Γράφει ο Doth Multid
Ψιλά γράμματα
Mονισμός. Ή με απλά λόγια η δοξασία «ότι όλα είναι ένα», «είμαστε όλοι ένα» κλπ. Άλλες, πιο καμουφλαρισμένες μορφές του μονισμού είναι η πεποίθηση ότι υπάρχουν πολλαπλά σύμπαντα το καθένα να υπάρχει σε κάθε δυνατή κατάσταση. Οι γνωστότερες είναι αυτές που εκφράζονται από τις ανατολικές θρησκίες, όπου η σύνηθης έκφρασή/περίγραφή του, είανι ότι όλοι μας και κάθε πράγμα είναι απλά εκφράσεις του Ενός, του Βράχμα κλπ και απλά ζούμε μια μεμονωμένη εμπειρία, πριν επιστ...ρέψουμε και χαθούμε ολοκληρωτικά στον ωκεανό της Μίας αυτής ύπαρξης.
Mονισμός. Ή με απλά λόγια η δοξασία «ότι όλα είναι ένα», «είμαστε όλοι ένα» κλπ. Άλλες, πιο καμουφλαρισμένες μορφές του μονισμού είναι η πεποίθηση ότι υπάρχουν πολλαπλά σύμπαντα το καθένα να υπάρχει σε κάθε δυνατή κατάσταση. Οι γνωστότερες είναι αυτές που εκφράζονται από τις ανατολικές θρησκίες, όπου η σύνηθης έκφρασή/περίγραφή του, είανι ότι όλοι μας και κάθε πράγμα είναι απλά εκφράσεις του Ενός, του Βράχμα κλπ και απλά ζούμε μια μεμονωμένη εμπειρία, πριν επιστ...ρέψουμε και χαθούμε ολοκληρωτικά στον ωκεανό της Μίας αυτής ύπαρξης.
Είναι δελεαστική θεώρηση η οποία αποτελεί πειρασμό, διότι παράγει ευκολοχώνευτα ρητά και ιδέες. Ουσιαστικά, και στην πραγματικότητα ο μονισμός αρνείται την πραγματική ύπαρξη διαφορών μεταξύ οποιοδήποτε πράγματος ή ιδέας και την ύπαρξη οποιασδήποτε ουσιαστικής διάκρισης μεταξύ πραγμάτων και ιδεών διότι στην πραγματικότητα όλα είναι το Ένα και το Αυτό. Και άρα, χωρίς την ουσιατική διάκριση, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά και με νόημα και ουσία, συλλογισμός, λογική, σκέψη, άτομο, κοινωνίες, ιδέες, επιστήμη, ύλη, αλλαγή, προορισμός κλπ κλπ
Σε τελική ανάλυση, είναι προφανές, ότι όλ αυτά είναι εντελώς άχρηστα και παράλογα. Κι όχι απλά παράλογα, αλλά κάτι πολύ πιο ισχυρό και καθολικό: Είναι αντί της ιδέας της λογικής ως υπαρκτού πράγματος διότι ο μονισμός οδηγεί στο τελικό συμπέρασμα ότι κανένας συλλογισμός τελικά δεν υπάρχει ουσιαστικά κι ούτε έχει καμιά σημασία ή νόημα. Τιποτε δεν είναι ικανό να αλλάξει την ουσία των πραγμάτων ή την κατάστασή τους, αφού είναι ήδη το Ένα και μάλιστα αυτό ισχύει πάντα στην αιωνιότητα. Δηλαδή καταλήγει στην δοξασία (παραδόξως, διότι κι αυτή η ίδια η δοξασία απαιτεί κάποιας μορφής συλλογισμού και άρα διάκρισης) ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει καν λογική. Ασχέτως λοιπόν από ποιά κοσμοθεωρία εφράζεται, το απώτατο λογικό συμπέρασμα του μονισμού σε όλες τις μορφές του, είναι η απόλυτη και τέλεια ανακολουθία, η απόλυτη και τέλεια απουσία συνοχής σε οποιοδήποτε πράγμα ή ιδέα.
Έν τέλη, ασχέτως απ όπου εκφράζεται, ο μονισμός ισούται με τον απόλυτο μηδενισμό και καταγεί ουσιαστικά και τελεσίδικα κάθε νόημα, στόχο, πρόοδο, λογική, κατόρθωμα, αξία, πιθανότητα βελτίωσης/αλλαγής οποιουδήποτε πράγματος κλπ
Σήμερα, ο μονισμός στις διάφορες μορφές του διαπρέπει και διαπερνά σχεδόν όλο το φάσμα των ιδεολογικών, θρησκευτικών, υλιστικών, και άλλων κλάδων σκέψης. Γι αυτό και ουσιαστικά ταυτίζονται, ασχέτως αν το περίβλημά τους παρουσιάζει φαινομενικές διαφορές... Η μόνη οδός για οποιονδήποτε θέλει να βελτιώσει το οτιδήποτε σε οποιοδήποτε επίπεδο ή τομέα και την ίδια στιγμή να είναι συνεκτικός και χωρίς ασυνέχειες και παραλογισμούς, είναι να αποδράσει από την μηδενιστική κοσμοθεώρηση του μονισμού απ όπου κι αν προέρχεται.
Σε τελική ανάλυση, είναι προφανές, ότι όλ αυτά είναι εντελώς άχρηστα και παράλογα. Κι όχι απλά παράλογα, αλλά κάτι πολύ πιο ισχυρό και καθολικό: Είναι αντί της ιδέας της λογικής ως υπαρκτού πράγματος διότι ο μονισμός οδηγεί στο τελικό συμπέρασμα ότι κανένας συλλογισμός τελικά δεν υπάρχει ουσιαστικά κι ούτε έχει καμιά σημασία ή νόημα. Τιποτε δεν είναι ικανό να αλλάξει την ουσία των πραγμάτων ή την κατάστασή τους, αφού είναι ήδη το Ένα και μάλιστα αυτό ισχύει πάντα στην αιωνιότητα. Δηλαδή καταλήγει στην δοξασία (παραδόξως, διότι κι αυτή η ίδια η δοξασία απαιτεί κάποιας μορφής συλλογισμού και άρα διάκρισης) ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει καν λογική. Ασχέτως λοιπόν από ποιά κοσμοθεωρία εφράζεται, το απώτατο λογικό συμπέρασμα του μονισμού σε όλες τις μορφές του, είναι η απόλυτη και τέλεια ανακολουθία, η απόλυτη και τέλεια απουσία συνοχής σε οποιοδήποτε πράγμα ή ιδέα.
Έν τέλη, ασχέτως απ όπου εκφράζεται, ο μονισμός ισούται με τον απόλυτο μηδενισμό και καταγεί ουσιαστικά και τελεσίδικα κάθε νόημα, στόχο, πρόοδο, λογική, κατόρθωμα, αξία, πιθανότητα βελτίωσης/αλλαγής οποιουδήποτε πράγματος κλπ
Σήμερα, ο μονισμός στις διάφορες μορφές του διαπρέπει και διαπερνά σχεδόν όλο το φάσμα των ιδεολογικών, θρησκευτικών, υλιστικών, και άλλων κλάδων σκέψης. Γι αυτό και ουσιαστικά ταυτίζονται, ασχέτως αν το περίβλημά τους παρουσιάζει φαινομενικές διαφορές... Η μόνη οδός για οποιονδήποτε θέλει να βελτιώσει το οτιδήποτε σε οποιοδήποτε επίπεδο ή τομέα και την ίδια στιγμή να είναι συνεκτικός και χωρίς ασυνέχειες και παραλογισμούς, είναι να αποδράσει από την μηδενιστική κοσμοθεώρηση του μονισμού απ όπου κι αν προέρχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου