Έχω αρκετό θράσος, ώστε να θίξω ένα μέγιστο (καί καθόλου απλό) θέμα… το οποίο, κανονικά, απαιτεί ολόκληρη κοινωνιολογική διατριβή. Ωστόσο, κάποιος πρέπει να βρεθεί, να δείξει την άκρη του νήματος· κι ας συνεχίσουν το ψάξιμο οι υπόλοιποι.

Ένα μέρος της ρίζας είναι σάπιο. Άρα, κάτι πρέπει να κάνουμε επ’ αυτού.

. . . . . . . . . . .

Πρόλογος

Όταν ακούμε γιά εξισλαμισμούς, το μυαλό μας πάει στην Τουρκοκρατία, όπου πράγματι έγινε το έλα να δείς. Φυσικά, τα -με τη βία- εξισλαμισμένα παιδιά (γενίτσαροι, κοπέλλες γιά τα χαρέμια) έπαψαν ν’ ανήκουν στο Ελληνικό έθνος… όσο κι αν αυτό μας πονάει καί δεν θέλουμε να το δεχθούμε.

[Τα δέ παιδιά τους καί τα εγγόνια τους καί ούτω καθ’ εξής, δέκα φορές περισσότερο. Σας το έχω πεί… τί να την κάνουμε την ταύτιση του dna με το δικό μας, όταν το παιχνίδι παίζεται κυρίως στην ψυχή… καί η ψυχή ξεκόβεται οριστικά από τον φυλετικό κορμό; ]

Όμως, οι εξισλαμισμοί Ελλήνων δυστυχώς δεν περιορίζονται μόνο σ’ αυτή την ιστορική περίοδο. Συνέβησαν καί πρίν, συνέβησαν (καί συμβαίνουν) καί μετά. Εμείς εδώ θα παρουσιάσουμε το πώς· αλλά θα προσπαθήσουμε να βρούμε καί το γιατί. Το σημαντικώτερο! Ώστε να ελπίσουμε πως, κάποια μέρα, θα σταματήσει διά παντός το φαινόμενο αυτό. Δεν χρωστάμε τίποτε σε κανέναν, ώστε να του δίνουμε καί δικά μας άτομα.

Η ας πούμε «πρωτοτυπία» της σημερινής αφήγησής μας έγκειται στο ότι θα πάμε από το παρόν στο παρελθόν. Σας το λέω, γιά να μην παραξενευτήτε· άλλως τε, τις ρίζες ψάχνουμε – γι’ αυτό θα πάμε προς τα κάτω καί προς τα πίσω.

Επίσης, ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι -επί της ουσίας- δεν κάνω θεολογική συζήτηση (άρα, μην πεταχτεί κανείς να μου πεί ότι κάνω λάθος, δεν είναι έτσι τα πράγματα, κτλ κτλ), αλλά διατυπώνω θέσεις υπέρ του έθνους μας.

Τέλος, ξεκαθαρίζω εξ αρχής καί το ότι υποψιάζομαι πως -με το παρόν άρθρο- θα ξεσηκώσω θύελλα πανταχόθεν. Λοιπόν, δηλώνω από τώρα ότι απόψεις, τις οποίες δεν εγκρίνω, τις γράφω κατ’ ευθείαν εκεί που φανταστήκατε. Οπότε, όσοι θα θελήσουν να μου κάνουν τον δάσκαλο, ας μην κάνουν τον κόπο.

Στην ηλικία μου, καί με την πορεία ζωής που έχω διανύσει, δεν δέχομαι μαθήματα – ειδικά από ανθρώπους ημιτελείς καί ανεπαρκείς.

. . . . . . . . . . .

α1. Εισαγωγή – 1

Γιατί, όμως, ασχολούμαι ειδικά με τους εξισλαμισμούς, καί όχι με προσηλυτισμό Ελλήνων προς άλλες θρησκείες;

Διότι οι υπόλοιπες (γνωστές) θρησκείες δεν είναι επιθετικές. Δεν περιέχουν στο δόγμα τους την υποχρέωση του πιστού ν’ αλλάξει τα μυαλά των απίστων, έστω καί με το ζόρι, ή αλλοιώς να τους κόψει τα κεφάλια. (Ως άχρηστα… άμα δεν παίρνουν οι άπιστοι από φλουϊέρα. 🙂 )

Ούτε ο ινδουϊσμός είναι επιθετικός, ούτε ο βουδδισμός, ούτε ο ταοϊσμός, ούτε ο σιντοϊσμός, ούτε ο ανιμισμός των πρωτογόνων ( ; ) φυλών, ούτε ο τζαϊνισμός, ούτε… ούτε… Ακόμη κι ο ιουδαϊσμός, δεν προσηλυτίζει. Θα σε πλησιάσει, μόνο άμα πας γυρεύοντας.

Όταν, λοιπόν, βλέπεις Έλληνες να «φλερτάρουν» μ’ αυτές τις θρησκείες, αν όχι ποτέ, πολύ σπάνια θα τους δείς να προσηλυτίζονται σ’ αυτές. Η σχέση των Ελλήνων με τέτοιες θρησκείες είναι να σκαλίζουν αντικείμενα, όπως πχ η γιόγκα. Η οποία γιόγκα (μιά που το είπαμε) είναι όντως θρησκευτικό αντικείμενο γιά τους λαούς που την εφηύραν (νομίζω είναι καί θρησκεία από μόνη της), αλλά σε καμμία περίπτωση δεν θα δείς Έλληνα να παρατάει την Ορθοδοξία, επειδή μελέτησε γιόγκα, ή το Τάο, ή ο,τιδήποτε παρόμοιο. Θα τους δείς, βέβαια, να πουλάνε μούρη (επειδή κατέχουν γνώσεις, που δεν κατέχει η πλέμπα), ή να τρώνε ξέρω ‘γώ αποκλειστικά Ταϋλανδέζικο φαγητό, ή να έχουν διαμορφώσει το σπίτι τους σύμφωνα με το Φένγκ-Σούϊ, αλλά μέχρις εκεί. Αλλαξοπιστία δεν θα δείς.

Αντιθέτως, το ισλάμ είναι επικίνδυνο εξ ορισμού· ειδικά τώρα, που το εργαλειοποίησαν «κάποιοι»… όπως ακριβώς αυτοί οι «κάποιοι» το είχαν κατασκευάσει, ως αγκάθι στα πλευρά του σαφώς αρξαμένου να εξελληνίζεται πρώϊμου Βυζαντίου.

Βέβαια, τί κι αν οι ορδές του Μωάμεθ κατέλαβαν την Αλεξάνδρεια, επειδή δεν μπορούσε να την προστατέψει (καί να την ανακαταλάβει αργότερα) ο Ηράκλειος; το ισλάμ θα έπρεπε να σεμνύνεται γιά τους «Αριστοτελικούς» θεολόγους του! Αλλά ποιός να τους ξέρει αυτούς… Στα σημερινά τζιχάντια αρκούν τα φληναφήματα των αγραμμάτων φανατικών ιμάμηδων· κι ένας τρόπος ζωής («σαρία»), που καθόλου δεν ταιριάζει με την εποχή μας.

Μπερδεγουέη, όταν με τους «Αριστοτελικούς» θεολόγους της Αλεξάνδρειας άρχισε καί το ισλάμ να …εξελληνίζεται, παρενέβησαν οι Φατιμίδες με άγριες διαθέσεις, καί η δουλειά πήγε πίσω, ού μήν καί σταμάτησε εντελώς! Τί ήταν αυτοί, τώρα; «κρύπτο» Φοίνικες εκ Τυνησίας (πού βρισκόταν η Καρχηδόνα, θυμάστε; ), που έγιναν ηγεμόνες στην Αίγυπτο. Αν σας πω ότι βγάλανε διάταγμα, να σπάνε με το ραβδί τα δόντια των χασικλήδων, καταλαβαίνετε γιά τί άτομα μιλάμε…

Έτσι πάει η Ιστορία, πάντως, με τον Ελληνισμό καί τους «άλλους»: χτύπημα-αντιχτύπημα. Όποιος αναγιγνώσκει αλλοιώς την Ιστορία μας, είναι τελείως απαίδευτος.

. . . . . . . . . . .

Γιά να κλείσουμε την ενότητα: ουδόλως αποκλείω το ότι μπορεί κανείς να έχει φίλους μωαμεθανούς. Όμως, όταν ο άλλος σου το δηλώνει στα ίσα ότι είναι δυνάμει εχθρός, ότι -ευκαιρίας δοθείσης- θα σου γαμήσει τον αδόξαστο…

…τότε πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου καί να μην εφησυχάζεις καθόλου.

. . . . . . . . . . .

α2. Εισαγωγή – 2

Καί η Ορθοδοξία, κύριε;

Το ερώτημα, τα ερωτήματα, μάλλον, είναι:

  • γιατί να μην παρατήσει κανείς την Ορθοδοξία, αν θεωρεί ότι αλλού είναι καλύτερα;
  • είναι η Ορθοδοξία σωστή;

Πέρα από γενικεύσεις, του τύπου: «όλες οι θρησκείες είναι γιά τα σκουπίδια!», θα πω πως πρέπει να διακρίνουμε από τον σωρό τις θρησκείες… που δεν είναι θρησκείες! Μεταξύ των οποίων «μή-θρησκειών» θεωρώ πως συγκαταλέγεται καί η δική μας.

Θρησκείες, που δεν είναι θρησκείες… Αντίφαση;

Όχι. Όχι καλή διατύπωση. Αυτές που εννοώ, είναι -θα λέγαμε- «αγωγές» του ανθρώπου, να συμφιλιωθεί με το πεπερασμένο της ύπαρξής του καί με το άπειρο του Σύμπαντος καί του Θεού. Λίγο φιλοσοφία / θυμοσοφία, λίγο χιούμορ… Κάπως έτσι. Γιατί, νομίζετε, έγινε τόσο δημοφιλής ο Παΐσιος;

Βέβαια, πάντα ελλοχεύει ο εκφυλισμός μιάς τέτοιας θρησκείας ( ; ) προς κεριά καί λιβάνια (τυπικό αντι-παράδειγμα ο βουδδισμός), καθώς καί η (ηθελημένη; ) άγνοια των πιστών γιά τις σημαντικές πλευρές της θρησκείας τους. Νά, οι δικοί μας σήμερα σχεδόν νομίζουν ότι Ορθοδοξία σημαίνει αποκλειστικώς κομποσχοίνια καί «γεροντάδες». Την Ελληνική Πατρολογία, όμως, πόσοι την έχουν ακουστά; (Καί πόσοι να την έχουν διαβάσει κιόλας; Ελάχιστοι!)

Φυσικά, ακόμη καί η Ορθοδοξία έχει διολισθήσει σε λάθη – καί δεν μιλάω γιά πολιτικής φύσεως, πχ αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Ουκρανίας. Εννοώ πχ την υιοθέτηση του προτεστάντικου θεσμού των κατηχητικών (αν καί βγάλαμε ολόκληρη Τουρκοκρατία χωρίς αυτά!), που -όχι τυχαία- μας τον κουβάλησε εδώ προπολεμικά Ελληνοαμερικανός παπάς, αν θυμάμαι καλά.

Επίσης αντιπαράδειγμα, όλη αυτή η αυστηρότητα γιά να μην υπάρχουν προγαμιαίες σχέσεις (σέξ μόνον εντός γάμου)! Πού τα λένε αυτά; Σ’ έναν λαό, που όσο πάει καί λιγοστεύει… καί που σφάζουν / δολοφονούν όλοι, όταν βρίσκουν ευκαιρία. Εκεί τα λένε. Αν είχαν μυαλό κι αν τους ένοιαζε το έθνος μας, θά ‘καναν τα στραβά μάτια, μπας καί γεννηθεί κανα Ελληνόπουλο παραπάνω.

Ωστόσο, θέση του γράφοντος είναι ότι στην παρούσα φάση του έθνους μας, πρέπει να προσκολληθούμε στην Ορθοδοξία, σαν σε σωσίβιο. Είτε την εκτιμούμε, είτε όχι· είτε την καταλαβαίνουμε, είτε όχι. Είτε έχει γεράσει καί δεν έχει πιά δυναμική, είτε όχι. Είτε δείχνει να ενδιαφέρεται γιά το έθνος μας, είτε όχι. (Ειδικά γιά τις αρχιεπισκοπές εξωτερικού, ουδόλως τρέφω αυταπάτες…)

Οι λόγοι της έστω καί αναγκαστικής μας συμπορεύσεως με την Ορθοδοξία δεν θ’ αναλυθούν εδώ. Κρατήστε μονάχα την προτροπή. Ειδικά στις μέρες μας, την Ορθοδοξία, όπως κι αν την αντιλαμβάνεται κανείς (κομποσχοίνια, Πατρολογία, Παπαδιαμάντης, ψητά αρνιά με τσάμικα, κτλ κτλ), θεωρήστε την διακριτό γνώρισμα / «σφραγίδα προελεύσεως» του έθνους μας (ένα από τα πολλά, αλλά ισχυρώτατο) – καί μείνετε σ’ αυτή τη διατύπωση.

[Κι όσο γιά τους «αρχαιόθρησκους» συν-Έλληνες, ουδείς ψόγος. Δεν θα καθήσω να κάνω θρησκειολογική ανάλυση.

Αρκεί να συμπορεύονται μαζί με τους υπόλοιπους καθαρούς πατριώτες.]

Πάμε, όμως, να δούμε τα «μαύρα πρόβατα» του Ελληνισμού.

. . . . . . . . . . .

β1. Σημερινή εποχή

Έρχονται από το Διαδίκτυο αρκετές ειδήσεις, ότι κάποιοι Έλληνες ασπάζονται από μόνοι τους το (σουνιτικό) ισλάμ (καί, ναί, φροντίζουν να τεμαχίσουν καί το πουλάκι τους)· κι όχι μόνον αυτό, αλλά γίνονται καί φανατικοί τζιχαντιστές!!!

  • Πρώτο (αντι)παράδειγμα, σύνδεσμος ένα, σύνδεσμος δύο. (Πάει αυτός!… Δεν ξέρω αν τρώει πιλάφια, εκεί που βρίσκεται. Κι όσο γιά τις παρθένες, άσ’ το καλύτερα! lol!!!)
  • Δεύτερο (αντι)παράδειγμα. Όχι ο Καναδός, ο παρακάτω στο κείμενο. Πάει κι αυτός, μας άφησε χρόνους μαζί με τον Καναδό! (Η καζάνα με τα πιλάφια λογικά δουλεύει υπερωρίες· οι παρθένες δεν ξέρω αν …ράβονται, γιά να προλαβαίνουν τη ζήτηση! lol!!!)
  • Τρίτο (αντι)παράδειγμα. Ετούτος εδώ απλώς ασπάστηκε το σουνιτικό ισλάμ· αλλά φρόντισε να βιντεοσκοπήσει την περιτομή του, λες καί του δώσανε το βραβείο Νομπέλ, καί ήθελε να απαθανατίσει τις στιγμές!

Παρατηρούμε ότι οι εξισλαμισμοί αυτοί (που ανέφερα) αφορούν Έλληνες δεύτερης, τρίτης… μεταγενέστερης γενιάς μετανάστες πέραν του Ατλαντικού. Ίσως υπάρχουν κι άλλοι, αλλού (πχ Αυστραλία), αλλά δεν ψάχνω τώρα.

Πρίν, όμως, φτάσουμε ν’ αναρωτηθούμε το γιατί εξισλαμίζεται οικειοθελώς έστω κι ένας Έλληνας του εξωτερικού, θα ρωτήσουμε αν έχουμε σήμερα οικειοθελείς εξισλαμισμούς στην Ελλάδα.

Η απάντηση είναι πως ναί, έχουμε ελάχιστους, όσον αφορά τα άτομα που εξισλαμίστηκαν, καί παραμένουν στην Ελλάδα. Αυτά είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ωστόσο, υπάρχουν καί οι «αφανείς» οικειοθελείς εξισλαμισμοί, αν καί πάλι ολιγάριθμοι· κυρίως από κάτι ηλίθιες, που πάνε καί παντρεύονται (από …ρομαντισμό, μή χέσω!) ανατολίτες, καί μετά διαμένουν μόνιμα εκτός Ελλάδος – αλλάζοντας καί υπηκοότητα, πλην θρησκείας. (Καί μετά τον πρώτο …ρομαντισμό με τα μουσλίμια, τρώνε το ξύλο -καί το κέρατο- της αρκούδας.) Οι γονείς τους, βέβαια, τραβάνε τα μαλλιά τους· αλλά, ας το πάρουν απόφαση, όπως οι γονείς των απαγμένων παιδιών επί Τουρκοκρατίας: τα παιδιά τους πέθαναν. Τα δέ εγγόνια τους δεν είναι Ελληνάκια.

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, γιατί εξισλαμίζεται (οικειοθελώς) ένας Έλληνας του εξωτερικού;

Η απάντηση είναι απλή: επειδή νομίζει πως εκεί βρίσκει (ιδεολογικώς / θρησκευτικώς) κάτι, που του λείπει. (Πχ πλήρη αποδοχή από μιά ομάδα, διότι το ισλάμ αυτοπροσδιορίζεται ως «έθνος», ή πολεμική δράση.) Ή, επειδή νομίζει πως απαλλάσσεται (ηθικών καί άλλων) ευθυνών, που -με το στανιό- του τις φοράει καπέλλο η προγονική του Ορθοδοξία. Πράγματι (καί πολύ χοντρικά), στο ισλάμ σχεδόν δεν είναι κάποιος υπεύθυνος γιά τις πράξεις του, ή την πορεία προς τη σωτηρία της ψυχής του (η οποία σωτηρία της ψυχής δεν υπάρχει κάν στο δόγμα!)· αρκεί να κάνει την προσευχή του πέντε φορές τη μέρα, να τηρεί πχ το ραμαζάνι, κι όλα καλά! Συγχωρούνται ακόμη καί πράγματα, αδιανόητα γιά τον Δυτικό – πχ σφαγή εν ψυχρώι ενός διαφωνούντος «απίστου». Υπεύθυνος είναι μονάχα ο Θεός (ο Αλλάχ), διότι Αυτός τον έφτιαξε τον πιστό. Άμα ήθελε, ας μην τον έφτιαχνε στραβόν από χαρακτήρα! (Επαναλαμβάνω, στο περίπου όλ’ αυτά. Δεν θεολογώ, εδώ. Μιά εικόνα ζωγραφίζω. Χοντροκομμένη μεν, αλλά ευδιάκριτη.)

Βέβαια, υπάρχουν καί οι παραδοσιακοί τρόποι προσηλυτισμού: το χρήμα (γιαχωβάδες), οι αόριστες υποσχέσεις γιά κοινωνική ανέλιξη (μασώνοι), κτλ κτλ. Εδώ, όμως, μιλάμε καθαρά γιά ιδεολογία καί προπαγάνδα, την οποία ο προσηλυτιζόμενος βρίσκει του γούστου του· σε αντίθεση με την πατρογονική του θρησκεία, την οποία απορρίπτει παντελώς – ακόμη κι αν δεν την έχει γνωρίσει καλά.

Υπάρχει κι ακόμη μία παράμετρος: η τρομερή καταπίεση από την πατρική του οικογένεια· οπότε, ο νεοπροσήλυτος έχει οδηγηθεί σε ψυχική κατάσταση «να τα τινάξει όλα στον αέρα»... προκειμένου να μείνει ελεύθερος ν’ αποτυπώσει στο κοινωνικό γίγνεσθαι την καθαρά δική του προσωπική «σφραγίδα». (Δες πάλι τους συνδέσμους γιά το πρώτο αντιπαράδειγμα.) Γι’ αυτό καταλήγει τελικώς στα τζιχάντια, διότι αυτά δεν σηκώνουν πολλά-πολλά από αντιρρήσεις! 🙂

. . . . . . . . . . .

Πάντως, γιά να φτάσει ένας Έλληνας του εξωτερικού να εξισλαμιστεί οικειοθελώς, εκτός απ’ τις άλλες αιτίες (πχ όπως προείπαμε, οικογενειακή καταπίεση), αυτό σημαίνει ένα καί μόνον πράγμα: ότι δεν έχει ισχυρά ιδεολογικά ερείσματα… διότι είτε δεν του τά ‘δωσε κανένας, είτε δεν τα έψαξε (καί με τον σωστό τρόπο) μόνος του.

Κι άντε, πες ότι δεν γουστάρεις τους παπάδες· αλλά είσαι Έλληνας, γαμώτο!!! Τί να σε πείσουν, τώρα, διάφορα αγράμματα γίδγια, ν’ ακολουθήσεις τη θρησκεία τους;

Λένε ότι οι εξτρεμιστές ιμάμηδες είναι πολύ πειστικοί στο μπλά-μπλά, αλλά μαλακίες. Άμα δεν τα θέλει ο κώλος σου, ΔΕΝ πείθεσαι ούτε με το πιστόλι στο κεφάλι σου.

Δες εδώ παράδειγμα ατόμου, που φιλοδοξεί να σε κάνει να ξεχάσεις ότι είσαι απόγονος του Αχιλλέα καί των φιλοσόφων!!! Πίσω, ρέ φούστη μου!!! 🙂

Με την ευκαιρία, ο χαρακτηρισμός «γίδγια» που έδωσα, δεν είναι τυχαίος. Παρατηρήστε τη φωτογραφία, καί να σας εξηγήσω καί τη σημειολογία:

  • Το μουστάκι είναι ξυρισμένο, αλλά το μούσι φτάνει στο πάτωμα. Γιατί; διότι πρόκειται γιά τραγόγενο. Τράγος, Αιγόκερως, Κρόνος.
  • Το κεφάλι είναι επίσης ξυρισμένο, γιά να δείχνει «γέρων» / «σοφός». (Το κάνανε καί οι σαμουράϊ αυτό, αν καί μόνο στο μπροστά μέρος του κεφαλιού – γιά τον ίδιο λόγο.)
  • Το καπελλάκι δείχνει υποταγή. Σε ποιόν; μά, στον Κρόνο, φυσικά! (Βλέπε βόρειο πόλο του πλανήτη αυτού, κτλ κτλ. Πού τα ξέρανε πρό τηλεσκοπίων αυτά τα πράγματα, τα διάφορα ιερατεία; από απόκρυφες προφορικές παραδόσεις προγενέστερης φάσης υψηλού πολιτισμού – πχ, πρό Κατακλυσμού. Από ‘κεί τα ξέρανε.)

Ποιόν πραγματικό Έλληνα να πείσουν, αυτοί οι κακομοίρηδες, που το παίζουν καί φιλόσοφοι κατέχοντες τη λύση όλων των προβλημάτων του Δυτικού ανθρώπου;… Άσε μας, μωρέ!

. . . . . . . . . . .

Τα ιδεολογικά ερείσματα, τώρα, των Ελλήνων (κι όχι μόνον του εξωτερικού) είναι δύο:

  • θρησκεία του έθνους μας / θρησκείες, μάλλον, όσο τις γνωρίζουμε από την Ιστορία,
  • καί φυλετική ταυτότητα (πάλι με τη βοήθεια της Ιστορίας, αλλά όχι μόνον).

Αυτά τα δύο συνιστούν την παράδοσή μας καί μας βοηθάνε να διαμορφώσουμε την κοσμοαντίληψή μας. Ακόμη κι αν διαφωνούμε εν μέρει μ’ αυτά, πιστεύω ότι ο κάθε Έλληνας κάποια στιγμή στη ζωή του έχει αναρωτηθεί πώς καί γιατί από κατασκευαστές Παρθενώνων καταντήσαμε οι ανυπόληπτοι γύφτοι, που είμαστε σήμερα. (Ειδικά γιά τον γράφοντα, αυτό το ερώτημα είναι άκρως βασανιστικό καί θα κρατήσει μιά ζωή – όσο δεν θ’ απαντηθεί ικανοποιητικώς.) Επίσης, πιστεύω ότι ο κάθε σωστός Έλληνας: (α) θα ψάξει να βρεί απάντηση, (β) η απάντηση θα τον ενοχλήσει, (γ) από ‘κεί καί μετά θα κολλήσει σα στρείδι στην Ελληνικότητά του.

Ειδικά γιά τους Έλληνες του εξωτερικού, το να πάνε να βρούν υπαρξιακές απαντήσεις στο ισλάμ, σημαίνει ένα καί μοναδικό πράγμα: το ότι το υπόβαθρο της παράδοσής μας δεν τους το έδωσε ποτέ κανείς!

Καί καλά, το ψευδοκράτος μας το γνωρίζουμε άριστα το πόσο ανθελληνικό είναι. Σιγά μην ενδιαφερθεί γιά την τύχη των αποδήμων… πέρα από πωλητικά κολλητηλίκια. Άμ, η Εκκλησία;… (Τώρα, βέβαια, άμα περιμένει κανείς από τον Λεπιδοφόρο μεταλαμπάδευση του εθνικού φρονήματος στις νεώτερες γενιές αποδήμων, είναι ντίπ γιά τα πανηγύργια!)

Κι έτσι βρίσκονται τα πρόβατα έξω απ’ το κοπάδι, ώστε τελικά να τα τρώει ο λύκος!

Αποπροσανατολισμός, λανθασμένα (ή ανύπαρκτα) σημεία αναφοράς (φυλετικής, ή άλλης), υιοθέτηση λάθος ιδεολογιών με λάθος τρόπο… (Το τρίτο αντιπαράδειγμα γράφει πως αρχικά ήταν άθεος. Νομίζει!!! Αν πράγματι ήταν, τί δουλειά είχε να πάει στο ισλάμ; Μόνο που -ως φαίνεται- δεν του είπε κανείς τί πράγματι σημαίνει αθεΐα!) …Παρατημένα παιδιά από «μοντέρνες» οικογένειες με ξένα πρότυπα («- Στα 18 σου, άδειαζέ μας τη γωνιά, δεν έχουμε πιά υποχρέωση να σε ταΐζουμε!», λένε οι …γονείς αυτοί), κι άλλα παιδιά από -επίσης μαλακισμένες- οικογένειες «σιδηράς πειθαρχίας» άνευ λόγου… (Δες πχ το πρόσφατο παράδειγμα «νέο Κωσταλέξι» με τη γυναίκα στη Λάρισα, που η μάνα της την κλείδωσε σπίτι από τα 9 της χρόνια!)

Δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό.

. . . . . . . . . . .

Σημειώστε ότι καί αρκετοί Δυτικοί (δες αντιπαράδειγμα) παρατάνε τον χριστιανισμό, ασπάζονται το ισλάμ, καί γίνονται τζιχάντια. Εκεί, όμως, οι αιτίες είναι τελείως άλλες. Διότι, ούτε κράτη-μπάχαλα έχουν (σαν το δικό μας), ούτε την παράδοσή τους την παρατάνε τελείως προς χάριν της «μοντέρνας» Δύσης (αφού ήδη είναι …»μοντέρνοι Δυτικοί»), ούτε… ούτε. Εκεί, παίζει πολύ η γοητεία ( ; ) του αλλότριου, του «εξωτικού».

[Ειδικά οι γυναίκες, νομίζουν πως οι άρρενες μούσλιμζ δεν είναι σαν τους Δυτικούς, τους ξενέρωτους. ότι είναι κάτι σαν -υπεργ@μιάδες- άγγελοι επί Γής! Μπορεί, ωρέ γκόμενες, αλλά έχουν πολύ βαρύ χέρι καί βαράνε άσχημα! Μόνο που, μετά την απομάκρυνσιν εκ του ιμάμη στη γαμήλια αίθουσα, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται! lol!!!]

Κι από άλλες αιτίες, βέβαια, αλλά δεν θα ξεκινήσω ψυχαναλυτικό σύγγραμμα. Μόνον οι δικοί μας προσήλυτοι στο ισλάμ απόδημοι μ’ ενδιαφέρουν.

(συνεχίζεται