Η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν θα πάρουν τον αγώνα για ένα πιο ισότιμο και δίκαιο σύστημα στο επόμενο επίπεδο, γράφει ο Pepe Escobar.
Καθώς μπαίνουμε στο πυρακτωμένο 2024, τέσσερις κύριες τάσεις θα καθορίσουν την πρόοδο της διασυνδεδεμένης Ευρασίας.
1.Η χρηματοοικονομική/εμπορική ολοκλήρωση θα είναι ο κανόνας. Η Ρωσία και το Ιράν έχουν ήδη ενσωματώσει τα συστήματα μεταφοράς οικονομικών μηνυμάτων τους, παρακάμπτοντας το SWIFT και διαπραγματεύονται σε ριάλ και ρούβλια. Ρωσία-Κίνα ήδη διακανονίζουν τους λογαριασμούς τους σε ρούβλια και γιουάν, συνδέοντας την τεράστια κινεζική βιομηχανική ικανότητα με τεράστιους ρωσικούς πόρους.
2.Η οικονομική ολοκλήρωση του μετασοβιετικού χώρου, που γέρνει προς την Ευρασία, θα ρέει κυρίως όχι τόσο μέσω της Οικονομικής Ένωσης Ευρασίας (EAEU) αλλά διασυνδεδεμένη με τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
3. Δεν θα υπάρξουν σημαντικές φιλοδυτικές επιδρομές στην Heartland: οι «stans» της Κεντρικής Ασίας θα ενσωματωθούν σταδιακά σε μια ενιαία οικονομία της Ευρασίας που θα οργανωθεί μέσω της SCO.
4. Η σύγκρουση θα γίνει ακόμη πιο οξεία, φέρνοντας τον Ηγεμόνα και τους δορυφόρους του (Ευρώπη και Ιαπωνία/Νότια Κορέα/Αυστραλία) ενάντια στην ολοκλήρωση της Ευρασίας, που εκπροσωπούνται από τους τρεις κορυφαίους BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ιράν) συν τη ΛΔΚ και τον αραβικό κόσμο ενσωματώθηκε στο BRICS 10.
Στο ρωσικό μέτωπο, ο αμίμητος Σεργκέι Καραγκάνοφ έχει θεσπίσει το νόμο : « Δεν πρέπει να αρνηθούμε τις ευρωπαϊκές μας ρίζες. πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε με προσοχή. Άλλωστε η Ευρώπη μας έχει δώσει πολλά. Αλλά η Ρωσία πρέπει να προχωρήσει. Και μπροστά δεν σημαίνει προς Δύση, αλλά προς Ανατολή και Νότο. Εκεί βρίσκεται το μέλλον της ανθρωπότητας».
Και αυτό μας οδηγεί στον Δράκο – στη Χρονιά του Δράκου.
Οι οδικοί χάρτες Μάο και Ντενγκ
Υπήρχαν 3,68 δισεκατομμύρια κινεζικά ταξίδια σιδηροδρομικώς το 2023 – ρεκόρ όλων των εποχών.
Η Κίνα βρίσκεται στο δρόμο για να γίνει παγκόσμιος ηγέτης της τεχνητής νοημοσύνης έως το 2030. Ο τεχνολογικός γίγαντας Baidu, για παράδειγμα, κυκλοφόρησε πρόσφατα το Ernie Bot για να ανταγωνιστεί το ChatGPT. Η τεχνητή νοημοσύνη στην Κίνα επεκτείνεται γρήγορα στην υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία.
Η αποτελεσματικότητα είναι το κλειδί. Κινέζοι επιστήμονες ανέπτυξαν το τσιπ ACCEL – ικανό να εκτελεί 4,6 τετράκις δισεκατομμύρια λειτουργίες ανά δευτερόλεπτο, σε σύγκριση με το A100 της NVIDIA, το οποίο παρέχει 0,312 τετράδισεκατομμύρια λειτουργίες ανά δευτερόλεπτο απόδοσης βαθιάς εκμάθησης.
Η Κίνα αποφοιτά τουλάχιστον ένα εκατομμύριο περισσότερους φοιτητές STEM από τις ΗΠΑ, χρόνο με το χρόνο. Αυτό ξεπερνά κατά πολύ την τεχνητή νοημοσύνη. Τα ασιατικά έθνη φτάνουν πάντα το κορυφαίο 20% σε διαγωνισμούς επιστήμης και μαθηματικών.
Το Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής της Αυστραλίας (ASPI) μπορεί να είναι άθλιο για τη γεωπολιτική. Αλλά τουλάχιστον έκαναν μια δημόσια υπηρεσία δείχνοντας τα έθνη που ηγούνται του πλανήτη σε 44 κρίσιμους τεχνολογικούς τομείς.
Η Κίνα είναι το νούμερο ένα, με πρωτοπόρους σε 37 τομείς. Οι ΗΠΑ προηγούνται στο 7. Όλοι οι άλλοι οδηγούν μηδενικούς τομείς. Αυτά περιλαμβάνουν την Άμυνα, το διάστημα, τη ρομποτική, την ενέργεια, το περιβάλλον, τη βιοτεχνολογία, τα προηγμένα υλικά, τη βασική κβαντική τεχνολογία και φυσικά την τεχνητή νοημοσύνη.
Πώς έφτασε η Κίνα εδώ; Είναι πολύ διαφωτιστικό σήμερα να ξαναδούμε έναν τόμο του 1996 του Μορίς Μέσνερ: Η εποχή του Ντενγκ Σιαοπίνγκ: Μια έρευνα για τη μοίρα του κινεζικού σοσιαλισμού, 1978-1994 .
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να μάθει κανείς τι συνέβη υπό τον Μάο:
«Από το 1952 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970, η καθαρή γεωργική παραγωγή στην Κίνα αυξήθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό 2,5 τοις εκατό, ενώ το ποσοστό για την πιο εντατική περίοδο της εκβιομηχάνισης της Ιαπωνίας (από το 1868 έως το 1912) ήταν 1,7 τοις εκατό».
Σε όλη τη βιομηχανική σφαίρα, όλοι οι δείκτες ανέβηκαν: παραγωγή χάλυβα. κάρβουνο; τσιμέντο; ξυλεία; ηλεκτρική ενέργεια; μαζούτ; χημικά λιπάσματα. «Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, η Κίνα παρήγαγε επίσης σημαντικό αριθμό αεριωθούμενων αεροπλάνων, βαρέων τρακτέρ, σιδηροδρομικών ατμομηχανών και σύγχρονων θαλάσσιων πλοίων. Η Λαϊκή Δημοκρατία έγινε επίσης μια σημαντική πυρηνική δύναμη, με διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους. Η πρώτη επιτυχημένη δοκιμή ατομικής βόμβας πραγματοποιήθηκε το 1964, η πρώτη βόμβα υδρογόνου κατασκευάστηκε το 1967 και ένας δορυφόρος εκτοξεύτηκε σε τροχιά το 1970.
Κατηγορήστε το στον Μάο: μετέτρεψε την Κίνα «από μια από τις πιο καθυστερημένες αγροτικές χώρες του κόσμου στην έκτη μεγαλύτερη βιομηχανική δύναμη στα μέσα της δεκαετίας του 1970». Στους περισσότερους βασικούς κοινωνικούς και δημογραφικούς δείκτες, η Κίνα συγκρίθηκε ευνοϊκά όχι μόνο με την Ινδία και το Πακιστάν στη Νότια Ασία, αλλά και με τις χώρες «μεσαίου εισοδήματος» των οποίων το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό της Κίνας.
Όλες αυτές οι ανακαλύψεις έδωσαν τον δρόμο για τον Ντενγκ: «Οι υψηλότερες αποδόσεις που αποκτήθηκαν σε μεμονωμένες οικογενειακές εκμεταλλεύσεις κατά την πρώιμη εποχή του Ντενγκ δεν θα ήταν δυνατές αν δεν υπήρχαν τα τεράστια έργα άρδευσης και αντιπλημμυρικού ελέγχου - φράγματα, έργα άρδευσης και ποτάμι αναχώματα – κατασκευάστηκαν από κολεκτιβοποιημένους αγρότες τις δεκαετίες του 1950 και του 1960».
Φυσικά υπήρξαν στρεβλώσεις – καθώς η κίνηση του Ντενγκ παρήγαγε μια ντε φάκτο καπιταλιστική οικονομία υπό την προεδρία μιας γραφειοκρατικής αστικής τάξης: «Όπως ισχύει για τις ιστορίες όλων των καπιταλιστικών οικονομιών, η δύναμη του κράτους συμμετείχε πολύ στην εγκαθίδρυση της αγοράς εργασίας της Κίνας. Πράγματι, στην Κίνα ένας άκρως κατασταλτικός κρατικός μηχανισμός έπαιξε έναν ιδιαίτερα άμεσο και καταναγκαστικό ρόλο στην εμπορευματοποίηση της εργασίας, μια διαδικασία που προχώρησε με ταχύτητα και σε κλίμακα που δεν έχει προηγούμενο».
Παραμένει μια άσβεστη πηγή συζήτησης σε ποιο βαθμό αυτό το υπέροχο οικονομικό άλμα προς τα εμπρός υπό τον Ντενγκ προκάλεσε καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες.
Η Αυτοκρατορία της Κακιστοκρατίας
Καθώς η εποχή Xi αντιμετωπίζει σίγουρα –και προσπαθεί να λύσει– το δράμα, αυτό που το κάνει ακόμα πιο περίπλοκο είναι η συνεχής παρέμβαση των περιβόητων «δομικών αντιφάσεων» μεταξύ της Κίνας και του Ηγεμόνα.
Το χτύπημα της Κίνας είναι το νούμερο ένα πολιτικά ορθό παιχνίδι σε όλο το Beltway – και αυτό είναι βέβαιο ότι θα βγει εκτός ελέγχου το 2024. Αν υποθέσουμε ότι μια κατάρρευση των Δημοκρατικών τον επόμενο Νοέμβριο, υπάρχουν λίγες αμφιβολίες ότι μια Ρεπουμπλικανική προεδρία –ο Τραμπ ή όχι ο Τραμπ– θα εξαπολύσει το Ψυχρό Πόλεμο 3.0 ή 4.0, με την Κίνα, όχι τη Ρωσία, ως την κορυφαία απειλή.
Στη συνέχεια, υπάρχουν οι επερχόμενες εκλογές στην Ταϊβάν. Εάν το κερδίσουν οι υποψήφιοι υπέρ της ανεξαρτησίας, η πυράκτωση θα αυξηθεί εκθετικά. Τώρα φανταστείτε ότι συνδυάζεται με έναν λυσσασμένο Σινοφοβικό ένοικο του Λευκού Οίκου.
Ακόμη και όταν η Κίνα ήταν στρατιωτικά αδύναμη, ο Ηγεμόνας δεν μπορούσε να την νικήσει, ούτε στην Κορέα ούτε στο Βιετνάμ. Υπάρχουν λιγότερες από μηδενικές πιθανότητες να νικήσει η Ουάσιγκτον το Πεκίνο σε πεδίο μάχης στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας τώρα.
Το αμερικανικό πρόβλημα είναι εγκλωβισμένο σε μια τέλεια καταιγίδα.
Η σκληρή και ήπια δύναμη των ηγεμών έχουν εκτοξευθεί σε ένα μαύρο κενό με την επικείμενη, κοσμική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με τη συνενοχή με τη γενοκτονία της Γάζας.
Ταυτόχρονα, η παγκόσμια οικονομική δύναμη της Ηγεμόνας πρόκειται να δεχθεί πολύ σκληρό χτύπημα καθώς η στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας που οδηγεί τα BRICS 10 αρχίζει να προσφέρει αρκετά βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις στον Παγκόσμιο Νότο.
Κινέζοι μελετητές, σε ανεκτίμητες ανταλλαγές, υπενθυμίζουν πάντα στους δυτικούς συνομιλητές τους ότι η Ιστορία υπήρξε μια συνεπής παιδική χαρά που φέρνει αντιμέτωπες αριστοκρατικές ή/και πλουτοκρατικές ολιγαρχίες. Η συλλογική Δύση τυγχάνει τώρα να «οδηγείται» από την πιο τοξική ποικιλία πλουτοκρατίας: την κακιστοκρατία.
Αυτά που οι Κινέζοι χαρακτηρίζονται, σωστά, ως «έθνη σταυροφόρων» έχουν πλέον εξαντληθεί σημαντικά - οικονομικά, κοινωνικά και στρατιωτικά. Χειρότερα: σχεδόν εντελώς αποβιομηχανοποιημένη. Όσοι έχουν λειτουργικό εγκέφαλο μεταξύ των σταυροφόρων τουλάχιστον έχουν καταλάβει ότι η «αποσύνδεση» από την Κίνα θα είναι μεγάλη καταστροφή.
Τίποτα από αυτά δεν εξαλείφει την αλαζονική/αδαή ώθησή τους για πόλεμο με την Κίνα – παρόλο που το Πεκίνο έχει επιδείξει τεράστια αυτοσυγκράτηση μη δίνοντάς τους καμία δικαιολογία για να ξεκινήσουν έναν άλλο Πόλεμο για Πάντα.
Αντίθετα, το Πεκίνο αντιστρέφει τις τακτικές των Ηγεμονών – όπως στην επιβολή κυρώσεων στους Ηγεμόνες και σε διάφορους υποτελείς (Ιαπωνία, Νότια Κορέα) στις εισαγωγές σπάνιων γαιών. Ακόμη πιο αποτελεσματική είναι η συντονισμένη προσπάθεια Ρωσίας-Κίνας να παρακάμψουν το δολάριο ΗΠΑ και να αποδυναμώσουν το ευρώ – με την πλήρη υποστήριξη των μελών των BRICS 10, των μελών του ΟΠΕΚ+, των μελών της ΕΑΕΕ και των περισσότερων μελών της SCO.
Ο γρίφος της Ταϊβάν
Το κινεζικό masterplan, με λίγα λόγια, είναι κάτι το όμορφο: να τελειώσει η «διεθνής τάξη που βασίζεται σε κανόνες» χωρίς να ρίξει ούτε μια βολή.
Η Ταϊβάν θα παραμείνει το κύριο πεδίο μάχης που δεν έχει ακόμη εμπλακεί. Χονδρικά, είναι δίκαιο να υποστηρίξουμε ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Ταϊβάν δεν επιθυμεί την ενοποίηση. Ταυτόχρονα, δεν θέλουν έναν πόλεμο σχεδιασμένο από την Αμερική.
Θέλουν, ουσιαστικά, το σημερινό status quo. Η Κίνα δεν βιάζεται: το γενικό σχέδιο του Ντενγκ υποδείκνυε την επανένωση κάποια στιγμή πριν από το 2049.
Ο Ηγεμόνας, από την άλλη πλευρά, βιάζεται τρομερά: έχει να κάνει με το Divide and Rule, από την αρχή, προάγοντας το χάος και αποσταθεροποιώντας την αδυσώπητη άνοδο της Κίνας.
Το Πεκίνο παρακολουθεί κυριολεκτικά οτιδήποτε κινείται στην Ταϊβάν – μέσω μνημειωδών, σχολαστικών φακέλων. Το Πεκίνο γνωρίζει ότι για να ευδοκιμήσει η Ταϊπέι σε ένα ειρηνικό περιβάλλον, χρειάζεται να διαπραγματευτεί όσο έχει ακόμα κάτι να διαπραγματευτεί.
Κάθε Ταϊβανέζος με εγκέφαλο –και υπάρχουν αρκετοί επιστημονικοί εγκέφαλοι πρώτης κατηγορίας στο νησί– γνωρίζει ότι δεν μπορεί να περιμένει από τους Αμερικανούς να πεθάνουν πολεμώντας γι’ αυτούς. Πρώτα απ 'όλα επειδή ξέρουν ότι οι Ηγεμόνες δεν θα τολμήσουν να πολεμήσουν έναν συμβατικό πόλεμο με την Κίνα, επειδή οι Ηγεμόνες θα χάσουν - άσχημα (το Πεντάγωνο έπαιξε όλες τις επιλογές). Και ούτε πυρηνικός πόλεμος θα γίνει.
Οι Κινέζοι μελετητές θέλουν να μας υπενθυμίζουν ότι όταν το Μέσο Βασίλειο κατακερματίστηκε πλήρως τον 19ο αιώνα υπό τη δυναστεία των Τσινγκ (1644-1912), «η άρχουσα τάξη των Σινο-Μαντσου ήταν ανίκανη να εγκαταλείψει την εικόνα του εαυτού της και να πάρει τα δρακόντεια απαραίτητα. βήματα.»
Το ίδιο ισχύει και για τους Εξαιρετιστές τώρα – ακόμα κι όταν κάνουν σειριακές τούμπες προσπαθώντας να διατηρήσουν τη δική τους, μυθολογική εικόνα του εαυτού τους: Ο Νάρκισσος πνίγηκε σε μια λίμνη δικής του κατασκευής.
Είναι πιθανό να προχωρήσουμε ότι το Έτος του Δράκου θα είναι ένα έτος όπου θα βασιλεύει η κυριαρχία. Οι ηγεμονικές κρίσεις της οργής του Υβριδικού Πολέμου και οι συνεργατικές ελίτ κομπραδόρ θα είναι εμπόδια που θα εμποδίζουν συνεχώς τον Παγκόσμιο Νότο. Ωστόσο, τουλάχιστον θα υπάρχουν τρεις πόλοι με τη σπονδυλική στήλη, τους πόρους, την οργάνωση, το όραμα και την αίσθηση της Παγκόσμιας Ιστορίας για να μεταφέρουν τον αγώνα προς ένα πιο ισότιμο και δίκαιο σύστημα στο επόμενο επίπεδο: Κίνα, Ρωσία και Ιράν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου