Αγώνας σημαίνει παιχνίδι. Το παιγνιώδες και το αγωνιστικό, ανυψωμένο στο επίπεδο της καθαγιασμένης εκείνης σοβαρότητας που κάθε κοινωνία απαιτεί για τη δικαιοσύνη της, εξακολουθούν να είναι ευδιάκριτα σήμερα σε όλους τους τύπους του νομικού βίου... Η έννοια της δικαστικής κρίσης (Urteil στα γερμανικά) μας οδηγεί φυσιολογικά να εξετάσουμε τη θεοκρισία (Gottesurteil - κρίση του Θεού)...
Η πρωταρχική αφετηρία της θεοκρισίας θα πρέπει να υπήρξε ο αγώνας, η δοκιμασία για το ποιός θα νικήσει. Η νίκη ως τέτοια αποτελεί για την αρχαϊκή (;) σκέψη απόδειξη της αλήθειας και του δικαίου. Η έκβαση κάθε αγώνα, είτε πρόκειται για μια δοκιμασία της δύναμης, είτε για ένα τυχερό παιχνίδι, αποτελεί ιερή απόφαση καταξιωμένη από τους θεούς.
Κατά την ανάπτυξη ενός πολιτισμού η αγωνιστική λειτουργία φτάνει την ωραιότερη, καθώς και τη σπουδαιότερη, μορφή της στην αρχαϊκή φάση. Καθώς ένας πολιτισμός γίνεται όλο και πιο σύνθετος, πιο ποικίλος και πιο βαρύς, και καθώς η τεχνική της παραγωγής και της ίδιας της κοινωνικής ζωής οργανώνεται όλο και πιο περίτεχνα, το παλαιό έδαφος του πολιτισμού καλύπτεται σιγά-σιγά από μια πυκνή στιβάδα ιδεών, συστημάτων σκέψης και γνώσης, θεωριών, κανόνων και διατάξεων, ηθικών και συμβάσεων που έχουν χάσει τη σχέση τους με το παιχνίδι. Ο πολιτισμός, λοιπόν, σοβαροποιήθηκε περισσότερο' δεν αφήνει στο παιχνίδι παρά μόνο δευτερεύουσα θέση. Η ηρωϊκή εποχή τέλειωσε, και η αγωνιστική φάση φαίνεται κι αυτή να είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν.
Johan Huizinga. http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/
---------------
Έτσι η κάθε επιστήμη και από τη δική της σκοπιά εξετάζοντας το παιγνίδι, έχει να παρουσιάσει διάφορες και μερικές φορές διϊστάμενες θεωρείες, για την αρχή το χαρακτήρα και τη σκοπιμότητά του.
Η Λαογραφία, εξετάζοντας το εθιμικό και ψυχαγωγικό μέρος του παιγνιδιού, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην επινοητική τεχνική του, συγκρίνοντας τη φυσική παρουσία των παιγνιδιών στις παιδικές και στις πρωτόγονες κοινωνίες, εξάγει από τη μελέτη των παιγνιδιών ιδιαίτερα εθνογραφικά συμπεράσματα με σημαντική κοινωνιολογική σημασία και βλέπει τα παιγνίδια ως μέσα ενίσχυσης των κοινωνικών θεσμών, διατήρησης των αρχέγονων εθίμων, ενώ θεωρεί πως μέσω των παιγνιδιών επιτυγχάνεται η προετοιμασία των παιδιών για τους ρόλους των στην αυριανή κοινωνία.
Η Παιδαγωγική, ακολουθώντας τη ρήση του Πλάτωνα: «παιδεία εστί, η των παίδων ολκή προς τον ορθόν λόγον», προσπαθεί να αξιοποιήσει το παιγνίδι στην εκπαιδευτική διαδικασία και μέσα απ΄ αυτή προβάλλει, επισημαίνει και τονίζει τη μεγάλη παιδαγωγική του σημασία.
Η Ψυχολογία – Παιδοψυχολογία αλλά και η Κοινωνιολογία, θεωρούν πως το παιγνίδι:
• αποσκοπεί στο σοβαρό σκοπό της εξέλιξης του ανθρώπου (Karl Groos).
• είναι μέσο ανάπτυξης της νοημοσύνης, και των άλλων γνωστικών δεξιoτήτων του ατόμου. (Jean Piaget).
• είναι έκφραση του υποσυνείδητου και της φαντασίας του παιδιού (Freud).
• Απαλλάσσει το παιδί από ψυχικά συμπλέγματα, από αγωνίες και δειλίες, το καθιστά κοινωνικό, το απαλλάσσει και από πολλές κακές συνήθειες, όπως το ψέμα, τον εγωισμό, την οκνηρία, τη δειλία, το καθιστά ελεύθερο και πειθαρχικό (Erik Erikkson).
Η σημερινή αστικοποιημένη κοινωνία, με τον τρόπο ζωής που διαμόρφωσε και τις προτεραιότητες που έχει θέσει, στερεί από το παιδί τις βασικές προϋποθέσεις ενασχόλησής του με τα ευχάριστα και τα τερπνά. Η συνεχής προσπάθεια της σύγχρονης οικογένειας, για μεγιστοποίηση των οικονομικών της απολαβών, ελαχιστοποίησε αν δεν αποστέρησε πλήρως, τον ελεύθερο χρόνο ενασχόλησής της με τα ευχάριστα και τα τερπνά, και ταυτόχρονα εξάλειψε τον απαραίτητο ζωτικό, ανοιχτό χώρο που απαιτείται για τα ομαδικά παιγνίδια.
Έτσι τα παιδιά, μη έχοντας που να διοχετεύσουν την ενεργήτικότητά τους, το δυναμισμό τους, τη ζωντάνια τους, καταφεύγουν είτε στα παιγνίδια αθύρματα, ξενόφερτα στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είτε στα ηλεκτρονικά παιγνίδια, με ολέθρια στις περισσότερες των περιπτώσεων αποτελέσματα στη σωματική, πνευματική και ψυχική τους υπόσταση.πηγη paignidia. gr
Τα παιχνίδια μαρτυρούνται από το 2600 π.Χ.[1][2]. Είναι παγκόσμιο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας και παρατηρούνται σε όλους τους πολιτισμούς. Το Βασιλικό Παιχνίδι του Ουρ (Royal Game of Ur), το Senet και το Mancala είναι κάποια από τα αρχαιότερα παιχνίδια του κόσμου
Συνήθως τα παιχνίδια ταξινομούνται βάσει του μέσου που χρειάζεται για να παιχθούν (π.χ. μινιατούρες, μπάλα, κάρτες, ταμπλώ ή υπολογιστής). Πολλές φορές, το μέσο είναι ένα αντικείμενο ή μία ένδειξη, που συμβολίζει κάτι. Το αντικείμενο μπορεί να είναι ένα πιόνι, κάποια χρήματα ή μία άυλη ένδειξη, όπως η βαθμολογία.
Τα παιχνίδια όπως το κρυφτό και το κυνηγητό δεν χρησιμοποιούν κάποιο εμφανές αντικείμενο, αλλά η αλληλεπίδρασή τους ορίζεται από το περιβάλλον. Παιχνίδια με ίδιους ή παρόμοιους κανόνες, μπορεί να έχουν διαφορετικό τρόπο διεξαγωγής, ανάλογα με το εκάστοτε περιβάλλον. Π.χ. το κρυφτό σε έναν σχολικό χώρο παίζεται διαφορετικά από ό,τι σε ένα πάρκο, ή ο τρόπος που θα γίνει ένας αγώνας αυτοκινήτων διαφοροποιείται από πίστα σε πίστα.
Οι κανόνες, γενικά, καθορίζουν τη σειρά, τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις και τα επιτεύγματα του κάθε παίκτη. Τα δικαιώματα των παικτών μπορεί να περιλαμβάνουν το πότε θα μετακινήσουν το πιόνι τους ή πότε θα κάνουν κάποια ενέργεια. Ο πιο συνηθισμένος σκοπός είναι να συγκεντρώσει ο παίκτης τη μεγαλύτερη ποσότητα βαθμών, χρημάτων ή αντικειμένων στο τέλος του παιχνιδιού, όπως στη Monopoly, ή να φέρει το πιόνι του σε μια σχέση απειλής προς το πιόνι του αντιπάλου, όπως στο σκάκι.
Είδη παιχνιδιών.
Αθλήματα.Αθλήματα χαρακτηρίζονται παιχνίδια που έχουν αθλητικό χαρακτήρα και απαιτούν σωματική άσκηση. Στην κατηγορία συμπεριλαμβάνονται ατομικά και ομαδικά αγωνίσματα, όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση, το βόλεϋ κ.ά. Πολλά αθλήματα απαιτούν ειδικό εξοπλισμό και δεδομένο χώρο παιχνιδιού, ενώ απευθύνονται σε μεγάλες μερίδες θεατών.
Παιχνίδια επιδεξιότητας.Αυτή η κατηγορία εμπερικλείει κάθε παιχνίδι που απαιτεί επιδεξιότητα και συντονισμό ματιών και χεριών, με εξαίρεση τα βιντεοπαιχνίδια, τα οποία αποτελούν κατηγορία από μόνα τους. Παραδείγματα όπως το Jenga χρειάζονται μόνο ένα φορητό εξοπλισμό και μια οποιαδήποτε επιφάνεια, ενώ παιχνίδια σαν το φλίπερ, το μπιλιάρδο, το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι και το air hockey απαιτούν ειδικά τραπέζια ή άλλες αυτόνομες μονάδες για την διεξαγωγή τους. Η έλευση των οικιακών συστημάτων βιντεοπαιχνιδιών αντικατέστησε ορισμένα από αυτά, όπως το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι, ωστόσο το μπιλιάρδο, το φλίπερ κ.ά. παραμένουν ακόμα δημοφιλή σε δημόσιους χώρους.
Επιτραπέζια παιχνίδια.Τα επιτραπέζια παιχνίδια έχουν ως κύριο εργαλείο ένα ταμπλώ, πάνω στο οποίο ακολουθείται η πορεία, η πρόοδος και τα κεκτημένα των παικτών, τα οποία δηλώνονται με πιόνια. Τα περισσότερα περιλαμβάνουν ζάρια και κάρτες. Πολλά επιτραπέζια, περιέχουν προσομείωση πολέμου, με το ταμπλώ να αποτελεί στρατηγικό χάρτη.
Από την βικιπαιδεια
Γενικά περί παιγνιδιών
Το παιγνίδι, εξετάζοντάς το είτε ως όργανο – άθυρμα, είτε ως διαδικασία, θεωρείται άριστο μέσο ενεργοποίησης των φυσικών, διανοητικών και ψυχικών δυνάμεων του ατόμου για άσκηση, διασκέδαση, ανάπαυση και ευχαρίστηση, σωματική, πνευματική και ψυχική.
Από αρχαιοτάτων χρόνων to παιγνίδι είχε ενταχθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία, με πρωτεύοντα μάλιστα ρόλλο, τουλάχιστον στη νηπιακή, παιδική και εφηβική ηλικία, ενώ από πολλών ετών, αποτέλεσε το αντικείμενο έρευνας και μελέτης των επιστημών της Κοινωνιολογίας, της Ψυχολογίας, ιδιαίτερα της Παιδοψυχολογίας, της Βιολογίας,της Παιδαγωγικής και της Λαογραφίας.Έτσι η κάθε επιστήμη και από τη δική της σκοπιά εξετάζοντας το παιγνίδι, έχει να παρουσιάσει διάφορες και μερικές φορές διϊστάμενες θεωρείες, για την αρχή το χαρακτήρα και τη σκοπιμότητά του.
Η Λαογραφία, εξετάζοντας το εθιμικό και ψυχαγωγικό μέρος του παιγνιδιού, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην επινοητική τεχνική του, συγκρίνοντας τη φυσική παρουσία των παιγνιδιών στις παιδικές και στις πρωτόγονες κοινωνίες, εξάγει από τη μελέτη των παιγνιδιών ιδιαίτερα εθνογραφικά συμπεράσματα με σημαντική κοινωνιολογική σημασία και βλέπει τα παιγνίδια ως μέσα ενίσχυσης των κοινωνικών θεσμών, διατήρησης των αρχέγονων εθίμων, ενώ θεωρεί πως μέσω των παιγνιδιών επιτυγχάνεται η προετοιμασία των παιδιών για τους ρόλους των στην αυριανή κοινωνία.
Η Παιδαγωγική, ακολουθώντας τη ρήση του Πλάτωνα: «παιδεία εστί, η των παίδων ολκή προς τον ορθόν λόγον», προσπαθεί να αξιοποιήσει το παιγνίδι στην εκπαιδευτική διαδικασία και μέσα απ΄ αυτή προβάλλει, επισημαίνει και τονίζει τη μεγάλη παιδαγωγική του σημασία.
Η Ψυχολογία – Παιδοψυχολογία αλλά και η Κοινωνιολογία, θεωρούν πως το παιγνίδι:
• αποσκοπεί στο σοβαρό σκοπό της εξέλιξης του ανθρώπου (Karl Groos).
• είναι μέσο ανάπτυξης της νοημοσύνης, και των άλλων γνωστικών δεξιoτήτων του ατόμου. (Jean Piaget).
• είναι έκφραση του υποσυνείδητου και της φαντασίας του παιδιού (Freud).
• Απαλλάσσει το παιδί από ψυχικά συμπλέγματα, από αγωνίες και δειλίες, το καθιστά κοινωνικό, το απαλλάσσει και από πολλές κακές συνήθειες, όπως το ψέμα, τον εγωισμό, την οκνηρία, τη δειλία, το καθιστά ελεύθερο και πειθαρχικό (Erik Erikkson).
Η σημερινή αστικοποιημένη κοινωνία, με τον τρόπο ζωής που διαμόρφωσε και τις προτεραιότητες που έχει θέσει, στερεί από το παιδί τις βασικές προϋποθέσεις ενασχόλησής του με τα ευχάριστα και τα τερπνά. Η συνεχής προσπάθεια της σύγχρονης οικογένειας, για μεγιστοποίηση των οικονομικών της απολαβών, ελαχιστοποίησε αν δεν αποστέρησε πλήρως, τον ελεύθερο χρόνο ενασχόλησής της με τα ευχάριστα και τα τερπνά, και ταυτόχρονα εξάλειψε τον απαραίτητο ζωτικό, ανοιχτό χώρο που απαιτείται για τα ομαδικά παιγνίδια.
Έτσι τα παιδιά, μη έχοντας που να διοχετεύσουν την ενεργήτικότητά τους, το δυναμισμό τους, τη ζωντάνια τους, καταφεύγουν είτε στα παιγνίδια αθύρματα, ξενόφερτα στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είτε στα ηλεκτρονικά παιγνίδια, με ολέθρια στις περισσότερες των περιπτώσεων αποτελέσματα στη σωματική, πνευματική και ψυχική τους υπόσταση.πηγη paignidia. gr
----------------------
Παιχνίδι, παιγνίδιο ή παίγνιο αποκαλείται η δομημένη δραστηριότητα που διεξάγεται με σκοπό την ψυχαγωγία ή ασκείται σαν εκπαιδευτικό εργαλείο. Τα παιχνίδια υπάρχουν σε διάφορες μορφές:επιτραπέζια, ηλεκτρονική, άυλη, υλική κ.ά.
Κύριοι παράγοντες του παιχνιδιού είναι οι κανόνες, τα επιτεύγματα, η πρόκληση και η αλληλεπίδραση. Τα παιχνίδια, γενικά, υποβάλλουν τον παίκτη σε μια ψυχική ή σωματική διέγερση, ή πολλές φορές και τα δύο. Πολλά παιχνίδια βοηθάνε στην ανάπτυξη πρακτικών δεξιοτήτων, μπορεί να έχουν τη μορφή άσκησης ή να έχουν εκπαιδευτικό, προσομοιωτικό ή ψυχολογικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με τον Κρις Κρόφορντ, σχεδιαστή βιντεοπαιχνιδιών, δραστηριότητες όπως το παζλ και η πασιέντζα ανήκουν περισσότερο στην κατηγορία των γρίφων και όχι των παιχνιδιών, επειδή ένα παιχνίδι προϋποθέτει αλληλεπίδραση δύο ή περισσότερων παικτών.Τα παιχνίδια μαρτυρούνται από το 2600 π.Χ.[1][2]. Είναι παγκόσμιο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας και παρατηρούνται σε όλους τους πολιτισμούς. Το Βασιλικό Παιχνίδι του Ουρ (Royal Game of Ur), το Senet και το Mancala είναι κάποια από τα αρχαιότερα παιχνίδια του κόσμου
Τα παιχνίδια όπως το κρυφτό και το κυνηγητό δεν χρησιμοποιούν κάποιο εμφανές αντικείμενο, αλλά η αλληλεπίδρασή τους ορίζεται από το περιβάλλον. Παιχνίδια με ίδιους ή παρόμοιους κανόνες, μπορεί να έχουν διαφορετικό τρόπο διεξαγωγής, ανάλογα με το εκάστοτε περιβάλλον. Π.χ. το κρυφτό σε έναν σχολικό χώρο παίζεται διαφορετικά από ό,τι σε ένα πάρκο, ή ο τρόπος που θα γίνει ένας αγώνας αυτοκινήτων διαφοροποιείται από πίστα σε πίστα.
Κανόνες
Αν και τα παιχνίδια συχνά χαρακτηρίζονται από τα εργαλεία τους, επίσης ορίζονται και από τους κανόνες τους. Ενώ οι κανόνες υπόκεινται σε αλλαγές και τροποποιήσεις, η μεγάλη αλλαγή έχει ως αποτέλεσμα ένα "νέο" παιχνίδι. Υπάρχουν, όμως, και εξαιρέσεις όπως σε κάποιες περιπτώσεις παιχνιδιών που περιλαμβάνουν εσκεμμένη τροποποίηση των κανόνων, αλλά ακόμα κι εκεί υπάρχουν κάποιοι σταθεροί κανόνες.Οι κανόνες, γενικά, καθορίζουν τη σειρά, τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις και τα επιτεύγματα του κάθε παίκτη. Τα δικαιώματα των παικτών μπορεί να περιλαμβάνουν το πότε θα μετακινήσουν το πιόνι τους ή πότε θα κάνουν κάποια ενέργεια. Ο πιο συνηθισμένος σκοπός είναι να συγκεντρώσει ο παίκτης τη μεγαλύτερη ποσότητα βαθμών, χρημάτων ή αντικειμένων στο τέλος του παιχνιδιού, όπως στη Monopoly, ή να φέρει το πιόνι του σε μια σχέση απειλής προς το πιόνι του αντιπάλου, όπως στο σκάκι.
Είδη παιχνιδιών.
Αθλήματα.Αθλήματα χαρακτηρίζονται παιχνίδια που έχουν αθλητικό χαρακτήρα και απαιτούν σωματική άσκηση. Στην κατηγορία συμπεριλαμβάνονται ατομικά και ομαδικά αγωνίσματα, όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση, το βόλεϋ κ.ά. Πολλά αθλήματα απαιτούν ειδικό εξοπλισμό και δεδομένο χώρο παιχνιδιού, ενώ απευθύνονται σε μεγάλες μερίδες θεατών.
Παιχνίδια επιδεξιότητας.Αυτή η κατηγορία εμπερικλείει κάθε παιχνίδι που απαιτεί επιδεξιότητα και συντονισμό ματιών και χεριών, με εξαίρεση τα βιντεοπαιχνίδια, τα οποία αποτελούν κατηγορία από μόνα τους. Παραδείγματα όπως το Jenga χρειάζονται μόνο ένα φορητό εξοπλισμό και μια οποιαδήποτε επιφάνεια, ενώ παιχνίδια σαν το φλίπερ, το μπιλιάρδο, το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι και το air hockey απαιτούν ειδικά τραπέζια ή άλλες αυτόνομες μονάδες για την διεξαγωγή τους. Η έλευση των οικιακών συστημάτων βιντεοπαιχνιδιών αντικατέστησε ορισμένα από αυτά, όπως το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι, ωστόσο το μπιλιάρδο, το φλίπερ κ.ά. παραμένουν ακόμα δημοφιλή σε δημόσιους χώρους.
Επιτραπέζια παιχνίδια.Τα επιτραπέζια παιχνίδια έχουν ως κύριο εργαλείο ένα ταμπλώ, πάνω στο οποίο ακολουθείται η πορεία, η πρόοδος και τα κεκτημένα των παικτών, τα οποία δηλώνονται με πιόνια. Τα περισσότερα περιλαμβάνουν ζάρια και κάρτες. Πολλά επιτραπέζια, περιέχουν προσομείωση πολέμου, με το ταμπλώ να αποτελεί στρατηγικό χάρτη.
Παιχνίδια τράπουλας.Τα παιχνίδια αυτά παίζονται μέσω της τράπουλας, μιας δεσμίδας καρτών, οι οποίες έχουν διαφορετική αξία. Υπάρχουν διάφορες μορφές τράπουλας ανά τον κόσμο: η αγγλοαμερικανική 52φυλλη που περιέχει αριθμούς, σύμβολα και φιγούρες, η τράπουλα Ταρώ με 78 φύλλα και άλλες τράπουλες διαμορφωμένες για επιτραπέζια παιχνίδια, όπως ειναι και το Uno. Τα γνωστότερα παιχνίδια αγγλοαμερικανικής τράπουλας είναι το πόκερ, το μπριτζ, η πρέφα, η 31, η πασιέντζα,η ξερή κ.ά.
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ή αλλιώς βιντεοπαιχνίδια. είναι προγράμματα υπολογιστικών συστημάτων, τα οποία χειρίζεται ο παίκτης μέσα από τον προσωπικό υπολογιστή του ή από κάποιο ειδικό σύστημα φτιαγμένο για αυτόν τον λόγο (για οικιακή χρήση αυτά τα συστήματα ονομάζονται κονσόλες). Τα προγράμματα αυτά δημιουργούν εικονικά εργαλεία, που επιτρέπουν στον παίκτη να παίξει με έναν άλλο παίκτη ή με έναν προσομοιομένο παίκτη, παιχνίδια όπως τράπουλα και ζάρια, ή δημιουργούν προσομοιωμένους κόσμους, στους οποίους μπορούν να συμβούν φανταστικά γεγονότα μέσα στην πορεία του παιχνιδιούΑπό την βικιπαιδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου