ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ[Η.Π.Α-ΓΕΡΜΑΝΙΑ]

Πλανητικός μετασχηματισμός - εισαγωγικά για Η.Π.Α και Γερμανία.

Ένας τρόπος για να σκεφτούμε τους δυο παγκόσμιους πολέμους είναι να τους εκλάβουμε ως έναν ενιαίο, στην πραγματικότητα, τριακονταετή πόλεμο, στον οποίο κύριοι πρωταγωνιστές ήταν οι ΗΠΑ και η Γερμανία στον αγώνα τους για τη διαδοχή της Βρετανίας, που είχε αρχίσει να παρακμάζει ως ηγεμονική δύναμη.

Immanuel Wallerstein

Τρεις δυνάμεις, Ιαπωνία, Γερμανία και Ιταλία, εξεγέρθηκαν εναντίον του status quo και υπονόμευσαν τους παραπαίοντες θεσμούς...

Η Γερμανία τώρα επιδίωκε να επιταχύνει την κατάρρευση της παραδοσιακής παγκόσμιας οικονομίας και ανέμενε την κατάρρευση της διεθνής τάξης με στόχο να αποκτήσει υπεροχή απέναντι στους αντιπάλους της.

Karl Polanyi

 

«Οι Η.Π.Α» γράφει ο Ahmet Davutoğlu «όφειλαν τη ανάδυση τους σε πλανητική ηγεμονική δύναμη ανάμεσα σε άλλα και σε υπερεθνικές πολιτικές και οικονομικές δομές που είτε ίδρυσαν είτε τελούσαν υπό τον έλεγχο τους.»

«Στον πολιτικό τομέα η δημιουργία του Ο.Η.Ε πραγματοποιήθηκε μετά την αποσάρθωση του ευρωκεντρικού αποικιοκρατικού συστήματος, ενώ στον οικονομικό και πιο συγκεκριμένα στον χρηματοπιστωτικό τομέα με τη δημιουργία του Δ.Ν.Τ διαλύθηκαν οι συνασπισμοί της αγγλικής στερλίνας και του γαλλικού φράγκου, ενω το αμερικάνικό δολάριο τέθηκε στο επίκεντρο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος» (τι τύχη θα έχει το εξαχθέν σε όλη την ευρωζώνη γερμανικό μάρκο που ακούει στο όνομα €υρώ;...)

«Σε αυτο το πλαίσιο ιδρύθηκε και το ΝΑΤΟ, ως ο ευρωπαϊκός βραχίονας της πολιτικής των Η.Π.Α στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο», σαν μέσο περιορισμού του ανατολικού στρατοπέδου μετά από την πρόσκαιρη συμμαχία των δύο στρατοπέδων -ας μην ξεχνάμε πως οι καπιταλιστικές Η.Π.Α με την υπαρκτοσοσιαλιστική Ρωσία χώρισαν στα δύο την καπιταλοφασιστική εθνικοεργατοσιαλιστική Γερμανία -συνεχίζοντας το δόγμα πως:

Από τον Ναπολέοντα έως τον Χίτλερ το παιχνίδι παραμένει το ίδιο και σχεδόν κουραστικό -η κυρίαρχη ηπειρωτική δυτικοευρωπαϊκή δύναμη (Γαλλία, Γερμανία) ηττάται από μια συμμαχία της οποίας οι δύο συνεργαζόμενες δυνάμεις αναφωνούν:

Ο τρόπος να συντρίψουμε τους ηπειρωτικοευρωπαίους είναι να τους λιώσουμε ανάμεσα στις μυλόπετρες
της Ατλαντίας και της Ευρασίας!

Πάντα μια ατλαντική δύναμη (Αγγλία, Η.Π.Α) συνεργάζεται με την συγκεκριμένη δύναμη που δεσπόζει στην Ευρασία.

Τη Ρωσία.
Πιο σωστά την αυτοκρατορική Ρωσία στον 19ο, τη Σοβιετική Ένωση στον 20ο αιώνα.

Τον 19ο αιώνα η Αγγλία επικράτησε επί της Γαλλίας με τη βοήθεια της αυτοκρατορικής Ρωσίας.
Τον 20ο αιώνα οι Η.Π.Α. επικράτησαν επί της Γερμανίας με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ρωσίας.
Ο 19ος αιώνας ήταν ο αιώνας της Αγγλίας
Ο 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας των Η.Π.Α
Ο 21ος αιώνας;...

Ας έχει υπόψη της τα προηγούμενα η μεγάλη «γεωοικονομική» δύναμη που ονομάζεται Γερμανία, καθώς επίσης και το γεγονός πως: Έχει γίνει της μόδας να λέγεται ότι ο κόσμος μετά τον Ψυχρό Πόλεμο έχει περάσει από την εποχή της πολιτικής ισχύος στην εποχή της γεωοικονομίας. Τέτοιου είδους κλισέ δείχνουν ελλειπή και στενόμυαλη ανάλυση.

Η πολιτική και η οικονομία συνδέονται.

Τα διεθνή οικονομικά συστήματα εδράζονται στην διεθνή πολιτική τάξη.
Joseph Nye

Όμως ο πρεσβεύων το «φιλελεύθερο light Islam» κ. Ahmet Davutoğlu γράφει κάτι ακόμα:
«Η ίδρυση του Ισραήλ είναι αποτέλεσμα του ατλαντικού άξονα και της επ' αυτού δεσπόζουσας κοσμοπολίτικης δομής. Η Γερμανία και η Ιαπωνία, οι οποίες αποτελούν δύο σημαντικές δυνάμεις που κυριαρχούν στον νέο αυτό άξονα, θα είναι σε σημαντικό βαθμό αποτρεπτικός παράγοντας για τη διείσδυση των Εβραίων, οι οποίοι πιστεύουν στην ανωτερότητα του εβραϊκού πολιτισμού και του εβραϊκού έθνους...

Ο πρωταρχικός στόχος του Ισραήλ είναι να δημιουργήσει το δικό του πεδίο επιρροής έχοντας και την αμέριστη υποστήριξη της διεθνούς εβραϊκής χρηματοοικονομικής ισχύος. Εξάλλου, το Ισραήλ γνωρίζει ότι το κέντρο οικονομικοπολιτικής ισχύος μετατοπίζεται προς την Ασία από την άποψη οικονομικών πόρων όσο και από την άποψη οικονομικού δυναμισμού.»

Υποθέτω πως η ηγεσία της Γερμανίας δεν ενστερνίζεται τη παραπάνω λογική του Ahmet Davutoğlu, έστω και υπόρρητα, παρά τη νέα αναθέρμανση των -κατά τα άλλα- παραδοσιακών σχέσεων της Γερμανίας και της Τουρκίας και μια ενδεχόμενη προσπάθεια οικοδόμισης ενός νέομεσαιωνισμού, όπως τότε, που κυριαρχούσαν η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (του Γερμανικού Έθνους) και η Οθωμανική Αυτοκρατορία' ιδίως από τη στιγμή που ο κ. Davutoğlu αναφερόμενος στην νεοπαραδοσιακή αντίδραση του δυτικού πολιτισμού, την Αγία Ρωμαιογερμανική αυτοκρατορία και τη κληρονομιά της γράφει πως «η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια ανασυγκρότησης της εν λόγω κληρονομιάς αντί για στρατιωτικών μέσων με οικονομικά και πολιτικά μέσα».

Από τη πλευρά μου, θα πρότεινα πάντως, να μην ξεχαστεί τόσο εύκολα η δαινομοποίηση της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό επίπεδο -πρώτιστα στον γερμανόφωνο βορρά-, τα δύο τελευταία χρόνια, καθώς δεν υπάρχουν πολλά ιστορικά προηγούμενα τέτοιου είδους δαιμονοποίησης με αυτόν τον ηθικολογικό και οικονομιστικό τόνο, ιδίως από... «εταίρους» και να υπενθυμίσω τα γραφόμενα του Παναγιώτη Κονδύλη πως:

«Ο εν μέρει οικουμενιστικός-ηθικολογικός και εν μέρει οικονομιστικός τόνος, που δεσπόζει στη σημερινή εξωτερική πολιτική της Γερμανίας, στην πραγματικότητα αποτελεί μια καινούργια παραλλαγή της παλαιάς φυγής προς την απλούστευση, μιαν άλλη έκφραση της ίδιας παλιάς αμηχανίας μπροστά στον άπειρα περίπλοκο χαρακτήρα της πολιτικής –μόνο που τώρα έχουν αντιστραφεί τα πρόσημα.

Η πεισματική στροφή προς τον ηθικό και οικονομικό παράγοντα έχει ως σκοπό της, όπως νομίζεται, την οριστική αποκοπή από την «πολιτική της ισχύος», ενώ η ευημερία των τελευταίων σαράντα ετών φαίνεται να αποδεικνύει, προς γενική ικανοποίηση, ότι η ηθική δεν ωφελεί μόνον την ψυχή αλλά και την κοιλιά. Ωστόσο η διχοτομία μεταξύ οικονομίας και πολιτικής παραμένει πλασματική κατασκευή, εφ’ όσον η οικονομία αφορά, το ίδιο όπως και η πολιτική, συγκεκριμένες σχέσεις συγκεκριμένων ανθρώπων· η πολιτική που έχει μετατραπεί σε οικονομία δεν είναι λιγότερο πολιτική από αυτή που μετατρέπεται σε θεολογία, ηθική και αισθητική».

Ολοκληρώνοντας, θα θυμίσω πως η Γερμανία παλαιότερα είχε επιλέξει τους Οθωμανούς Τούρκους ως «όχημα» που θα οδηγούσε στη πετρελαιοφόρο Μέση Ανατολή, όπως φανέρωσε η ιστορία επέλεξε λάθος «όχημα», οι -σουνίτες- Άραβες αποδείχθηκαν ορθότερη επιλογή -την οποία έκαναν οι Άγγλοι. Οι Η.Π.Α δημιούργησαν μια σύνθεση αυτών των δυο επιλογών, οι συσχετισμοί των οποίων στις μέρες επαναπροσδιορίζονται.

Το ζήτημα ήταν και παραμένει πάντα η Γερμανία.

Οι φιλογερμανοί μπορούν να αφήσουν τις ηθικολογίες και πολύ απλά να πουν:

«Μόνο η Γερμανία μπορεί να οδηγήσει την Ευρώπη στον 21ο αιώνα, εάν δεν θέλετε να είστε μια ζωή υποχείρια των Η.Π.Α (αλλά δικά μας), σωπάστε και μη μιλάτε»

Εάν τουλάχιστον ήταν περισσότερο ειλικρινείς και λιγότερο φοβικοί -γιατί αυτό είναι, δεν τολμούν να κατονομάσουν τον εχθρό τους- ίσως μπορούσε να γίνει και κάποια σοβαρή πολιτική κουβέντα... Στο «σωπάστε και μη μιλάτε» υπάρχουν άπειρες απαντήσεις, όπως και στο Γερμανία ή Η.Π.Α. Η άσκηση κριτικής προς τη Γερμανία πρέπει βέβαια πάντα να συνοδεύεται από τη συνείδηση πως αυτόματα, εάν δεν είναι προσεχτική, οδηγεί σε αβαντάρισμά των Η.Π.Α και των «αγορών». Με τα ιδεολογικά περιεχόμενα θα ασχοληθώ σε επόμενες αναρτήσεις.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

No. 21
Received on November 22, 1941
W. CHURCHILL TO J. V. STALIN

Η πρόθεσή μας είναι να διεξαγάγουμε τον πόλεμο, σε συμμαχία με σας και με συνεχείς διαβουλεύσεις μαζί σας, στο έπακρον των δυνάμεων μας και για όσο αυτός διαρκέσει, και όταν ο πόλεμος λήξει νικηφόρα, όπως είμαι βέβαιος πως θα συμβεί, αναμένουμε ότι η σοβιετική Ρωσία, η Μεγάλη Βρετανία και οι Η.Π.Α θα συναντηθούν στο τραπέζι των συνεδριάσεων της νίκης ως οι τρεις κύριοι συνεργάτες και ως αντιπροσωπείες από τις οποίες ο ναζισμός θα έχει καταστραφεί. Φυσικά το πρώτο αντικείμενο θα είναι να αποτραπεί η Γερμανία, και ιδιαίτερα η Πρωσία, από το να ξέσπασει-επιτεθεί πάνω μας για μια τρίτη φορά. Το γεγονός ότι η Ρωσία είναι Κομμουνιστικό Κράτος και ότι η Βρετανία και οι Η.Π.Α δεν είναι και δεν σκοπεύουν να είναι, δεν αποτελεί οποιοδήποτε εμπόδιο στη δημιουργία ενός καλού σχεδίου για την αμοιβαία ασφάλεια μας και τα νόμιμα συμφέροντά μας.

No. 22
Sent on November 23, 1941
MESSAGE FROM PREMIER STALIN TO PRIME MINISTER CHURCHILL

Είναι αρκετά αληθές ότι η συζήτηση και η υιοθέτηση ενός σχεδίου για τη μεταπολεμική οργάνωση της ειρήνης πρέπει να έχει ως σκοπό να κρατήσουμε τη Γερμανία, προ πάντων τη Πρωσία, από το να διαλύσουν ξανά την ειρήνη και να βυθίσουν τα έθνη σε ένα νέο λουτρό αίματος.

Επίσης συμφωνώ ότι η διαφορά του πολιτικού συστήματος στην ΕΣΣΔ, αφ' ενός, και της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ, αφ' ετέρου, δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι εμπόδιο σε μια ευνοϊκή λύση των θεμελιωδών προβλημάτων της προστασίας της αμοιβαίας ασφάλειας μας και των νομίμων συμφερόντων μας. Ελπίζω ότι οι όποιες επιφυλακτικότητες ή αμφιβολίες για αυτό το ζήτημα, εάν υπάρχουν, θα διαλυθούν...
http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/