ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ!ΕΝΑ ΕΒΡΑΙΚΟ ΕΡΓΟ[Η ΡΙΨΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΒΟΜΒΩΝ]!!

 

LARRY ROMANOFF: The Atomic Bomb - The Manhattan Project

Το « Σχέδιο Μανχάταν» , το αμερικανικό σχέδιο ανάπτυξης και ρίψης των πρώτων ατομικών βομβών, ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου ένα εβραϊκό έργο, από την πρώτη ενθαρρυντική επιστολή του Αϊνστάιν προς τον Ρούσβελτ για την επείγουσα ανάγκη ανάπτυξης τέτοιων όπλων, μέχρι τον Γουίλιαμ Λόρενς που κάθεται στον συγκυβερνήτη. κάθισμα κατά τον βομβαρδισμό του Ναγκασάκι. Πολλοί παρατηρητές έχουν σημειώσει ότι οι φωτογραφίες της Ομάδας του Έργου του Μανχάταν μοιάζουν με φωτογραφίες yeshiva, φωτογραφίες επετηρίδας μιας επανένωσης εβραϊκού γυμνασίου και μάλιστα η ατομική βόμβα ήταν ευρέως γνωστή στους επιστημονικούς κύκλους στις ΗΠΑ ως «The Jewish Hell-Bomb» . Ο William L. Laurence ήταν ένας Λιθουανός Εβραίος που άλλαξε το όνομά του σε Laurence και εργάστηκε για τον Bernard Baruch , έχοντας επιλεγεί "από τους επικεφαλής του έργου της ατομικής βόμβας ως μοναδικός συγγραφέας και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων» . Ως εκπρόσωπος του Baruch, ήταν ένας από τους λίγους πολίτες που επιτρεπόταν να παρακολουθήσουν τις εκρήξεις δοκιμής βομβών και ο μόνος πολίτης στο αεροσκάφος που έριξε τις ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία.

 

Ο Vannevar Bush, ο James B. Conant, ο υποστράτηγος Leslie Groves και ο συνταγματάρχης Franklin Matthias επισκέπτονται την τοποθεσία Hanford για παραγωγή πλουτωνίου-239, Ιούλιος 1945, Benton County, Ουάσιγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες. ΠΗΓΗ

 

«Ένας άλλος διαφωτιστής σε αυτό το καστ ήταν ο Δρ Τζέιμς Μπ. Κόναντ , τότε πρόεδρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ , ο οποίος είχε περάσει χρόνια αναπτύσσοντας θανατηφόρα δηλητηριώδη αέρια που θα σκότωναν περισσότερους ανθρώπους πιο αποτελεσματικά, και ο οποίος εργαζόταν πυρετωδώς για την ανάπτυξη μιας βόμβας άνθρακα για Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Ουίνστον Τσόρτσιλ , μια βόμβα «που θα είχε σκοτώσει κάθε ζωντανό ον στη Γερμανία ». Ευτυχώς, η Γερμανία παραδόθηκε προτού ο Κόναντ προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του». Ένας άλλος σκηνοθέτης του οποίου το όνομα έχει εξαλειφθεί από το καστ είναι ο George L. Harrison , ένας Εβραίος που ήταν τότε πρόεδρος της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης.και ο οποίος συμβούλεψε έντονα τον Πρόεδρο Τρούμαν να ρίξει τις βόμβες στην Ιαπωνία. Ο J. Robert Oppenheimer επιλέχθηκε από τον Baruch ως επιστημονικός διευθυντής του Manhattan Project, και προφανώς έκανε εξαιρετική επιλογή. Κατά την πρώτη επιτυχημένη έκρηξη ατομικής βόμβας στις 16 Ιουλίου 1945, «ο Οπενχάιμερ ήταν εκτός εαυτού στο θέαμα. Φώναξε: «Έγινα Θάνατος, ο Καταστροφέας των κόσμων». Πράγματι, αυτός φαινόταν να είναι ο απώτερος στόχος του Manhattan Project, να καταστρέψει τον κόσμο . Η αγαλλίαση του Oppenheimer προήλθε από τη συνειδητοποίησή του ότι τώρα ο λαός του (οι Εβραίοι) είχε αποκτήσει την απόλυτη δύναμη, μέσω της οποίας μπορούσαν να εφαρμόσουν την πενταχιλιετή επιθυμία τους να κυβερνήσουν ολόκληρο τον κόσμο».

 

Από το The Secret History Of The Atomic Bomb του Eustace Mullins :

 

«Η Επιτροπή Ερευνών Εθνικής Άμυνας, που αποτελείται από τον George L. Harrison , πρόεδρο της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης. Ο Δρ Τζέιμς Μπ. Κόναντ , πρόεδρος του Χάρβαρντ, ο οποίος είχε περάσει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύσσοντας πιο αποτελεσματικά δηλητηριώδη αέρια, και ο οποίος το 1942 είχε αναθέσει από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ να αναπτύξει μια βόμβα άνθρακα που θα χρησιμοποιηθεί στη Γερμανία, η οποία θα σκότωνε όλους ζωντανό πράγμα στη Γερμανία. Ο Conant περιγράφηκε από τον Mullins σε έγγραφα που κατατέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών το 1957, ως « ο πιο διαβόητος εγκληματίας πολέμου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ».

 

 

 

 

Ο William Laurence (αριστερά) και ο J. Robert Oppenheimer στο Trinity Site τον Σεπτέμβριο του 1945, ως μέρος ενός «σαφάρι τύπου» στα ερείπια της πρώτης ατομικής δοκιμής. Βρίσκω τις αντιθέσεις στη φυσιογνωμική τους αντίθεση συναρπαστικές. Πηγή

 

Παρά το γεγονός ότι το Σχέδιο του Μανχάταν ήταν το πιο προσεκτικά φυλαγμένο μυστικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ένας άνδρας και μόνο ένας άνδρας, είχε τη δυνατότητα να παρατηρήσει τα πάντα και να μάθει τα πάντα για το έργο. Ήταν ο Lipman Siew , ένας Λιθουανός Εβραίος που είχε έρθει στις Ηνωμένες Πολιτείες ως πολιτικός πρόσφυγας σε ηλικία δεκαεπτά ετών. Έζησε στη Βοστώνη στην οδό Lawrence St., και αποφάσισε να πάρει το όνομα του William L. Laurence. Στο Χάρβαρντ, έγινε στενός φίλος του Τζέιμς Μπ. Κόναντ και τον δίδαξε. Ο Λόρενς ήταν ο μόνος πολίτης παρών στην ιστορική έκρηξη της δοκιμαστικής βόμβας στις 16 Ιουλίου 1945. Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, κάθισε στη θέση του συγκυβερνήτη του B-29 στο μοιραίο βομβαρδισμό του Ναγκασάκι». [1]

 

 

Ο εκλεγμένος πρόεδρος Franklin Delano Roosevelt συνομιλεί με τον Bernard Baruch στο Warm Springs της Τζόρτζια, λίγο μετά την εκλογή του FDR. Πηγή

 

Με κάθε ταινία και θεατρικό παιχνίδι, μας παρέχεται μια λίστα με τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες και το καστ. Αλλά στο έργο με τίτλο «The Manhattan Project» , τα ονόματα των παραγωγών και των σκηνοθετών έχουν διαγραφεί από τα βιβλία ιστορίας. Ένα από τα πρόσωπα σε αυτό το έργο, ο γενικός παραγωγός, ήταν ο Bernard Baruch , ένας Εβραίος χρηματοδότης που ήταν «σύμβουλος» των προέδρων Wilson και Roosevelt και πράκτορας της Νέας Υόρκης των Rothschild, ο οποίος πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη των ατομικών βομβών. . Ήταν ο Baruch που επέλεξε τον Ταγματάρχη Leslie R. Groves για να ηγηθεί του έργου και,Ενώ ο Γκρόουβς πιστώνεται με τις περισσότερες αποφάσεις, ήταν ο Μπαρούχ που καθοδηγούσε τα πράγματα από τα παρασκήνια και αναμφίβολα ήταν ο Μπαρούχ και οι ευρωπαϊκές του επαφές με τους Ρότσιλντ και άλλες τραπεζικές οικογένειες που οδήγησαν στην προσφορά χρηματοδότησης . Μερικά μέλη του καστ αυτού του δράματος είναι οι J. Robert Oppenheimer, Richard Feynman, Leó Szilárd, David Greenglass, Julius Rosenberg, Murray Peshkin, Louis Slotin και Klaus Fuchs. Υπάρχουν πολλά άλλα παρόμοια ονόματα, όλοι Εβραίοι.

 

Ο Υπουργός Πολέμου Henry Stimson δίνει τα χέρια με τον στρατηγό Dwight D. Eisenhower καθώς αποχαιρετούν. Πηγή

 

Φαίνεται να είναι καλά τεκμηριωμένο ότι ο Henry Stimson , τότε Υπουργός Πολέμου των ΗΠΑ, αρνήθηκε να δεχτεί το Κιότο ως στόχο για την ατομική βόμβα λόγω της τεράστιας πολιτιστικής αξίας και της ιστορικής σημασίας αυτής της πόλης για την ιαπωνική ψυχή. Τα εύσημα για την πρόταση και την επιμονή του Κιότο ως κατάλληλου στόχου αποδίδονται γενικά στον Ταγματάρχη Groves, αλλά ήταν το αφεντικό του Groves, Bernard Baruch , που ζητούσε επίμονα να καταστραφεί το Κιότο ακριβώς λόγω της πολιτιστικής και ιστορικής του αξίας για τον ιαπωνικό λαό. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια πληγή που δεν θα επουλωθεί ποτέ. Αυτό ακριβώς έκαναν οι Εβραίοι στην Κίνα με την καταστροφή του Θερινού Παλατιού, του YuanMingYuan και της βιβλιοθήκης και της εγκυκλοπαίδειας στην Ακαδημία Hanlin,λόγω της αμέτρητης ιστορικής και πολιτιστικής τους αξίας για τους Κινέζους και για τον κόσμο. Αυτός ήταν ο ίδιος λόγος που επέλεξαν τη Δρέσδη στη Γερμανία ως ιδιαίτερη εστίαση για τον εμπρηστικό βομβαρδισμό με χαλιά – επειδή ήταν η πολιτιστική καρδιά της Γερμανίας και η απόλυτη καταστροφή της θα άνοιγε ξανά μια πληγή που δεν θα επουλωθεί ποτέ .

 

 Οι επιστήμονες του έργου S-1 (Επιτροπή Μανχάταν) μοιράζονται μια πιο ελαφριά στιγμή καθώς συζητούν τη σκοπιμότητα του κυκλοτρονίου 184 ιντσών στο Μπέρκλεϋ, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες, 29 Μαρτίου 1940. Πηγή 

 

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα στοιχεία επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό ότι η ατομική βόμβα ήταν εξ ολοκλήρου ένα εβραϊκό έργο υπό τη σταθερή διοίκηση των Εβραίων. Ο Bernard Baruch , ο οποίος απεικονίζεται ως «ο πιο ισχυρός άνδρας στην Αμερική» εκείνη την εποχή, επέλεξε προσωπικά τον Oppenheimer για να ηγηθεί του Manhattan Project, ο οποίος επέλεξε τον Groves ως διευθυντή έργου και ο οποίος επέλεξε προσωπικά την Ιαπωνία ως αποδέκτη αυτού του πρόσφατα αναπτυγμένου εβραίου. μεγάλος, και ο οποίος επέλεξε επίσης προσωπικά τους στόχους της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι (επίσης του Κιότο, που απέτυχε). Ένα μέρος της ιστορίας που έχει βαθιά θαμμένο είναι ότι οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν όλοι από την Ιαπωνία πριν από τον πόλεμο, πρώτα από την πόλη του Ναγκασάκι και αργότερα από ολόκληρη τη χώρα. Δεδομένου ότι η Ιαπωνία είχε τον πλήρη έλεγχο της Σαγκάης εκείνη την εποχή, και δεδομένου ότι η Σαγκάη είχε ήδη ένα μεγάλο πλήθος Εβραίων που εξακολουθούσαν να συμμετέχουν στην παρωδία τους για το όπιο, η Ιαπωνία απέλασε τους Εβραίους στη Σαγκάη. Αυτή είναι η πηγή όλων των ιστοριών για 40.000 Εβραίους που τρέχουν στη Σαγκάη για να ξεφύγουν από τη Γερμανία του Χίτλερ. Υπήρχαν λίγοι ή καθόλου Εβραίοι που ταξίδεψαν στη στεριά την τεράστια απόσταση από τη Γερμανία μέσω ολόκληρης της Ρωσίας και της Σιβηρίας, μετά από όλη τη βορειοανατολική Κίνα (Μαντζουρία), μέχρι τη Σαγκάη για ασφάλεια. Ωστόσο, το θέμα είναι ότι είναι αρκετά εύλογο, αν όχι πολύ πιθανό, ότι ο Μπαρούχ επέλεξε την Ιαπωνία και το Ναγκασάκι για τις ατομικές βόμβες ως αντίποινα για την εκδίωξη των Εβραίων από την Ιαπωνία.

 

Ενρίκο Φέρμι

Οι Εβραίοι από τότε προσπάθησαν να μεταφέρουν την ευθύνη για τις ατομικές βόμβες σε άλλους. Έχω δει πολλά άρθρα Εβραίων που ισχυρίζονται ότι ήταν πραγματικά ο Enrico Fermi που ηγήθηκε της ανάπτυξης της ατομικής βόμβας, και αυτός ο ισχυρισμός είναι ένα καθαρό ψέμα. Είναι αλήθεια ότι ο Ρούσβελτ πρόσφερε στον Φέρμι 100.000 $ για να ηγηθεί του έργου ανάπτυξης, αλλά έχω δει ένα αντίγραφο μιας επιστολής από τον Φέρμι προς τον Ρούσβελτ που αρνείται την προσφορά και δηλώνει ότι κάτι τόσο κακό δεν πρέπει να επιτρέπεται να υπάρχει . [ 1α ] Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι ιστορίες σχετικά με τις ΗΠΑ που επιδιώκουν αυτήν την έρευνα από φόβο ότι η Γερμανία θα αναπτύξει πρώτα μια ατομική βόμβα, είναι όλες κατασκευασμένα σκουπίδια.Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι ο Χίτλερ είχε απαγορεύσει στους επιστήμονές του να επιδιώξουν ένα τόσο τρομερό όπλο, και έχουμε πολλές αποδείξεις ότι πολλοί Εβραίοι φυσικοί – που ήταν πρόθυμοι να αναπτύξουν ατομικές βόμβες – μετανάστευσαν στις ΗΠΑ ακριβώς επειδή πίστευαν ότι θα λάμβαναν πολύ περισσότερα ευνοϊκή υποδοχή στην Αμερική παρά στη Γερμανία.

 

Αϊνστάιν, ο άνθρωπος της ειρήνης

 

Υπήρξε μια μεγάλη εκστρατεία από τους Εβραίους υποστηρικτές του Άλμπερτ Αϊνστάιν και τους ρεβιζιονιστές απολογητές για να αποκηρύξουν την ισχυρή υποστήριξή του για την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας, ζωγραφίζοντας τον στο φανταστικό μας ιστορικό βιβλίο ως «άνθρωπο της ειρήνης» . Αλλά έχω αντίγραφα αλληλογραφίας από τον Αϊνστάιν όπου δήλωσε την πεποίθησή του ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο θα έπρεπε να κατασκευάσουν αλλά και να «επιδείξουν» την ατομική βόμβα σε μερικές δυσμενείς ξένες χώρες. Σε μια επιστολή του προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρούσβελτ, ο Αϊνστάιν έγραψε:«… μπορεί έτσι να κατασκευαστούν εξαιρετικά ισχυρές βόμβες νέου τύπου. Μια μόνο βόμβα αυτού του τύπου, που μεταφέρθηκε με βάρκα και εξερράγη σε ένα λιμάνι, θα μπορούσε κάλλιστα να καταστρέψει ολόκληρο το λιμάνι μαζί με μέρος της γύρω περιοχής. Είμαι πεπεισμένος ως προς τη σοφία και την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας των συνθηκών υπό τις οποίες αυτή και η σχετική εργασία μπορούν να πραγματοποιηθούν με μεγαλύτερη ταχύτητα και σε μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι μέχρι τώρα» . Δείτε τη φωτογραφία στη σημείωση[2] . Έτσι, κατά τη γνώμη του Αϊνστάιν, δεν ήταν μόνο σοφό και επείγον να δημιουργηθούν αυτά τα όπλα, αλλά αυτή η δημιουργία θα έπρεπε να γίνει πολύ πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερη κλίμακα, κατασκευάζοντας περισσότερες και μεγαλύτερες βόμβες από ό,τι φανταζόταν ακόμη και ο αμερικανικός στρατός εκείνη την εποχή. .

 

1948 σκηνοθετημένη φωτογραφία των φυσικών Albert Einstein και Leó Szilárd που αναδημιουργούν τη συνεργασία τους σε μια επιστολή του 1939 προς τον Franklin Roosevelt που παροτρύνει την ανάπτυξη ατομικών όπλων. Πηγή

 

Αυτή η δήλωση είναι μέρος μιας από τις επιστολές του Αϊνστάιν προς τον Ρούσβελτ, που προτείνει σε αυτόν (τον Αϊνστάιν) να «ανατεθεί το καθήκον» της διαχείρισης του έργου. Ο Ρούσβελτ αρνήθηκε τα θερμά αιτήματα του Αϊνστάιν να διαχειριστεί ή ακόμα και να συμμετάσχει στο έργο, επειδή ήταν ανοιχτό μυστικό ότι κανείς δεν τον εμπιστευόταν και το FBI είχε διεξαγάγει εκτεταμένες έρευνες εναντίον του και ένας φάκελος με την ένδειξη «Μυστικό», ανέφερε ότι ο Αϊνστάιν είχε αναφέρθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα και το Κογκρέσο, ως πολιτικά ύποπτοι. Ωστόσο, ως μια ακόμη ένδειξη για το πώς η ιστορία περιστρέφεται για να γίνει αγνώριστη από τα αληθινά γεγονότα, το περιοδικό National Geographicδημοσίευσε ένα άρθρο για τον Αϊνστάιν το 2017 υποστηρίζοντας ότι ο Χούβερ και το FBI περιφρονούσαν τον Αϊνστάιν και έφτιαξαν ένα αρχείο 1.400 σελίδων για αυτόν επειδή «ο παγκοσμίου φήμης φυσικός ήταν ειλικρινής κατά των πυρηνικών βομβών» . [ 3 ][ 4 ] Στην πραγματικότητα, το National Geographic αξίζει λίγο από τον σεβασμό που είχε κάποτε, καθώς είναι μια από τις χειρότερες δημοσιεύσεις στον κόσμο για την περιστροφή ιστορικών γεγονότων και αλήθειας.

 

Το δεύτερο μέρος της ίδιας επιστολής του Αϊνστάιν είναι μάλλον πιο ανησυχητικό και, εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει αναφερθεί ποτέ πουθενά δημόσια. Αποκαλύπτει ξεκάθαρα ότι ο Αϊνστάιν είχε λεπτομερείς συζητήσεις με μερικούς «πλούσιους γνωστούς» στην Ευρώπη που ήθελαν να χρηματοδοτήσουν προσωπικά την αμερικανική ανάπτυξη ατομικών βομβών από τις τσέπες τους. Ο Αϊνστάιν ενημέρωνε τον Πρόεδρο ότι είχε πρόσβαση σε αυτά τα άτομα με τα οποία είχε ήδη επιβεβαιώσει τη διαθέσιμη χρηματοδότηση, δολώνοντας τον Ρούσβελτ με μια προσφορά ότι, εάν του (Αϊνστάιν) «εμπιστευθεί» η διαχείριση του έργου της βόμβας, θα μπορούσε να φέρει την απαραίτητη χρηματοδότηση με αυτόν. Δηλώνει ότι, ως διαχειριστής έργου, ένα από τα καθήκοντά του θα ήταν: «να παρέχει κεφάλαια… μέσω των επαφών του με ιδιώτες που είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν για αυτόν τον σκοπό». Δείτε τη φωτογραφία στη σημείωση [5] .

 

Θα ήταν σκόπιμο να ρωτήσουμε ποιοι ήταν αυτοί οι «ιδιώτες» που είχαν τα χρήματα για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη των πρώτων ατομικών βομβών στον κόσμο και γιατί θα ήθελαν να χρηματοδοτήσουν προσωπικά ένα τέτοιο έργο γενοκτονίας . Ο Αϊνστάιν δεν αναφέρει αυτά τα άτομα ονομαστικά, αλλά σίγουρα θα ήταν Εβραίοι και που στην Ευρώπη (τη δεκαετία του 1930) είχαν τα χρήματα για να προσφέρουν απεριόριστη χρηματοδότηση για ένα επιστημονικό έργο, το κόστος του οποίου ήταν άγνωστο και άγνωστο, αλλά σαφώς μαζική . [6] Τα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν προέλθει μόνο από τους Ρότσιλντ και τους Εβραίους τραπεζίτες στο Σίτι του Λονδίνου. Αυτή η προσφορά δεν ήταν ήσσονος σημασίας: το έργο κόστισε πάνω από δύο δισεκατομμύρια δολάρια, τη δεκαετία του 1940, επομένως για άλλη μια φορά μπορούμε να ρωτήσουμε ποιος είχε τα χρήματα για να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο έργο.Αυτή η προσφορά δεν υποκινήθηκε από τον πατριωτισμό αλλά από την προοπτική οικονομικού κέρδους και ελέγχου τόσο της τεχνολογίας όσο και της εφαρμογής αυτής της «επιστήμης ». Μπορούμε επομένως να αναρωτηθούμε περαιτέρω ποιος θα είχε αναλάβει την ιδιοκτησία της τεχνολογίας και ποιος θα ήταν τα επιδιωκόμενα θύματα αυτής της μεγάλης προσωπικής «επένδυσης». Μπορείτε να καταλάβετε γιατί αντικείμενα όπως αυτό υποβιβάζονται στις κενές σελίδες του βιβλίου ιστορίας μας.

Πρώην Economist της NRA βλέπει τον Πρόεδρο, Ουάσιγκτον, DC, 10 Αυγούστου. Alexander Sachs, πρώην οικονομολόγος Blue Eagle στον Λευκό Οίκο σήμερα μετά από μια μακρά διάσκεψη με τον Πρόεδρο Roosevelt. Αρνήθηκε να αποκαλύψει το θέμα της ομιλίας τους. Harris & Ewing, φωτογράφος. [1936] 12 Αυγούστου. Library of Congress, Prints & Photographs Division. //hdl.loc.gov/loc.pnp/hec.33514. Πηγή

 

Ο Αϊνστάιν προτείνει αυτή η «ιδιωτική χρηματοδότηση» θα απαλλάξει τους ερευνητές από τον περιορισμό τους να βασίζονται μόνο στην πενιχρή χρηματοδότηση που είναι διαθέσιμη στα πανεπιστημιακά ερευνητικά τμήματα. Δηλώνει ότι ως υπεύθυνος έργου, ένα από τα καθήκοντά του θα ήταν: «να επιταχύνει τις πειραματικές εργασίες, οι οποίες επί του παρόντος διεξάγονται εντός των ορίων των προϋπολογισμών των πανεπιστημιακών εργαστηρίων, παρέχοντας πόρους… μέσω των επαφών του με ιδιώτες που είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν για αυτόν τον σκοπό». Σε μια ακόλουθη επιστολή, ο Αϊνστάιν έγραψε: «Δεδομένου ενός τέτοιου πλαισίου και των απαραίτητων πόρων, αυτό (τα πειράματα μεγάλης κλίμακας και η εξερεύνηση πρακτικών εφαρμογών) θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί πολύ πιο γρήγορα από ό,τι μέσω μιας χαλαρής συνεργασίας πανεπιστημιακών εργαστηρίων και κυβερνητικών τμημάτων».Η επιστολή του Αϊνστάιν στον Ρούσβελτ παραδόθηκε από τον Αλεξάντερ Σακς , έναν Ρώσο Εβραίο και τάκτορα των Ρότσιλντ και « ο οποίος προφανώς παρέδιδε τακτικά μεγάλα ποσά μετρητών στον Ρούσβελτ στον Λευκό Οίκο» . Σύμφωνα με τον Ronald Clark , (Einstein; His Life And Times, Avon, 1971), «Ο Sachs ήταν επίσης γνωστός ως σύμβουλος των Lazard Frères και Lehman Brothers, και των δύο διεθνών εβραϊκών τραπεζικών οίκων. Η παράδοση της επιστολής του Αϊνστάιν από τον Σακς στον Λευκό Οίκο έδωσε στον Ρούσβελτ να γνωρίζει ότι οι Ρότσιλντ ενέκριναν το έργο και του ευχήθηκαν να προχωρήσει ολοταχώς».

 

*

Η γραφή του κ. Ρομανόφ έχει μεταφραστεί σε 32 γλώσσες και τα άρθρα του έχουν αναρτηθεί σε περισσότερους από 150 ξενόγλωσσους ειδησεογραφικούς και πολιτικούς ιστότοπους σε περισσότερες από 30 χώρες, καθώς και σε περισσότερες από 100 πλατφόρμες αγγλικής γλώσσας. Ο Larry Romanoff είναι συνταξιούχος σύμβουλος διαχείρισης και επιχειρηματίας. Κατείχε ανώτατες διευθυντικές θέσεις σε διεθνείς εταιρείες συμβούλων και κατείχε διεθνή επιχείρηση εισαγωγών-εξαγωγών. Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Fudan της Σαγκάης, παρουσιάζοντας περιπτωσιολογικές μελέτες σε διεθνείς υποθέσεις σε ανώτερες τάξεις EMBA. Ο κ. Romanoff ζει στη Σαγκάη και αυτή τη στιγμή γράφει μια σειρά από δέκα βιβλία που σχετίζονται γενικά με την Κίνα και τη Δύση. Είναι ένας από τους συγγραφείς που συμβάλλουν στη νέα ανθολογία της Cynthia McKinney «When China Sneezes».

https://www.bluemoonofshanghai.com/