Κι άλλο εκτός προγράμματος.

Απαντώντας στον Απλό ανώνυμο σχολιαστή, καί επετειακώς γιά τις 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων από τους «φίλους» καί «συμμάχους» μας εξ Ανατολών:

(Στα σχόλια, θα χανότανε.)

. . . . . . . . . . .

Το συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή το γιατί ο Βενιζέλος αγνόησε τους ενόπλους Ποντίους καί δεν τους ενέταξε στον στρατό μας κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, είναι όντως σοβαρώτατο. Αλλά, απορώ γιατί οι παντοειδείς γραφιάδες των ΜΜΕ (συμβατικών, ή ηλεκτρονικών) το αντιμετωπίζουν ακόμη με τόση επιπολαιότητα – αν κι έχουν διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία μέσα στον 21ο αιώνα γιά το τί έγινε ακριβώς.

Ειλικρινά εκπλήσσομαι, διότι (διαβάζοντας επί χρόνια επετειακές αναφορές γιά την 19η Μαΐου) διαπίστωσα πως μέχρι καί οι εκπρόσωποι των Ποντιακών συλλόγων το αγνοούν.

Τί έγινε, όμως;

Συγκεκριμένα, το 2009 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» ότι άνοιξαν απόρρητα έγγραφα του Φόρεϊν Όφφις του 1919. (Αλήθεια, το 2009 δεν διάβαζε κανείς εφημερίδες, ή δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα σημαντικά θέματα από τα ασήμαντα; )

[Είναι γνωστό ότι η αγγλίτσα δίνει στη δημοσιότητα αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα των αρχείων της, κάθε 30, 60, 90 χρόνια, ανάλογα με τη σοβαρότητα που έχουν.
Μερικά, βέβαια, όπως πχ τα πρακτικά της -μετά το Ναυαρίνο- κεκλεισμένων των θυρών δίκης του Κόδρινγκτων στο Ναυτοδικείο, ή τα της δολοφονίας Καποδίστρια, ή τα πρακτικά της έρευνας γιά τη βύθιση του «Βρεττανικού» έξω απ’ την Κέα, τα κρατάει άκρως απόρρητα διά παντός, καί δεν τα δίνει ποτέ.]

Ένα από τα δημοσιευμένα έγγραφα, λοιπόν, είναι μία επιστολή (του 1919) που δέχθηκε ο Βενιζέλος από κάποιον ανθυπογραμματέα του Φόρεϊν Όφφις, ο οποίος του έλεγε στα ίσα να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει το Ποντιακό Αντάρτικο ως διαπραγματευτικό ατού, ή όπως αλλοιώς.

Να μην τολμήσει!!!!

Ο Βενιζέλος, αντικειμενικώς μπορεί να κατηγορηθεί γιά πολλά· αλλά όχι γι’ αυτό, δηλαδή το ότι γύρισε την πλάτη στους Ποντίους, με τον έτοιμο στρατό τους!

Το φαντάζεστε, πόσο προτεκτοράτο είμαστε;

Ο Βενιζέλος, κακός, στραβός, ο,τιδήποτε, ήταν πρωθυπουργός κράτους. (Καί ποιού κράτους;!) Εσύ, ρέ γραφειοκρατικό σκουλήκι της αγγλίτσας, τί είσαι καί μιλάς κατ’ αυτόν τον τρόπο με τόσο θράσος, γιά εθνικά θέματα Ελλήνων;

Εκπρόσωπος των νταβατζήδων της Ελλάδας, θα μου πείς… Γι’ αυτό κι ο Βενιζέλος κατάπιε την απειλή καί την προσβολή, καί δεν έβγαλε άχνα.

Απ’ την άλλη, κι ακριβώς την ίδια εποχή, ο «βαρύμαγκας» ο Γύπαρης έκατσε σούζα στην τηλεφωνική εντολή της πρεσβείας της αγγλίτσας, που ο εκπρόσωπός της (επ)έβλεπε από μακριά αν οι αλήτες του θα εκτελούσαν τον Δραγούμη (γιά να συνεχιστεί καί να ενταθεί ο εθνικός διχασμός), καί μέχρι τα γεράματά του εψεύδετο ότι του τηλεφώνησε καί του έδωσε την εντολή αυτή άλλο πρόσωπο… (Ο γέρο-Μπενάκης, δηλαδή. Ο οποίος, αν ήθελε να φάει τον Δραγούμη, είχε από παλιότερα άλλες ευκαιρίες κι άλλους τρόπους να το κάνει.) Πού να τολμήσει να το πεί στα ίσα, με ποιόν μιλούσε στο τηλέφωνο!

Προτεκτοράτο, λέμε.

Θυμηθήτε το αυτό αύριο, που θα πάτε να ψηφίσετε.

. . . . . . . . . . .

Όχι μόνον η μνήμη όλων των αδικοχαμένων Ελλήνων είναι αιωνία,…

…αλλά τα εδάφη μας της Ανατολής θα τα ξαναπάρουμε!

Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.