Η σημερινή κουβέντα με λίαν οικείο (καί ιδίων ενδιαφερόντων με τον γράφοντα) πρόσωπο, ξανάφερε στην επιφάνεια ένα θέμα γνωστό μας από παλιά, αν καί σε πρώτη ανάγνωση φαινομενικώς ασήμαντο:

«- Ο Τάδε ιστότοπος μάλλον θα βάλει συνδρομή, γιά να τον διαβάσεις… που τη σκεφτόταν να τη βάλει από τότε. Θυμάσαι;»

. . . . . . . . . . .

α. Πληρωμένη ανάγνωση σημαίνει οπωσδήποτε «μαγικός αυλός»;

Τώρα, βέβαια, η ανάγνωση με πληρωμή δεν είναι αφ’ εαυτής κακή· άσχετο αν εμάς, τους παλιούς στο Διαδίκτυο (καί συνηθισμένους στο δωρεάν υλικό), μας ξυνίζει. Ο χαρακτήρας του Διαδικτύου είναι από τη στιγμή της δημιουργίας του συνυφασμένος με το δωρεάν (παρεκτός από την αναγκαστική συνδρομή στον πάροχο)!… κι όποιος το αμφισβητεί, είτε είναι πιτσιρικάς, είτε (μάλλον…) ζή σε τεχνητή πραγματικότητα. Συνεπώς, κάτι μυστήριοι, που νομίζουν ότι θα το οδηγήσουν σε συνδρομητικές καί αυστηρά ελεγχόμενες πλατφόρμες καί ομάδες, απλά θα φάνε τα μούτρα τους – όσο πορωμένοι κι αν είναι οι χρήστες του ιστοτόπου τους, καί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτόν (πχ κάτι φατσομπούκια, κτλ). Θα το δήτε.

Βέβαια, οι λεβέντες που λέγαμε, ακριβώς εκεί στηρίζονται: στο στερητικό σύνδρομο των εθισμένων χρηστών. Αλλά, υπάρχουν ισχυροί αποτρεπτικοί παράγοντες, ώστε ν’ απεθιστούν καί να ξεκολλήσουν τελικώς οι χρήστες, πχ οι καθημερινές υποχρεώσεις τους (που δεν αφήνουν χρόνο γιά μάλλον περιττές ενέργειες), ή καί η επελαύνουσα φτώχεια. Αν, δηλαδή, είναι να μην έχεις να φάς, κόβεις μαχαίρι τον διαδικτυακό εθισμό σε πληρωμένες πλατφόρμες!… κι ό,τι στοίχημα θέλετε!

Όπως ακριβώς πήραν γρήγορα τον κατήφορο πχ τα πορνοσάϊτς με πληρωμή. (Όχι πως εξαφανίστηκαν τελείως, αλλά…) Να πληρώσεις μέσα στον 21ο αιώνα, γιά να δείς γυμνή γυναίκα; Σχεδόν αδιανόητο! Δεν ζούμε, δά, στα 1950!… πολλώι δέ μάλλον στα 1850, με τις πρώτες γυμνές φωτογραφήσεις των θυγατέρων της Αφροδίτης της εποχής εκείνης… που οι «μερακλήδες» τις πληρώνανε όσο-όσο καί τις αγοράζανε σχεδόν υπό συνθήκες κατασκοπευτικής μυστικοπάθειας! (Γιά να μην ρεζιλευτούν στην κοινωνία, όντας καλοί καί σεβαστοί νοικοκυραίοι! lol!!!)

[Όσοι τέτοιοι ιστότοποι συνεχίζουν να ζητάνε πληρωμή, είναι σίγουρο πως το περιεχόμενο που παρέχουν είναι αφ’ ενός τελείως διεστραμμένο, ξεφεύγοντας από την υγιή σεξουαλικότητα των δύο φύλων, αφ’ ετέρου παραβαίνει τον νόμο χοντρά: πρόκειται γιά παρουσίαση κακοποιήσεων σε διάφορα άτομα, με πρόσχημα το σέξ. Αλλά η κακοποίηση ανηλίκου ή καί ενηλίκου είναι ποινικό αδίκημα στα περισσότερα κράτη, σωστά;]

. . . . . . . . . . .

β. Διαδικτυακά ΜΜΕ

Μπορώ να πω ότι η συνδρομητική ανάγνωση είναι (κάπως) αιτιολογημένη σε κάποιες περιπτώσεις, όπως πχ σε διαδικτυακές εκδόσεις εφημερίδων. (Διότι οι γραφιάδες -της προπαγάνδας- πρέπει να βγάλουν ένα μεροκαματάκι – πέρα από την κρατική επιδότηση!) Οπότε, εναπόκειται στον αναγνώστη εάν θέλει να πληρώσει (γιά να διαβάζει χοντροκοπιές περί «κλιματικής αλλαγής», γραμμένες από άσχετα καί ουσιαστικώς αγράμματα άτομα – που γράφουν πχ «- Εσείς, να προσέχετΑΙ»!), ή όχι.

Ωστόσο, δεν βλέπω αυτή η δουλειά να έχει μέλλον. Προσωπική γνώμη, βέβαια, αλλά ο ιστορικός ρόλος των -είτε εντύπων, είτε διαδικτυακών- εφημερίδων τελείωσε. Άλλως τε, στην εποχή μας τις ειδήσεις τις μαθαίνουμε από άλλες πηγές, καί πολύ ταχύτερα. Από εκεί, όπου τις παίρνουν καί οι ίδιες οι εφημερίδες!

[Ντροπή των -κυρίως διαδικτυακών εκδόσεων των- ΜΜΕ ν’ αναπαράγουν κείμενα πχ του Τουΐττερ!… καί μετά να ζητάνε λεφτά, γιά κάτι που δεν τους ανήκει, που δεν είναι «αποκλειστικότητά τους», που δεν ζήτησαν την άδεια του συγγραφέα του, προκειμένου να το οικειοποιηθούν, καί που έτσι κι αλλοιώς παρέχεται δωρεάν. Ντροπή τους καί μόνον.]

Επίσης, τις ειδήσεις (καί τις αναλύσεις) τις μαθαίνουμε κι από άλλες πηγές, που τα συμβατικά ΜΜΕ ή δεν γνωρίζουν, ή απαξιούν να καθήσουν να διαβάσουν. (Άρα, εξ αρχής υστερούν στην ενημέρωση έναντι του ψαγμένου χρήστη του Διαδικτύου.)

Καί -κυρίως- αφιλτράριστες. Όχι λογοκριμένες κι αλλαγμένες, καταπώς αρέσουν στη μανδάμ Εξουσία. Πλην όμως, ο οποιοσδήποτε είναι ελεύθερος ν’ αποφανθεί ότι το Διαδίκτυο είναι ξέρω ‘γώ ανεύθυνο κι αναξιόπιστο… καί να θέλει να πληρώνει «έγκυρους» καί «έγκριτους» γραφιάδες, γιά να τον υπνωτίζουν. Παρά τα καραμπινάτα ψέμματα, που πολλές φορές πιάστηκαν στα πράσσα να λένε καί να γράφουν οι λεβέντες αυτοί.

. . . . . . . . . . .

Τέλος, όπως ακριβώς με την υποχρεωτική συνδρομή, το ίδιο τσινάω με κάτι διαδικτυακές εκδόσεις εφημερίδων (κυρίως αγγλοφώνων), που πάς να διαβάσεις ένα άρθρο τους (συνήθως από παραπομπή με σύνδεσμο από άλλη ιστοσελίδα), καί σου λένε: «- Ώωωωωπ!!! Ως εδώ ήταν! Αν θες να διαβάσεις κι άλλο, συνδρομή τόσο!»

Πες το απ’ την αρχή ότι θες λεφτά, ρέ γύφτο! Τί μου κλείνεις τη σελίδα στα μούτρα, αφού μ’ άφησες να διαβάσω ένα μικρό μέρος;! Άει στα σιχτήρια! Άντε ούστ, που θα ξανάρθω εγώ να διαβάσω δικά σου κείμενα!

. . . . . . . . . . .

γ. Λοιποί ιστότοποι

Μιά άλλη περίπτωση, όπου ζητάνε συνδρομή, είναι κάποιοι ιστότοποι, οι οποίοι ζητάνε χρήματα έτσι, επειδή γουστάρουν. Ή, επειδή νομίζουν ότι θα λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα.

Ισχύουν καί γι’ αυτούς τα ίδια: αν θέλει ο αναγνώστης, αν δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τα γραπτά τους, καλώς θα τους πληρώσει. Αλλοιώς, θα τους προσπεράσει.

Ούτε εδώ βρίσκω κάτι το κακό, διότι κανείς δεν σ’ εξαναγκάζει με το πιστόλι στο κεφάλι να πας να διαβάσεις διαδικτυακά γραπτά. Αν καί θεωρώ εντιμώτερο της υποχρεωτικής συνδρομής, να υπάρχει ένα μπαννεράκι, που να γράφει: «- Αν θέλετε, δώστε μας ένα μικρό ποσό. Λογαριασμός τάδε, τράπεζα τάδε.»

. . . . . . . . . . .

δ. Ιστότοποι «μυστηρίου»

Πάμε, όμως, στο (καυτό – καί καμμένο έως απανθρακώσεως) ψητό: συνδρομή γιά ιστοτόπους «μυστηρίου»!!! Αυτό, τώρα, σηκώνει πολλή συζήτηση.

. . . . . . . . . . .

Κοιτάξτε… μέχρι κάποιο σημείο, θεωρώ πως οι (ουσιαστικές) γνώσεις πρέπει να είναι δωρεάν, αλλά από εκεί καί μετά πρέπει να πληρώνονται. Πχ όπως πας σε κάποιο ωδείο, να μάθεις ένα μουσικό όργανο. Ή όπως θα πας σ’ ένα φροντιστήριο.

Βέβαια, με την ίδια λογική πρέπει καί τα πανεπιστήμια να είναι με πληρωμή. Μεγάλη κουβέντα κι αυτό, αλλά πιστεύω ότι η πληρωμή θα έκανε ένα καλό, που ειδικά στην Ελλάδα λείπει: θα ξεκαθάριζε τη σαβούρα, δηλαδή θα εμπόδιζε πχ τα (ουσιαστικώς αδιάφορα) άτομα που πάνε πανεπιστήμιο, επειδή επί κάποια χρόνια δεν έχουν με τί ν’ ασχοληθούν, δεν γουστάρουν να πάνε να δουλέψουν, καί το κορόϊδο ο πατέρας τους πρόθυμα πληρώνει τα δικά τους τα ανέμελα νεανικά γ@μήσια. (Το δέ ψευδοκράτος μας δεν εντάσσει τους φοιτητές -καί τους φαντάρους- στους καταλόγους ανέργων, άρα οι δείκτες ανεργίας «μειώνονται» με μαγικό τρόπο!)

Αυτή ακριβώς η λογική διέπει πχ τα Αμερικανικά πανεπιστήμια, καί σου λέει: αν θες ν’ αγοράσεις μιά μοτοσυκλέττα, επειδή είσαι νέος καί βράζει το αίμα σου, πρέπει να βρείς το χρήμα πρώτα! Ο έμπορος δεν θα σου τη χαρίσει δωρεάν!… επειδή εσύ είσαι νέος κι έχεις ωραία μάτια!

Κι αν τους πείς, τί γίνεται με τα νοητικώς προικισμένα παιδιά, που όμως δεν έχουν τα (όντως υπέρογκα…) λεφτά γιά τα δίδακτρα, σου απαντάνε ψυχρά ότι υπάρχουν κι οι υποτροφίες. Επομένως, κόψε τον λαιμό σου – καί, είτε βρες λεφτά, είτε δείξε πως είσαι ικανός γιά υποτροφία.

Βέβαια, αν εσύ μπορείς να βρείς δωρεάν πχ μαθήματα πιάνου (υπάρχει πάρα πολύ δωρεάν μαθησιακό υλικό στο Διαδίκτυο γιά οποιοδήποτε θέμα), κι έχεις όρεξη να διαβάσεις καί να ασκηθείς, μαγκιά σου! Δεν θα σου πεί κανείς τίποτε. Το ίδιο καί με τα πανεπιστημιακά βιβλία, μπορείς να βρείς αμέτρητο δωρεάν υλικό. Μόνο που, χωρίς πτυχίο, δεν έχεις εργασιακά δικαιώματα. Ουσιαστικώς, αυτά πληρώνεις με τα δίδακτρα – γιά να τα αποσβέσεις μετά, ως πτυχιούχος επαγγελματίας… μόνο που στην Ελλάδα το πτυχίο (ειδικά με σπουδές σε άλλη πόλη) δεν είναι πλέον «cost effective».

[Θα κάνεις απόσβεση σε μιά 20ετία περίπου· κι όπως πάει η ακρίβεια, οι τωρινές γενιές σπουδαστών θ’ αποσβέσουν τα σπουδαστικά έξοδα …όταν πάρουν σύνταξη! Ενώι, αν στα 18 σου πας σε υπαλληλική δουλειά, βγάζεις αμέσως χρήματα καθαρού κέρδους – έστω καί λίγα.]

Τέλος πάντων, μπορείς να πείς ότι τα πάντα είναι δούναι καί λαβείν. Ειδικά στην άκρως εμπορευματοποιημένη εποχή μας.

. . . . . . . . . . .

Εν πάσει περιπτώσει, η κυρίως συζήτησή μας ήταν γιά τους ιστοτόπους «μυστηρίου», που ζητάνε συνδρομή. Οι οποίοι κατά κανόνα αφήνουν ένα αναγνωστικό «μεζεδάκι» γιά τον τυχαίο / αρχάριο αναγνώστη, αλλά μετά τις «ανώτερες» γνώσεις τις έχουν κλειδωμένες. (Καί ξεκλειδώνουν μόνο με παραδάκι.)

Αυτή η συμπεριφορά, στην πιό αγαθών προθέσεων περίπτωση αιτιολογείται από την πάντα υπάρχουσα λογοκλοπή, ειδικά χωρίς ν’ αναφερθεί (καί να ενημερωθεί) η πηγή.

[Το …σπόρ αυτό εξασκείται όχι μονάχα εδώ, αλλά καί στο εξωτερικό. Όμως, δεν είναι καθόλου σωστό να σου αντιγράφουν εν ψυχρώι κείμενα, προκειμένου να γεμίζουν δικές τους σελίδες καί ιστοσελίδες ακόπως καί αδιακόπως.]

Αλλά δεν αιτιολογείται με τίποτε, αν ο κάτοχος της ιστοσελίδας ισχυρίζεται πως -με την πληρωμή- θα σου παρέχει «ανώτερες», «μυητικές» γνώσεις… διότι τότε είναι είτε απατεώνας, είτε ιδρυτής σέχτας.

Ο λόγος γιά το συμπέρασμα αυτό;

Τί «ανώτερες» γνώσεις «γιά λίγους εκλεκτούς» καί κολοκύθια τούμπανα προσφέρει ο μάγκας, αν δεν έχει διασφαλίσει ότι οι αναγνώστες του δεν θα μιλήσουν παραπέρα; Κι αυτοί συνήθως καί μιλάνε, καί πασσάρουν τους κωδικούς σε φιλαράκια τους. Άρα;…

. . . . . . . . . . .

Γιά να είμαστε ειλικρινείς, όμως, όντως υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός απατεώνα κι ενός αρχηγού σέχτας· καί είναι η εξής:

  • Ο απατεώνας απλά παρέχει γνώσεις ατάκτως ερριμμένες, καί συνήθως λειψές. Σάμπως ξέρει κι ο ίδιος τί συμπέρασμα βγαίνει απ’ όσα γράφει; (Πχ γράφει καί ξαναγράφει γιά το Μάτριξ, αλλά δεν ξέρει αν αυτό όντως υπάρχει, ή όχι· κι αν ναί, με ποιόν τρόπο το φέρνεις τούμπα. Σιγά μην το ξέρει!)

Κι αυτό δεν αλλάζει, όσο χρόνο κι αν τον πληρώνεις: του ίδιου νερόβραστου επιπέδου καί τρόπου γραφής (καί μάλλον κλεμμένα από ‘δώ κι από ‘κεί) κείμενα θα διαβάζεις απ’ αυτόν… η δέ συνδρομή θα παραμένει σταθερή. Δέκα ντάλλαρζ / γιούροζ ανά εξάμηνο, ώ αναγνώσθα, καί σε περιόδους εκπτώσεων (επειδή μας έπιασαν οι καλωσύνες), εφτάμιση!

  • Αν, τώρα, έχεις να κάνεις με σέχτα, θα διαβάζεις κείμενα πολύ καλογραμμένα, «σφιχτά», καί με γνώσεις όντως ασυνήθιστες. Τα οποία κείμενα, όσο πάνε καί θα γίνονται πιό αποκαλυπτικά / εκπληκτικά… αλλά παράλληλα θ’ αυξάνεται καί η πληρωμή, όσο αυξάνονται οι βαθμίδες «μύησης»!

Φυσικά, κάποια στιγμή θα σου ζητήσουν να πας να τους γνωρίσεις αυτοπροσώπως, διότι οι τέρμα υψηλές γνώσεις παρέχονται μονάχα προφορικώς.

Έ, λοιπόν, όλοι οι καλοπληρωτές φιλαναγνώστες θα πάνε… Να μην πάνε; Τόσα λεφτά δώκανε, να «μυηθούν»! 🙂 Αλλά εκεί ν’ αναμένουν άλλες ομορφιές: παναπεί, τεχνικές καθυποτάξεως της αφεντιάς τους, επεξεργασμένες μακροχρονίως από «υπερεσίες» – καί άγαν αποτελεσματικές. Έ, πώς αλλοιώς ο αρχηγός της σέχτας (καί γιαλαντζή μεσσίας) θα τρώει περιουσίες κορόϊδων, ή θα ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ορέξεις… αν δεν βρεί «μυημένα» πρόβατα;

Εννοείται, βέβαια, πως στη σέχτα θα υπάρξουν καί εκφοβιστικές τεχνικές (καί μάλλον καί μπράβοι), γιά να μη μιλήσεις παραέξω γιά τις «υπεργνώσεις» της. Στα αρχικά στάδια, όμως, της καθαρά διαδικτυακής επαφής γι’ ανάγνωση κειμένων, καί γιά να μη σε προγκήξουν, απλά θα σου υπόσχονται (όντως δελεαστικά) πράγματα.

Επίσης εννοείται, ότι η σέχτα θα έχει λάβει τα μέτρα της καί σε τεχνικό επίπεδο, πχ θα κοιτάζει αν μπαίνεις στον ιστότοπο από δύο διαφορετικά σημεία – που σημαίνει, ότι έδωσες τον κωδικό σε φιλαράκια σου. Οπότε, θα σου κόψει οριστικά την πρόσβαση, που να χτυπιέσαι· τα δέ λεφτά που έδωσες γιά τις «μυήσεις», πάπαλα! Σιγά μη σου τα επιστρέψει! (Αν απορείτε, όντως υπάρχουν τρόποι να σε εντοπίσει ότι είσαι εσύ, που προσπαθείς καί ξαναπροσπαθείς να μπείς στον ιστότοπο, αν καί «κομμένος».) Αντιθέτως, ο ιστότοπος του απατεώνα τεχνικώς είναι μπάτε σκύλοι αλέστε.

. . . . . . . . . . .

Όπως καταλαβαίνετε, τέτοια σημάδια μιλάνε καί λένε: «- Φύγε μακριά!» Εάν συνεχίσεις, θα φταίς καθαρά εσύ. Είναι πράγμα άκρως επικίνδυνο καί αποφευκταίο η επαφή τόσο με απατεώνες, όσο καί με σεχταίους... παρεκτός αν σας βαραίνουν τα λεφτά σας καί η προσωπική σας ελευθερία καί αξιοπρέπεια.

Τώρα, πιθανώτατα θα με ρωτήσετε πού τα ξέρω εγώ αυτά.

Τί ερώτηση!…

Μά, ζούμε στον 21ο αιώνα μΧ, καί στο Διαδίκτυο μπορείς να διαβάσεις γιά όποιο θέμα γουστάρεις! Άσε που υπάρχουν καί βίντεο, καί βιβλία πρώην μελών σεχτών, που φτύνουν δημοσίως «αρχηγούς» καί «μεσσίες»! Εδώ, υπάρχουν άτομα, που πέρασαν από πολύ χειρότερες εμπειρίες (πχ Μάρκ Ούλτρα), καί κάποια στιγμή έτυχε (ή μπόρεσαν) να την κοπανήσουν, καί μιλάνε διαρκώς! Η τυχαία σέχτα θα γλύτωνε τις αποκαλύψεις δυσαρεστημένων πρώην μελών;

Όθεν, είναι καθαρά θέμα σκαλίσματος του Διαδικτύου – καί νά ‘χεις όρεξη γιά διάβασμα. Όποιος τεμπελιάζει, απλά δεν μαθαίνει τίποτε.

. . . . . . . . . . .

Καί γιά να τελειώνουμε με το θέμα: ξαναλέω πως οι όντως υψηλές γνώσεις (γιά καλό, ή γιά κακό) μεταδίδονται μονάχα προφορικώς. Επίσης, οι πραγματικοί μύστες δεν κάθονται να γράφουν κατεβατά στο Διαδίκτυο (ή σε βιβλία, παλιότερα), είτε με πληρωμή, είτε τζάμπα. Πάντα επιδιώκουν προσωπική επαφή εξ αρχής· καί πάντα επιλέγουν τους μαθητές τους.

Πάντως, καί σύμφωνα μ’ όσα έγραψα παραπάνω, η μέν προσωπική μου γνώμη γιά τους με πληρωμή ιστοτόπους «μυστηρίου» είναι αρνητικώτατη, αλλά η συμβουλή μου γιά την αντιμετώπισή τους είναι ουδέτερη: θες πας, θες μην πας.

Δεν θα σου πω εγώ τί θα κάνεις, διότι δεν είμαι κηδεμόνας σου. Επίσης, πιστεύω απόλυτα στην γιά κάθε άνθρωπο (Θεόθεν δοσμένη) ελευθερία επιλογών.

. . . . . . . . . . .

ε. Κι εσείς, κύριε;

Εμείς… Εμείς εδώ, απλά ικανοποιούμε την τρέλλα μας. Κοπανάμε τα πλήκτρα γιά να περνάει η ώρα ευχάριστα, που λέει κι ο Παλιούρας! Τίποτε άλλο. Γι’ αυτό καί δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να βάλουμε συνδρομή.

Το μόνο μελανό σημείο, είναι πως κατά καιρούς κάποια σιχαμερά σκουλήκια θίγονται, διότι τα γραπτά μας καί η λογική μας προφανώς χαλάνε τη δημόσια εικόνα διαφόρων «αρχηγών». (Αδιάφορο αν αυτοί οι τελευταίοι πάνε, ή δεν πάνε να πλουτίσουν εις βάρος κορόϊδων.) Ίσως να τους χαλάνε καί το πορτοφόλι – τις εισπράξεις.

Όπως καί νά ‘χει, όμως, ειλικρινά στα τέτοια μου. Αφ’ ενός, κανείς δεν θα μου πεί τί θα γράφω καί πώς θα το γράφω. Αφ’ ετέρου, είμαι ένθερμος υπέρμαχος του ρητού: «- Ας πρόσεχες!»

Εάν ο άλλος είναι αγράμματος, βλάκας, τρελλός, ημιμαθής, φανατικός, παραδόπιστος, πονηρός, άσχετος… αλλά βγαίνει δημοσίως καί πάει να το παίξει «μεσσίας», όμως ατυχώς έπεσε επάνω σε δικά μου γραπτά που τον ρεζιλεύουν, απλά ας πρόσεχε. Κανείς δεν του υπέγραψε συμβόλαιο, πως η κοινωνία (κι εγώ μέσα της) είναι τα φουστάνια της μαμάς του.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ: Μιά που πάλι τό ‘φερε η κουβέντα… Οι διάφορες (ανύπαρκτες) «υπεροργανώσεις» …σωτηρίας της Ελλάδας καί του Ελληνισμού, που υπάρχουν μονάχα στα μυαλά μερικών βαρεμένων, καλά θα κάνουν ν’ αυτοκτονήσουv εγκαίρως. Δεν θα θρηνήσουμε καί πολλά μέλη τους, άλλως τε! 🙂

Διότι, το να ξεγελάς επί χρονάκια ολόκληρα τους Έλληνες (ειδικά μετά το 2010), δίνοντάς τους ελπίδες γι’ ανύπαρκτους «σωτήρες», δεν είναι κάτι που εγώ προσωπικά θα το αφήσω να περάσει έτσι.

Μία από δαύτες πρόλαβε μεν καί ψόφησε πρό των Μνημονίων του 2010, αν κι έκανε μεγάλη ζημιά μέχρι να ξεβρωμίσουμε από δαύτην: έκαψε τα πλέον δυνατά μυαλά από δύο γενιές Ελλήνων.

Αλλά, δυστυχώς, φαίνεται πως δεν τελειώσαμε οριστικώς μ’ αυτόν τον χαβά… αν καί οι πραγματικοί επνευστές τέτοιων παραμυθιών το βούλωσαν τώρα τελευταία, διότι δεν τους έπαιρνε να συνεχίσουν. Σαράντα χρόνια «έρχονται» οι Ψιψιλονοσωτήρες!… κι έμειναν στον δρόμο, επειδή κανείς δεν τους παίρνει βόλτα με …ουφοστόπ! (Κατά το: «ωτοστόπ».)

Αλλά φαίνεται πως μάλλον οι ίδιοι οι (ανύπαρκτοι) Ψίψιλον έχουν χρείαν σωτηρίας από μας, παρά το ότι τώρα ο Ελληνικός Λαός δεν έχει δεύτερο βρακί να φορέσει.

Άλλως τε, τώρα το παραμύθι που (πάλι εκ του παρασκηνίου) προωθούν οι συγκεκριμένοι λεβέντες (οι μαριονετίστες των Ψίψιλον), είναι πάλι η «σωτηρία», αλλά όχι αυτή τη φορά διά μέσου Ψίψιλον / «Ανδρομεδίων Ελλήνων» / Έψιλον Λαγού (ή Έλ Κουνέλ)· πλέον, η «σωτηρία» του πληθυσμού έρχεται μέσωι εμβολίων / «κλιματικής αλλαγής» / εγκλεισμών κατ’ οίκον / κρατικών ψηφιακών νομισμάτων.

Να παίρνουν, λοιπόν, σειρά γι’ αυτοκτονία οι επόμενοι «σωτήρες», καί…

…Άει στα σιχτήρια, όλοι τους!