Ο ΤΟΝΙ ΜΠΛΕΡ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΤΣΙΛΝΤ

 

Σχόλιο από Maria Denaxa

@mdenaxa

Τι εννοούν με τον όρο Παγκόσμια Αλλαγή; Ποιός την υπαγόρευσε, ποιούς αφορά και γιατι εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες ο Τόνι Μπλερ; Ποιος του δίνει εξουσίες και γιατι; => Γραφείο στις Βρυξέλλες, στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανοίγει το Ινστιτούτο Τόνι Μπλερ για την Παγκόσμια Αλλαγή (TBI), του πρώην πρωθυπουργού της Αγγλίας Τόνι Μπλερ, με τους εκπροσώπους της δεξαμενής σκέψης να τονίζουν πως στόχος είναι η προώθηση των συμφερόντων των κυβερνήσεων-πελατών τους στην ΕΕ. Το ινστιτούτο διαρκώς επεκτείνεται, έχει προσλάβει μεταξύ άλλων και την πρώην πρωθυπουργό της Φινλανδίας Σάνα Μαρίν, ωστόσο έχει επικριθεί στο παρελθόν γιατί έχει αναλάβει απολυταρχικές κυβερνήσεις.

* Δείτε πως ο Μπλαιρ δουλεύει για τους Ροθτσάιλντ στο άρθρο

από τον Paul Cudenec

Υπάρχει κάτι πολύ περίεργο στον τρόπο που ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ δεν έφυγε ποτέ εντελώς από το κέντρο της πολιτικής σκηνής.

Το βρετανικό κοινό τον απεχθάνεται τόσο ευρέως – ως υποκριτικός εγκληματίας πολέμου που χρησιμοποίησε το Εργατικό Κόμμα για να προωθήσει μια σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα – που όταν του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη από το βρετανικό κράτος το 2022, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι υπέγραψαν μια αναφορά απαιτώντας η τιμή να ακυρωθεί.

Κι όμως ο «Τόνι Μπλιάρ», όπως τον λένε συχνά, απλώς δεν θα μας κάνει τη χάρη και θα εξαφανιστεί οριστικά στις πολιτικές πτέρυγες.

Υπαινίσσεται συνεχώς μια επιστροφή στη βρετανική πολιτική και εμφανίζεται στα εταιρικά μέσα ενημέρωσης για να προσφέρει τις συμβουλές του για το πώς πρέπει να διοικείται ο κόσμος, είτε ζητά να αντιστραφεί το Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ , κατηγορώντας τον Τζέρεμι Κόρμπιν για « αντισημιτισμό », ή απαιτώντας την επιβολή διαβατηρίων εμβολίων και ψηφιακής ταυτότητας .

Τα τελευταία ενοχλητικά νέα είναι ότι ο 70χρονος πολεμοχαρής, που κάποτε είχε προταθεί ως «πρόεδρος της Ευρώπης» πλήρους απασχόλησης από τον τότε Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, τώρα «διαφημίζεται από το Ισραήλ ως ειρηνευτής στη Μέση Ανατολή», για να αναφέρει το The Ο τίτλος της Daily Telegraph από τις 13 Νοεμβρίου 2023.

Η έκθεση εξηγεί ότι «υπηρετώντας ως απεσταλμένος για το Κουαρτέτο της Μέσης Ανατολής από το 2007 έως το 2015», ο Μπλερ είχε το καθήκον να βοηθήσει στην ανάπτυξη της παλαιστινιακής οικονομίας, με τον ρόλο του να επικαλύπτεται με τη δεύτερη θητεία του Νετανιάχου.

Προσθέτει ότι ο Μπλερ, ο οποίος έχει γραφείο στο Ισραήλ, «ήταν επίσης μέλος των Εργατικών Φίλων του Ισραήλ για δεκαετίες όταν ήταν στο Κοινοβούλιο».

Πράγματι, η άρνησή του να ζητήσει κατάπαυση του πυρός στη σύγκρουση του 2006 μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου, μαζί φυσικά με τη συνεχιζόμενη αντιδημοφιλία του λόγω της εισβολής στο Ιράκ και του λεγόμενου «Πόλεμου κατά της Τρομοκρατίας», θεωρείται ο κύριος λόγος για τον οποίο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από πρωθυπουργός το 2007.

Το 2009, ο Μπλερ τιμήθηκε με το Βραβείο Νταν Ντέιβιντ του Ισραήλ για «εξαιρετική ηγεσία και σταθερή αποφασιστικότητα στη βοήθεια στη δημιουργία συμφωνιών και στη σφυρηλάτηση μόνιμων λύσεων σε περιοχές σε σύγκρουση», μόλις πέντε χρόνια μετά την ετήσια δωρεά 1 εκατομμυρίου δολαρίων στον επικεφαλής του WEF Klaus Schwab .

Πώς γίνεται λοιπόν ο Μπλερ να παραμένει μια τόσο σημαντική παγκόσμια φιγούρα περισσότερα από 16 χρόνια αφότου άφησε τα δημόσια αξιώματα στο Ηνωμένο Βασίλειο;

Ένα συναρπαστικό άρθρο του ερευνητή Ben Rubin, που μόλις ήρθε στο δρόμο μου, παρέχει μια σημαντική ένδειξη.

Ο Ρούμπιν έψαχνε στη φιλανθρωπική οργάνωση του Ηνωμένου Βασιλείου My Life My Say, η οποία συνεργάζεται στενά με το Ινστιτούτο Τόνι Μπλερ για την Παγκόσμια Αλλαγή και φαίνεται να προσπαθεί να οικοδομήσει ένα τηλεκατευθυνόμενο «κίνημα νεολαίας», παρόμοιο με τους Global Shapers του WEF , για να διαμορφώσει την πολιτική το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το 2019 μια ομάδα νέων είχε την τύχη να τους απευθυνθεί ο Μπλερ μέσω μιας μεγάλης οθόνης τηλεόρασης, καθώς «ξεκαθάρισε» αυτό που το My Life My Say περιέγραψε ως «τη συνεχή υποστήριξή του» για την οργάνωση.

Και τον Ιούνιο του 2022 ο Μπλερ ήταν ο κύριος ομιλητής σε ένα συνέδριο για το «Μέλλον της Βρετανίας» που διοργανώθηκε με το My Life My Say και φιλοξενήθηκε από το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Καινοτομίας Υγείας στο Imperial College του Λονδίνου.

Ερευνώντας το ιστορικό των εντολοδόχων του My Life My Say , ο Rubin ανακάλυψε κάτι που περιγράφει ως «μεγάλο», προσθέτοντας: «Για να είμαι ειλικρινής, κόντεψα να πέσω από την καρέκλα μου όταν το είδα».

Γράφει, με ακρίβεια, ότι ο διαχειριστής του My Life My Say, Glen Manning, είναι ανώτερος τραπεζίτης στην Rothschild & Co. Σημειώνω επίσης ότι έχει απολαύσει μια μακρά καριέρα σε γνωστές οντότητες Rothschild όπως η JP Morgan.

Το 2021 ο Manning έγινε Σύμβουλος Χαρτοφυλακίου στο R&Co4Generations , ένα «φιλανθρωπικό» ταμείο των Rothschild το οποίο εμπλέκεται ρητά στη νέα μορφή ψηφιακής δουλείας δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, γνωστή ως επένδυση επιπτώσεων και στην προώθηση των στενά συνδεδεμένων Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.

Ισχυρίζεται ότι η αποστολή της είναι «να ενδυναμώσει τις επόμενες γενιές» και ο πρόεδρος Alexandre de Rothschild γράφει για την επιθυμία να «δημιουργήσει διαρκή και θετική αλλαγή».

Υπάρχει τέλεια συνέργεια εκεί με τον τίτλο του παγκόσμιου ινστιτούτου του Μπλερ και μάλιστα με όλους τους πλαστοαριστερούς οργανισμούς που βασίζονται στον αντίκτυπο που μιλούν ασταμάτητα για «κοινωνική αλλαγή».

Το σημαντικό που πρέπει να συνειδητοποιήσετε είναι ότι δεν σημαίνουν αλλαγή προς το καλύτερο!

Στόχος τόσο των Ρότσιλντ όσο και του Μπλερ είναι να εξαφανίσουν ό,τι έχει απομείνει από την παραδοσιακή ανθρώπινη ζωή και ελευθερία, προκειμένου να επιβάλουν τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, επιτήρησης και ελέγχου, στην οποία το 99,9% περιορίζεται σε γκουλάγκ έξυπνων πόλεων, τρώγοντας έντομα, ενώ οι εγκληματίες υπερπλούσιοι είναι ελεύθεροι να αντιμετωπίζουν τον υπόλοιπο κόσμο ως ιδιωτικοποιημένη ζώνη πάρτι και πάρκο σαφάρι.

Η οντότητα που βασίζεται στο χρήμα που συνωμοτεί να το πραγματοποιήσει είναι βαθιά συνδεδεμένη με βρετανικούς και, μάλιστα, παγκόσμιους θεσμούς, σε μια παγκόσμια εκδοχή της συγχώνευσης κράτους-εταιρειών που ήταν στο επίκεντρο του ιστορικού φασισμού και την οποία αποκαλώ εγκληματοκρατία .

Η πρόταση ότι ο Μπλερ εργαζόταν πάντα για την ατζέντα των Ρότσιλντ είναι απολύτως λογική για μένα.

Μέχρι το 1997, όταν έγινε Πρωθυπουργός, οι διασυνδέσεις τους με το διεφθαρμένο καθεστώς των Τόρις στο Ηνωμένο Βασίλειο έγιναν πολύ εμφανείς, με τις περιστρεφόμενες πόρτες μεταξύ των κεντρικών γραφείων του Rothschild στο New Court του Λονδίνου και των διαδρόμων της πολιτικής εξουσίας να προσελκύουν αυξανόμενη προσοχή, όπως ο ιστορικός Ο Niall Ferguson σημείωσε .

Ήταν ώρα για «αλλαγή» – αλλά αλλαγή που δεν θα απειλούσε την υποκείμενη έδρα της εξουσίας στη σύγχρονη Βρετανία. Ο βουλευτής Tony Blair μπορεί να ήταν αναγραμματισμός του «I'm Tory Plan B», όπως τονίστηκε τότε, αλλά ίσως θα μπορούσε καλύτερα να είχε χαρακτηριστεί ως «Rothschild Plan B».

Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι ο Ρόναλντ Κοέν , διαβόητος ως ο «τραπεζίτης» των Νέων Εργατικών του Μπλερ και του Μπράουν, συνέχισε να θεμελιώνει τον καπιταλισμό που τόσο ευνοούσε η Rothschild & Co.

Ούτε είναι άσχετο το γεγονός ότι ο Μπλερ έχει μακρά ιστορία εμπλοκής στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που εδρεύει στην Ελβετία

Το 2016 χρησιμοποίησε τον ιστότοπό του ως πλατφόρμα για να ζητήσει «ένα άλμα προς τα εμπρός για τις αναπτυσσόμενες χώρες» και ειδικότερα μια «ψηφιακή επανάσταση» στην Αφρική.

Η νεοαποικιοκρατία στην Αφρική είναι μια μακροπρόθεσμη δραστηριότητα των Ρότσιλντ, όπως περιέγραψα στο Enemies of the People , και είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Μπλερ αναφέρει ιδιαίτερα τη Ρουάντα, η οποία νωρίτερα φέτος μου έδωσε πολύ χρήσιμες γνώσεις για τη φύση και την εμβέλεια του παγκόσμιου εγκληματοκρατία.

Είναι τέτοια η θέση του Μπλερ στους παγκοσμιοποιητικούς κύκλους που θεωρείται ακόμη και πιθανός διάδοχος του Κλάους Σβάμπ στο Νταβός!

Είναι πολύ ενδεικτικό ότι λίγο μετά την παραίτησή του από τη βρετανική πολιτική, τον Ιανουάριο του 2008, εντάχθηκε στην επιχείρηση JPMorgan Chase που σχετίζεται με τους Rothschild ως «ανώτατη συμβουλευτική ιδιότητα».

Η τράπεζα, η οποία είπε ότι προσέφερε «μοναδική προοπτική», εκτιμάται ότι του πλήρωνε 2,52 εκατομμύρια λίρες ετησίως.

Ο αποχωρών πρωθυπουργός υπέγραψε επίσης γρήγορα μια προσοδοφόρα συμφωνία με την Zurich Financial Services για να συμβουλεύει τον διευθύνοντα σύμβουλο James Schiro και να παρέχει «γενική καθοδήγηση για τις εξελίξεις και τις τάσεις στο διεθνές πολιτικό περιβάλλον».

Ο Schiro ( στη φωτογραφία ), ο οποίος πέθανε το 2014, ήταν επίσης Διευθύνων Σύμβουλος της PriceWaterhouseCoopers και διευθυντής μιας σειράς πολυεθνικών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένων των PepsiCo, Philips και Goldman Sachs που συνδέονται με τη Rothschild.

Ήταν μέλος του Επιχειρηματικού Συμβουλίου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιχειρηματικού Συμβουλίου Ηνωμένων Πολιτειών-Κίνας και, το 1997, έλαβε το Εθνικό Βραβείο Ανθρωπίνων Σχέσεων της Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής.

Ο Μπλερ είπε στα μέσα ενημέρωσης καθώς περνούσε από πολλές περιστρεφόμενες εταιρικές πόρτες το 2008: «Πάντα με ενδιέφερε το εμπόριο και ο αντίκτυπος της παγκοσμιοποίησης. Σήμερα, η τομή μεταξύ πολιτικής και οικονομίας σε διάφορα μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των αναδυόμενων αγορών, είναι πολύ ισχυρή».

Μπορείς να το ξαναπείς!

Οι πιο πρόχειρες ματιές στις « Ιδέες για τον Μετασχηματισμό του Μέλλοντος της Βρετανίας » του 2023 που προσφέρεται από το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Αλλαγής του Μπλερ θα επιβεβαιώσει ότι κάνει ακριβώς το ίδιο σχέδιο με τους Ρότσιλντ και το WEF.

Θέλει ένα νέο «στρατηγικό κράτος» του 21ου αιώνα που αξιοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη και την ψηφιακή ταυτότητα για να «δίνει και να λαμβάνει πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο».

Ακριβώς όπως ο Klaus Schwab ( αστείο, αυτό! ), ο Μπλερ επιλέγει τη λέξη «ευκίνητος» για να περιγράψει αυτό το νέο είδος διακυβέρνησης.

Θέλει να δει «πολύ βαθύτερες κρατικές επενδύσεις σε τεχνολογικές υποδομές και υποδομές της εποχής AI, χρησιμοποιώντας cloud και σύγχρονο λογισμικό».

Και «μια νέα αντιμετώπιση των δεδομένων ως ανταγωνιστικό περιουσιακό στοιχείο, που μπορεί, για παράδειγμα, να τονώσει την καινοτομία στην υγεία».

Παρεμπιπτόντως, πρόκειται για επενδύσεις αντίκτυπου.

Επίσης, κάπως προβλέψιμα, ζητά «μια μεγαλύτερη ευθυγράμμιση μεταξύ της κυβέρνησης και του ιδιωτικού τομέα για να κινητοποιηθούν αποτελεσματικά πίσω από σαφείς σκοπούς, όπως για το κλίμα».

Ο Μπλερ βλέπει την ανάγκη για «μεγαλύτερη όρεξη για ρίσκο και καινοτομία, με μεγαλύτερη τεχνογνωσία από την εξωτερική κατεύθυνση».

Ίσως η Rothschild & Co να έχει κάποιες προτάσεις σχετικά με την πιθανή πηγή μιας τέτοιας «τεχνογνωσίας»;

Ο Μπλερ συνεχίζει: «Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν στην πρώτη γραμμή πολλών από αυτές τις ανακαλύψεις και ήταν το σπίτι ενός από τα μεγάλα άλματα της ανθρωπότητας: τη Βιομηχανική Επανάσταση.

«Μια άλλη επανάσταση συντελείται τώρα με τις εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη, μια τεχνολογία με επίπεδο αντίκτυπου παρόμοιο με τον κινητήρα εσωτερικής καύσης, τον ηλεκτρισμό και το διαδίκτυο, οπότε η αύξηση δεν θα είναι αρκετή».

Μεγάλο άλμα προς τα εμπρός, μεγάλη επαναφορά, αντίκτυπος, Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση – έχουμε την εικόνα.

Το «Ανάπτυξη και ευημερία» ήταν εδώ και πολύ καιρό μια συναρπαστική φράση όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το όραμα του Μπλερ είναι, για άλλη μια φορά, πολύ σύμφωνο με την ομιλία του για μια «νέα εποχή ανάπτυξης και ευημερίας».

Για να επιτευχθεί αυτό, η δημοκρατική αντίθεση στη βιομηχανική επιτάχυνση πρέπει να συντριβεί από το φασιστικό νέο «ευκίνητο» κράτος του Μπλερ.

Θέλει «μεταρρύθμιση για να χτίσει πιο κρίσιμη υποδομή πιο γρήγορα», συμπεριλαμβανομένης της διεύρυνσης της έννοιας αυτού του όρου.

Ο Μπλερ παραπονιέται: «Ο σχεδιασμός έχει γίνει η επιτομή του προβλήματος αποτελεσματικότητας της δημοκρατίας, με έναν μικρό αριθμό οργανωμένων φωνών που σταματούν την πρόοδο, επιβραδύνουν την κατασκευή και αυξάνουν το κόστος.

«Αν γίνει σωστά, ένα νέο μοντέλο για τον εθνικό σχεδιασμό υποδομών θα μείωνε τον χρόνο που απαιτείται για τη λήψη συναίνεσης κατά 80 τοις εκατό».

Ο Μπλερ θέλει επίσης να δει τον «εκσυγχρονισμό» των δημόσιων υπηρεσιών στο Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας.

Αυτό θα διευκόλυνε την ατζέντα επιπτώσεων επιβάλλοντας ψηφιακούς λογαριασμούς υγείας, με δεδομένα να φυλάσσονται κεντρικά σε μια «νέα υποδομή cloud NHS» και «να χρησιμοποιούνται ως συλλογικό εθνικό περιουσιακό στοιχείο για να βοηθήσουμε τον τομέα της επιστήμης της ζωής μας να είναι κορυφαίος παγκοσμίως».

Για τον «τομέα της επιστήμης της ζωής» διαβάστε τις εξαιρετικά κερδοφόρες αυτοκρατορίες Biotech και Big Pharma με τις οποίες οι Rothschild είναι από καιρό στενά συνδεδεμένοι, όπως ανέφερα προηγουμένως .

Απλώς για να βεβαιωθούμε ότι καταλαβαίνουμε το νόημα, η έκθεση του Μπλερ προβλέπει «να μετατρέψει την Υπηρεσία Γονιδιωματικής Ιατρικής σε ένα πλήρες τμήμα του συστήματος υγείας, παρέχοντας αλληλουχία ολόκληρου του γονιδιώματος σε όλους τους ασθενείς».

Η ιδιωτικοποίηση είναι πολύ στην ατζέντα του Μπλερ. Θέλει να δώσει στα προτεινόμενα Συστήματα Ολοκληρωμένης Φροντίδας «πολυετείς προϋπολογισμούς ώστε να μπορούν να ανακατανείμουν εξοικονομήσεις αποτελεσματικότητας, να χρησιμοποιούν ιδιώτες παρόχους ελεύθερα και να επιτρέπουν την επιλογή των ασθενών μεταξύ των ιατρείων και νοσοκομείων της περιοχής τους».

Τα παιδιά του σχολείου είναι επίσης στο ραντάρ Μπλερ. Οι προτάσεις του για «μεταρρυθμίσεις» της εκπαίδευσης περιλαμβάνουν:

«1. Καθιέρωση ενός ψηφιακού αναγνωριστικού μαθητή που θα περιέχει όλες τις εκπαιδευτικές
πληροφορίες, επιτρέποντας μια εξατομικευμένη εκπαίδευση για κάθε παιδί.

«2. Αύξηση της επιλογής των γονέων και της πρόσβασης σε ποιοτική εκπαίδευση δίνοντας
στα σχολεία την ελευθερία να παρέχουν υβριδικά μαθήματα και στους γονείς το δικαίωμα να
ζητούν διαδικτυακά μαθήματα που παραδίδονται από άλλα σχολεία, δίνοντας κίνητρα στα σχολεία
να βελτιώσουν τις επιδόσεις.

«3. Αναθεώρηση του Ofsted έτσι ώστε η λογοδοσία να βασίζεται σε γνώσεις σε πραγματικό χρόνο
και να προσανατολίζεται προς τη συνεχή βελτίωση των προτύπων».

Οι πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο σημαίνει μόνιμη ψηφιακή επιτήρηση, έτσι ώστε τα εκπαιδευτικά «αποτελέσματα» να μπορούν να αξιολογηθούν και να ανταλλάσσονται από τα χρηματοοικονομικά παράσιτα της βιομηχανίας επιπτώσεων.

Εν τω μεταξύ, η λύση του στην ανάγκη για «ασφαλέστερες κοινότητες» είναι «μια επέκταση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου» και η ιδέα του να φροντίζει το περιβάλλον είναι να ζητήσει «Μια δεκαετία ηλεκτρισμού»!

Παρόλο που ο Μπλερ έχει αποδεχθεί δημοσίως την απόφαση για το Brexit, θα ήθελε να δει «μια καλύτερη σχέση με την ΕΕ», η οποία θα συνεπαγόταν «εμβάθυνση της υπάρχουσας εταιρικής σχέσης για την ασφάλεια» και τη δημιουργία ενός νέου «στρατηγικού πυλώνα» για την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την ασφάλεια εντός της Συμφωνία Εμπορίου και Συνεργασίας ΕΕ-ΗΒ.

Τέλος, έχω περιγράψει αλλού πώς η οντότητα Edmond de Rothschild με έδρα την Ελβετία, εκθέτοντας την υποστήριξή της για ολόκληρη την ολοκληρωτική ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς, χρησιμοποίησε το σύνθημα: «Είμαστε τολμηροί οικοδόμοι του μέλλοντος».

Η Zurich Financial Services, η ελβετική επιχείρηση που απασχόλησε τον Μπλερ το 2008, δηλώνει την επιθυμία της «να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον μαζί».

Τι περίεργο που η προπαγάνδα του Μπλερ θα μπορούσε να συνδυάζει τέλεια τις δύο φράσεις, με το σύνθημά της: «Η Βρετανία αξίζει μια τολμηρή ατζέντα για ένα πιο λαμπρό μέλλον»!

Στην πραγματικότητα, φυσικά, το μέλλον που προσπαθεί να μας επιβάλει κάθε άλλο παρά λαμπρό είναι.

Είναι δύσκολο να διαφωνήσουμε με την προειδοποίηση του ερευνητή Rubin ότι «ο Tony Blair συντονίζεται με την οικογένεια Rothschild για να αναδιαμορφώσει θεμελιωδώς τη βρετανική κοινωνία και να εφαρμόσει ένα παγκόσμιο, ψηφιακό κράτος σκλάβων».

https://winteroak.org.uk/     

via   Maria Nikolakaki