Του Μπράντον Σμιθ
Αυτό το άρθρο περιέχει αποσπάσματα από το ενημερωτικό δελτίο επιβίωσης της Alt-Market - The Wild Bunch Dispatch
Ο μέσος πατριώτης (ή prepper) είναι συνήθως ένας μεσαίας τάξης συντηρητικός ή ελευθεριακός με τάση προς την ανεξάρτητη σκέψη και κάποια εμπειρία από οικονομική πάλη στο παρελθόν του. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε φτιάξει κάτι για τον εαυτό μας από πολύ λίγα ή, είχαμε γονείς που έφτιαξαν κάτι για τον εαυτό τους από πολύ λίγα και παρακολουθούσαμε ως παιδιά ενώ ανέβαιναν τη σκάλα μέσα από σκληρή δουλειά και αξία.Η φιλοσοφία μας βασίζεται στην εμπειρία και στην προθυμία να κοιτάξουμε πέρα από το πέπλο. Το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κοινού βομβαρδίζεται με ατελείωτα μηνύματα σχετικά με το πόσο σταθερή, ασφαλής και «ευημερούσα» είναι η κοινωνία μας. Μας χαστουκίζουν συνεχώς η προπαγάνδα που μας λέει ότι οι πατριώτες δεν είναι μόνο τρελοί, αλλά και επικίνδυνοι. Είμαστε οι κακοί σε κάθε ταινία και τηλεοπτική εκπομπή. Είμαστε οι «εξτρεμιστές» που αρνούνται να αποδεχθούν ότι το σύστημα λειτουργεί, και αν σταματήσουμε απλώς να προσπαθούμε να είμαστε ανεξάρτητοι από το σύστημα, θα βρούμε ασφάλεια και ευτυχία.Μας λένε πολλά πράγματα που δεν είναι αλήθεια, και αυτό είναι πραγματικά το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει την κουλτούρα ετοιμότητας από όλους τους άλλους – Μια υγιής αίσθηση σκεπτικισμού όταν πρόκειται για ισχυρισμούς κατεστημένο και βασικές υποθέσεις. ΔΕΝ θα καθόμαστε αδρανείς ακούγοντας το συγκρότημα να παίζει ενώ ο Τιτανικός βυθίζεται. Κατανοούμε, ωστόσο, ότι υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων εκεί έξω που είναι ικανοποιημένοι να το κάνουν…Υπάρχουν πολυάριθμα και μοναδικά κίνητρα για τους ανθρώπους που εμβαθύνουν στην πατριωτική ζωή και νομίζω ότι υπάρχει η αντίληψη ότι απαιτεί κάποιου είδους ανώμαλη αλλαγή στη ρουτίνα ή μια πλήρη ανατροπή της ύπαρξης κάποιου. Αν γίνεις πατριώτης ή προπονητής, πρέπει να ζεις σε ένα συγκρότημα και να φοράς στρατιωτική ενδυμασία καθημερινά και να είσαι καχύποπτος με όλους. Είναι πραγματικά μια πολύ απλή προσθήκη στην καθημερινότητα, ένα χόμπι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Κανείς δεν εντάσσεται σε μια λατρεία. Το μόνο που κάνουμε είναι να επιδιώκουμε αυτάρκεια όπου είναι δυνατόν και να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά στους ισχυρισμούς που διατυπώνουν άνθρωποι στην εξουσία.Ποια συμπεριφορά είναι πιο περίεργη; Είστε προετοιμασμένοι και ενήμεροι; Ή, να είσαι ηθελημένα αδαής και συνεχώς ευάλωτος;Είναι επίσης θέμα ρεαλισμού, όχι απαισιοδοξίας. Δεν είναι να ζεις κάτω από ένα σύννεφο συνεχούς καταστροφής, μόνο να αποδεχτείς ότι υπάρχουν ακραία προβλήματα στον κόσμο που μπορεί να απαιτούν ακραίες λύσεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, καθώς ισορροπώ το καλό με το κακό, διαπιστώνω ότι εξακολουθώ να παραμένω αισιόδοξος. Πιστεύω ότι οι ελεύθεροι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να ανατρέψουν την παλίρροια και να διαλύσουν τη φασαρία επιρροής που έχει δημιουργήσει τις αστάθειες που αντιμετωπίζουμε τώρα.Αλλά, για να γίνει αυτό απαιτεί κάτι πέρα από μια αόριστη κατανόηση της ελευθερίας και τη θέληση για ζωή. Για να αλλάξουμε την πορεία του πολιτισμού μας απαιτείται ένα σημαντικό επίπεδο αφοσίωσης σε κάτι μεγαλύτερο. Χρειαζόμαστε ένα προσωπικό θεμέλιο, ένα μάντρα, μια φιλοσοφία που προσθέτει δομή στις προσπάθειές μας. Με άλλα λόγια, η ετοιμότητα δεν αφορά μόνο εσάς. Η επιβίωση δεν είναι το τέλος του παιχνιδιού. Η ετοιμότητα είναι απλώς ένα μέσο για έναν σκοπό, γι' αυτό και ο πατριωτισμός είναι επίσης απαραίτητος – Προετοιμαζόμαστε για να μπορέσουμε να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον που κάποιοι από εμάς μπορεί να μην ζούμε για να το απολαμβάνουμε.Σε αυτό το σημείο, θα απαριθμήσω αυτά που πιστεύω ότι είναι τα κορυφαία πιο σημαντικά ιδανικά για τον σύγχρονο πατριώτη/prepper. Αυτοί είναι οι κανόνες που σκοπεύω να ακολουθήσω στον χαοτικό κόσμο στο μέλλον, και νομίζω ότι αν η πλειονότητα των αφοσιωμένων στην ελευθερία κάνει το ίδιο, μπορούμε απλώς να περάσουμε από την πυρά με την πλειονότητα της ανθρωπότητάς μας ανέπαφη.
Κανόνας 1: Προετοιμαστείτε για τους άλλους, όχι μόνο για τον εαυτό σας
Εν μέσω κρίσης θα έρθει μια στιγμή που θα πρέπει να βοηθήσετε άλλους ανθρώπους. Μπορεί να μην σας αρέσουν οι άλλοι άνθρωποι, μπορεί να μην εμπιστεύεστε άλλους ανθρώπους, μπορεί να αισθάνεστε καλύτερα να σέρνεστε σε ένα καταφύγιο και να μην ασχολείστε ποτέ με άλλη ζωντανή ψυχή μέχρι να τελειώσει η κατάρρευση. Δεν πειράζει. Εάν έχετε συνείδηση, τότε θα έρθετε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της ανάγκης – την ανάγκη των άλλων ανθρώπων.Τους αξίζει αυτό που παίρνουν; Ίσως κάποιοι από αυτούς να το κάνουν, ενώ άλλοι όχι. Το να ξέρετε ποιο είναι αυτό που εξαρτάται από εσάς. Το να έχουμε τα μέσα για να βοηθήσουμε τους αθώους είναι πρωταρχικής σημασίας. Πιστέψτε με σε αυτό – ΔΕΝ θέλετε να βρεθείτε σε μια κατάσταση όπου οι καλοί άνθρωποι χρειάζονται τη βοήθειά σας και είστε ανίκανοι επειδή δεν καταφέρατε να προγραμματίσετε το μέλλον. Δεν θέλετε αυτό να βαραίνει το πνεύμα σας.
Κανόνας 2: Η επιβίωση μόνος δεν είναι νίκη
Αν είσαι ζωντανός αλλά ο υπόλοιπος κόσμος είναι σκλαβωμένος, τότε τελικά έχεις χάσει. Η «νίκη» δεν είναι δυνατή έως ότου ο ριζικός εχθρός διαγραφεί από την ύπαρξη. Αν η ολιγαρχία που μας σαμποτάρει είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει την κατάρρευση για να κερδίσει την εξουσία αποφεύγοντας τις συνέπειες, τότε έχουν επικρατήσει και όσο καλά κι αν νομίζεις ότι μπορείς να κρυφτείς, τελικά θα σε βρουν κι αυτοί.Μη νομίζεις ούτε στιγμή ότι η ζωή σου αξίζει περισσότερο από την ελευθερία της ανθρωπότητας συνολικά. Δεν είναι.
Κανόνας 3: Ο φόβος είναι παροδικός, η λύπη είναι παντοτινή
Η ζωή πολλών ανθρώπων κυβερνάται από φόβο. Ανησυχούν ασταμάτητα για το τι θα μπορούσαν να χάσουν αν αναλάβουν δράση, αν παρεκκλίνουν από τον κανόνα, αν αναστατώσουν τους λάθος ανθρώπους ή αν λικνίσουν το λάθος σκάφος. Τα ανθρώπινα όντα αναζητούν φυσικά την αποδοχή και την επικύρωση από τους συνομηλίκους τους και από την κοινωνία. Θέλουμε να ανήκουμε σε μια φυλή. Θέλουμε επίσης να παραμείνουμε άνετοι και ασφαλείς, αποφεύγοντας πάση θυσία τον αγώνα και τις συγκρούσεις.Υπάρχουν όμως χειρότερα πράγματα από τον αγώνα και τον πόνο και την αποδοκιμασία, όπως η λύπη. Γνωρίζοντας ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι βαθύ, επιλέξαμε αντ 'αυτού να καθίσουμε στον κώλο μας και να μην κάνουμε τίποτα γιατί το να σηκωθείς είναι τρομακτικό. Αυτό το είδος της λύπης είναι ένα δηλητήριο που τρώει τους περισσότερους ανθρώπους ζωντανούς, ειδικά σε μεγάλη ηλικία, όταν είμαστε λιγότερο σωματικά ικανοί να παρέμβουμε στην πορεία της ιστορίας.Προσωπικά, δεν καταλαβαίνω πραγματικά τον φόβο του θανάτου, ούτε τον φόβο της αντιπαράθεσης ή της σύγκρουσης, ούτε τον φόβο της αντιξοότητας. Δεν το καταλαβαίνω. Κανείς από εμάς δεν πρόκειται να ζήσει για πάντα, γι' αυτό κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μετρήσουμε αυτή τη ζωή. Αυτό που φοβάμαι, ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ότι είμαι άχρηστος όταν καλούμαι να κάνω τη διαφορά. Μην αφήνετε τον φόβο να σας κρατά πίσω από αυτό που ξέρετε ότι είναι σωστό.
Κανόνας 4: Δεν χρειάζεται να γίνεις το τέρας για να νικήσεις το τέρας
Ο πόλεμος είναι κόλαση, αυτό δεν αμφισβητείται. Και μην κάνετε λάθος, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη μέση ενός πολέμου. Αλλά, αναρωτηθείτε για ποιο πράγμα παλεύετε αρχικά. Είναι ένα σύνολο αρχών και πεποιθήσεων ή είναι απλώς να κερδίσεις ανεξάρτητα από το κόστος;Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν επίσης άτομα με την τάση να χρησιμοποιούν το μάντρα «γυρίστε το άλλο μάγουλο» για να επιχειρηματολογήσουν κατά της ανάληψης οποιασδήποτε ενέργειας για αυτοάμυνα. Μερικές φορές φοβούνται, μερικές φορές πιστεύουν πραγματικά ότι οι αρχές πρέπει να τηρούνται κατά γράμμα, ακόμη και εις βάρος όλων των άλλων.Είναι μια λεπτή γραμμή για να περπατάς ανάμεσα στη δίκαιη μη βία και την τερατώδη αδιαφορία. Η θέση μου? Όταν κάποιος σου κηρύσσει πόλεμο, αντεπιτίθεται και τον βάζεις κάτω. Φρόντισε μόνο να μην χάσεις την ψυχή σου στη διαδικασία.
Κανόνας 5: Να είσαι αόρατος όταν πρέπει, να είσαι ορατός όταν πρέπει
Πολλοί preppers και πατριώτες έχουν εμμονή με την έννοια της αορατότητας. την έννοια του «Γκρι ανθρώπου» και την τακτική του να αναμειγνύεσαι και να περνάς απαρατήρητος. Ενώ αυτό εξυπηρετεί έναν σκοπό σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν επίσης πλεονεκτήματα στο να είσαι ορατός, στο να είσαι ορατός.Υπάρχει μια παλιά ιστορία ενός Ρωμαίου Στρατηγού που μιλάει με έναν Ρωμαίο Γερουσιαστή καθώς περπατούν στις αγορές της πρωτεύουσας. Ο Γερουσιαστής σημειώνει ότι πολλοί από τους σκλάβους στη Ρώμη έμοιαζαν με κανονικούς πολίτες και θρηνούσε για το γεγονός ότι δεν μπορούσε να τους ξεχωρίσει από όλους τους άλλους. Πρότεινε στον Στρατηγό να αναγκάσουν τους σκλάβους να φορούν περιβραχιόνια ως αναγνώριση.Ο Στρατηγός μίλησε, λέγοντας ότι η ιδέα ήταν ανόητη.Ο Γερουσιαστής σοκαρίστηκε από την αντίθεση του Στρατηγού και ρώτησε γιατί; Ο Στρατηγός εξήγησε – «Ο πληθυσμός των σκλάβων είναι τεράστιος, αλλά οι σκλάβοι δεν έχουν ιδέα. Όπως λέτε, συνδυάζονται με τους πολίτες και την ηγεσία. Αν τους δώσουμε όλα τα περιβραχιόνια θα δουν πόσα είναι. Θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι πολύ περισσότεροι από εμάς και θα μπουν στον πειρασμό να επαναστατήσουν. Καλύτερα να μην ξέρουν».Υπάρχουν φορές που η ορατότητα είναι πιο σημαντική από την αορατότητα. Υπάρχουν στιγμές που η αορατότητα είναι ο δρόμος προς την ήττα.
Κανόνας 6: Σε κάθε στιγμή χάους υπάρχει μια στιγμή ειρήνης
Το χάος είναι ως επί το πλείστον προϊόν μιας ψυχικής αντίδρασης, μιας υποσυνείδητης απόφασης να πανικοβληθείτε αντί να παραμείνετε ήρεμοι και διαυγείς. Το χάος δημιουργείται περισσότερο από ανθρώπους παρά γεγονότα. Είναι ο τρόπος με τον οποίο επεξεργαζόμαστε αυτά τα γεγονότα που τα κάνει μια καταστροφή ή μια στιγμή θριάμβου. Δηλαδή, σε κάθε στιγμή χάους υπάρχει μια στιγμή γαλήνης. Το ερώτημα είναι, μπορείτε να συγκρατήσετε την παρόρμησή σας για πανικό και αντ' αυτού να ενεργήσετε με συνειδητή και σκόπιμη ηρεμία;Σίγουρα, η ετοιμότητα έχει να κάνει πολύ με αυτό. Υπάρχει μια κοινή λανθασμένη αντίληψη σχετικά με τους preppers ότι είμαστε «πάντα φοβισμένοι και παρανοϊκοί». Η πραγματικότητα είναι το αντίθετο – Σπάνια φοβόμαστε ή είμαστε παρανοϊκοί επειδή έχουμε εκπαιδευτεί να είμαστε έτοιμοι για τους περισσότερους κινδύνους. Οι άνθρωποι που φοβούνται, οι άνθρωποι που συνήθως πανικοβάλλονται, είναι αυτοί που είναι απροετοίμαστοι.Πέρα από αυτό, όμως, υπάρχει μια βαθύτερη νοοτροπία που έχει αγκαλιάσει το αναπόφευκτο του χάους. Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος είναι χτισμένος πάνω σε ένα επισφαλές σπίτι από τραπουλόχαρτα και η ιστορία μας δείχνει ότι αυτό το σπίτι από τραπουλόχαρτα αναπόφευκτα θα πέσει. Το να υποθέσουμε το αντίθετο είναι αφελές ή τρελό.
Κανόνας 7: Αυτό που Κάνουμε Τώρα Αντηχεί στην Αιωνιότητα
Δεν μπορώ παρά να παραθέσω αυτό το κομμάτι σοφίας από τον Μάρκο Αυρήλιο. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το πω καλύτερα. Κατανοήστε ότι το μέλλον είναι ένα άθροισμα των ενεργειών που κάνουμε σήμερα. Το αν μας θυμούνται προσωπικά ή όχι είναι άσχετο. το αύριο αποφασίζεται από το τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το σταματήσει αυτό. Εμείς είμαστε οι φορείς λήψης αποφάσεων – Όχι οι παγκοσμιοποιητές, όχι οι κυβερνήσεις, ΕΜΕΙΣ είμαστε οι άνθρωποι που αποφασίζουν πώς θα είναι η επόμενη εποχή.Υπάρχουν στιγμές της ιστορίας, σπάνιες στιγμές, που η συμβολή των γεγονότων και των κρίσεων βρίσκεται σε σημείο υπομόχλιο. Είναι ένα πλέγμα, ένα σταυροδρόμι που θα καθορίσει την πορεία του πολιτισμού για τους επόμενους αιώνες. Υπάρχουν άνθρωποι που θα συναντήσουν αυτή την καταιγίδα και δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να καθίσουν και να παρασύρονται μαζί με την παλίρροια της μοίρας. Υπάρχουν άλλοι που μάχονται για την ευκαιρία να ελέγξουν το τιμόνι του πλοίου, στοχεύοντας την ανθρωπότητα είτε στις ελεύθερες ακτές είτε στα βάθη της αβύσσου.Όταν όλες οι ζωές μας συγκεντρώνονται στο μεγάλο πέρα, μπορεί ο καθένας μας να βρεθεί αντιμέτωπος με το τρομερό ερώτημα: «Τι συνεισέφερες;» Ως πατριώτες και αγωνιστές της ελευθερίας, ελπίζω όταν έρθει αυτή η στιγμή να μπορέσουμε να πούμε ότι δεν αφήσαμε τίποτα ανεκμετάλλευτο. Ότι συμπεριφερθήκαμε με τιμή. Ότι φτιάξαμε τον κόσμο ξανά
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Brandon Smith στη διεύθυνση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου