ΦΑΕΘΩΝ...... [Μέρος Γ΄]

Τό κείμενο υπογράφει ο ΦΑΙΔΩΝ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ καθηγητής πολιτικών επιστημών..



"Ενας Πανάρχαιος Μύθος μέ ούσιαστικόν, συναισθηματικόν βάθος καί τρυφερότητα, εντονον κοινωνικόν καί διδακτικόν περιε-χόμενον, αρχίζει Αιώνες τώρα, κάθε πρωϊ καί τελειώνει κάθε βράδυ - όπως κάθε καλά παραμύθι, Καλύπτει και καθιστά σχεδόν άδιό-ρατον τό πλέον εμφανές Φνσικόν Φαινόμενον έφ' Όλοκλήρου της Γης, δηλαδή, την κίνησίν της περί τόν "Ηλιον, μέσα εις τόν Κό-σμον! Έξ αντοϋ αποκαλύπτεται όλόκληρον Συμπαντικόν γεγονός, Αέν είναι λοιπόν καθόλου τυχαϊον δτι τά πέπλα της Ροδοδά-κτυλης Ήοϋς, αρχίζουν νά ανασύρονται από τους πρώτους κι' 'όλας στίχους της 'Θδυσσείας; ό Ζευς, Πατήρ καί Αδελφός των Θεών, υπενθυμίζει εις την 'Ομήγυρη τών Θεών τοϋ Κόσμου την ετησιαν άπουσίαν τοϋ Ποσειδώνος - τό έποχιακόν φαινόμενον τήζ καταπαύσεως τών τρικυμιών καί τών κλιματολογικών συνθηκών - δτι είχεν μεταβή εις τους αγαπημένους τον Αιθίοπας: Ταυτο­χρόνως μέ τήν έξάιρετικήν Ανθρωπογεωγραφικήν λεπτομέρειαν δτι οι Αιθίοπες χωρίζονται εις δυο μέρη.

1.  Ό Φαέθων υίός (= προερχόμενος) έκτοϋ Θεοϋ Ηλίου καΐ της Κλυμένης, κόρηςτοϋ Ώκεανοϋ καί της Τηθύος, είναι δνα άπότά πολλά συνεπακόλουθα (= αδελφός) της
Συμπαντικής (-«Πανθέου») Κινήσεως τηςΓης περί, τόν "Ηλιον. Συγκεκριμένως δε τηςκλίσεως τοΰ "Αξονος της Γης κατά 23°30'.Πρόκειται διάτό Φαινόμενον (-«Φαέθων»)τό όποιον προέρχεται (=«Υίός») έκ της κλή­σεως του Ουρανίου "Αξονος κατά 23°30' μοίρες(Μοίρες=οί Θεές της Αναγκαιότατος = τοϋΝόμον τή~ς ΑΙτιότητος - ή Άτη).

Διά τήν πλήρην έρμηνείαν τοϋ λίαν περί­πλοκου αύτοϋ θέματος της Κινήσεως της Γης καί τοϋ Ήλιου σκόπιμος βεβαίως θά ήτο ή άνάλυσις ύπό Αστρονόμου -Γεωφυσικού καθώς οί λεπτομέρειες δεν εμπίπτουν είς τάς γνώσεις μας. Περιοριζόμεθα είς τήν απο­κωδικοποίησα κατά την Ανθρωπογεωγρα­φιών μας Μέθοδον.

2.  Τό γεγονός αυτό γνωστόν ύπό τό όνομα«Έκλευαικη τοϋ Ηλίου», είναι σχεδόν άγνω-στον καί δυσδιάκριτον είς τους πολλούςανθρώπους οί όποιοι τό γνωρίζουν καί τόέχουν παρατηρήσει ως τοπικόν κυρίως φαι­νόμενον. Είναι επίσης παραπλανητικόν είςτους βλέποντας καί πιστεύοντας δτι ή Γηείναι Επίπεδος Δίσκος. Ό Όρίζων παρί­
σταται ως κύκλος επίπεδος είς κάθε παρα-

τηρητήν εύρισκόμενον επί σφαίρας. Διά την έρμηνείαν πρέπει πρώτα νά γνωρίζη κανείς δτι ή Γη αποτελεί Σφαίραν.

3.    ^ΤΗτο δμως πασίγνωστον είς τους Ναυ-σιπλόους, οί όποιοι άνευ Αστρονομίας, δηλ. της πλήρους κατανοήσεως καί ταξινομήσε­ως τών Ουρανίων Φαινομένων ήτο αδύνατον νά επιτύχουν οιασδήποτε Ιδιαιτέραν έπίδο-σιν εις τό Βασίλειον τοϋ Ποσειδώνος. Συ­νεπώς, μόνον Λαοί γνώσται της Υπερπό­ντιου Ναυτιλίας ήτο δυνατόν νά γνωρίζουν ή έάν έχρειάζετο, νά αποκτήσουν τοιαύτας αστρονομικός γνώσεις. Οί «Θεοί» τους λοι­πόν ήσαν παραστάσεις Φυσικών Φαινομέ­νων εξακριβωμένης Επιστημονικής Αλη­θείας.

4.    Τό γεγονός είναι γνωστόν ώς ή Τροχιά της «Εκλειπτικής τοϋ Ήλίον» καί αντι­στοιχεί προς την άνώμαλον όφιοειδή γραμ-μήν της τροχιάς τοϋ άρματος τοϋ Ήλιακοϋ Δίσκου, τό όποιον έξέφυγε τοϋ έλεγχου τοϋ Φαέθωντος. Ό Μύθος ομιλεί διά μίαν άνε-ξέλεγκτον άνοδικήν πορείαν καί κάθοδον κάτωθι τοϋ Όρίζοντος μέ τελικήν πτώσιν είς τόν μυθικόν ποταμόν Ήριδανόν.

5.    Τό τέθριππον άρμα παριστά τόν Ήλια-κόν Δίσκον εμφανή είς τά τέσσερα κύρια ση-' μεϊα τοϋ Όρίζοντος (= τέσσερις "Ιπποι). Τό άρμα ήτο στολισμένο Οπως αναφέρεται μέ

«δλα τά πολυτιμότερα πετράδια τής γής», τουτέστιν, μέ δλα τά χρώματα τοϋ Ήλιακοϋ Φάσματος. Καί δλα αυτά εντός της τακτής προθεσμίας της Μίας Ημέρας. Δηλαδή εντός Ενός Έτους όπου άπό δλα τά σημεία τής Γής δύναται νά παρατηρηθή τό Πλήρες Φαι­νόμενο καί ή συμπλήρωσιν της Εκλειπτικής τοϋ Ήλιου.

6. Τά δρια της κινήσεως αυτής μεταφερόμενα έπί της Γηίνης Σφαίρας προσδιορίζονται αντιστοίχως άπό τόν Τροπικόν τοϋ Καρκί­νου, (Β. Πλ.23°30')καί τοϋ ΑΙγόκερω (Ν.Πλ, 23°30'), μεταξύ τών οποίων σχηματίζεται ή λεγομένη «Διακεκαυμένη Ζώνη» δηλαδή «των Αιθιόπων». Ή λέξη είναι έκ της «Αιθάλης» δηλαδή τό Κάπνισμα καί άφορα είς τήν αϋξη-σιν της μελανίνης στον άνθρώπινον όργα-νισμόν πού προσδίδει τό σκουρόχρωμον, μελαγχροινόν χρώμα τής επιδερμικής στοι-βάδος, πού προέρχεται κυρίως άπό τήν Ήλια-κήν Άκτινοβολίαν. Εις τά παράλια ή αύξη-σις τής ακτινοβολίας είναι έντονωτέρα λόγω τής αντανακλάσεως τοϋ "Υδατος (= Πο­σειδώνος). Καθώς καί εις Υψίπεδα καί Όρη, (=Αΐθιοπία), εϊτε εξ άραιώσεως τής ατμο­σφαίρας, είτε έκ τής παρουσίας χιόνων. (Π.χ. χειμερινός τουρισμός είς 'Ελβετίαν, Αύστρίαν κ.λ.π.). Ό διαχωρισμός τών «Αιθιόπων» εις δύο μέρη Ανατολικών καί Δυτικών είναι σωστός. Σχετικός μέ τήν παρουσίαν τοϋ Νεί

λου ποταμοί ονομαζόμενου -λόχ «Αιγύπτου» ή «Ρα» εκ τοΰ Θεοϋ ή «Άετοϋ» εκ τοΰ Διός. Καί ό όποιος αποτελεί τόν σπουδαιότερον Γε-ωγραφικόν "Αξονα ολοκλήρου της Αφρι­κάνικης Ηπείρου.

7.    Ή "Αφρική αναφέρεται ϋπό των Ελλή­νων μέ δύο κυρίως ονομασίες: Λιβύη καί Αίγυπτος. Κατά πάποιαν άλλην Μυθιστο-ρίαν, ό Ποσειδών ένυμφεύθη (~ έγονιμο-ποίησε) τήν Λιβύην, έκ της οποίας άπέκτη-σεν τόν Αΐγυπτον καί τόν Δαναόν. Είναι ίσως ή αναφορά εις τήν τότε^ιλουσιωτάτην βλάστησιν της Κυρηναϊκής Χερσονήσου, ή οποία εθεωρείτο καθ* δλα επέκτασις της Ελληνικής Γης καί Επίγειος Παράδεισος. Αναφέρεται δε ταυτοχρόνως είς Πρωτοελ-ληνικάς Δυναστικάς συγγενείας καί Εποι­κισμούς.

8.    Ή Ιδιαιτέρα λοιπόν σημασία τής Ιστο­ρίας τοΰ Φαέθώντος ως υιού τοϋ «Κοσμι­κού» "Αρχοντος Ηλίου καί τής Κλυμένης είναι ή ανεπανάληπτος δημιουργία, ή εξαι­ρετική επιτυχία της πλήρους μεταφοράς ενός ανεπαίσθητου Ουρανίου Φαινομένου είς μίαν Ιδιαιτέρας λεπτότητος, ευαισθησίας, κοινωνικήν άλληγορίαν καί πρακτικήν κοι-νωνιολογικήν διδαχήν. "Ολη ή Δροσιά, ή Αφελής Αβλεψία καί ή Άμερημνησία τής Εφηβείας, ή Υπερηφάνεια διά τήν καταγω-γήν, άπό τόν πλέον περίοπτον Πατέρα - ό Αιώνιος Νέος: Τό αίτημα Αναγνωρίσεως, ή Τελετουργική προετοιμασία διά τήν μετά-βασιν είς τήν ώριμότηταν καί τόν άνδρισμόν. Ό επικείμενος γάμος τοϋ Φαέθωντος έΐναι μία εξαρσις παί θεσμική καταξίωσις. "Ολα περιγράφονται ώς μίαν ιλιγγιώδης έκτίνα-ξις προς τό Ούράνιον Στερέωμα καί μία τρα­γική κατάπτωσις είς τήν Γηΐνην Πραγματι­κότητα: ΕΙς τά "Υδατα τοϋ Θεϊποϋ Ποτα­μού Ηριδανού πού διαδοχικώς εμφανίζε­ται καί εξαφανίζεται είς τά έγκατα της Γης με­ταφέρων καί έπαναφέρων τάς ψυχάς έκ τοΰ Άδου.

9.    Μέ τόν ίδιον τρόπον ερμηνεύεται ή ημε­ρησία έξαφάνησις καί έπανεμφάνησις τοϋ Ηλίου καί τής αδελφής του Ήοϋς. Όλα αυτά κατά τήν διάρπειαν τής περιφοράς της Γης περί τόν Ήλιον Μέ τήν Έλλειψοειδήν, όφιο-ειδήν κίνησιν τής Εκλειπτικής. Έξ αυτής άλλοι άνθρωποι καίγονται καί άλλοι πα­γώνουν είς δλα τά Μήκη καί Πλάτη της Γης. Οί πάντες όλοφύρονται. Ή Γη, ή Φύσις δια-

μαρτύρεται διά την άνωμαλίαν. Μόνον ό Κε­ραυνός τοϋ Διός (~ τό προοίμόν τής Βρο-χοπτώσεως) δύναται νά τήν απαλλάξει τοϋ Αδαούς, Άφρονος, Καταστροφέως τής Φύ­σεως.

10.    Είναι λοιπόν Ηλίου Φαεινότερον (=Φαέθων, Φαίνων, Φάνης κ.λ.) ότι ό Χρόνος- Κρόνος τής Μιας Ημέρας εΐναι συμβατι­κός. Μόνον ή Ροή τοϋ Χρόνου (= Ρέα) γέννατά τέκνα, δηλαδή τους κινδύνους τοϋ Ακα­τανίκητου Χρόνου, πού προέρχονται άπότην κίνησιν τοΰ Ηλίου είς τό Σύμπαν. Άπότους Ρωμαίους μάλιστα καθιερώθη νά Ονο­μάζεται καί ώς ό «Ανίκητος "Ήλιος» (=5ο1ϊ5ΤπνκΙίουδ). Σύμβολα 6 Δίσκος, ό Τροχός, όΑετός, ό Μαίανδρος, ό Όφις, ό Σταυρόςκ.λ,π.

11.           Τί λοιπόν συνεπέστερον, ό υιός τοΰΉλιου νά συγχέεται συνεχώς (= νά νυμφεύ­εται) μέ μίαν άπό τάς μονίμους συνοδεύου­σας αυτόν ετεροθαλείς άδελφάς του (= Νύμ-φες^ΓΗλιάδες)κοάμάλιστάτή\'ΉλιακτΕδα; Με­ταμορφωμένες σέ Ιτιές έπικύπτουν πλαί-ουσαι (= Κλυμένη), έπί των ρείθρων τοΰ Πο­ταμού. Έκεΐ δπου πρέπει νά αναζητήσουντην ψυχήν τοΰ πρωΐμως απολεσθέντος λα­μπρού, φερέλπιδος, νεωτέρου αδελφού. Οί Κύ­κνοι πού βυθίζουν τήν κεφαλή τους εντός
των υδάτων είναι τά σύμβολα των γεννη­τικών οργάνων τοϋ Θεού Απόλλωνος ή τοϋΔιός. (Μύθος Λήδας παί γέννηση ομόζυγωνζευγών, Πολυδεύκης - Κάστωρ, Ελένη - Κλυ­ταιμνήστρα). Οί όποιοι Κύκνοι θά πρέπηνάεγκύψουν εντός τοΰ Ποταμού διά νά επι

τύχουν τήν έπαναγονημοποίησιν καί έπι-στροφήν εις τήν Ζωήν των Τεθνεότων Ψυχών καί Σωμάτων.

12.    Ή θεά Αφροδίτη, Θεά τοϋ Έρωτος φέρεται«μισοί)σα» τόν Φαέθοντα. Δέν εΐχεν εισέλθει είς τήν άνδρικήν του ηλικία διά νά εντρύφηση είς τά κάλλη της. (= Δέν Εθυεν είς τήν Θεάν). Όπως γνωρίζομεν ήτο έφηβος.

13.    Ή άντιπαλότης αυτή είναι αποτέλεσμα τής Σταθεράς Κινήσεως καί Παρουσίας τοϋ Πλανήτου Αφροδίτη εις τόν Όρίζοντα τής Γης. Ό Πλανήτης είναι εμφανής ώς «Αυγε­ρινός» τήν πρωΐαν συγχεώμενος μέ τήν άδελ-φήν τοϋ Ηλίου τήν Ήώ (= Αυγή). Τήν έσπέ-ραν εκλαμβάνεται ώς «Αποσπερίτης» δη­λαδή Πούλια. 01 κινήσεις τοϋ πλανήτου Αφροδίτη είναι εξαιρετικώς ακριβείς καί χρήσιμαι εις τήν Ναυσιπλοΐαν. Καταγρά­φονται άνελειπώς εις κάθε Ναυτικόν Ση-μειολόγιον (ΑΙπίΕΐηδοίΟ, πού ευρίσκεται είς κάθε οίακιστήριον, τήν Γέφυραν κάθε πλοί­ου.

14.     Ή Αφροδίτη έξ άλλου είναι ή Προ-στάτίς Θεά τών Ναυτικών. Ή παλαιά ονομασία τοΰ Πλανήτου πρίν όνομασθη Αφροδίτη ήτο Άδυμνος, «Αδνόμενος» ^τοι «άβούλια-χτος» διά τό προφανές τής κινήσεως του. Ή εμπλοκή καί σύγχύσις μεταξύ τής Ροδοδα-κτύλου Ήοϋς καί τής Πανδήμου Αφροδί­της όχι μόνο δέν είναι τυχαία ή συμπτωμα-τικήν άλλα μία εξόχως ακριβής καί περι­γραφική Παρουσίασις δύο Ουρανίων Περι­στατικών.

15.     Είναι σχετικώς εύκολον νά αντιλη­φθούμε την ένόχλησιν ϋπό μορφήν μίσους ή ζήλειας τής μονίμου συνοδού τοΰ Ήλιου τής Αφροδίτης κατά τοϋ «νόθου» παρανόμου τρό­πον τινά, υίοϋ Φαέθοντος, δστις ϋπέκλεπτε τό ενδιαφέρον τών Ναυσιπλόων. Γίνεται δέ ή μεταφορά τών εννοιών μέ τήν σύγχυσιν τής προσωπικότητος τών δύο Θεαινών, πού άμφότεραι ήσαν γνωσταί διά τάς ερωτικός των επιδόσεις.

16.     Τό άκρως εύρηματικόν είναι ότι δήθεν ή Ήώς ήράσθη μανιωδώς καταδιώκουσα καί παρενοχλούσα τόν Κέφαλον! Όπισθεν τής περιέργου αυτής εκδοχής αποκαλύπτεται μία ιστορική καί γεωγραφική πραγματιπό-της, ή όποια αποδεικνύει τήν άνυπέρβλητον δημιουργικήν άξίαν τής Τραγωδίας τοϋ Εύρι-πίδου.

17.   Ή Ροδοδάκτυλος Ήώς ήτο αδελφή του
Ήλιου καί της Σελήνης τέκνων τοϋ Ύπε-
ρίωνος καί της Θείας. Μέ τό ρόδινο χρώμα
της επί άρματος έκαστη πρωϊαν ανέσυρε τά
Πέπλα της Νυκτός προαναγγέλουσατήνάφι-
ξιν τοϋ άδελφοϋ της Ήλιου. Είχεν αγαπή­
σει παράφορα τόν Τέττιγα (= Τζιτζίκι) τόν
όποιον προκειμένου νά νυμφευθή είχε ζη­
τήσει από τόν Δία νά τόν καταστήση άθά-
νατον. Έλησμόνησε δμως νά ζήτηση καί τηνΑΙωνίαν Νεότητα μέ αποτέλεσμα ό Τέττιξ νά«γηράσκη συνεχώς δίχως δμως ποτέ νά πε-
θαίνη». Ή αμεριμνησία τοϋ Τέττιγος είναι
ή περιοδικότης των καλοκαιρινών συνθηκών.Ή Ήώς δέ, νά παρηγορείται ύπό πληθώρας
Εραστών, Ηρώων καί Θεών μέ τελικόν απο­τέλεσμα από τόν Άστερίωνα δλοι οί Αστέ­
ρες τοϋ Σύμπαντος νά είναι παιδιά της.

18.   Μεταξύ άλλων ήτο ή μήτηρ τοϋ Μέ-
μνωνός καί τοϋ Ήμαθίου. Κατά τόν Όμη-
ρον, ό Μέμνων ήτο άρχων των Αίθιόπων μέ
τό μέρος των Τρώων. Πράγμα σκοπίμως
λανθασμένον υπό τοϋ Όμηρου καθώς ήτο γνω­
στόν δτι ό Μέμνων ήτο βασιλεύς της ΑΙγύπτουεις τάς Θήβας, μέ τους γνωστούς Κολοσ­
σούς. Ή ηθελημένη αυτή «παραπληροφο-
ρία» τοϋ Όμηρου υποκρύπτει

ε\Όν Παγκοσμίου Σημασίας ΓεωΟτρατηγικόν καί Γε-ωπολιτικόν Άξοναί ό οποίος Ισχύει αναλλοίωτος μέχρι Σήμερον «Γηράσκει συνεχώς δίχως νά τνεθαίνη». 19.Ή'Ηώςήρά-σθη τόν Αθήναιον Κυνηγόν Κέφαλον ό οποίος είναι άναμφι-σβήτητον ιστορικόν πρό­σωπον. Πιθανόν μάλιστα τό 5νομά του νά υπήρξε δοττόν μεταγενεστέρως καθώς όλη ή γενεά του έτέ-λει υπό την προστασία τής θέας Αθηνάς = τής Κε­φαλής τοϋ Διός. Ή Ήώς

παρέσυρε εις παγίδα τόν κυνηγόν Κέφαλον μέ αποτέλεσμα νά φονεύση άθελα του τήν . επίσης κυνηγόν πολυαγαπημένην σύζυγόν του Πρόκριδα.

20. Εις τήν πρώτην λοιπόν Δίκην ή όποια αναφέρεται εις την Ίστορίαν δτι έγένετο ενα­ντίον 'Ανθρώπου διά Φόνον έξ αμελείας είς τόν Άρειον Πάγον, ό Κέφαλος επρόκειτο νάκαταδικασθή εις θάνατον. Ή Θεά Αθηνά, Πρόεδρος τοϋ Δικαστηρίου τών Θεών, έρρι-ψε τήν άπαλλακτικήν ψήφον της υπέρ τοϋ Κεφάλου, ώστε ό κατηγορούμενος νά μην καταδικασθή είς θάνατον αλλά άντ' αύτοϋ νά εξορισθή διά παντός άπό τόν τόπον του. Ή αθωωτική αυτή ψήφος τής Προέδρου υπέρ τοϋ κατηγορουμένου εις περίπτωσιν αμφι­βολιών έμεινε έκτοτε γνωστή εις δλα τά Δι­καστήρια καί τους Νομικούς τής Γης ως ή «Ψήφος της Αθηνάς». Μέ τόν 'Αμφιτρίωνα τών Θηβών καί άλλους Αρχηγούς, ό Κέ­φαλος έλαβε μέρος σέ έκστρατείαν εναντίον τών Νήσων τών Ταφίων καί Τηλεβόων, Δυ-τικώς ακριβώς τών Θηβών. Κατέστη ό επώ­νυμος ήρώς τής μεγαλυτέρας έξ αυτών Κε­φαλληνίας. Καθώς δμως οί Κεφαλλάνες ήσαν προϋπάρχουσα έντοπία «Πατριά» -Σύνολο συγγενών οικογενειών, οί ενδείξεις είναι ότι ό Κέφαλος ήγήθη τών ραλλάνων καί όνομάσθη προθυστέρως. Οί πάντες δέ ετέθησαν μεταγενε­στέρως ϋπό τήν προ-στασίαν τής Σοφοϋ Ειρηνοποιού Θεάς Αθηνάς, δπως ανα­φέρεται είς τό τέλος τής Όδυσσείας. 21. Ένπάσει περι­πτώσει ό Κέφαλος ήτο ό τέρας τοϋ 'Αρκεσίου καί -.άππος τοϋ Λαέρτη τοϋ πα­τρός τοϋ Όδυσσέως. Ή Ήώς λοιπόν ή έξ Ανατολών Αυγή συνεχώς «καταδιώκουσα» τόν προς Δυσμάς Κέφαλον είς τήν πραγματικότητα πε-' ριγράφει τήν ακριβή περι-στροφήν τής Γης περί τόν

"Αξονα της έκΔυσμών προς Ανατολάς μέτήν Φαινομενικήν (= Φαέθων) κίνησιν τοϋ Ηλί­ου έξ Ανατολών προς Δυσμάς. Ή Ήώς είναι φυσικόν νά ενοχλείται ως σταθερός Σύ­ντροφος τοϋ άδελφοϋ της Ηλίου άπό τήν συνεχή άνώμαλον παρεμβολήν τοϋ «νόθου» γηίνου υίοϋ Φαέθοντος, δηλαδή άπό τήν πα­ρουσία τής Εκλειπτικής είς τήν όμαλήν κοι-νήν πορείαν τής τροχιάς τών αδελφών κα­τά τρόπον άνάλογον μέν, αλλά εντελώς διά-φορον άπό τήν τροχιάν τής Αφροδίτης.

22.     Ή υπόθεση αύτη Εχει επί πλέον βαθεί-ας καί μάλιστα Γεωπολιτικός ερμηνείας: Τά δρια τής επικρατείας τοϋ Όδυσσέως εκ τής Βορείου Ιθάκης μέχρι τής Νοτίου Ζακύν­θου ευρίσκονται έπί τών Ιδίων Παραλλήλων μέ τά δρια τής ' Αττικό - Βοιωτίας (= Αθη­ναίος Κέφαλος + Θηβαίος 'Αμφιτρίων) καί μέρος τής Νοτίου Εύβοιας. Αρχαία ονομα­σία τής Ευβοίας ήτο «Δολίχη», μεταγενε­στέρως «Μακρυνίς». Τό «Αονλίχων» είναι ή Κεφαλληνία έκτος τής Σάμης. Είς τό σύ­νολον αυτό έχουμε τό Νότιον τμήμα τής Στε­ρεάς Ελλάδος πού συνεχίζεται πέραν άπό τό Αίγαϊον Πέλαγος είς τήν Μικράν 'Ασίαν μετά τής όποιας αντιστοιχεί μέ τους Βορεί­ους καί Νοτίους Παραλλήλους τής Ιωνίας. Προς Δυσμάς τοϋ «Κυνηγίου τοϋ Κεφάλου» υπό τής Ήοϋς, υπάρχει τό «ΊόνιονΠέλα­γος», ονομασία τής Ιέρειας Ίοϋς τήν όποια μετεμόρφωσε είς αγελάδα ή Ήρα καί τήν όποια κατεδίωκε ή μύγα Οίστρος. Άπό τής «κολυμβήσεως» τής Ίοϋς είς τό πέλαγος τούτον όνομάσθη «Ίόνιον». ■

23.     Ή Γεωγραφική αυτή ζώνη τών Ιώνων επεκτείνεται ακριβέστατα έκ τής Νοτίου Στε­ρεάς "Ελλάδος είς τήν Νότιον Μεγάλην Έλλά-δαν (Σικελία+Νότιον τμήμα Ιταλίας) δπου σημειώνονται οί πρωτεύουσες πόλεις Κέ­φαλου καί Πάνορμος, σημ. Παλέρμο. Είναι σπουδαίες συνδέουσες αναφορές μέ τήν χρη­στικότητα τών περιοχών αυτών ως εμπο­ρικών λιμένων άλλα σηματοδοτούν καί απροσδόκητους Πληθυσμικάς καί Φυλετι­κός μετακινήσεις. Τό Γεωγραφικον π.χ. Πλά­τος τής Ελίκης, Πρωτευούσης τών Ιώνων στην Πελοπόννησον, αντιστοιχεί έπί τοϋ ιδί­ου σχεδόν παραλλήλου μέ τήν κορυφήν τής

Πάρνηθος - τοϋ ύ-ψηλοτέρου όρους της Αττικής, ή όποια υπήρξε τό μεγαλύτερον καί γνωστότερον κράτος των Ιώνων. Τό ορός Αίνος Κεφαλληνίας εΐναι έπί τοϋ ιδί­ου παραλλήλου μέτόν Ύμηττόν -τόν ρυθμιατήν τοϋ κλίματος τής Αττικής. Ό βασιλεύς Κρα-νεύς της Αττικής επανεμφανίζεται ώς «Κρά-νιος» υιός τοϋ Κέφαλου καί της Λυσίππης πού βεβαίως παριστά την σημερινήν «Κρα-νέαν» τήν μεγαλυτέραν έπαρχίαν τής Κε­φαλληνίας. Έπί πλέον, είς αυτά εχωμεν καί τήν «παλίδρομονκίνησιν της Ήοϋς», καθώς είς την ίστορίαν αναφέρεται καί ή «επιστροφή των Κεφαλλιδών», Έχουμε λοιπόν μίαν Γε-ωγραφικήν Ζώνην Κλιματολογικήν μάλι­στα εντός τής οποίας ευδοκιμούσαν οί "Ιω-νες καί οί Ιόνιοι.

24. Πρέπει να προσθέσουμε καί ενα απόλυτον Γεωγραφικόν Στίγμα από τό όποιον ή επι­στροφή τοΰ Όδυσσέως μας δίδεται αυτήν τήν φοράν από τόν Παρνασσό (υψηλότερα κορυφή «Λνκώρεια», σημ. Λιακουριά). Τό Στίγμα ευρίσκεται έπί Παραλλήλου μέ τό βο-ρειότερον σημεϊον τής Ιθάκης. Εις δέ τους πρόποδας νοτίως τοϋ Παρνασοοϋ καί των Δελφών διέρχεται ό Παράλληλος πού αντι-

στοιχεί είς τόν λιμένα τής Ιθάκης. Ή πιστή θεραπαινίς Εύρίκλεια ή μοναδική πού μπο­ρούσε νά γνωρίζη τήν έμπιστευτικήν αυτήν πληροφορίαν, ανεγνώρισε τόν Όδυσσέα δταν τοϋ έλουσε τους πόδας. Άπό τό τραΰμα (-στίγμα) πού έφερε είς τό πόδι = «πρόποδες των ορέων» τό όποιον προεκλήθη άπό έναν κάπρο (= άγριογούρνο) είς τόν Παρνασσόν δταν εΐχε πάει κυνήγι μέ τόν παππού του Αύτόλυκον. Έδώ παρουσιάζεται ή "Υδάτινη Όδός (= λούσιμο ποδιών = πρόποδες ορέ­ων). Ή Λυκώρεια = φώς εξ Ανατολών, = Κέφαλος καταδιωκόμενος άπό τήν Ήώ, είς τήν έφηβικήν ήλικίαν τοϋ Κεφάλου - Όδυσ­σέως δπως τοϋ Φαέθοντος. Ό πάππος Αϋτό-λυκος βασιλεύς τής Κορίνθου εΐναι βέβαιος συσχετισμός τής Λυκωρείας μέ τόν Αύτό­λυκον. Συνυπάρχουν λοιπόν είς έναν εύθύν καί κεκλυμένον "Αξονα ή αναφορά μεταξύ Ιθάκης - Κορίνθου - Σουνίου - Δήλου - Κώ. "Ολα αυτά αποδεικνύουν τήν τελείαν καί απόλυτον γνώσιν τής κινήσεως τής Γης καί τοϋ Ηλίου, τήν παρουσίαν τής Εκλειπτικής εις τό Κοσμικόν Διάστημα καί τόν ύκολαν-θάνοντα Κωδικόν Συμβολισμόν τής Ελλη­νικής Μυθιστορίας.

25. Κίναι ένδεχόμενον νά εξηγείται καί ή ονομασία «Φα-Αίθων». Εις τήν πρώτην συ-νάντησιν τοϋ Όδυσσέως καί τής Πηνελόπης, αυτός παρουσιάζεται ώς «Αϊθων» - νεώτε­ρος αδελφός τοϋ Ιδομενέως τής Κρήτης. Έκτος τής ναυτικής συμμαχίας των Στόλων Νοτίου καί Δυτικού, τό προσεπώνυμον «Αϊθων» αντιστοιχεί προς τόν "Αθω, σημε-ρινόν "Αγιον "Ορος, εκ τοϋ οποίου λαμβά­νονται ακριβέστατα τά στίγματα τών βου-νοκορυφών τής Κρήτης. «Αϊθων» ήτο επί­σης ένας προϊστορικός βασιλεύς τοϋ Αιγαί­ου. Τό δέ «ζεύγος» Όδυσσέως - Πηνελόπης αναφέρεται διά πρώτην φοράν ώς ζεύγος Το­πικών Θεοτήτων τής Αρκαδίας. Ή σύμπνοια καί ή συνεργασία τοϋ Ζεύγους Όδυσσέως -Πηνελόπης ήτο δεδομένη. Δυνάμεθα λοιπόν νά συμπεράνωμε δτι ή Πηνελόπη μέ τήν συν-θηματικήν γεωγραφικήν όνομασίαν^Αΐθαη'»

αντελήφθη έξ αρχής την άκριβεστάτην ταυτότητα τοϋ άγνωστου ό όποιος εύρίσκετο ενώπιον της. Καί έγνώριζεν πρώτη έξ δλων, τήν επι­στροφή καί παρουσίαν τοϋ Όδυσσέως εις τήν Ίθάκην προκειμένου νά επανάκτηση την Ήγεμονίαντου.

26.   Ούτε δύναται νά ύπαρξη αμφιβολία δτιό Φαέθων ώς σύμβολον τής Εκλειπτικής τοϋΗλίου έχει άμεσον σχέσιν μέ τόν μύθο τών
Υπερβορείων καί τής καθόδου τής Λητούς
είς τό Αίγαϊον, τής γεννήσεως τοϋ Φοίβου
Απόλλωνος καί της Αρτέμιδος είς τήν Δήλον.'Αλλά καί είς τόν μύθον τοϋ Περσέως όπου
απεδείχθη ή παρουσία τής Εκλειπτικής τοϋ
Ηλίου μεταξύ τών Γραιών (Γραικός - Έλλην)μεταξύ τών ορέων 'Ννίιίηεγ Καλιφορνίας -
Νεβάδα καί Ροροο&ίΰρείΐ καί ΟίΙ&ΙερεΙΙ είςτό Μεξικόν. Έν συνεχεία ό Περσεύς μετέ­
βη ε'ις τόν Τρίτον Καταρράκτην τοϋ Νείλου,τήν Αίθιοπίαν κ.ο.κ. ΕΙς τήν περίπτωσιν
αυτήν έχουμε τόν Φαέθοντα εναγωνίως (=
έλικοειδώς) νά αναζητά τόν πατέρα του «Χρν-σόν Ήλιον» εις δλας τάς χρυσοπαραγωγούς
περιοχάς τής Γής.

Έχωμεν μετακίνησιν τοϋ Χρυσού Δίσκου τοϋ Ηλίου άπό τό "Ιλιον (= Τροία) είς τήν Κολχίδα τοϋ Χρυσόμαλλου Δέρατος Αίή-του, υίοΰ τοϋ θεού Ηλίου καί τής Νύμφης Περ-σηΐδος αδελφού τής Κίρκης καί τής Πασι-φάης.

27.   Συμπέρασμα λοιπόν παραμένει δτι ή
Δημιουργική Τέχνη μετουσιώνει τά Φυσικά
πράγματα είς Μεταφυσικά. «Αι'Έλέονς καί
Φόβου περαίνονσα τήν των τοιούτων πα­
θημάτων τήν Κάθαρσιν» (Αριστοτέλης). Έξ
ής προήλθεν ή Ελληνική Θρησκεία.

Ό Φαέθων είτε Υιός είτε Εκλειπτική τοϋ
Ήλιου, ώς Φυσικόν γεγονός καί ώς Μυθι­
στορία αποτελεί μίαν άρίστην άπόδειξιν
πού παρέχει ή πρωτοποριακή γνησιότης τοϋΕλληνικού Πολιτιστικού Φαινο­
μένου διά μέσου τών Αιώνων. Ή Δύναμίς του είναι Αιωνία καί Δια- χρονική. '