ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΙ ΠΕΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ;;[Ως ΣΥΝΗΘΩΣ;]

Μήπως το πάνε για «επταετία» οι Συριζαίοι;

Όταν θα γίνει θα πέσουμε όλοι από τα σύννεφα…

Υπάρχει μία τάση στους ανθρώπους να ερμηνεύουν τα ιστορικά γεγονότα με αναγωγή στον παρόντα χρόνο και με τα δεδομένα που έχουν ήδη διαθέσιμα. Γι’ αυτό και απορούν που κανείς, την στιγμή που τα γεγονότα συνέβησαν, «δεν τα πήρε χαμπάρι».

Σχεδόν όλοι μπορούν να εξηγήσουν μεταγενέστερα την αιτία των γεγονότων, παρότι ο λόγος που δεν έγιναν αυτά αντιληπτά κατά το χρόνο δημιουργίας τους αποτελεί ανεξήγητο φαινόμενο.

Και παρότι δεν μπορώ να αντιληφθώ τη λογική αυτού του φαινομένου, έχουν δοθεί αμέτρητα παραδείγματα με τα οποία αποδεικνύεται ότι οι σύγχρονοι των γεγονότων κυριολεκτικά “δεν είχαν πάρει μυρωδιά”!

Το πλέον τρανταχτό παράδειγμα είναι η περίπτωση της χιτλερικής Γερμανίας και οι πολιτικές και ιδεολογικές ζυμώσεις που λάμβαναν χώρα στο εσωτερικό της, τις οποίες ακόμα και αυτοί, οι περισσότεροι, ηγέτες των άλλων χωρών δεν είχαν αντιληφθεί. Πόσο μάλλον ο λαός, η πλειοψηφία των πολιτών, που δεν είχε καταλάβει το παραμικρό για το καθεστώς στο οποίο η χώρα τους όδευε.

Η ελληνική ιστορία βρίθει αντίστοιχων παραδειγμάτων. Και, ειδικά από το 1900 μέχρι σήμερα, πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις εθνικών τραγωδιών, για τις οποίες έχουμε πει “στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα”.

Προτιμότερο, λοιπόν, είναι, ακόμα και αν τελικά κάποιος πέσει έξω στις προβλέψεις του, να τις κάνει και να προσπαθεί να αφυπνήσει τα δημοκρατικά και εθνικά αντανακλαστικά του λαού, ακόμα και αν ρισκάρει την αξιοπιστία, την τιμή του ή και την προσωπική του ασφάλεια, παρά να σιωπήσει.

Επειδή, αν δεν το κάνει και επιλέξει να παραμείνει αμέτοχος στο μικρόκοσμό του, στην περίπτωση που τα τραγικά γεγονότα τα οποία αυτός είχε προβλέψει επαληθευτούν, κανένας ύπνος δεν πρόκειται ποτέ να του δώσει ηρεμία. Οι ερινύες θα τον κατατρέχουν μέχρι το τέλος της ζωής του.

Η απειλή να υποστεί η πατρίδα μας μία μοναδική στα χρονικά εθνική τραγωδία είναι ορατή.

Ο κίνδυνος να γίνει ο πρώτος Εθνικός Οργανισμός, ο οποίος θα υποστεί τη βάσανο μιας δικτατορίας, παρότι είναι μέλος άλλων υπερεθνικών οργανισμών όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΗΕ, δεν είναι αμελητέος.

Βλέπετε, για “πολλούς”, το σύνταγμα και οι νόμοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από μαύρες κουκίδες πάνω σε λευκό χαρτί...

Το σύνταγμα και οι νόμοι για ανθρώπους με απολυταρχικές πεποιθήσεις είναι απλά “θεσμικά εμπόδια”...

Το τελευταίο από τα ανησυχητικά, αλλά αρκούντως αφυπνιστικά συμβάντα, το οποίο ελάχιστης σημασίας έτυχε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι η δήλωση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, ναυάρχου κ. Αποστολάκη, ο οποίος ανέφερε ότι  “ο ελληνικός στρατός θα ισοπεδώσει μία βραχονησίδα αν έχουν κάνει απόβαση οι Τούρκοι”.

Και, ναι μεν αυτή είναι μία ισχυρή θεσμική παρέμβαση και απάντηση στον εξ ανατολών κίνδυνο, την οποία ίσως και να χειροκροτούσαν κάποιοι σε παρελθόντα χρόνο, αρκεί η συγκεκριμένη δήλωση να μη γινόταν σε μία περίοδο κατά την οποία τη διακυβέρνηση της χώρας έχουν στα χέρια τους άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Και επειδή ίσως κάποιοι να αναρωτιούνται πώς θα μπορούσε να γίνει μία συνταγματική, θεσμική και πολιτειακή εκτροπή, καλό θα ήταν να το κάνουμε  “πενηνταράκια”, ώστε κανείς να μην έχει τη δικαιολογία και να πει “Μα, εγώ δεν ήξερα…”.

Στις περιπτώσεις πολεμικών συγκρούσεων, έστω και βραχυχρόνιων, ενεργοποιείται το άρθρο 48 του συντάγματος της Ελλάδος, περί “καταστάσεως πολιορκίας”.

Μόνο που το συγκεκριμένο άρθρο έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, τις οποίες ένας μη δημοκράτης, σε στιγμή ναπολεόντιας υπερδιέγερσης, μπορεί να αποφασίσει να τις ενεργοποιήσει προκειμένου να παραμείνει εσαεί στην εξουσία.

Είναι αυτό ακριβώς που είπε η πρώην Πρόεδρος της Βουλής, κα. Ζωή Κωνσταντοπούλου, πως “ο Τσίπρας αν μπορούσε δεν θα έκανε ξανά ποτέ εκλογές”.

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά πώς θα μπορούσε κάποιος αντιδημοκρατικά σκεπτόμενος να χρησιμοποιήσει ένα “τυχαίο” συμβάν με τη γείτονα Τουρκία και με αυτό ως αφορμή να “μεταχειριστεί” το στρατό για “την εγγύηση της ασφάλειας στο εσωτερικό της χώρας”.

Κοίτα να δεις τώρα σύμπτωση που, αυτό το ακριβώς, το έχει πει και ο Πάνος ο Καμμένος…

Στο άρθρο 48 του Ελληνικού Συντάγματος, εκτός από τις διαδικασίες σύμφωνα με τις οποίες θα παίρνει η βουλή και η κυβέρνηση αποφάσεις κατά την περίοδο της καταστάσεως πολιορκίας, της εμπολέμου δηλαδή περιόδου, αναφέρονται και κάποια άλλα άρθρα του Συντάγματος των οποίων η ισχύς αναστέλλεται για όσον καιρό διαρκεί η κατάσταση πολιορκίας.  Μικρή διευκρίνιση: την επέκταση της καταστάσεως πολιορκίας χρονικά πέρα των πρώτων 15 ημερών, την αποφασίζει η Βουλή, στην οποία όλως τυχαίως αυτή την περίοδο πλειοψηφεί ο ΣΥΡΙΖΑ…

‘Αρθρα λοιπόν για τα οποία προβλέπεται η αναστολή τους, ολική ή μερική, είναι τα ακόλουθα: άρθρο 5, άρθρο 12, άρθρο 14, άρθρο 19, άρθρο 22, άρθρο 96 και άρθρο 97.  Κάποιων η αναστολή είναι ολική, κάποιων μερική.

Ας δούμε όμως ποια είναι η ουσία τους:

Το άρθρο 14, το οποίο αναστέλλεται ολικώς, αναφέρεται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και συγκεκριμένα στην Ελευθερία του τύπου.

Το άρθρο 11, το οποίο αναστέλλεται επίσης ολικώς, αναφέρεται στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι.

Το άρθρο 19 αναφέρεται στο απόρρητο των επιστολών και των επικοινωνιών.

Το άρθρο 96 αναστέλλεται κατά την παράγραφο 4, η οποία ορίζει τις κείμενες διατάξεις για τα στρατοδικεία, ναυτοδικεία, αεροδικεία και λοιπά.

Το άρθρο 22 αναστέλλεται κατά την παράγραφο 3, η οποία αφορά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας για το δημόσιο τομέα και για τους υπαλλήλους της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Κοινώς, λογοκρισία των εφημερίδων, απαγόρευση συναθροίσεων “άνω των τριών ατόμων”, “κοριοί” σε όλα τα τηλέφωνα, “λαϊκά δικαστήρια”, απολύσεις και ποινικές διώξεις όσων δημοσίων υπαλλήλων αρνηθούν να εκτελέσουν τις όποιες αντισυνταγματικές εντολές.

Έχει κανείς οποιαδήποτε αμφιβολία πως κάποιος εμφορούμενος από απολυταρχικές και αντιδημοκρατικές ιδεοληψίες θα χρησιμοποιούσε την αφορμή ενός θερμού επεισοδίου, ώστε  κατ’ ουσίαν να καταργήσει το σύνταγμα και να καταλύσει το πολίτευμα;

Έχει κανείς οποιαδήποτε αμφιβολία πως κάποιος, ο οποίος αποφάσισε την τελευταία στιγμή να μην πάει τη χώρα στον γκρεμό το 2015, ίσως τότε με κάποια ανταλλάγματα,  θα δοκίμαζε να διαιωνίσει την εξουσία του βασιζόμενος στην κόπωση και στην απελπισία του λαού;

Έχει κανείς οποιαδήποτε αμφιβολία πως κάποιος, ο οποίος χαρακτήρισε τα δικαστήρια και τις αποφάσεις τους ως “θεσμικά εμπόδια”, δεν θα άρπαζε την ευκαιρία για να υπερκεράσει αυτά ακριβώς τα θεσμικά εμπόδια;

Έχει κανείς οποιαδήποτε αμφιβολία πως κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην εξουσία;

Όμως, πριν αυτοί οι κάποιοι… τέτοιοι άνθρωποι  αποπειραθούν να γίνουν και με τη βούλα τύραννοι, καλό θα ήταν να θυμούνται πως ο λαός, όσο απογοητευμένος, όσο κουρασμένος, όσο εξοργισμένος κι αν είναι, δεν υπάρχει περίπτωση να  συνομολογήσει στην κατάλυση της δημοκρατίας, την οποία με κόπο, αίμα και δάκρυα κατάφερε να κερδίσει.

Και παρότι είναι πολλοί αυτοί που διατείνονται πως αυτή είναι η Νέμεσις που χρειάζεται η πατρίδα μας για να αντιληφθεί ποια πρέπει να είναι η πορεία μας προς το μέλλον, απεύχομαι με όλη μου την καρδιά να γίνουν τέτοιες πειραματικές δοκιμές, αφού τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά και για τις δύο πλευρές.

Πρώτον:  επειδή οι μεν θα μείνουν στην εξουσία με αυτό τον τρόπο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αφού, όσο και να το θέλει μία χούντα τέτοια τύπου, στη σύγχρονη Ευρώπη δεν μπορεί να αντέξει για πολύ

και

Δεύτερον:  επειδή, αφού καταμετρήσει τις απώλειές του, θα πειστεί και ο τελευταίος πολίτης, στο τελευταίο καφενείο, του τελευταίου χωριού αυτής της χώρας πως ο σκοπός δεν ήταν τίποτα παραπάνω παρά ένας “τρίτος γύρος”, μία ρεβάνς για το 1949.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να αναδομήσουμε τη χώρα μας μέσα από τα συντρίμια και την απώλεια. Ούτε να προσδοκούμε σε μια νέα μεταπολίτευση για να την κάνουμε δημοκρατικότερη, πιο θωρακισμένη θεσμικά.

Αρκεί να την επανατοποθετήσουμε μακριά απ’ οτιδήποτε θυμίζει δεξιό ή αριστερό ολοκληρωτισμό, δεξιά ή αριστερή χούντα.

Δεν χρειάζεται οι επόμενες γενιές να γράψουν στην ιστορία των τρεχουσών καιρών μερικά ακόμα ονόματα ούτε στον κατάλογο των νεκρών ούτε στον κατάλογο αυτών που κατέλυσαν την δημοκρατία.

Δεν χρειάζεται ένα τόσο ισχυρό σοκ για να καταλάβουμε από ποια καταστροφή γλιτώσαμε το 1949.

Αρκεί και μόνο να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να είμαστε υποψιασμένοι σε κάθετι που θυμίζει “έχουμε την κυβέρνηση, αλλά ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ”!

Προβλέψεις ενός μόνιμα καχύποπτου ανθρώπου…

Ηλίας Ψυχογιός

Mea Culpa

Orthografos