Είσαστε έτοιμοι γιά τα επερχόμενα;
αν κάτι αφηρημένους, κι εμείς… Που ψάχνουν τα γυαλιά τους, ενώι τα φοράνε (στο κεφάλι τους)!
Ωραία τα λέγαμε (κι εδώ, κι αλλού) τόσα χρόνια· γιά την Πατρίδα μας, γιά το έθνος μας, γιά το απώτατο παρελθόν της Ελλάδας… ωραία τα λέγαμε, καί θέλαμε να τα μάθουν κι άλλοι.
Αλλά είχαμε ξεχάσει κάτι πολύ βασικό. Που, δυστυχώς, το θεωρούσαμε (κι εγώ ανάμεσα στα πρόσωπα του α’ πληθυντικού) αυτονόητο, ενώι δεν είναι.
Θεωρούσαμε, λοιπόν, ότι: ενώι ο λαός στο σύνολό του κάνει παιδαριώδη έως τρομερής ανοησίας λάθη, κάποιοι από μας έχουμε σαφώς πολύ καλύτερο αντιληπτικό επίπεδο, καί μπορούμε να καθοδηγήσουμε τον λαό μας μακριά από την επανάληψη των (σαφώς βλακωδών) λαθών του.
Άμ, δέ!!!
Τί “μύστες”, τί “γνώστες”, καί ποιοί “αφυπνισμένοι” μου λέτε, καί κολοκύθια με τη ρίγανη; Εμείς οι “αφυπνισμένοι μυστογνώστες” κάνουμε κι εμείς λαθάρες! Όχι τα ίδια λάθη με τον υπόλοιπο λαό, αλλά εξ ίσου μεγάλα κι απαράδεκτα· καί του κάνουμε παρέα στην πτώση του στον γκρεμό…
…με την ίδια ταχύτητα.
Ου μήν καί τον παρασύρουμε, όσοι έχουμε απρόσεκτο δημόσιο λόγο.
Υπ’ όψιν, δεν μιλάω γι’ απατεώνες παύλα ψεύτες συγγραφίσκους με πληροφορίες του κώλου. (Γράφοντες γιά ανύπαρκτες Ελληνικές υπεροργανώσεις, που θα σώσουν την Ελλάδα – καί λοιπές παρόμοιες πορδές. Οι οποίοι συγγραφίσκοι τα κονόμησαν κιόλας, οι πλείστοι.) Ούτε γιά λοιπά παρεμφερή «πατριωτικά αφυπνιστικά» λαμόγια, που μοναδικό σκοπό έχουνε να μπούνε στη Βουλή, καί μετά μην τον είδατε τον Παναή. Ούτε γιά τρελλούς.
Μιλάω γιά όλους εμάς τους -με την καλή έννοια- «ερασιτέχνες» πατριώτες γραφιάδες, που ξοδεύουμε προσωπικό χρόνο καί χρήμα (το Διαδίκτυο δεν είναι τελείως δωρεάν), χωρίς να ελπίζουμε σε προσωπικές αμοιβές -ούτε κάν ηθικές-, κι απλά δρούμε γιά να κάνουμε το καλό γιά την Ελλάδα, επειδή έτσι αισθανόμαστε.
Πάμε να τα δούμε τα λάθη μας!… Ενδεχομένως το εξής ένα: ότι μπερδέψαμε την ιεραρχία των αναγκαίων, καί ξεκινήσαμε από λάθος επίπεδο, αντί από το απολύτως βασικό.
Έστω καί τώρα, στις “δώδεκα καί τέταρτο”, μπας καί τα εξαλείψουμε. Που θέλουμε να ξυπνήσουμε καί τους υπόλοιπους, τρομάρα μας!…
α. Ένα παρ’ ολίγον γεγονός
Τα τελευταία χρόνια, ο γράφων περνάει ίσως τη δυσκολώτερη φάση της ζωής του. Φυσικά καί δεν σας ενδιαφέρουν τα προσωπικά μου, πάντως το καθημερινό ωράριό μου σημαίνει ξύπνημα «όρθρου βαθέως», καί τέλος των ημερήσιων υποχρεώσεών μου κάπου μετά τις δέκα καί μισή το βράδυ. Βρέξει-χιονίσει, το 15ωρο δύσκολα το γλυτώνω.
Τέλος πάντων, στο όλο σκηνικό διέξοδο κι ανάπαυση αποτελεί μιά βραδυνή βόλτα με τα πόδια αμέσως μετά τη λήξη της …βάρδιας, ανά τας ρύμας καί τας οδούς της πόλης μου. Εκείνες τις ώρες δεν έχει πολλούς ανθρώπους τριγύρω, ούτε καί πολλά αυτοκίνητα. Ησυχάζουν τα πράγματα κάπως, κι ο κρύος βραδυνός αέρας είναι μιά απόλαυση – που καταλαγιάζει τα συναισθήματα καί βάζει σε μιά σειρά τις σκέψεις.
Ένα βράδυ, προσφάτως, επάνω στην πορεία μου υπήρχε ένα δυνητικό εμπόδιο σε απόσταση κάποιων δεκάδων μέτρων. Παναπεί, όχι στα σίγουρα εμπόδιο, όχι στο 100%· απλά πιθανό. Πιθανό μέν, αλλά πάντως εμπόδιο: μιά παρέα από πέντε άτομα συγκεκριμένης ανθελληνικής βρωμόρατσας, ηλικιών κάπου στα 20 με 25, που γύριζε από διασκέδαση καί θορυβούσε.
Επειδή, τώρα, όσα διαβάζω στο Διαδίκτυο πως τραβάνε από τέτοια αλλόφυλα άτομα οι Αθηναίοι (κι άλλοι Έλληνες, πχ οι Μυτιληνιοί), δεν τα διαβάζω γιά πλάκα, αλλά ως διδάγματα, έχω αγοράσει έναν σουγιά Κολοκοτρωναίϊκο “γιά κάμπινγκ”, τον οποίο έχω μόνιμα μαζί μου. Επίσημη δικαιολογία, ότι θέλω να καθαρίζω φρούτα γιά τα παιδιά μου, όταν τα βγάζω βόλτα (καί τα παιδιά, καί τα φρούτα! lol!!!) – αλλά εννοείται ότι θα χρησιμοποιηθεί κι …αλλού, αν χρειαστεί.
Αυτός αργεί ν’ ανοίξει (θέλει πρώτα απασφάλιση καί μετά -ανοιχτός- ξανά ασφάλιση), αλλά είναι πολύ καλό ατσάλι καί κόβει σαν ξυράφι. Πόντο κι ευρώ μου κόστισε! Αλλά είχα καναδυό καλές αιτίες, ν’ αγοράσω τον συγκεκριμένο …βραδυφλεγή σουγιά: αν είχα αυτόματον σουγιά -με ελατήριο-, πρώτον θα εθεωρείτο όπλο (κι άντε τρέχα μετά στα αυτόφωρα να εξηγείς τα ανεξήγητα!), καί δεύτερον, την κρίσιμη στιγμή που θα τον χρειαστείς, μπορεί να (σπάσει ο διάολος το ποδάρι του καί να) μπλοκάρει. Όσο πιό απλό ένα σύστημα, τόσο λιγώτερες πιθανές βλάβες παρουσιάζει.
Λοιπόν, πρώτη σκέψη ότι μπορεί οι μαυροτσούκαλοι αυτοί λεβέντες να μου την πέσουνε. Δεν είχα καί τα πολλά λεφτά μαζί μου, βέβαια, αλλά ού μπλέξεις! Η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα του σήμερα κοστίζει πλέον πενταροδεκάρες.
Δεύτερη νοητική ενέργεια, σκανάρισμα του χώρου. Τρίτη, σκανάρισμα δικό τους. “Είδα” καθαρά τί ακριβώς θα κάνανε (αν το επιχειρούσαν), καί ως συνέπεια “είδα” καί το τί θα έκανα εγώ – καί σε πόσο χρόνο: που θα στεκόμουνα (γιά ελαχιστοποίηση της δικής μου επιφάνειας προσβολής), ποιός θα έτρωγε στα μούτρα την πρώτη σουγιαδιά, ποιός θα έχανε το μάτι του με τη δεύτερη, ποιός θα έτρωγε κλωτσιά τετρακοσίων κιλών στο γόνατο… Γενικώς, τους “είχα” τους ηλίθιους!
Γιατί ηλίθιοι;
Διότι πρώτον, δεν συγκρίνεται η νοημοσύνη ενός Έλληνα με την -πολύ χαμηλότερη- νοημοσύνη ενός βιολογικού ρομπότ “πρώτης γενιάς” καί “ειδικού προγραμματισμού”. Καί δεύτερον, διότι δεν παραξενεύτηκαν με κάποιον, που φορούσε τζάκετ μακρυμάνικης καί φαρδειάς αθλητικής φόρμας καλοκαιριάτικα. Όντως, μέσα στην φαρδειά τσέπη της φόρμας είχα προλάβει να οπλίσω τον σουγιά (ναί, με το ένα χέρι), πρίν φτάσω κοντά τους.
Τελικά, δεν συνέβη τίποτε. Απλώς, ανταλλάξαμε μερικές ματιές, καί συνεχίσαμε τις πορείες μας.
Γιατί, όμως, σας τα είπα όλ’ αυτά;
Αν δεν το καταλάβατε ήδη, αν το μυαλό σας δεν άρχισε ήδη να σηκώνει στροφές, θα σας τα κάνω λιανά. Όπως καί νά ‘χει, καταλάβατε-δεν καταλάβατε, το κείμενο που διαβάζετε είναι ήδη γραμμένο· τις εξηγήσεις αυτές θεώρησα καί θεωρώ πως τις οφείλω στους συν-Έλληνες. Γι’ αυτό τις έγραψα.
β. Παρένθεση
Μαθαίνω πως, γιά τις μέρες που περνάμε, οι αστρολόγοι προβλέπουν κίνδυνο γιά την Ελλάδα από ξένα άτομα που ζούν εδώ. (Κάτι σαν προβοκατόρικη εξέγερση αλλοδαπών βλέπουν, γιά να οδηγηθεί η Ελλάδα σε ενδοκρατική σύρραξη κοινωνικών ομάδων. Ακριβολογώ, δεν θα πρόκειται γιά εμφύλιο πόλεμο.) Έ, λοιπόν, αυτά τα άτομα δεν είναι οι λάθρο, όπως φαίνεται αρχικά, αλλά οι Βρωμά!
Φυσικά, δεν περιμένω να ξέρουν τόσο καλά Ιστορία τα αγράμματα καί ανθελληνικά ζώα που τους υποστηρίζουν καί τους κάνουν αέρα στα παπάρια· τα αγράμματα καί ανθελληνικά ζώα, λέγω, που δεν ξέρουν αν η θάλασσα έχει σύνορα. Γιά τους Έλληνες τα λέω αυτά.
Όχι πως οι λάθρο είναι τίποτε Παναγίες, δηλαδή, αλλά τα συμπεράσματα οδηγούν στους Βρωμά.
Ειρήσθω, ότι τις τελευταίες μέρες παρατηρώ “εξόρμηση” νεαρών Βρωμά σε παραλίες κι αλλού, πάντα σε παρέες τουλάχιστον πέντε ατόμων. (Δέκα καί είκοσι ατόμων, πάλι, δεν είναι σπάνιες.) Δεν ξέρω αν εσείς το θεωρείτε φυσιολογικό, αλλά αυτό το αγελαίο στύλ εμένα μου φαίνεται λίαν ύποπτο. Αγέλη αρπακτικών πάντα σημαίνει επίθεση!… κι αναμείνατε τα χειρότερα.
(Ειρήσθω, επίσης, πως, αν κάποιος είναι ηλίθιος, τότε απλά κάνει ό,τι του πούνε… Ό,τι του πούνε όσοι μπορούν να τον εξαναγκάσουν να το κάνει – με ποινή σφαλιάρες, αν δεν υπακούσει. Ως χαρακτηριστικώτατο παράδειγμα, βλέπε Αλεκσάκι.
Αυτό το πρόσφατο προεκλογικό -κι όχι μόνον- παραχάϊδεμα των Βρωμά μάλλον ξεκίνησε κατά …σύσταση “κάποιας” πρεσβείας, μου φαίνεται. Κάπου το πάνε το πράγμα οι της πρεσβείας, καί δεν μας βλέπω καθόλου καλά…)
γ1. Ψυχολογία δική μας – η αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας
Το σημερινό άρθρο είναι κατά βάση πρακτική ψυχολογική ανάλυση των τεκταινομένων, καί ξεκινάμε από τους εαυτούς μας.
Λοιπόν, Έλληνες, είδατε παραπάνω ότι τα πάντα… κι εννοώ τα πάντα – όχι ιεραρχικώς: ό,τι είμαστε, η προσωπικότητά μας, οι γνώσεις μας, ο χαρακτήρας μας, η δουλειά μας, οι μνήμες μας, οι βιολογικοί μας πρόγονοι, απόγονοι, συγγενείς, τα φιλαράκια μας καί τα ερωτικά μας ταίρια, όσα αγαπήσαμε επάνω σ’ αυτή τη Γή… μπορεί να καταρρεύσουν, μπορεί να πάνε στην ανυπαρξία μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.
Καί διατί, παρακαλώ; Γιατί… έτσι. Γιά το τίποτε!
Λοιπόν, πόσο έτοιμοι είσαστε γι’ αυτό το ενδεχόμενο;
Δεν παριστάνω, τώρα, τον (πραγματικό, ή δήθεν) φανατικό της θρησκείας, που φοβίζει το ποίμνιον με τον φόβο του θανάτου (καί της Κολάσεως), γιά να το κρατάει μαντρωμένο. Απλά, σας λέω ότι η σκέψη πως: “- Δεν μπορεί να συμβεί σ’ εμένα αυτό!”, είναι εντελώς ηλίθια. Βγάλτε την απ’ το μυαλό σας, αν θέλετε προκοπή! Έστω καί τώρα, έστω καί τις πιθανώς ύστατες στιγμές του έθνους μας. Μην επιμένετε σ’ αυτήν!
Πόσο έτοιμοι είσαστε γι’ αυτό το ενδεχόμενο;
Καί τί κάνετε, γιά να το αντιμετωπίσετε;
Ακόμη κι αν δεν καταρρεύσουν τα πάντα μ’ αυτόν τον τρόπο… ακόμη κι αν βγείς νικητής, ένας εναντίον πολλών, πάλι θα καταρρεύσει η μέχρι τότε πραγματικότητά σου (αν καί μ’ άλλον τρόπο)· ακριβώς τη στιγμή, που θα μαθευτεί παραπέρα το τί συνέβη.
Ποιός σε γλυτώνει μετά:
Λοιπόν, Έλληνα; Είσαι έτοιμος να τ’ αντιμετωπίσεις αυτά; Είσαι ικανός να καθήσεις ακλόνητος να λουστείς αυτόν τον ωκεανό κακίας, καί στο τέλος να τον γράψεις στ’ @@ σου μεγαλοπρεπώς; Είσαι έτοιμος να σε φυλακίσουν; Είσαι έτοιμος να δώσεις μιά κλωτσιά στο κοινωνικό πρόσωπο του καλού ανθρώπου καί πολίτη, που διαμόρφωνες καί συντηρούσες τόσα χρόνια ευλαβικώς; Μ’ άλλα λόγια, είσαι έτοιμος να χέσεις οριστικώς «τον έπαινο του Δήμου καί των σοφιστών», εφ’ όσον αυτός αποδεικνύεται σκουπίδι; Είσαι έτοιμος να δεχθείς τις συνέπειες γιά τα παιδιά σου, που στο εξής θα τα φτύνουν άπαντες, ως «παιδιά δολοφόνου»;
Είσαι έτοιμος να στείλεις τους πάντες στον διάολο, εφ’ όσον δεν σε υποστηρίζουν στο δίκιο σου;
γ2. Ψυχολογία δική μας – η προετοιμασία
Το πρώτο στάδιο, επομένως, είναι η πλήρης αποδοχή του ότι η ζωή μας μπορεί να πάει ΠΟΛΥ στραβά. Το δεύτερο στάδιο είναι σαφώς η προετοιμασία γιά το ενδεχόμενο αυτό.
Δεν έχω την απαίτηση να έχετε εξειδικευμένες γνώσεις, όπως στο προσωπικό παράδειγμα που παρέθεσα. Δεν νομίζω πως ο καθημερινός συμπατριώτης μας γνωρίζει από θανατηφόρα χτυπήματα, ή του πώς τα βάζουμε με πολλούς αντιπάλους, ή του πώς χειριζόμαστε “παραδοσιακά” όπλα, ή πως διαθέτει φυσική αντοχή ατμομηχανής.
Λέω, όμως, το εξής:
Αν υποθέσουμε ότι κάποιος Έλληνας αντιμετωπίζει έναν τέτοιο κίνδυνο… κι αν υποθέσουμε (δίς) ότι κρατάει ένα πιστόλι γεμάτο κι απασφαλισμένο (που δεν απαιτεί γνώσεις καί φυσική αντοχή, γιά να το χρησιμοποιήσεις)…
…Πόσο έτοιμος είναι να πυροβολήσει καί ν’ αφαιρέσει ζωές;
Πόσο έτοιμος είναι να πετάξει (τις κρίσιμες αυτές στιγμές) στα σκουπίδια όλες εκείνες τις “ανθρωπιστικές” σκατοθεωρίες, που επιπλέουν στην πιάτσα εδώ καί δεκάδες χρόνια καί διαλύουν τα όποια απομεινάρια λογικής διαθέτουμε; Πόσο έτοιμος είναι να δεί τον απέναντι ως θανάσιμο αντίπαλο, καί δή ως βιολογικό ρομπότ (ακόμη καλύτερα, ως δηλητηριώδες φίδι) που πρέπει να εξοντωθεί πάραυτα;
Πόσο έτοιμος είναι να κλείσει τον διακόπτη του οίκτου του;
Θα πυροβολήσει, λοιπόν; ή θα μπλοκάρει, επειδή θα σκέφτεται διάφορα;
Ειδικά η νεολαία, σας λέω ότι θα μπλοκάρει. Στοιχηματάκι;
Εδώ θα πεταχτούν διάφοροι, καί θα πουν ότι όσοι πήγαμε στρατό, δεν θα διστάσουμε.
Ναί, έ; Σοβαρά;
Στον στρατό (κατά την θητεία) πυροβολάς εναντίον χάρτινων στόχων, όχι εναντίον ανθρώπων. Πόσο, όμως, έτοιμος (καί ψύχραιμος) είσαι ν’ αντιμετωπίσεις αίματα που πετάγονται, μυαλά που γίνονται συντριβάνι, ή ακόμη χειρότερα έναν εχθρό, που ξέρεις ότι είναι ήδη νεκρός απ’ τις σφαίρες σου, αλλά συνεχίζει να περπατάει;
[Γίνεται αυτό; Γίνεται καί παραγίνεται! Η μαστούρα, βλέπεις! (Η οποία αυτονομεί το νευρικό σύστημα.) Χασίς, κόκα, κάπταγκον…
Αυτά τα είδαν όσοι πολέμησαν στην Κύπρο, που οι -σαφώς μαστουρωμένοι πρό της μάχης- Τουρκαλάδες έτρωγαν αρκετές σφαίρες από πολυβόλο, αλλά συνέχιζαν κι έκαναν αρκετά βήματα, πρίν πέσουν οριστικώς καταγής. Κι όσοι πολεμάνε στη Συρία.]
Λοιπόν; Είσαι έτοιμος όχι μόνο να πυροβολήσεις, αλλά καί ν’ αντιμετωπίσεις τέτοια φαινόμενα;
Πολύ φοβάμαι πως οι περισσότεροι ΔΕΝ είναι.
δ1. Ψυχολογία προς τους άλλους – προς “τας Αρχάς”
Υπάρχει ένα μεγάλο, ακανθώδες ζήτημα: οι νομικές συνέπειες του να σκοτώσεις κάποιον (μέσα στην Ελλάδα), ακόμη καί δικαίως αμυνόμενος.
Βλέπετε, στο ψευτο-Ρωμαίϊκο “αι Αρχαί” είναι θανασίμως ανθελληνικές!!! Οπότε, εάν αμυνθείς, αντί να τους κάνεις τη χάρη των κακοποιών να κάτσεις να σε σφάξουν (καί να μπεί η υπόθεση στο αρχείο, να μην παιδεύονται καί “αι Αρχαί” με τη χαρτούρα), θα σε περιλάβουν μπάτσοι / εισαγγελείς / δικαστάδες καί θα …καλοπεράσεις! Βάσει νόμων επιβληθέντων δικτατορικώς από δυό-τρία άτομα στις τρείς το πρωΐ, καί γιά τους οποίους νόμους δεν ρωτήθηκες ποτέ αν συμφωνείς.
(Να ζήσεις δεν ήθελες, Έλληνα; Καί μάλιστα να ζήσεις εντίμως, μή γινόμενος κακοποιός καί μή δίνοντας στους πωλητικούς την ευκαιρία να “καθαρίζουν” γιά πάρτη σου στα δύσκολα -δίκες, φυλακίσεις, κτλ-, αλλά στα καθημερινά εύκολα να σ’ εκβιάζουν; Έ, πλήρωνε τώρα το αντίτιμο, που μού ‘θελες ελευθερία κι όχι εξάρτηση από πωλητικούς!)
Λοιπόν, ποιός έχει ξεκαθαρίσει μέσα του οριστικώς ότι δεν πρέπει πλέον να έχουμε ΚΑΜΜΙΑ εμπιστοσύνη “στας Αρχάς” του ψευτο-Ρωμαίϊκου; Κι ότι δεν πρέπει να τους έχουμε ΚΑΜΜΙΑ εκτίμηση;
Πόσοι είναι έτοιμοι να δουν καθαρά “τας Αρχάς” ως τα σκουπίδια που κατάντησαν αυτές – καί πλέον να τις αντιμετωπίζουν αναλόγως;
Ελάχιστοι, νομίζω.
Βλέπετε, σε κάτι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται κατά καιρούς, ο Έλλην απαντάει ότι (κατά 60% τουλάχιστον) έχει εμπιστοσύνη στην Αστυνομία, στην Εκκλησία, στις Ένοπλες Δυνάμεις… καί χαίρονται διάφοροι φελλοί, που “οι παραδοσιακές αξίες παραμένουν ακλόνητες στην ταραγμένη εποχή μας”!
Χά! χά! χά!!!
δ2. Ψυχολογία προς τους άλλους – η στράτευση
i. Οι πολλές δικαιολογίες
Ακόμη ένα αγγούρι, που οι περισσότεροι το αποφεύγουν κοιτάζοντας αλλού.
Εάν τα πράγματα, δηλαδή κυρίως η σχέση μας με τους Τουρκαλάδες καί τους λοιπούς …”συμμάχους” μας, πάνε τελείως κατά διαόλου (που θα πάνε, λίαν συντόμως), η Πατρίς θα μας καλέσει υπό τα όπλα. (Ή, όχι η Πατρίς, αλλά το γκουβέρνο.) Τί θα κάνεις, Έλληνα, σ’ αυτή την περίπτωση;
Εδώ, οι περισσότεροι θα κοιτάξουν να την κοπανήσουν. (Καί με στοίχημα!)
Βλέπετε, ενώι φαινομενικώς παίζουν (ξανά) τα συμφέροντα καί τα πετρέλαια, αυτή τη φορά επί της ουσίας κινδυνεύει η ίδια μας η ύπαρξη ως έθνους!!!
Άρα, οι πραγματικοί Έλληνες ΘΑ ΠΑΜΕ να πολεμήσουμε! Αγνοώντας επιδεικτικώς ποιός διατάζει καί ποιά συμφέροντα εξυπηρετεί, αλλά υπερασπίζοντας το έθνος μας, κι ό,τι αγαπάμε πάνω σ’ αυτή τη Γή. Όσοι το αισθανόμαστε αυτό, βέβαια. Οι υπόλοιποι, όσοι κλαίγονται να μην πάνε στρατό, να πάνε να γαμηθούν – που νομίζουν ότι θα τους δώσουμε κι αξία καί θα τους παρακαλάμε κιόλας!
Προσωπικώς, δεν παρακαλάω κανέναν να στρατευθεί γιά την Ελλάδα. Αλλά, εννοείται, μετά τα γεγονότα, όποιος δεν βοήθησε στην προετοιμασία της πίττας, δεν τρώει! Τόσο απλά!
Βλέπετε, φταίει απείρως το ψευτο-Ρωμαίϊκο, που κάτι τέτοιων δεν τους έκοψε τον βήχα απ’ την αρχή. Τί θέλεις, φίλος; να μην στρατευθείς, επειδή είσαι αντιρρησίας συνειδήσεως; Πολύ καλά! Αλλά στο Δημόσιο ΔΕΝ προσλαμβάνεσαι, εφ’ όρου ζωής. Στον δέ ιδιωτικό τομέα, είτε έχεις δική σου επιχείρηση, είτε προσληφθείς ως υπάλληλος, θα καταβάλεις εφ’ άπαξ πρόστιμο εκατό χιλιάδες ευρώ.
(Να δείς μετά, εμπρός σε τέτοιο κλύσμα, πού πάει η …ιδεολογία! )
Τα ίδια καί με όσους αποφοίτησαν από κάτι Αμερικάνικα Κολλέγια, κτλ. Εάν δεν τελείωσες όλες τις απαιτούμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες σε Ελληνικό δημόσιο σχολείο, Δημόσιο δεν βλέπεις! Όχι να τους έχουμε όλους αυτούς καί να τους ταΐζουμε ως βουλευτάδες καί γενικούς γραμματείς υπουργείων, κτλ!
Εννοείται, πως τέτοιες απαγορεύσεις θα εφαρμοστούν μετά (απ’ όσους επιζήσουμε) επί ποινήι αποκεφαλισμού. Όχι καί να φάμε εμείς τα σκατά, γιά να καθαρίσουμε την Ελλάδα, καί να μας κουβαλιέται μετά απ’ το εξωτερικό άνετος καί χαμογελών ο πάσα ένας, με σκοπό ν’ απολαύσει αγαθά, γιά τα οποία δεν έκανε κόπο! Θα τους κοπούν των πονηρών κάτι τέτοια! Θα τους κοπούν με το τσεκούρι!
Κι όσο γιά προδότες αξιωματικούς… Εάν ένας τέτοιος διαπιστωθεί σε καιρό πολέμου πως προδίδει, υπάρχει ήδη η λύση – καί δεν χρειάζεται να σκάμε: ατιμωτική καθαίρεσις καί πυροβολισμός στο κεφάλι. Κι όχι αναγκαστικά μ’ αυτή τη σειρά.
(Μετά, πάλι δεν χρειάζεται να σκάμε: αυτομάτως αναλαμβάνει τη διοίκηση ο αρχαιότερος ανώτερος.)
[Τώρα, βέβαια, αν κάνεις κάτι τέτοιο, μπορεί καί να κατηγορηθείς γιά στασιασμό. Αλλά, όταν έχεις δίκιο, κι αν κρατάς γεμάτο όπλο, ας τολμήσουν να πλησιάσουν οι στρατόμπατσοι να σε συλλάβουν, καί τα λέμε!
Όμως, αυτά τα νόμιμα -με τις κατηγορίες περί στάσεως στα στρατοδικεία, κτλ- γίνονται σε ευνομούμενα κράτη, που τα διοικούν πατριώτες. Σε τα μας, μυρίζομαι πως πολύ απλά η Ιστορία θα επαναληφθεί – στα επερχόμενα δύσκολα, προβλέπω πως οι διοικούντες θα την κοπανήσουν. Όπως έκαναν οι προκάτοχοί τους την άνοιξη του 1941.
Τους εύχομαι στα τσακίδια, κι ακόμα παραπέρα!]
ii. Η θρησκευτική “Ορθόδοξη” δικαιολογία
Άφησα ως ξεχωριστή αυτή την περίπτωση, διότι είναι πολύ ύπουλη – καί ούλτρα επικίνδυνη. Δεν μιλάω γιά γιαχωβάδες, προτεστάντες, καί λοιπούς απίθανους μεταχειριζόμενους θρησκευτικές αντιρρήσεις γιά τη στράτευση, αλλά γιά δικούς μας “Ορθοδόξους” Δούρειους Ίππους.
Όπως γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μόδα ο “αγιορειτισμός”. (Κι όπως όλες οι μόδες, μόνο ζημιά φέρνει.) Τί εννοώ μ’ αυτόν τον όρο; Πως υπάρχουν συν-Έλληνες, Ορθόδοξοι μέν σαν εμάς τους υπόλοιπους (μή χαμογελάτε!… καταλαβαίνετε πού το πάω), που όμως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα τα εννοούν ως πλήρη αντίγραφα των καλογερικών αντιστοίχων – με κομποσχοίνια, κτλ. Εντάξει, απόλυτο δικαίωμά τους καί δεν μας πέφτει λόγος…
…Πλήν όμως, μερικοί από δαύτους προσπαθούν μας φέρουν ένα κλίμα παραίτησης κι ηττοπάθειας, ακριβώς ίδιο με τις παραμονές του 1453!
Κι αυτό ακριβώς είναι το ούλτρα επικίνδυνο γιά την Ελλάδα!!!
Ως παράδειγμα, ένας από δαύτους (με δημόσιο λόγο) έχει φάει κόλλημα με τη μετάνοια· αυτή είναι το μέσον, λέει, με το οποίο θα καταδεχτεί να μας ακούσει ο Θεός καί να μας σώσει. ‘Ντάξ’, δικέ μου, αλλά αναρωτιέμαι γιατί (στην εκπομπή που μιλούσες) ανέφερες τον αρχιδολοφόνο τον Ιουστινιανό ως άγιο (που είναι – εορτάζει στις 4 Νοεμβρίου), καί δεν τινάχτηκες απ’ την καρέκλα σου! Έδειξε ποτέ καμιά μετάνοια (γιά τις σφαγές στον Ιππόδρομο) ο Ιουστινιανός; Όχι, έ;
Δηλαδή, φαίνεται πως στο κάτω της γραφής η μετάνοια δεν είναι καί κάτι τόσο απαραίτητο, γιά …ν’ αγιάσεις. Σωστά; Μήπως, όμως, χρειάζεται -λέω ‘γώ, τώρα- ως ψυχολογικός μηχανισμός καταστολής, γι’ αυτό την κοπανάς στα μούτρα των τηλεθεατών σου κάθε τρείς καί λίγο;
Δεν είμαι γάϊδαρος, ούτε ενστερνίζομαι την «ζαμάν φού» στάση ζωής· προσωπικώς, έχω σκυλομετανοιώσει γιά πολλά σφάλματα που έκανα. Αλλά εσύ, σα να μή μας τα λες καί πολύ καλά, μεγάλε…
(Φυσικά, δεν περιμένω ν’ αναρωτηθείς τί γραμμάτια εξοφλούσε η Εκκλησία, καί τον έκανε άγιο τον Ιουστινιανό. Αυτά τα ψιλά γράμματα δεν είναι γιά τα δοντάκια σου.)
Άλλος, πάλι, της ίδιας κατηγορίας, έγραψε πρόσφατα πως “εύχεται να μην κρεμαστεί κανείς,” (προδότης πωλητικός) “αλλά…”
Κοίτα, αγορίνα, κι εγώ εύχομαι να κερδίσω στο Τζόκερ καί να σκοτώνονται οι γκόμενες γιά πάρτη μου, αλλά δεν μου κάθεται! (Καί δεν μου κάθονται! Καρα-lol!!!) Δεν βγαίνει πέρα η ζωή με τις ευχές, βλέπεις… Κάποιος πρέπει να την κάνει εμπράκτως τη βρωμοδουλειά του κρεμάσματος των αλητών! Κι όσο κι αν δεν είναι χριστιανική αυτή η ιστορία, κάποιος πρέπει να λερωθεί.
Κι όσο γιά το σώσιμο της ψυχής ΜΑΣ, φιλαράκο, που -δογματικώς- αν σκοτώσουμε άνθρωπο δεν σωζόμαστε, αυτό (τη στιγμή που το έθνος μας πάσχει) είναι συγκαλυμμένος εγωϊσμός· κι όχι ψυχή δεν σώζει ο εγωϊσμός, αλλά ούτε τον πισινό μας.
Ειλικρινά, δεν ξέρω τί συμφέροντα εκπροσωπούν όλοι αυτοί· Φαναριώτικα – του στύλ “μέχρι το 1821 καλά ζούσαμε Ρωμιοί καί Τούρκοι αντάμα”; “κολλυβάδικα”; ηπαπαραίϊκα; Κι αν τα εκπροσωπούν λόγωι βλακείας κι ανιστορησίας, ή επειδή είναι μέλη διαφόρων “αδελφοτήτων” ξέρω ‘γώ. Πάντως, στις κρισιμώτατες στιγμές που περνάμε, ενεργούν ως Δούρειοι Ίπποι εις βάρος μας – κι αυτό είναι το σημαντικό, που πρέπει να καταπολεμηθεί πάσηι θυσίαι.
Τους πληροφορώ πως θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις, γιά να ΜΗΝ στριμωχτεί ο Έλλην στα λούκια, που του ετοιμάζουνε αυτοί.
Η Ιστορία, εν τούτοις!…
Παραμονές του 1453, κι ενώι τα στίφη του Τουραχάν είχαν καταλάβει τη Θεσσαλία καί τη Στερεά Ελλάδα, ο μόνος που ενδιαφερόταν να φτιάξει ένα στοιχειώδες τείχος στον Ισθμό (στα Εξαμίλια – ένθα κι έφτασε τις προάλλες η Τούρκικη φρεγάτα, αν ενδιαφέρεστε γιά μιά ρεαλιστική ερμηνεία της σχετικής προφητείας), ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Τ’ αδέρφια αυτουνού τα ξύνανε τσακωνόμενοι διαρκώς· ο δε πατέρας του, αφού άκουγε τις διαλέξεις του Πλήθωνος, ανακοίνωνε ότι θα παραιτείτο από την αρχηγία του Μυστρά καί θα πήγαινε σε μοναστήρι,… να σώσει την ψυχή του!
Κατά το ίδιο το 1453, ξέρουμε ότι την κερκόπορτα την άνοιξε χέρι ιουδαίου του Γαλατά· όμως, κι οι Ανθενωτικοί δεν πήγαιναν πίσω. Η κρυφή αλληλογραφία του Σχολάριου-Γεννάδιου με τους Τουρκαλάδες έδινε κι έπαιρνε. Χώρια το πόσοι “σώζανε την ψυχή τους” στα μοναστήρια της Πόλης, τη στιγμή που έξω απ’ τα τείχη γινόταν ο κακός χαμός απ’ τους βομβαρδισμούς!… κι επάνω στα τείχη αμυνόντουσαν τρείς κι ο κούκκος!
Τ’ αποτελέσματα τα ξέρετε. Εκείνο που ίσως δεν ξέρετε, είναι η μεταχείριση που επεφύλαξε ο Μωάμεθ ο …Πορθητής στον αρχηγό των Ανθενωτικών, τον Νοταρά. Του είπε:
“- Γέρο, τους όμορφους τους γυιούς σου τους θέλω γιά το χαρέμι μου!”
Τσιμουδιά ο Νοταράς! (Που φυσικά κατάλαβε τί σήμαινε αυτό.)
“- Δεν μιλάς, γέρο;”, ξανάπε ο Μωάμεθ. “Φέρτε εδώ τα παιδιά του!”
Τα έφεραν τα Νοταράκια, κι ο Μωάμεθ τους έκοψε τα κεφάλια! Χράπ! με τη χατζάρα, πάει ο ένας ο γυιός. Χράπ!, πάει κι ο άλλος.
“- Καί τώρα, γέρο, σκύψε!”, ξανάπε ο …Πορθητής!
Τρίτο χράπ!, πάει κι ο Νοταράς πατήρ.
[Κάπως παρόμοια συμπεριφορά επεφύλαξαν κι οι Γερμαναράδες επί Κατοχής στον Γεώργιο Μερκούρη (θείο της Μελίνας), αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος: τον έκλασαν μεγαλοπρεπώς. Με αιτιολογικό ακριβώς το ίδιο με το του Μωάμεθ. Διότι, σου λέει, όσο καί να μας γλείψεις, εμείς δικαιώματα δεν σου δίνουμε, αν έτσι αποφασίσαμε. Εμείς κάνουμε κουμάντο, όχι εσύ!]
Ο δε Σχολάριος-Γεννάδιος, ενώι στην αρχή τον έκανε ο Μωάμεθ πατριάρχη καί τού ‘δωκε μέχρι καί γάϊδαρο να μετακινείται, σε κάτι μήνες ξηλώθηκε απ’ το πατριαρχικό αξίωμα. Γιατί; Διότι πήραν τα μυαλά τ’ πολύ αέρα, καί κυκλοφορούσε δημοσίως με τη γκόμενά του!
Δυστυχώς, ο Μωάμεθ δεν μας έκανε τη χάρη ν’ αποκεφαλίσει κι όσους λέγανε ότι η Παναγία θα προστάτευε τημ Μπόλιν – καί μετά το κάνανε κωλοτούμπα, “γιατ’ ήταν θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει”!
Γιατί, όμως, παραθέτω τόσες ιστορικές λεπτομέρειες;
Διότι, αφ’ ενός, σ’ όσους πιθανώς πάνε στα κρυφά (ή στα …ημίκρυφα) να γλείψουν τους Τουρκαλάδες, ή όποιους άλλους εχθρούς της χώρας μας (σε στύλ Γεννάδιου, ή Μερκούρη: «- Καλά περνούσαμε μαζί, καί κακώς σας πολεμήσαμε!»), προφανώς αναμένοντες δοτά αρχηγηλίκια αργότερα, τους δείχνω πως δεν θα έχουν καμμία τύχη.
Κι αφ’ ετέρου, υφίσταται ένα τρομερό κρυφό ιστορικό κεφάλαιο, που έχει να κάνει με την …κατασκευή του εκάστοτε εχθρού!!! Ναί, όπως ακριβώς το διαβάσατε: κατασκευή του εκάστοτε εχθρού. (Ελεγχόμενη, εννοείται. Σε ελεγχόμενο εχθρό. Πώς πχ έκαναν οι ηπαπαραίοι με τους δήθεν τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου 2001; Ά, γειά σας!)
Αυτά είναι όχι απλώς ψιλά ιστορικά γράμματα, αλλά χρειάζονται μικροσκόπιο να διαβαστούν. Ο τελευταίος, που -κατά τα φαινόμενα- επεχείρισε κάτι τέτοιο στα καθ’ ημάς, ήταν ο σκατόψυχος ο Φελλός, που υπονόμευσε τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ’ τον Διογένη, καί μας κουβάλησε τους Τουρκαλάδες πάνω απ’ τα κεφάλια μας γιά τα 950 χρόνια που πέρασαν από τότε. Μόνο που το συγκεκριμένο “όπλο” τότε εκπυρσοκρότησε από πίσω, στα μούτρα μας.
Καλόγερος κι ο Φελλός!… καί πάντα αναρωτιόμουνα γιατί κανείς δεν τράβηξε το σπαθί, να του πάρει το κεφάλι του βρωμερού αυτού γέροντος. (Πρέπει να υπήρχε ολόκληρο πακέτο μυστικής καί δολοφονικής “αδελφότητας” από πίσω – νά γιατί. Κάτι σαν ορθόδοξοι ασσασίνοι, να πούμε; Κάτι τέτοιο. Οπότε, ο αποκεφαλισμός του Φελλού θα είχε άσχημες αντεκδικητικές συνέπειες.)
Τώρα, ποιός το άρχισε αυτό το κόλπο, πότε, πώς, γιατί… αφήστε τα. Ακόμη κι εγώ, γνωρίζω ελάχιστα απ’ αυτού.
Λοιπόν, ανέφερα όλες αυτές τις ιστορικές λεπτομέρειες, διότι υποψιάζομαι -χωρίς να ερευνώ τις αιτίες- ότι οι σημερινοί (πώς να τους ονομάσω; ) “αγιορειτιστές” καί “νεο-κολλυβάδες” / «νεο-Φαναριώτες» πάνε πάλι να κάνουν κάτι τέτοιο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν τους παίρνει καί δεν μας παίρνει, ως έθνος. (Γιά να είμαι ακριβής: δεν τους παίρνει και δεν μας παίρνει όχι μονάχα τώρα τελευταία, αλλά απ’ την εποχή του Φελλού.) Οπότε, πρέπει να τους κοπεί ο βήχας πάραυτα.
Προσωπικώς, εάν διαπιστώσω ότι “αγιορειτιστής” ενεργεί ως Δούρειος Ίππος καί πάει να φέρει ηττοπάθεια, δεν θα προλάβουν να τον κομματιάσουν τα τζιχάντια. Θα φροντίσω προσωπικώς να τον μεταβάλω σε τροφή γιά κροκοδείλους. Δεν επιτρέπω νέο 1453!
Οπότε, λεβέντες με τα κομποσχοίνια καί τις μετάνοιες, ή πιάνετε το όπλο κι υπερασπίζεστε την Ελλάδα, ή άει σιχτήρ κι εσείς! Τα μισόλογα: “ναί μέν, αλλά”, τα: “- Καί με τον χωροφύλαξ, καί με τον αστυφύλαξ”, τα: «- Ναί μέν είναι εχθροί του έθνους μας, αλλά εγώ είμαι χριστιανός ορθόδοξος καί δεν μπορώ να τους σκοτώσω!», δεν γίνονται δεκτά.
[Το ξέρω πως βάζω δύσκολα καί στην γνωστή πρεσβεία -όπου τώρα θα τρέξουν μερικοί τέτοιοι γιά νέες συμβουλές, ως προς το ποιά νέα παραμύθια θα ξεφουρνίσουν ανά το Διαδίκτυο-, αλλά το χαίρομαι όσο δε λέγεται! ]
δ3. Ψυχολογία προς τους άλλους – τα αρχηγηλίκια
Είναι πασίγνωστο αρχαιόθεν, πως δέκα εκατομμύρια Έλληνες είμαστε φύσει καί θέσει δέκα εκατομμύρια πρωθυπουργοί· αλλά εδώ εγώ παραιτούμαι (ως ανεπαρκής)! Απαιτείται ψυχίατρος με ενέσεις, πλέον.
Εντάξει, σε παλιότερους καιρούς ειρήνης (καί κάποιας καλοπέρασης με τραπεζοδανεικά καί χρηματιστήρια), δεν έτρεχε καί τίποτα ν’ ακούς μερικές μαλακίες στα καφενεία, περί του δέοντος πρακτέου γιά το μέλλον της χώρας. Όμως, σήμερα, το κακό παράγινε· πάνω από εβδομήντα αρχηγούς πατριωτικών κομμάτων παύλα σχηματισμών μάζεψε πριν λίγα χρόνια σε ανοιχτή συγκέντρωση ο στρατηγός Αϋφαντής! Κι αναρωτιέσαι, γιατί όλοι αυτοί δεν ενώνονται σ’ ένα κόμμα, να τελειώσει οριστικά το ανέκδοτο με τα ξενοκίνητα τσουτσέκια, που γίνονται πρωθυπουργοί της Ελλάδας;
Η απάντηση είναι πως κατά πλειονότητα πρόκειται γιά αιθεροβάμονες (στην καλύτερη περίπτωση), μέχρι αμετροεπείς, παθολογικούς εγωϊστές, ανιστόρητους, καί καταντίπ σαχλαμάρες – αν δεν είναι τέκτονες (στη χειρότερη). Που στα λόγια είναι καλοί, αλλά στις απαιτούμενες σοβαρές προτάσεις, μηδενικά. Ούτε έχουν σοβαρές προτάσεις, ούτε πρόκειται να σκεφτούν έστω καί μία.
Νά, ας πούμε… Τί θα κάνετε, μωρέ “αρχηγοί”, στα δύσκολα, πχ με τις ηπαπάρα; Έ; Το σκεφτήκατε αυτό; Σκεφτήκατε τί θα γίνει, όταν καί εάν επικρατήσουμε οι Έλληνες στην Ελλάδα, καί το μάθουν οι ηπαπάρα; Θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια, νομίζετε; Λοιπόν, έχετε σχέδιο γι’ αποτελεσματική αντιμετώπισή τους;
Ή τί σκοπεύετε να κάνετε με τους λαθρομετανάστες, ή τις τεκτονικές στοές;
Κι άσε τα δύσκολα, με τους -διαθέτοντες πυρηνικά κι έμπιστους …μασώνους- νταβατζήδες της χώρας μας. Ας πάμε στα απλούστερα. Στην περίπτωση που πάθετε κάτι, έχετε ορίσει διαδόχους σας, εσείς οι “μοναδικοί”; καί ποιούς; Ή μου το παίζετε Μεγαλέξανδροι καί πετάτε το δαχτυλίδι, με την εντολή: “Τώι κρατίστωι!”; (Παναπεί: “- Σφαχτήτε μεταξύ σας!”)
Μάλλον το δεύτερο, φοβάμαι – διότι υποθέτω βασίμως πως ο “Μεγαλοαλεξανδρισμός” είναι ήδη καταγεγραμμένο στη βιβλιογραφία ψυχιατρικό σύνδρομο.
Δεν επιμένω στη γκρίνια, διότι -πάω στοίχημα πως- δεν πρόκειται να θεραπεύσω κανέναν, καί δή με μιά ανάγνωση κειμένου μου. Θα πω, όμως, δύο πράγματα:
Η ζωή του ανθρώπου, καί ειδικά το δημιουργικό κομμάτι της, είναι πολύ σύντομη· οπότε, προλαβαίνεις να γίνεις καλός σε ένα, άντε δύο πράγματα. Όχι σ’ όλα! Αυτό, δηλαδή, που λέγανε οι αρχαίοι ημών: “- Έκαστος εφ’ ώι ετάχθη!” Οπότε, όποιος είναι καλός στο αρχηγηλίκι, θα το ξέρει καί θα το έχει αποδείξει εξ αρχής. Δεν θα το μάθει στα γεράματα – κι αφού πρώτα έμαθε να γράφει κείμενα στο φατσομπούκ!
Δεύτερον, είπα καί ξανάπα ότι ΔΕΝ μας βοηθάει, ως Έλληνες τώρα στα δύσκολα, το πυραμιδικό αρχηγικό μοντέλο. Αυτό που μας πρέπει, είναι το δικτυοκρατικό μοντέλο. Να μη μπορεί να εξοντώσει ο εχθρός “αρχηγό” δικό μας, διότι θα υπάρχουν έτοιμοι αμέτρητοι άλλοι – που θ’ αναλαμβάνουν αυτομάτως, αμέσως μετά!
Καί, διάολε, να βολευτούν καί τα δέκα εκατομμύρια διαθέσιμοι …Μεγαλέξανδροι, να τους φύγει ο καημός!!!
Άντε επιτέλους, καταλάβετέ το καί συνεννοηθήτε μεταξύ σας, καί φτιάξτε τις πενταμελείς ομάδες που σας έλεγα! Δεν φώναζα τζάμπα!
Επίλογος
Συμπερασματικώς: υπάρχουν αρκετά καί σημαντικά κενά ψυχολογικής προετοιμασίας γιά τα επερχόμενα. Τόσο στον εαυτό μας, όσο καί στις σχέσεις μας με τους άλλους. Τα οποία οφείλουμε να τα κλείσουμε πρώτα-πρώτα καί αμέσως, πρίν προχωρήσουμε σε ο,τιδήποτε άλλο σοβαρό.
Δεν γνωρίζω πόσο γρήγορα θα κλείσουν αυτές οι πληγές, αλλά καί δεν θα στοιχημάτιζα σε γρήγορη θεραπεία τους. Επίσης, υποθέτω μέν ότι οι δύσκολες καταστάσεις ανάγκης θα ξυπνήσουν τον Έλληνα (να φερθεί όπως πρέπει), αλλά δεν το υποθέτω στο 100%. Καί τούτο, διότι καθημερινώς προχωράει το παντοειδές κουρκούτιασμα του μυαλού των Ελλήνων – με προπαγάνδες, ψεκασμούς, κτλ κτλ. Επομένως, όσο αφήνουμε να περνάει ο καιρός χωρίς προετοιμασία, τόσο το χειρότερο. Όλο καί περισσότεροι θ’ αχρηστεύονται.
Απλώς, ελπίζω με το σημερινό κείμενο να συνεισέφερα έστω καί μιά μικρή βοήθεια, ώστε να δούμε όλοι μας -καί δή, εγκαίρως! μέρες μείνανε!- τον εαυτό μας στον καθρέφτη καλύτερα. Πιό καθαρά!
Καί να πράξουμε τα δέοντα. Ειδικά οι …“αφυπνισμένοι”!
Αλλοιώς, θα θυμίζουμε το πλοίο των τρελλών του Ιερωνύμου Μπός… εν μέσωι θυέλλης!!!
Υγ: Καί πόσο γρήγορα θα έρθουν τα «επερχόμενα»; Μήπως πάλι πέφτω έξω, όπως κάποιες προηγούμενες φορές που δήλωσα ότι έρχονται;
Κοιάξτε… Ούτε είμαι προφήτης, ούτε παίρνω εγώ αποφάσεις γιά την τύχη του πλανήτη μας. Απλός εκτιμητής των διαθεσίμων δεδομένων είμαι, όπως όλοι οι υπόλοιποι καθημερινοί άνθρωποι.
Γνωρίζω, όμως, τα εξής:
(α) Ενώι όλοι οι “Μεγάλοι”, άσχετο το τί λένε δημοσίως, επιθυμούν διακαώς την έναρξη του Γ’ ΠΠ (με σκοπό να ξεκαθαριστεί το ποιός θα κάνει κουμάντο γιά τον υπόλοπο 21ο αιώνα – κι ίσως καί παραπέρα), κανείς τους δεν κάνει την αρχή του μπάμ-μπούμ. Όλοι περιμένουν να γίνει αυτό απ’ τους άλλους. Γι’ αυτό παίζουν το παιχνίδι της αναμονής. (“- Όχι τώρα, άσ’ το γι’ αργότερα!”)
Όμως, τα μυστικά ιερατεία τους γνωρίζουν άριστα πως, ευκαιρία που φεύγει στο Μάτριξ, δεν ξανάρχεται εύκολα. Κι ήδη η έναρξη του Γ’ ΠΠ έχει αργήσει (έπρεπε να έχει γίνει το 2014), καί το “ματριξιανό” παράθυρο ευκαιρίας προς τούτο πάει να κλείσει. Έτσι, τα μεν ιερατεία πάνε να επισπεύσουν τον Γ’ ΠΠ, αλλά τις τελικές αποφάσεις τις παίρνουν -έστω καί φαινομενικώς- οι πωλητικοί… που δεν τις πήραν ακόμη!
Στο παιχνίδι της αναμονής, λοιπόν, άριστοι παίχτες είναι οι Κινέζοι. Κι άλλο τόσο άριστος, ο σκακιστής Πούτιν. Οι ηπαπαραίοι εδώ δεν ξέρουν τί τους γίνεται, κι απλώς ακολουθούν μιμούμενοι.
Τώρα, θα με ρωτήσεις αν, απ’ το πολύ το περίμενε, δεν γίνει τελικά ο Γ’ ΠΠ. Η απάντηση είναι πως θα γίνει, διότι:
(β) Υπάρχει πάντα ο αστάθμητος παράγων. Νομοτελειακώς. Πάντα θα υπάρχει η τυχαία σπίθα, που θα βάλει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, όση …πυροπροστασία κι αν υπάρχει!
Στην περίπτωσή μας, διαφαινόμενα “μπουρλότα” είναι η απληστία του Ρετζεπίκα καί η επίσης απληστία κι ανυπομονησία του Οξαποδουήλ να μεγαλώσει υπέρ το δέον, εις βάρος των Αραβικών κρατών της περιοχής του. Καί τρίτο μπουρλότο, ότι κανείς δεν θέλει ν’ αναπτυχθούν όπλα κατευθυνόμενα από τεχνητή νοημοσύνη – διότι τότε τον ήπιε πικρόν! Άρα, όλοι πρέπει να προλάβουν, ΠΡΙΝ συμβεί αυτό… διότι αυτό πράγματι είναι πολύ κοντά. Άσχετο το αν τώρα οι “Μεγάλοι” λεβέντες μπροστά στην τεχνητή νοημοσύνη παριστάνουν τους ψύχραιμους. Δεν είναι.
Άρα, δεν είμαι εγώ αυτός, που έπεσε έξω τόσες φορές – αλλά οι ηγέτες των “Μεγάλων”, που δεν πράττουν …το σωστό!
Πάντως, όλα δείχνουν πως το φετεινό καλοκαίρι θα χορέψουμε άγριο ρόκ ‘ν’ ρόλλ! Ετοιμαστήτε!
αν κάτι αφηρημένους, κι εμείς… Που ψάχνουν τα γυαλιά τους, ενώι τα φοράνε (στο κεφάλι τους)!Ωραία τα λέγαμε (κι εδώ, κι αλλού) τόσα χρόνια· γιά την Πατρίδα μας, γιά το έθνος μας, γιά το απώτατο παρελθόν της Ελλάδας… ωραία τα λέγαμε, καί θέλαμε να τα μάθουν κι άλλοι.
Αλλά είχαμε ξεχάσει κάτι πολύ βασικό. Που, δυστυχώς, το θεωρούσαμε (κι εγώ ανάμεσα στα πρόσωπα του α’ πληθυντικού) αυτονόητο, ενώι δεν είναι.
Θεωρούσαμε, λοιπόν, ότι: ενώι ο λαός στο σύνολό του κάνει παιδαριώδη έως τρομερής ανοησίας λάθη, κάποιοι από μας έχουμε σαφώς πολύ καλύτερο αντιληπτικό επίπεδο, καί μπορούμε να καθοδηγήσουμε τον λαό μας μακριά από την επανάληψη των (σαφώς βλακωδών) λαθών του.
Άμ, δέ!!!
Τί “μύστες”, τί “γνώστες”, καί ποιοί “αφυπνισμένοι” μου λέτε, καί κολοκύθια με τη ρίγανη; Εμείς οι “αφυπνισμένοι μυστογνώστες” κάνουμε κι εμείς λαθάρες! Όχι τα ίδια λάθη με τον υπόλοιπο λαό, αλλά εξ ίσου μεγάλα κι απαράδεκτα· καί του κάνουμε παρέα στην πτώση του στον γκρεμό…
…με την ίδια ταχύτητα.
Ου μήν καί τον παρασύρουμε, όσοι έχουμε απρόσεκτο δημόσιο λόγο.
Υπ’ όψιν, δεν μιλάω γι’ απατεώνες παύλα ψεύτες συγγραφίσκους με πληροφορίες του κώλου. (Γράφοντες γιά ανύπαρκτες Ελληνικές υπεροργανώσεις, που θα σώσουν την Ελλάδα – καί λοιπές παρόμοιες πορδές. Οι οποίοι συγγραφίσκοι τα κονόμησαν κιόλας, οι πλείστοι.) Ούτε γιά λοιπά παρεμφερή «πατριωτικά αφυπνιστικά» λαμόγια, που μοναδικό σκοπό έχουνε να μπούνε στη Βουλή, καί μετά μην τον είδατε τον Παναή. Ούτε γιά τρελλούς.
Μιλάω γιά όλους εμάς τους -με την καλή έννοια- «ερασιτέχνες» πατριώτες γραφιάδες, που ξοδεύουμε προσωπικό χρόνο καί χρήμα (το Διαδίκτυο δεν είναι τελείως δωρεάν), χωρίς να ελπίζουμε σε προσωπικές αμοιβές -ούτε κάν ηθικές-, κι απλά δρούμε γιά να κάνουμε το καλό γιά την Ελλάδα, επειδή έτσι αισθανόμαστε.
Πάμε να τα δούμε τα λάθη μας!… Ενδεχομένως το εξής ένα: ότι μπερδέψαμε την ιεραρχία των αναγκαίων, καί ξεκινήσαμε από λάθος επίπεδο, αντί από το απολύτως βασικό.
Έστω καί τώρα, στις “δώδεκα καί τέταρτο”, μπας καί τα εξαλείψουμε. Που θέλουμε να ξυπνήσουμε καί τους υπόλοιπους, τρομάρα μας!…
α. Ένα παρ’ ολίγον γεγονός
Τα τελευταία χρόνια, ο γράφων περνάει ίσως τη δυσκολώτερη φάση της ζωής του. Φυσικά καί δεν σας ενδιαφέρουν τα προσωπικά μου, πάντως το καθημερινό ωράριό μου σημαίνει ξύπνημα «όρθρου βαθέως», καί τέλος των ημερήσιων υποχρεώσεών μου κάπου μετά τις δέκα καί μισή το βράδυ. Βρέξει-χιονίσει, το 15ωρο δύσκολα το γλυτώνω.
Τέλος πάντων, στο όλο σκηνικό διέξοδο κι ανάπαυση αποτελεί μιά βραδυνή βόλτα με τα πόδια αμέσως μετά τη λήξη της …βάρδιας, ανά τας ρύμας καί τας οδούς της πόλης μου. Εκείνες τις ώρες δεν έχει πολλούς ανθρώπους τριγύρω, ούτε καί πολλά αυτοκίνητα. Ησυχάζουν τα πράγματα κάπως, κι ο κρύος βραδυνός αέρας είναι μιά απόλαυση – που καταλαγιάζει τα συναισθήματα καί βάζει σε μιά σειρά τις σκέψεις.
Ένα βράδυ, προσφάτως, επάνω στην πορεία μου υπήρχε ένα δυνητικό εμπόδιο σε απόσταση κάποιων δεκάδων μέτρων. Παναπεί, όχι στα σίγουρα εμπόδιο, όχι στο 100%· απλά πιθανό. Πιθανό μέν, αλλά πάντως εμπόδιο: μιά παρέα από πέντε άτομα συγκεκριμένης ανθελληνικής βρωμόρατσας, ηλικιών κάπου στα 20 με 25, που γύριζε από διασκέδαση καί θορυβούσε.
Επειδή, τώρα, όσα διαβάζω στο Διαδίκτυο πως τραβάνε από τέτοια αλλόφυλα άτομα οι Αθηναίοι (κι άλλοι Έλληνες, πχ οι Μυτιληνιοί), δεν τα διαβάζω γιά πλάκα, αλλά ως διδάγματα, έχω αγοράσει έναν σουγιά Κολοκοτρωναίϊκο “γιά κάμπινγκ”, τον οποίο έχω μόνιμα μαζί μου. Επίσημη δικαιολογία, ότι θέλω να καθαρίζω φρούτα γιά τα παιδιά μου, όταν τα βγάζω βόλτα (καί τα παιδιά, καί τα φρούτα! lol!!!) – αλλά εννοείται ότι θα χρησιμοποιηθεί κι …αλλού, αν χρειαστεί.
Αυτός αργεί ν’ ανοίξει (θέλει πρώτα απασφάλιση καί μετά -ανοιχτός- ξανά ασφάλιση), αλλά είναι πολύ καλό ατσάλι καί κόβει σαν ξυράφι. Πόντο κι ευρώ μου κόστισε! Αλλά είχα καναδυό καλές αιτίες, ν’ αγοράσω τον συγκεκριμένο …βραδυφλεγή σουγιά: αν είχα αυτόματον σουγιά -με ελατήριο-, πρώτον θα εθεωρείτο όπλο (κι άντε τρέχα μετά στα αυτόφωρα να εξηγείς τα ανεξήγητα!), καί δεύτερον, την κρίσιμη στιγμή που θα τον χρειαστείς, μπορεί να (σπάσει ο διάολος το ποδάρι του καί να) μπλοκάρει. Όσο πιό απλό ένα σύστημα, τόσο λιγώτερες πιθανές βλάβες παρουσιάζει.
Λοιπόν, πρώτη σκέψη ότι μπορεί οι μαυροτσούκαλοι αυτοί λεβέντες να μου την πέσουνε. Δεν είχα καί τα πολλά λεφτά μαζί μου, βέβαια, αλλά ού μπλέξεις! Η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα του σήμερα κοστίζει πλέον πενταροδεκάρες.
Δεύτερη νοητική ενέργεια, σκανάρισμα του χώρου. Τρίτη, σκανάρισμα δικό τους. “Είδα” καθαρά τί ακριβώς θα κάνανε (αν το επιχειρούσαν), καί ως συνέπεια “είδα” καί το τί θα έκανα εγώ – καί σε πόσο χρόνο: που θα στεκόμουνα (γιά ελαχιστοποίηση της δικής μου επιφάνειας προσβολής), ποιός θα έτρωγε στα μούτρα την πρώτη σουγιαδιά, ποιός θα έχανε το μάτι του με τη δεύτερη, ποιός θα έτρωγε κλωτσιά τετρακοσίων κιλών στο γόνατο… Γενικώς, τους “είχα” τους ηλίθιους!
Γιατί ηλίθιοι;
Διότι πρώτον, δεν συγκρίνεται η νοημοσύνη ενός Έλληνα με την -πολύ χαμηλότερη- νοημοσύνη ενός βιολογικού ρομπότ “πρώτης γενιάς” καί “ειδικού προγραμματισμού”. Καί δεύτερον, διότι δεν παραξενεύτηκαν με κάποιον, που φορούσε τζάκετ μακρυμάνικης καί φαρδειάς αθλητικής φόρμας καλοκαιριάτικα. Όντως, μέσα στην φαρδειά τσέπη της φόρμας είχα προλάβει να οπλίσω τον σουγιά (ναί, με το ένα χέρι), πρίν φτάσω κοντά τους.
Τελικά, δεν συνέβη τίποτε. Απλώς, ανταλλάξαμε μερικές ματιές, καί συνεχίσαμε τις πορείες μας.
Γιατί, όμως, σας τα είπα όλ’ αυτά;
Αν δεν το καταλάβατε ήδη, αν το μυαλό σας δεν άρχισε ήδη να σηκώνει στροφές, θα σας τα κάνω λιανά. Όπως καί νά ‘χει, καταλάβατε-δεν καταλάβατε, το κείμενο που διαβάζετε είναι ήδη γραμμένο· τις εξηγήσεις αυτές θεώρησα καί θεωρώ πως τις οφείλω στους συν-Έλληνες. Γι’ αυτό τις έγραψα.
β. Παρένθεση
Μαθαίνω πως, γιά τις μέρες που περνάμε, οι αστρολόγοι προβλέπουν κίνδυνο γιά την Ελλάδα από ξένα άτομα που ζούν εδώ. (Κάτι σαν προβοκατόρικη εξέγερση αλλοδαπών βλέπουν, γιά να οδηγηθεί η Ελλάδα σε ενδοκρατική σύρραξη κοινωνικών ομάδων. Ακριβολογώ, δεν θα πρόκειται γιά εμφύλιο πόλεμο.) Έ, λοιπόν, αυτά τα άτομα δεν είναι οι λάθρο, όπως φαίνεται αρχικά, αλλά οι Βρωμά!
- Καί διότι ξέρουν τα κατατόπια πολύ καλύτερα απ’ τους λάθρο (διότι ζούν χρόνια εδώ).
- Καί διότι ξέρουν τη γλώσσα μας (που οι λάθρο δεν την ξέρουν).
- Καί διότι (αντίθετα απ’ τους λάθρο) δεν νοιάζονται να φύγουν στας Ευρώπας, αλλά θέλουν να συνεχίσουν να ζουν εδώ καί να παρασιτούν (καί να παρανομούν) εις βάρος των Ελλήνων.
- Καί διότι -καθ’ ομολογίαν τους- έχουν κρυμμένα όπλα. (Ενώι οι λάθρο είναι σαφώς πιό δύσκολο να προμηθευτούν όπλα, καί δή πυροβόλα.)
- Καί διότι αποτελούν ενιαία φυλή, με τρομερή αλληλοϋποστήριξη των μελών της. (Ενώι οι λάθρο είναι σαλάτα προελεύσεων καί σφάζονται μεταξύ τους.)
- Καί διότι τους παραχαϊδεύουν οι πωλητικοί, ό,τι καί να κάνουν. (Ποιός τους πιάνει τώρα τους Βρωμά, που μας θεωρούν όλους εξ ορισμού κορόϊδα – που καί τα λεφτά τσεπώσανε να ψηφίσουν Σύριζα, καί τον Σύριζα τον κλάσανε μεγαλοπρεπώς!… όπως φάνηκε από μιά πρόχειρη ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Σου λέει, τί θα μας κάνουν, που τους κοροϊδέψαμε; Κυβέρνηση δεν ξαναβγαίνουν αυτοί.)
- Αλλά, κυρίως, διότι έχουν κάκιστο ιστορικό προηγούμενο εναντίον μας.
Φυσικά, δεν περιμένω να ξέρουν τόσο καλά Ιστορία τα αγράμματα καί ανθελληνικά ζώα που τους υποστηρίζουν καί τους κάνουν αέρα στα παπάρια· τα αγράμματα καί ανθελληνικά ζώα, λέγω, που δεν ξέρουν αν η θάλασσα έχει σύνορα. Γιά τους Έλληνες τα λέω αυτά.
Όχι πως οι λάθρο είναι τίποτε Παναγίες, δηλαδή, αλλά τα συμπεράσματα οδηγούν στους Βρωμά.
Ειρήσθω, ότι τις τελευταίες μέρες παρατηρώ “εξόρμηση” νεαρών Βρωμά σε παραλίες κι αλλού, πάντα σε παρέες τουλάχιστον πέντε ατόμων. (Δέκα καί είκοσι ατόμων, πάλι, δεν είναι σπάνιες.) Δεν ξέρω αν εσείς το θεωρείτε φυσιολογικό, αλλά αυτό το αγελαίο στύλ εμένα μου φαίνεται λίαν ύποπτο. Αγέλη αρπακτικών πάντα σημαίνει επίθεση!… κι αναμείνατε τα χειρότερα.
(Ειρήσθω, επίσης, πως, αν κάποιος είναι ηλίθιος, τότε απλά κάνει ό,τι του πούνε… Ό,τι του πούνε όσοι μπορούν να τον εξαναγκάσουν να το κάνει – με ποινή σφαλιάρες, αν δεν υπακούσει. Ως χαρακτηριστικώτατο παράδειγμα, βλέπε Αλεκσάκι.
Αυτό το πρόσφατο προεκλογικό -κι όχι μόνον- παραχάϊδεμα των Βρωμά μάλλον ξεκίνησε κατά …σύσταση “κάποιας” πρεσβείας, μου φαίνεται. Κάπου το πάνε το πράγμα οι της πρεσβείας, καί δεν μας βλέπω καθόλου καλά…)
γ1. Ψυχολογία δική μας – η αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας
Το σημερινό άρθρο είναι κατά βάση πρακτική ψυχολογική ανάλυση των τεκταινομένων, καί ξεκινάμε από τους εαυτούς μας.
Λοιπόν, Έλληνες, είδατε παραπάνω ότι τα πάντα… κι εννοώ τα πάντα – όχι ιεραρχικώς: ό,τι είμαστε, η προσωπικότητά μας, οι γνώσεις μας, ο χαρακτήρας μας, η δουλειά μας, οι μνήμες μας, οι βιολογικοί μας πρόγονοι, απόγονοι, συγγενείς, τα φιλαράκια μας καί τα ερωτικά μας ταίρια, όσα αγαπήσαμε επάνω σ’ αυτή τη Γή… μπορεί να καταρρεύσουν, μπορεί να πάνε στην ανυπαρξία μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.
Καί διατί, παρακαλώ; Γιατί… έτσι. Γιά το τίποτε!
Λοιπόν, πόσο έτοιμοι είσαστε γι’ αυτό το ενδεχόμενο;
Δεν παριστάνω, τώρα, τον (πραγματικό, ή δήθεν) φανατικό της θρησκείας, που φοβίζει το ποίμνιον με τον φόβο του θανάτου (καί της Κολάσεως), γιά να το κρατάει μαντρωμένο. Απλά, σας λέω ότι η σκέψη πως: “- Δεν μπορεί να συμβεί σ’ εμένα αυτό!”, είναι εντελώς ηλίθια. Βγάλτε την απ’ το μυαλό σας, αν θέλετε προκοπή! Έστω καί τώρα, έστω καί τις πιθανώς ύστατες στιγμές του έθνους μας. Μην επιμένετε σ’ αυτήν!
- “- Δεν μπορεί να συμβεί σ’ εμένα αυτό!”, λέει ο πιτσιρικάς, που οδηγεί μοτοσυκλέττα σαν τρελλός, αγνοώντας κάθε κανόνα. Κι όμως, τα νεκροταφεία έχουν αρκετούς τέτοιους φυτεμένους – χώρια τα κομμένα μέλη κι οι ανάπηροι εφ’ όρου ζωής (απ’ τα δεκαπέντε τους) στα νοσοκομεία.
- “- Δεν μπορεί να συμβεί σ’ εμένα αυτό!”, λέει ο αρχιμαλάκας, που οδηγεί στην εθνική οδό με διακόσια – λες καί παίζει βιντεοπαιχνίδι.
- “- Δεν μπορεί να συμβεί σ’ εμένα αυτό!”, λέει ο εξυπνάκιας κάτοικος μικρής πόλης, που διαβάζει γιά τις καθημερινές ληστείες καί σφαγές εις βάρος των Αθηναίων από λάθρο καί λοιπούς αλλοφύλους.
- “- Δεν μπορεί να συμβεί σ’ εμένα αυτό!”, λέει ο ξερόλας, που μαθαίνει πχ το τί γίνεται στη Συρία.
Πόσο έτοιμοι είσαστε γι’ αυτό το ενδεχόμενο;
Καί τί κάνετε, γιά να το αντιμετωπίσετε;
Ακόμη κι αν δεν καταρρεύσουν τα πάντα μ’ αυτόν τον τρόπο… ακόμη κι αν βγείς νικητής, ένας εναντίον πολλών, πάλι θα καταρρεύσει η μέχρι τότε πραγματικότητά σου (αν καί μ’ άλλον τρόπο)· ακριβώς τη στιγμή, που θα μαθευτεί παραπέρα το τί συνέβη.
Ποιός σε γλυτώνει μετά:
- Απ’ τους -πέρα γιά πέρα ανθελληνικούς- κατασταλτικούς μηχανισμούς του κωλοκράτους μας.
- Απ’ τους «αλληλέγγυους».
- Απ’ τους αρδ καί τις βρωμοφυλλάδες τους. (Καί τα βρωμοηλεκτρονικά ΜΜΕ τους.)
- Απ’ την εκδικητικότητα της συγκεκριμένης ανθελληνικής βρωμόρατσας.
- Κι απ’ την αδιαφορία / γαϊδουριά / έλλειψη αλληλεγγύης των λοιπών αποχαυνωμένων Ελληνοφώνων, που θα σπεύσουν να σε καταδικάσουν. Κανείς από δαύτους δεν θα σου συμπαρασταθεί! Ουδέ κάν θα σου δώσει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη· πίστεψέ με!
Λοιπόν, Έλληνα; Είσαι έτοιμος να τ’ αντιμετωπίσεις αυτά; Είσαι ικανός να καθήσεις ακλόνητος να λουστείς αυτόν τον ωκεανό κακίας, καί στο τέλος να τον γράψεις στ’ @@ σου μεγαλοπρεπώς; Είσαι έτοιμος να σε φυλακίσουν; Είσαι έτοιμος να δώσεις μιά κλωτσιά στο κοινωνικό πρόσωπο του καλού ανθρώπου καί πολίτη, που διαμόρφωνες καί συντηρούσες τόσα χρόνια ευλαβικώς; Μ’ άλλα λόγια, είσαι έτοιμος να χέσεις οριστικώς «τον έπαινο του Δήμου καί των σοφιστών», εφ’ όσον αυτός αποδεικνύεται σκουπίδι; Είσαι έτοιμος να δεχθείς τις συνέπειες γιά τα παιδιά σου, που στο εξής θα τα φτύνουν άπαντες, ως «παιδιά δολοφόνου»;
Είσαι έτοιμος να στείλεις τους πάντες στον διάολο, εφ’ όσον δεν σε υποστηρίζουν στο δίκιο σου;
γ2. Ψυχολογία δική μας – η προετοιμασία
Το πρώτο στάδιο, επομένως, είναι η πλήρης αποδοχή του ότι η ζωή μας μπορεί να πάει ΠΟΛΥ στραβά. Το δεύτερο στάδιο είναι σαφώς η προετοιμασία γιά το ενδεχόμενο αυτό.
Δεν έχω την απαίτηση να έχετε εξειδικευμένες γνώσεις, όπως στο προσωπικό παράδειγμα που παρέθεσα. Δεν νομίζω πως ο καθημερινός συμπατριώτης μας γνωρίζει από θανατηφόρα χτυπήματα, ή του πώς τα βάζουμε με πολλούς αντιπάλους, ή του πώς χειριζόμαστε “παραδοσιακά” όπλα, ή πως διαθέτει φυσική αντοχή ατμομηχανής.
Λέω, όμως, το εξής:
Αν υποθέσουμε ότι κάποιος Έλληνας αντιμετωπίζει έναν τέτοιο κίνδυνο… κι αν υποθέσουμε (δίς) ότι κρατάει ένα πιστόλι γεμάτο κι απασφαλισμένο (που δεν απαιτεί γνώσεις καί φυσική αντοχή, γιά να το χρησιμοποιήσεις)…
…Πόσο έτοιμος είναι να πυροβολήσει καί ν’ αφαιρέσει ζωές;
Πόσο έτοιμος είναι να πετάξει (τις κρίσιμες αυτές στιγμές) στα σκουπίδια όλες εκείνες τις “ανθρωπιστικές” σκατοθεωρίες, που επιπλέουν στην πιάτσα εδώ καί δεκάδες χρόνια καί διαλύουν τα όποια απομεινάρια λογικής διαθέτουμε; Πόσο έτοιμος είναι να δεί τον απέναντι ως θανάσιμο αντίπαλο, καί δή ως βιολογικό ρομπότ (ακόμη καλύτερα, ως δηλητηριώδες φίδι) που πρέπει να εξοντωθεί πάραυτα;
Πόσο έτοιμος είναι να κλείσει τον διακόπτη του οίκτου του;
Θα πυροβολήσει, λοιπόν; ή θα μπλοκάρει, επειδή θα σκέφτεται διάφορα;
Ειδικά η νεολαία, σας λέω ότι θα μπλοκάρει. Στοιχηματάκι;
Εδώ θα πεταχτούν διάφοροι, καί θα πουν ότι όσοι πήγαμε στρατό, δεν θα διστάσουμε.
Ναί, έ; Σοβαρά;
Στον στρατό (κατά την θητεία) πυροβολάς εναντίον χάρτινων στόχων, όχι εναντίον ανθρώπων. Πόσο, όμως, έτοιμος (καί ψύχραιμος) είσαι ν’ αντιμετωπίσεις αίματα που πετάγονται, μυαλά που γίνονται συντριβάνι, ή ακόμη χειρότερα έναν εχθρό, που ξέρεις ότι είναι ήδη νεκρός απ’ τις σφαίρες σου, αλλά συνεχίζει να περπατάει;
[Γίνεται αυτό; Γίνεται καί παραγίνεται! Η μαστούρα, βλέπεις! (Η οποία αυτονομεί το νευρικό σύστημα.) Χασίς, κόκα, κάπταγκον…
Αυτά τα είδαν όσοι πολέμησαν στην Κύπρο, που οι -σαφώς μαστουρωμένοι πρό της μάχης- Τουρκαλάδες έτρωγαν αρκετές σφαίρες από πολυβόλο, αλλά συνέχιζαν κι έκαναν αρκετά βήματα, πρίν πέσουν οριστικώς καταγής. Κι όσοι πολεμάνε στη Συρία.]
Λοιπόν; Είσαι έτοιμος όχι μόνο να πυροβολήσεις, αλλά καί ν’ αντιμετωπίσεις τέτοια φαινόμενα;
Πολύ φοβάμαι πως οι περισσότεροι ΔΕΝ είναι.
δ1. Ψυχολογία προς τους άλλους – προς “τας Αρχάς”
Υπάρχει ένα μεγάλο, ακανθώδες ζήτημα: οι νομικές συνέπειες του να σκοτώσεις κάποιον (μέσα στην Ελλάδα), ακόμη καί δικαίως αμυνόμενος.
Βλέπετε, στο ψευτο-Ρωμαίϊκο “αι Αρχαί” είναι θανασίμως ανθελληνικές!!! Οπότε, εάν αμυνθείς, αντί να τους κάνεις τη χάρη των κακοποιών να κάτσεις να σε σφάξουν (καί να μπεί η υπόθεση στο αρχείο, να μην παιδεύονται καί “αι Αρχαί” με τη χαρτούρα), θα σε περιλάβουν μπάτσοι / εισαγγελείς / δικαστάδες καί θα …καλοπεράσεις! Βάσει νόμων επιβληθέντων δικτατορικώς από δυό-τρία άτομα στις τρείς το πρωΐ, καί γιά τους οποίους νόμους δεν ρωτήθηκες ποτέ αν συμφωνείς.
(Να ζήσεις δεν ήθελες, Έλληνα; Καί μάλιστα να ζήσεις εντίμως, μή γινόμενος κακοποιός καί μή δίνοντας στους πωλητικούς την ευκαιρία να “καθαρίζουν” γιά πάρτη σου στα δύσκολα -δίκες, φυλακίσεις, κτλ-, αλλά στα καθημερινά εύκολα να σ’ εκβιάζουν; Έ, πλήρωνε τώρα το αντίτιμο, που μού ‘θελες ελευθερία κι όχι εξάρτηση από πωλητικούς!)
Λοιπόν, ποιός έχει ξεκαθαρίσει μέσα του οριστικώς ότι δεν πρέπει πλέον να έχουμε ΚΑΜΜΙΑ εμπιστοσύνη “στας Αρχάς” του ψευτο-Ρωμαίϊκου; Κι ότι δεν πρέπει να τους έχουμε ΚΑΜΜΙΑ εκτίμηση;
Πόσοι είναι έτοιμοι να δουν καθαρά “τας Αρχάς” ως τα σκουπίδια που κατάντησαν αυτές – καί πλέον να τις αντιμετωπίζουν αναλόγως;
Ελάχιστοι, νομίζω.
Βλέπετε, σε κάτι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται κατά καιρούς, ο Έλλην απαντάει ότι (κατά 60% τουλάχιστον) έχει εμπιστοσύνη στην Αστυνομία, στην Εκκλησία, στις Ένοπλες Δυνάμεις… καί χαίρονται διάφοροι φελλοί, που “οι παραδοσιακές αξίες παραμένουν ακλόνητες στην ταραγμένη εποχή μας”!
Χά! χά! χά!!!
δ2. Ψυχολογία προς τους άλλους – η στράτευση
i. Οι πολλές δικαιολογίες
Ακόμη ένα αγγούρι, που οι περισσότεροι το αποφεύγουν κοιτάζοντας αλλού.
Εάν τα πράγματα, δηλαδή κυρίως η σχέση μας με τους Τουρκαλάδες καί τους λοιπούς …”συμμάχους” μας, πάνε τελείως κατά διαόλου (που θα πάνε, λίαν συντόμως), η Πατρίς θα μας καλέσει υπό τα όπλα. (Ή, όχι η Πατρίς, αλλά το γκουβέρνο.) Τί θα κάνεις, Έλληνα, σ’ αυτή την περίπτωση;
Εδώ, οι περισσότεροι θα κοιτάξουν να την κοπανήσουν. (Καί με στοίχημα!)
- Είτε από “δικαιωματισμό”. (Δεν θέλουν, βραδερφέ, τα …παιδιά! Καί ποιός είσ’ εσύ, που θα τους …καταπιέσεις; Ειρήσθω ότι ο δικαιωματισμός είναι παλιά δουλειά. Βλέπε πχ γιαχωβάδες. Καθόλου καινούργιος.)
- Είτε επειδή “δεν πάνε” (οι άπλυτοι) τους καραβανάδες καί τη στρατοκαυλίαση.
- Είτε επειδή δεν πολεμάνε γιά το κεφάλαιο / τις πολυεθνικές / τις τράπεζες / τα πετρέλαια / τα συμφέροντα των “Μεγάλων” / τους κερατάδες τους πωλητικούς / (…συμπληρώστε ό,τι άλλο παρόμοιο).
- Είτε επειδή (εδώ, πατριωτικής φύσεως κοκομπλόκο!) οι ανώτατοι στρατιωτικοί είναι μασώνοι / προδότες / ξεπουλημένοι. (Που είναι!)
- Είτε επειδή (άλλο πατριωτικής φύσεως κοκομπλόκο!) είναι σκέτη φρενοβλάβεια (με αλατοπίπερο σουρρεαλισμού) να σε καλεί υπό τα όπλα γιά υπεράσπιση της Πατρίδας το σημερινό γκουβέρνο, που στο μεταξύ την Πατρίδα την έχει ξεπουλήσει μπίρ παρά.
- Είτε επειδή (τρίτο πατριωτικής φύσεως κοκομπλόκο! – το “-Pourquoi nous battre?” των Γάλλων του 1940) όσες φορές πολεμήσαμε, μας τη φέρανε μεταπολεμικώς οι “σύμμαχοι” καί οι λοιποί κερατάδες. Άρα, γιατί να ξαναπιαστούμε κορόϊδα;
Βλέπετε, ενώι φαινομενικώς παίζουν (ξανά) τα συμφέροντα καί τα πετρέλαια, αυτή τη φορά επί της ουσίας κινδυνεύει η ίδια μας η ύπαρξη ως έθνους!!!
Άρα, οι πραγματικοί Έλληνες ΘΑ ΠΑΜΕ να πολεμήσουμε! Αγνοώντας επιδεικτικώς ποιός διατάζει καί ποιά συμφέροντα εξυπηρετεί, αλλά υπερασπίζοντας το έθνος μας, κι ό,τι αγαπάμε πάνω σ’ αυτή τη Γή. Όσοι το αισθανόμαστε αυτό, βέβαια. Οι υπόλοιποι, όσοι κλαίγονται να μην πάνε στρατό, να πάνε να γαμηθούν – που νομίζουν ότι θα τους δώσουμε κι αξία καί θα τους παρακαλάμε κιόλας!
Προσωπικώς, δεν παρακαλάω κανέναν να στρατευθεί γιά την Ελλάδα. Αλλά, εννοείται, μετά τα γεγονότα, όποιος δεν βοήθησε στην προετοιμασία της πίττας, δεν τρώει! Τόσο απλά!
Βλέπετε, φταίει απείρως το ψευτο-Ρωμαίϊκο, που κάτι τέτοιων δεν τους έκοψε τον βήχα απ’ την αρχή. Τί θέλεις, φίλος; να μην στρατευθείς, επειδή είσαι αντιρρησίας συνειδήσεως; Πολύ καλά! Αλλά στο Δημόσιο ΔΕΝ προσλαμβάνεσαι, εφ’ όρου ζωής. Στον δέ ιδιωτικό τομέα, είτε έχεις δική σου επιχείρηση, είτε προσληφθείς ως υπάλληλος, θα καταβάλεις εφ’ άπαξ πρόστιμο εκατό χιλιάδες ευρώ.
(Να δείς μετά, εμπρός σε τέτοιο κλύσμα, πού πάει η …ιδεολογία! )
Τα ίδια καί με όσους αποφοίτησαν από κάτι Αμερικάνικα Κολλέγια, κτλ. Εάν δεν τελείωσες όλες τις απαιτούμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες σε Ελληνικό δημόσιο σχολείο, Δημόσιο δεν βλέπεις! Όχι να τους έχουμε όλους αυτούς καί να τους ταΐζουμε ως βουλευτάδες καί γενικούς γραμματείς υπουργείων, κτλ!
Εννοείται, πως τέτοιες απαγορεύσεις θα εφαρμοστούν μετά (απ’ όσους επιζήσουμε) επί ποινήι αποκεφαλισμού. Όχι καί να φάμε εμείς τα σκατά, γιά να καθαρίσουμε την Ελλάδα, καί να μας κουβαλιέται μετά απ’ το εξωτερικό άνετος καί χαμογελών ο πάσα ένας, με σκοπό ν’ απολαύσει αγαθά, γιά τα οποία δεν έκανε κόπο! Θα τους κοπούν των πονηρών κάτι τέτοια! Θα τους κοπούν με το τσεκούρι!
Κι όσο γιά προδότες αξιωματικούς… Εάν ένας τέτοιος διαπιστωθεί σε καιρό πολέμου πως προδίδει, υπάρχει ήδη η λύση – καί δεν χρειάζεται να σκάμε: ατιμωτική καθαίρεσις καί πυροβολισμός στο κεφάλι. Κι όχι αναγκαστικά μ’ αυτή τη σειρά.
(Μετά, πάλι δεν χρειάζεται να σκάμε: αυτομάτως αναλαμβάνει τη διοίκηση ο αρχαιότερος ανώτερος.)
[Τώρα, βέβαια, αν κάνεις κάτι τέτοιο, μπορεί καί να κατηγορηθείς γιά στασιασμό. Αλλά, όταν έχεις δίκιο, κι αν κρατάς γεμάτο όπλο, ας τολμήσουν να πλησιάσουν οι στρατόμπατσοι να σε συλλάβουν, καί τα λέμε!
Όμως, αυτά τα νόμιμα -με τις κατηγορίες περί στάσεως στα στρατοδικεία, κτλ- γίνονται σε ευνομούμενα κράτη, που τα διοικούν πατριώτες. Σε τα μας, μυρίζομαι πως πολύ απλά η Ιστορία θα επαναληφθεί – στα επερχόμενα δύσκολα, προβλέπω πως οι διοικούντες θα την κοπανήσουν. Όπως έκαναν οι προκάτοχοί τους την άνοιξη του 1941.
Τους εύχομαι στα τσακίδια, κι ακόμα παραπέρα!]
ii. Η θρησκευτική “Ορθόδοξη” δικαιολογία
Άφησα ως ξεχωριστή αυτή την περίπτωση, διότι είναι πολύ ύπουλη – καί ούλτρα επικίνδυνη. Δεν μιλάω γιά γιαχωβάδες, προτεστάντες, καί λοιπούς απίθανους μεταχειριζόμενους θρησκευτικές αντιρρήσεις γιά τη στράτευση, αλλά γιά δικούς μας “Ορθοδόξους” Δούρειους Ίππους.
Όπως γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μόδα ο “αγιορειτισμός”. (Κι όπως όλες οι μόδες, μόνο ζημιά φέρνει.) Τί εννοώ μ’ αυτόν τον όρο; Πως υπάρχουν συν-Έλληνες, Ορθόδοξοι μέν σαν εμάς τους υπόλοιπους (μή χαμογελάτε!… καταλαβαίνετε πού το πάω), που όμως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα τα εννοούν ως πλήρη αντίγραφα των καλογερικών αντιστοίχων – με κομποσχοίνια, κτλ. Εντάξει, απόλυτο δικαίωμά τους καί δεν μας πέφτει λόγος…
…Πλήν όμως, μερικοί από δαύτους προσπαθούν μας φέρουν ένα κλίμα παραίτησης κι ηττοπάθειας, ακριβώς ίδιο με τις παραμονές του 1453!
Κι αυτό ακριβώς είναι το ούλτρα επικίνδυνο γιά την Ελλάδα!!!
Ως παράδειγμα, ένας από δαύτους (με δημόσιο λόγο) έχει φάει κόλλημα με τη μετάνοια· αυτή είναι το μέσον, λέει, με το οποίο θα καταδεχτεί να μας ακούσει ο Θεός καί να μας σώσει. ‘Ντάξ’, δικέ μου, αλλά αναρωτιέμαι γιατί (στην εκπομπή που μιλούσες) ανέφερες τον αρχιδολοφόνο τον Ιουστινιανό ως άγιο (που είναι – εορτάζει στις 4 Νοεμβρίου), καί δεν τινάχτηκες απ’ την καρέκλα σου! Έδειξε ποτέ καμιά μετάνοια (γιά τις σφαγές στον Ιππόδρομο) ο Ιουστινιανός; Όχι, έ;
Δηλαδή, φαίνεται πως στο κάτω της γραφής η μετάνοια δεν είναι καί κάτι τόσο απαραίτητο, γιά …ν’ αγιάσεις. Σωστά; Μήπως, όμως, χρειάζεται -λέω ‘γώ, τώρα- ως ψυχολογικός μηχανισμός καταστολής, γι’ αυτό την κοπανάς στα μούτρα των τηλεθεατών σου κάθε τρείς καί λίγο;
Δεν είμαι γάϊδαρος, ούτε ενστερνίζομαι την «ζαμάν φού» στάση ζωής· προσωπικώς, έχω σκυλομετανοιώσει γιά πολλά σφάλματα που έκανα. Αλλά εσύ, σα να μή μας τα λες καί πολύ καλά, μεγάλε…
(Φυσικά, δεν περιμένω ν’ αναρωτηθείς τί γραμμάτια εξοφλούσε η Εκκλησία, καί τον έκανε άγιο τον Ιουστινιανό. Αυτά τα ψιλά γράμματα δεν είναι γιά τα δοντάκια σου.)
Άλλος, πάλι, της ίδιας κατηγορίας, έγραψε πρόσφατα πως “εύχεται να μην κρεμαστεί κανείς,” (προδότης πωλητικός) “αλλά…”
Κοίτα, αγορίνα, κι εγώ εύχομαι να κερδίσω στο Τζόκερ καί να σκοτώνονται οι γκόμενες γιά πάρτη μου, αλλά δεν μου κάθεται! (Καί δεν μου κάθονται! Καρα-lol!!!) Δεν βγαίνει πέρα η ζωή με τις ευχές, βλέπεις… Κάποιος πρέπει να την κάνει εμπράκτως τη βρωμοδουλειά του κρεμάσματος των αλητών! Κι όσο κι αν δεν είναι χριστιανική αυτή η ιστορία, κάποιος πρέπει να λερωθεί.
Κι όσο γιά το σώσιμο της ψυχής ΜΑΣ, φιλαράκο, που -δογματικώς- αν σκοτώσουμε άνθρωπο δεν σωζόμαστε, αυτό (τη στιγμή που το έθνος μας πάσχει) είναι συγκαλυμμένος εγωϊσμός· κι όχι ψυχή δεν σώζει ο εγωϊσμός, αλλά ούτε τον πισινό μας.
Ειλικρινά, δεν ξέρω τί συμφέροντα εκπροσωπούν όλοι αυτοί· Φαναριώτικα – του στύλ “μέχρι το 1821 καλά ζούσαμε Ρωμιοί καί Τούρκοι αντάμα”; “κολλυβάδικα”; ηπαπαραίϊκα; Κι αν τα εκπροσωπούν λόγωι βλακείας κι ανιστορησίας, ή επειδή είναι μέλη διαφόρων “αδελφοτήτων” ξέρω ‘γώ. Πάντως, στις κρισιμώτατες στιγμές που περνάμε, ενεργούν ως Δούρειοι Ίπποι εις βάρος μας – κι αυτό είναι το σημαντικό, που πρέπει να καταπολεμηθεί πάσηι θυσίαι.
Τους πληροφορώ πως θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις, γιά να ΜΗΝ στριμωχτεί ο Έλλην στα λούκια, που του ετοιμάζουνε αυτοί.
Η Ιστορία, εν τούτοις!…
Παραμονές του 1453, κι ενώι τα στίφη του Τουραχάν είχαν καταλάβει τη Θεσσαλία καί τη Στερεά Ελλάδα, ο μόνος που ενδιαφερόταν να φτιάξει ένα στοιχειώδες τείχος στον Ισθμό (στα Εξαμίλια – ένθα κι έφτασε τις προάλλες η Τούρκικη φρεγάτα, αν ενδιαφέρεστε γιά μιά ρεαλιστική ερμηνεία της σχετικής προφητείας), ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Τ’ αδέρφια αυτουνού τα ξύνανε τσακωνόμενοι διαρκώς· ο δε πατέρας του, αφού άκουγε τις διαλέξεις του Πλήθωνος, ανακοίνωνε ότι θα παραιτείτο από την αρχηγία του Μυστρά καί θα πήγαινε σε μοναστήρι,… να σώσει την ψυχή του!
Κατά το ίδιο το 1453, ξέρουμε ότι την κερκόπορτα την άνοιξε χέρι ιουδαίου του Γαλατά· όμως, κι οι Ανθενωτικοί δεν πήγαιναν πίσω. Η κρυφή αλληλογραφία του Σχολάριου-Γεννάδιου με τους Τουρκαλάδες έδινε κι έπαιρνε. Χώρια το πόσοι “σώζανε την ψυχή τους” στα μοναστήρια της Πόλης, τη στιγμή που έξω απ’ τα τείχη γινόταν ο κακός χαμός απ’ τους βομβαρδισμούς!… κι επάνω στα τείχη αμυνόντουσαν τρείς κι ο κούκκος!
Τ’ αποτελέσματα τα ξέρετε. Εκείνο που ίσως δεν ξέρετε, είναι η μεταχείριση που επεφύλαξε ο Μωάμεθ ο …Πορθητής στον αρχηγό των Ανθενωτικών, τον Νοταρά. Του είπε:
“- Γέρο, τους όμορφους τους γυιούς σου τους θέλω γιά το χαρέμι μου!”
Τσιμουδιά ο Νοταράς! (Που φυσικά κατάλαβε τί σήμαινε αυτό.)
“- Δεν μιλάς, γέρο;”, ξανάπε ο Μωάμεθ. “Φέρτε εδώ τα παιδιά του!”
Τα έφεραν τα Νοταράκια, κι ο Μωάμεθ τους έκοψε τα κεφάλια! Χράπ! με τη χατζάρα, πάει ο ένας ο γυιός. Χράπ!, πάει κι ο άλλος.
“- Καί τώρα, γέρο, σκύψε!”, ξανάπε ο …Πορθητής!
Τρίτο χράπ!, πάει κι ο Νοταράς πατήρ.
[Κάπως παρόμοια συμπεριφορά επεφύλαξαν κι οι Γερμαναράδες επί Κατοχής στον Γεώργιο Μερκούρη (θείο της Μελίνας), αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος: τον έκλασαν μεγαλοπρεπώς. Με αιτιολογικό ακριβώς το ίδιο με το του Μωάμεθ. Διότι, σου λέει, όσο καί να μας γλείψεις, εμείς δικαιώματα δεν σου δίνουμε, αν έτσι αποφασίσαμε. Εμείς κάνουμε κουμάντο, όχι εσύ!]
Ο δε Σχολάριος-Γεννάδιος, ενώι στην αρχή τον έκανε ο Μωάμεθ πατριάρχη καί τού ‘δωκε μέχρι καί γάϊδαρο να μετακινείται, σε κάτι μήνες ξηλώθηκε απ’ το πατριαρχικό αξίωμα. Γιατί; Διότι πήραν τα μυαλά τ’ πολύ αέρα, καί κυκλοφορούσε δημοσίως με τη γκόμενά του!
Δυστυχώς, ο Μωάμεθ δεν μας έκανε τη χάρη ν’ αποκεφαλίσει κι όσους λέγανε ότι η Παναγία θα προστάτευε τημ Μπόλιν – καί μετά το κάνανε κωλοτούμπα, “γιατ’ ήταν θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει”!
Γιατί, όμως, παραθέτω τόσες ιστορικές λεπτομέρειες;
Διότι, αφ’ ενός, σ’ όσους πιθανώς πάνε στα κρυφά (ή στα …ημίκρυφα) να γλείψουν τους Τουρκαλάδες, ή όποιους άλλους εχθρούς της χώρας μας (σε στύλ Γεννάδιου, ή Μερκούρη: «- Καλά περνούσαμε μαζί, καί κακώς σας πολεμήσαμε!»), προφανώς αναμένοντες δοτά αρχηγηλίκια αργότερα, τους δείχνω πως δεν θα έχουν καμμία τύχη.
Κι αφ’ ετέρου, υφίσταται ένα τρομερό κρυφό ιστορικό κεφάλαιο, που έχει να κάνει με την …κατασκευή του εκάστοτε εχθρού!!! Ναί, όπως ακριβώς το διαβάσατε: κατασκευή του εκάστοτε εχθρού. (Ελεγχόμενη, εννοείται. Σε ελεγχόμενο εχθρό. Πώς πχ έκαναν οι ηπαπαραίοι με τους δήθεν τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου 2001; Ά, γειά σας!)
Αυτά είναι όχι απλώς ψιλά ιστορικά γράμματα, αλλά χρειάζονται μικροσκόπιο να διαβαστούν. Ο τελευταίος, που -κατά τα φαινόμενα- επεχείρισε κάτι τέτοιο στα καθ’ ημάς, ήταν ο σκατόψυχος ο Φελλός, που υπονόμευσε τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ’ τον Διογένη, καί μας κουβάλησε τους Τουρκαλάδες πάνω απ’ τα κεφάλια μας γιά τα 950 χρόνια που πέρασαν από τότε. Μόνο που το συγκεκριμένο “όπλο” τότε εκπυρσοκρότησε από πίσω, στα μούτρα μας.
Καλόγερος κι ο Φελλός!… καί πάντα αναρωτιόμουνα γιατί κανείς δεν τράβηξε το σπαθί, να του πάρει το κεφάλι του βρωμερού αυτού γέροντος. (Πρέπει να υπήρχε ολόκληρο πακέτο μυστικής καί δολοφονικής “αδελφότητας” από πίσω – νά γιατί. Κάτι σαν ορθόδοξοι ασσασίνοι, να πούμε; Κάτι τέτοιο. Οπότε, ο αποκεφαλισμός του Φελλού θα είχε άσχημες αντεκδικητικές συνέπειες.)
Τώρα, ποιός το άρχισε αυτό το κόλπο, πότε, πώς, γιατί… αφήστε τα. Ακόμη κι εγώ, γνωρίζω ελάχιστα απ’ αυτού.
Λοιπόν, ανέφερα όλες αυτές τις ιστορικές λεπτομέρειες, διότι υποψιάζομαι -χωρίς να ερευνώ τις αιτίες- ότι οι σημερινοί (πώς να τους ονομάσω; ) “αγιορειτιστές” καί “νεο-κολλυβάδες” / «νεο-Φαναριώτες» πάνε πάλι να κάνουν κάτι τέτοιο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν τους παίρνει καί δεν μας παίρνει, ως έθνος. (Γιά να είμαι ακριβής: δεν τους παίρνει και δεν μας παίρνει όχι μονάχα τώρα τελευταία, αλλά απ’ την εποχή του Φελλού.) Οπότε, πρέπει να τους κοπεί ο βήχας πάραυτα.
Προσωπικώς, εάν διαπιστώσω ότι “αγιορειτιστής” ενεργεί ως Δούρειος Ίππος καί πάει να φέρει ηττοπάθεια, δεν θα προλάβουν να τον κομματιάσουν τα τζιχάντια. Θα φροντίσω προσωπικώς να τον μεταβάλω σε τροφή γιά κροκοδείλους. Δεν επιτρέπω νέο 1453!
Οπότε, λεβέντες με τα κομποσχοίνια καί τις μετάνοιες, ή πιάνετε το όπλο κι υπερασπίζεστε την Ελλάδα, ή άει σιχτήρ κι εσείς! Τα μισόλογα: “ναί μέν, αλλά”, τα: “- Καί με τον χωροφύλαξ, καί με τον αστυφύλαξ”, τα: «- Ναί μέν είναι εχθροί του έθνους μας, αλλά εγώ είμαι χριστιανός ορθόδοξος καί δεν μπορώ να τους σκοτώσω!», δεν γίνονται δεκτά.
[Το ξέρω πως βάζω δύσκολα καί στην γνωστή πρεσβεία -όπου τώρα θα τρέξουν μερικοί τέτοιοι γιά νέες συμβουλές, ως προς το ποιά νέα παραμύθια θα ξεφουρνίσουν ανά το Διαδίκτυο-, αλλά το χαίρομαι όσο δε λέγεται! ]
δ3. Ψυχολογία προς τους άλλους – τα αρχηγηλίκια
Είναι πασίγνωστο αρχαιόθεν, πως δέκα εκατομμύρια Έλληνες είμαστε φύσει καί θέσει δέκα εκατομμύρια πρωθυπουργοί· αλλά εδώ εγώ παραιτούμαι (ως ανεπαρκής)! Απαιτείται ψυχίατρος με ενέσεις, πλέον.
Εντάξει, σε παλιότερους καιρούς ειρήνης (καί κάποιας καλοπέρασης με τραπεζοδανεικά καί χρηματιστήρια), δεν έτρεχε καί τίποτα ν’ ακούς μερικές μαλακίες στα καφενεία, περί του δέοντος πρακτέου γιά το μέλλον της χώρας. Όμως, σήμερα, το κακό παράγινε· πάνω από εβδομήντα αρχηγούς πατριωτικών κομμάτων παύλα σχηματισμών μάζεψε πριν λίγα χρόνια σε ανοιχτή συγκέντρωση ο στρατηγός Αϋφαντής! Κι αναρωτιέσαι, γιατί όλοι αυτοί δεν ενώνονται σ’ ένα κόμμα, να τελειώσει οριστικά το ανέκδοτο με τα ξενοκίνητα τσουτσέκια, που γίνονται πρωθυπουργοί της Ελλάδας;
Η απάντηση είναι πως κατά πλειονότητα πρόκειται γιά αιθεροβάμονες (στην καλύτερη περίπτωση), μέχρι αμετροεπείς, παθολογικούς εγωϊστές, ανιστόρητους, καί καταντίπ σαχλαμάρες – αν δεν είναι τέκτονες (στη χειρότερη). Που στα λόγια είναι καλοί, αλλά στις απαιτούμενες σοβαρές προτάσεις, μηδενικά. Ούτε έχουν σοβαρές προτάσεις, ούτε πρόκειται να σκεφτούν έστω καί μία.
Νά, ας πούμε… Τί θα κάνετε, μωρέ “αρχηγοί”, στα δύσκολα, πχ με τις ηπαπάρα; Έ; Το σκεφτήκατε αυτό; Σκεφτήκατε τί θα γίνει, όταν καί εάν επικρατήσουμε οι Έλληνες στην Ελλάδα, καί το μάθουν οι ηπαπάρα; Θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια, νομίζετε; Λοιπόν, έχετε σχέδιο γι’ αποτελεσματική αντιμετώπισή τους;
Ή τί σκοπεύετε να κάνετε με τους λαθρομετανάστες, ή τις τεκτονικές στοές;
Κι άσε τα δύσκολα, με τους -διαθέτοντες πυρηνικά κι έμπιστους …μασώνους- νταβατζήδες της χώρας μας. Ας πάμε στα απλούστερα. Στην περίπτωση που πάθετε κάτι, έχετε ορίσει διαδόχους σας, εσείς οι “μοναδικοί”; καί ποιούς; Ή μου το παίζετε Μεγαλέξανδροι καί πετάτε το δαχτυλίδι, με την εντολή: “Τώι κρατίστωι!”; (Παναπεί: “- Σφαχτήτε μεταξύ σας!”)
Μάλλον το δεύτερο, φοβάμαι – διότι υποθέτω βασίμως πως ο “Μεγαλοαλεξανδρισμός” είναι ήδη καταγεγραμμένο στη βιβλιογραφία ψυχιατρικό σύνδρομο.
Δεν επιμένω στη γκρίνια, διότι -πάω στοίχημα πως- δεν πρόκειται να θεραπεύσω κανέναν, καί δή με μιά ανάγνωση κειμένου μου. Θα πω, όμως, δύο πράγματα:
Η ζωή του ανθρώπου, καί ειδικά το δημιουργικό κομμάτι της, είναι πολύ σύντομη· οπότε, προλαβαίνεις να γίνεις καλός σε ένα, άντε δύο πράγματα. Όχι σ’ όλα! Αυτό, δηλαδή, που λέγανε οι αρχαίοι ημών: “- Έκαστος εφ’ ώι ετάχθη!” Οπότε, όποιος είναι καλός στο αρχηγηλίκι, θα το ξέρει καί θα το έχει αποδείξει εξ αρχής. Δεν θα το μάθει στα γεράματα – κι αφού πρώτα έμαθε να γράφει κείμενα στο φατσομπούκ!
Δεύτερον, είπα καί ξανάπα ότι ΔΕΝ μας βοηθάει, ως Έλληνες τώρα στα δύσκολα, το πυραμιδικό αρχηγικό μοντέλο. Αυτό που μας πρέπει, είναι το δικτυοκρατικό μοντέλο. Να μη μπορεί να εξοντώσει ο εχθρός “αρχηγό” δικό μας, διότι θα υπάρχουν έτοιμοι αμέτρητοι άλλοι – που θ’ αναλαμβάνουν αυτομάτως, αμέσως μετά!
Καί, διάολε, να βολευτούν καί τα δέκα εκατομμύρια διαθέσιμοι …Μεγαλέξανδροι, να τους φύγει ο καημός!!!
Άντε επιτέλους, καταλάβετέ το καί συνεννοηθήτε μεταξύ σας, καί φτιάξτε τις πενταμελείς ομάδες που σας έλεγα! Δεν φώναζα τζάμπα!
Επίλογος
Συμπερασματικώς: υπάρχουν αρκετά καί σημαντικά κενά ψυχολογικής προετοιμασίας γιά τα επερχόμενα. Τόσο στον εαυτό μας, όσο καί στις σχέσεις μας με τους άλλους. Τα οποία οφείλουμε να τα κλείσουμε πρώτα-πρώτα καί αμέσως, πρίν προχωρήσουμε σε ο,τιδήποτε άλλο σοβαρό.
Δεν γνωρίζω πόσο γρήγορα θα κλείσουν αυτές οι πληγές, αλλά καί δεν θα στοιχημάτιζα σε γρήγορη θεραπεία τους. Επίσης, υποθέτω μέν ότι οι δύσκολες καταστάσεις ανάγκης θα ξυπνήσουν τον Έλληνα (να φερθεί όπως πρέπει), αλλά δεν το υποθέτω στο 100%. Καί τούτο, διότι καθημερινώς προχωράει το παντοειδές κουρκούτιασμα του μυαλού των Ελλήνων – με προπαγάνδες, ψεκασμούς, κτλ κτλ. Επομένως, όσο αφήνουμε να περνάει ο καιρός χωρίς προετοιμασία, τόσο το χειρότερο. Όλο καί περισσότεροι θ’ αχρηστεύονται.
Απλώς, ελπίζω με το σημερινό κείμενο να συνεισέφερα έστω καί μιά μικρή βοήθεια, ώστε να δούμε όλοι μας -καί δή, εγκαίρως! μέρες μείνανε!- τον εαυτό μας στον καθρέφτη καλύτερα. Πιό καθαρά!
Καί να πράξουμε τα δέοντα. Ειδικά οι …“αφυπνισμένοι”!
Αλλοιώς, θα θυμίζουμε το πλοίο των τρελλών του Ιερωνύμου Μπός… εν μέσωι θυέλλης!!!
Υγ: Καί πόσο γρήγορα θα έρθουν τα «επερχόμενα»; Μήπως πάλι πέφτω έξω, όπως κάποιες προηγούμενες φορές που δήλωσα ότι έρχονται;
Κοιάξτε… Ούτε είμαι προφήτης, ούτε παίρνω εγώ αποφάσεις γιά την τύχη του πλανήτη μας. Απλός εκτιμητής των διαθεσίμων δεδομένων είμαι, όπως όλοι οι υπόλοιποι καθημερινοί άνθρωποι.
Γνωρίζω, όμως, τα εξής:
(α) Ενώι όλοι οι “Μεγάλοι”, άσχετο το τί λένε δημοσίως, επιθυμούν διακαώς την έναρξη του Γ’ ΠΠ (με σκοπό να ξεκαθαριστεί το ποιός θα κάνει κουμάντο γιά τον υπόλοπο 21ο αιώνα – κι ίσως καί παραπέρα), κανείς τους δεν κάνει την αρχή του μπάμ-μπούμ. Όλοι περιμένουν να γίνει αυτό απ’ τους άλλους. Γι’ αυτό παίζουν το παιχνίδι της αναμονής. (“- Όχι τώρα, άσ’ το γι’ αργότερα!”)
Όμως, τα μυστικά ιερατεία τους γνωρίζουν άριστα πως, ευκαιρία που φεύγει στο Μάτριξ, δεν ξανάρχεται εύκολα. Κι ήδη η έναρξη του Γ’ ΠΠ έχει αργήσει (έπρεπε να έχει γίνει το 2014), καί το “ματριξιανό” παράθυρο ευκαιρίας προς τούτο πάει να κλείσει. Έτσι, τα μεν ιερατεία πάνε να επισπεύσουν τον Γ’ ΠΠ, αλλά τις τελικές αποφάσεις τις παίρνουν -έστω καί φαινομενικώς- οι πωλητικοί… που δεν τις πήραν ακόμη!
Στο παιχνίδι της αναμονής, λοιπόν, άριστοι παίχτες είναι οι Κινέζοι. Κι άλλο τόσο άριστος, ο σκακιστής Πούτιν. Οι ηπαπαραίοι εδώ δεν ξέρουν τί τους γίνεται, κι απλώς ακολουθούν μιμούμενοι.
Τώρα, θα με ρωτήσεις αν, απ’ το πολύ το περίμενε, δεν γίνει τελικά ο Γ’ ΠΠ. Η απάντηση είναι πως θα γίνει, διότι:
(β) Υπάρχει πάντα ο αστάθμητος παράγων. Νομοτελειακώς. Πάντα θα υπάρχει η τυχαία σπίθα, που θα βάλει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, όση …πυροπροστασία κι αν υπάρχει!
Στην περίπτωσή μας, διαφαινόμενα “μπουρλότα” είναι η απληστία του Ρετζεπίκα καί η επίσης απληστία κι ανυπομονησία του Οξαποδουήλ να μεγαλώσει υπέρ το δέον, εις βάρος των Αραβικών κρατών της περιοχής του. Καί τρίτο μπουρλότο, ότι κανείς δεν θέλει ν’ αναπτυχθούν όπλα κατευθυνόμενα από τεχνητή νοημοσύνη – διότι τότε τον ήπιε πικρόν! Άρα, όλοι πρέπει να προλάβουν, ΠΡΙΝ συμβεί αυτό… διότι αυτό πράγματι είναι πολύ κοντά. Άσχετο το αν τώρα οι “Μεγάλοι” λεβέντες μπροστά στην τεχνητή νοημοσύνη παριστάνουν τους ψύχραιμους. Δεν είναι.
Άρα, δεν είμαι εγώ αυτός, που έπεσε έξω τόσες φορές – αλλά οι ηγέτες των “Μεγάλων”, που δεν πράττουν …το σωστό!
Πάντως, όλα δείχνουν πως το φετεινό καλοκαίρι θα χορέψουμε άγριο ρόκ ‘ν’ ρόλλ! Ετοιμαστήτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου