ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΖΕ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ
Ήταν τρελός, γι’ αυτό και του ‘πρεπε η δόξα,
κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί.
Ενός τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα,
για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί.
σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή.
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες,
και δεν τιμούνε όσους έχουνε φωνή…
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ’ ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
Ήταν τρελός κι αυτοί χαράμισαν μια σφαίρα,
γιατί οι δειλοί πάντα τους άοπλους χτυπούν.
Μα, αυτός αθάνατος γυρίζει στον αγέρα
κι αυτοί οι αθάνατοι δε φεύγουν, πάντα ζουν..!
***
Από Αερικό Νότου
Την ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμόχωστου και της δεύτερης φάσης της εισβολής, δολοφονείται ο Σολωμός, λίγες μέρες μετά την δολοφονία του Τάσου.
Ο τότε διοικητής των ειδικών δυνάμεων των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής στην Κύπρο, Χασάν Κουντακσί, ανέλαβε την ευθύνη για την εντολή δολοφονίας του Σολωμού Σολωμού, στο οδόφραγμα της Δερύνειας, έξω από την Αμμόχωστο, στις 14 Αυγούστου του 1996.
Οι δολοφόνοι που πυροβόλησαν τον Σολωμό με εντολή του Κουντακσί ήταν πέντε, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο τότε αντιστράτηγος Χασάν Κουντακσί.
Η μοιραία σφαίρα στον λαιμό του προήλθε από τον λεγόμενο τότε «υπουργό Γεωργίας» του ψευδοκράτους ΚΕΝΑΝ ΑΚΙΝ. Χρήση των όπλων τους έκαναν επίσης ο Αττίλα Σαβ «αρχηγός αστυνομίας», ο Διοικητής της 28ης Μεραρχίας, υποστράτηγος Μεχμέτ Καρλί και ο ανώτερος υπαστυνόμος των ειδικών δυνάμεων Ερτάλ Εμανέτ.
Δεν ξεχνάμε ποτέ τα ονόματα των δολοφόνων..!!
Ο ΣΟΛΩΜΌΣ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ "ΤΡΕΛΟΣ" ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
Με το τσιγάρο στο στόμα, και την Ελλάδα στην καρδιά,έκοψε τον Αύγουστο στα δυο και ανέβηκε αθόρυβα τα σκαλιά της αθανασίας !
…Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου…
Τούτο εστί το αίμα μου…
"Εσύ κρεμόσουν στον ιστό
γι' αυτού του κόσμου το σωστό
κι ενώ εγώ,εγώ είχα παγώσει
αυτό το κόκκινο πανί
που σου 'χε γίνει εμμονή
ήταν γραφτό από καιρό να σε σκοτώσει"
Δίδαξε στους δειλούς παλληκαριά μαζί και ανδρειοσύνη και σήκωσε στη πλάτη του όλη την ρωμιοσύνη.
Η ηρωική του πράξη συντάραξε συθέμελα κάθε Ελληνική ψυχή ...
Σαν έτοιμος από πάντα,δεν είχε σταματημό η πράξη του ..οι αποτρεπτικές φωνές ηχούν ακόμη στα αυτιά όσων έγιναν θεατές της δολοφονίας ...
άναυδοι, μπροστά από τους τηλεοπτικούς δέκτες, γίναμε μάρτυρες πως παύουν να ηχούν στα αυτιά ενός θνητού οι γήινες φωνές και ακούει μόνο τις ιαχές των προγόνων ..
εκείνες που κάνουν τον άνθρωπο να δρασκελά τον φόβο του θανάτου και να εισέρχεται στην αιωνιότητα..
Σαν όρκος αιώνων, πραγματοποιήθηκε μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων Ελλήνων που παρακολούθησαν πόσο αθόρυβα μέσα στην απλότητα γεννιούνται οι ήρωες του..
Ίσως εκείνη την στιγμή να άκουσε την φωνή της πίστης και της Ελευθερίας..'
ίσως και πάλι να άκουσε τη φωνή της δακρυούσας πατρίδας...
ίσως και να μην άκουσε τίποτα από αυτά, αλλά να ακολούθησε εκείνη την φωνή που ηχεί μέσα στον Έλληνα όταν παραλαμβάνει το προσκλητήριο του χρέους ...
Η πιο μεγάλη στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, θαρρώ πως είναι η στιγμή που το μεγαλείο της ανθρωπιάς που το λεν φιλότιμο για την αιωνιότητα της ρωμιοσύνης κάνει τον Έλληνα να ξεπερνά τα νεφελώματα του φόβου και να παραδίδεται στο παν !!
Η ασύλληπτη στιγμή που σπάει το φράγμα του φόβου είναι αθόρυβη, κάνει την ορμή της ζωής να μοιάζει ασήμαντη μπροστά στην αγάπη για την πατρίδα.
Στη μοιραία έπαλξη της ιστορίας επέλεξε η παλαίστρα του και το τέλος του να είναι ο ιστός που κυμάτιζε το πανί του αίσχους..
Ένας αρχάγγελος της λευτεριάς ,ένας μονομάχος των αιώνων που έγινε φως ανέσπερο στα επουράνια και από το άφταστο ύψος θα λάμπει οδηγητής των Ελλήνων!
Ο Σολωμός ήταν καμωμένος από εκείνη την μαγιά των γενναίων που μετατρέπονται σε αιώνια σύμβολα.
Και ως γνήσιος Έλλην, ατρόμητος άφησε τη ζωή του εκεί στο δοκάρι που έπρεπε να κυματίζει η Ελληνική σημαία .
Αθάνατος ο Σολωμός ,αθάνατος στις καρδιές και στο μεδούλι του κάθε Έλληνα στα βάθη της μακραίωνης ελληνικής μας ιστορίας! .Με την συνοδεία των θρύλων του ελληνισμού, θα κρατάνε προσκλητήριο λευτεριάς στον ατέρμονα χρόνο και θα σαλπίζουν στους αιώνες :
"Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ"
Δεν ξεχνώ!
Δεν θέλω να ξεχάσω!Δεν ξεχνάμε ποτέ τι μας έκαναν....!! Εκδίκηση και μόνο ΕΚΔΊΚΗΣΗ!
«Νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σας
νὰ καθαρίσουμε τὸ δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σας
νὰ μπολιάσουμε το δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σας
νὰ βάψουμε τὸ δικό μας
νὰ μὴν μπορέση πιὰ ποτὲς
νὰ τὸ ξεθωριάση ὁ φόβος.
Νὰ πάρουμε τὸ τελευταῖο σας βλέμμα
νὰ μᾶς κυτάζη μὴν ξεστρατίσουμε,
νὰ πάρουμε τὴν τελευταία σας ἐκπνοὴ
νἄχουμε ὀξυγόνο ν᾽ ἀναπνέουμε
χιλιάδες χρόνια,
νὰ πάρουμε τὶς τελευταῖες σας λέξεις
νἄχουμε νὰ τραγουδᾶμε
ἀνεξάντλητα ἐμβατήρια γιὰ τὴ λευτεριά...
Μὴν πέσει σκιὰ στὸν τάφο αὐτὸ
οὔτε ἀπὸ γιασεμὶ στὸ φεγγάρι.
Ὁ τάφος αὐτὸς εἶναι γιὰ νὰ παίζη
μὲ ξίφη Αὐγουστιάτικων ἡλιαχτίνων
καὶ νὰ στέλνη διπλοὺς ἥλιους
πίσω στὸν ἥλιο.
Κι᾽ ἀκόμα ὄχι, ὁ τάφος αὐτὸς
δὲν εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τὸν ἥλιο,
ὁ ἥλιος εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τοὺς ἥλιους τους».
.Κώστας Μόντης | Τραγούδι για τον μεγάλο αδερφό μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου