Τί να πείς, ρέ φούστη μου!…

Όλο κάτι τέτοια διαβάζω, καί μού ‘ρχεται να προβώ σε πράξεις απελπισίας! Να καταπιώ ένα βαζάκι χάπια μαζεμένα, να σαλτάρω από κανένα ρετιρέ, να βγώ με φουστανέλλα καί καριοφίλι στην πλατεία Συντάγματος καί να ψέλνω το «Τήι Υπερμάχωι!», τέτοια πράγματα.

Κι έχεις κι εκείνον τον Παλιούρα, με μιά ψυχραιμία τελείως δολοφονική, να λέει: «- Γιατί, εσύ τί περίμενες;», καί να με αποτελειώνει. Να μου πέφτει το σάκχαρο σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα, καί να θέλω μετά να φάω ένα ταψί μπακλαβά μόνος μου, μπας καί ξαναρθώ στα ίσα μου.

. . . . . . . . . . .

Διατί, όμως, ώ αδελφοί μου καί αδελφές μου τα πήρα τόσο πολύ στο κρανίον; Ά;

Διά ετούτο εδώ:

ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!!!!

Γαμώ το κέρατό σας, δηλαδή!!!!!

. . . . . . . . . . .

Δέ μου λέτε, ωρέ παλληκάρια:

  • Ήταν, ή δεν ήταν τελείως ακατάλληλος γιά τη θέση του πρώθυ;

Ήταν.

  • Υποσχέθηκε (πρίν αναλάβει) σε κάτι Κρονάκια, ότι «θα πολεμήσει τον νατιβισμό», δηλαδή θα ξεπατώσει τους Έλληνες;

Το υποσχέθηκε.

  • Παρέβη το Σύνταγμα καί τις σωστές αποφάσεις των δικαστηρίων με κάθε δυνατό τρόπο;

Ναί.

  • Κατέστρεψε την Ελλάδα κι εμάς, τους Έλληνες, όσο μας έκατσε στο σβέρκο;

Την καί μας κατέστρεψε.

  • Διέλυσε την οικονομία με το πρόσχημα του κοροϊδοϊού;

Τη διέλυσε.

  • Με κορϊδοϊό, ή όχι κοροϊδοϊό, μας ξέσκισε τα πορτοφόλια με την ακρίβεια;

Μας τα ξέσκισε.

(Κτλ, κτλ.)

Έ, λοιπόν, μετά απ’ όλ’ αυτά, ΤΙ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ αν θα ξαναείναι, ή αν δεν θα ξαναείναι αρχηγός του κόμματός του καί επομένως (με δεδομένες συνθήκες) ξανά πρώθυ; ΣΤ’ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ! Πώς το λένε, δηλαδή, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ;!

Αυτό μας μάρανε, αν δεν θα ξαναείναι; Αυτή θα είναι η ικανοποίησή μας, το να πάει αυτός σπίτι του καί να ξεκοκκαλίζει την αμοιβή του; Η ανδρεοπαπανδρεϊκή «σχολή», δηλαδή, ότι «ο αποτυχών πολιτικός πάει σπίτι του» , κι όχι στο εκτελεστικό απόσπασμα;… Κι ας τρώμε εμείς φαγητό απ’ τα σκουπίδια, αρκεί να βλέπουμε άλλη φάτσα ως πρώθυ;

Σώωωωωπα!!!!

Ή, μήπως, θα σταματήσουν να υπάρχουν κομματόσκυλα, που θα βγάζουν αρχηγούς των κομμάτων τους κάτι τέτοιους;

Ή, μήπως, ο επόμενος δεν θα συνεχίσει το καταστροφικό έργο αυτουνού;

. . . . . . . . . . .

Θα μπορούσα να ρωτάω χίλια-δυό ερωτήματα ακόμη – μέχρι να βαρεθώ. Αλλά, κρίνω πως δεν αξίζει τον κόπο.

Καλοί μου άνθρωποι!

Τώρα, στις γιορτές καί τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων, μή δίνετε τα λεφτά σας σε φιλανθρωπίες «γιά τα παιδάκια», κτλ. (Διότι, όπως λένε καί στις ειδήσεις, καταλήγουν σε κωλομπαράδες – καί τα λεφτά, καί τα παιδιά.)

Αντί γι’ αυτό, χαρίστε μυαλά στους δυστυχείς συνανθρώπους μας, που δεν έχουν.

Έστω καί αρνίσια, από την κρεαταγορά.