εν επιθυμώ με κανέναν τρόπο (οπτικόν, ή άλλον) να “σπάσω” τη ροή της συνέχειας στο λίαν σημαντικό νέο άρθρο του Παλαιού· ετούτο εδώ αποτελεί κάτι σαν σχολιαστική παρέκβαση. Αλλά απαραίτητη.
Λοιπόν…
…Παίρνουμε καλές απαντήσεις, μονάχα όταν κάνουμε καλές ερωτήσεις. Καί καλές ερωτήσεις κάνει ο οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος.
[Είναι ακριβώς σ’ αυτόν τον τομέα, που πάσχει ο Ελληνικός Λαός σήμερα. Αποδέχεται παθητικά το κάθε τί εις βάρος του, χωρίς ν’ αναρωτιέται τα πώς καί τα γιατί. Κακώς, όμως, Κάκιστα.]
Θέλω, επομένως, να μοιραστώ μαζί σας καναδυό καλές ερωτήσεις, σχετικές με την Αστρολογία, που τις έθεσα πριν αρκετά χρόνια. (Κι όχι τώρα τελευταία – καί δή, υπό το κράτος του επείγοντος.)

α. Αλήθεια, ή ψέμμα;
Δεν εξετάζω εδώ το κατά πόσον είναι αλήθεια ότι οι νοητοί σχηματισμοί των άστρων (δηλαδή, οι αστερισμοί) μπορούν να επηρεάζουν τη ζωή μας, ή το κατά πόσον κάθε άστρο στέλνει ενέργεια στη Γή – καί ποιάς μορφής είναι αυτή. Άλλο ρωτάω.
Την Αστρολογία, άπαντες (ειδικά οι μελετητές της) τη θεωρούμε δεδομένη καί ορθή. Όμως, πριν κάν προχωρήσουμε σε μελέτη του αντικειμένου / αναλύσεις / καί τα ρέστα, οφείλουμε ν’ αναρωτηθούμε τα εξής:
Μήπως είναι ένα ψέμμα;
Με την έννοια ότι δεν συμβαίνει τίποτε απολύτως, δεμπανα βρεθούν όλοι μαζί οι πλανήτες πχ σε συζυγία!

Να το εξηγήσω: λέμε πχ Δίας trine Ουρανός ίσον ξαφνική καλή τύχη. Ωραία! Όμως, μήπως στην πραγματικότητα η γωνία αυτή (όπως καί οποιαδήποτε άλλη) δεν συνεπάγεται απολύτως τίποτε…
…αλλά κάποιοι πονηροί σε βάθος αιώνων εκμεταλλεύονται την εκάστοτε αστρολογική συγκυρία καί δρούν αναλόγως; (Στο παράδειγμά μας, θα μαζεύανε -με τον έναν, ή τον άλλον τρόπο- όλα τα λεφτά από τα τυχερά παιχνίδια, τζόκερ κτλ. Θα τα μαζεύανε αυτοί καί μόνον αυτοί – καί θ’ αποδίδανε το μάζεμα στην trine Δία καί Ουρανού.)
Οπότε εμείς, το πόπολο, μένουμε εκστατικοί, καί λέμε: “- Είδες η Αστρολογία; Έχει απόλυτο δίκιο!”
Γιά σκεφθήτε λιγάκι την εικόνα!…
Θα είχαμε, δηλαδή, ένα ψέμμα διάρκειας αιώνων (ίσως καί χιλιετιών), που όμως κάποιοι πονηροί θα το τηρούσαν με ευλάβεια (σκηνοθετικώς πως), πουλώντας μας παραμύθι. Με συνέπεια, όλοι οι υπόλοιποι να πειθόμαστε πως τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς. (Κι αν -διαπιστώσεις πως- δεν είναι, άντε βρες άκρη στο τί δεν πήγε καλά. Κι άντε ζήτα ευθύνες! Από ποιόν, αλήθεια; Καί τί είδους ευθύνες; )
Βέβαια, απ’ τη μιά υπάρχει η γνωστή ρήση του Αβραάμ Λίνκολν, ότι μπορεί να ξεγελάς μερικούς γιά πάντα, ή όλους γιά λίγο, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάς όλους γιά πάντα. (Αν καί με τους “Ευρωπαίους” του αιώνα μας, αυτό το “λίγο” παρατράβηξε! Lol!!!) Όμως, απ’ την άλλη υπάρχει καί το παράδειγμα, που ανέφερε -μιλώντας γιά τη φιλοσοφία της Φυσικής- ο μέγας Ρίτσαρντ Φέϋνμαν (ή Φάϋνμαν, όπως πρόφερε ο ίδιος το επίθετό του), γιά κάτι φυλές αγρίων, οι οποίες, κάθε που συμβαίνει έκλειψη Ηλίου, αρχίζουν να βαράνε μανιωδώς τα τύμπανα.
Γιατί; Διότι (σου λέει ο άγριος) τον Ήλιο πάει να τον καταπιεί ένας κακός δράκος… αλλά ο δράκος ακούει τα τύμπανα, τρομάζει, καί τελικά αφήνει τον Ήλιον ήσυχο.
Κι εφ’ όσον αυτή η αλληλουχία αιτίου-αιτιατού (δηλαδή, με τα τύμπανα να ξαναβγαίνει ο Ήλιος) συμβαίνει πάντα καί χωρίς εξαιρέσεις, τότε η φυλή των αγρίων έχει ανακαλύψει την αλήθεια στο θέμα.

Τώρα, θα μου πείς… δεν είναι μόνον ότι κάποιοι πιθανόν να πουλάνε ένα διαρκές παραμύθι, σ’ όλη τη διάρκεια της καταγεγραμμένης Ιστορίας. Είναι καί το θέμα της αποδοχής του μύθου απ’ τους ακροατές του! (Που παραπάνω το υπονοήσαμε ακροθιγώς.) Το οποίο, πάλι, έχει δύο σκέλη: είτε είναι τόσο πειστικοί οι παραμυθάδες, είτε είναι τόσο εύπιστοι οι ακροατές. (Ή έχουν θέσει τη λογική τους σε ηθελημένη αδράνεια.)
Ή καί τα δυό μαζί.
Νά, ας πούμε, όλες αυτές οι παραμυθο-ιστορίες με τα οικονομικά της χώρας μας (αλλά καί τα παγκόσμια) : μόλις τώρα τελευταία -καί χάρη στο Διαδίκτυο- άρχισαν να ξυπνάνε μερικοί, καί να καταλαβαίνουν ότι στην πραγματικότητα δεν υφίσταται κανένα “χρέος”, δεν υφίσταται ανάγκη να υπάρχουν φόροι (αφού το χρήμα παράγεται με πληκτρολόγηση, άρα μπορεί μιά κυβέρνηση να έχει όσο γουστάρει), καί δεν υφίσταται κάν ανάγκη να μειωθούν οι αμοιβές των εργαζομένων (καί οι συντάξεις των συνταξιούχων). Κι άλλα, πολλά… πχ ότι χρειάζονται να δουλεύουν πέντε, γιά να βγεί η σύνταξη ενός (καί άρα, να έρθουν εδώ λαθρομούσλιμζ να δουλέψουν, να γεμίσουν τα ταμεία χρήμα). Μπά; Κι οι κρατήσεις του μισθού του εργαζόμενου τόσων ετών γιά τη σύνταξη, πού πήγαν;
Ή, ας πούμε, γιά τον ορυκτό πλούτο της χώρας – πετρέλαια κι έτσι. “- Δεν υπάρχουν πετρέλαια στην Ελλάδα!”, αναφωνούσαν οι πωλητικοί μέχρι πρό τινος – κι απόκοντα έκαναν σεγόντο οι “σοβαροί” κι “έγκριτοι” αρδ.
Τί να σας πω;! Προφανώς εδώ καί 46 χρόνια στη Θάσο οι γεωτρήσεις βγάζουν γιαούρτι.
Ώσπου να ξυπνήσουν, όμως, οι εγχώριοι (καί άνευ τυμπάνων) ιθαγενείς, τα πωλητικά / οικονομικά παραμύθια καί ψέμματα έπεφταν βροχή – καί συνεχίζουν να πέφτουν καταρρακτωδώς. (Εφ’ όσον συνεχίζουν να υπάρχουν ιθαγενείς σε ημιάγρια κατάσταση.)

Επανερχόμενοι στην Αστρολογία, αφ’ ενός αυτή επιδρά επάνω μας σε μεγάλο βαθμό, οπότε πράγματι δεν μπορείς να την απορρίψεις ως ψευδή (έστω, ψευδή κατα 100%). Κι αφ’ ετέρου, γιά να σταθεί ένα ψέμμα τέτοιου μεγέθους (εκτεινόμενο, μάλιστα σε βάθος αιώνων / χιλιετιών), πρέπει να είναι “συνεκτικό”. Παναπεί, ολόκληρη η διαχρονική συμπεριφορά του ψεύτη (λόγια / σιωπές / πράξεις / παραλείψεις) πρέπει να το στηρίζει, χωρίς ν’ αφήνει περιθώρια να το αμφισβητήσουν. Δηλαδή, μιλάμε γιά το τέλειο έγκλημα – καί δή συνεχώς, επί σειρά αμέτρητων χρόνων!!! Δηλαδή, ξανά: μιά συλλογική συμπεριφορά συγκεκριμένου λαού, απόλυτα σύμφωνη με τις αστρολογικές επιταγές (χωρίς, όμως, αυτές να ισχύουν στην πραγματικότητα), κάπου κάπως κάποτε θα παρουσίαζε ψεγάδι.
Αδύνατον, όμως. Άρα, όντως ισχύει η Αστρολογία. (Καί όντως μας επηρεάζει όλους μας.)

β. Γιά όλους, ή γιά λίγους;
Δεύτερο ερώτημα:
Γιατί (όλες μέν, αλλά ειδικά) οι ευνοϊκές αστρολογικές συγκυρίες ΔΕΝ ισχύουν γιά όλους; Αφού οι σχέσεις των άστρων στον ουρανό είναι οι ίδιες γιά όλους τους ανθρώπους!

Ας προσπαθήσω να εξηγήσω:
Πάρε πχ δύο τελειόφοιτους φοιτητές, πριν τις εξετάσεις του τελευταίου μαθήματος γιά το πτυχίο. Περίπου ίδιας (καλής) νοημοσύνης άτομα. Γίνεται, τώρα, στον ουρανό κάτι το ευνοϊκό (καί ειδικά γιά μαθήματα), πχ trine Ερμή / Δία. Αλλά ο ένας περνάει τις εξετάσεις, κι ο άλλος όχι. Γιατί;
Εδώ θα πεταχτούν οι περισσότεροι, καί θα πουν ότι το συγκεκριμένο αστρολογικό φαινόμενο έδρασε ευνοϊκά στο ατομικό γενέθλιο ωροσκόπιο του ενός, αλλά όχι στο αντίστοιχο του άλλου.
Άμ, δέ!!!
Διότι, ακόμη κι αν ο ένας απ’ τους πλανήτες της trine κάνει αντίθεση με πλανήτη στο γενέθλιο ωροσκόπιο του κομμένου φοιτητή, ο άλλος κάνει sextile. Κι αν κάνει τετράγωνο, ο άλλος κάνει γωνία 150 μοιρών. Όμως, καί οι δυό αυτές γωνίες, των 60 καί των 150 μοιρών, θεωρούνται ευνοϊκές. Άρα;…
Η δική μου απάντηση: υποψιάζομαι ότι κάτι λείπει απ’ το πάζλ… που δεν το αναφέρει η Αστρολογία.
Ας το θέσω αλλοιώς, γιά να γίνω πιό κατανοητός: πάρε δυό ανθρώπους μπροστά σ’ ένα χρηματοκιβώτιο, με θησαυρό μέσα. Ποιός θα το ανοίξει;
Μά, φυσικά, αυτός που έχει το κλειδί!
Οπότε, θα λέγαμε, ότι δεν αρκεί ένας ευνοϊκός αστρολογικός συσχετισμός, γιά να σου δώσει ενέργεια να πετύχεις αυτό που θές. Λείπει κάτι ακόμη… κάτι σαν κλειδί, που σε βοηθάει να ξεκλειδώσεις το αστρολογικό “χρηματοκιβώτιο”, καί να πάρεις τον θησαυρό που βρίσκεται μέσα.
Οπότε, απ’ τους φοιτητές του παραδείγματός μας, ο ένας τό ‘χει αυτό το «κάτι», κι ο άλλος δεν τό ‘χει.

Δεν θέλω να σας πάρω στο λαιμό μου (να ψάχνετε “κλειδιά” καί διαρρηκτικά εργαλεία – αν αυτά δεν υπάρχουν), αλλά μ’ έχουν βάλει σε σκέψεις κάτι κοινωνικά φαινόμενα παγκοσμίως… όπου κάτι λαοί (ή ομάδες ανθρώπων) συνεχώς προοδεύουν καί πετυχαίνουν, ενώι εμείς εδώ συνεχώς τρώμε φάπες.
Αυτό είναι στατιστικώς αδύνατον! Είναι -κατ’ αναλογίαν κάπως- σα να μου λες ότι το τζόκερ το πετυχαίνει κάθε φορά το ίδιο άτομο. Καί δεν εξηγείται μονάχα με την ανοησία του δικού μας λαού, ή τον υπόγειο βρωμερό πόλεμο που μας κάνουν οι ξένοι – ή τον συνδυασμό αυτών των δύο παραγόντων.
Εξηγείται μονάχα με “κάτι” που λείπει απ’ την όλη (αστρολογική) εικόνα, γιά το οποίο η αστρολογική θεωρία δεν μιλάει: το “κλειδί”!

Δεν έχω ιδέα τί μπορεί να είναι αυτό. Πιθανόν αυτό που λέμε “ελεύθερη βούληση”. Ίσως, πάλι, να είναι η εκμετάλλευση της αιθερικής ενέργειας του τόπου μας, η οποία σήμερα απλώς δεν υφίσταται. Ίσως συνδυασμός παραγόντων. Ίσως… πράγματι δεν ξέρω.
Ωστόσο, ο καθένας μπορεί να βάλει σ’ ενέργεια τη σκεπτική του ικανότητα, να βρεί απάντηση.

Τα παραπάνω δεν τα παρέθεσα απλώς γιά να γίνεται κουβέντα. Ήθελα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μαζί σας, εν όψει της συζυγίας Κρόνου-Πλούτωνα, μήπως καί μπορέσουμε να την εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας.
Έστω, να εισπράξουμε κι εμείς ως λαός μερικά θετικά. Τα δικαιούμαστε!