ιλικρινά… είμαι μέν κι εγώ ντίπ γιά τα πανηγύργια (αφού επιμένω να χασομεράω γράφοντας κείμενα, τα οποία δεν τα παίρνει κανείς στα σοβαρά), αλλά είναι κι ετούτοι ντίπ γιά το ίδρυμα!
Ακόμη κι εγώ, που είμαι γαϊδούρι υπομονής καί αφασίας, έχω πάθει πλακάρα… Μά, καλά· τόοοοσο πολύ εκτός πραγματικότητας είναι μερικοί-μερικοί; Τί στον αγύριστο, μαύρη μαγεία μας έχουν κάνει πανεθνικώς, κι έχουμε αποχαζέψει τόσο πολύ;

Εισαγωγή
Η αφορμή, λοιπόν, γιά το σημερινό, είναι ότι θα κάνουν μιά μάζωξη στις 3 Σεπτέμβρη φέτος, λέει, πατριωτικά ( ; ) κόμματα, ομάδες, ομαδούλες, σύλλογοι ξέρω ‘γώ, συν διάφοροι μεμονωμένοι-ανεξάρτητοι πατριώτες ( ; ) νοματαίοι, ξαναλέει. (Την πληροφορία την πήρα από εδώ, ένθα καί «λαχαναγορίτικο» χέσιμο του Στρέηντζερ στα συγκεκριμένα άτομα – καί μπράβο του· αλλά υπάρχει κι ένα ευγενές παράπονο γιά το ίδιο -περίπου- θέμα, εδώ.)
Καί διατί τους έπιασε τώρα κόψιμο αυτουνούς να μαζευτούν καί να συζητήσουν πατριωτικώς ( ; ) πως; Έ;
Διότι, ώ ‘γαθοί, είναι φανερό ότι επίκεινται (ξανά) εκλογές, καί ότι αυτές οι εκλογές θα γίνουν με καθαρή απλή αναλογική, οπότε έχουν ελπίδα να μπούν στη Βουλή ακόμη καί κομματίδια του ενάμιση τοις εκατό. Επίσης, είναι φανερό ότι κανένα από τα μεγάλα κόμματα δεν θα βγάλει πλειοψηφία 51%, άρα πάμε είτε γιά επαναλαμβανόμενες εκλογές (κι όσο κρατήσουν), είτε γιά «οικουμενικό» γκουβέρνο.
Καί διατί όλ’ αυτά; Εννοώ, εκτός απ’ την ελπίδα των «μικροσκοπικών» να βγάλουν βουλευτικό μισθό.
Διότι έρχονται με φόρα χοντρά γεγονότα (τα επερχόμενα, τα προφητευθέντα, όπως θέλεις πές τα), οπότε η Ελλαδίτσα πρέπει να κάτσει σούζα καί να μήν ενοχλεί. (Όπως ακριβώς στον Α’ καί τον Β’ Παγκοσμίους Πολέμους.) Γιά να μην έχει εθνικές διεκδικήσεις μετά.
Κι αυτό θα το εξασφαλίσουν όλα μαζί τα εγχώρια τσουτσέκια των ξένων κυριάρχων, μέσωι «οικουμενικής».
Θα με ρωτήσει εδώ κάποιος:
«- Μά, καλά! Αφού όλοι είναι υποτακτικοί τους, ποιά η σημασία να συμμετέχουν όλοι μαζί στην οικουμενική κυβέρνηση, αφού καί …μονοχρωματικά τσουτσέκια μπορούν κάλλιστα να κάνουν τη δουλειά;»
Η απάντηση είναι πως κλείνουν οι δίοδοι διαφυγής γιά μετά. Δηλαδή, κλείνει ο δρόμος γιά να το παίξει πονηρός κάποιος νύν …τσουτσέκος, καί να ξεπεταχτεί μετά τα γεγονότα γιά πατριώτης αρχηγός. Καί να ξεράσει όσα ξέρει γι’ «αυτούς», δήθεν μετανοιωμένος. Αφού τα πάντα (ακόμη καί οι ΠΠ) είναι στημένα απ’ «αυτούς», τότε είναι στημένα καί τα μετά· δεν γίνεται στα πρόχειρα τόσο στρατηγικό στήσιμο, δεν γίνεται ν’ αφήνει κενά. Δεν γίνεται τόσο στήσιμο γιά πλάκα. Ουδέποτε.
Εν πάσει περιπτώσει, στη συγκεκριμένη φάση, θεώρησαν πως βρήκαν ευκαιρία κι οι «μικροσκοπικοί» να στήσουν τους πατριωτικούς ( ; ) πάγκους τους στην επερχόμενη (μή ιερά – lol!!!) πανήγυρη.

Εδώ, όμως, εμένα μ’ έζωσαν τα φίδια.
Ένα εκ δεξιών, κι ένα εξ ευωνύμων. (Συμβολικώς το λέω· δεν εννοώ πολιτικές τοποθετήσεις.)

α. Το …δεξιό οφείδιον – η αφέλεια
Καλά, είναι δυνατόν να υπάρχει ΤΟΣΗ απόσταση από την πραγματικότητα μέσα στα μυαλά μερικών-μερικών; πού ζούν αυτά τα άτομα;
  • Μας παίζει -εδώ καί χρόνια- ένας πονηρός Ρετζεπίκας σαν τη γάτα με τα ποντίκια (τώρα θα μας ριχτεί, αύριο θα μας ριχτεί…).
  • Δικό μας νόμισμα δεν έχουμε, κι η οικονομία μας είναι διεθνοποιημένη – μ’ ό,τι συνεπάγεται αυτό.
  • Οι Γερμαναράδες κι οι αλητοτράπεζες, όχι μόνο δεν μας δίνουν πίσω τα κλεμμένα, αλλά συνεχίζουν να μας κλέβουν.
  • Οι εξοπλισμοί των ΕΔ μας απαξιώνονται σιγά-σιγά. (Πχ ήδη τα F-16 του χρόνου κλείνουν μισόν αιώνα! 1971 σχεδιαστήριο, 1973 δοκιμαστική πτήση, 1974 παραγωγή. Σά να είχαμε Σπιτφάϊρ το 1980!)
  • Εθνική συνείδηση έχουν ελάχιστοι. (Στην πράξη, είναι πολύ λιγώτεροι, απ’ όσο αφήνεται να εννοηθεί απ’ τα λόγια καί τα πληκτρολόγια.)
  • Οι νέοι μας βρίσκονται έξω, κι οι ένοπλοι εχθρικοί βάρβαροι πρό των πυλών. Κι οι άοπλοι εχθρικοί βάρβαροι ήδη ΕΝΤΟΣ των πυλών, τακιμιάσαντες παρευθύς με τους προδότες.
  • Οι «σύμμαχοι» μας σκάβουν συνεχώς τον λάκκο – όπως έπρατταν ανέκαθεν.
  • Τα κρυμμένα διαβολικά ιερατεία οδηγούν ολοταχώς την ανθρωπότητα στη ζωοποίησή της – καί στον χασάπη. (Βλέπε υπόθεση κοροϊδοϊού.)
  • Κι άλλα πολλά.
Καί υπάρχουν άτομα, πατριώτες υποτίθεται, που θεωρούν ότι ΠΡΩΤΟΣ στόχος των πατριωτών ΤΩΡΑ, υπ’ αυτές τις συνθήκες, είναι να μπούν στη Βουλή;
Να κάνουν τί, ακριβώς, εκεί μέσα; (Πέρα απ’ το να τσεπώνουν μερικά χιλιάρικα ευρά κάθε μήνα – κι όσο κρατήσει κι αυτό. Κι αν τους αφήσει η ιδιωτική εταιρεία Σίνγκιουλαρ να μπουν στον οίκο …συνταγματικής ανοχής! lol!!!)
Μήπως θα διώξουν τους λάθρο καί το ΔΝΤ; θα διορθώσουν την οικονομία; θα αγοράσουν / φτιάξουν ( ; ) στρατιωτικούς εξοπλισμούς μέσα σε μιά νύχτα; θα διώξουν τις βάσεις των ηπαπαραίων; θα βάλουν φυλακή τους αλητο-τραπεζίτες, εθνικοποιώντας ΟΛΕΣ τις εδώ τράπεζες; θα βάλουν άγριο χέρι στο Δικαιϊκό σύστημα, να το ισιάξουν; τί απ’ όλ’ αυτά;
Καί πόσο χρόνο νομίζουν πως έχουν στη διάθεσή τους;

Είναι ν’ απορεί κανείς, με την τόση αλαφράδα· με την τόση ανοησία.
Δηλαδή, το παίζουν πατριώτες, απλά επειδή είδαν φώς καί μπήκαν; Εντάξει, αν θες, ο πατριωτισμός είναι της μόδας· αλλά, πάλι, το πρώτο καθήκον (ειδικά) του Έλληνα πατριώτη είναι η αυτο-αφύπνιση! Ν’ αφήσει τα ονείρατα, καί να δεί την ζοφερή πραγματικότητα κατάματα.
Όταν, λοιπόν, πας άοπλος στο μέρος του ενόπλου εχθρού (στημένα εκλογικά αποτελέσματα, ΜΜΕ ψευδών κι εμετικής προπαγάνδας, κρατικός μηχανισμός τίγκα σε κομματόσκυλα / ξεπουλημένους / παρακρατικούς, κτλ κτλ κτλ) να τον αντιμετωπίσεις, επειδή ξύπνησες σήμερα το πρωῒ κεφάτος, πόσο έξυπνος θαρρείς πως είσαι;… Καί πόσο θα βοηθήσεις όσους όντως πατριώτες σε ψήφισαν;
…Άσ’ το, δεν το συνεχίζω.

Εάν ήταν η Ελλάδα να στηρίξει τις ελπίδες της σε πατριωτικά κόμματα καί να παλαίψει μ’ αυτά, αυτό θα έπρεπε ήδη να έχει λάβει χώραν εδώ καί δεκαετίες. (Η τελευταία ευκαιρία ήταν κάπου δέκα χρόνια πρίν, όταν συγκυβέρνησαν μπλού καί πράσινα ανθρωπίδια αντάμα – καί ξεφτιλίστηκε κάθε πρόσχημα του μεταπολιτευτικού παλαιοκομματισμού.)
Αν θέλεις, ακόμη περισσότερο… έπρεπε να υπάρχει από δεκαετιών ένας ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ πατριωτικός πυρήνας (έστω, του 25% – καί ποτέ παρακάτω), ΔΙΠΛΟΣ: ήτοι, καί με κομματική έκφραση, αλλά καί με απόκρυφο «ιερατείο». (Γιατί, μήπως ετούτοι εδώ δεν έχουν απόκρυφο «ιερατείο»; …κι όχι ένα μονάχα!    Τί νομίζεις, ότι αυτενεργούν; ) Αντ’ αυτού, επί δεκαετίες όλοι κοίταζαν να γλείψουν τα κομματόσκυλα, μπας καί πάρουν επιδοτήσεις – κι η χώρα στον αυτόματο πιλότο καί στο έλεος. (Ας φάνε τα σκατά, τώρα! …Αλλά, τί λέω; τώρα τρώνε τα μεζεδάκια γιά την όρεξη. Το κυρίως «γεύμα» τους έρχεται οσονούπω.)
Φυσικά, στα πλαίσια αυτά, οι αποφάσεις μερικών-μερικών «στο ποδάρι» να φτιάξουν πατριωτικά κόμματα της τελευταίας στιγμής (με αρχηγούς τους ίδιους, καί μοναδικό οπαδό αυτόν που βλέπουν στον καθρέφτη) καί να μπούν στη Βουλή… καί βλέπουμε… από σοβαρότητα είναι επιπέδου Θεάτρου Σκιών.
Προσωπικώς, δεν εμποδίζω κανέναν να κάνει ό,τι (νόμιμο) του κατεβάσει η γκλάβα του· αλλά, σε παρόμοιες προσπάθειες, είμαι καί θα παραμείνω στην απέξω· θεατής απαθέστατος.

β. Ο ευώνυμος όφις (ο αρχαίος) – η βρώμα καί η δυσωδία
Το κοινοβουλευτικό παίγνιον είναι γνωστό εξαπανέκαθεν πως έχει αρκετά προαπαιτούμενα… τα οποία, όμως, είναι όλα «πιασμένα».
  • Πρώτον, απαιτεί γενναία χρηματοδότηση. (Τό ‘γραψε κι ο Ιωάννης Μεταξάς, λεβέντες μου.)
  • Μετά, απαιτεί έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, ει δυνατόν ασφυκτικόν.
  • Μετά, απαιτεί «συμμαχίες»· με τα ΜΜΕ, με τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, με πρόσωπα καί καταστάσεις. Καί πώς τον κρατάς τον «σύμμαχο» στα συμφωνημένα; με το καρώτο καί το μαστίγιο: με χρήματα καί εκβιασμό.
  • Μετά, απαιτεί κρυφό συμβούλιο, γιά χάραξη «γραμμής». (Κρυφό, γιά να μην δέχεται ενοχλήσεις.)
  • Μετά, απαιτεί δημόσιους ρήτορες επιπέδου. (Κι όχι τον κάθε μαλάκα, που απλά είναι πιστός στο κόμμα. Βέβαια, στο Ελλάντα είναι όλοι επιπέδου καρπαζιάς, γι’ αυτό καί δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις στο σημείο αυτό. Το ίδιο κι οι ψηφοφόροι, που κάθονται καί τους ακούνε.)
Στα σίγουρα υπάρχουν κι άλλα προαπαιτούμενα, αλλ’ αυτά εδώ είναι τα πολύ χοντρά. (Όπως πχ προαπαιτούμενο είναι καί το πώς κρατάς τους ψηφοφόρους σου. Τα κατεστημένα κόμματα ξέσκισαν το δημόσιο χρήμα, γιά τον σκοπό αυτόν· εσύ, ο πατριώτης, τί θα κάνεις; τα ίδια; ή θ’ αντιτάξεις κουβέντες περί «ήθους»; καί πόσους θα πείσεις με την ηθικολογία; )
Λοιπόν, τί απ’ όλ’ αυτά διαθέτουν οι πατριώτες ( ; ) με τις εμπνεύσεις της τελευταίας στιγμής, έναντι των αντιπάλων τους;

Επειδή, τώρα, η ανθρώπινη φύση είναι πτωτική, ακόμη κι αν μπεί τελικά ένα (ευκαιριακό) πατριωτικό ( ; ) σχήμα στη Βουλή, πρέπει ν’ αρχίσουμε να ψαχνόμαστε· ας πούμε με τί(νων) λεφτά το κατάφερε. Απ’ την άλλη, είτε πρόκειται γιά ειλικρινείς πατριώτες, είτε όχι, ο εχθρός δεν θα καθήσει με σταυρωμένα τα χέρια· θα κοιτάξει να εξαγοράσει τους νεοεισελθόντες – κι η Ιστορία βοά με τέτοια παραδείγματα. (Ειδικά η πρόσφατη· δεν πάθαμε Αλτσχάϊμερ.)
Να, ας πούμε… κάπου διάβασα την έκφραση «ο πατριάρχης του Ελληνικού εθνικισμού». Ο γυιός όμως του «πατριάρχη» αυτουνού, κι ενώι βγήκε βουλευτής με πατριωτικό ( ; ) κόμμα, μεταπήδησε στην άθεη, απάτριδα, καί φιλελέ Νουδού (μαζί με κάτι άλλα μπουμπούκια). Τώρα, βέβαια, κάτι εκφράσεις, όπως: «ξεπούλημα των ψηφοφόρων του», του είναι ψιλά γράμματα, προφανώς.
Ειλικρινά, δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιός αρχαίος ημών είπε σε άλλον αρχαίο ημών: «- Τακτοποίησε πρώτα τα του οίκου σου, πρίν έχεις γνώμη γιά τα κοινά!» Οπότε, δεν γνωρίζω (ούτε ψάχνω) τί πατριαρχάτα καί τί δεσποτάτα μοιράσανε αυτοί οι «πατριώτες» μεταξύ τους, αλλά εγώ σε τέτοιον πατριωτισμό παύλα εθνικισμό δεν θέλω να είμαι ούτε καντηλανάφτης. Μακριά κι αλάργα!

Κι ακόμη κάτι, καί κλείνω την ενότητα – διότι η βρώμα τούτου του όφεως μ’ ενοχλεί: δε μου λέτε, είναι δυνατόν να φτιαχτεί κάτι καινούργιο με φθαρμένα υλικά; Πόσο πενηνταράκια πρέπει να το κάνω, ότι όποιος πέρασε από κόμματα μετά το 1974 είναι πλέον καμμένο χαρτί;

Επίλογος
Απολαύστε τα μπάνια σας (όσοι-ες κάνετε), κάντε οφθαλμόλουτρο μέχρι να φθινοπωριάσει… (Κι όχι μόνο θεωρία, αλλά καί πρακτική: κάντε άγριο σέχ, χωρίς συναίσθημα! Να μην έχετε κι υποχρέωση! Καρα-lol!!!!!)
…Αλλά μην ξεχνάτε τα βασικά!
«- Σκάσε, ρέ Εργοδότη, είπες ότι δεν θα μας ξαναπρήξεις με δαύτα!»
…Δεν είπα τίποτε!   
Όσοι-ες αγαπάτε στ’ αλήθεια την Ελλάδα, δώστε τα χέρια καί κρατηθήτε γερά. Διότι ο Τυφών ήδη ξαναφάνηκε στον ορίζοντα!

Υγ: Θα ήταν, ίσως, πολύ εγωϊστικό εκ μέρους μου, να θεωρήσω πως υπάρχουν αφελείς πατριώτες ψηφοφόροι, που θα ξεγελαστούν ακόμη μία φορά· διότι ακριβώς γι’ αυτούς πληκτροκοπάνησα άπαξ έτι. (Προϋποθέτοντας, δηλαδή, πως η αφεντιά μου είμ’ ο έξυπνος, που θα τους ανοίξω τα μάτια.) Αλλά, πάλι, με τόση μαύρη μαγεία που έπεσε απάνω μας… δεν υπάρχουν, λέτε; Καί πόσοι μπορούν ακόμη να σκέφτονται ψύχραιμα;
Θέλω να τα προστατέψω, τέτοια άτομα. Δεν αγαπάω το έθνος μας μονάχα θεωρητικά.