ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ....

Τό παρακάτω ειναι ενα απόσπασμα από γράμμα που μου εστειλε αναγνώστρια τού μπλόγκ… πρόκειται για μιά κραυγή ,γιά ενα ξέσπασμα ψυχής,αλλά και για τήν αντίθετη αποψη σε ολα αυτα που λέμε και γραφουμε ολοι τίς τελευταίες ημέρες και ως τετοια,εχει την θέση του σ αυτο το μπλόγκ[μακάρι να μπορούσατε να διαβάσετε και τά πιο προσωπικα στοιχεια που μου παραθετει,διοτι σε αυτα ενεχεται και η εμπειρία της απο καποιον γιατρο॥μια απόλυτα θετική εμπειρία॥ε ναι υπάρχουν ακομα γιατροί ανθρωποι που νοιάζονται και φροντιζουν για τους ασθενεις τους॥
[॥॥Εμεινα μιά βδομάδα στήν Αθήνα και κόντεψα να λαλήσω!Απαπαα δεν αντέχω σε διαμέρισμα। Κι όποτε έβγαιναέξω απ’το διαμέρισμα μ’έπιανε φρίκη। Και σκέψου ότι ήμουν και στοΚολωνάκι. Δηλαδή, αν έμενα κι άλλο, θα’μουν για ψυχιατρείο! Αν έβλεπα κι άλλονΈλληνα εξαθλιωμένο… αχ δεν αντέχεται!!! Και τι να κάνεις; Μπορείς να δώσειςσπίτια σ’όλους τους άστεγους; Γαμώ τους καριόληδες τα καθίκια όλα! Τσαντίστηκατόσο, μα τόσο, μα τόσο… που το ξέρω ότι δεν είναι σωστό από μια άποψη,αλλά κύτταζα ποιος είναι Έλληνας, για να δώσω μόνο εκεί τον οβολό μου! Εντάξει,ανάπηροι και σχετικά εξαιρούνται॥ ό,τι εθνικότητας και να’ναι θα δώσω κάτι…αλλά κάτι τσιγγαναριά που μου την είχαν στήσει επαγγελματικά έξω απ’τα μάρκετ,ούτε καν! Την πουτάνα μου! Να λιμοκτονούν οι Έλληνες, να εξαθλιώνονται οι Έλληνεςκι οι άλλοι να’χουν τη ζητιανιά εργολαβία! Τρελαίνομαι! Αξιοπρεπείς άνθρωποινα περιμένουν να τους δώσεις ένα ευρώ για να φάνε! Τη ζωή μου την τράγια! Καινα νιώθεις πιο ξεφτίλας απ’τους ξεφτίλες, πιο μηδενικό απ’ταμηδενικά που τους δίνεις λίγα ευρώ και δεν τα ξεπουλάς όλα να τους βοηθήσεις. Ήθελανα πάω σε κανένα βιβλιοπωλείο και μου κόπηκε η όρεξη. Πώς να ψωνίζεις για πάρτησου, όταν ο άλλος δεν έχει που να μείνει; Να νιώθεις ο μεγαλύτερος ξεφτίλας τηςυφηλίου! Ο μεγαλύτερος ξεφτίλας! Που ανέχεσαι, στο τόπο σου να υπάρχουν συνάνθρωποίσου που να μην έχουν σπίτι, να μην έχουν φαϊ! Αυτή είναι η πατρίδα μου; Αυτή είναιη Αθήνα μου; Έτσι μου την καταντήσαν οι απάνθρωποι, τα τέρατα τα ανθρωπόμορφακαι δεν ντρέπονται οι κωλοκαριόληδες να βγαίνουν στις τηλεοράσεις με χαμόγελανα ζητάνε ψήφους; Μα πώς γίνεται αυτό; Πώς κοιμούνται τα βράδια ρε πούστη μου;Πώς; Από τι σκατοϋλικό είναι φτιαγμένοι και δε νιώθουν τίποτα; Αν έμενα κι άλλοεκεί θα τρελαινόμουν, Φωτεινή. Να είναι οι Πακιστανοί οδηγοί ταξί, και ναλιμοκτονούν οι Έλληνες! Οι Αθηναίοι! Να ντρέπομαι.. να ντρέπομαι τόσο…..να τους ντρέπομαι τόσο που τους αφήνουμε έτσι.. στο έλεος των βρυκολάκων…αχ Χριστέ μου… Χριστέ μου….. ...........… και, ξέρεις κάτι Φωτεινή; Ναμην ακούσω από κανέναν κακό λόγο για αυτό το λαό. Να μην ακούσω από κανέναν γιατο τι ψήφισε ο κόσμος και το τι δεν ψήφισε. Αν δέχτηκε εκβιασμούς κι αν υπέκυψε…Αν έκανε βλακείες κι αν δεν έκανε, αν έχει κρίση κι αν δεν έχει… Είναιαπελπισμένος ο κόσμος και δεν έχει από πού να πιαστεί… είναι μπερδεμένοςκαι τρελαμένος και δεν έχει καθαρό μυαλό να σκεφτεί. Είναι με τη θηλιά στο λαιμόκαι δεν ξέρει τι να κάνει. Τά’χει τόσο μα τόσο χαμένα… κι είναιλογικό… Όμως ακόμα υπάρχει ένας κυρ-Αργύρης με την ταβέρνα στην πλατείαΚολωνακίου που προσφέρει ένα πιάτο φαγητό στην κυρία με τα γκρίζα μαλλιά πουπουλάει χαρτομάντηλα να βγάλει ίσα-ίσα το νοίκι της μην την πετάξουν έξω καιδεν της περισσεύουν για φαί… κι ένας φαρμακοποιός που της δίνει βερεσέ ταφάρμακα… Υπάρχουν κι οι αγρότες απ’την Κρήτη που φέραν λαχανικά ναμοιράσουν στους συνανθρώπους τους στην Αθήνα… κι υπάρχει κι οκυρ-Στέφανος που δεν παίρνει νοίκι απ’την νοικάρισσα κι ας τον έχουνγονατίσει τα χαράτσια, γιατί δεν έχει να του δώσει… Υπάρχουν άνθρωποι πουπεριμένουν να τους δώσεις μια δραχμή για να φάνε και δεν είναι ζητιάνοι καιξεχωρίζουν απ’την πληγωμένη τους αξιοπρέπεια… που είναι μεν πληγωμένη..αλλά είναι κι αξιοπρέπεια, κι ας πάνε να τους ξεφτιλίσουν… Μην ακούσωκουβέντα για αυτό το λαό… τον τόσο υπέροχο, τον μοναδικό… που του’χουνσκοτώσει τα πάντα.. την παιδεία, τη σκέψη, το ηθικό, την αξιοπρέπεια, την ελπίδακαι παλεύει, όπως μπορεί… Κι ούτε βγήκε με τις χατζάρες κανείς να σφάξει όλουςτους λαθρομετανάστες που απομυζούν και τις τελευταίες ρανίδες αίματός του. Γιατίακόμη, δεν κατάφεραν να μας μεταμορφώσουν σε τέρατα. Ποιος άλλος λαός θααντιστεκόταν έτσι; Να μη γίνει τέρας; Ο Γερμανικός μήπως; Υπό αυτές τις συνθήκες;Γιατί δεν το λέει κανείς αυτό; Οι μεν μας λένε ρατσιστές κι οι δε μαλάκες πουτα ανεχόμαστε. Γιατί δε λέει κανείς ότι αντιστεκόμαστε; Και μέσα σε αυτές τις συνθήκεςδε γίναμε ακόμη τέρατα; Γιατί λένε ότι το 7% της Χρυσής Αυγής μας χαρακτηρίζειφασίστες (και σιγά τ’αυγά, μην είναι όλοι αυτοί φασίστες που την ψήφισαν…σαν το Δημητράκη εδώ που ήθελε να ψηφίσει χρυσή αυγή και του λέει η μάνα του «μωρέεσένα θα πιάσουν πρώτον που μαζεύεις όλα τα αλβανά στο μαγαζί και κάνετε παρέα»)και δε βλέπουν το τρελό ποσοστό του Σύριζα με τις πασίγνωστες σε όλους για τομεταναστευτικό θέσεις του, που δηλώνει ολοκάθαρα ότι δεν καταφέρανε να σταλάξουνμίσος στην ψυχή μας για όλους αυτούς τους ταλαίπωρους μετανάστες που όμως μας αλώσανετην Ελλάδα μας; Γιατί δε λέει κανείς ότι μέσα σε όλη αυτή την τρέλα, το μυαλότου Έλληνα κατάφερε και διαχώρισε ότι του φταίνε περισσότερο οι πολιτικοί που τοκυβερνούσαν και θέλησαν να τους τιμωρήσουν –έστω, ψηφίζοντας Τσίπρα που πάνωαπό ένα 4% δεν τον γουστάρει ούτε αυτόν, ούτε τις θέσεις του- κι όχι τον ταλαίπωροΠακιστανό (κι ας τον βλέπει δίπλα του να του πίνει κι αυτός το αίμα); Κι ας είναιο μεγαλύτερος ξεφτίλας ο Τσίπρας, με εννοείς τι λέω; Τι εναλλακτική είχε ο λαός;Ό,τι μπορούσε έκανε. Γιατί δε λέει κανείς κανέναν καλό λόγο για αυτό το λαό; Γιατίδε μπορεί κανείς να δει και μια άλλη οπτική; Το μεγαλείο του Έλληνα, το απίστευτομεγαλείο του, τη μεγαλοψυχία του, την αντίστασή του στην τερατοποίηση της ψυχήςτου, στον απόλυτο εκβαρβαρισμό του; Γιατί τον λένε μόνο μαλάκα; Ε, όχι ρε πούστη!Πείτε με τρελή, αλλά εγώ μπορώ να το δω και έτσι! Δε θα το πω μόνο μαλακία…τίποτα δεν έχει μόνο μια όψη… Εσύ, τουλάχιστον, καταλαβαίνεις τι λέω;;;;Πες μου σε παρακαλώ πάρα πολύ… ]