. . . . . . . . . . .

vi. Φονικό πλέγμα εννοιών

Μετά τα προειρηθέντα, τα επί του θέματος συνώνυμά μας αποκτούν νέες παρέες καί επεκτείνονται σε ολόκληρο πλέγμα. Ας τα δούμε πακέτο:

  • Πεντάλφα.
  • Χρυσός αριθμός φ = 1.618 .
  • Ακολουθία Φιμπονάτσι.
  • Αφροδίτη (πλανήτης· καί θεά, ως Πάνδημος – καί το «Πάνδημος», πάλι παρεξηγημένη έννοια: ήταν η προστάτις του δήμου καί των γλεντιών, όχι ότι την …»χαιρόντουσαν» όλοι!).
  • Γνώσεις (κυρίως μαθηματικές καί τεχνολογικές).
  • Αρχαίες γνώσεις (αναμνήσεις παλαιοτέρων εποχών, πρό Κατακλυσμών).
  • Κρυμμένες, απόκρυφες γνώσεις (γιά να μην διαχυθούν οι όντως επικίνδυνες γνώσεις στον «ανεύθυνο» λαό).
  • Μήλο.

Οπότε, όταν καλείς ένα σημείο του πλέγματος, αυτομάτως καλείς καί όλα τα υπόλοιπα.

Υπάρχει ακόμη μία έννοια του συγκεκριμένου πλέγματος:

  • Αμαρτία – κυρίως, όπως εκφράζεται με το μήλο ( ; ) των πρωτοπλάστων ( ; ).

[Αλλά καί σε σημερινά, σαφώς δασκαλεμένα / χαρτζηλικωμένα / εξοπλισμένα από πονηρούς, τρισβάρβαρα πρωτόγονα μούσλιμζ: «Μπόκο χαράμ!», σου λέει. Αμαρτία η δυτική εκπαίδευση!

Πού, δηλαδή, να δούν καί τη θεά μας ολόγυμνη, τα συγκεκριμένα μαϊμούδια! Θα σαλτάρουν τελείως! Τα περιμένει πλήρες εγκεφαλικό κάψιμο!!! 🙂 ]

Μόνο που αυτή είναι έννοια μπαλλαντέρ! Διότι, πότε μετέχει στο πλέγμα, καί πότε όχι.

Πώς γίνεται αυτό;

Απλούστατα, οι αρχαίες απόκρυφες (υπερ)γνώσεις είναι μιά χαρά, όταν τις βρίσκουμε καί τις κατέχουμε εμείς (οι θρασείς παρείσακτοι), αλλά αμαρτία, όταν προσπαθείτε να τις (επαν)ανακαλύψετε εσείς (οι αυθεντικοί κάτοχοί τους, στο κάτω-κάτω)!

. . . . . . . . . . .

Καταλαβαίνετε, τώρα, τί ακριβώς ψάχνουν οι ξένοι (κυρίως οι «υπερεσίες» τους) υπό το προκάλυμμα των «αρχαιολογικών αποστολών» εν Ελλάδι (καί εν Αιγύπτωι, καί… καί…), όταν τους πιάνει η …αρχαιοπληξία; Με το συμπάθειο, αλλά χέστηκαν γιά τα αριστουργήματα της γλυπτικής, ή γιά το αν ο Όμηρος χρησιμοποιούσε ξέρω ‘γώ σπονδείους στη μέση των στίχων, ή γιά τη στενογραφία των λογιστικών «βιβλίων αποθήκης» των Μυκηναίων (γνωστής καί ως «Γραμμικής Β’ «), κτλ κτλ κτλ. Άαααλλα τους καίνε αυτούς!

[Ευτυχώς, μέχρι στιγμής -σ’ όσα ζητάνε- έχουν εισπράξει το μακρύτερον. Γι’ αυτό ξεσπάνε στο σινεμά, με σενάρια τύπου Ιντιάνα Τζόουνς.]

Γιατί, όμως, το συγκεκριμένο πλέγμα εννοιών είναι «φονικό»;

Διότι:

  • Οι ξένοι το ξέρουν άριστα, εδώ καί τουλάχιστον 200 χρόνια.
  • Όντως, φαίνεται πως πανεθνικώς μας έκανε ζημιά – τουλάχιστον σε επίπεδο ανωτέρου αιθερικού.

Απόδειξη αυτών που λέω;

Παραμονές καί πρώτες μέρες της Παλιγγενεσίας του 1821, μας έκλεψαν / κατέστρεψαν όχι μία, όχι δύο, αλλά ΤΡΕΙΣ Αφροδίτες.

  • Την Αφροδίτη της Μήλου. (Τί όνομα γιά νησί, έ;!)
  • Την Καρυάτιδα της Αφροδίτης στο Ερεχθείον. (Από αριστερά, όπως κοιτάζουμε: Ήφαιστος, Ερμής, Αφροδίτη, Γή, Άρης, Φαέθων.)

[Ήξερε άριστα, το παλιοτόμαρο, ο συφιλιδικός Σκωτσέζος ( ; ) πόρδος, το τί συμβολίζουν οι έξι Κόρες. Όπως ήξερε καί το ότι υπάρχει ο πλανήτης Ήφαιστος.

Την Καρυάτιδα του Φαέθωνα την κατέστρεψε -διαπράττοντας «συμπαθητική μαγεία» (δες πχ εδώ κι εδώ περί του όρου)- με σφυρί καί πριόνι, γιά να μοιάζει στη σημερινή κατάσταση του Φαέθωνα… κι αφού επιβεβαίωσε (από τον Γκιουζέπε Πιάτσι, που τους ανακάλυψε) τα όσα διάβασε (σε -καί τότε, καί σήμερα- απόκρυφη βιβλιογραφία στην κατοχή του), γιά την ύπαρξη των αστεροειδών της ζώνης του πάλαι ποτέ Φαέθωνα.

Αν καί το -επιεικώς- χαζοχαρούμενο «νέο μουσείο Ακρόπολης» λέει πως το κεφάλι της Καρυάτιδας του Φαέθωνα καταστράφηκε …από βόμβα! Ναί, οι βόμβες κάνουν τέλειες κάθετες τομές στο μάρμαρο, κι όχι τα πριόνια καί οι σφήνες των λιθοξόων! Στα παιδάκια σας αυτά τα παραμύθια, ημιαγράμματοι βάνδαλοι, που υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας!]

  • Καί την Εσκή Τζουμά στη Θεσσαλονίκη, που είναι η μοναδική εκκλησία μας, που κατεδαφίσανε οι Οθωμανοί μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821, καθ’ υπόδειξη καί απαίτηση των ιουδαίων της πόλης.

[Εσκή Τζουμά = Παλαιά (Αγία) Παρασκευή, στα Τουρκικά. Η Αγία Παρασκευή, με τα βγαλμένα μάτια, κουβαλάει τον συμβολισμό της Αποστροφίας Αφροδίτης, που δεν θέλει να βλέπει το κακό. Ακριβώς όπως τα τρία σοφά μαϊμουδάκια της Ανατολής, που δεν βλέπουν, δεν ακούνε, δεν λένε κακό.]

. . . . . . . . . . .

Λεπτομέρεια: υπάρχουν δύο υποθέσεις των αρχαιολόγων, γιά το τί έκαναν / τί κρατούσαν τα (σήμερα χαμένα) χέρια της Αφροδίτης της Μήλου. Η πρώτη λέει ότι το ένα κρατούσε έναν καθρέφτη, καί το άλλο κρατούσε / ανακάτευε τα μαλλιά της (όπως κάνει κάθε γυναίκα, που κοιτάζεται στον καθρέφτη). Η άλλη λέει ότι κρατούσε ένα μήλο, ίσως με αμφότερα τα χέρια της.

Προσωπικώς, συντάσσομαι με τη δεύτερη υπόθεση. Το βλέμμα της θεάς δεν είναι βλέμμα γυναίκας, που ελέγχει την ομορφιά της.

. . . . . . . . . . .

Η αφαίρεση από τη Νέα Ελλάδα (επάνω στη γέννησή της!) των τριών αυτών Αφροδιτών συμβολικώς λέει (σχεδόν προστάζει) ότι εμείς, οι σημερινοί Έλληνες, οι μετά το 1821, δεν έχουμε… καί, κατά τη γνωμάρα των ξένων δεν πρέπει να έχουμε σχέση με το απώτερο καί απώτατο παρελθόν μας ως έθνους.

[Στα πλαίσια αυτής της νοοτροπίας, πόσοι καί πόσοι ξένοι ηγέτες δεν θεώρησαν εαυτούς συνεχιστές της αρχαίας Ελλάδας καί του Βυζαντίου, αγνοώντας παντελώς τους «φυσικούς κληρονόμους» των αρχαίων ημών!… Μέχρι κι ο Μεχμέτ Β’ «Πορθητής», κι ο Χίτλερ με τους ναζιστές του!]

Πράγμα που -πρώτος μετά το 1828- μας το πέταξε στα μούτρα ο λαδωμένος (υπό Μέττερνιχ) Φαλλμεράϋερ, κι επαναλαμβάνουν αρκετοί ηλίθιοι μέχρι σήμερα.

Βέβαια, το εργαστήριο άλλα λέει: ότι το DNA μας είναι το ίδιο με των αρχαίων ημών, ως έθνος συνεχίζουμε να είμαστε ακριβώς το ίδιο. (Δεν θέλει καί πολύ ψάξιμο η επιβεβαίωση: έχουμε ακριβώς τα ίδια ελαττώματα με τους αρχαίους ημών! 🙂 ) Αλλά, πρώτον, οι ηλίθιοι είναι απτόητοι, καί δεύτερον, οι πονηροί πάνε να μας αποσπάσουν την προσοχή από το ότι επιτίθενται επιτυχώς στο μυαλό καί την ψυχή μας… γι’ αυτό σήμερα γεμίσαμε προδότες καί αποβλακωμένους… που στην καλύτερη περίπτωση ο εθνικισμός των τελευταίων ικανοποιείται με το ίδιο DNA… (ο δικός μου, καθόλου – αν καί, ειλικρινά, θα με πείραζε να μην ήταν ίδιο) …ενώι στην πράξη ψηφίζουν παλιανθρώπους, γιά να βολευτούν – καί καταπίνουν τα πάντα αδιαμαρτύρητα.

[Βλέπε «εμβόλια», ή την πλημμυρίδα των λάθρο, γιά την οποία: «- Έ, δεν τρέχει τίποτε, μωρέ!».

Σωστά. Μόνον όταν κάνουν εξάσκηση απάνω σας τα λάθρο, καί τρέξει το αίμα σας από τις καρωτίδες σας, θα τρέξει κάτι.]

Κι αν πείς κι από πνευματικά ενδιαφέροντα… θεωρούν «τέχνη» το υβρεολόγιο του κάθε αγράμματου πίθηκα «τράππερ»· αντιθέτως, ας πούμε την Ιστορία, έ; Ποιός τη χέζει την Ιστορία!…

. . . . . . . . . . .

Ειρήσθω, ακόμη, ότι στο ωροσκόπιο του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (3 Φεβρουαρίου 1830), το οποίο θεωρείται από τους περισσότερους (πλήν Παλαιού, καί πολύ καλά κάνει! – εξέθεσε την άποψή του εδώ) ως η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως της Νέας Ελλάδας, η Αφροδίτη βρίσκεται στους Ιχθύες, καταποπάνω στον νότιο δεσμό! (Συνεπικουρούμενη η Αφροδίτη σε γωνία 60 μοιρών από τον Ποσειδώνα στον Αιγόκερω. Αν καί τον Ποσειδώνα δεν τον ήξεραν ακόμη το 1830.)

Με αποτέλεσμα στο ψευδοκράτος μας να γίνεται της κακομοίρας από ενάλια αρχαιοκαπηλεία!

. . . . . . . . . . .

Νά, λοιπόν, γιατί το συγκεκριμένο πλέγμα εννοιών είναι φονικό!

Όμως, πιστεύω ακράδαντα πως οι Έλληνες θα έχουμε την τελευταία λέξη… καί, δεν κρατιέμαι, θα το πω: θεωρώ πως, όταν απελευθερωθεί οριστικώς η Ελλάδα, θα βρεθεί κι άλλο άγαλμα της Αφροδίτης, παρόμοιο με το της Μήλου. Μή σου πω, κι από τον ίδιο γλύπτη, με την ίδια νοοτροπία (σωματότυπο θεάς, κόμμωση, κτλ). Αλλά, εντελώς χωρίς ρούχα αυτό.

[Βρέ, ποιόν πεσμένο χιτώνα! Καταντίπ τίποτις! 🙂 Ούτε σαγιονάρες δεν θα φοράει το κορίτσι μας!]

Όπως καί η Αλήθεια δεν φοράει τίποτε απολύτως.

Τώρα, με ποιό σκεπτικό συνεπέρανα τα παραπάνω, μή ρωτάτε.

. . . . . . . . . . .

vii. Έτερη ερμηνεία

Ο μύθος με το μήλο της Έριδος είναι γνωστός· να μην τον επαναλάβω. Πλήν όμως, μετά τα προειρηθέντα, μποορούμε να τον αντιληφθούμε καί κάπως διαφορετικά.

Κατ’ αρχήν, καί μόνον η παρουσία του Πάρη ως προσκεκλημένου στον γάμο του Πηλέα καί της Θέτιδας ήταν προσβλητική. Οι Τρώες θα μπορούσαν να είχαν στείλει έναν πιό σοβαρό πρίγηπά τους, κι όχι τον γιδοβάτη. Πιστεύω ότι ο Πάρης ήταν νόθος γυιός του Πριάμου (με καμιά Χαλδαία δούλα), γι’ αυτό καί τον ξαπόστειλε να μεγαλώσει στα βουνά με τους τσοπάνηδες… με πρόσχημα, βέβαια, την προφητεία της Κασσάνδρας (που, υποτίθεται, δεν την πίστευε κανείς· αλλά νάααα τους πήγαινε, έτσι κι άνοιγε το στόμα της! 🙂 ), ότι αυτός θα ήταν η αιτία της καταστροφής της Τροίας. Αλλά, αυτό το συγκεκριμένο άτομο, με τον κατά πάσα βεβαιότητα αγενέστατο χαρακτήρα, έτσι κι αλλοιώς δεν έπρεπε να παρευρεθεί στον γάμο. (Παρεκτός κι αν ήρθε καί κατσικώθηκε μόνος του, καί οι υπόλοιποι δώσανε τόπο στην οργή.)

. . . . . . . . . . .

Πρίν, όμως, φτάσουμε στην κατά τη γνωμάρα μου δεύτερη ερμηνεία του μύθου, οφείλουμε ν’ αναφέρουμε μία λεπτομέρεια μέσα στη συμβατική αφήγηση, την οποία όμως οι περισσότεροι δεν προσέχουν. Ο λόγος; ότι θεωρούν τη θεά Αφροδίτη αλαφρή από μυαλά.

Κι όμως! Η θεά ξηγήθηκε πολύ ωραία, καί στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων! Αφού είδε ότι ο γιδοβάτης δεν σκέφτεται με το μυαλό, αλλά με το κάτω κέντρο αποφάσεων, δεν του δώρησε τίποτε, απ’ όσα ένας λογικός άνθρωπος θα ζητούσε. Ούτε πλούτη, ούτε μακροζωΐα, ούτε σοφία, ούτε υγεία, ούτε μιά καλή οικογένεια, ούτε ειρηνικό βίο. Αντιθέτως, τον έστειλε να ξελογιάσει μιά παντρεμένη με παιδί, καί τελικώς να μετατρέψει την Τροία σε στάχτες.

. . . . . . . . . .

Τώρα, γιά την εναλλακτική ερμηνεία:

Θεωρώ, λοιπόν, ότι, εκεί που -στο γαμήλιο τραπέζι- ήπιανε τον άμπακα καί σουρώσανε (το κρασί, μυθολογικώς, είχε ήδη γίνει μόδα παρ’ Έλλησιν μιά τριαντάρα χρόνια πρίν – με την αιματηρή έλευση του Διονύσου στη Βοιωτία), ήρθε η κουβέντα στο φιλοσοφικό παύλα θεολογικό ερώτημα:

Ποιά υποομάδα Ελλήνων από τις δύο (Μητροπολιτικοί Έλληνες καί Μικρασιάτες Τρώες) ήταν η πιό παλιά, καί άρα ποιά κατείχε πραγματικά τις αρχαίες γνώσεις ( = «μήλο»), καί επομένως ποιά ήταν η πιό σωστά πιστή σε ποιές «σωστές» αρχαιόθεν (παρά Πελασγοίς / Έλλησιν) θεότητες.

Κι εκεί, πιθανώτατα, ο Πάρης έγινε προσβλητικός, την είπε άσχημα στους (από ‘δώ Έλληνες) λοιπούς συνδαιτημόνες, καί τον σουτάρανε κακήν κακώς. (Αυτά, εννοείται πως δεν τα λένε οι αρχαίοι ημών. Προσωπικά συμπεράσματα είναι.) Οπότε, το επόμενο βήμα ήταν ο Πάρης να τα πάρει στο κρανίο, καί να μονολογεί φεύγοντας ότι θα ξανάρθει, να κάνει μεγαλύτερη ζημιά.

Πώς λένε οι επίσης γιδοβάτες (καί καμηλοβάτες καί γαϊδουροβάτες) λάθρο, ότι θά ‘ρθουν καί θα μας σφάξουν καί θα μας απαυτώσουν τις γυναίκες; Έ, ακριβώς αυτό! Γι’ αυτό καί είπα ότι ο Πάρης ήταν (από μητέρα) ταπεινής καταγωγής. Ίδιος κρονάκιας σκατιάς, με τους σημερινούς -επίσης εξ Ανατολών- κρονάκηδες «άντρακλες».

[Λοιπόν, λαθράκια, περί υμών ο λόγος τώρα – καί δώστε βάση:

Γιά μία καί μοναδική Ελληνίδα, ολόκληρη Τροία σβήστηκε απ’ τον χάρτη! Οπότε, γιά κάντε λογαριασμό τί θα γίνει, αν πειράξετε περισσότερες, όπως μας απειλείτε!…

Βάλτε το καλά αυτό στο ξεροκέφαλό σας, μαζί με τις διδαχές του προφήτη σας. Καί, φιλική συμβουλή: φύγετε ΤΩΡΑ απ’ την Ελλάδα, όπως ήρθατε! Με σαπιόβαρκες; με σαπιόβαρκες! Περπατώντας; περπατώντας! Πάντως, πάρτε δρόμο εγκαίρως.

Διότι, όταν θα είναι αργά γι’ αυτό, …θα είναι ΠΟΛΥ αργά! 😉 ]

. . . . . . . . . . .

Ως κατακλείδα της ενότητας:

Στην παλιά μορφή του ιστολογίου, είχαμε αναφέρει γιά έναν θρύλο των σημερινών Τούρκων, ότι στα θεμέλια της Αγίας Σοφίας στημΜπόλιν (όχι στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ! lol!!!) είναι θαμμένη κάποια «βασίλισσα Σοφία». Είχαμε, δέ, εξηγήσει ότι πιθανώτατα πρόκειται γιά κάποιο πανάρχαιο παλλάδιο, διότι ιστορικώς δεν υφίσταται βασίλισσα μ’ αυτό το όνομα στο Βυζάντιο.

Εάν, δέ, συνδυάσουμε με τους υπαινιγμούς του Ευριπίδη στην τραγωδία «Ελένη«, τότε πιθανώτατα ο Πάρης δεν έκλεψε την ίδια την Ελένη, αλλά κάποιο (πολύ ιερό γιά τους Έλληνες) παλλάδιο, από κάποιον (αρχαιο-Ελληνικό) ναό εκεί κοντά στο ανάκτορο του Μενελάου. Το οποίο παλλάδιο, κάνοντας δεύτερη υπόθεση, μετέφερε ο Μέγας Κωνσταντίνος στην Κωνσταντινούπολη· καί αυτό είναι, που βρίσκεται θαμμένο κάτω από την Αγία Σοφία…

…προφανώς μετά από κάποια μαγικο-θρησκευτική τελετή.

. . . . . . . . . . .

[Εάν όντως είναι έτσι, μας λείπουν ακόμη δύο «ενοχλητικές» λεπτομέρειες, τις οποίες δυστυχώς αγνοώ: είναι άγνωστο από πού το μετέφερε, καθώς καί το πώς γνώριζε την ύπαρξή του καί τον τόπο φυλάξεώς του. Διότι μεσολάβησαν 2,300 χρόνια από την εποχή του Τρωϊκού μέχρι τον Μ. Κωνσταντίνο, καί κανείς δεν ξέρει πού βρισκόταν το υποθετικό μας παλλάδιο όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

(Στη Ρώμη, αφού το κουβάλησε ο Αινείας, γιά να μην καεί μέσα στα ερείπεια της φλεγόμενης Τροίας; καί μετά το πήρε από την κρύπτη του ο Μ. Κωνσταντίνος, γιά να θεμελιώσει μυστηριακώς τη Νέα Ρώμη… αφού ως «καισαροπαπικός» αυτοκράτωρ / «Μέγιστος Ποντίφηξ» είχε δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν; Ίσως. Αλλά, η ειλικρίνεια επιβάλλει να δηλώσω άγνοια.)

Πάντως, σας πληροφορώ ότι υπάρχει παρόμοια ιστορία με κάτι δαχτυλίδια, που ταξιδεύουν διά μέσου των χιλετιών ανά τον Ελλαδικό χώρο. Δεν επεκτείνομαι, ούτε υπόσχομαι άρθρο γι’ αυτά. Όμως, σας θυμίζω την πάγια θέση μου, ότι μιά ματιά στο παρελθόν είναι πάντα αρκετά πιό εύκολη, απ’ ό,τι φαίνεται αρχικώς. Αρκεί να έχεις μάτια, να βλέπεις.

Έτσι, ένα «σκοτεινό» χάσμα μερικών χιλετιών, εξουδετερώνεται / φωτίζεται εύκολα με τη σωστή έρευνα. Αυτό πιστεύω.]

. . . . . . . . . . .

Τί ήταν, τώρα, τα παλλάδια;

[Κάνω την πάπια γιά μιά πληροφορία, που θα βρήτε στον σύνδεσμο αυτόν, διότι δεν θα τελειώσουμε ούτε του χρόνου!… ειδικά άμα ξαναξεκινήσει ο Παλαιός τις αντιρρήσεις του επί των γραφομένων στα Έπη! Καρα-lol!!!]

Ήταν (συνήθως ξύλινες καί πρωτόγονης τέχνης) πανάρχαιες μορφές ειδώλων των θεοτήτων… αλλά, ως πανάρχαιες, πάλι μας πάνε στις παλαιές απόκρυφες γνώσεις. (Που τις κρατούσε κρυφές το ιερατείο, ή ίσως το φυλετικό συμβούλιο των Ελλήνων.) Νά ‘το πάλι μπροστά μας το «μήλο»!…

…Μαζί με όλο το υπόλοιπο (φονικό) πλέγμα συγγενικών εννοιών.

Μπορούμε, δηλαδή, κάλλιστα να υποθέσουμε ότι ήταν παλλάδιο της θεάς Αφροδίτης, κι όχι της θεάς Αθηνάς, όπως υπονοεί η λέξη που το ορίζει. Νά, λοιπόν, πώς πάλι εμπλέκεται η θεά Αφροδίτη στον μύθο!

[Μόνο μή μου αρχίσετε τα ακαδημαϊκά θεολογικά… ότι, δηλαδή, ξέρω ‘γώ οι αρχαίες θεές μας στην αρχή ήταν μία, ξέρω ‘γώ η Γαία, καί μετά χώρισαν οι μορφές τους, ανάλογα με τον τομέα που προστάτευαν: η θεα-σύζυγος, η θεά-μητέρα, η θεά-κόρη… καί απουσιολόγος της τάξης, lol!!!, η θεά-γκόμενα, η θεά-γιαγιά, η θεά-γεωργός, η θεά-χίππισσα στα δάση, η θεά-αγγελιαφόρος, κτλ κτλ κτλ. Κάτσε να φτάσουμε στο συμπέρασμα του θέματος του άρθρου μας καί να το κλείσουμε!]

. . . . . . . . . . .

Αλλά, πολλά είπα επί του θέματος. Θα κάνω ένα διάλειμμα, τρώγοντας μιά μηλόπιττα! 😉

. . . . . . . . . . .

ε2. Το χρυσό μήλο – της Έριδος του κορϊδοϊού

Ήδη είπαμε πολλά γιά το χρυσό μήλο της μανδάμ Έριδος, αλλά…

«- Ρέ Εργοδότη, δεν μας είπες ακόμη το πού βρίσκεται αυτό, όσον αφορά την μετάλλαξη του κοροϊδοϊού!»

Συμφωνώ απολύτως, κι ήρθε η ώρα να το δούμε μαζί σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια!

(συνεχίζεται)