ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ;ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΘΕΙ ΓΜΤ..;

Ο  ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης 

1.Ο πιθηκος και το κλουβι

Πρεπει να ειμαστε το μοναδικο εθνος στον κοσμο, που μισουμε τοσο τον εαυτο μας.

Φτανει να βγεις σημερα και να πεις δυο κουβεντες για την πατριδα, για τη σημαια, για την Ελληνικοτητα και σου την πεφτουν κατευθειαν να σε σφαγιασουν.

Εχει καταντησει ο πατριωτισμος να στιγματιζεται ως ναζισμος και ο Ελληνισμος να προβαλλεται ως ένα ειδος αναχρονισμου, καταλληλο μονον για αποστρατους της κλασης του ‘50.

Κι αν καμεις το πειραμα, να βανεις μπροστα να καψεις δημοσια την ελληνικη σημαια, θα βρεθουνε και πεντε «Ελληνες» να σε χειροκροτησουν. Ενω ετσι και τολμησεις να αγγιξεις την αλβανικη σημαια, που σηκωσε ο κ. Μπουταρης στη Θεσσαλονικη, θα βρεθεις παραυτα στη μπουζου.

Τι εχωμε παθει το λοιπον?
Τι μας συμβαινει?

Φαινομαστε πια τοσο αηδιαστικοι στα ιδια μας τα ματια, ως εθνος, ως παραδοση, ως πολιτισμος, ώστε παθαινουμε μαζικη υστερια κάθε φορα που μας θυμιζουν την εθνικη μας ταυτοτητα!

Γιατι, ρε Ελληνες?

Και πως νομιζουμε δηλαδη ότι μπορουμε να σταθουμε στο πολιτισμικο συμπαν της ανθρωποτητας, αποξενωμενοι από την ιδια μας τη γλωσσα, από την συλλογικη νμας ταυτοτητα, σαν κατι θλιβερους αρχοντοχωριατες που βρεθηκανε αξαφνα, από την κουτσουφλιανη στα σαλονια και φανταζονται ότι γινανε Λουδοβικοι 14^οι και κληρονομες της μανταμ Ντε Σταελ…

Αμ’ ο πιθηκος αδερφια μου, δεν μεταμορφωνεται σε ανθρωπο επειδη τον εμαθαν να καμει γκριματσες σε οσους του χαριζουν μπανανες.

Το πολύ να καταντησει εκθεμα των κλουβιων για να γελανε μαζι του οι επισκεπτες του ζωολογικου κηπου…

2.Η παλια και η νεα αρρωστεια των Ελληνων

Οσο παλια και αν το ψαξεις στη διαρκεια της ελληνικης ιστοριας, θα δεις παντα τους Ελληνες να σπαραζονται μεταξυ τους.

Από τον καιρο του πελλοπονησιακου πολεμου, ως τις εμφυλιες σφαγες των ελληνιστικων χρονων και από την εποχη των μαγκουροφορων του Κωλεττη ως τα γαλαζια και τα πρασινα καφενεια της μεταπολιτευσης, ο Ελληνας το ειχε σε καμαρι του και τιμη του, να ανοιγει το κεφαλι του αλλου Ελληνα.

Αν ο Αρτυρ Γκομπινω εψαχνε να βρει αποδειξεις για να στηριξει τη θεωρια του περι της υπαρξης των ανθρωπινων φυλων, δεν θα μπορουσε να προβαλει καμια καλυτερη, από εμας τους Ελληνες.

Οσοι αιωνες και αν κυλησαν, οσες επιμειξιες και αν συνεβησαν σε τουτον εδώ τον λαο, το πιο βασικο από τα επαχθη χαρακτηριστικα του, αυτό το παθος για την εμφυλια διαμαχη, ζει και βασιλευει!

Ελληνας πρωτα απ’ όλα σημαινει αυτος που σκοτωνεται με τον άλλο Ελληνα!
Και τοτε και τωρα και κατά πασαν πιθανοτητα και εις τους αιωνας των αιωνων – ή τελος παντων για οσο θα υπαρχει η φυλη των Ελληνων.

Ο εμφυλιος σπαραγμος είναι διχως αμφιβολια, εγγενες φυλετικο χαρακτηριστικο των Ελληνων και τους ακολουθει σε ολη την πορεια της ιστοριας τους, σαν τις παλιες κληρονομικες αρρωστειες.

Να σφαζουμε ο ενας τον αλλον, είναι κατι τις σαν τη μεσογειακη ανεμια που στιγματιζει τα ιδια τα κυτταρα μας.

Φαινεται ομως ότι, όπως και οι παλιες αρρωστειες του κορμιου, ετσι και οι συλλογικες ασθενειες των φυλων, μεταλλασσονται στο διαβα του χρονου και προκυπτουν νεα στελεχη των παλιων ιων, ακομα πιο επικινδυνα και ακομα πιο θανατηφορα από τα προηγουμενα.

Το να μαστε εμεις οι Ελληνες αδερφοφαδες και «από δυο χωρια χωριατες» κάθε που συναντιωμαστε αναμεταξυ μας, είναι χαρακτηριστικο της φυλης μας και εχωμε μαθει πλεον να ζουμε με δαυτο.

Ωστοσο σημερα  εμφανιζεται πλεον μια νεα μεταλλαξη του συλλογικου μας ιου, που αιωνες τωρα μας κατατρωει τα πολιτισμικα μας σπλαχνα.

Γιατι είναι η πρωτη φορα στην ιστορια μας, που δεν εναντιωνομαστε απλως απεναντι στον αλλον Ελληνα αλλα στην ιδια την ελληνικοτητα μας!

Ακομα και στην εποχη των πρασινων και των γαλαζιων καφενειων της μεταπολιτευσης, οι μισοι Ελληνες πλακωνοντουσαν με τους αλλους μισους, με τη διαφορα οτι και οι από’ δω και οι από’ κει, πιστευαν ότι το πραττουν για το καλο της πατριδας, ετσι τουλαχιστον όπως αντιλαμβανοντουσαν το καλο της πατριδας ο κάθε ενας τους.

Ποτε όμως δεν βριζανε και δεν λοιδωρουσαν την ιδια την πατριδα, την ιδια την ελληνικοτητα, που για τους περισσοτερους ανηκε στον χωρο των Ιδεων, τις οποιες οφειλαν να προστατευσουν.

Ακομα-ακομα και ο Αρης ο Βελουχιωτης ειχε να πει έναν καλο λογο για την Ελλαδα, για να μην πω ότι ητανε ικανος να παλουκωσει ανθρωπο που θα εκαιγε την ελληνικη σημαια!

Σημερα ζουμε μιαν νεα εθνικη αρρωστεια, μια ριζικη μεταλλαξη του παλαιου μας ιου της αδερφοφαγιας, που στρεφει μια μεγαλη μεριδα των Ελληνων, εναντιον της ιδιας της Ελλαδας!

Δεν μισουμε απλως τον γειτονα, τον κοντοχωριανο, τον πολιτικο μας αντιπαλο.

Μισουμε κάθε τι το ελληνικο.

Μισουμε τις ιδιες μας τις ριζες.

Καιμε την ελληνικη σημαια με την αγρια χαρα ενός παπουα που βανει φωτια στα λαβαρα των αποικιοκρατων.

Ειμαστε πλεον μισελληνες, με την πιο ακραια σημασια της λεξης.

Μισουμε κάθε τι που μας θυμιζει τον ιδιο μας τον εαυτο.

Το γιατι και το πώς, χρηζουν ειδικης αναλυσης…

 

3.Για μια ερμηνεια του μισελληνισμου των Ελληνων

Δεν χωραει συζητηση ότι στα κοινωνικα φαινομενα σπανιοτατα αρκει η μια και μοναδικη ερμηνεια.

Οι διαδικασιες που αναπτυσσονται διαλεκτικα εντος του ανθρωπινου πραττειν, είναι σε τετοιον βαθμο πολυπλοκες, ώστε να μοιαζουν με την παλια βεδικη ιστορια των τυφλων και του ελεφαντα. Αναλογα δηλαδη με το ποιο σημειο του ελεφαντειου σωματος ψηλαφει ο κάθε τυφλος, τετοια είναι και η περιγραφη που διδει για τον ελεφαντα!

Θα πρεπει να δωσει κανεις βαση σε πολλες περιγραφες τυφλων, ώστε να σχηματισει μια καπως πιο διαφωτιστικη εικονα για το τι είναι ενας ελεφαντας και παλι δεν θα εχει ολοκληρωμενη την εικονα της πραγματικοτητας.

Μελετωντας την ψυχογραφια μιας κοινωνιας, σε μια δεδομενη ιστορικη στιγμη και μαλιστα μεσα στον περιορισμενο χωρο ενός διαδικτυακου κειμενου, δεν φιλοδοξεις τιποτα παραπανω από το να δωσεις μια «μερικη» οψη του φαινομενου, καπως σαν τη μαρτυρια του τυφλου που αγγιζει ας πουμε το νυχι του ελεφαντα και τον παρουσιαζει ως «ένα πλασμα γεματο κερατινες φολιδες!»

Κι αυτό ομως είναι χρησιμο, ειδικα όταν αυτή η οψη του φαινομενου απουσιαζει από τις υπολοιπες μαρτυριες των τυφλων, που βεβαιωνουν ότι «ξερουνε καλα» τι παναπει να εισαι ελεφαντας…

Για μιαν ερμηνεια λοιπον του μισελληνισμου των Ελληνων, αν και οποτε αποφασισει καποιος «σοβαρος» διανοουμενος να την καμει, φρονω ότι θα πρεπει να συνυπολογιστουν καποιοι βασικοι παραγοντες, που σχετιζονται αμεσα με την ελληνικη εφαρμογη του δογματος του Σοκ και την μετατροπη της Ελλαδας σε εργαστηριο πειραματοζωων.

Και εξηγουμαι…

4.Καταναλωνω, αρα υπαρχω…

Η κυπριακη κοινωνια είναι μια μικρη αριθμητικα κοινωνια, οπου ελαχιστα πραγματα μπορουν να κρατηθουν  μυστικα.

Στην Κυπρο λοιπον ολοι γνωριζουν [ασχετως αν δεν το ομολογουν] ότι η πλειοψηφια των Κυπριων περνανε κάθε τοσο στα κατεχομενα, για να καμουν τα ψωνια τους σε τουρκικα μαγαζια, για να φτιαξουν τα δοντια τους σε τουρκους οδοντιατρους, για να βρουν περιστασιακους Τουρκους εραστες ή για να ξεσαλωσουν σε ομοφυλοφιλικα οργια με νεαρους Οθωμανους.

Δεν χρειαζεται να πατε μακρια.

Ο  πρωην υπουργος οικονομικων της κυβερνησης Αναστασιαδη είναι υποδικος για συμμετοχη σε τετοιου ειδους οργια και μαλιστα κυκλοφορουν στο διαδικτυο φωτογραφιες του, με τις χειροπεδες και τα αγορακια!

Αναλογες ησαν και οι μετακινησεις των βορειοελλαδιτων προς τα Σκοπια, τον καιρο ακομα που αφθονουσε το χρημα στην Θεσσαλονικη και στις περιξ επαρχιακες πολεις, οπου εκατονταδες «καταναλωτες» περνουσανε τα συνορα, για να βρουνε φτηνες αγορες, τζογο και φτηνες πουτανες.

Το γεγονος ότι οι Τουρκοι βρισκονται στην Κυπρο ως κατακτητες, ενώ οι Σκοπιανοι απαιτουν να τους αναγνωριστει ως πατρογονικη κληρονομια η Μακεδονια, ουδολως φαινεται να ενοχλει τους Κυπριους ή τους Μακεδονες, που προτιμουν να αφηνουνε τα λεφτα τους σε αλβανικα καζινα, τουρκικα μπουρδελα και σκοπιανα πολυκαταστηματα. 

Μπροστα στη μανια της υπερκαταναλωσης, αγαθων, υπηρεσιων, τζογου και ανθρωπινης σαρκας, οι εθνικες τραγωδιες δεν μετρανε ουτε για μιση δεκαρα .

Και να μου το θυμηθειτε…

Όταν θα ερθει η [προγραμματισμενη] ωρα, να δοθει η μιση Θρακη στους Τουρκους και η άλλη μιση να τεθει υπο διεθνη εποπτεια, θα δειτε να σχηματιζονται ουρες τα πουλμαν στα τοτε συρρικνωμενα συνορα μας,  γεματα από λιμασμενους νεοελληνες που θα τα περνανε για να βρουν ψωνια, τζογο, σεξ και μαυρο από την Προυσσα.

Η χρεωκοπια της Ελλαδος συνεβαλε ώστε να βγει στην επιφανεια ο τρομος του νεοελληνα για τον θανατο της κοινωνιας της καταναλωσης.

Η λεγομενη γενια της μεταπολιτευσης, που βρηκε την συλλογικη της εκφραση στον ανδρεοπαπανδρεϊσμο, είναι ακριβως η γενια μιας μεταλλαγμενης μαζας καταναλωτων, για τους οποιους η διαρκης παραχωρηση προνομιων, αποτελει και το κυριαρχο, αν όχι το μοναδικο, πολιτικο και κοινωνικο αιτημα.

Οι ορδες των διορισμενων και των κρατικοδιαιτων που συνερρεαν στις μεγαλες συγκεντρωσεις των συνδικαλιστικων υπερπαραγωγων, απαιτωντας ολοενα και μεγαλυτερες παροχες, σε επιδοματα, σε κατω από το τραπεζι χρηματοδοτησεις, σε δωρακια και σε αφανεις μικρολαμογιες, δεν ειχαν βανει ποτε με τον νου τους ότι όλα αυτά που τους παραχωρουσαν οι ινστρουχτορες τους, θα τα εβγαναν υπερδιπλασια οι ιδιοι από τις μεγαλοκονομες και τις μεγαλολαμογιες, που καποτε όμως θα ερχονταν η ωρα ωστε εκεινοι που τα πληρωνανε να παρουν το αιμα τους πισω.

Τα πρασινα συντροφια και τα «δικα μας γαλαζια παιδια» συνηθισανε σε έναν σπαταλο τροπο ζωης , αγνοωντας τον παναρχαιο κανονα ότι για κάθε κοψιδι που θα φαει ο μικρος γκαγκστερ, αναλογουν δεκαπλασια για να φαει ο μεγαλος γκαγκστερ.

Κι όταν αποκαλυφθηκε ότι μικροι και μεγαλοι σοσιαλδημοσιοφαγανες πηγαινανε ξεβρακωτοι στα αγγουρια κι ότι, ακομα χειροτερα, οι μικροι θα ησαν αυτοι που θα καλουνταν να πληρωσουν εξ’ ολοκληρου τον λογαριασμο,  μας επεσε εδω η βαρια εθνικη καταθλιψη.

Μια γενια μαθημενη να καταναλωνει δεκα φορες παραπανω από οσα παραγει, βρεθηκε αξαφνα μπροστα στη σκληρη πραγματικοτητα, της ανεργιας, της φτωχειας και της ανασφαλειας.  

Ηταν πολύ βαρυ και πολύ ξαφνικο για να μην προκαλεσει φαινομενα μαζικης υστεριας.

Στην εθνικη μας τεμπελια που μεταμορφωθηκε σε ιδεολογια από τον ανδρεοπαπανδρεϊσμο και τους επιγονους τους, ηρθαν να προστεθουν οι μυριαδες των αλλοδαπων, που περνουσαν λαθραια τα συνορα για να προσφερουν απλοχερα στους ιθαγενεις φτηνα μεροκαματα, εξεφτελιστικες συνθηκες εργασιας και φρεσκια σαρκα για τις σεξουαλικες τους φαντασιωσεις.

Η τριακονταετια από την ανοδο στην εξουσια του Ανδρεα Παπανδρεου ισαμε την υφαρπαγη της από τον γιο του, δεν ηταν τιποτε αλλο από μια μακρα μαθητεια του νεοελληνα στο πως θα κοροϊδεψει, πως θα αρπαξει, πως θα τεμπελιασει, πως θα παραβει τους γραπτους και αγραφους νομους, που καθοριζουν τι παναπει ηθικη, πολιτισμος, συλλογικη και ατομικη συνειδηση.

Κι όταν εσκασε η φουσκα της τεχνητης ευμαρειας, αυτές οι χειραγωγημενες και λωβοτομημενες μαζες βρεθηκανε εξαφνα μπροστα στο αμειλικτο κατηγορω της ιδιας τους της ιστοριας. 

Με συνεπεια να μισησουν το υψωμενο δαχτυλο της Πατριδας, που τους κατηγορουσε ευθεως για τη λεηλασια της.

Είναι συνηθισμενη αντιδραση, σε επιπεδο μαζικης ψυχολογιας, μεγαλες κοινωνικες ομαδες  να παρουσιαζουν συμπτωματα μαζικης υστεριας μπροστα στο εικονοποιημενο ειδωλο των συλλογικων τρομων που τις απειλουν.

Όπως ας πουμε οι παπουα της Νεας Γουϊνεας, παρουσιαζουν ψυχωτικες αντιδρασεις μολις ο «ξενος» διαβει τα συνορα των περιοχων που θεωρουν ταμπου και είναι ικανοι να πεσουν να τον ξεσχισουν, ετσι και οι νεοελληνες ιθαγενεις στραφηκαν εναντιον της ιδιας της ελληνικοτητας, που στο διαταραγμενο συλλογικο τους εγω, ελαβε το προσωπο της απειλης, η οποια θα τους εβγαζε από τη νιρβανα της υπερκαταναλωσης και του νεοπλουτισμου τους.

Ότι σημαινε πολιτισμικα η ελληνικοτητα, όπως το μετρον, η λιτοτητα, η συνετη διαχειριση, η σπανις των αγαθων, η πολυτιμοτητα των φυσικων πορων, το δεσιμο με τη γη, η αγροτικη εργασια, η περηφανεια της φτωχειας και ολες εκεινες οι φυλετικες αρετες που η γενια του πολυτεχνειου διδασκονταν καποτε στα σχολεια της πως κρατησαν ορθιο το ελληνικον γενος, μεταμορφωθηκαν στον μπαμπουλα που απειλουσε την «καταναλωτικη τους ευμαρεια», στο μισητο προσωπο της ελληνικης παραδοσης που δεν τους αφηνε να χαρουν τη νεα ευρωπαϊκη και πολυπολιτισμικη τους ταυτοτητα.

Οι υπερκαταναλωτες νεοελληνες που βλεπουν σημερα τις αγοραστικες τους δυνατοτητες να εξανεμιζονται, αντιδρουν απεναντι στην ελληνικοτητα, όπως θα αντιδρουσε ενας αγριος από τον οποιον ο μαγος της φυλης τον απειλει ότι θα του παρει το καθρεπτακι, που μολις του χαρισαν οι «καλοι λευκοι μαγοι», για να μη χασει την ψυχη του.

Ξορκιζουν με υστερικη μανια αυτό ακριβως που στο ασυνειδο τους μεταφραζεται ως ο μεγας κινδυνος να χασουν  τη θεση του βλαχοδημαρχου και να ξαναγυρισουν στη ταπεινη δουλεια του κλητηρα.

Τα εθνικιστικα κινηματα που μιλανε για επιστροφη στην πρωτογενη παραγωγη, για αναβιωση του σκληροτραχηλου αγροτικου παρελθοντος των Ελληνων, για τις αρετες της πιστης, της σκληρης δουλειας και της λιτης διαβιωσης, αυτοματως γινονται ο στοχος του πιο λυσσαλεου μισους των νεοελληνων, οι οποιοι θα το χανε καλυτερο να τους βγανουν ένα-ένα τα δοντια, παρα να αποδεχτουν ότι πλεον θα πρεπει να μαθουν να ζουν χωρις i-pad, χωρις armani, χωρις δευτερο αυτοκινητο, χωρις ρωσιδες πουτανες και χωρις ετησια ταξιδακια στο εξωτερικο.

Οι αμηχανοι ψηφοφοροι των καθεστωτικων κομματων της αντιπολιτευσης, που σημερα εναποθετουνε τις ελπιδες τους στην αριστερα, δεν προσδοκανε τιποτε άλλο από αυτην, παρα να τους ξαναφερει πισω στον χαμενο παραδεισο της υπερκαταναλωσης και των αφανων επιδοματων.

Το μονο που ζητανε από τους νεους παπανδρεου τους είναι να γυρισουνε το ρωλοϊ πισω και να ξανανιωσουνε την αγρια μανια του καταναλωνω αρα υπαρχω, της εποχης των ολυμπιακων αγωνων και της φουσκας του χρηματιστηριου.

Γι αυτους τους δυστυχεις νοσταλγους των «καλων εποχων» κάθε τι το ελληνικο, προβαλλει ως ο εφιαλτης της αναγνωρισης και της αποδοχης της ιδιας τους της ενοχης.

Οι αξιες της ελληνικοτητας λειτουργουν μεσα τους όπως ο καθρεπτης της κακιας μαγισσας που την εδειχνε ασχημη, όπως ακριβως ηταν.

Κι όπως κάθε καλος κλεφτης, φωναζουν για να ξορκισουνε το κακο και να φυγει ο νοικοκυρης…       

5.Μισουμε την ασχημια μας

Η ελληνικη κοινωνια ηταν και παραμενει μια βαθεια συντηρητικη κοινωνια.

Η σεξουαλικη και κοινωνικη επανασταση της δεκαετιας του ’70, σε μας εδώ ηρθε μονον ως ένα συμπλοκο φαντασιακων εικονων, ως μια ελκυστικη μασκα που τη δανειστηκαμε για να κρυψουμε τα μουτρα μας, χωρις πραγματικα να ειμαστε ετοιμοι και να τα αλλαξουμε.

Η επανασταση των χιππις, του αντεργκραουντ, των ελευθεριακων κοινοβιων, των χιπστερς και των μπητνικς, στην Ελλαδα εφτασαν μονον ως στειρος μιμητισμος.

Η λεγομενη γεννια της μεταπολιτευσης προσπαθησε να πιθηκισει τα ευρωαμερικανικα ακουσματα, χωρις όμως ποτε να τα μετατρεψει σε αληθινο βιωμα της.

Με συνεπεια να δημιουργηθει μια μαζα δηθεν επαναστατημενων  και επελευθερωμενων νεοελληνων, που στο βαθος της όμως παρεμενε σκληρα συντηρητικη και κατατρομαγμενη οσο και οι πατεραδες τους, στα χωρια.

Οι ανθρωπινες σχεσεις, οι σεξουαλικες περιπετειες και κυριως οι οικογενειες που φτιαχτηκαν  από αυτή τη γεννια με τα δανεικα προσωπεια, ειναι στην συντριπτικη τους πλειοψηφια γεματες μυστικα και ψεμματα.

Οι ταχα μου ελευθεριαζουσες συμπεριφορες των νεοελληνων, είναι στη πραγματικοτητα εμποτισμενες από την ατολμια τους και τον αρχοντοχωριατισμο τους, σε τετοιον βαθμο, ώστε ηταν αρκετο να πλακωσουνε εδώ οι ρωσιδες καμπαρετζουδες για να διαλυθουν οι μισες ελληνικες οικογενειες, ενώ οι άλλες μισες αργοπεθαινουν βουτηγμενες στα δηθεν και στα πρεπει τους.

Ο νεοελληνας συντριβεται καθημερινα αναμεσα στη Σκυλλα των φοβων του και του καθωσπρεπισμου του και στη χαρυβδη των φαντασιωσεων του, που τον καλουν να τα παραμερισει όλα αυτά και να ξανοιχτει στο αγνωστο πελαγος της  χειραφετησης του.

Σχεδον ολοι οι οικογενειακοι θεραπευτες γνωριζουν απονπρωτο χερι τις τρομερες συγκρουσεις των πελατων τους, που από τη μια ζουνε στον φαντασιακο κοσμο της σεξουαλικης απελευθερωσης και της ιλουστρασιον φανtασωσης του life style κι από τη άλλη δεσμευονται από τα πολύ πραγματικα δεσμα του/της συζυγου, του σογιου, του γειτονα, του αμεσου φιλικου ή επαγγελματικου περιγυρου, που τους παραμονευει σε κάθε τους παραστρατημα.

Αυτή η αβυσαλεα συγκρουση που σοβει στα εσωτερα της ψυχης του νεοελληνα, τον τρελαινει σε τετοιο βαθμο ώστε να προβαλλει τα προσωπικα του αδιεξοδα σε ότι κατ’ αυτόν σημαινει παραδοση, πατριδα, κωδικας αξιων, οικογενεια, πιστη, αφοσιωση και εθνικη ταυτοτητα.

Ο νεοελληνας μεταθετει την ασχημια της ιδιας του της ζωης, στην ελληνικοτητα και τη μισει θανασιμα, γιατι δεν τολμαει να φερει στο φως του συνειδητου του, τις πραγματικες αιτιες που τον καμουν να ζει μια μιζερη ζωη. 

Τα βαζει με τη συλλογικη και εθνικη του ταυτοτητα, επειδη αποδιδει σ΄αυτην το ότι ποτε του δεν τα καταφερε να γινει «σαν τους αληθινους ευρωαμερικανους» αλλα παραμενει ενας ανεπεξεργαστος χωριατης.
Και του φταει το εθνος επειδη ο ιδιος δεν τα καταφερε ποτε του να απογαλακτισθει από την προστατευτικη αγκαλη της ευρυτερης οικογενειας και τις προστακτικες του υπερτροφικου Υπερεγω του.

Καντε μια προχειρη στατιστικη στους πλεον φανατισμενους αριστερους μισελληνες του αμεσου περιφυρου σας.

Θα δειτε οτι στην πλεοψηφια τους ειναι ανδρες και γυναικες που ασφυκτιουν στα αδιεξοδα πεθαμενων ερωτικων και συναισθηματικων σχεσεων, ατολμοι, αβουλοι και τρομαγμενοι, μικροαστοι κι επαρχιωτες που λαχταρανε στα ονειρα τους την ελευθερη και πολυχρωμη ζωη της ανεξαρτησιας αλλα στην καθημερινοτητα τους δεν θα εκαμαν ποτε το μεγαλο βημα να απαγκιστρωθουν από τη μαμα, από τον/ην συζυγο, από το σοϊ.

Ανθρωποι θλιβεροι, με μιζερες ζωες, που ψαχνουν παντα να βρουν καποιον αλλον να εναποθεσουν τις ευθυνες τους, ανθρωποι που προπαντος εχουνε μαθει να λενε ψεμματα στον ιδιο τους τον εαυτο.

Κι οσο για τη νεολαιϊστικη μοδα των antifa, ξυστε τους λιγακι την επιφανεια και θα βρειτε απο κατω παιδια τρομαγμενα απο τη διαλυση της οικογενειας, απο τα αγχη των γονιων τους, νεους και νεες που η μοναδικη τους φιλοδοξια είναι να βρουν μια θεσουλα να σιστιστουν στο δημοσιο, ψιλοτεμπελακους και μικρορουφιανουλες, που τη μια φιλανε κατουρημενες ποδιες για να τους προσλαβουνε εξη μηνες σε κανενα δημο κι από την άλλη οργανωνουν πορειες, επειδη στο τελος του εξαμηνου λαβανε την συμφωνημενη απολυση τους.

Αυτές οι κουρασμενες από τη ιστορια μαζες, αυτοι οι παραφρονημενοι και καταπιεσμενοι νεοελληνες, είναι ακριβως το ειδος των ανθρωπων που κυριολεκτικα παθαινουνε υστερια με το που θα ακουσουνε οτιδηποτε τους θυμιζει την συλλογικη και εθνικη τους συνειδηση.

6.Το συνδρομο του αρχοντοχωριατη [ή η αποψη της Ροζαλιας Συρρακοβα] 

Η Ροζαλια Συρρακοβα είναι μια σαρανταπενταρα κουκλαρα Ρωσιδα, η οποια τωρα ζει στην Αγια Πετρουπιολη αλλα ηρθε και δουλεψε εικοσι χρονια ως κονσοματρις στα κωλαδικα της Αθηνας, μαζεψε σερμαγια και γυρισε στην πατριδα της, κυρια.

Δυο χρονια πριν ειμαστε γειτονακια στην ιδια πολυκατοικια και τα λεγαμε συχνα.

Η Ροζαλια ητανε αποφοιτος της φιλοσοφικης σχολης του πανεπιστημιου της Αγιας Πετρουπολης και εδώ πηρε πτυχιο στον Ελληνικο πολιτισμο απο το ανοιχτο πανεπιστημιο.

Μιλαμε η γυναικα είναι αστερακι.

Η αποψη της για τον μισελληνισμο των Ελληνων, που τον ειχε δει πολύ καθαρα οσο ζουσε εδω χαμου, εχει ιδιαιτερο ενδιαφερον.

«Ακου με Λευτερακη, για να μην ξοδευεις και πολλα λογια. Εγω θα στα πω συντομα και απλα.

Από τοτε που ιδρυθηκε το νέο ελληνικο κρατος, εισαστε οι μαϊμουδες των ξενων. Βανε κατου με το μυαλο σου και δες τι ειδους κομματα ψηφιζατε, από τον καιρο του Μαυροκορδατου και του Κωλεττη.

Αγγλοφιλους, Ρωσοφιλους, Γαλλοφιλους, Γερμανοφιλους, Αμερικανοφιλους και δεν συμμαζευεται.

Ο Ελληνας αγορι μου ενιωθε παντα ο χωριατης της Ευρωπης.

Κι απο τη στιγμη που μπηκατε στο ευροπουλο, πηρανε τα μυαλα σας αερα. Γινατε ξαφνου κι εσεις Ευρωπαιοι.  Και καπακι σας πλακωσαμε εδώ οι λαθρομεταναστες και νιωσατε πως πλεον κρατατε τον παπα από τα γενεια.

Πας νεοελληνας που σεβονταν τον εαυτο του, ειχε μια αλβανιδα να του καθαριζει το σπιτι, έναν Πακιστανο να του βαφει τον μαντροτοιχο, έναν μπαγκλαντεσιανο να του κουρευει το γρασιδι και μια Ρωσιδα να του παιρνει πιπες.

Μιλαμε δηλαδη, πεσατε στα πολυπολιτισμικα μεγαλεια!

Κι αντε τωρα να αντεξει αυτος ο λαος των αρχοντοχωριατων τη σκληρη αληθεια πως ολη εκεινη η ευμαρεια ηταν ένα μικρο διαλλειμμα στην εθνικη του μιζερια,.

Η κριση Λευτερακη μου σας ξαναγυρισε εκει που θα επρεπε να ησασταν κι ακομα παραπισω.

Το ωραιο ονειρο εσβησε και παει.

Ε, λοιπον, δεν το αντεχετε!

Κι επειδη δεν το αντεχετε, μισειτε τον εαυτο σας. Τον ιδιο τον Ελληνισμο.

Πώς να αποδεχτει τωρα ο νεοελληνας να ζησει χωρις το αλβαναριο που του εδιδε έναν αερα αφεντικου, ρε παιδι μου?
Πώς να βγει και να ομολογησει στον εαυτο του ότι για τα μεταξωτα βρακια και τα σκληρα ευροπουλα, χρειαζονται και επιδεξιοι κωλοι.

Πώς να αντεξει να τονε καμεις Δημαρχο τη Δευτερα και να τονε γυρισεις σε κλητηρα την Παρασκευη.

Κι όταν δεν αντεχει ο ανθρωπος την πραγματικοτητα, φιλε μου, απλως κλεινει τα ματια του στην πραγματικοτητα.

Ευρω λοιπον και ξερο ψωμι.

Μην του μιλας του Ελληνα για δραχμη, μην του μιλας για επιστροφη στο χωραφι, μην του μιλας για δουλεια, μην του μιλας για πιστη, μην του μιλας για παραδοση, μην του μιλας για εθνος, μην του μιλας για εντιμοτητα, για ειλικρινεια, για αντισταση, για Ελληνισμο.

Τον σκοτωνεις!

Εδώ ρε Λευτερη, φτασατε στο σημειο να ζητιανευετε ένα πιατο φαϊ στα συσσιτια και μου συζητατε για προεδριες στην Ευρωπη!

Τι να πω, η γυναικα?

Αρχοντοχωριατης ητανε παντα ο Ελληνας κι αρχοντοχωριατης θα μεινει. Κι όπως ολοι οι χωριατες, που βρεθηκανε ξαφνικα στα σαλονια, μην τους θυμιζεις την ανω πλατανια!

Παει, τους τελειωσες…» http://panusis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_15.html