Έρχονται βουλευτικές εκλογές – 2
ο τί μπορεί ν’ ανακαλύψει κανείς κατά τις μετακομίσεις!… Δέ λέγεται!
Πρόσφατα παρουσιάστηκε η ανάγκη να ξεκινήσω ακόμη μία φορά μετατόπιση αντικειμένων, που -στο μεγάλο τους ποσοστό προερχόντουσαν από μετακόμιση- ώστε να καθαρίσω καί να τακτοποιήσω τον χώρο. Επειδή, όμως, πρώτα έκανα μιά “κατόπτευση” του υλικού (τί θα πάει πού), ώστε να βελτιστοποιήσω το αποτέλεσμα, με την ευκαιρία έριξα καί μιά λίγο ερευνητική ματιά στα χαρτοκιβώτια.
Έ, λοιπόν, το τί απορριπτικά φίλτρα βάζει ο εγκέφαλος, δέ λέγεται! (Καί καλά κάνει· διότι, αν κρατάει στο προσκήνιο υπερπληθώρα πληροφοριών, θα καεί.) Ξαναθυμήθηκα πρόσωπα, πράγματα, καί καταστάσεις, που κάποτε έπαιζαν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, αλλά με το διάβα των δεκαετιών τα είχα διαγράψει εντελώς απ’ τη μνήμη μου. Προβλήματα ξεχασμένα, φιλοδοξίες λανθασμένες, στόχοι ζωής που άλλαξαν…
Καί -το σημαντικώτερο- άνθρωποι! Άλλοι εν ζωήι, αλλά χαμένοι, άλλοι πεθαμένοι πιά εδώ καί πολλά χρόνια.
Νά, εδώ, όσα παιδικά μου παιχνίδια επέζησαν απ’ τα μαστροχαλαστικά μου χέρια! (Αλλά δεν ξέρω αν θα επιζήσουν κι απ’ τα παιδιά μου, που τα κληρονόμησαν ακέραια! Lol!!!)
Παρακεί, κάτι κορνιζωμένοι έπαινοι απ’ το σχολείο – που δεν κάνουν ούτε γιά παλαιοπωλείο πιά. (Ναί, ο πιό καλός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη, αλλά ποιός χέστηκε.)
Η φανταρική στολή εξόδου, τιμητικώς διατηρημένη – σε πλαστική θήκη με λεβάντα! (Μόνο που δεν χωράω σήμερα σ’ αυτήν! )
Το κλασσέρ με τους τίτλους· απολυτήρια σχολείων, πτυχίο, ξέναι γλώσσαι… Μουσικά CD (απ’ τα πρώτα που είχαν βγεί, αυθεντικά καί ακριβούτσικα τότε), κάμποσα DVD με κλασικές ταινίες (Λώρενς της Αραβίας, κτλ)… Το άλμπουμ του γάμου μου, παρατημένο καί σκονισμένο· ευτυχώς, έχασα αρκετά κιλά από τότε, καί στο διαζύγιο θα βλέπομαι. (Μπάς καί στραβωθεί καμμία, καί μ’ ερωτευτεί! Καρα-lol!!!)
Τα καροτσάκια των παιδιών στα ράφια της αποθήκης· καί καναδυό κούκλες κι αυτοκινητάκια δικά τους, απ’ τα πρώτα-πρώτα χρόνια τους, σε κατάσταση ημιδιαλύσεως.
Κι όμως, δεν πέρασαν πολά χρόνια από τότε, αλλά τί σου κάνει ο εγκέφαλος με το συναίσθημα! Αν η βρεφική ηλικία των παιδιών μου φαντάζει πιά δεκαετίες πίσω, τότε οι δικές μου αναμνήσεις απ’ τα νιάτα μου αναφέρονται σε εποχή πρό του Κατακλυσμού! Να μή σου πω επί δεινοσαύρων! Καρα-lol!!!
Πώς περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια, λοιπόν!… Άααα, νά καί το άλμπουμ με τις φωτογραφίες – πάνω στην ώρα!
Η αφεντιά μου ως βρέφος (ναί, υπήρξα! lol!!!), οι χαρούμενοι γονείς («γονέας ένα καί γονέας δύο» – lol!!!), συν το άμεσο συγγενολόϊ – μακαρίτες όλοι, πιά.
Ονομαστική γιορτή ως παιδάκι, μαζί με άλλα -τότε- πιτσιρίκια· μακαρίτες κι οι δικοί τους οι γονείς, που τα συνόδευαν.
Καμάρι πάνω στο ποδήλατο… Με φουστανέλλα στη σχολική γιορτή… Με μαγιώ στην άμμο η τρελλοπαρέα στα 15 μας…
Φοιτητής…
Φαντάρος να σφάζω πατάτες στα μαγειρεία…
Κάπου εκείνα τα χρόνια ο Σ., φάντασμα του Πατρόκλου πιά, “πάνω στη μοτοσυκλέττα, καί πίσω τ’ έριχνε σκιά”… Κι άλλος φίλος από τροχαίο, καί τρίτος «μεταστάς»…
Σε ταβερνειακή έξοδο με συναδέλφους (να ρητορεύω με ύφος: “- Δεν μιλάει το πνεύμα, αλλά το οινόπνευμα!” – lol!!!)…
Καλλιτεχνικές φωτογραφίες τοπίων με φωτογραφική μηχανή αξιώσεων, αγορασμένη απ’ τις οικονομίες μου…
Το πρώτο μου αυτοκίνητο!… Το τί χωματόδρομο έφαγε γιά εξερευνήσεις, δε λέγεται! (Όπως καί το τί είδαν τα καθίσματά του! )
Καί γυναίκες! Σε -«αδιάφορες», να μή δίνουν στόχο- σαφώς σεμνές φωτογραφίες. (Κάποιες άσεμνες, που τις επέβαλε το υπέροχο Ελληνικό καλοκαίρι, δόθηκαν πίσω – μαζί με τ’ αρνητικά.) Οι πιό πολλές απ’ αυτές τις γυναίκες, παντρεμένες εδώ καί χρόνια – με παιδιά, μεγάλα πιά.
Όλες στον καιρό τους φάνταζαν καλή προοπτική· μόνο που δεν ευοδώθηκε. Αλλ’ αλήθεια, τί θα γινόταν αν τελικά παντρευόμουνα κι έκανα οικογένεια με την…; με την…; με την…; Τί να γινότανε, μωρέ;! Ό,τι έγινε καί με τους τελικώς επιλεγμένους συζύγους τους. Πάντα ελπίζεις, βέβαια, εσύ να κάνεις το κάτι παραπάνω απ’ το μέσο τυπικό ζευγάρι, καί να μή σε φθείρει η γκρίνια κι η βαρεμάρα· αλλά δύσκολα θα ξεφύγεις. Η μεγαλύτερη προσπάθεια στον γάμο χρειάζεται γιά να υπερνικηθεί ο βαρύς ρεαλισμός του νόμου της φθοράς.
Ας είναι καλά, πάντως, όπου καί να βρίσκονται. Όλες τους!
Καί τώρα;
Τί, “τώρα”; Τώρα οι προοπτικές του μέλλοντος, διότι άνθρωπος χωρίς στόχους καί δίχως προοπτικές, πεθαίνει.
Βάψιμο καί φτιάξιμο του σπιτιού γιά τώρα, διακόσμηση όπως τη θέλω, συν η κιθάρα σε μιά γωνιά του σαλονιού, δίπλα στη βιβλιοθήκη – καί μιά κάβα με καλά κρασ(ι)ά καί σκάτς· γιά τα καλά τα φιλαράκια, όποτε με τιμήσουν κι έρθουν να περάσουμ’ όμορφα.
Διακόσμηση, έ; Χμμμ… στο Διαδίκτυο βρήκα διακοσμητικά πηχάκια σκαλισμένα· από μηχανή βέβαια, αλλά μ’ αρέσανε – όμορφα, καί σε καλή τιμή. Όταν βρώ λεφτά, θα παραγγείλω.
Αυτά γιά το άμεσο μέλλον. (Συν κανένα ποδοσφαιρικό στοίχημα με καλή απόδοση! Lol!!!) Σε λίγα χρόνια, η χοντρή έγνοια γιά την ένταξη των παιδιών στην κοινωνία των ενηλίκων. Επάγγελμα, γάμος, κτλ. Σειρά τους, τότε, «- Άμε δέ μ’ ειμές!». Τώρα είναι ακόμη στο: «- Άμες δέ γ’ εσόμεθα!»
Όλος μου ο κόσμος συνεπτυγμένος σε μερικές γραμμές.
Υπάρχουν κι άλλα, πολλά – που δεν έχουν καταγραφεί ούτε κάν σε φωτογραφίες, κι ούτε πρόκειται. Νά, ας πούμε ποτάκι σε καλοκαιρινό μπαράκι νησιού με συνοδεία ζωντανής μουσικής (καί χάζεμα του βρακιού της διπλανής, που επίτηδες σταύρωνε καί ξεσταύρωνε τα πόδια της συνεχώς), ή να χειροκροτάμε καί να χαμογελάμε όλοι μαζί (γνωστοί κι άγνωστοι) με τις εθνικές αθλητικές επιτυχίες από τηλεοράσεως… Κι άλλα τέτοια όμορφα. Πάντως, όσοι ισχυρίζονται πως η Γή μας είναι τόπος εξορίας καί βασανιστηρίων, μαλακίζονται αγρίως. Ο Παράδεισος μπορεί κάλλιστα να υπάρξει εδώ, έστω καί σε στιγμές χωρίς διάρκεια· αρκεί να το επιδιώξεις. Δεν είναι δύσκολο.
– – – – – – – –
Ελάτε, πές τε το! Το βλέπω πως εδώ καί ώρα σας κεντάει η ανησυχία!
“- Ρέ Εργοδότη, γιά βουλευτικές εκλογές δεν θά ‘γραφες; Πού ‘ν’ τες; Καί στο κάτω-κάτω, αναμνήσεις καί σχέδια έχουν κι όλοι οι υπόλοιποι, καί μάλιστα καλύτερα από τα δικά σου! Τί μας πρήζεις τόση ώρα εκτός θέματος;”
Χά χά!!! “Εκτός θέματος”; Πλάκα έχετε! Δεν στροφάρετε πολύ, δεν το πιάσατε το υπονοούμενο (το πού το πάω, δηλαδή), αλλά γι’ αυτό είμ’ εγώ εδώ!
Ένα-ένα, όμως.
Αγάπες μου, τέτοιες αναμνήσεις καί τέτοια σχέδια γιά το μέλλον ΔΕΝ έχουν όλοι σ’ αυτή τη χώρα, αλλά μονάχα οι πραγματικοί Έλληνες κι οι πραγματικές Ελληνίδες!
Μόνον εμείς μπορούμε να δώσουμε την απαιτούμενη μαγεία, ώστε να γίνουν τα πάντα πανέμορφα καί να επαναφέρουμε καταστάσεις άρρητες – έστω καί γιά λίγο.
Εξ απεναντίας, μήπως φαντάζεστε τί αναμνήσεις καί τί σχέδια γιά το μέλλον έχουν τα κομματόσκυλα, που ζητάνε την ψήφο σας; Αν δεν ξέρετε, να σας τις/τα πώ.
Ο μπαμπάς, “παράγων” που “καθαρίζει”. Το παιδί στο σχολείο σκράπας, με απουσίες, αλλά οι προοπτικές του λαμπρές. Όλα απ’ την πίσω πόρτα· βαθμοί, πτυχία… καί στο βάθος, το κόμμα.
Ο μαγκάκος δεν κάνει παρέες, παρά μόνον γιά να τις εκμεταλλευτεί. (Καί μετά, μην τον είδατε.)
Δεν ερωτεύεται τις γυναίκες, αλλά τις πηδάει γιά τη βιολογική του ανάγκη (καί γιά να τις επιδεικνύει στις εξόδους του)· καί μετά τους δίνει δρόμο, όταν τις βαρεθεί. (Όμως μή σκάτε γι’ αυτόν, πάντα φροντίζει το κόμμα γιά νέο κρέας.)
Δεν έχει γνώσεις (παρά μόνον όσες άρπαξε τ’ αυτί του από ‘δώ κι από ‘κεί), δεν τον νοιάζουν, δεν τον νοιάζουν ούτε τα βιβλία (που τα θεωρεί χάσιμο χρόνου – όπως θεωρεί μαλάκες κι όσους διαβάζουν), καί σαφώς δεν τον νοιάζει η δουλειά· αυτή είναι μονάχα γιά τα “κορόϊδα”. Όπως καί η τήρηση των νόμων.
Δεν συγκινείται με αναμνήσεις, με μουσική, με ποίηση, με την ομορφιά της Ελληνικής φύσης, ακόμη καί με την ομορφιά ενός νεοκλασικού… Δεν κολλάει σε παρέες… (Καί πώς να κολλήσει, αφού θεωρεί τους πάντες όρθια ζώα προς εκμετάλλευση; ) Παντρεύεται μονάχα από συμφέρον…
Τέτοιες “ομορφιές” κάνει.
Όπως βλέπετε, καμμία σχέση μεταξύ ημών κι αυτών. Όμως, αυτά τα ορθίως βαδίζοντα όντα, αυτά τα ανθρωποειδή, είναι ακριβώς εκείνα, που μας πρήζουν κάθε κάποια χρόνια να τα ψηφίσουμε:
Ανθρωπάκια μικρά, ασήμαντα, αγράμματα, μικρής νοημοσύνης, εν τέλει αφώτιστα από το Ελληνικό Φώς.
Ρέ, καλά τό ‘πε καί το ξανάπε, άριστα το διατύπωσε εκείνος ο Μάρκο ντέ Σάντ (πρόχειρο παράδειγμα, εδώ) : πως ο πόλεμος που έρχεται, θα είναι πόλεμος μεταξύ ζωϊκών ειδών!
Κι εσύ, Έλληνα… Εσύ, Ελληνίδα… ψηφίζοντας κάτι τέτοια ανθρωπάκια, πετάς στα σκουπίδια ό,τι αγαπάς, γινόμενος-η το ίδιο μ’ αυτά! Κατεβαίνεις στο επίπεδό τους. Κι απορώ, γιατί.
Δεν είναι τυχαίο, που κυκλοφορούν ανά το Διαδίκτυο φωτογραφίες χειροκροτούντων Βρωμά σε προεκλογικές συγκεντρώσεις· οπότε, σύγκρινε, τώρα, το πώς φέρεται ο Έλληνας κι η Ελληνίδα μπροστά πχ σε μιά όμορφη ακρογιαλιά, καί πώς οι χειροκροτούντες – το τί σκουπιδαριό αφήνουν πίσω τους. Καί πες μου: τί κοινό έχεις εσύ, Έλληνα, εσύ, Ελληνίδα, μ’ αυτόν τον συρφετό;
Τίποτε απολύτως.
Γι’ αυτό, κάτσε κι αναλογίσου το τί πας να (ξανα)διαπράξεις ελαφράι τήι καρδίαι. Κάτσε καί σκέψου πού θα ρίξεις την ψήφο σου!
Καί πράξε αναλόγως.
Υγ: Πρέπει να μας έχουν κάνει μαύρα μάγια, ως λαό. Δεν εξηγείται αλλοιώς!
Δεν εξηγείται η τόση αφασία, το τόσο πολύ “δεν τρέχει τίποτε”, να κάνουμε αρχηγούς μας άτομα, που δεν θα καταδεχόμασταν ούτε να τα φτύσουμε!
Καί ποιός είναι, μωρέ, ο ένας βλάξ αγράμματος, κι ο άλλος, κι ο παράλλος; Ποιός είναι ο απόγονος δωσιλόγων της Κατοχής; Ποιός είναι ο δήθεν πατριώτης, πού ‘χει παντρευτεί αλλοδαπή; Ποιά νομίζουν ότι είναι αυτά τα προσώπατα, γιά να τους δώσουμε καί σημασία; Στο κάτω-κάτω, αν ήταν να ροκανίζουμε το δημόσιο χρήμα, αυτή τη δουλειά την κάνουμε καί μόνοι μας· δεν χρειαζόμαστε …κυνοβουλευτικούς αντιπροσώπους!
Άει σιχτήρ, πιά!
Σύνελθε, Έλληνα! Σύνελθε, Ελληνίδα!
ο τί μπορεί ν’ ανακαλύψει κανείς κατά τις μετακομίσεις!… Δέ λέγεται!Πρόσφατα παρουσιάστηκε η ανάγκη να ξεκινήσω ακόμη μία φορά μετατόπιση αντικειμένων, που -στο μεγάλο τους ποσοστό προερχόντουσαν από μετακόμιση- ώστε να καθαρίσω καί να τακτοποιήσω τον χώρο. Επειδή, όμως, πρώτα έκανα μιά “κατόπτευση” του υλικού (τί θα πάει πού), ώστε να βελτιστοποιήσω το αποτέλεσμα, με την ευκαιρία έριξα καί μιά λίγο ερευνητική ματιά στα χαρτοκιβώτια.
Έ, λοιπόν, το τί απορριπτικά φίλτρα βάζει ο εγκέφαλος, δέ λέγεται! (Καί καλά κάνει· διότι, αν κρατάει στο προσκήνιο υπερπληθώρα πληροφοριών, θα καεί.) Ξαναθυμήθηκα πρόσωπα, πράγματα, καί καταστάσεις, που κάποτε έπαιζαν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, αλλά με το διάβα των δεκαετιών τα είχα διαγράψει εντελώς απ’ τη μνήμη μου. Προβλήματα ξεχασμένα, φιλοδοξίες λανθασμένες, στόχοι ζωής που άλλαξαν…
Καί -το σημαντικώτερο- άνθρωποι! Άλλοι εν ζωήι, αλλά χαμένοι, άλλοι πεθαμένοι πιά εδώ καί πολλά χρόνια.
Νά, εδώ, όσα παιδικά μου παιχνίδια επέζησαν απ’ τα μαστροχαλαστικά μου χέρια! (Αλλά δεν ξέρω αν θα επιζήσουν κι απ’ τα παιδιά μου, που τα κληρονόμησαν ακέραια! Lol!!!)
Παρακεί, κάτι κορνιζωμένοι έπαινοι απ’ το σχολείο – που δεν κάνουν ούτε γιά παλαιοπωλείο πιά. (Ναί, ο πιό καλός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη, αλλά ποιός χέστηκε.)
Η φανταρική στολή εξόδου, τιμητικώς διατηρημένη – σε πλαστική θήκη με λεβάντα! (Μόνο που δεν χωράω σήμερα σ’ αυτήν! )
Το κλασσέρ με τους τίτλους· απολυτήρια σχολείων, πτυχίο, ξέναι γλώσσαι… Μουσικά CD (απ’ τα πρώτα που είχαν βγεί, αυθεντικά καί ακριβούτσικα τότε), κάμποσα DVD με κλασικές ταινίες (Λώρενς της Αραβίας, κτλ)… Το άλμπουμ του γάμου μου, παρατημένο καί σκονισμένο· ευτυχώς, έχασα αρκετά κιλά από τότε, καί στο διαζύγιο θα βλέπομαι. (Μπάς καί στραβωθεί καμμία, καί μ’ ερωτευτεί! Καρα-lol!!!)
Τα καροτσάκια των παιδιών στα ράφια της αποθήκης· καί καναδυό κούκλες κι αυτοκινητάκια δικά τους, απ’ τα πρώτα-πρώτα χρόνια τους, σε κατάσταση ημιδιαλύσεως.
Κι όμως, δεν πέρασαν πολά χρόνια από τότε, αλλά τί σου κάνει ο εγκέφαλος με το συναίσθημα! Αν η βρεφική ηλικία των παιδιών μου φαντάζει πιά δεκαετίες πίσω, τότε οι δικές μου αναμνήσεις απ’ τα νιάτα μου αναφέρονται σε εποχή πρό του Κατακλυσμού! Να μή σου πω επί δεινοσαύρων! Καρα-lol!!!
Πώς περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια, λοιπόν!… Άααα, νά καί το άλμπουμ με τις φωτογραφίες – πάνω στην ώρα!
Η αφεντιά μου ως βρέφος (ναί, υπήρξα! lol!!!), οι χαρούμενοι γονείς («γονέας ένα καί γονέας δύο» – lol!!!), συν το άμεσο συγγενολόϊ – μακαρίτες όλοι, πιά.
Ονομαστική γιορτή ως παιδάκι, μαζί με άλλα -τότε- πιτσιρίκια· μακαρίτες κι οι δικοί τους οι γονείς, που τα συνόδευαν.
Καμάρι πάνω στο ποδήλατο… Με φουστανέλλα στη σχολική γιορτή… Με μαγιώ στην άμμο η τρελλοπαρέα στα 15 μας…
Φοιτητής…
Φαντάρος να σφάζω πατάτες στα μαγειρεία…
Κάπου εκείνα τα χρόνια ο Σ., φάντασμα του Πατρόκλου πιά, “πάνω στη μοτοσυκλέττα, καί πίσω τ’ έριχνε σκιά”… Κι άλλος φίλος από τροχαίο, καί τρίτος «μεταστάς»…
Σε ταβερνειακή έξοδο με συναδέλφους (να ρητορεύω με ύφος: “- Δεν μιλάει το πνεύμα, αλλά το οινόπνευμα!” – lol!!!)…
Καλλιτεχνικές φωτογραφίες τοπίων με φωτογραφική μηχανή αξιώσεων, αγορασμένη απ’ τις οικονομίες μου…
Το πρώτο μου αυτοκίνητο!… Το τί χωματόδρομο έφαγε γιά εξερευνήσεις, δε λέγεται! (Όπως καί το τί είδαν τα καθίσματά του! )
Καί γυναίκες! Σε -«αδιάφορες», να μή δίνουν στόχο- σαφώς σεμνές φωτογραφίες. (Κάποιες άσεμνες, που τις επέβαλε το υπέροχο Ελληνικό καλοκαίρι, δόθηκαν πίσω – μαζί με τ’ αρνητικά.) Οι πιό πολλές απ’ αυτές τις γυναίκες, παντρεμένες εδώ καί χρόνια – με παιδιά, μεγάλα πιά.
Όλες στον καιρό τους φάνταζαν καλή προοπτική· μόνο που δεν ευοδώθηκε. Αλλ’ αλήθεια, τί θα γινόταν αν τελικά παντρευόμουνα κι έκανα οικογένεια με την…; με την…; με την…; Τί να γινότανε, μωρέ;! Ό,τι έγινε καί με τους τελικώς επιλεγμένους συζύγους τους. Πάντα ελπίζεις, βέβαια, εσύ να κάνεις το κάτι παραπάνω απ’ το μέσο τυπικό ζευγάρι, καί να μή σε φθείρει η γκρίνια κι η βαρεμάρα· αλλά δύσκολα θα ξεφύγεις. Η μεγαλύτερη προσπάθεια στον γάμο χρειάζεται γιά να υπερνικηθεί ο βαρύς ρεαλισμός του νόμου της φθοράς.
Ας είναι καλά, πάντως, όπου καί να βρίσκονται. Όλες τους!
Καί τώρα;
Τί, “τώρα”; Τώρα οι προοπτικές του μέλλοντος, διότι άνθρωπος χωρίς στόχους καί δίχως προοπτικές, πεθαίνει.
Βάψιμο καί φτιάξιμο του σπιτιού γιά τώρα, διακόσμηση όπως τη θέλω, συν η κιθάρα σε μιά γωνιά του σαλονιού, δίπλα στη βιβλιοθήκη – καί μιά κάβα με καλά κρασ(ι)ά καί σκάτς· γιά τα καλά τα φιλαράκια, όποτε με τιμήσουν κι έρθουν να περάσουμ’ όμορφα.
Διακόσμηση, έ; Χμμμ… στο Διαδίκτυο βρήκα διακοσμητικά πηχάκια σκαλισμένα· από μηχανή βέβαια, αλλά μ’ αρέσανε – όμορφα, καί σε καλή τιμή. Όταν βρώ λεφτά, θα παραγγείλω.
Αυτά γιά το άμεσο μέλλον. (Συν κανένα ποδοσφαιρικό στοίχημα με καλή απόδοση! Lol!!!) Σε λίγα χρόνια, η χοντρή έγνοια γιά την ένταξη των παιδιών στην κοινωνία των ενηλίκων. Επάγγελμα, γάμος, κτλ. Σειρά τους, τότε, «- Άμε δέ μ’ ειμές!». Τώρα είναι ακόμη στο: «- Άμες δέ γ’ εσόμεθα!»
Όλος μου ο κόσμος συνεπτυγμένος σε μερικές γραμμές.
Υπάρχουν κι άλλα, πολλά – που δεν έχουν καταγραφεί ούτε κάν σε φωτογραφίες, κι ούτε πρόκειται. Νά, ας πούμε ποτάκι σε καλοκαιρινό μπαράκι νησιού με συνοδεία ζωντανής μουσικής (καί χάζεμα του βρακιού της διπλανής, που επίτηδες σταύρωνε καί ξεσταύρωνε τα πόδια της συνεχώς), ή να χειροκροτάμε καί να χαμογελάμε όλοι μαζί (γνωστοί κι άγνωστοι) με τις εθνικές αθλητικές επιτυχίες από τηλεοράσεως… Κι άλλα τέτοια όμορφα. Πάντως, όσοι ισχυρίζονται πως η Γή μας είναι τόπος εξορίας καί βασανιστηρίων, μαλακίζονται αγρίως. Ο Παράδεισος μπορεί κάλλιστα να υπάρξει εδώ, έστω καί σε στιγμές χωρίς διάρκεια· αρκεί να το επιδιώξεις. Δεν είναι δύσκολο.
– – – – – – – –
Ελάτε, πές τε το! Το βλέπω πως εδώ καί ώρα σας κεντάει η ανησυχία!
“- Ρέ Εργοδότη, γιά βουλευτικές εκλογές δεν θά ‘γραφες; Πού ‘ν’ τες; Καί στο κάτω-κάτω, αναμνήσεις καί σχέδια έχουν κι όλοι οι υπόλοιποι, καί μάλιστα καλύτερα από τα δικά σου! Τί μας πρήζεις τόση ώρα εκτός θέματος;”
Χά χά!!! “Εκτός θέματος”; Πλάκα έχετε! Δεν στροφάρετε πολύ, δεν το πιάσατε το υπονοούμενο (το πού το πάω, δηλαδή), αλλά γι’ αυτό είμ’ εγώ εδώ!
Ένα-ένα, όμως.
Αγάπες μου, τέτοιες αναμνήσεις καί τέτοια σχέδια γιά το μέλλον ΔΕΝ έχουν όλοι σ’ αυτή τη χώρα, αλλά μονάχα οι πραγματικοί Έλληνες κι οι πραγματικές Ελληνίδες!
Μόνον εμείς μπορούμε να δώσουμε την απαιτούμενη μαγεία, ώστε να γίνουν τα πάντα πανέμορφα καί να επαναφέρουμε καταστάσεις άρρητες – έστω καί γιά λίγο.
Εξ απεναντίας, μήπως φαντάζεστε τί αναμνήσεις καί τί σχέδια γιά το μέλλον έχουν τα κομματόσκυλα, που ζητάνε την ψήφο σας; Αν δεν ξέρετε, να σας τις/τα πώ.
Ο μπαμπάς, “παράγων” που “καθαρίζει”. Το παιδί στο σχολείο σκράπας, με απουσίες, αλλά οι προοπτικές του λαμπρές. Όλα απ’ την πίσω πόρτα· βαθμοί, πτυχία… καί στο βάθος, το κόμμα.
Ο μαγκάκος δεν κάνει παρέες, παρά μόνον γιά να τις εκμεταλλευτεί. (Καί μετά, μην τον είδατε.)
Δεν ερωτεύεται τις γυναίκες, αλλά τις πηδάει γιά τη βιολογική του ανάγκη (καί γιά να τις επιδεικνύει στις εξόδους του)· καί μετά τους δίνει δρόμο, όταν τις βαρεθεί. (Όμως μή σκάτε γι’ αυτόν, πάντα φροντίζει το κόμμα γιά νέο κρέας.)
Δεν έχει γνώσεις (παρά μόνον όσες άρπαξε τ’ αυτί του από ‘δώ κι από ‘κεί), δεν τον νοιάζουν, δεν τον νοιάζουν ούτε τα βιβλία (που τα θεωρεί χάσιμο χρόνου – όπως θεωρεί μαλάκες κι όσους διαβάζουν), καί σαφώς δεν τον νοιάζει η δουλειά· αυτή είναι μονάχα γιά τα “κορόϊδα”. Όπως καί η τήρηση των νόμων.
Δεν συγκινείται με αναμνήσεις, με μουσική, με ποίηση, με την ομορφιά της Ελληνικής φύσης, ακόμη καί με την ομορφιά ενός νεοκλασικού… Δεν κολλάει σε παρέες… (Καί πώς να κολλήσει, αφού θεωρεί τους πάντες όρθια ζώα προς εκμετάλλευση; ) Παντρεύεται μονάχα από συμφέρον…
Τέτοιες “ομορφιές” κάνει.
Όπως βλέπετε, καμμία σχέση μεταξύ ημών κι αυτών. Όμως, αυτά τα ορθίως βαδίζοντα όντα, αυτά τα ανθρωποειδή, είναι ακριβώς εκείνα, που μας πρήζουν κάθε κάποια χρόνια να τα ψηφίσουμε:
Ανθρωπάκια μικρά, ασήμαντα, αγράμματα, μικρής νοημοσύνης, εν τέλει αφώτιστα από το Ελληνικό Φώς.
Ρέ, καλά τό ‘πε καί το ξανάπε, άριστα το διατύπωσε εκείνος ο Μάρκο ντέ Σάντ (πρόχειρο παράδειγμα, εδώ) : πως ο πόλεμος που έρχεται, θα είναι πόλεμος μεταξύ ζωϊκών ειδών!
Κι εσύ, Έλληνα… Εσύ, Ελληνίδα… ψηφίζοντας κάτι τέτοια ανθρωπάκια, πετάς στα σκουπίδια ό,τι αγαπάς, γινόμενος-η το ίδιο μ’ αυτά! Κατεβαίνεις στο επίπεδό τους. Κι απορώ, γιατί.
Δεν είναι τυχαίο, που κυκλοφορούν ανά το Διαδίκτυο φωτογραφίες χειροκροτούντων Βρωμά σε προεκλογικές συγκεντρώσεις· οπότε, σύγκρινε, τώρα, το πώς φέρεται ο Έλληνας κι η Ελληνίδα μπροστά πχ σε μιά όμορφη ακρογιαλιά, καί πώς οι χειροκροτούντες – το τί σκουπιδαριό αφήνουν πίσω τους. Καί πες μου: τί κοινό έχεις εσύ, Έλληνα, εσύ, Ελληνίδα, μ’ αυτόν τον συρφετό;
Τίποτε απολύτως.
Γι’ αυτό, κάτσε κι αναλογίσου το τί πας να (ξανα)διαπράξεις ελαφράι τήι καρδίαι. Κάτσε καί σκέψου πού θα ρίξεις την ψήφο σου!
Καί πράξε αναλόγως.
ΤΕΛΟΣ
Υγ: Πρέπει να μας έχουν κάνει μαύρα μάγια, ως λαό. Δεν εξηγείται αλλοιώς!
Δεν εξηγείται η τόση αφασία, το τόσο πολύ “δεν τρέχει τίποτε”, να κάνουμε αρχηγούς μας άτομα, που δεν θα καταδεχόμασταν ούτε να τα φτύσουμε!
Καί ποιός είναι, μωρέ, ο ένας βλάξ αγράμματος, κι ο άλλος, κι ο παράλλος; Ποιός είναι ο απόγονος δωσιλόγων της Κατοχής; Ποιός είναι ο δήθεν πατριώτης, πού ‘χει παντρευτεί αλλοδαπή; Ποιά νομίζουν ότι είναι αυτά τα προσώπατα, γιά να τους δώσουμε καί σημασία; Στο κάτω-κάτω, αν ήταν να ροκανίζουμε το δημόσιο χρήμα, αυτή τη δουλειά την κάνουμε καί μόνοι μας· δεν χρειαζόμαστε …κυνοβουλευτικούς αντιπροσώπους!
Άει σιχτήρ, πιά!
Σύνελθε, Έλληνα! Σύνελθε, Ελληνίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου