Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ...

Νίκος Σταθόπουλος

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΔΙΚΑΙΩΜΑ" αλλά υποχρέωση!..είναι το μερίδιό σου στη γενική προσπάθεια να λάβει πνεύμα, ουσία, αξία, η νεκρή ύλη του συμπαντικού μας "οίκου"..είναι υποχρέωση απέναντι στο Θεό τον Μεγάλο Χορηγό, είναι υποχρέωση απέναντι σε όλους όσοι σε αγαπούν και ζητούν για "ανταπόδοση" τη δική σου ακεραιότητα ώστε να σε νιώθουν "ετοιμοπόλεμο" δίπλα τους, είναι υποχρέωση απέναντι και στο πιο μικρό ανθάκι που χρειάζεται τη φροντίδα σου...οι αστοί μάς "δίδαξαν" ότι η ζωή είναι ...πόλεμος, και "τσιμπήσαμε", και με τούτο μάθαμε να μην αγαπάμε τη ζωή που πηγή της άμεση είναι του καθενός η ατομική ύπαρξη...η ζωή είναι υποχρέωση, αλλιώς και η αγάπη είναι κάλπικη και το όνειρο είναι χόμπι και οι πόθοι είναι βιολογικοί αυτοματισμοί..η μάχη ενάντια στο θάνατο δεν είναι κάποιο "ελιξίριο αιωνιότητας" από αυτά που σκαρώνουν στα εργαστήριά τους οι σύγχρονοι ματαιόδοξοι του πλούτου...είναι η άρνηση της φθοράς και των εκφυλισμών, η υπέρβαση των θωριών του μάταιου "βιολογικού κύκλου", είναι η προστασία της βιοφυσικής σκευής ώστε το πνεύμα να κατοικεί σε γερό οχυρό και να μπορεί να κάνει τα θαύματα που γι' αυτά προορίζεται...οι εξουσιαστές πρώτα πρώτα πλήττουν τη φυσική υποδομή, το σώμα..ξέρουν αυτοί ότι με το σώμα τσακισμένο κανείς δε μπορεί να αντέξει το φορτίο των ιδανικών του...να αγαπήσουμε τη ζωή σημαίνει να διατηρήσουμε ακέραιη τη δυνατότητα της αντοχής και των αγώνων...η ζωή ως υποχρέωση είναι το άπαν της δοτικής συνείδησης του πολιτισμένου όντος...
ΣΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΑΖΕΙ και ο κος. "Αντωνάκης Κοκοβίκος"!...όσοι βρεθείτε στην Πλάκα, περάστε από την αυλή όπου ζει, και αφήστε στην εξώπορτα ένα καπέλο έτοιμο να το πάρει και να φύγει!..μα δεν έφυγε ποτέ!..εκεί, με την "Ελενίτσα" του, να ακούνε την πλανόδια λατέρνα, και να μας κλείνουν μειδιώντας το μάτι, σαν για ένα ισόβιο ραντεβού, σαν για μην τους ξεχάσουμε μέσα στη χυδαία τύρβη της αγοράς...ένα καπέλο,λοιπόν, για τον αιώνιο "Αντωνάκη ΜΟΥ", και παραδίπλα μια φωνή "κρεμασμένη" σε ένα παλιό μεγάλο παράθυρο, να μας καλημερίζει σιγοτραγουδώντα; "σ' αγαπώ, σ' αγαπώ / και χιλιάδες φορές θα στο πω..."...γιατί αυτά τα "καπελάκια" είναι μαγικά αερόστατα προς έναν ορίζοντα γεμάτο καρδιά από κατηφέ και γιασεμί...Χρόνια Πολλά, "Αντωνάκη"!...