. . . . . . . . . . .

Δεν τελειώσαμε!… δεν τελειώσαμε καθόλου! Ίσα-ίσα, τώρα αρχίζουμε! 🙂

Πώς;

Απλούστατα, είδαμε όλα τα σχετικά μεθοδολογικά ερευνητικά εργαλεία, όσον αφορά χώρο καί χρόνο, αλλά ακόμη δεν ρίξαμε φώς σε μερικούς τομείς του θέματος, που μέχρι στιγμής τους προσπεράσαμε.

Γιά να δούμε, μπορούμε να ρίξουμε επάνω τους το φώς του προβολέα μας;

. . . . . . . . . . .

Προσάρτημα

Εδώ, θα πάμε σε συνθετώτερες σχετικές δομές. Περίπου (καί χονδροειδώς), σα ν’ αφήσουμε τη Φυσική, καί να πάμε στη Χημεία – ή στη Βιολογία.

. . . . . . . . . . .

i.-1 Ερμηνευτικά επίπεδα

Είναι γνωστό, πως τα Έπη, αλλά καί έτερα αρχαία πονήματα, διαβάζονται με πολλούς τρόπους. Εκφραζόμενοι καλύτερα, θα λέγαμε: πολλά επίπεδα ερμηνείας. Είναι το φυσικό επίπεδο (αφήγηση μιάς ιστορίας: ο Τάδε μονομάχησε με τον Δείνα, κτλ), το συμβολικό (ίσως περισσότερα του ενός τα συμβολικά επίπεδα), το επίπεδο μοτίβων (πχ ο γυιός, που παρακούει τον πατέρα του, στο τέλος σκοτώνεται – Φαέθων, Ίκαρος, κτλ), καί άλλα.

Δεν θα αναλύσουμε εδώ το πόσα επίπεδα υπάρχουν, καί ποιά είν’ αυτά. Μέγιστο, γάρ, θέμα τα ερμηνευτικά επίπεδα!… όπου υφίστανται τρανταχτές ασυμφωνίες.

Θέλετε, όμως, τη γνωμάρα μου; Την έχετε!

. . . . . . . . . . .

Τα επίπεδα ερμηνείας, κατ’ εμέ, είναι ανάλογα του πόσο εξελιγμένος είναι ένας λαός: λιγώτερα επίπεδα, εξυπνότερος λαός. Επίσης, τα επίπεδα ερμηνείας είναι τα ίδια με:

  • τα πολιτισμικά επίπεδα (κατά διαφόρους συγγραφείς, όπως πχ Spengler, Toynbee, καί λοιπούς),
  • καί τους μυητικούς βαθμούς ενός λαού. (Εδώ, καλύτερα ν’ αφήσουμε τις εξηγήσεις επάνω σ’ αυτό το θέμα. Ξεφεύγουμε πολύ.)

Εν πάσει περιπτώσει, παρ’ ότι οι προαναφερθέντες γραφιάδες ισχυρίζονται ότι τα επίπεδα αυτά είναι συνήθως 7 (ή καμιά φορά 20), ιδίως αναφερόμενοι σε πολιτισμούς, όπως (αρχαίοι) Αιγύπτιοι, Ινδοί, κτλ, σας λέω ότι γιά τον Ελληνικό πολιτισμό τα επίπεδα ερμηνείας είναι τρία καί μόνον: το αντικειμενικό, το ανθρώπινο, καί το θείο. Οι δέ μυητικοί βαθμοί μας είναι -σήμερα- κι αυτοί τρείς. (Άλλη φορά αυτά.)

Ωστόσο, γιά τα Έπη τείνω να συμφωνήσω στο λεγόμενον, ότι τα ερμηνευτικά επίπεδα είναι επτά, διότι τα Έπη απηχούν καί καταστάσεις πολύ παλιότερες του Τρωϊκού… άσχετο αν οι ακαδημαϊκοί δεν λένε να το καταλάβουν αυτό.

Επτά; Καί πώς φτάσαμε στα τρία; Η ανθρωπότητα εξελίσσεται, κυρίες καί κύριοι!… θέλοντας να πιστεύω ότι ανελίσσεται. (Καλά… όχι όλη η ανθρωπότητα!… Τα ζά ροβολάν’ στον κατήφορο! 🙂 )

  • Γι’ αυτό, όσο πιό πάνω ανεβαίνει ο νοητικός πολιτισμός, τόσο λιγώτερα τα επίπεδα.
  • Γι’ αυτό καί είπα, ότι τα Έπη απηχούν πολύ παλιότερες καταστάσεις, εάν πράγματι έχουν επτά επίπεδα ερμηνείας.

Φαίνεται κι από το κείμενό τους, άλλως τε, ότι δεν περιγράφουν μονάχα γεγονότα μιάς εποχής, αλλά χρονικώς είναι τουρλού σαλάτα· πράγμα που το επιβεβαιώνουν καί οι αρχαιο-αστρονομικές έρευνες στα Έπη: η παλαιότερη χρονολογία που βγήκε, είναι (αν θυμάμαι καλά) κάπου το 3,700 πΧ· η δέ νεώτερη, κάπου το 1,200 πΧ.

[Παρένθεση: δε μπορώ, θα το πω! Πλάκα έχουν οι φιλόλογοι, που παραδέχονται ότι ναί μέν, έχουμε ραψ-ωδίες, δηλαδή συρραφή τραγουδιών, αλλά επιμένουν ότι όλα αυτά κάθησε καί τα έγραψε -καί τά ‘παιξε στη λύρα, αφού συνέθεσε τη μουσική τους- ένας καί μοναδικός αόμματος μπάρμπας!… καί (υποτίθεται) εξιστορούν μία καί μοναδική εποχή! Άσχετο αν μέσα στα ίδια τα Έπη αναφέρονται κι άλλοι τέτοιοι λαϊκοί τραγουδιστάδες, όπως -θυμάμαι πρόχειρα- ο Φήμιος. Τρικυμία εν κρανίωι μέν, αλλά επιβραβευόμενη με πτυχία Φιλολογίας! 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

i.-2 Φυσικό επίπεδο ερμηνείας

Τέλος πάντων, μέχρι στιγμής (καί μ’ όλη την φλυαρία μου στις προηγηθείσες ενότητες του παρόντος), είδαμε μονάχα το -ας πούμε- φυσικό επίπεδο της ιστορίας μας: κάποιος βάφτισε έναν ιό με συγκεκριμένο όνομα· κι εμείς, βασιζόμενοι στον αντίστοιχο αρχαίο μύθο, βρήκαμε καί το «Χρυσό Μήλο» του ιού.

Όμως, ο αρχαίος μύθος είναι σαφής: έχουμε (ως πρόσωπα) ακόμη τρείς θεές, συν έναν αχαρακτήριστο τύπο. Εμμέσως έχουμε καί μιά ωραία γυναίκα, που μπλέκεται στον μύθο όχι επάνω στο οροπέδιο της Αργαλαστής (καί στο γαμήλιο τραπέζι Πηλέα-Θέτιδας), αλλά σε επόμενη «σκηνή» του δράματος. Συν τις συνέπειες αυτού του γεγονότος, πάντα σε φυσικό επίπεδο – παναπεί, τον Τρωϊκό Πόλεμο.

Άρα:

  • Ποιά είναι εδώ η θεά Ήρα;
  • Ποιά είναι εδώ η θεά Αθηνά;
  • Ποιά είναι εδώ η θεά Αφροδίτη; (Κι άντε, πες, αυτή τη βρήκαμε: είναι ο ομώνυμος πλανήτης.)
  • Ποιός είναι εδώ ο Πάρης;
  • Ποιά είναι εδώ η Ωραία Ελένη;
  • Ποιός θα είναι εδώ ο Τρωϊκός Πόλεμος, που θα προκύψει;

Την απάντηση σ’ αυτό το τελευταίο ερώτημα, την ξέρουμε – κάπως: όλοι βλέπουμε πως πάμε πρόσω ολοταχώς προς τον Γ’ ΠΠ. Ο οποίος, όμως, Γ’ ΠΠ έχει αρκετές ευδιάκριτες αναλογίες με τον Τρωικό. (Δύση εναντίον Ανατολής, κράτη με πολεμικούς στόλους εναντίον κράτους με τεράστια έκταση ξηράς, εμπλέκεται πάλι η Μ. Ασία, κτλ κτλ.) Αλλά, σκεφθήτε:

Πού -μπορεί να- κολλάει ο κοροϊδοϊός, ως αφορμή του Γ’ ΠΠ;

Επειδή απλά κάποιος βάφτισε μιά παραλλαγή «Έρις»; Κι αν τη βάφτιζε ξέρω ‘γώ «Lolium Lascium», θα είχε άλλες συνέπειες;

[Γιά να μην έχετε …εγκυκλοπαιδικά κενά: το Lolium Lascium, στα Ελληνικά (καί στην κυριολεξία) : το Λολάκι το Ασελγές, ήταν ένα πουτανάκι σ’ έναν οίκο ανοχής στην αρχαία Πομπηΐα. Το όνομα της συγκεκριμένης δεσποινίδος εξακολουθεί να είναι γραμμένο σ’ έναν μισογκρεμισμένο τοίχο του πάλαι ποτέ «ιδρύματος», όπου -χμ- υπηρετούσε αυτή. Εάν ο τουρίστας είναι παρατηρητικός, θα το βρεί εύκολα – αν καί οι ξεναγοί δεν μιλάνε, προφανώς γιά να μή θίγεται η υπόληψη της πόλης! 🙂 (Ποιά υπόληψη, όμως, που εκεί έχει βρεθεί καί αγαλμάτιο του Πανός να απαυτώνει μιά κατσίκα, που τον κοιτάζει …ερωτικώς πως; 🙂 )

Πώς σήμερα γράφουν στα κουδούνια της εξώπορτας των οίκων ανοχής «Λίτσα»; Έ, αυτό! 🙂 ]

  • Τώρα, κατ’ αναλογίαν με τον πλανήτη Αφροδίτη, οι θεές Ήρα καί Αθηνά είναι οι ομώνυμοι αστεροειδείς; (Αρίθμηση: 3-Juno καί 2-Pallas.) Καί γιατί;
  • Ο δέ Πάρης, είναι κι αυτός ο ομώνυμος αστεροειδής «εκ Τρώων» (με αρίθμηση 3317-Paris) ; καί γιατί;

Οκτώ τα ερωτήματα του τύπου «ποιό πρόσωπο / γεγονός του μύθου είναι εδώ ποιό, ή τί»· καί, παρά το τόσο μαζεμένο συγγραφιλίκι, απαντήσαμε μονάχα τα δύο. Ειλικρινά, όμως, δεν έχω ιδέα ποιά θα μπορούσε να είναι τα υπόλοιπα έξι.

Καταλαβαίνετε, πάντως, ότι πρέπει να θεωρήσουμε πως βρίσκονται μέσα στο ίδιο ερμηνευτικό πλαίσιο, τουλάχιστον αρχικώς. (Δες παρακάτω την πιθανότητα ταυτοχρόνων πολλαπλών επιπέδων.)

. . . . . . . . . . .

i.-3 Πρόσωπα καί ρόλοι

Εντάξει, κάπως τη βολέψαμε τη δουλειά μέχρι τώρα -ερμηνεύοντας τα πράγματα στο φυσικό ( ; ) επίπεδο-, με αντικείμενα καί καταστάσεις. Τί γίνεται, όμως, όταν ανακατεύονται πρόσωπα; Διότι, ο μύθος έχει να κάνει με πρόσωπα.

Ακόμη χειρότερα, τί γίνεται όταν φυσικά πρόσωπα (άνθρωποι) παίζουν -ηθελημένα, ή αθέλητα- ρόλους; Διότι τα Έπη σαφώς ερμηνεύονται καί ως μοτίβα / σενάρια, τους δέ πρωταγωνιστές τους μπορούμε να τους δούμε καί ως ηθοποιούς σε συγκεκριμένους ρόλους-μοτίβα.

Γιατί συγκεκριμένους ρόλους; Διότι κάποιες πράξεις, μάλλον κάποια σύνολα πράξεων, οριοθετούνται. Πχ όταν είναι κανείς στρατιώτης· κινείται μέσα σε πολύ καθορισμένα πλαίσια, οπότε: ή νεκρός θα καταλήξει, ή τραυματίας, ή ήρωας, ή αιχμάλωτος, ή νικητής, ή παρασημοφορημένος, ή κανονικά σώος επιζών του πολέμου. (Δευτερεύοντες ρόλοι επίσης υπάρχουν -πχ πλιατσικολόγος-, αλλά δεν είναι οι κύριοι αυτού του μοτίβου.)

Η όλη φάση θυμίζει τα περίφημα «δέκα σενάρια των ταινιών Γουέστερν», επάνω στα οποία κινούνται όλες οι ταινίες του είδους: το κυνήγι του θησαυρού, η εκδίκηση, ο αγώνας γιά πλούτο καί ευτυχία, η φυγή μακριά, κτλ κτλ. Στα Έπη, πάλι, έχουμε ευκόλως αναγνωρίσιμα μοτίβα, όπως πχ ο ήρωας που υπερβαίνει εαυτόν, αλλά έχει τραγική κατάληξη (πχ Αίας), ή ο πολεμιστής, που χρειάζεται να θυσιαστεί, γιά να επιτευχθεί ο στόχος: Πρωτεσίλαος, Αχιλλέας… καί στα νεώτερα χρόνια η γυναίκα του πρωτομάστορα. (Ναί, ειδικά σ’ αυτό το αρχέτυπο, μιλάμε γιά βασιλοκτονία.)

. . . . . . . . . . .

Οπότε, πάλι αναρωτιόμαστε γιά τα οκτώ μας ερωτήματα εκ δευτέρου:

  • Ποιό πρόσωπο είναι εδώ εκ θέσεως η Έρις;
  • Τί είναι εδώ το «Χρυσό Μήλο»; (πάλι) αντικείμενο, κατάσταση, ή καί άνθρωπος;
  • Ποιό πρόσωπο είναι εδώ εκ θέσεως η θεά Ήρα;
  • Ποιό πρόσωπο είναι εδώ εκ θέσεως η θεά Αθηνά;
  • Ποιό πρόσωπο είναι εδώ εκ θέσεως η θεά Αφροδίτη;
  • Ποιό πρόσωπο είναι εδώ εκ θέσεως ο Πάρης;
  • Ποιό πρόσωπο είναι εδώ εκ θέσεως η Ωραία Ελένη;
  • Τί είναι εδώ ο Τρωϊκός Πόλεμος, που θα προκύψει;

Χμ… Δυστυχώς, πάλι δεν έχω απαντήσεις. Πάντως, περισσότερο γιά «εκ θέσεως» Πάρης μου κάνει ο ψευταράς καί θρασύδειλος Φάουτσι. Καί, πλάκα-πλάκα, γιά «εκ θέσεως» Αφροδίτη μου κάνει ο Ζελένσκυ!!!

[Βλέπετε, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε εξ αρχής τη σωστή απάντηση μέσα σε αυστηρά στενό πλαίσιο, διότι μπορεί να μας διαφύγει αυτή: φαίνεται πως, υπό μία πιθανή οπτική γωνία, έχουμε άντρα στον ρόλο της Αφροδίτης.]

Γιατί, όμως, ο Ζελένσκυ; απλούστατα, διότι όλοι του δίνουν «δώρα»· άσε που στην Ουκρανία είχε (ακόμη έχει; ) όλα εκείνα τα βρωμο-βιολογικά εργαστήρια παρασκευής θανατηφόρων ιών. (Νά η σχέση με την «Έριδα»!) Το δέ «Χρυσό Μήλο» προφανώς είναι η ίδια η Ουκρανία, ολόκληρη! (Κι αυτή του τη χάρισαν του Ζελένσκυ!)

Τώρα, στα ίδια πλαίσια, βλέπω ως «εκ θέσεως» Έριδα τον Ερντογάν! Γιατί; διότι σπέρνει παντού ζιζάνια – καί «κρύβεται», γιά να μή φάει ξύλο. Ακριβώς όπως η Έρις!

Εννοείται, όμως, πως αυτές οι ερμηνείες μου κάθε άλλο, παρά οριστικές είναι. Ο καθένας είναι ελεύθερος, να δώσει καλύτερες.

. . . . . . . . . . .

Εν πάσει περιπτώσει, καί εναλλακτικώς – καί εκ τρίτου:

  • Ποιό πρόσωπο παίζει εδώ τον ρόλο της Έριδος;
  • Τί είναι εδώ το «Χρυσό Μήλο»; (πάλι) αντικείμενο, κατάσταση, ή καί άνθρωπος με συγκεκριμένο ρόλο;
  • Ποιό πρόσωπο παίζει εδώ τον ρόλο της θεάς Ήρας;
  • Ποιό πρόσωπο παίζει εδώ τον ρόλο της θεάς Αθηνάς;
  • Ποιό πρόσωπο παίζει εδώ τον ρόλο της θεάς Αφροδίτης;
  • Ποιό πρόσωπο παίζει εδώ τον ρόλο του Πάρη;
  • Ποιό πρόσωπο παίζει εδώ τον ρόλο της Ωραίας Ελένης;
  • Τί είναι εδώ ο Τρωϊκός Πόλεμος, που θα προκύψει;

Πάλι δεν έχω απαντήσεις – εκ τρίτου…

. . . . . . . . . . .

Θεωρείτε δύσκολο να βρεθούν απαντήσεις; Δεν διαφωνώ καθόλου. Είναι αντικειμενικώς δύσκολο.

Όμως, ακόμη χειρότερα, εάν πρόσωπα / ρόλοι / συμβολισμοί μπλεχτούν, δηλαδή αν τα επίπεδα ερμηνείας παίζουν παράλληλα καί ταυτόχρονα, πρέπει να είναι κανείς ντετεκτιβίστικη ιδιοφυΐα, γιά να βρεί την άκρη!

Το μόνο καλό σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι πως μπλέξιμο παρόμοιας πολυπλοκότητας δεν μπορεί να το δημιουργήσει άνθρωπος. (Ούτε κάν κάποιος απ’ «αυτούς»· δεν είναι τόσο έξυπνοι.) Ούτε, προς το παρόν, τεχνητή νοημοσύνη.

Μόνο το Μάτριξ μπορεί.

Στην οποία περίπτωση, θα κληθούμε όλοι να χορέψουμε – κι εμείς, κι «αυτοί». Κι όποιος αντέξει μέχρι το τέλος!

. . . . . . . . . . .

ii. Κουτσή πεντάλφα;

Μιά που μιλάμε γιά πεντάλφες καί συμμετρίες σε κανονικά πεντάγωνα, ας θυμηθούμε λιγάκι καί το πρότυπο της «κουτσής πεντάλφας». Δηλαδή: πέντε ίσα διαστήματα, αλλά στα μέν (συνεχή) τρία γίνεται κάτι (ομοειδές), πχ σεισμός, ενώι στα υπόλοιπα (συνεχή) δύο δεν γίνεται. Καί ξανά απ’ την αρχή.

Μ’ άλλα λόγια, ίσως ισχύει κάτι τέτοιο:

Γιά να διαπιστώσουμε εάν ισχύει, ή όχι, θα πάρουμε τις ημερομηνίες «κατωτέρων συζυγιών» από εδώ, καί θα τις αντιστοιχήσουμε με ιστορικά γεγονότα, που έχουν σχέση με ξέσπασμα επιδημιών / πανδημιών. (Βρίσκουμε αρκετές έτοιμες σχετικές πληροφορίες, εδώ καί -κυρίως- εδώ, ειδικά το 2ο πινακάκι, περίπου στο μέσον της ιστοσελίδας. Τους έχουμε ξαναδώσει αυτούς τους συνδέσμους παραπάνω, τους επαναλαμβάνω γιά ευκολία.)

Προσέξτε, όμως! Θα ερευνήσουμε, υπό τις εξής παραδοχές:

  • Ότι δεν ισχύει πάντα το μέγιστο διάστημα των 67 ημερών μετά την «κατώτερη συζυγία». (Η διαβόητη «Ισπανική γρίππη» ξέσπασε αρκετούς μήνες μετά την αντίστοιχη «κατώτερη συζυγία», ο δέ «ασθενής μηδέν» της ανιχνεύθηκε μόλις 28 μέρες μετά. Αμφότερα τα χρονικά αυτά διαστήματα τυγχάνουν έξω του θεωρητικού των 34-67 ημερών.)
  • Ότι κάθε μολυσματικός παράγων έχει διαφορετική σφοδρότητα / θνησιμότητα.
  • Ότι κάθε μολυσματικός παράγων έχει διαφορετική ταχύτητα διαδόσεως.

Εξ αιτίας όλων των ανωτέρω παραδοχών, θα θεωρήσουμε ότι ξέσπασμα πανδημίας / επιδημίας, που συμβαίνει σε χρονικό διάστημα έως μικρότερο του έτους (αλλά σαφώς μικρότερο, πχ 9 μήνες) από «κατώτερη συζυγία», μετράει ως συμβάν στους υπολογισμούς μας.

Συνεπώς, παραθέτω τους πίνακες ημερομηνιών (1900-2023) από το λογιστικό φύλλο, με «τσεκαρισμένα» τα συμβάντα υπό τους όρους που δεχθήκαμε. Όμως, αντί να σας ταλαιπωρήσω, δείχνοντας διαδοχικώς τις δοκιμές που έκανα, θα σας παραθέσω τους πίνακες στην τελική μορφή τους· οι επεξηγήσεις του τί βλέπετε, μετά. (Έσπασα σε κομμάτια τον μεγάλο πίνακα, γιά να χωράνε στην οθόνη του υπολογιστή σας.) Όθεν:

Πίνακας 1

Πίνακας 2

Πίνακας 3

Πίνακας 4

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, οι επεξηγήσεις.

Τέρμα αριστερά βρίσκονται οι σύνδεσμοι (προς άρθρα της Γουΐκι), γιά να διαβάσετε πληροφορίες γιά την αντίστοιχη επιδημία / πανδημία. Δεξιά, στην πρώτη στήλη οι επιδημίες αυτές επισημαίνονται με πρότυπο «κουτσής πεντάλφας», αλλά θα παρατηρήσετε ότι τέσσερεις απ’ αυτές μένουν απ’ έξω. Εάν, όμως, επισημάνουμε με δεύτερο πρότυπο «κουτσής πεντάλφας» (στήλη τέρμα δεξιά), αλλά μετατοπισμένο κατά δύο κουτάκια (δηλαδή, με «διαφορά φάσεως»), τότε αυτές οι περιπτώσεις υπακούν σ’ αυτό πολύ καλά… καί μένουν απ’ έξω οι προηγούμενες.

Περίπου σαν να έχουμε δύο αλυσίδες DNA. (Το γιατί ακολουθείται αυτό το πρότυπο, μήν το ρωτάτε. Δεν το γνωρίζω ούτ’ εγώ.)

Το συμπέρασμα ποιό είναι;

Ότι:

  • είτε δεν ισχύει καθόλου το πρότυπο της «κουτσής πεντάλφας»,
  • είτε ισχύει όχι ως ένα ενιαίο, αλλά ως περιπεπλεγμένο δύο «αλυσίδων»…

…με δύο κοινά σημεία «τομής» (1946 καί 2002), απέχοντα 56 έτη. Βέβαια, δεν έχουμε περισσότερα δεδομένα, ώστε να συμπεράνουμε οριστικώς εάν στο σχήμα υπεισέρχεται καί τρίτο διαμορφωτικό «κύμα», περιόδου 56 ετών. (Πάντως, το 2002 αποδεικνύεται ισχυρώτατο σημείο καμπής / τομής – με τρείς επιδημίες.)

Παραθέτω εδώ καί τους συνδέσμους:

  • (01) 10/02/1918 –> «Ισπανική γρίππη». (Έγιναν ακριβώς, μά ακριβώς, όσα έγιναν καί επί κοροϊδοϊού: μασκοφορίες, περιορισμοί, μισαλλοδοξία, κτλ. Καί πάλι είχε να κάνει με στρατιώτες, όπως το 2019 στη Γουχάν.)
  • (02) 22/06/1956 –> «Ασιατική γρίππη».
  • (03) 29/08/1967 –> Γρίππη του Χόνγκ Κόνγκ.
  • (04) 27/08/1975 –> «Γρίππη των χοίρων». (Ίσως πανδημία-μαϊμού· μόνον ως θόρυβος στα ΜΜΕ της εποχής.)
  • (05) 06/04/1977 –> «Ρωσσική γρίππη».
  • (06) 13/06/1988 –> «Κινεζική γρίππη».
  • (07) 10/06/1996 –> «Γρίππη των πτηνών» (Κίνα).
  • (08) 30/03/2001 –> Επιδημία γρίππης σε διάφορες χώρες. (Πρώτη ανίχνευση του ιού: στην Ινδία.)
  • (09) 31/10/2002 –> Επιδημία SARS στην Κίνα / ξανά «γρίππη των πτηνών» / «Γρίππη της Φουτζιάν» H3N2 (Κίνα).
  • (10) 18/08/2007 –> «Γρίππη των ίππων», Αυστραλία.
  • (11) 27/03/2009 –> Δεύτερη «γρίππη των χοίρων».

Εννοείται πως, όπου αναγράφονται πανδημίες γρίππης σε ζώα, αυτές υποτίθεται ότι κολλάνε καί στον άνθρωπο. (Άρα, δυνητικώς επικίνδυνες.)

Παραθέτω εδώ ακόμη δύο λίαν χρήσιμους συνδέσμους προς άρθρα της Γουΐκι:

  • Χρονογραμμή της γρίππης· ίσως όχι πλήρης μεταφορά των ιστορικών στοιχείων, αλλά με δεδομένα καί παλαιοτέρων αιώνων. (Οι συζυγίες της Αφροδίτης μπορούν να βρεθούν, οπότε -αν θέλετε- κάντε την έρευνά σας.)
  • Πανδημία της γρίππης, με αρκετές χρήσιμες πληροφορίες.

. . . . . . . . . . .

Τί άλλο βγαίνει αβίαστα ως συμπέρασμα από τα παραπάνω διαγράμματα;

  • Ότι οι πανδημίες πυκνώνουν, όσο προοδεύει η Βιολογία. (Τα τελευταία 30 χρόνια ξεσαλώσανε!) Μ’ άλλα λόγια, είναι ανθρωπογενείς του κερατά!
  • Ότι «αυτοί» δεν χρησιμοποιούν το πρότυπο της «κουτσής πεντάλφας», είτε διότι δεν τους νοιάζει, είτε διότι δεν το γνωρίζουν. Εάν όντως οι πανδημίες υπακούν σ’ αυτό («εάν», διότι δεν βγάλαμε ασφαλές συμπέρασμα παραπάνω), τότε υπεύθυνο είναι το Μάτριξ.
  • Ότι ο κοροϊδοϊός (Οκτώβριος 2019) είναι καί εκτός κανόνα συζυγίας Αφροδίτης, καί εκτός ακολουθίας «κουτσής πεντάλφας» (αμφοτέρων των αλυσίδων), άρα ήταν απλά μιά δοκιμή γιά όσα ακολουθήσουν.

Κι «αυτά που θ’ ακολουθήσουν», δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας νέος πράγματι φονικός ιός αυτή τη φορά. (Καί εντός κανόνα συζυγιών, καί εντός ακολουθίας «κουτσής πεντάλφας».) Αυτός, που όλο το κατεστημένο αποκαλεί «Χ», καί μας λέει στα μούτρα μας με βεβαιότητα ότι έρχεται οσονούπω. (Έμ;! Δεν έχουν μονάχα στο Άγιο Όρος προφήτες! Έχουν καί στις «λέσχες»! 🙂 )

Προετοιμαστήτε, λέω, διότι σε κανένα δίμηνο πάλι προβλέπω να λουζόμαστε περιορισμούς καί μασκοφορίες… καί δεν εννοώ προετοιμασία μονάχα γιά το πώς θα λουφάρουμε τα μέτρα περιορισμού, ώστε να ξεγελάσουμε το γκουβέρνο, αλλά γιά ν’ αντιδράσουμε όπως πρέπει. Κι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν ούτε άγνοια, ούτε δικαιολογίες.

[Χρειάζεται να θυμίσω ότι -εκτός των βρωμοϊών, που παρασκευάζονται στα βρωμοεργαστήρια- κάθε μέρα δεχόμαστε καί πολλαπλές καί παντοειδείς επιθέσεις εναντίον μας; Ακρίβεια, έλλειψη τροφίμων, πυρκαϊές… Καιρός ν’ αντιδράσουμε όπως πρέπει, λοιπόν.]

Μέχρι τότε, όμως… Ρέ Βαλόντια! Ρέ Κίμ! Άει πατήστε το, ρέ, το ρημάδι το κουμπί! Τί κάθεστε;