-11- Οι ντονμέδες και το Ισραήλ.
Η σύγκρουση στην Μέση Ανατολή είναι μόνο προς όφελος των ιλλουμινιστών. ΜΙΣΟΥΝ το Ισραήλ, και ελπίζουν ότι μια ημέρα θα
Η σύγκρουση στην Μέση Ανατολή είναι μόνο προς όφελος των ιλλουμινιστών. ΜΙΣΟΥΝ το Ισραήλ, και ελπίζουν ότι μια ημέρα θα
καταστραφεί ολοκληρωτικά. Περιμένουν τον πρόσφορο χρόνο τους. Ένα από τα κλαδιά της ελιάς που προσφέρονται από τα Ηνωμένα Εθνη συχνά, είναι και οι προσπάθειές τους να «αποτρέπουν» τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, και αυτό όντως, συγκινεί πολλούς. Συγχρόνως, όμως, οι ιλλουμινάτοι, παρέχουν συγκεκαλυμμένα και το οπλοστάσιο και τα κεφάλαια και στις ΔΥΟ πλευρές, για να κρατήσουν την σύγκρουση τροφοδοτημένη με καύσιμα. Είναι πολύ διπρόσωποι [duplicitous] «άνθρωποι». Χρησιμοποιούν π.χ. την Ρωσσία, [ή παλιότερα την ΕΣΣΔ], για να διοχετεύουν όπλα στην Παλαιστίνη, και ταυτόχρονα οι ιλλουμινιστές των ΗΠΑ, διοχετεύουν όπλα στο Ισραήλ, για τον ίδιο λόγο: λεφτεργιά, ανεξαρτησία, εθνική κυριαρχία και τρίχες κατσαρές.
Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν το παιχνίδι του σκακιού, και θεωρούν την εχθροπραξία μεταξύ των εθνών, ως «ευκαιρία» δημιουργίας μιας «Τάξης απ’ το Χάος» καθώς το σπουδαιότερο μασόνικο δόγμα ορίζει: Ordo ab Chao. Η Ρωσσία, πρόκειται να «ισχυροποιηθεί» και πάλι. Ολοι οι στρατιωτικοί εκπαιδευτές των ιλλουμινάτων άλλωστε, επισκέπτονται την Ρωσία για περαιτέρω «εξειδίκευση».
Στο ερώτημα εάν είναι οι Illuminati μια καθαρά ΕΒΡΑΪΚΗ συνωμοσία, όπως διατείνονται αρκετοί ερευνητές, πρέπει, για πολλούς λόγους, να απαντήσουμε, «απολύτως όχι». Στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ και οι άνθρωποί του, ειδικά οι Himmler και Goebbels, ήταν κορυφαίοι ιλλουμινιστές και ακραίοι ρατσιστές όπως οι υπόλοιποι αποκρυφιστές «Πεφωτισμένοι».
Οι Εβραίοι πάλεψαν, ιστορικά, ενάντια στον αποκρυφισμό, όπως επιτάσσει ειδικά το Δευτερονόμιο και γενικώς, το σύνολο της Παλαιάς Διαθήκης, όπου μπορούμε να μελετήσουμε πώς ο Θεός, μέσω του εβραϊκού λαού, προσπάθησε να ξεβρωμίσει τον τόπο, από τίς απόκρυφες ομάδες, που λειτουργούσαν στους Άγιους Τόπους, όπως ήταν εκείνοι που λάτρευαν τον Baal, την Ashtarte, και άλλους «Θεούς», των χαναανιτών και των βαβυλωνίων. Ωστόσο, είναι αληθές ότι σήμερα, υπάρχουν αρκετοί «πανίσχυροι» εβραίοι στην συμμορία των ιλλουμινάτων, π.χ. η οικογένεια Rothschild, «διοικεί» κατ’ ουσίαν με την οικονομική αυτοκρατορία της, την Ευρώπη και έμμεσα όλα τα κράτη της γης, και είναι μια γνωστή «εβραϊκή» οικογένεια. Υπάρχουν επίσης εβραίοι «έμποροι διαμαντιών», καπιταληστές κλπ προεξέχοντες ανάμεσα στους Πεφωτισμένους σε όλα τα διαβαθμισμένα επίπεδα εξουσίας. Αλλά για να ανέλθει στην κορυφή της Πυραμίδας των Πεφωτισμένων, ένας εβραίος, κρυφά, οφείλει να αρνηθεί την πίστη του, να δώσει πρωτίστως, τους καθιερωμένους όρκους υποταγής του στον Lucifer και να αποδεχθεί πλήρως τις πεποιθήσεις των ιλλουμινάτων. Σε αντάλλαγμα γι’ αυτήν την προδοσία, αποκτούν την δεδομένη οικονομική δύναμη και διάφορες ανταμοιβές στον δαιμονισμένο «κόσμο».
Υποστηρίζεται από κάποιους ερευνητές ότι οι Χίτλερ, Χίμλερ, Γκέμπελς κτλ, ήταν υψηλόβαθμα μέλη της γερμανικής ομάδας των πεφωτισμένων, εκ των οποίων ο Himmler κατείχε «υψηλότερο» πόστο στην απόκρυφη ιεραρχία, από τους άλλους δύο, και μεταξύ τούτων συγκαταλέγεται ο Mengele, μια «μαριονέτα» τους, που χρησίμευσε αργότερα ως σπεσιαλίστας «εκπαιδευτής» του αμερικανικού κλάδου των ιλλουμινάτων κατά την περίοδο του «κρυψίματός» του στην Νότια Αμερική. Τούτοι, οι ναζιστές ιλλουμινάτοι, θεώρησαν ότι ενεργούσαν ως πράκτορες «των Θεών τους», για να εξολοθρεύσουν την εβραϊκή φυλή. Εν τούτοις, ο [εβραίος] βαρώνος Rothschild [της Γαλλίας], είναι ένας από τους 13 ευρωπαίους Λόρδους, ή "βασιλιάδες" που διαφεντεύουν τους δυό τελευταίους αιώνες τουλάχιστον τα πεπραγμένα των ιλλουμινάτων, στην Ευρώπη, και πιθανόν «προεδρεύει» στο Παγκόσμιο Συμβούλιό τους. Είναι προφανώς το ίδιο Συμβούλιο που κατά καιρούς απεφάσισε και προγραμμάτισε τα διάφορα εβραϊκά «ολοκαυτώματα»!
-12- Είναι ρατσιστές;
Οι ιλλουμινιστές εργάζονται για τον ερχομό του «τέταρτου», [αποκρυφιστικού] Ράιχ. Το δόγμα της «Άριας» φυλής, αποτελεί την κεντρική προοπτική όλων των φιλοδοξιών τους. Πιστεύουν απόλυτα στους κανόνες της φυλετικής "καθαρότητας" και της δεδομένης ανώτερης "ευφυίας" που την συνοδεύει. Στις «τελετές» τους, υπάρχουν περιστασιακά, άτομα ή «μειονότητες» που σκοτώνονται στα πλαίσια ακραίων παγανιστικών τελετουργιών οι οποίες «ελκύουν» τις εωσφορικές «δυνάμεις» να συνεργήσουν στους στόχους τους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο, θεμιτό κι αθέμιτο, να αναπαραγάγουν μια "γενετικά ανώτερη" φυλή, στοχεύοντας κατά κανόνα, στα δικά τους σαρκικά παιδιά και στους απογόνους τους. Είναι επίσης οπαδοί της «Δημοκρατίας» του… Πλάτωνα, και θεωρούν ότι θα είναι αυτοί εκείνοι που θα εμφανίσουν στην ανθρωπότητα αυτή την "ουτοπία", με το NWO. Στην ουτοπία τους, η intelligentsia θα κυβερνά, και σαν τα πρόβατα οι μάζες θα ακολουθούν τους ηγέτες τους, δηλαδή αυτούς!, πρβλ. την πλατωνική μπούρδα: «οι βασιλείς να φιλοσοφήσουν ή οι φιλόσοφοι να βασιλεύσουν». Τι ωραία που «βολεύει» αυτό, εάν μάλιστα κάποιος βάλει στην θέση των βασιλέων τον εαυτό του! Βούτυρο στο ψωμί, με άλλα λόγια για τους αποκρυφιστές όλων των εποχών και τους ρατσιστές που μ’ αυτόν τον τρόπο δικαιολογούν τα αίσχη τους.
-13- Φραγκομασονία και Ιλλουμινάτοι.
Οι μασόνοι και οι πεφωτισμένοι είναι όπως δυό ομόκεντροι κύκλοι με τους ιλλουμινάτους «πιο κοντά» στο επίκεντρο, [= ο «μέσα» μικρός κύκλος], και οι μασόνοι στον εξωτερικό, μεγαλλίτερο και πιο απομακρυσμένο από το επίκεντρο, κύκλο. Καταφανώς, υπάρχουν ακόμα και ίδιοι «χώροι» που μοιράζονται αρμονικά μεταξύ τους. Ο μασονικός ναός π.χ. στην Αλεξάνδρεια, της Βιρτζίνια, είναι ένα από τα σημαντικότερα «κέντρα» της δραστηριότητας των ιλλουμινάτων.
Σε πάμπολλες μασονικές ομάδες, ακόμα κι ένας ερευνητής με «λίγες» γνώσεις, θα μπορούσε αρκετά άνετα να διακρίνει την εξιλλουμινισμένη ηγεσία τους, μέσα από τα «σύμβολα» και τις πρακτικές τους, και πολύ περισσότερο από την «φιλοσοφία» τους ως προς την παγκόσμια στόχευση [Παγκοσμιοποίηση] και την ρατσιστική διάθεση να θεωρούν εμάς όλους που δεν είμαστε του συναφιού τους, ως «βεβήλους».
Πολλοί από τους κορυφαίους μασόνους είναι συχνά, κορυφαίοι ιλλουμινιστές. Για παράδειγμα, δυό χούφταλα στις ΗΠΑ, ένας γέρος και μια γρηά που και οι δυό τους ήταν πρό ετών, υψηλόβαθμοι μασόνοι στην πόλη του Πίτσμπουργκ, [ο είς εξ αυτών μάλιστα, «Πρόεδρος» του Ανατολικού Αστέρος και 33ος], αλλά, και οι δύο ταυτόχρονα, πιστώνονταν ως «ηγέτες» στους κύκλους των Πεφωτισμένων σε εκείνη την περιοχή.
Αρκετές φορές ταυτίζονται τόσο πολύ ιλλουμινάτοι και τέκτονες ώστε υπάρχουν πολλοί ερευνητές που δικαίως αναρωτιούνται, εάν είναι πεφωτισμένοι όλοι οι μασόνοι.
Η απάντηση σ’ αυτό, είναι αρνητική, διότι, ειδικά στα χαμηλότερα επίπεδα, οι μασόνοι δεν φαίνεται να ξέρουν τίποτα για τις πρακτικές που διαδραματίζονται τα μεσάνυχτα στις εργασίες των μεγαλύτερων βαθμών εντός των Στοών.
Πολλοί εκ των μασόνων, προφανώς, είναι τίμιοι επιχειρηματίες και Χριστιανοί. Αλλά εγώ τουλάχιστον δεν γνώρισα ποτέ κάποιον μασόνο, οποιουδήποτε δόγματος, από τον 32ο βαθμό του Σκωτικού ή αντίστοιχό του, και πάνω, που δεν ήταν ιλλουμινάτος.
Οι Στοές, τα Περιστύλια, οι Αψίδες κτλ «μετωπικά» μορφώματα του Τεκτονισμού, ελέγχονται και χειραγωγούνται κατάλληλα για την προώθηση των σκοπών των πεφωτισμένων.
Η CIA, το FBI, το ΝΑΤΟ, όλα τα σιχαμένα και φασιστοειδή κέντρα «δύναμης» χαρακτηρίζονται από τούτη την σιαμαία διείσδυση εξιλλουμινισμένων μασσώνων. Το ίδιο ισχύει και σε περίεργες θρησκευτικές γιάφκες, όπως οι Μορμόνοι, οι Γιαχωβάδες κλπ.
Η ηγεσία του FBI είναι αποκλειστικά στα χέρια ιλλουμινιστών και η CIA ουσιαστικά «φιλοξένησε» τους ναζιστές γερμανικούς επιστήμονες μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού πολλοί απ’ αυτούς ήταν επίσης ηγέτες των ιλλουμινάτων στην χώρα τους, και καλωσορίστηκαν με ανοικτές αγκάλες από τους αμερικανούς ομοϊδεάτες τους, στους οποίους φυσικά, «διοχέτευσαν» όλες τις προχωρημένες γνώσεις τους.
Οι Μορμόνοι συνδέθηκαν πολλά έτη πριν, σε μια σύσκεψή τους με την ηγεσία των Ιλλουμινάτων, που έγινε για τον σκοπό αυτό, στην δεκαετία του 1950. Το ίδιο πράγμα πολύ πιο μπροστά συνέβη και με τους «μάρτυρες» του Jehovah.
-14- Ο ψυχρός πόλεμος
Η Ρωσία δεν ήταν ποτέ πραγματικά μια «απειλή» για τους ιλλουμινάτους των ΗΠΑ. Ο μαρξισμός χρηματοδοτήθηκε απ’ αυτούς και χρησίμευσε ως ένα αντιστάθμισμα στην κεφαλαιοκρατία, καθότι οι ιλλουμινάτοι πιστεύουν έντονα στην εξισορρόπηση «των αντιτιθέμενων δυνάμεων». Θεωρούν την ιστορία ως σύνθετο παιχνίδι σκακιού, και χρηματοδοτούν την μια πλευρά εναντίον της άλλης, και κατόπιν την άλλη εναντίον της προηγούμενης, ενώ τελικά από το χάος και την καταστροφή, γελούν και τρίβουν τα χέρια τους επειδή τα πραγματικά τους συμφέροντα, είναι πέρα και πάνω από εθνικά ζητήματα ή πολιτικά κόμματα. Έτσι κορυφαίοι δυτικοί «χρηματοδότες» συναντιούνταν κρυφά με κάποιους ανατολικούς ή ρώσσους "αντιπάλους" κατά τη διάρκεια εκείνων των ετών, και ταυτόχρονα χασκογελούσαν που τα "πρόβατα" [=εμείς οι βέβηλοι κι αμύητοι], εξαπατιόνταν. Οι ιλλουμινάτοι, είναι λοιπόν μια αληθινά «διεθνής ομάδα», και στην καθημερινή συμπεριφορά τους, εκτοπίζονται οποιεσδήποτε εθνικιστικές και συναισθηματικές αδυναμίες. Υπάρχουν επίσης πολλές εμπορικές συναλλαγές πέρα - δώθε των μελών σε αυτές τις ομάδες, σε όλες τις εποχές.
-15- Κατάρτιση δολοφόνων.
Δημοσιεύθηκε πρόσφατα, σε μορφή σαμιζντάτ [= έντυπα παράνομων εκδόσεων], και κυκλοφόρησε ευραίως μεταξύ των ερευνητών του ιλλουμινισμού, ένα «Μυστικό Εγχειρίδιο Οδηγιών» με βάση το οποίο οι ιλλουμινάτοι εκπαιδεύουν τα παιδιά τους. Από κεί, αντιγράφω κάποια πράγματα.
[1] όταν το παιδί είναι 2 ετών, το βάζετε σε ένα μεταλικό κλουβί με ηλεκτρόδια στο σώμα του συνδεδεμένα. Το παιδί κλονίζεται σοβαρά.
[2] βγάλτε το παιδί έξω, και τοποθετήστε ένα γατάκι στα χέρια του. Πέστε στο παιδί να συστρέψει το λαιμό του γατιού. Το παιδί θα φωνάξει και θα αρνηθεί.
[3] βάλτε το παιδί στο κλουβί, και συγκλονίστε το έως ότου ζαλιστεί και δεν μπορεί να κραυγάσει άλλο.
[4] πάρτε το παιδί έξω, και πέστε του πάλι να συστρέψει το λαιμό του γατιού. Αυτή τη φορά το παιδί θα κραυγάσει, αλλά θα το κάνει, από φόβο για τα βασανιστήρια. Το παιδί θα πάει έπειτα στη γωνία και θα κάνει εμετό. Κατόπιν, εγκωμιάστε το γιατί έκανε μια πολύ καλή δουλιά.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Όλο και μεγαλύτερα ζώα χρησιμοποιούνται στην «εκπαίδευση», καθώς το παιδί μεγαλώνει. Θα αναγκαστούν να σκοτώσουν ένα νήπιο σε κάποιο σημείο, είτε σε καθεστώς «VR», [βίρτσουαλ ρηάλιτυ, = εικονικής πραγματικότητας], είτε στην πραγματικότητα. Θα διδαχθούν σε ηλικία 9 ετών να χρησιμοποιούν πυροβόλο όπλο, να στοχεύσουν, κτλ. ασκούμενα σε ρεαλιστικά ανδρείκελα αρχικώς και έπειτα σε ζώα. Συμμορφούμενα στις υποδείξεις θα εγκωμιάζονται και θα επιβραβεύονται ενώ θα βασανίζονται εάν δεν συμμορφώνονται.
Όσο μεγαλώνει το παιδί ή ο έφηβος, τόσο πιό προηγμένη γίνεται η κατάρτισή του. Κατά την ηλικία των 15, τα περισσότερα παιδιά εκπαιδεύονται σε «σωματική πάλη» με αγώνες μπροστά σε «επιφανείς» θεατές που έρχονται να προσέξουν τα "παιχνίδια" ως επίσημοι προσκαλεσμένοι. Αυτές οι μάχες σπάνια διεξάγονται μέχρι θανάτου, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις συμβαίνει κι αυτό. Χρησιμοποιείται γενικώς κάθε τύπος όπλου, και τα παιδιά μαθαίνουν να παλεύουν για τις ζωές τους. Εάν ένα παιδί χάσει έναν αγώνα, τιμωρείται βαριά από τον εκπαιδευτή του, ο οποίος «θρηνεί» ότι τάχα ντροπιάστηκε το πρόσωπό του. Εάν κερδίσει, εγκωμιάζεται αντιστοίχως κτλ. Ώσπου να γίνει 21 έτους, καθίσταται ένας πολύ καλά εκπαιδευμένος μαχητής, μια φονική μηχανή που έχει δώσει εξετάσεις επανειλημμένως για να αποδείξει ότι θα υπακούσει τυφλά σε όποια εντολή, ακόμα δηλαδή και να σκοτώσει. Τούτο το «πρόγραμμα» χρησιμοποιείται με τέλειο τρόπο, ιδιαίτερα για την εκπαίδευση των παιδιών του γερμανικού κλάδου των ιλλουμινάτων.
-16- Εμπιστοσύνη στην οικογένεια
Υπάρχουν μαρτυρίες και πρόσφατα σε υψηλής ακροαματικότητας εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης, ζωντανά, παρουσιάστηκε μια τέτοια συγκλονιστική μαρτυρία, μιας κόρης, επιστήμονος, που αναφέρονταν στους ίδιους τους γονείς της, υψηλής «μορφώσεως» και ανώτερης «τάξης», που οι εωσφοριστές ιλλουμινάτοι την ώρα που κάνουν αποτρόπαια πράγματα στα παιδιά τους, δεδομένου ότι τα βασανίζουν, λένε, «αυτό στο κάνω επειδή σ’ αγαπώ!»
Στους γονείς αυτούς φαίνεται ότι η μέγιστη αγάπη εκδηλώνεται με την προσπάθειά τους να καταστήσουν ένα παιδί «ισχυρό», ώστε να διακριθεί αργότερα στην ιλλουμινισμένη ομάδα, με οποιονδήποτε τρόπο. Μπορούμε να φαντασθούμε λοιπόν τι συμβαίνει στην περίπτωση που κάποιος υψηλόβαθμος ιλλουμινάτος, βλέπει ένα παιδί, και το «θέλει» για ηδονιστικούς σκοπούς. Οι αγαπώντες το τέκνο τους, ευτυχείς «γονείς», δίχως άλλο, το «δίνουνε», αφού έτσι το παιδί τους θα αναριχηθεί στην ιεραρχεία. Σε άλλες περιπτώσεις, τα παιδιά διδάσκονται να βλέπουν την προδοσία ως μέγιστο αγαθό και να έχουν έλλειψη εμπιστοσύνης προς οποιονδήποτε «άλλον» άνθρωπο, ιδιαίτερα στην εκμυστήρευση πραγμάτων που αφορούν την «εκπαίδευσή» τους.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι εάν κάποιοι γονείς δεν ακολουθήσουν την «πρακτική» αυτή της συμμόρφωσης των τέκνων τους με βάση τα θέσφατα των ιλλουμινάτων, θα χαρακτηριστούν από το Τάγμα
«αδύνατοι» και «ακατάλληλοι» για να διδάξουν το παιδί τους! Μπορούμε να φαντασθούμε επίσης ότι η πλειονότητα των παιδιών των ιλλουμινάτων, εξαιτίας όσων εκθέσαμε και άλλων χειρότερων, είναι πληγωμένα και κακομεταχειρισμένα θύματα. Γενικώς, υπάρχει πολλή δυσαρέσκεια στις «τάξεις», και θα παρατηρούνταν μια μαζική έξοδος εάν τα μέλη πίστευαν ότι πραγματικά μπορούσαν να βγούν από την φρικτή αυτή οργάνωση [και να επιζήσουν]. Σύμφωνα με μαρτυρίες παιδιών που υπέστησαν τέτοια «εκπαίδευση», πολλοί από τους εκπαιδευτές τους ήσαν ιδιαίτερα κακοί, σαδιστές παιδόφιλοι, ενώ άλλοι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι από αυτό που έκαναν, στα πλαίσια μιας άρρωστης σκοπιμότητας.
Σ’ αυτό το άρθρο, ωστόσο, ενώ έχω συγκεντρώσει πολλά στοιχεία για τα θέματα «εκπαίδευσης» των ιλλουμινάτων, δεν είναι αυτός ο κύριος σκοπός μου, να αναφερθώ ειδικά σ’ αυτά, κάτι που μπορεί να γίνει σε ιδιαίτερο άρθρο. Εδώ, μας απασχολούν οι «σαλονικιοί» ντονμέδες κι εκτός από τους βενιζέλους που προαναφέραμε, άς καταπιαστούμε μ’ άλλον έναν, τον… Πατέρα [;] των Τούρκων, όπως το άλλο βαρύ πεπόνι υπήρξε, καλλίτερα: λογίζεται «Εθνάρχης»! των… ελλήνων.
-17- Ο σαλονικιός ντονμές Κεμάλ Ατατούρκ.
Βρίσκεται στην διάθεσή μου ένας ογκώδης φάκελος με στοιχεία που συνέλεξα ο ίδιος επί χρόνια, ταξειδεύοντας στην ίδια την Τουρκία κι όπου αλλού χρειάστηκε για να συγκεντρώσω μαρτυρίες και να διασταυρώσω πληροφορίες για το ότι οι πιο φαρμακεροί σαλονικιοί ντονμέδες, υπήρξαν δυό «πρόσωπα» που ο είς εξ αυτών το’παιξε «εθνάρχης» των ελλήνων κι ο άλλος «πατέρας» των τούρκων, οδηγώντας τους δυστυχείς αντιστοίχως λαούς σε μια ατέρμονη σειρά εθνικών καταστροφών και γενοκτονιών. Οι αποκαλύψεις μου για τον πρόστυχο «ρόλο» τους, φυσικά, δεν πρόκειται να εξαντληθούν στα πλαίσια ενός άρθρου, το οποίο εδώ, είναι μια απλή αφόρμιση.
Αρχίζω λοιπόν όσο πιο ήρεμα γίνεται, να παρουσιάζω κάποια πράγματα για τον σαλονικιό ντονμέ, τον κρυπτοεβραίο κακούργο Μουστάφα Κεμάλ Πασά, Ατατούρκ, Γενοκτόνο και σφαγέα των ελλήνων, και άλλα τινά. Έχοντας μάλιστα «αίσθηση του χιούμορ», ξεκινώ με ένα δημοσίευμα που σύγχρονοί μας εβραίοι, ισραηλινοί, ιουδαίοι, όπως θέλετε πέστε τους, κάνουν τον «κουτό» ή τάχαμου «δεν ξέρουν» τα περί καταγωγής των εν λόγω ντονμέδων πραχτόρων. Σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται πως «κάτι» ξέρουν!, αλλά τους συμφέρει να ποιούν την νύσσα [= να κάνουν την πάπχια] γιατί τα «συμφέροντά» τους έτσι επιττάσσουν. Μάλιστα. Τα δικά τους συμφέροντα. Τα δικά μας; Τι λόγους έχουμε εμείς να πνίγουμε την αλήθεια;
Απολαύστε λοιπόν στην συνέχεια, το λεπτομερές και αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εβραϊκής νεοϋορκέζικης εφημερίδας «FORWARD», στις 28 Ιανουαρίου 1994, όπου γίνεται λόγος για την εβραϊκή καταγωγή του ντονμέ κακούργου Κεμάλ Ατατούρκ, [δές: www.forward.com], άρθρο του Hillel Halkin, με τίτλο «When Kemal Ataturk Recited Shema Yisrael», [= Όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ απήγγειλε το «Άκουσε ώ Ισραήλ»], και ομολόγησε ότι είναι και η δική του «μυστική προσευχή»!, επίσης, [= "It's My Secret Prayer, Too," He Confessed].
Ο δημοσιογράφος Ζιχρών Γιαακόβ, αποκαλύπτει: «-Έχω δύο ερωτήσεις που θέλω να Σας υποβάλω», είπα τηλεφωνικά, στην κ. Batya Keinan, εκπρόσωπο τύπου του ισραηλινού Προέδρου Ezer Weizman, ο οποίος ήταν έτοιμος να αναχωρήσει την επόμενη ημέρα, Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου, για την επίσημη επίσκεψη που θα έκανε στην Τουρκία για πρώτη φορά ένας εβραίος αρχηγός κράτους. Ρώτησα λοιπόν, εάν ο κ. Weizman θα συμμετείχε σε μια επίσημη τελετή τιμώντας την μνήμη του Kemal Ataturk.
Η κ. Kenan τσέκαρε το επίσημο πρόγραμμα του Προέδρου, και με ενημέρωσε ότι σύμφωνα μ’ αυτό, ο Πρόεδρος και η σύζυγός του, θα κατέθεταν ένα στεφάνι στον τάφο του Ataturk, το πρωί της αφίξεώς τους, και στην συνέχεια με ρώτησε ποια ήταν η δεύτερη ερώτησή μου.
«-Γνωρίζει ο Πρόεδρος Weizman ότι ο Ataturk είχε εβραίους προγόνους και ότι διδάχθηκε τις εβραϊκές προσευχές σε νεαρά ηλικία;»
«-Φυσικά, φυσικά», απάντησε η κ. Κέναν, δίχως καμμιά έκπληξη [= unsurprisedly], σαν να είχα ρωτήσει εάν ο Πρόεδρος γνώρισε ότι ο Ataturk ήταν ο εθνικός ήρωας της Τουρκίας.
-18- Συγκινημένη και στενοχωρημένη.
Την ευχαρίστησα και έκλεισα το τηλέφωνο. Λίγα λεπτά αργότερα επικοινώνησα ξανά τηλεφωνικά μαζί της για να την ρωτήσω εάν ο Πρόεδρος Weizman σκόπευε να κάνει οποιαδήποτε αναφορά, ενόσω διαρκούσε το επίσημο ταξείδι του στην Τουρκία, στο εβραϊκό παρελθόν του Ατατούρκ.
«-Είμαι τόσο ευτυχής που τηλεφωνήσατε πάλι», είπε η κ. Kenan, και η φωνή της ακουγόταν τώρα συγκινημένη και λίγο στενοχωρημένη. Από πού ακριβώς πήρατε αυτές τις πληροφορίες σας;»
«-Μα γιατί με ρωτάτε», της είπα με απορία, «εάν το Γραφείο του Προέδρου κατέχει επίσης τις ίδιες πληροφορίες;»
«Επειδή όχι, δεν έχουμε καμμιά τέτοια πληροφόρηση», μου ομολόγησε. «Μόνο που είχα υποθέσει ότι έτσι πρέπει να είναι, επειδή εσείς μού φανήκατε πολύ βέβαιος ο ίδιος, από τον τόνο της φωνής σας, για το γεγονός [matter-of-fact]. Αφότου κλείσατε το τηλέφωνο», είπε, «ανέφερα ό,τι μου είπατε και κανένας δεν ξέρει εδώ, τίποτα για το θέμα αυτό. Θα μπορούσατε παρακαλώ να μας στείλετε με φαξ ό,τι ξέρετε;»
Της έστειλα με φαξ λοιπόν, διάφορα ντοκουμέντα, ένα μέρος των οποίων, εκθέτω στην συνέχεια. Οι ιστορίες για την εβραιοσύνη [Jewishness] του Ataturk, του οποίου τα αγάλματα και τα πορτραίτα κοσμούν όλα τα δημόσια κτήρια, και τις πλατείες κάθε κωμόπολης και πόλεως στην Τουρκία, κυκλοφόρησαν ήδη στη διάρκεια ζωής του, αλλά αμφισβητήθηκαν από τον ίδιο και την οικογένειά του και δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ σοβαρά από τους βιογράφους του. Από έξι βιογραφίες του που συμβουλεύθηκα αυτήν την εβδομάδα, κανένας δεν αναφέρει ούτε το ελάχιστον γύρω από το θέμα αυτό. Η μόνη έγκυρη αναφορά στο ζήτημα, σε έντυπη μορφή, που μπόρεσα να βρώ ήταν, σε όσα λέει για τον Ataturk, η ισραηλινή «Entsiklopedya», στο εδάφιο «ivrit», το οποίο αναφέρει: «Mustafa Kemal Ataturk, (1881-1938), τούρκος στρατηγός και πολιτικός, ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Ο Mustafa Kemal γεννήθηκε σε μια οικογένεια ενός δευτερεύοντος τελωνειακού υπαλλήλου στην Θεσσαλονίκη και έχασε τον πατέρα του όταν ήταν νέος. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη της πεποίθησης, που ήταν πολύ διαδεδομένη μεταξύ των Εβραίων και των Μουσουλμάνων στην Τουρκία, ότι η οικογένειά του προέρχονταν από τους Ντονμέδες [Doenme]. Ως έφηβος, επαναστάτησε ενάντια στην επιθυμία της μητέρας του να του δώσει μια παραδοσιακή θρησκευτική εκπαίδευση, και στην ηλικία των 12 ετών, με δικιά του απόφαση, εστάλη να φοιτήσει σε μια στρατιωτική ακαδημία».
-19- Ο «κοσμικός» πατέρας του Κεμάλ.
Οι Ντονμέδες ήσαν ένα «υπόγειο» τμήμα των Σαββατχιανών [Sabbetaians], δηλαδή των τουρκοεβραίων, που πήραν μουσουλμανικά ονόματα και συμπεριφέρονταν φαινομενικώς ως μουσουλμάνοι αλλά κρυφά πίστευαν στον Sabbetai Zevi, τον ψευτομεσσία του 17ου αιώνα, και απηύθυναν τις προσεκτικά φυλαγμένες μυστικές προσευχές τους και τα διάφορα άλλα τελετουργικά δρώμενα, στο όνομά του. Η εκδοχή της εγκυκλοπαίδειας σχετικά με την εκπαίδευση του Ataturk, εντούτοις, βρίσκεται σε αντίθεση με όσα παραδεχόταν ο ίδιος ο Ατατούρκ.
Συγκεκριμένα οι βιογράφοι του αναφέρουν τα λόγια του ιδίου: «Ο πατέρας μου ήταν ένα άτομο φιλελεύθερων απόψεων, μάλλον εχθρικός στην θρησκεία, και ένας παρτιζάνος, οπαδός των δυτικών ιδεών. Θα προτιμούσε να με δει να πάω …* [βάζει το όνομα του σχολείου, που δεν στήριζε την διδασκαλία του στο Κοράνι, αλλά στην σύγχρονη επιστήμη]. Σ’ αυτή την συνειδησιακή μάχη, ο πατέρας μου κατόρθωσε να κερδίσει τη νίκη μετά από έναν μικρό ελιγμό, όταν προσποιήθηκε ότι θα ενδώσει στις επιθυμίες της μητέρας μου, και κανόνισε να μπώ στο [ισλαμικό] σχολείο Fatma Molla Kadin με την παραδοσιακή τελετή... Έξι μήνες περίπου αργότερα, ο πατέρας μου με απέσυρε αθόρυβα από το σχολείο και με πήγε στο σχολείο του Shemsi Effendi ο οποίος διηύθυνε ένα ελεύθερο προπαρασκευαστικό σχολείο, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές μεθόδους. Η μητέρα μου δεν έφερε καμία ένσταση, δεδομένου ότι είχαμε στοιχειωδώς ενδώσει στις επιθυμίες της και φαινομενικά είχαμε συμμορφωθεί με τις τυπικές συμβάσεις που τηρήθηκαν. Ήταν η τελετή [του σουνίμ, περιτομής], προπάντων, που την είχε ικανοποιήσει».
Ποιος ήταν λοιπόν, ο πατέρας του Mustafa Kemal, ο οποίος συμπεριφέρθηκε εδώ έτσι όπως ήταν τότε η χαρακτηριστική μόδα στους Ντονμέδες, να ασκούν δηλαδή φαινομενικώς τις μουσουλμανικές τελετές ενώ μεταξύ τους, ενδόμυχα τις χλευάζαν [inwardly scoffing]; Η μητέρα του Ατατούρκ, Zubeyde, κατάγονταν από τα βουνά, δυτικά της Θεσσαλονίκης, προς τα σημερινά αλβανικά σύνορα, ενώ για την προέλευση του πατέρα του, Ali Riza, πολύ λίγα είναι γνωστά. Οι διάφοροι συγγραφείς έχουν παρουσιάσει τους προγόνους του ως αλβανούς, ή προερχόμενους από την Ανατολία και ως θεσσαλονικείς [Salonikan] ακόμα, ενώ στο επίτομο έργο του Λόρδου Kinross, «Ataturk», [έκδοσις 1964], ο Αλή Ριζά, αναφέρεται ως μια «σκοτεινή προσωπικότητα» και υπογραμμίζεται σχετικά η μυστηριώδης απροθυμία του Ataturk να αποκαλυφθούν περισσότερα για το οικογενειακό υπόβαθρό του: «Στο παιδί ασφαλώς θα αποφεύγονταν αρχικώς, να φανερωθεί ένα τόσο μπερδεμένο οικογενειακό περιβάλλον, [η ντονμέδικη καταγωγή του], με τις ιδιαίτερες φυλετικές «υποχρεώσεις», ώστε να μην προκληθεί ανησυχία στο ίδιο γι’ αυτόν τον λόγο».
-20- Μαθαίνοντας «εβραϊκά»!
Άραγε ο Kinross υποψιάζονταν πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ό,τι έδειχναν τα φαινόμενα; Δεν θα είχα ρωτήσει ποτέ όσα ρώτησα, εάν δεν είχα πρόσφατα συναντήσει ένα αξιοπρόσεκτο έγγραφο, κοιτάζοντας βιαστικά την ανέκδοτη [out-of-print], εβραϊκή αυτοβιογραφία του Itamar Ben-Avi, γυιού του Eliezer Ben-Yehuda, του κυριότερου υποστηρικτή της αναγέννησης ως ζωντανής γλώσσας των εβραϊκών στον 19ο αιώνα, στην Παλαιστίνη. Ο Ben-Avi, το πρώτο παιδί που ανετράφη με τα αρχαία εβραϊκά ως μητρική του γλώσσα και έγινε αργότερα ένας αξιόλογος εβραίος δημοσιογράφος και εκδότης εφημερίδας, γράφει σ’ αυτό το βιβλίο, ότι περπατούσε μια φθινοπωρινή νύχτα του 1911 κοντά στο ξενοδοχείο Kamenitz, στην Ιερουσαλήμ και τον ρώτησε ο ιδιοκτήτης του: «-Βλέπετε εκείνη την συντροφιά των ανώτερων τούρκων υπαλλήλων εκεί στη γωνία, αυτή με το μπουκάλι arrack;»
«-Ναι».
«-Τούτος είναι ένας από τους σημαντικότερους ανώτερους υπαλλήλους στον τουρκικό στρατό».
«-Ποιο είναι το όνομά του;»
«-Mustafa Kemal».
«Θα επιθυμούσα να τον συναντήσω», είπα, επειδή στον λίγο χρόνο που τον κύτταξα, γοητεύτηκα από τα πράσινα διαπεραστικά μάτια του. Ο Ben-Avi περιγράφει δύο συναντήσεις του με τον Mustafa Kemal, που δεν είχε πάρει ακόμα το όνομα Ataturk, [= πατέρας των Τούρκων]. Και οι δύο συνομιλίες, διεξήχθησαν στα γαλλικά, και αφορούσαν κατά ένα μεγάλο μέρος την οθωμανική πολιτική, ενώ καταναλώθηκαν πολλά ποτήρια με arrack. Στην πρώτη συνάντησή τους, ο Kemal του εμπιστεύτηκε: «-Είμαι απόγονος του Sabbetai Zevi, στην πραγματικότητα, όχι ένας Εβραίος σαν τους άλλους, αλλά ένθερμος θαυμαστής αυτού του δικού σας [εβραίου] προφήτη. Η άποψή μου είναι ότι κάθε Εβραίος σ’ αυτήν την χώρα, καλά θα έκανε να αγωνίζεται για την ανασύσταση της πατρίδας του».
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης συνάντησής τους, δέκα μέρες αργότερα, στο ίδιο ξενοδοχείο, ο Mustafa Kemal είπε σε κάποια στιγμή: «-Έχω στο σπίτι μου, μια εβραϊκή Βίβλο τυπωμένη στη Βενετία. Είναι μάλλον παλιά, και θυμάμαι τον πατέρα μου να με πηγαίνει σ’ έναν δάσκαλο καραίτη [Karaite] που με δίδαξε πως να την διαβάζω. Μπορώ ακόμα να θυμηθώ μερικές εβραϊκές λέξεις από την Τωρά, όπως…». Και ο Ben-Avi συνεχίζει: «Σταμάτησε για μια στιγμή, σαν τα μάτια του να έψαχναν για κάτι στο διάστημα. Κατόπιν θυμήθηκε: Shema Yisra’el, Adonai Elohenu, Adonai Ehad!», [Άκου ώ Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός μας είναι ένας].
«Αυτή είναι η σημαντικότερη προσευχή μας, κάπτεν».
«-Και η δική μου μυστική προσευχή επίσης, cher monsieur», απάντησε, ξαναγεμίζοντας τα ποτήρια μας.
Αν και ο Itamar Ben-Avi δεν θα μπορούσε να το γνωρίζει, ο ίδιος ο Ataturk καμία αμφιβολία δεν πρέπει να είχε για το ότι τα λόγια του περί "μυστικής προσευχής", σήμαιναν δηλαδή κάτι, αρκετά κυριολεκτικά. Μεταξύ των εσωτερικών προσευχών των Ντονμέδων, που για πρώτη φορά γνωστοποιήθηκαν στους διανοουμένους, όταν έφθασε ένα βιβλίο τους στην εθνική βιβλιοθήκη της Ιερουσαλήμ το 1935, είναι και κάποια προσευχή που περιέχει την ομολογία της πίστης τους: «ο Sabbetai Zevi και κανείς άλλος δεν είναι ο αληθινός Messiah. Άκουσέ το αυτό, ώ Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός μας, ο Κύριος είναι ένας».
Ήταν αναμφισβήτητα από αυτό το «Πιστεύω», παρά από τη Βίβλο, που ο Ataturk θυμήθηκε τις λέξεις του Shema, κι όπως πολύ καλά γνωρίζω, τούτη την φορά στην ζωή του, ομολόγησε την πίστη του, ως ενήλικας πλέον, σε έναν νεαρό εβραίο δημοσιογράφο που συμμετείχε σε δύο μεθύσια [tipsily] μαζί του, σε ζωντανή συζήτηση στην Ιερουσαλήμ, σχεδόν μια δεκαετία προτού να πάρει τον έλεγχο του τουρκικού στρατού μετά από την καταστρεπτική ήττα του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και να αντιμετωπήσει τους έλληνες εισβολείς, ιδρύοντας τελικά μια κοσμική τουρκική δημοκρατία στην οποία το Ισλάμ ήταν - μια για πάντα, όπως επιθυμούσε ο ίδιος, στα μουσουλμανικά τεμένη, και μόνον.
Ο Ataturk είχε προφανώς πολύ σπουδαίους λόγους για να αποκρύπτει την καταγωγή του από τους Ντονμέδες. Όχι μόνο επειδή ήταν ένας ντονμές, [Doenmes, που παντρεύονταν μόνο μεταξύ τους και αριθμούσαν περίπου 15.000, κατά το μεγαλλίτερο μέρος τους, συγκεντρωμένοι στην Θεσσαλονίκη, κατά τις παραμονές του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου], αλλά επειδή οι ντονμέδες γεννούσαν την αποστροφή ως «αιρετικοί» τόσο στους μουσουλμάνους όσο και στους εβραίους, καθότι είχαν μια κακιά φήμη για σεξουαλική διαφθορά [profligacy], και τούτο θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα σε όποιον ανήκε στην αίρεσή τους. Αυτή η σεξουαλική πρακτική των ντονμέδων, δικαιολογήθηκε θεολογικά, από την πίστη τους, ότι απεικόνισε την απόλυτη ελευθερία από τις βιβλικές εντολές, σύμφωνα με τη νέα διακήρυξη του ψευτομεσσία Sabbetai Zevi, και περιγράφεται από τον Ezer Weizman ο οποίος στο παρελθόν ήταν ο δεύτερος Πρόεδρος του Ισραήλ, σύμφωνα με όσα παρουσιάζει ο Yitzchak Ben-Zvi, στο βιβλίο του για τις χαμένες εβραϊκές κοινότητες, «The Exiled and the Redeemed», [Οι εξορισμένοι και οι εξαγορασμένοι]: «Μία φορά τον χρόνο, [κατά την διάρκεια των ετήσιων «εορτών του προβάτου» των ντονμέδων], τα κεριά σβύννουν κατά τη διάρκεια ενός γεύματος που το διαδέχονται σεξουαλικά όργια και η τελετή της ανταλλαγής των συζύγων... Η ιεροτελεστία ασκείται τη νύχτα των παραδοσιακών γεννεθλίων του Sabbetai Zevi. Μάλιστα θεωρείται ότι τα παιδιά που γεννιούνται στην διάρκεια τέτοιων ενώσεων, είναι άγια».
Αν και ο Ben-Zvi, που τα γράφει αυτά, στην δεκαετία του 1950, συμπεραίνει πως «υπάρχει λόγος να θεωρείται ότι αυτή η τελετή δεν έχει εγκαταλειφθεί εξ ολοκλήρου και συνεχίζεται σήμερα», ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για το εάν οποιαδήποτε από τις κοινωνικές δομές ή τις παραδοσιακές πρακτικές των ντονμέδων, επιζούν ακόμα στην σύγχρονη Τουρκία. Η κοινότητα των ντονμέδων, εγκατέλειψε την Θεσσαλονίκη μαζί με τους άλλους τούρκους κατοίκους της πόλης κατά την διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1920-1921, και οι απόγονοί τους, πολλοί από τους οποίους είναι οι πλουσιότεροι επιχειρηματίες και έμποροι στην Κωνσταντινούπολη, θεωρούνται γενικά ότι έχουν αφομοιωθεί συνολικά στην τουρκική ζωή.
Μετά την αποστολή του fax μου στην κ. Batya Keinan, τηλεφώνησα για να ελέγξω ότι το είχε λάβει. Είχε πράγματι λάβει το φάξ, όπως μου είπε, και θα κανόνιζε να το δώσει στον Πρόεδρο να το διαβάσει κατά την πτήση του προς την Άγκυρα. Είναι αμφισβητήσιμο, εντούτοις, εάν ο κ. Weizman θα υπαινιχτεί κάτι απ’ όλα αυτά κατά την διάρκεια της επίσκεψής του: Η τουρκική κυβέρνηση, που για χρόνια έχει μάθει να προστατεύεται από τις μουσουλμανικές φονταμενταλιστικές επιθέσεις ως προς την νομιμότητά της και σχετικά με τις κοσμικές μεταρρυθμίσεις του Ataturk, δεν έχει κανέναν λόγο να χαίρεται με τις πληροφορίες ότι ο πατέρας του «Πατέρα των Τούρκων» ήταν κρυπτοεβραίος που μετέδωσε τα αντιμουσουλμανικά συναισθήματά του στον γυιο του. Το μυστικό λοιπόν του Kemal Mustafa, είναι αναμφισβήτητα κάτι που η κεμαλιστική τουρκία θα προτιμούσε να συνεχίσει να κρατιέται.
-21- ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Ο ντονμές Βενιζέλος υμνεί τον
ντονμέ Κεμάλ!
Τι πρότεινε στην Νορβηγική Ακαδημία ο ελληνοεβραίος «εθνάρχης των ελλήνων» Ντονμές, «Λεφτέρης» Μπεν Σελόν για τον συνάδελφό του και «θανάσιμον οχτρό», τον τουρκοεβραίο και «πατέρα των τούρκων» ντονμέ «Ξεφτέρη» Μουστάφα. Έτσι, για να δείτε «πώς» σκέπτονται και δρούν, μασόνοι, ιλλουμινάτοι και σαλονικιοί ντονμέδες.
Προς τον πρόεδρο της επιτροπής του Bραβείου Nόμπελ Eιρήνης - Όσλο, Nορβηγία,
Kύριε πρόεδρε, Eπί επτά σχεδόν αιώνες όλη η Eγγύς Aνατολή και ένα μεγάλο τμήμα της Eυρώπης υπήρξαν το θέατρο αιματηρών πολέμων, των οποίων η αντήχηση υπήρξε τεράστια. H οθωμανική αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των σουλτάνων υπήρξε το βασικό αίτιο. H υποταγή χριστιανικών λαών σε έναν ζυγό αφόρητης καταπίεσης, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Hμισελήνου, με μοιραία κατάληξη και οι αλλεπάλληλες εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών, που ήλπιζαν στη χειραφέτησή τους, δημιούργησαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η οθωμανική αυτοκρατορία διατηρούσε την πορεία που είχαν χαράξει οι σουλτάνοι.
H εγκαθίδρυση της Tουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Mουσταφά Kεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έθεσε οριστικώς τέρμα σ' αυτή την κατάσταση αστάθειας και έλλειψης ανεκτικότητας, της οποίας η διατήρηση δεν θα γεννούσε παρά μόνον νέους και σοβαρούς κινδύνους για την ειρήνη στο μέλλον. Σπανίως πραγματοποιείται σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μια τόσο ριζική αλλαγή στη ζωή μιας χώρας. Tη θέση μιας φθίνουσας αυτοκρατορίας, η οποία ζει υπό ένα θεοκρατικό καθεστώς, όπου η έννοια του δικαίου και της θρησκείας συγχέονται, παίρνει ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ζωντάνια.
Mε την προτροπή του μεγάλου μεταρρυθμιστή Mουσταφά Kεμάλ Πασά, το απολυταρχικό καθεστώς των σουλτάνων καταργήθηκε και το κράτος έγινε απολύτως λαϊκό. Ολόκληρο το έθνος κινητοποιήθηκε προς τη φιλόδοξη, δίκαιη προσπάθεια να συμπεριληφθεί στην εμπροσθοφυλακή των πολιτισμένων λαών. Ομως, το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης συμβάδισε με όλες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που έδωσαν στο νέο, εντόνως εθνικό, κράτος της Tουρκίας τη σημερινή του μορφή.
H Tουρκία ρύθμισε πράγματι όλα τα εδαφικά θέματα με τους γείτονές της και, απολύτως ικανοποιημένη από τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα, κατέστη πραγματικός πυλώνας της ειρήνης στην Eγγύς Aνατολή. Eμείς οι Eλληνες, τους οποίους οι αιματηροί αγώνες κράτησαν επί πολλούς αιώνες σε μια κατάσταση συνεχούς αντιπαράθεσης με την Tουρκία, είμαστε οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τα αποτελέσματα της βαθειάς αλλαγής που συνετελέσθη στη χώρα αυτή, τη διάδοχο της παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας. Eχοντας, από την επαύριο της καταστροφής στη Mικρά Aσία, διακρίνει την πιθανότητα μιας συνεννόησης με την αναγεννημένη Tουρκία, η οποία βγήκε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της τείναμε το χέρι το οποίο εκείνη δέχθηκε και έσφιξε με ειλικρίνεια. Aπό την προσέγγιση αυτή, η οποία μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα των δυνατοτήτων συνεννόησης ανάμεσα σε δύο λαούς τους οποίους έχουν διαιρέσει οι πλέον σοβαρές διαφορές, εφ' όσον αφεθούν να διαποτιστούν από την ειλικρινή επιθυμία της ειρήνης, δεν προέκυψαν παρά μόνο ευεργετήματα, τόσο για τις δύο χώρες, όσο και για την ειρηνική τάξη στην Eγγύς Aνατολή.
Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται η πολύτιμη αυτή συμβολή στην υπόθεση της ειρήνης είναι ο πρόεδρος της Tουρκικής Δημοκρατίας Mουσταφά Kεμάλ Πασά. Eχω λοιπόν την τιμή, με την ιδιότητά μου ως αρχηγού της ελληνικής κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του ελληνο-τουρκικού συμφώνου σημάδεψε μια νέα εποχή στην πορεία της Eγγύς Aνατολής προς την ειρήνη, να θέσω προ των εξεχόντων μελών της επιτροπής του βραβείου Nόμπελ για την ειρήνη την υποψηφιότητα του Mουσταφά Kεμάλ Πασά, ως άξιου αυτής της επιφανούς τιμής.
Δεχθείτε, κύριε πρόεδρε, την έκφραση της μέγιστης εκτίμησής μου. Υπογραφή, Ελ. Βενιζέλος, Πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Επισήμανση: Αγαπητοί αναγνώστες, προσέξτε ιδιαίτερα την αναφορά του Βενιζέλου στην «Νέα Εποχή». Με οποιαδήποτε «πρόφαση» και για οποιονδήποτε λόγο, ειδικά τούτος ο όρος, [αγγλιστί New Age], αναφέρεται σε επίσημα κείμενα ή ομιλίες επισήμων, βιβλία, έγγραφα κτλ, να γνωρίζετε ότι δεν συμβαίνει «τυχαία». Λειτουργεί ως διαχρονικό σύνθημα αναγνώρισης στους «Πεφωτισμένους» όλων των εποχών, όλων των τόπων και των «εθνικοτήτων». Το θέμα τούτο θα αναλυθεί λεπτομερώς σε επόμενα άρθρα.attikanea.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου