"ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ" η σημερινή εκκλησιαστική παραβολή
..που περίσσεψαν τα πλούτη του, στοιβάχτηκαν όγκοι τεράστιοι τα αγαθά του, κι αυτός πονοκεφάλιαζε πώς θα τα αποθηκεύσει καλύτερα, ώστε να υπάρχει χώρος για ακόμα περισσότερα..και γκρέμισε τις αποθήκες του, κι έφτιαξε μεγαλύτερες, αποθησαύρισε, "στόκαρε", έγινε τράπεζα και τεράστιος κουμπαράς..πρώην άνθρωπος, πρώην ψυχή και συνείδηση...
...και ο Θεός τον "πήρε" το ίδιο βράδυ, στέλνοντας ένα καθαρό μήνυμα ενάντια στην πλε...ονεξία, στη ναρκισσιστική μονοφαγιά, στον αδηφάγο εγωισμό, στην ηλίθια ματαιότητα...
..ενώ έξω, στις σκοτεινές πολιτείες, περίσσευε η φτώχεια, η πονεμένη ανέχεια, η φρίκη μιας ζωής χωρίς το στοιχειώδες της υλικής προσωρινότητας..αλλά το "έχει" τυφλώνει, σε κάνει χρήστη/καταναλωτή κι έτσι όλα σού είναι πια "αντικείμενα", στόχοι κτητικής μονομέρειας...
...και θα μου πεις τώρα εσύ, "ουφφ!πρωινιάτικα, ηθικολογίες άσφαιρες, λογύδρια της ταξικής ένδοσης, παραμυθίες, κούφιες καταγγελίες..."
..μα το ταξικό είναι πολιτική, και η "αντικειμενική νομοτέλεια" είναι υπερατομική ιστορία, και η παραβολή δεν κάνει κοινωνιολογία αλλά μακροβούτι στο ανθρώπινο υπόβαθρο της άγριας ζωής..υπάρχει ιστορία χωρίς άνθρωπο;κι αν όχι, πώς μιλάς για ιστορία χωρίς τα ανθρώπινα περιεχόμενα;...
..ο Χριστός δεν εξέφερε "προγραμματικό λόγο" αλλά "κουβέντα" για το απτό της μηδενιστικής υπεροψίας..
...εκτός αν εσύ, "προοδευτικός" και "Διαφωτισμένος", θεωρείς τον άνθρωπο άθυρμα της "αναγκαιότητας", μια παθητική tabula rasa χωρίς βούληση και επιλογή..οπότε, είσαι χειρότερος τα μάλα από τον έσχατο σκοταδιστή "θεούση"
...η παραβολή βλέπει την Ιστορία στο ανθρώπινο μικροσκόπιο, στη συνειδησιακή και ψυχολογική προϋπόθεση των "δομών", και πετάει κατάμουτρα μια πρόκληση αυτογνωσίας, ήγουν μια μεγαλειώδη ουτοπία αυτοαναμόρφωσης
...πώς αλλιώς , τάχα, "βγαίνει στο κλαρί" κάθε εξεγερμένος αν όχι μέσα από τέτοιες αυτογνωσίες και αρνήσεις;
…είναι οντολογικό και όχι ηθικό ζήτημα, είναι που μας πήραν παραμάζωμα τα αδιέξοδα μεγάλα λόγια, και χάσαμε την ουσία της μικρής εμπειρίας και λογικής
...η ματαιότητα είναι ο πυρήνας της γενικής τυραννίας, και αυτή η ματαιότητα είναι η ρίζα της αλαζονείας που μορφοποιείται ιστορικά με διάφορους τρόπους
...μην ψάχνεις "ταξική ανάλυση", γιατί αυτή αφορά στις "ιστορικές μορφές" δηλαδή στην τρέχουσα κοσμικότητα, κι αυτό δεν είναι το βασίλειο του Θεού
..αυτό είναι το μαρτυρικό πεδίο της δικής μας εμπλοκής στις συνάφειες προσωπικού-οντολογικού-πολιτικού-ιστορικού...
..που περίσσεψαν τα πλούτη του, στοιβάχτηκαν όγκοι τεράστιοι τα αγαθά του, κι αυτός πονοκεφάλιαζε πώς θα τα αποθηκεύσει καλύτερα, ώστε να υπάρχει χώρος για ακόμα περισσότερα..και γκρέμισε τις αποθήκες του, κι έφτιαξε μεγαλύτερες, αποθησαύρισε, "στόκαρε", έγινε τράπεζα και τεράστιος κουμπαράς..πρώην άνθρωπος, πρώην ψυχή και συνείδηση...
...και ο Θεός τον "πήρε" το ίδιο βράδυ, στέλνοντας ένα καθαρό μήνυμα ενάντια στην πλε...ονεξία, στη ναρκισσιστική μονοφαγιά, στον αδηφάγο εγωισμό, στην ηλίθια ματαιότητα...
..ενώ έξω, στις σκοτεινές πολιτείες, περίσσευε η φτώχεια, η πονεμένη ανέχεια, η φρίκη μιας ζωής χωρίς το στοιχειώδες της υλικής προσωρινότητας..αλλά το "έχει" τυφλώνει, σε κάνει χρήστη/καταναλωτή κι έτσι όλα σού είναι πια "αντικείμενα", στόχοι κτητικής μονομέρειας...
...και θα μου πεις τώρα εσύ, "ουφφ!πρωινιάτικα, ηθικολογίες άσφαιρες, λογύδρια της ταξικής ένδοσης, παραμυθίες, κούφιες καταγγελίες..."
..μα το ταξικό είναι πολιτική, και η "αντικειμενική νομοτέλεια" είναι υπερατομική ιστορία, και η παραβολή δεν κάνει κοινωνιολογία αλλά μακροβούτι στο ανθρώπινο υπόβαθρο της άγριας ζωής..υπάρχει ιστορία χωρίς άνθρωπο;κι αν όχι, πώς μιλάς για ιστορία χωρίς τα ανθρώπινα περιεχόμενα;...
..ο Χριστός δεν εξέφερε "προγραμματικό λόγο" αλλά "κουβέντα" για το απτό της μηδενιστικής υπεροψίας..
...εκτός αν εσύ, "προοδευτικός" και "Διαφωτισμένος", θεωρείς τον άνθρωπο άθυρμα της "αναγκαιότητας", μια παθητική tabula rasa χωρίς βούληση και επιλογή..οπότε, είσαι χειρότερος τα μάλα από τον έσχατο σκοταδιστή "θεούση"
...η παραβολή βλέπει την Ιστορία στο ανθρώπινο μικροσκόπιο, στη συνειδησιακή και ψυχολογική προϋπόθεση των "δομών", και πετάει κατάμουτρα μια πρόκληση αυτογνωσίας, ήγουν μια μεγαλειώδη ουτοπία αυτοαναμόρφωσης
...πώς αλλιώς , τάχα, "βγαίνει στο κλαρί" κάθε εξεγερμένος αν όχι μέσα από τέτοιες αυτογνωσίες και αρνήσεις;
…είναι οντολογικό και όχι ηθικό ζήτημα, είναι που μας πήραν παραμάζωμα τα αδιέξοδα μεγάλα λόγια, και χάσαμε την ουσία της μικρής εμπειρίας και λογικής
...η ματαιότητα είναι ο πυρήνας της γενικής τυραννίας, και αυτή η ματαιότητα είναι η ρίζα της αλαζονείας που μορφοποιείται ιστορικά με διάφορους τρόπους
...μην ψάχνεις "ταξική ανάλυση", γιατί αυτή αφορά στις "ιστορικές μορφές" δηλαδή στην τρέχουσα κοσμικότητα, κι αυτό δεν είναι το βασίλειο του Θεού
..αυτό είναι το μαρτυρικό πεδίο της δικής μας εμπλοκής στις συνάφειες προσωπικού-οντολογικού-πολιτικού-ιστορικού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου