Μιά αξιοσημείωτη επέτειος – 2
ραίαααα!…
-
ραίαααα!…
Κάνανε τον ιστορικό τους «βιολογικό» κύκλο, πεθάνανε, ίσως …μετενσαρκωθήκανε, αλλά τί μας νοιάζουν όλ’ αυτά εμάς;
Μας νοιάζουν, διότι οι Ναΐτες άφησαν κληρονομιά.
Μερικές φορές, μάλιστα, όχι μονάχα μας νοιάζει, αλλά καί μας καίει.
Ας πάμε, όμως, στον …συμβολαιογράφο, να δούμε τί άφησαν!
β1. Πολιτισμική αναφορά
Επειδή οι Ναΐτες είναι μία από τις ιστορικές ομάδες, που συνδέονται με κάμποσα επιθυμητά από κάθε κοινό θνητό αγαθά (πλούτο, μυστήριο, ταξίδια σε εξωτικά μέρη, θρύλους…), έχουν δώσει αφορμή να γραφούν αμέτρητα βιβλία γιά πάρτη τους. Τόσο αμιγώς ιστορικά, όσο καί μυθιστορηματικά.
Από την άλλη, καί με αφορμή τα τζιχάντια που πλημμύρισαν την Ευρώπη, πρόσφατα κάποιοι τους θυμήθηκαν ως σημείο αναφοράς παύλα Σταυροφόρους· κι «αναβίωσαν» τα τραγούδια τους! Βρήκαν τα χειρόγραφα, ενορχήστρωσαν τις φωνές στις χορωδίες, διάλεξαν καθεδρικούς με καλή ακουστική… κι αν βάλετε στα ψαχτήρια «songs of Nights Templar», θα σας βγάλουν κάμποσα ναΐτικα τραγουδάκια.
Εδώ σας παρουσιάζω ένα ενδεικτικό, το «Κρούτσεμ Σάνκταμ Σούμπιιτ» (σε μεσαιωνικά εκκλησιαστικά Λατινικά: «τον Άγιο Σταυρό φέρει» – λόγια καί μετάφραση εδώ), το οποίο μάλλον χρησιμοποιήθηκε ως προπαρασκευαστικό (ανυψωτικό του ηθικού) πρίν από μάχες. Απολαύστε!
β2-1. Το παραδάκι!
Επειδή, τώρα, οι περισσότεροι δεν είναι καί τόσο πνευματικά όντα (άρα, στα παπάρια τους ο πολιτισμός), εδώ γίνεται ο κακός χαμός!!! Τον κοσμάκη (που έμαθε πέντε πράγματα γιά τους Ναΐτες) τον έπιασε ο πυρετός του χρυσού! Η θησαυρολαγνεία, να τσεπώσουν τον θησαυρό των Ναϊτών!
Βρέ, πού είν’ ο κρυμμένος θησαυρός; Μπάς κ’ είν’ εδώ; Μπάς κ’ είν’ εκεί; Μπάς κ’ είναι παραπέρα;
Γνώμη μου, πάντως, είναι ότι οι Ναΐτες τον θησαυρό τον καταχώνιασαν, γιά να συνεχίσουν να τον χρησιμοποιούν…
…από το 1314 μέχρι καί σήμερα!!!
Γι’ αυτό καί δεν βρέθηκε επί τόσους αιώνες! Επειδή εξακολουθούν να τον φυλάνε ζωντανοί άνθρωποι, κι όχι μεσαιωνικά φαντάσματα.
Μάλλον έπαιξε αλισβερίσι, που δεν βγήκε τελικά:
«- Ή μου δίνεις τα λεφτά καί τα βιβλία, ή σε καίω! Δεν είδες ότι είμαι καλό παιδί κι αθώωσα τους άλλους; Γίνε κι εσύ καλό παιδί, να δουλεύουμε μαζί τον κοσμάκη εν κρυπτώι! Είσαι;»
«- Δε σου δίνω τίποτε!»
«- Έτσι είσαι; Στη σούβλα με πατάτες φούρνου, παλιοτόμαρο!!!»)
Ή μήπως δεν υπάρχουν σήμερα τοκογλύφοι… επίσημοι, πχ ΔΝΤ καί τα ρέστα; Μάλιστα, συνεπικουρούμενοι από στρατούς γιά νταβατζηλίκι (ΝΑΤΟ, 6ος στόλος…), όπως ακριβώς κάνουν οι μαφιόζοι τοκογλύφοι με τους μπράβους τους;
Γνωμάρα μου (συμπερασματική), λοιπόν, είναι ότι:
Χμμμμ… εκείνο που σίγουρα δεν άλλαξε σ’ αυτούς, είναι πως συνεχίζουν να λατρεύουν τον Κρόνο! Άρα, κάποιοι απ’ όσους προωθούν την «Πανθρησκεία», ή κάποιοι απ’ όσους προωθούν το τσιπάρισμα ανθρώπων, πιθανώτατα είναι σημερινοί Ναΐτες.
Σ’ όλα τα παραπάνω, όμως, υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι: το ότι κανείς δεν κάθησε ποτέ να υπολογίσει το ακριβές ύψος του θησαυρού, που μάζεψαν οι Ναΐτες. Γνωρίζουν αρκετοί το πόσο κόστιζε ένα πολεμικό άλογο το 1100, ή ένα πολεμικό πλοίο. Αλλά κανείς ιστορικός (ή οικονομολόγος) δεν μας έκανε τη σούμα!
Εν πάσει περιπτώσει, γνώμη μου είναι (κι όπως είδα, καί του Παλαιού) ότι όλος αυτός ο θησαυρός, όσος καί νά ‘ταν, δεν επαρκεί γιά να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν έναν (επιθυμητόν απ’ αυτούς) μετασχηματισμό της κοινωνίας. Άντε, πες ότι χρηματοδοτήσανε τα σαπιοκάραβα του Κολόμβου· ή το χτίσιμο κάστρων ανά τας Ευρώπας. Αλλά -γιά παράδειγμα- την «Πανθρησκεία»;… Δύσκολο.
Άρα, χρειάζεται να προστεθεί ακόμη ένα μεγάλο ποσόν στο αρχικό.
Τώρα, από πού θα μπορούσε να προέλθει αυτό καί με ποιόν τρόπο… ο λόγος παρακάτω.
Πριν κλείσουμε την ενότητα: ειρήσθω ότι κάτι μπαρμπάδες, που σήμερα φοράνε λευκούς χιτώνες με κόκκινο σταυρό στο στήθος καί υψώνουν σπαθιά σε τελετές, είναι απλώς ψώνια (μεγαλύτερα των μασώνων), που νομίζουν ότι αποτελούν τους σύγχρονους Ναΐτες, καί μαζεύονται σε διάφορες γραφικές συνάξεις «ιπποτών». (Μαζί με άλλους παρεμφερείς, πχ «σύγχρονους Ιωαννίτες», καί τα ρέστα.)
Δε βαρυέσαι… άφες αυτοίς! Αυτό που αναζητάμε, βρίσκεται τελείως αλλού.
β2-2. Ο …άλλος θησαυρός
Η λέξη «θησαυρός» στα Ελληνικά δεν σημαίνει μονάχα χρήμα· σημαίνει καί πνευματικό θησαυρό. Έ, λοιπόν, απ’ αυτόν μας άφησαν πολύ πράμα οι Ναΐτες! (Καί… τζάμπα! Lol!!!)
Οι πρωταρχικοί εννέα λεβέντες του 1118, αφού πήραν το «καλώς έχειν» του βασιλιά της Ιερουσαλήμ καί κατσικώθηκαν στον λόφο του ναού «του Σολομώντος», άρχισαν πάραυτα ανασκαφές. Αυτό το λέει η Ιστορία, δεν τό ‘βγαλα απ’ το κεφάλι μου. Μάλιστα, κάτι αγγλίτσοι, που πήγαν στα ίδια μέρη κατά το 1810 (αν θυμάμαι καλά) καί δοκίμασαν κι αυτοί να ψάξουν, πιστοποίησαν όντως τα ίχνη της ανασκαφής των πρώτων εννέα Ναϊτών.
Μεταξύ θρύλου καί πραγματικότητας, τώρα, λέγεται πως οι πρώτοι εννέα βρήκαν πολλά αρχαία χειρόγραφα (καί δή, μέσα σε κλειστά πιθάρια γιά φύλαξη). Χωρίς να πούν τίποτε σε κανέναν, τα …απαλλοτρίωσαν καί τα …αξιοποίησαν. Πώς; Σε διαφόρους τομείς. Ένας «ορατός» απ’ αυτούς είναι ότι, με πρώτη την περίφημη Νότρ Ντάμ στο Παρίσι, άρχιζαν να κτίζονται οι περίφημοι καθεδρικοί! Σαρανταδύο χρόνια είχαν περάσει από την ανασκαφή εκείνη, όταν τέθηκαν τα θεμέλια της Νότρ Ντάμ το 1160. Είναι προφανές ότι πιό πρίν, κανείς δεν ήξερε πώς να χτίζει τέτοια κτίρια· άρα, τα ξεκίνησαν οι αποκτηθείσες από την ανασκαφή γνώσεις των Ναϊτών.
[Παρένθεση: Επειδή πολλών ο νούς θα πάει σε συγκρίσεις, λέω πως η -αρχαιότερη της Νότρ Ντάμ- Αγία Σοφία η δική μας καί το -πολύ αρχαιότερο- Πάνθεον των Ρωμαίων είναι άλλου είδους κατασκευές, μή συγκρίσιμες με τους καθεδρικούς στον τρόπο οικοδομήσεως. Επειδή, όμως, δεν είμαι ειδικός, περιμένω γνώμες από ειδικούς· όπως πχ του Διονυσίου του εν Βερολίνωι, Μπετορρίπτου Πρωτομαΐστορος! ]
«- Καί τί θες να πείς, ρέ Εργοδότη; Ότι υπάρχουν καί …αόρατοι -πνευματικοί- τομείς, όπου διέπρεψαν οι Ναΐτες;»
Σαφώς!… Παρακάτω ο λόγος.
Μιά κι ο λόγος γιά την Νότρ Ντάμ, ειρήσθωσαν τινά ακόμη:
i. Τα πέτρινα «πόδια αράχνης», που βλέπουμε στα πλαϊνά του ναού, όσο όμορφα κι αν είναι, εξυπηρετούν πρακτικό σκοπό: είναι αντηρίδες. Δηλαδή, στηρίζουν τους πλαϊνούς τοίχους.
ii. Οι τέσσερεις μορφές στην πρόσοψη…
iii. Η Νότρ Ντάμ είναι χτισμένη σ’ ένα νησάκι του Σηκουάνα, το Ίλ ντε λά Σιτέ (το νησί της πόλης). Ωστόσο, τον Ζάκ ντέ Μολαί τον κάψανε σε άλλο νησάκι· νομίζω στο διπλανό (που βρίσκεται νοτιοανατολικά), το νησί του Αγίου Λουδοβίκου.
Τώρα, αν όντως κάναμε …πρόοδο απ’ τις εργατικές συνθήκες καί αμοιβές του Μεσαίωνα… να μας ζήσουν ο σοσιαλισμός καί τα εργατικά κινήματα! Καρα-lol!!!
β2-3. Ο «αόρατος» άλλος θησαυρός
Κάτι, που αμέσως μας κάνει εντύπωση (όλων ημών των ερευνητών του Παράξενου) είναι …δύο κάτι:
Όσον αφορά το δεύτερο, υπάρχει εξήγηση – αν καί ίσως φανεί τραβηγμένη: η καθυστέρηση οφείλεται στην προσπάθεια να διαβάσουν / κατανοήσουν μιά άγνωστη σ’ αυτούς γλώσσα. Καί άγνωστη επίσης στους πάντες του καιρού εκείνου… ίσως καί του σήμερα!
Είναι προφανές ότι αυτά τα χειρόγραφα δεν ήταν αρχαία Ελληνικά, της Ελληνιστικής εποχής, διότι αντίγραφα απ’ αυτά γενικώς κυκλοφορούσαν σε βιβλιοθήκες μοναστηριών· αν καί ψιλοχύμα. Επίσης προφανές είναι ότι δεν ήταν αρχαία εβραϊκά· διότι, αν ήταν τέτοια, οι ιουδαίοι θα είχαν ήδη εφαρμόσει αυτές τις γνώσεις, χίζοντας πχ συναγωγές σε σχήμα -καί ενδεχομένως όγκο- καθεδρικών. Γιά τον ίδιο λόγο, δεν ήταν ούτε Αιγυπτιακά με ιερογλυφικά – αν υποθέσουμε ότι οι Ναΐτες είχαν βρεί τρόπο να διαβάσουν τα ιερογλυφικά.
Τί ήταν, τότε;
Μας νοιάζουν, διότι οι Ναΐτες άφησαν κληρονομιά.
Μερικές φορές, μάλιστα, όχι μονάχα μας νοιάζει, αλλά καί μας καίει.
Ας πάμε, όμως, στον …συμβολαιογράφο, να δούμε τί άφησαν!
β1. Πολιτισμική αναφορά
Επειδή οι Ναΐτες είναι μία από τις ιστορικές ομάδες, που συνδέονται με κάμποσα επιθυμητά από κάθε κοινό θνητό αγαθά (πλούτο, μυστήριο, ταξίδια σε εξωτικά μέρη, θρύλους…), έχουν δώσει αφορμή να γραφούν αμέτρητα βιβλία γιά πάρτη τους. Τόσο αμιγώς ιστορικά, όσο καί μυθιστορηματικά.
Από την άλλη, καί με αφορμή τα τζιχάντια που πλημμύρισαν την Ευρώπη, πρόσφατα κάποιοι τους θυμήθηκαν ως σημείο αναφοράς παύλα Σταυροφόρους· κι «αναβίωσαν» τα τραγούδια τους! Βρήκαν τα χειρόγραφα, ενορχήστρωσαν τις φωνές στις χορωδίες, διάλεξαν καθεδρικούς με καλή ακουστική… κι αν βάλετε στα ψαχτήρια «songs of Nights Templar», θα σας βγάλουν κάμποσα ναΐτικα τραγουδάκια.
Εδώ σας παρουσιάζω ένα ενδεικτικό, το «Κρούτσεμ Σάνκταμ Σούμπιιτ» (σε μεσαιωνικά εκκλησιαστικά Λατινικά: «τον Άγιο Σταυρό φέρει» – λόγια καί μετάφραση εδώ), το οποίο μάλλον χρησιμοποιήθηκε ως προπαρασκευαστικό (ανυψωτικό του ηθικού) πρίν από μάχες. Απολαύστε!
β2-1. Το παραδάκι!
Επειδή, τώρα, οι περισσότεροι δεν είναι καί τόσο πνευματικά όντα (άρα, στα παπάρια τους ο πολιτισμός), εδώ γίνεται ο κακός χαμός!!! Τον κοσμάκη (που έμαθε πέντε πράγματα γιά τους Ναΐτες) τον έπιασε ο πυρετός του χρυσού! Η θησαυρολαγνεία, να τσεπώσουν τον θησαυρό των Ναϊτών!
Βρέ, πού είν’ ο κρυμμένος θησαυρός; Μπάς κ’ είν’ εδώ; Μπάς κ’ είν’ εκεί; Μπάς κ’ είναι παραπέρα;
Γνώμη μου, πάντως, είναι ότι οι Ναΐτες τον θησαυρό τον καταχώνιασαν, γιά να συνεχίσουν να τον χρησιμοποιούν…
…από το 1314 μέχρι καί σήμερα!!!
Γι’ αυτό καί δεν βρέθηκε επί τόσους αιώνες! Επειδή εξακολουθούν να τον φυλάνε ζωντανοί άνθρωποι, κι όχι μεσαιωνικά φαντάσματα.
- Βλέπετε, ένας ωραίος τρόπος να εξαφανιστείς, είναι να σκηνοθετήσεις τον θάνατό σου.
Μάλλον έπαιξε αλισβερίσι, που δεν βγήκε τελικά:
«- Ή μου δίνεις τα λεφτά καί τα βιβλία, ή σε καίω! Δεν είδες ότι είμαι καλό παιδί κι αθώωσα τους άλλους; Γίνε κι εσύ καλό παιδί, να δουλεύουμε μαζί τον κοσμάκη εν κρυπτώι! Είσαι;»
«- Δε σου δίνω τίποτε!»
«- Έτσι είσαι; Στη σούβλα με πατάτες φούρνου, παλιοτόμαρο!!!»)
- Βλέπετε (δίς), τα λεφτά γεννάνε λεφτά.
Ή μήπως δεν υπάρχουν σήμερα τοκογλύφοι… επίσημοι, πχ ΔΝΤ καί τα ρέστα; Μάλιστα, συνεπικουρούμενοι από στρατούς γιά νταβατζηλίκι (ΝΑΤΟ, 6ος στόλος…), όπως ακριβώς κάνουν οι μαφιόζοι τοκογλύφοι με τους μπράβους τους;
Γνωμάρα μου (συμπερασματική), λοιπόν, είναι ότι:
- Οι Ναΐτες δεν χάθηκαν το 1314, απλώς έφυγαν από το ιστορικό προσκήνιο καί όλους αυτούς τους αιώνες μέχρι σήμερα δρούν παρασκηνιακώς.
- Άλλαξαν όνομα καί οργάνωση, ώστε τίποτε πιά να μην θυμίζει επάνω τους τους μεσαιωνικούς ενόπλους τοκογλύφους.
- Συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον τεράστιο πλούτο τους, γιά να χρηματοδοτούν τον μετασχηματισμό των κοινωνιών προς την επιθυμητή γι’ αυτούς κατεύθυνση.
Χμμμμ… εκείνο που σίγουρα δεν άλλαξε σ’ αυτούς, είναι πως συνεχίζουν να λατρεύουν τον Κρόνο! Άρα, κάποιοι απ’ όσους προωθούν την «Πανθρησκεία», ή κάποιοι απ’ όσους προωθούν το τσιπάρισμα ανθρώπων, πιθανώτατα είναι σημερινοί Ναΐτες.
Σ’ όλα τα παραπάνω, όμως, υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι: το ότι κανείς δεν κάθησε ποτέ να υπολογίσει το ακριβές ύψος του θησαυρού, που μάζεψαν οι Ναΐτες. Γνωρίζουν αρκετοί το πόσο κόστιζε ένα πολεμικό άλογο το 1100, ή ένα πολεμικό πλοίο. Αλλά κανείς ιστορικός (ή οικονομολόγος) δεν μας έκανε τη σούμα!
Εν πάσει περιπτώσει, γνώμη μου είναι (κι όπως είδα, καί του Παλαιού) ότι όλος αυτός ο θησαυρός, όσος καί νά ‘ταν, δεν επαρκεί γιά να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν έναν (επιθυμητόν απ’ αυτούς) μετασχηματισμό της κοινωνίας. Άντε, πες ότι χρηματοδοτήσανε τα σαπιοκάραβα του Κολόμβου· ή το χτίσιμο κάστρων ανά τας Ευρώπας. Αλλά -γιά παράδειγμα- την «Πανθρησκεία»;… Δύσκολο.
Άρα, χρειάζεται να προστεθεί ακόμη ένα μεγάλο ποσόν στο αρχικό.
Τώρα, από πού θα μπορούσε να προέλθει αυτό καί με ποιόν τρόπο… ο λόγος παρακάτω.
Πριν κλείσουμε την ενότητα: ειρήσθω ότι κάτι μπαρμπάδες, που σήμερα φοράνε λευκούς χιτώνες με κόκκινο σταυρό στο στήθος καί υψώνουν σπαθιά σε τελετές, είναι απλώς ψώνια (μεγαλύτερα των μασώνων), που νομίζουν ότι αποτελούν τους σύγχρονους Ναΐτες, καί μαζεύονται σε διάφορες γραφικές συνάξεις «ιπποτών». (Μαζί με άλλους παρεμφερείς, πχ «σύγχρονους Ιωαννίτες», καί τα ρέστα.)
Δε βαρυέσαι… άφες αυτοίς! Αυτό που αναζητάμε, βρίσκεται τελείως αλλού.
β2-2. Ο …άλλος θησαυρός
Η λέξη «θησαυρός» στα Ελληνικά δεν σημαίνει μονάχα χρήμα· σημαίνει καί πνευματικό θησαυρό. Έ, λοιπόν, απ’ αυτόν μας άφησαν πολύ πράμα οι Ναΐτες! (Καί… τζάμπα! Lol!!!)
Οι πρωταρχικοί εννέα λεβέντες του 1118, αφού πήραν το «καλώς έχειν» του βασιλιά της Ιερουσαλήμ καί κατσικώθηκαν στον λόφο του ναού «του Σολομώντος», άρχισαν πάραυτα ανασκαφές. Αυτό το λέει η Ιστορία, δεν τό ‘βγαλα απ’ το κεφάλι μου. Μάλιστα, κάτι αγγλίτσοι, που πήγαν στα ίδια μέρη κατά το 1810 (αν θυμάμαι καλά) καί δοκίμασαν κι αυτοί να ψάξουν, πιστοποίησαν όντως τα ίχνη της ανασκαφής των πρώτων εννέα Ναϊτών.
Μεταξύ θρύλου καί πραγματικότητας, τώρα, λέγεται πως οι πρώτοι εννέα βρήκαν πολλά αρχαία χειρόγραφα (καί δή, μέσα σε κλειστά πιθάρια γιά φύλαξη). Χωρίς να πούν τίποτε σε κανέναν, τα …απαλλοτρίωσαν καί τα …αξιοποίησαν. Πώς; Σε διαφόρους τομείς. Ένας «ορατός» απ’ αυτούς είναι ότι, με πρώτη την περίφημη Νότρ Ντάμ στο Παρίσι, άρχιζαν να κτίζονται οι περίφημοι καθεδρικοί! Σαρανταδύο χρόνια είχαν περάσει από την ανασκαφή εκείνη, όταν τέθηκαν τα θεμέλια της Νότρ Ντάμ το 1160. Είναι προφανές ότι πιό πρίν, κανείς δεν ήξερε πώς να χτίζει τέτοια κτίρια· άρα, τα ξεκίνησαν οι αποκτηθείσες από την ανασκαφή γνώσεις των Ναϊτών.
[Παρένθεση: Επειδή πολλών ο νούς θα πάει σε συγκρίσεις, λέω πως η -αρχαιότερη της Νότρ Ντάμ- Αγία Σοφία η δική μας καί το -πολύ αρχαιότερο- Πάνθεον των Ρωμαίων είναι άλλου είδους κατασκευές, μή συγκρίσιμες με τους καθεδρικούς στον τρόπο οικοδομήσεως. Επειδή, όμως, δεν είμαι ειδικός, περιμένω γνώμες από ειδικούς· όπως πχ του Διονυσίου του εν Βερολίνωι, Μπετορρίπτου Πρωτομαΐστορος! ]
«- Καί τί θες να πείς, ρέ Εργοδότη; Ότι υπάρχουν καί …αόρατοι -πνευματικοί- τομείς, όπου διέπρεψαν οι Ναΐτες;»
Σαφώς!… Παρακάτω ο λόγος.
Μιά κι ο λόγος γιά την Νότρ Ντάμ, ειρήσθωσαν τινά ακόμη:
i. Τα πέτρινα «πόδια αράχνης», που βλέπουμε στα πλαϊνά του ναού, όσο όμορφα κι αν είναι, εξυπηρετούν πρακτικό σκοπό: είναι αντηρίδες. Δηλαδή, στηρίζουν τους πλαϊνούς τοίχους.
(Η πλήρης εικόνα, εδώ.)
Δείγμα ότι οι κτίστες της Νότρ Ντάμ δεν εμπιστευόντουσαν τη στατική αντοχή των πλαϊνών τοίχων… δείγμα ότι κάνανε δοκιμές σε κάτι άγνωστο!ii. Οι τέσσερεις μορφές στην πρόσοψη…
(Η πλήρης εικόνα, εδώ.)
…αντιπροσωπεύουν τα τέσσερα μεγάλα θρησκευτικά ρεύματα: την Ορθοδοξία (ναί, εμάς τους …αιρετικούς!), τον Καθολικισμό, τις αρχαίες θρησκείες (μάλλον μονάχα την αρχαιο-Ελληνική), καί τον ιουδαϊσμό. Αυτός ο τελευταίος είναι η παρτσακλή γυναίκα, δεξιά της κυρίας εισόδου. Παναπεί, ότι με λίγο …ίσιασμα, γίνεται εντάξει! Γίνεται πλήρως αποδεκτός! (Αυτό συγκρατήστε το, γιά παρακάτω.)iii. Η Νότρ Ντάμ είναι χτισμένη σ’ ένα νησάκι του Σηκουάνα, το Ίλ ντε λά Σιτέ (το νησί της πόλης). Ωστόσο, τον Ζάκ ντέ Μολαί τον κάψανε σε άλλο νησάκι· νομίζω στο διπλανό (που βρίσκεται νοτιοανατολικά), το νησί του Αγίου Λουδοβίκου.
Δε μοιάζει λιγάκι σαν καράβι, από ψηλά;
«- Τί υπονοείς, ρέ Εργοδότη;»
Ένα (θρυλικό) καράβι δικό μας, ένα (συμβολικό) δικό τους…
iv. Τώι καιρώι εκείνωι, ο έμπειρος μάστορας οικοδομών δούλευε επί τρείς μήνες (το καλοκαίρι), καί πληρωνόταν τόσο καλά, ώστε να περάσει χωρίς έσοδα καί τους υπόλοιπους εννέα! Αντιθέτως, σήμερα τρέχουμε επί …όλους τους μήνες, καί δή ίσα-ίσα να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας!!!Τώρα, αν όντως κάναμε …πρόοδο απ’ τις εργατικές συνθήκες καί αμοιβές του Μεσαίωνα… να μας ζήσουν ο σοσιαλισμός καί τα εργατικά κινήματα! Καρα-lol!!!
β2-3. Ο «αόρατος» άλλος θησαυρός
Κάτι, που αμέσως μας κάνει εντύπωση (όλων ημών των ερευνητών του Παράξενου) είναι …δύο κάτι:
- Το ότι οι πρώτοι εννέα άρχισαν αμέσως ανασκαφές. Παναπεί, πήγαν «συστημένοι»!
- Καί το ότι μεσολαβούν σαρανταδύο χρόνια, από την εύρεση καί ανάγνωση των χειρογράφων, έως την εφαρμογή πρακτικών γνώσεων, που προέκυψαν απ’ αυτά.
Όσον αφορά το δεύτερο, υπάρχει εξήγηση – αν καί ίσως φανεί τραβηγμένη: η καθυστέρηση οφείλεται στην προσπάθεια να διαβάσουν / κατανοήσουν μιά άγνωστη σ’ αυτούς γλώσσα. Καί άγνωστη επίσης στους πάντες του καιρού εκείνου… ίσως καί του σήμερα!
Είναι προφανές ότι αυτά τα χειρόγραφα δεν ήταν αρχαία Ελληνικά, της Ελληνιστικής εποχής, διότι αντίγραφα απ’ αυτά γενικώς κυκλοφορούσαν σε βιβλιοθήκες μοναστηριών· αν καί ψιλοχύμα. Επίσης προφανές είναι ότι δεν ήταν αρχαία εβραϊκά· διότι, αν ήταν τέτοια, οι ιουδαίοι θα είχαν ήδη εφαρμόσει αυτές τις γνώσεις, χίζοντας πχ συναγωγές σε σχήμα -καί ενδεχομένως όγκο- καθεδρικών. Γιά τον ίδιο λόγο, δεν ήταν ούτε Αιγυπτιακά με ιερογλυφικά – αν υποθέσουμε ότι οι Ναΐτες είχαν βρεί τρόπο να διαβάσουν τα ιερογλυφικά.
Τί ήταν, τότε;
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου