ΑΝ Η ΓΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ,ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ!!!!

 

Αν η γη σου είναι αιχμάλωτη, είσαι και εσύ αιχμάλωτος

Γράφει ο ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Άκου αγαπητέ μου φίλε Άριστε. Σου γράφω από την κατεχόμενη περιοχή στην οποία δεν πάτησε το πόδι σου εδώ και 49 χρόνια. Εσύ είσαι στην ελεύθερη περιοχή. Και εγώ στην κατεχόμενη. Έχω ένσταση. Αν είναι υπό κατοχή το μισό μιας χώρας, δεν θεωρείται ελεύθερο και το άλλο μισό της. Εγώ νιώθω πως είναι υπό κατοχή όλη η Κύπρος. Σε όσους ρωτούν, δεν λέω ότι «η μισή Κύπρος είναι υπό κατοχή», αλλά ότι «η Κύπρος είναι υπό κατοχή». Επιπλέον, μπορεί εσύ να είσαι μακριά από τα κατοχικά στρατόπεδα, όμως η υπό κατοχή γη σου είναι αιχμάλωτη. Αν η γη σου είναι αιχμάλωτη, ούτε εσύ θεωρείσαι ελεύθερος. Το σπίτι σου είναι αιχμάλωτο. Ο δρόμος σου αιχμάλωτος. Οι παιδικές αναμνήσεις σου αιχμάλωτες. Επειδή δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση σε αυτά, ούτε εσύ μπορείς να είσαι ελεύθερος. Η νοσταλγία σου να έχεις πρόσβαση σε αυτά μόνο απόδειξη ότι είσαι αλυσοδεμένος είναι. Συγγνώμη, όμως πρέπει να πω ότι είμαι πιο ελεύθερος από εσένα σε τούτη την κατεχόμενη περιοχή. Αυτή δεν είναι ελευθερία που μου χάρισε ο κατακτητής. Είναι η ελευθερία μου με κόστος το κεφάλι μου που ρίσκαρα να πληρώσω. Αν εκείνος είναι ελεύθερος να σκοτώσει, είμαι και εγώ ελεύθερος να σκοτωθώ. Σε αντίθεση με εσένα, μπορώ να πολεμήσω πρόσωπο με πρόσωπο εναντίον του. Αν εκείνος είναι ελεύθερος να λιντσάρει και να σκοτώσει, είμαι και εγώ ελεύθερος να αντισταθώ. Μήπως το τίμημα για κάθε άρθρο είναι μια σφαίρα; Αν την καρφώσει, ας την καρφώσει. Αν δεν το ρισκάρω αυτό στην κατεχόμενη περιοχή, πώς μπορώ να είμαι ελεύθερος;

Μήπως νιώθουν πράγματι ελεύθεροι όσοι ζουν στην ελεύθερη περιοχή; Είναι πολύ ήσυχα τα χωριά της Πάφου, της Λεμεσού και της Λάρνακας που δεν έφτασε σε αυτά ο πόλεμος το 1974; Δεν μπορούν ποτέ να είναι ήσυχα ενόσω βρίσκονται εδώ οι εισβολείς στρατιώτες. Είδαμε την κατάσταση στον κόσμο. Είδαμε έναν κόσμο που είναι πάντα υπέρ του ισχυρού και των δικών του συμφερόντων. Είδαμε πώς αφέθηκε μόνος και ανήμπορος ο λαός καθώς βομβαρδιζόταν σε αυτό το νησί. Παρά ταύτα, όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνουν να μην αγωνιζόμαστε. Δεν πρέπει να υποκύψουμε στον ενδοτισμό, έτσι δεν είναι; Όμως, βλέπω ότι κάποιες καρδιές τις έζωσε μια ηττοπάθεια, μια βαριεστημάρα και μια αγανάκτηση. Ούτε εσένα καταλαβαίνουν αγαπητέ μου φίλε Άριστε. Ούτε εμένα.

Δεν ήρθες εδώ και 49 χρόνια, όμως έλα αν θες μια μέρα. Να σε πάρω στην Κερύνεια. Να σε πάρω στην Καρπασία. Ούτε εσύ θα τις καταλάβεις. Ούτε αυτές θα σε καταλάβουν. Έλα αν αντέχεις να κοιτάξεις τη θάλασσα από τα αιχμάλωτα βουνά. Έλα αν μπορείς να βλέπεις τα εντελώς άδεια και γκρεμισμένα ξενοδοχεία που αραδιάστηκαν κατά μήκος της μοναδικής παραλίας. Νομίζουν πως δεν θέλεις ειρήνη, επειδή δεν ήρθες ποτέ. Νομίζουν πως δεν νοστάλγησες το άλλο μισό της πατρίδας σου. Όμως, εγώ ξέρω ότι δεν ήρθες επειδή την αγαπάς πολύ. Πονάει η καρδιά σου να μπαίνεις και να κάθεσαι σαν φιλοξενούμενος στο σπίτι σου στο οποίο κάθεται κάποιος άλλος. Αν κόψεις ένα πορτοκάλι από το περβόλι σου στη Μόρφου, θα θεωρηθείς κλέφτης. Δεν μπορεί να σε παρηγορήσει ακόμα και η στοργή στο καφενείο της Καρπασίας κάποιων που δεν νιώθουν καθόλου μίσος και εχθρότητα στην καρδιά τους.

Ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο να ενώσουμε ξανά τα δύο μισά μας. Να ράψουμε ξανά αυτό τον σκισμένο χάρτη. Διότι τα αδέλφια μας παρέκκλιναν σε λάθος δρόμο. Δεν μπορούν να αποκαλέσουν κατοχή την κατοχή. Δεν μπορούν να αποκαλέσουν εισβολή την εισβολή. Κατέφυγαν στο πνεύμα του ενδοτισμού αποκαλώντας το πνεύμα ειρήνης. Μας υπόσχονται έναν αγώνα που δεν έχει απολύτως κανένα κόστος. Αν το δεχόμαστε, τι καλά. Αν το εκπληρώσουμε, θα δουν και εμάς εκείνα τα ευλογημένα ταμεία με τα μπόλικα αγαθά. Να κάνουμε ένα λεξικό. Να πετάξουμε τη λέξη κατοχή από τη γλώσσα μας. Να γίνουμε οικολόγοι. Να γίνουμε ζωόφιλοι. Να γίνουμε αντίπαλοι της βίας κατά των γυναικών. Όμως, να μην γίνουμε ποτέ αγωνιστές κατά της κατοχής.

Ουδέποτε κατηγόρησα ως πολέμιους της ειρήνης όσους δεν πάτησαν το πόδι τους στα κατεχόμενα εδάφη εδώ και 49 χρόνια. Και δεν μπορώ να τους κατηγορήσω. Σε καταλαβαίνω αγαπητέ μου Άριστε. Πες μου. Ποιος θέλει να βγάλει από τον τάφο τη μητέρα του που πέθανε πριν 49 χρόνια και να την κοιτάζει;

ΠΗΓΗ:https://politis.com.cy/apopseis/666634/an-i-gi-soy-einai-aichmaloti-eisai-kai-esy-aichmalotos