταχύτητα) στην τροχιά της πιό γρήγορα από τη Γή, καί τη Γή την προσπερνάει στη διάνυση ίσων επικέντρων γωνιών με κέντρο τον Ήλιο. Αλλά: εάν υποθέσουμε ότι η Αφροδίτη διαρκώς εκτοξεύει μικρόβια, τότε, όταν πάει να πλησιάσει τη Γή σε «κατώτερη συζυγία», ήδη τα μικροβιακά «απόνερα» έχουν φτάσει στη Γή, πρίν την ακριβή χρονική στιγμή της συζυγίας.

[Δεν έχω κάνει τον ακριβή υπολογισμό, αλλά οι ταχύτητες Αφροδίτης / Γής / υποθετικού «ρεύματος μικροβίων» είναι στην ίδια τάξη μεγέθους καί συγκρίσιμες. Εάν, μάλιστα, βάλουμε στην εικόνα καί τον Ηλιακό άνεμο, που είναι ταχύτερος (θυμηθήτε: τα μικρόβια ταξιδεύουν καβάλα σ’ αυτόν, λέει η θεωρία), τότε ένας λόγος παραπάνω να έχω δίκιο.]

Άρα, το ξέσπασμα πανδημίας μπορεί καί να έρχεται όχι σε 35 μέρες κατ’ ελάχιστο (άρθρο 2), αλλά σε σαφώς λιγώτερες· ενδεχομένως καί σε μηδέν μέρες, δηλαδή ταυτόχρονα με τη στιγμή της συζυγίας.

Πράγμα, όμως, που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ.

. . . . . . . . . . .

Ένα ακόμη στοιχείο, που με βάζει σε υποψίες, είναι ότι αυτή η θεωρία ευσταθεί μέν γιά τον 20ο αιώνα μΧ, αλλά όχι (τόσο πολύ) γιά προηγούμενους. Όμως, τουλάχιστον από την εφεύρεση του τηλεσκοπίου το 1608 (γιά να μην πάμε πιό πρίν, στον νεαρό Κέπλερ), είχαμε (τουλάχιστον στας Ευρώπας) συστηματικές καταγραφές καί του ουρανού, αλλά καί των καθημερινών γεγονότων, καί των επιδημιών, καί των πανδημιών. Αλλά, από τα διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία, δεν προκύπτει τόσο έντονη συσχέτιση συζυγιών καί πανδημιών.

Άααααλλα κόλπα είχαμε στον 20ο αιώνα, που δεν είχαμε στους προηγούμενους! (Υπόδειξη, γιά να καταλάβετε πού το πάω: οι θετικές επιστήμες -μεταξύ των οποίων καί η Βιολογία– άρχισαν όχι απλά να προοδεύουν θεαματικώς, αλλά να καλπάζουν από το 1850 καί μετά.)

. . . . . . . . . . .

Συνεχίζουμε τα βασανιστήρια των ψευτών. 🙂

Σε πόσες μέρες είπαμε ότι ξεσπάει πανδημία μετά τη συζυγία; 35 κατ’ ελάχιστον έως 67 (άρθρο 2), με έμφαση στις 55 (άρθρο 3).

Έλα, όμως, που το 34 (35 με …μεταμφίεση, γιά να μήν αναγνωρίζεται! 🙂 ) καί το 55 είναι διαδοχικοί όροι (ο 9ος καί ο 10ος) της ακολουθίας Φιμπονάτσι!!!!! (Δηλαδή: πάλι «μήλο», πάλι Αφροδίτη, πάλι όλο το σχετικό πλέγμα εννοιών.)

Είναι αλήθεια, πως ο γράφων χρησιμοποίησε αρκετές φορές αυτού του είδους τα Μαθηματικά, γιά να υπολογίσει χρονικά διαστήματα. Όμως, δεν γίνεται να εισάγεις τυχαιότητα ( = Ηλιακό άνεμο) στο προβλεπτικό μοντέλο σου, καί να περιμένεις αποτελέσματα με ακρίβεια χάρακα. Δηλαδή, άλλο οι δικοί μου υπολογισμοί, άλλο αυτή η περίπτωση.

Εάν, λοιπόν, θέλουμε να βρούμε τί σταθερό υπάρχει κάτω από ένα σύνολο φαινομενικώς τυχαίων τιμών (εάν υπάρχει κάτι τέτοιο εξ αρχής), καί δή, σε περιπεπλεγμένο μοντέλο πολλών παραμέτρων, τότε…

. . . . . . . . . . .

…Αναθέτουμε αλλού τη δουλειά!

Δηλαδή, καταφεύγουμε στην ισχύ των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Οι υπολογιστές δεν χρησιμεύουν μονάχα γιά την καταγραφή μεγάλων όγκων δεδομένων, αλλά καί γιά την (ταχύτατη καί ακριβέστατη) επεξεργασία τους· υπό ορισμένους δικούς μας κανόνες, εννοείται. Συνεπώς, το να ρίξει κανείς στον υπολογιστή τις μετρήσεις ενός αιώνα (καί παραπάνω), καί να του ζητήσει να βρεί περιοδικά (άρα, μελλοντικώς προβλέψιμα) αίτια μέσα σ’ αυτές, είναι αυτονόητο στην εποχή μας. Καί πανεύκολο.

Το να μήν έχει γίνει, όμως, ακόμη κάτι τέτοιο, ή να έχει γίνει ελλιπώς (απ’ όσα κατάλαβα περιηγούμενος τα ιντερνέτια), σημαίνει ότι κάποιοι φοβούνται μην αποκαλυφθούν ανεπιθύμητα γι’ αυτούς πράγματα. Βλέπετε, το μηχάνημα δεν χαμπαρίζει από συμφέροντα καί υποκριτική τέχνη!

«- Δηλαδή, ρέ Εργοδότη, θες να πείς…»

Θέλω να πω, μ’ όλη αυτή την μεγάλη προηγηθείσα συζήτηση, ότι τα (εδώ κι έναν αιώνα) ξεσπάσματα των πανδημιών δεν έχουν καμμία σχέση ούτε με Αφροδίτες, ούτε με διαστημικά μικρόβια. Είναι ανθρωπογενή. Κι όχι επειδή κάποιοι παραμένουν βρωμεροί καί άπλυτοι (όπως πχ με την επιδημία της πανούκλας στον Μεσαίωνα, όταν ψόφησε η μισή Ευρώπη λόγωι απλυσιάς), καί κολλάνε μικρόβια καί τους υπόλοιπους. Αλλά επειδή αυτοί οι κάποιοι τα προωθούν τα μικρόβια στην πιάτσα…

…αφού πρώτα τα παράγουν σε βιολογικά εργαστήρια.

«- Δηλαδή…»

«- Δηλαδή, αυτό που κατάλαβες!»

«- Μά, εσύ μας είπες ότι δέχεσαι απόλυτα τον συσχετισμό κατωτέρων συζυγιών Αφροδίτης-Ηλίου καί ξεσπασμάτων πανδημιών!»

«- Ναί, αλλά ΔΕΝ είπα πως το αίτιο των πανδημιών είναι η Αφροδίτη! Η Αφροδίτη είναι απλά η αφορμή, γιά την εξαπόλυση παθογόνων στην κοινωνία. Θα μπορούσε, όμως, εξ ίσου καλά, η αφορμή γιά εξαπόλυση παθογόνων να είναι -ξέρω ‘γώ- οι ισοπαλίες της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ.

Κατανοητό, τώρα, λιγάκι καλύτερα;»

«- Ναί, αλλά -έστω- η αφορμή, είναι η Αφροδίτη!»

Ώ, ναί!…

(συνεχίζεται)