Τα οκτώ κωθώνια του Γκρούεφσκι... Ο ρόλος Καμμένου... Και ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα
Τώρα όλοι έχουν ανάγκη από έναν πολιτικό – επικοινωνιακό αντιπερισπασμό, που θα πετάξει τη μπάλα έξω από το γήπεδο και θα διευκολύνει τον μαζικό αποπροσανατολισμό της Ελληνικής κοινωνίας…
μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"
Όχι βεβαίως για τα δευτερεύοντα ζητήματα τα οποία λειτουργούν πάντα ως προσδιοριστικό μιας επίπλαστης πολιτικής διαφορετικότητας, αλλά για όλα εκείνα που συνδέονται με το στρατηγικό μεταμορφισμό που συντελείται στη χώρα, και ο οποίος αφορά στη γεωπολιτική φυσιογνωμία της, στο ρόλο που θα κληθεί να διαδραματίσει, αλλά και στη θέση της στο υπό διαμόρφωση γεωπολιτικό δίπολο Βαλκάνια – Μέση Ανατολή.
Και αυτή η επιλογή, δεν είναι μια τυχαία και συμπτωματική επιλογή. Είναι προϊόν μιας συνειδητής απόφασης ΟΛΩΝ, μέσα από την οποία θα επιχειρήσουν να ελαχιστοποιήσουν την πολιτική ζημιά που θα υποστούν, αλλά ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ να ανακόψουν έστω και την ύστατη στιγμή το βρώμικο σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη σε βάρος της χώρας.
Με την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου των ανατροπών που εγκαινιάστηκε το Μάιο του 2010, τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας είναι επαρκή προκειμένου να αποκωδικοποιήσουμε όλα όσα συντελέστηκαν στο επίπεδο των πολιτικών διεργασιών, και τα οποία συνέβαλαν στην...
αποτύπωση του σημερινού πολιτικού χάρτη, και εν πολλοίς καθόρισαν ΚΑΙ την πολιτική συμπεριφορά των πρωταγωνιστών.
Ο μνημονιακός στραγγαλισμός, απότοκο και της βίαιης στρατηγικής ανασύνταξης…
Ο στραγγαλισμός της χώρας με εργαλείο τα μνημόνια, δεν προέκυψε ως ανάγκη καμιάς απολύτως σωτηρίας, και ας υπήρξε η επίκληση της "σωτηριολογικής ρητορικής", η μεγαλύτερη πολιτική απάτη στη μεταπολεμική Ελλάδα, στην οποία κατέφυγαν πρόθυμα οι πολιτικοί της πρωταγωνιστές.
Ο στραγγαλισμός της χώρας υπήρξε στρατηγική επιλογή. Επιλογή όλων των ισχυρών συμμάχων της, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, αφού ο καθένας για τους δικούς του λόγους την είχε ανάγκη.
Ιστορικά, με το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, ο Δυτικός κόσμος έμπαινε στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής, και έμπαινε με τρόπο εκρηκτικό και αυτό ήταν μοιραίο να αναδείξει την ανάγκη βίαιας στρατηγικής ανασύνταξης πρωτίστως των προσανατολισμών του.
Η κατάρρευση της ‘’φούσκας’’ των ακινήτων στις ΗΠΑ, πέρασε στον πυλώνα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και σύντομα επαναβεβαιώθηκε πως η δημόσια επένδυση είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή της αποτελεσματικής διεξόδου.
Ωστόσο, τα 2,8 τρις δολάρια συνολικής έκθεσης σε ‘’τοξικά ομόλογα’’ τα οποία βεβαίως δεν ήσαν ‘’δώρο Θεού’’, συνιστούν ένα πρόβλημα απέναντι στο οποίο κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια.
Οι διαρροές των Wikileaks, είναι ένα ακόμη καινούριο στοιχείο που βγάζει στα μανταλάκια πυλώνες αντιλήψεων που κυριαρχούσαν μέχρι το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας.
Από την άλλη μεριά, ο ‘’Ευρωσκεπτικισμός’’ κλιμακώνεται, και οι λογικές της Λισαβόνας αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να περάσουν στην αντεπίθεση, πότε αναγκάζοντας του Ιρλανδούς να μετατρέψουν σε ‘’ΝΑΙ’’ το κραυγαλέο τους ‘’ΟΧΙ’’… Και πότε πιέζοντας τον Τσέχο πρόεδρο Βάτσλαβ Κλάους, να τροποποιήσει τις αντιρρήσεις του και να πει το μεγάλο ‘’ΝΑΙ’’.
Στην Ελλάδα η πρώτη απόπειρα του ‘’ΜΑΥΡΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ’’ φρόντισε να προϊδεάσει όλους τους ψυλλιασμένους για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει… Και για τους πλέον δύσπιστους, ήρθε η δολοφονία Γκιόλια να διαλύσει κάθε αμφιβολία περί αυτού.
Η Ισραηλινή επιχείρηση ‘’ΣΥΜΠΑΓΕΣ ΜΟΛΥΒΙ’’ επιβεβαίωνε με τον πιο τραγικό τρόπο και με 1500 νεκρούς Παλαιστίνιους, πως η ΕΝΕΡΓΕΙΑ έμπαινε πλέον ως κορυφαίο θέμα στην Ημερήσια Διάταξη, και εν πολλοίς προϊδέαζε και αυτή για τον τρόπο με τον οποίο θα απλωνόταν στις μέρες μας ο ενεργειακός τραχανάς.
- Η θέση της χώρας…
- Η παραδοσιακή δουλοπρέπεια του πολιτικού της προσωπικού…
- Η σχετικά εύκολη διαχείριση, λόγω του μικρού της όγκου, των πιθανών προβλημάτων που θα ενέκυπταν, αναφορικά με τη διαχείριση των άγνωστων πεδίων μιας ιδιότυπα συνεργατικής σύγκρουσης στρατηγικών που μόλις ξεκινούσε...
Σειρά έχει ο πολιτικός εκφυλισμός…
Από τη στιγμή που ο μνημονιακός στραγγαλισμός δρομολογήθηκε, ο πολιτικός εκφυλισμός υπήρξε μια επίσης υψηλή στρατηγική προτεραιότητα που τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή.
Η παρουσία του ΓΑΠ στο τιμόνι της χώρας, διευκόλυνε την ενσωμάτωση των νεολογισμών της ‘’πολιτικής ορθότητας’’ στην ‘’σύγχρονη’’ Ελληνική πολιτική κουλτούρα. Πρώτη πράξη στο ολέθριο έργο του, ο νόμος για την Ιθαγένεια στους μετανάστες.
Αυτή η ‘’επιδρομή’’ της νέας αντίληψης, η οποία αποκαθήλωνε την εθνική ταυτότητα από τις όποιες στρατηγικές προτεραιότητες που υποβαθμίζονταν σε ‘’διαχειριστικές’’, ενσωματώθηκε γρήγορα στην Εξωτερική πολιτική, αφήνοντας παρακαταθήκη στους μεταγενέστερους, καινούριες πληγές... Πολύ δύσκολα διαχειρίσιμες.
Η εποχή ΓΑΠ, ουσιαστικά απασφάλισε τις διαδικασίες του γενικευμένου πολιτικού εκφυλισμού, οι οποίες εκδηλώθηκαν σε τρία επίπεδα:
- Στην οικονομική μονομέρεια η οποία διαπέρασε το σύνολο των πολιτικών προσεγγίσεων στη συγκεκριμένη ιστορική εποχή…
- Στην κουλτούρα αποπολιτικοποίησης της λύσης, η οποία διασφάλισε πρόσφορο έδαφος στον τεχνοκρατισμό και φυσικά οδήγησε στα πειραματικά αλλά και χρηστικά εκτρώματα των Παπαδήμιων αλλά ακόμη και των Πικραμένων. Και…
- Στην προπαρασκευαστική διαδικασία ‘’κατασκευής’’ εναλλακτικών υποστηλωμάτων του συστήματος, με καταλύτη τις οργισμένες αλλά πολιτικά ατελέσφορες λαϊκές αντιδράσεις εκείνης της εποχής.
Υποπροϊόντα αυτής της απολύτως ελεγχόμενης διεργασίας, υπήρξαν οι Τσακαλώτοι, οι Βαρουφάκηδες, οι Καμμένοι, ο Χρυσαυγιτισμός, τα κάθε λογής πατριδοκάπηλα αναχώματα, και φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική του εκδοχή.
Εργαλείο για όλη τη βρώμικη δουλειά…
Αυτό ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ… Γι αυτό το λόγο αναδείχτηκε… Ως τέτοιο αποκλειστικά και μόνο λειτούργησε… Και όλα αυτά στο πλαίσιο μιας δισυπόστατης ‘’αποστολής’’…
- Τον εκφυλισμό των πολιτικών αξιών. Και…
- Την ιδεοληπτικά μειοδοτική διαχείριση των εθνικών προτεραιοτήτων.
Αυτή η εξέλιξη προφανώς ΔΕΝ ΗΤΑΝ μη αναμενόμενη. Ήδη από τις 17 Μαΐου του 2012, με σχετικό μας άρθρο είχαμε αποκαλύψει το βρώμικο σκηνικό και την συντονισμένη πολιτική συγχορδία που προετοίμαζε ΑΥΤΟΝ τον ΣΥΡΙΖΑ του οποίου το απεχθές πρόσωπο βιώνει σήμερα η χώρα. Λέγαμε τότε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων: ‘’Δεν τον πιέζουν να πει αυτά που δήθεν κρύβει… Τον σέρνουν μέσα από μια καλοστημένη επικοινωνιακή συγχορδία, να υιοθετήσει απερίφραστα – εγκαταλείποντας την επικοινωνιακή διγλωσσία και τα μισόλογα - αυτά που του υπαγορεύουν να πει… Μην παρασύρεστε… Βρωμάει και ζέχνει από μακριά αυτό το ανέντιμο πολιτικό παιχνίδι.’’ (Το σχετικό μας άρθρο θα το βρείτε ΕΔΩ).
Όπως μπορεί λοιπόν να αντιληφθεί ο αναγνώστης, το έκτρωμα των Πρεσπών, ΔΕΝ ήταν έξω από την εθνομηδενιστική κουλτούρα μειοδοσίας η οποία διαπερνά τον ΣΥΡΙΖΑ… ΔΕΝ ήταν μια αυτοτελής κατάπτυστη πράξη έξω από τη συνολική πολιτική διαχείριση που συντελέστηκε σε όλη την γκάμα των εθνικών μας θεμάτων… ΔΕΝ ήταν κάτι που μπορεί να αξιολογηθεί ανεξάρτητα από τη συνολική πολιτική μειοδοσίας που διαπέρασε, αυτό που εθιμοτυπικά μόνο απέμεινε να αποκαλούμε Εξωτερική πολιτική.
- Το έκτρωμα των Πρεσπών, επισφράγισε την πορεία θριάμβου που έκανε ο Αμερικανός πρέσβης κ. Πάιατ σε ολόκληρη την Μακεδονία και τη Θράκη, μέσα από την οποία πορεία θριάμβου απέσπασε ύψιστο δικαίωμα κυριότητας σε ολόκληρη την περιοχή…
- Το έκτρωμα των Πρεσπών, επισφράγισε μια πορεία δουλοπρέπειας η οποία μετέτρεψε ολόκληρη τη χώρα σε στρατηγικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ, έκφραση του οποίου είναι οι βάσεις της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, του Στεφανοβικείου, της Λάρισας, του Άκτιου, του Άραξου αλλά και της Καρπάθου κοκ…
- Το έκτρωμα των Πρεσπών, επισφράγισε μια διαδρομή πολυμερών συνευρέσεων στη Βαλκανική με τον πρωθυπουργό της χώρας σε ρόλο ατζέντη, οι οποίες δεν υλοποιούν μονάχα ένα πολύ συγκεκριμένο στρατηγικό σχεδιασμό στην περιοχή, αλλά ταυτόχρονα με αυτό ενεργοποιούν παράγοντες γενικευμένης αποσταθεροποίησης.
Ο ρόλος Καμμένου…
Δεν μπορεί πλέον να συγκαλύπτεται μέσα από την ανέξοδη και πομπώδη ρητορική του απόλυτου τίποτε. Ο Καμμένος υπήρξε ένα πολύτιμο άλλοθι εκτόνωσης και αυταπάτης, που αποκοίμισε όσους τον πίστεψαν, αλλά η συμβολή του στην πρόστυχη δουλειά υπήρξε καταλυτική.
Ο Καμμένος ήξερε που ακριβώς οδηγούνται τα πράγματα, και με τίμημα την υπουργοποίησή του, εξασφάλισε τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζονταν οι πάντες, προκειμένου να ολοκληρωθεί η βρώμικη δουλειά. Το μεγαλόστομο παραμύθι και οι αλλεπάλληλες εξευτελιστικές κυβισθήσεις του, υπήρξαν μέρος αυτού του βρώμικου παιχνιδιού.
Ο Καμμένος γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως αυτή τη στιγμή δεν μπορεί τίποτε απολύτως να αλλάξει… ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να αλλάξει… Γι αυτό και επέμεινε στο παραμύθι του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ήξερε πάρα πολύ καλά, πως η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ και ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ, θα γραφτεί με τον ερχομό του εκτρώματος για επικύρωση στο Ελληνικό κοινοβούλιο.
Οι πρόθυμοι φρόντισαν να εκδηλωθούν σε προγενέστερο χρόνο, για να μη χρεωθούν τη ρετσινιά των ‘’με το αζημίωτο’ αποστατών που χρεώθηκαν (δικαίως) τα οκτώ κωθώνια του Γκρούεφσκι… Οι όποιοι άλλοι πρόθυμοι ανακύψουν θα επιχειρηθεί να δικαιολογήσουν την ‘’πνευματική τους ανάνηψη’’ μέσα στο κλίμα της τρέχουσας εποχής.
Ο κ. Κοτζιάς ωστόσο, μπορεί να μην είναι δόκιμο να ισχυριστεί κάποιος πως φρόντισε να ρουφιανέψει, αλλά είναι σίγουρο ότι υπήρξε πέραν του δέοντος αποκαλυπτικός όταν μίλησε για προεξασφαλισμένη πλειοψηφία σε χρόνο ανύποπτο.
Κρίσιμα ερωτήματα…
Και ταυτόχρονα αμείλικτα για τους πάντες, οι οποίοι οφείλουν απαντήσεις ευθύτατες απέναντι στην Ελληνική κοινωνία…
Για το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση, αποδεικνύεται η μακροβιότερη στην μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου, ευθύνεται μόνο η καρεκλολαγνεία των στελεχών της ή μήπως ευθύνεται πρωτίστως η ποιότητα της αντιπολίτευσης που έχει ασκηθεί ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ όλη την προηγούμενη περίοδο…;;;
Το ότι το έκτρωμα των Πρεσπών, υπήρξε μέρος μιας ενιαίας διαδικασίας που υποθηκεύει πολλαπλά το μέλλον του τόπου μας εγείροντας ταυτόχρονα και νέους κινδύνους, είναι κάτι που το γνωρίζουν ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ – φυσικά και η ΝΔ – ΝΑΙ ή ΟΧΙ… Και τι έκαναν για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη πριν τα πράγματα φτάσουν σε σημείο οριακό…;;;
Το αποτέλεσμα που παράγει το έκτρωμα των Πρεσπών, είναι ή δεν είναι εμφανές πως ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και δρομολογεί εξελίξεις πολύ δυσάρεστες ΚΑΙ για τη χώρα ΚΑΙ για τη Βαλκανική… Και αφού αυτό είναι σαφές τότε ερωτώνται οι πάντες – φυσικά και η ΝΔ – Τι ακριβώς προέχει για σας;;; Το διπλωματικό σαβουάρ βιβρ που οφείλει να έχει συνέχεια απέναντι στις διεθνείς συμφωνίες…
Έστω και αν αυτές φέρουν την υπογραφή Κόμματος της κυβέρνησης και όχι της κυβέρνησης εν συνόλω;;;… Έστω και αν αυτές συνιστούν πράξη εθνικής μειοδοσίας;;;…
Αν για όλους εσάς… Αυτό που προέχει είναι το εθνικό συμφέρον της χώρας… Γιατί δεν βγαίνετε τώρα… Με κοινή σας δήλωση… Με μια δήλωση που οφείλετε να γνωστοποιήσετε στους πάντες… Πως δεν πρόκειται να αναγνωρίσετε αυτό το έκτρωμα όποια και αν είναι η απόφαση της σημερινής Βουλής, αφού ΚΑΙ η απόφαση θα είναι προϊόν εκτρωματικής συνδιαλλαγής, αλλά ΚΑΙ η ΑΠΟΛΥΤΗ και ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ αντίθεση του Ελληνικού λαού είναι δεδομένη και πολλαπλά εκφρασμένη και ως τέτοια δεν μπορεί να αγνοηθεί;;;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου