ΑΡΗΣ,ΑΡΙΜΑΝ,ΑΡΕΙΟΙ,ΑΡΙΑ

Αρχηγός του ζωδιακού, του ημερολογίου και της κίνησης ολόκληρου τ' ουρανού είναι o Σείριος, το α του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός ή Σειρίου και η Μεγάλη Άρκτος. Ο Σείριος αντιστοιχεί στον Απόλλωνα και είναι αφιερωμένος στην Αθηνά και η Μεγάλη Ἀρκτος αντιστοιχεί στην Άρτεμη.
Όμως, ο κυνηγός τ' ουρανού Ωρίων Κέφαλος κι ο σκύλος του, Μέγας Κύων, όπως και η Μεγάλη Άρκτος, δεν ανήκουν στον μικρό γνωστό μας ζωδιακό ο οποίος αποτελείται από δώδεκα ζώδια.
Πριν τη δημιουργία των δώδεκα ζωδίων η εικόνα τ'ουρανού ήταν διαφορετική. Ο παλαιότατος αστερισμός του Σκορπιού εικονιζόταν ενωμένος με το Ζυγό και αναφέρεται ως Scorpio cum chelis. Chelis/χηλαί είναι οι δαγκάνες του Σκορπιού που αποτελούν το Ζυγό.
Το α του Σκορπιού, Αντάρης ή Λήσσος αντιστοιχεί στον Άρη, ο Ζυγός στην Αφροδίτη και ολόκληρος ο αστερισμός είναι ο αγαπημένος της Αθηνάς!
Η Μεγάλη θεά Τιτάνισσα Αφροδίτη, η Ουράνια Αφροδίτη, είναι αδελφή του Κρόνου. Όταν ο Κρόνος (αρχή του χρόνου) έκοψε τα γεννητικά μόρια του Ουρανού έπεσαν μέσα στον Ωκεανό/Σύμπαν κι έγιναν ο αφρός του μέχρι που τα περιέκλεισε ένα κοχύλι από το οποίο γεννήθηκε η Αφροδίτη.
Ανθός ονομάζεται ότι ξεπετάγεται στην επιφάνεια, όπως ο ανθός του οίνου ή ο αδάμας/ανθός του χαλκού. Έτσι η Άνθεια/Αθηνά είναι ο ανθός του νου του Δία, γιου του Κρόνου, άλλη ονομασία της παλαιότερης Αφροδίτης.
Ο Άρης είναι γιος της Ήρας, τον γέννησε μόνη της όταν η θεά Ανθούσα (Άνθεια, Αθηνά/Αφροδίτη) της έδωσε ένα άνθος, βοτάνη, και με την οσμή του έγινε η σύλληψη του Άρη!
Τ' όνομα Ήρα είναι αναγραμματισμός του αήρ, που σημαίνει ουρανός και ατμόσφαιρα διότι η Ήρα υπήρξε αδελφή και σύζυγος του Δία, το θηλυκό μισό του. Όταν ο Ζευς γέννησε μόνος του την Αθηνά Σοφία, το άνθος του νου του (Άνθεια, Άνθηα, Αθηνά), με όλα τα όπλα της, η Ήρα με την ευωδία του άνθους γέννησε γιο, τον Άρη. Τ' όνομα ΑΡΗΣ είναι αναγραμματισμός του ΗΡΑ, αήρ (όχι άνεμος), ένας άλλος Ζευς!
Έτσι, το α του Σκορπιού, ο Αντάρης, είναι ο Ζευς αντί του Άρη τιμωρός (τιμωρία είναι αυτό που λαμβάνουμε ως ανταπόδοση των καλών ή κακών πράξεων μας).
Ο ΑΡΗΣ της ΗΡΑΣ/Ζευς είναι το αρσενικό μισό της ΑΘΗΝΑΣ του ΔΙΑ/Ήρα!!!
Η Αθηνά γεννήθηκε από τον αφρό/ανθό του νου του Δία/Ουρανού όπως γεννήθηκε η Αφροδίτη από τον αφρό του Ωκεανού/Σύμπαν, έτσι Αφροδίτη και Αθηνά ταυτίζονται. Πράγματι, ο Σκορπιός ήταν ο αγαπημένος της Αθηνάς/Αφροδίτης, που έκρυβε ανάμεσα στα πέπλα της 7 σκορπιούς!
Ο Άρης θεωρείται θεός του "πολέμου", όπως η Αθηνά Παλλάς! Πάλλω-ομαι, πόλεμος, η εξισορρόπηση θετικών και αρνητικών δυνάμεων, μεταξύ των συναισθημάτων της αθάνατης ψυχής (νου) και των αισθήσεων της σάρκας (σώμα). Αυτός είναι ο πόλεμος και τα όπλα του Άρη/Αθηνά είναι όπλα πνευματικά. Απόδειξη αυτού είναι τα ονόματα τους.

Άρης Ludovisi, αντίγραφο πιθανού
έργου του Σκόπα, 330 π.Χ.
Άρης με το μικρό Έρωτα/Διόνυσο.

Άρης, αναγραμματισμός του ΗΡΑ-ΑΗΡ (Ζευς), ἂρης, ἀρήν, Fαρήν, ἂρνον, είναι το αρνί και για άνθρωπο, ο ήπιος, ο ΑΜΝΟΣ!!!
Ξεχάστε τις αλλοιώσεις της γλώσσας και κυρίως των εννοιών που, συνήθως, μας εμποδίζουν να δούμε το τοπίο καθαρό, σβήστε τα και πάρτε το από την αρχή, οι εικόνες βοηθούν πολύ.
Αμνός είναι ο ήπιος άνθρωπος, δηλαδή, εκείνος που με δύναμη πνευματική ελέγχει την ταραχή, το θυμό, την αποστροφή και το φόβο. Έλεγχος του νου (αθάνατη ψυχή), αυτοέλεγχος, συγκέντρωση πνευματικών άρα και σωματικών δυνάμεων!
Ο Άρης γεννήθηκε στην Θράκη την εποχή που πρώτη αναδύθηκε από τα νερά. Η Θράκη, και όχι μόνο, μέσα στις χιλιετίες είχε διάφορες ονομασίες, χωρίς να λησμονούνται οι παλαιότερες. Αυτή είναι η δύναμη της γλώσσας, τα ονόματα "περιγράφουν" τις διαφορετικές ιστορικές εποχές και γι' αυτό αλλάζουν. Μία από τις παλαιότερες ονομασίες της Θράκης ήταν ΑΡΕΙΑ ή ΑΡΙΑ από τον ΑΡΗ (ει παλαιότερη γραφή του η).
Διατυπώνω, λοιπόν, την άποψη ότι η λέξη αμνός ήταν επίθετο του Άρη, ΑΡΙ(Σ) ΑΜΝΟΣ και με αναγραμματισμό (Πλάτων, Κρατύλος) ΑΡΙΜΑΝΙΟΣ, ΑΡΙΜΑΝ, ΑΡΜΑΝ, Αρι-μάν (man)!
Γερ. mann, αγγλ. man, ρ. man, manage, manager, απ' όπου ο Μάνης, ονομασία του αρχηγού της αίρεσης των Μανιχαίων!

Α. Durer, 1515

Ο Κρόνος, η Αφροδίτη, ο Άρης και ο Σκορπιός προηγούνται της νέας εικόνας τ' ουρανού και των νέων ονομασιών, Ζευς, Αθηνά, Απόλλων.
Αρχικά φαίνεται ένα πραγματικό δέσιμο του Άρη και της Αφροδίτης, που αργότερα διαχωρίστηκαν με ανάμειξη του Ωρίωνα (μύθος Ήφαιστου συζύγου της Αφροδίτης όταν την έπιασε με τον Άρη εραστή/Έρως-Διόνυσος.Oι Πέρσες λάτρευαν τον Άρη με την ονομασία Ωρίων (Ουρίων, Ωρίων αλλά και Ωαρίων, Αωρίων, συντόμευση Αρίων). Ο Brown αποδίδει τ' όνομα Ωρίων (ελλ. ρ. ουρώ) στο ακκαδικό uru-anna, το φως τ' Ουρανού (με την έννοια της γνώσης). Νεώτεροι μυθολόγοι συμφωνούν ότι ο Άρης αρχικά ήταν θεότητα τ' ουρανού και του φωτός ή ήλιου. Όμως, δεν υπάρχει μόνο ο ήλιος του ηλιακού συστήματος της γης, ήλιος είναι και ο Σείριος, το α του Μεγάλου Κυνός, ήλιος και ο Αντάρης, α Σκορπιού!
Ο μύθος λέει ότι ο σκορπιός όχι μόνο δάγκωσε/τσίμπησε τον κυνηγό Ωρίωνα αλλά επί πλέον τρόμαξε τ' άλογα του Φαέθωνα, γιου του Σείριου/Μέγας Κύνας (Ευριπίδη "Φαέθων")!
Οι μύθοι πλέκονται και μας οδηγούν στην αληθινή εικόνα του κόσμου, στο πως είναι κι όχι στο γιατί είναι. Φαίνεται, λοιπόν, ότι αυτά τα γεγονότα ακολούθησε μία νέα εικόνα τ' ουρανού. Την εικόνα τ'ουρανού που αλλάζει (άξονας, δημιουργία 12 ζωδίων, κλπ.) περιγράφει με εικόνες (εικονική γραφή) ο μύθος των Αργοναυτικών.
Απόδειξη της παλαιότητας του Σκορπιού είναι ότι η ιδέα και οι λέξεις σκορπιός και κάβουρας εναλλάσσονται, διότι πίστευαν ότι ο παλαιότερος κάβουρας γέννησε το σκορπιό. Το κέλυφος του κάβουρα (σκορπιού) και της χελώνας/χέλυς ονομάζεται χέλειον ενώ χέλυς ονομάζεται η λύρα του Απόλλωνα.
Οι Ινδοί πιστεύουν ότι τέσσερις ελέφαντες πατούν πάνω σε μία χελώνα στηρίζοντας ολόκληρο τον κόσμο.

Μουσείο Δελφών, άσπρη κύλικα 480-470 π.Χ.

Βλέπουμε τον Απόλλωνα/Διόνυσο (στεφάνι) καθισμένο στο κέντρο τ' ουρανού/κύκλος ως κυβερνήτη του. Κάθεται σε δίφρο με πόδια λεονταριού, διότι ο Μέγας Κύνας ανατέλλει όταν ο ήλιος βρίσκεται στον αστερισμό του Λέοντα με τον οποίο μοιράζεται τη μεγάλη καλοκαιρινή ζέστη, τα κυνικά καύματα. Έτσι καταλαβαίνουμε γιατί εκτός από το σκύλο (λυγξ, του λυγκός ή λυκός, λύκος λυκόσκυλο) σύμβολο του θεού είναι και ο λέων, φύλακας του ιερού του στη Δήλο! Ο θεός του πνευματικού, αστρικού ή αιθεριακού φωτός και της μουσικής κρατά λύρα ενορχηστρώνοντας την κίνηση/μουσική των άστρων. Ο Απόλλων ως Διόνυσος και Άρης, προσφέρει χοές, πιθανόν στη γη, το υγρό, οίνος (από μέλι αρχικά και σταφύλι αργότερα)/το αίμα τ' ουρανού και γάλα (ή ύδωρ) της Ήρας, το αίμα/οίνος μετατρέπεται στις γυναίκες σε γάλα και στους άνδρες σε σπέρμα/σπόρος (Ωρίων, ουρώ σημαίνει αφήνω σπόρο). Αφήνει/ρίχνει στην κυριολεξία σπόρο από τον ουρανό στη γη!

Η λύρα από κέλυφος χελώνας υποδηλώνει ότι ο Απόλλων Λύκειος ή Κύνας είναι κυβερνήτης και του Σκορπιού και ταυτίζεται με τον Άρη.
Η χελώνα/χέλυς ιταλικά (λατινικά-παλαιότερα ελληνικά) ονομάζεται tartaruga, από τ' όνομα Τάρταρος! Αναπόδραστα η σκέψη μας συνδέει τον Τάρταρο με τον αστερισμό του Σκορπιού. Ο Σκορπιός θεωρείται τόπος γέννησης του πλανήτη Άρη και παλιά ήταν κυβερνήτης του μέχρι που ανακαλύφθηκε ο Πλούτων/Αίδης.
Στη σφαίρα πάνω και κάτω δεν υπάρχει. Κύριος του Πάνω και του Κάτω κόσμου είναι ο ΕΝΑΣ Άγνωστος, σε εμάς, Θεός με όλες του τις ιδιότητες.

Το όνομα ΑΡΙΑ συναντούμε και στην επαρχία Καμπούλ του Αφγανιστάν!
Ο Αριστοτέλης ονόμαζε τον Ασιατικό Καύκασο ή Παροπάνισο, Παρνασσό. Εκεί βρίσκεται το σπήλαιο του Προμηθέα, εξάδελφος του Δία, και η θέση του χάσματος που αναφέρει ο Αιλιανός (Ιστορία Ζώων XVI 2-22), στη χώρα των Ινδών Αρειανών υπάρχει υπόγειο χάσμα....

Των Περσών υπέρτατη θεότητα ήταν ο Ωρομάσδης (Ώρος/Διόνυσος -Ωρίων, ο μύλος τ' ουρανού όπου ξεκουράζεται η ψυχή του Ώρου/Διόνυσου-Απόλλωνα). Όταν ο Κόσμος μεταβλήθηκε σε Παράδεισο ο Ωρομάσδης στόλισε τ' ουρανό με άστρα και έθεσε επικεφαλής τον Σείριο, φύλακα και επόπτη τους (Πλούταρχος, "Περί Ίσιδος και Οσίριδος", 47).
Λέγεται ότι ο Ωρομάδης νίκησε τον δαίμονα ("ἃγιοι δαίμονες τῆς γῆς, ἀγαθοί, ἀρωγοί, φύλακες τῶν θνητῶν [...], Πλάτων, Κρατύλος, 398a, εκδ. Ζαχαρόπουλος, μτφ. Λ. Λάγιος & Ησίοδος Ἒργα 121-123) Αριμάν ή Αρειμάνιο.
Όταν ο Κόσμος μεταβλήθηκε σε Παράδεισο, δηλαδή, όταν δημιουργήθηκε η νέα εικόνα τ΄ ουρανού, αφού ο Σκορπιός δάγκωσε (τσίμπησε-κέντρισε) τον Ωρίωνα, που έκτοτε κυνηγά, αφού τρόμαξε τ' άλογα του Φαέθωνα και χάθηκε ο Έσπερος, τότε που δημιουργήθηκαν 12 ζώδια, τότε ο Ωρομάσδης, Ώρος/Διόνυσος/Απόλλων, νίκησε τον δαίμονα Άρη, που αντιστοιχεί στον Αντάρη του Σκορπιού, και τότε επικεφαλής των άστρων, του ζωδιακού και του ημερολογίου τέθηκε ο Σείριος, που αντιστοιχεί στον Απόλλωνα και είναι αφιερωμένος στην Αθηνά και η δίδυμη αδελφή του Άρτεμη.

Στο Αφγανιστάν πήγε ο Αλέξανδρος... εκεί κυνήγησε τους Ασσακηνούς -Assasini και προφανώς είχε κάποιο σοβαρό λόγο, λόγο που ξεκινά με τον πόλεμο της Τροίας!! Δεν είχε τυχαία την Ιλιάδα κάτω από το προσκεφάλι του ο Αλέξανδρος! Μετά την κατάληψη της Άορνου επέστρεψε στη χώρα των Ασσακηνών και από αυτό το σημείο οι πηγές μας πάνε στην άνοιξη του 326 π.Χ. Τι έκανε ο Αλέξανδρος όλο το φθινόπωρο και το χειμώνα, μέχρι ν' αρχίσει το πέρασμα του Ινδού;

Ο Ηρόδοτος (Α' 125) ονομάζει Γερμάνιους ή Καρμάνιους, μία από τις φυλές των αρχαίων Περσών! Η Περσία συνόρευε ανατολικά με την Καρμανία. Οι Ρωμαίοι ,πράγματι, χρησιμοποιούν τ' όνομα Germani/Γερμανοί για τους κατοίκους των γερμανικών χωρών. Γνωρίζουμε ότι οι Γερμανοί έφτασαν στην Ευρώπη, στη βόρεια θάλασσα πολύ αργά, προς το τέλος της αρχαιότητας και από τις εκβολές του Ρήνου βαθμιαία απλώθηκαν. Από που ήρθαν δεν είναι γνωστό ακόμη, όμως θεωρούν εαυτούς Αρίους!
Στην Μεσοποταμία πέρασαν οι Εβραίοι εγκαταλείποντας τα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, εκεί έγινε η σύνταξη του Ταλμούδ της Βαβυλώνας. Εκεί, στην Περσία, τον 11ο αιώνα, πρέπει να συναντήθηκαν, αν δεν είναι οι ίδιοι, με τη νέα μυστική αίρεση των Ασσασίνων, που ιδρύθηκε από τον Hasan Ben Sabbah με σκοπό την τρομοκρατία δια του φόνου. Από την Περσία ξεκίνησαν και οι Μανιχαϊστές με τον Μάνη και θεό τον Ιεχωβά και από εκεί εξαπλώθηκαν... Εβραίοι, Ισμαηλίτες-Ασσασίνοι, Μανιχαϊστές ή Παυλικιανοί ή Βογόμυλοι ή Αλβιγηνοί ή Καθαροί... συναντώνται ή είναι οι ίδιοι με διαφορετικές ονομασίες!
Θεωρώ ότι τότε άρχισε και η μεγάλη διαστρέβλωση των εννοιών.

Ο αστερισμός του Σκορπιού βρίσκεται δίπλα στο κέντρο του γαλάξια μας (μαύρη τρύπα)και ανήκει στο μικρό γνωστό μας ζωδιακό. Σχετίζεται με τον Τάρταρο, τον "Κάτω κόσμο", Γαλαξία, σε σχέση με τον Πάνω και Έξω (του Γαλαξία) Κόσμου, όπου βρίσκεται ο Μέγας Κύνας, ο Μικρός Κύνας και ο Ωρίων.
Το μαύρο χρώμα (έλλειψη φωτός-γνώσης) συμβολίζει την έναρξη της μετουσίωσης των πρόσκαιρων μορφών της ύλης, την αλλοίωση και τη σήψη, η οποία δεν θεωρείται καταστροφή αλλά η αρχή της γέννησης του λευκού χρώματος (φως -πνεύμα)!
Αυτό είναι όλο και τίποτα περισσότερο, δεν υπάρχει ΦΟΒΟΣ όταν υπάρχει ΓΝΩΣΗ, ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ!
kynorodi.blogspot.com