ΦΑΕΘΩΝ...[Μέρος Β΄]

Tα Δάκρυα των Aδελφών του Φαέθοντος

Ως φως εν ύλη, ως διαφανής

χρυσός ο ήλεκτρος είναι ο τιμαλφής. —

Ότε απαίσιος δύναμις εμμανής,

φθονούσα τον Φαέθοντα, εκ κορυφής

τον κατεκρήμνισε των ουρανών,

αι αδελφαί του ήλθον μελανείμονες

εις το υγρόν του μνήμα, τον Ηριδανόν,

κ’ ημέραν, νύκτα έκλαιον αι τλήμονες.

Κ’ εθρήνουν μετ’ αυτών όλ’ οι θνητοί

την ματαιότητα ονείρων υψηλών.

Ω τύχη άσπλαγχνος, ω μοίρα μισητή,

έπεσεν ο Φαέθων εκ των νεφελών!

Εντός των ταπεινών μας εστιών

ας ζήσωμεν ολιγαρκείς και ποταποί·

εκβάλωμεν τους πόθους εκ των καρδιών,

ας παύση πάσα προς τον ουρανόν ροπή.

Έκλαιον πάντοτε αι δυστυχείς,

έκλαιον του Φαέθοντος αι αδελφαί,

κ’ επί εκάστης του Ηριδανού πτυχής

αντανεκλώντο αι ωχραί αυτών μορφαί.

Εν άκρα συγκινήσει τα σεπτά

δάκρυα των νυμφών εδέχετο η γη

και εθησαύριζεν. Ως δ’ έγιναν επτά

ημέραι, κ’ η ογδόη έλαμψεν αυγή,

εις αιωνίαν παρεδόθησαν

στιλπνότητα τα κλαύματά των τα πολλά

κ’ εις ήλεκτρον λαμπρόν μετεμορφώθησαν.

Ω λίθε εκλεκτέ! ω δάκρυα καλά!

Θρήνος γενναίος, θρήνος ζηλευτός,

μεστός αγάπης και μεστός μαρμαρυγής —

τίμιαι αδελφαί, με δάκρυα φωτός

εκλάψατε τον κάλλιστον νέον της γης.

 Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ...

=========

Τό κείμενο πιό κάτω τής ΛΙΑΣ ΒΛΑΧΟΥ
Στην λατινική παράδοση υποστήριζαν πως ο Φαέθων έπεσε με το άρμα του στον Ηριδανό ποταμό, στην Ιταλία. Ο επιστήθιος φίλος του Κύκνος, γιος του βασιλιά του Άργους Σθενέλλου φαίνεται πως τόσο πολύ πικράθηκε που ο πόνος και ο θρήνος του έμειναν στην ιστορία. Ο Οβίδιος γράφει τόσο χαρακτηριστικά γι’ αυτό τον πόνο:
«… Ο Κύκνος του Σθενέλλου, καίπερ σοι Φαέθων μητρώω μόνον αίματι κοινόν το γένος είχεν, σοι μάλλον συγγενέστερον τοις λογισμοίς υπάρχει.
Ούτος λαών και πόλεων περιφανών ανάσσων ενταύθα νυν αφίκετο καταλιπών τον θρόνον, τας όχθας δε τοις δάκρυσι τας χλοεράς υγραίνων, και τον Ηριδανόν αυτόν ολοφυρμών επλήρου…» ( Οβίδιος «Μεταμορφώσεις» βιβλ. Β΄ στιχ. 561-568 και 502-503).
Στους στίχους του Οβίδιου μπορούμε να διακρίνουμε τον βαθύ πόνο του φίλου του Φαέθοντα Κύκνου. Γέμισε τον ποταμό με τα δάκρυα, με ολοφυρμούς έκλαιγε ο Κύκνος για τον φρικτό θάνατο του Φαέθοντα.
Σε ανάμνηση του θρήνου του Κύκνου ονομάστηκε ένας αστερισμός με το όνομά του.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως στην περιοχή της Μπρέσια της Ιταλίας υπάρχει παλαιότατη βραχογραφία σε βράχια της περιοχής όπου παριστάνουν φιγούρες με εξοπλισμό που μοιάζει με αυτό των σύγχρονων αστροναυτών . Είναι ένα στοιχείο που παραπέμπει στην θεωρία ότι ο Φαέθων ήταν ένας από τους αστροναύτες της απώτατης αρχαιότητας.
«…Μη καταισχόντι την ηνίαν, σφαλ’ είναι και εν τω Ηριδανώ ποταμώ πεσείν … εκπίπτει … και καταφέρεται την γαρ κόμην θερμότητι εμπέπρησται …». (Επιφάνειος , Βιβλ. Α΄ κεφ. Ια, «Φαέθων» σελ. 23-24).

Η πράξη του Φαέθοντα να πάρει το άρμα και να πετάξει, ενώ δεν ήταν στην δικαιοδοσία του, παίρνει την μορφή εν είδη αποστασίας κατά της Αρχής κατά των Θεών. Είχε όμως λάβει το προσωνύμιο του εμπρηστή αφού συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους πιο άξιους πιλότους της εποχής του. Η τόλμη του, που ήταν βέβαια ενάντια στον κανονισμό της αρχής, να πετάξει προς τα άστρα του πλανητικού μας σύμπαντος τον έκανε στα μάτια των ανθρώπων να μοιάζει τόσο μεγάλος, τόσο ήρωας!!!
Είναι ο μόνος που επέτυχε να δει το φως της Τρησιλίου θεότητας, το Άρρητο Φως, γράφει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και εξυμνεί τον εγγονό του Κεφάλου, τον πρόγονο του Ερμή του Τρισμέγιστου!!!
Ο Φαέθων ήταν εγγονός του γιου του Ερμή Κέφαλου και γιος του βασιλιά της Συρίας Τιθωνού.
Η παράδοση λέει πως η κόρη του Υπερίωνα Ηώ, αγάπησε τον Κέφαλο τον γιο του Τρισμέγιστου Ερμή, και το επειδή εκείνος δεν ανταποκρίθηκε στα αισθήματά της τον άρπαξε με την βοήθεια φίλων της και τον έφερε στα διαμερίσματά της στα ανάκτορα της Συρίας η οποία ήταν ελληνική αποικία. Από την ένωση της Ηούς και του Κέφαλου έρχεται στον κόσμο ο Τιθωνός και από αυτόν ο Φαέθων.
Έπ’ αυτού ο Απολλόδωρος στο Γ΄ βιβλίο του κεφ. 182, λέει: «…Έρσης δε και Ερμού Κέφαλος ου ερασθείσα Ηώ ήρπασε και μιγείσα εν Συρία παίδα εγέννησε Τιθωνόν, ου παις εγένετο Φαέθων…»
«… Του δε Φαέθοντος, Αστύνοος του σε Σάδυκος, ος εκ Συρίας ελθών εις Κιλικίαν πόλιν έκτισε Κελένδερην και γήμας την Μεγασάρααν Ιρίων βασιλέως, εγέννησε Κινύραν…
…Ούτος εν Κύπρω παραγινόμενος συν λαώ έκτισε Πάφον, γη μας δε Μεγασάρρου κόρην Πυγμαλίωνος Κυπρίων βασιλέως εγέννησε Άδωνιν…».
Αυτό κατά την βιβλιοθήκη του Απολλοδώρου είναι το γενεαλογικό δένδρο του Φαέθοντα. Στην Συρία που βασίλευε ο πατέρας του Φαέθοντα Τιθωνός και η οποία ήταν ελληνική κτίση ο πρώτος βασιλιάς ήταν ο Βήλος, γιος της Λιβύης και του Ποσειδώνα, από την γενιά της Αργείας Ιούς. Στην Μέση Ανατολή ο Βήλος είναι ο Θεός Βάαλ, ο έλληνας Κρόνος......

Πολλές αναφορές σε αρχαία κείμενα παραπέμπουν σε τομείς που έχουν να κάνουν με υψηλή τεχνολογία. Στον χώρο μιας τεχνολογίας αν όχι πολύ υψηλότερης από την σημερινή, τουλάχιστον ισάξιά της. Έτσι βλέπουμε τον θρυλικό Άργο να κατασκευάζει από το ιερό ξύλο που του έδωσε η Αθηνά την Αργώ, το πλοίο των Αργοναυτών, το οποίο είχε την ιδιότητα να μιλά, αλλά και να πετά!!!

Ακόμη βλέπουμε τον Υπερβόρειο Άβαρη να ίπταται πάνω σε ένα βέλος που του είχε χαρίσει ο Απόλλων, και να επισκέπτεται διάφορα σημεία της γης με σκοπό την ίαση ασθενών. Τον Τριπτόλεμο να διαδίδει την σπορά με το φλεγόμενο άρμα που επί τούτου είχε κατασκευάσει η θεά Δήμητρα και είχε δώσει στον Ελευσίνιο βασιλόπαιδα.

Άπειρες οι αναφορές σε παρόμοια γεγονότα πτητικών μηχανών υπάρχουν στην πλούσια ελληνική μυθολογία. Αναφορές που έχουν οδηγήσει, διόλου τυχαία βεβαίως, ερευνητές και συγγραφείς να κάνουν λόγο για έναν τεράστια εξελιγμένο πολιτισμό των προγόνων μας της απώτατης αρχαιότητας, ο οποίος μετά την καταστροφή που υπέστη και με την πάροδο των χιλιετηρίδων πέρασε στην παράδοση σαν θρύλος. Το ίδιο και οι πρωταγωνιστές εκείνων των επιτευγμάτων- κατορθωμάτων, οι ήρωες.
Ο Φαέθων συγκαταλέγεται και αυτός ανάμεσα στο πλήθος των περιπτώσεων των πτητικών φαινομένων της προϊστορίας. Ο θρύλος τον θέλει γιο του Ήλιου, που πήρε το άρμα του πατέρα του με αποτέλεσμα να κατακαύσει την γη. Μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού της ο Δίας τον κατακεραύνωσε .
Αποσυμβολίζοντας τον θρύλο του πολλοί ερευνητές τον κατατάσσουν στους αστροναύτες της εποχής των Θεών. Η παράδοση τον θέλει ακόμη ως εμπρηστή της γης, ως τυραννικό βασιλιά, αλλά και ως αποστάτη Άγγελο( Εωσφόρος).

« Φαέθων τον του πατρός άρμα ζεύξας, δια το μη δυνατός είναι κατά την του πατρός οδόν ελαύνων, τα επί της γης συνέκαυσε, και αυτός κεραυνωθείς διεφθάρει…» (Πλάτων, Τίμαιος, κεφ. Γ΄ εδαφ. 22, 6).
Και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος στην πατρολογία του « περί φθόνου» λέγει για τον αποστάτη άγγελο Εωσφόρο: « … Ο μεγάλος αρχηγός των αγγέλων, ο ωραιότατος Εωσφόρος, πρώτος είδε το άρρητον φως της τρισηλίου θεότητας. Και εφαντάσθη ότι ήτο δυνατόν να γίνει όμοιος με τον Θεό. Τον Εωσφόρο τον σκότωσε η θεία Πρόνοια τιμωρώντας την έπαρσή του, και ο μεγάλος εκείνος άγγελος έγινε ο δαίμων της γης…» .


« Φαέθων ηλίου παις πόθον εσχηκός παράλογον επιβήναι του πατρικού άρματος εκτινάσσεται παρά τον Ηριδανόν ποταμόν…», ( Παλαίφατος « περί απίστων», κεφ. ΧΙΙΙ).
Ο Νόνος στα «Διονυσιακά» του περιγράφει το γεγονός( τόμος Β΄ κεφ. 38, στιχ. 410-411), « Ζευς δε πατήρ κατεκρήμνισε ύψιστον αυτοκίλιστον, υπέρ ρόον Ηριδανόν.
Ενώ ο Ιέρων γράφει ότι ο Φαέθων έκαψε σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον εχθρών, πολλές περιοχές της γης: « Ο επί Φαέθοντος εμπρησμός εν Αιθιοπία…».
Αλλά για τον εμπρησμό της Αφρικής από τον Φαέθοντα κάνει λόγο και ο Οβίδιος .

Ο Νόνος ακόμη στα «Διονυσιακά» του αναφέρει πως ο Φαέθων είναι εκείνος που πέταξε από
τον Βόρειο πόλο στον Νότιο και από τον Βόρειο πόλο στην Αμερική. Επί λέξει λέει:
« … Παλινόσταιω δε πορείη εις Νότον εκ Βορρεάο, λοιπόν πόλον εις πόλον έστη… Εκ δε Κυθήρων έτραπε άρμα εις χθόνα Κύπρου…»
«… Φαέθων δε πόλον δινωτόν εάσας, εις Δύσιν έτραπε δίφρον…»
«… Εις Πάφον ουρανόθεν συν Κλημένη Φαέθοντα, συν ενδυμίωνι Σελήνη…»
«… Ζευς δε πατήρ, Φαέθοντα κατεστήριξεν Ολύμπω , Ηνίοχον επώνυμον…»

Ο Φαέθων λοιπόν κατά τον Νόνο φαίνεται να πετά από τον Βόρειο στον Νότιο πόλο, από τα Κύθηρα στην Κύπρο, και από το Βαλμπέκ του Λιβάνου προς την Πάφο της Κύπρου. Λόγω των μεγάλων του άθλων ο τότε κόσμος τον κατατάσσει στους ισόθεους άνδρες και συγκαταλέγεται στο Πάνθεο των Ολυμπίων Θεών ως Ηνίοχος του Διαστήματος........... Να τον δούμε όμως τον ίδιο ήρωα και στις παραδόσεις κάποιων άλλων λαών.
Στην εβραϊκή παράδοση βλέπουμε τον προφήτη Ησαΐα να κάνει λόγο γι’ έναν τέτοιο πρόσωπο. Συγκεκριμένα λέει: « …Έπεσες, εκ του ουρανού Εωσφόρε, υιέ της Αυγής. Συνετρίβεις κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη. Έλεγες εν τη καρδία σου: « Θέλω ανέβει εις τον ουρανό θέλω υψώσει τον θρόνο μου υπεράνω των άστρων του Θεού και θέλω καθίσει επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του Βορρά. Θέλω αναβεί εις τα ύψη των νεφελών και θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου. Εις τον Άδην όμως θέλεις καταβεί εις τα βάθη του λάκκου. Οι βλέποντες σε σε θέλουσι παρατηρεί λέγοντες: « Ούτος είναι ο άνθρωπος ποιών την γην να τρέμει, ο σείων τα βασίλεια, ο ερημώνων την οικουμένην, ο καταστρέφων τας πόλεις αυτής, ο μη απολύων εις τας οικίας αυτών τους δεσμοίους αυτού…»( Βίβλος, Ησαΐας κεφ. ΙΓ ΄ εδαφ. 12-21).

Τι μας λέει λοιπόν ο προφήτης Ησαΐας; Μας λέει απλά ότι ο Εωσφόρος, δεν είναι ένα ον υπερφυσικό που έρχεται από τους ουρανούς, που έρχεται από τα θεϊκά παλάτια ως αποδιοπομπαίος τράγος λόγο της στάσης του κατά του Θεού, όπως υποστηρίζουν οι της θρησκείας «αρμόδιοι» - συγγραφείς ή ότι άλλο… Αλλά πως πρόκειται για έναν μεγάλο άνθρωπο, έναν γνώστη πολλών πραγμάτων, έναν ίσως βασιλιά(;)… Πάντως οπωσδήποτε η παρουσίαση που κάνει πρόκειται για άνθρωπο. Αυτό είναι το βέβαιο!
Ο Ησαΐας τον παρουσιάζει ως βασιλιά μάλλον τυραννικό, δεσποτικό, που όπως λέει η γη έτρεμε στο πέρασμα του, που έφερε μαζί του την καταστροφή, την ερήμωση, αλλά και την μωροφιλοδοξία της κατάκτησης του ύψιστου θρόνου, όχι του επίγειου αλλά εκείνου του ουράνιου!!!
Τέτοια χαρακτηριστικά σαφώς και δεν παραπέμπουν πουθενά αλλού παρά σε ένα άτομο που εκ της θέσης του μπορούσε να χαρακτηρίζεται από τέτοιες φιλοδοξίες. Αλλά και να έχει την δυνατότητα να τις εκπληρώσει…
Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει για τον Εωσφόρο: « Πρώτος είδε το άρρητο φως της Τρισηλίου θεότητας…». Τι σημαίνει όμως άρρητο φως; Λογικά εξηγώντας την λέξη διακρίνει εύκολα κανείς το φως εκείνο που ελάχιστοι έχουν την δυνατότητα να δουν. Ποιο φως; Ίσως να πρόκειται για το Συμπαντικό, Κοσμικό φως, αυτό που υπάρχει στο χώρο του διαστήματος και σίγουρα έξω από τον δικό μας πλανήτη. Ένας απαίδευτος νους μπορεί να δει πως το φως αυτό είναι το Θείο Φως της Δημιουργίας. Άρα ο Εωσφόρος- Φαέθων καθρεπτίζεται μπροστά μας σαν ένας αστροναύτης της απώτατης αρχαιότητας που η υπέρμετρη φιλοδοξία του τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του. Μία προσωπικότητα που περνά στην παράδοση μέσω της μετά την καταστροφή του πολιτισμού εκείνου παράδοσης βεβαίως, ως ο αποστάτης Άγγελος, ως ο επιπόλαιος υιός του Ήλιου…
Στο Κοράνι σημειώνεται ως εξής: « Ένας από τους Αγγέλους πλησίασε κρυφά τις ουράνιες σφαίρες. Ο Θεός όμως τον έπληξε με μία φλόγα και τον γκρέμισε…». Εδώ οι συσχετισμοί με την ελληνική παράδοση είναι πολύ πιο ξεκάθαροι, πολύ πιο κοντά στην ιστορία του Φαέθωνα και την τιμωρία που έλαβε από τον Δία.
Μία αρχαία επιγραφή σε πήλινες πλάκες η οποία βρέθηκε στις ανασκαφές της Νινευή, και η οποία φυλάγεται στο μουσείο αυτής της πόλης, γράφει σχετικά με τον Φαέθωνα τον οποίο ονομάζει Ετάν: « … Ο Ετάν πέταξε επί δύο διπλές ώρες. Στο χρονικό αυτό διάστημα, η γη φαινόταν από τους ουρανούς σαν ένα κάνιστρο. Την τρίτη όμως διπλή ώρα ο Ετάν έπαθε ίλιγγο, κι’ είπε τότε στον αετό που τον οδηγούσε ότι δεν του ήταν δυνατόν να ανεβεί ψηλότερα. Ακολούθησε η πτώση του, κι’ ο Ετάν γκρεμίστηκε από τα ύψη στην Γη…».

Και ο Οβίδιος λέει: « Ούτω το άρμα αμοιρούν του ειωθότος φόρτου, εν τω αέρι ως κενόν δι’ αλμάτων εις μέγα ανατινάσσεται ως παίγνιον του ύψους… Τον κόσμον πάντα έμπειρον, νυν ο Φαέθων βλέπων, και την δεινήν αδυνατών να υπομένει καύσιν, αύρα εισπνέει ζέουσαν… και ταις φλοξιν ανάρπαστον νυν αισθανθείς το άρμα ταις δέσμαις δε πληττόμενος των του αέρος σπινθήρων, θερμώ δε πάντοτε καπνώ περικαλλυμένος… την ξανθήν εμπεπρησμένην κόμην κατά κρυμνών κυλίεται εκ του ουρανίου ύψους, και δια αέρος φέρεται ως τις αστήρ διάττων…» ( Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, βιβλ. Β΄ στιχ. 367-370).

πηγή "ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ"