Διαχρονικώς προδοτικό ιερατείο… Γιατί; – δ’
ίδαμε διάφορες πιθανές κι απίθανες αιτίες, γιά τις οποίες ο εγχώριος ανώτερος κλήρος θα πρόδιδε· όμως, δεν εξετάσαμε το τί (τον) περιμένει από την άλλη μεριά των συνόρων, δίκην Παραδείσου. Ποιός είναι ο τόσο ισχυρός μαγνήτης, τί είν’ αυτό το τόσο ελκυστικό που τραβάει τόσο πολύ την θρησκευτική ηγεσία, ώστε -συνεργούντων καί των κινήτρων της προδοσίας- να περνάει τα απαράβατα όρια του Ελληνισμού;
Αυτό που περιμένει μακριά στο ορίζοντα, είναι ένα ψεύδος μεταμφιεσμένο σε ακλόνητη αλήθεια. Καί τίποτ’ άλλο. Μιά αδυναμία, ένα προσωπείο ενός μπαμπούλα, μεταμφιεσμένο σε τρομερή ισχύ.
Αυτό το πράγμα είναι γνωστό ως «Παλαιά Διαθήκη».
Υποδειγματική εφαρμογή στρατηγικού καπελλώματος – 1
Η όλη ιστορία ξεκινάει από την περίφημη «Μετάφραση των εβδομήκοντα». Στην Ελληνιστική Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων, όπου όλοι μιλούσαν κι αντάλλασσαν ιδέες με όλους, υποτίθεται ότι κάποιος ηγέτης της οικογένειας των Πτολεμαίων ζήτησε από τους ιουδαίους να μεταφράσουν τα ιερά τους βιβλία στα Ελληνικά. Έτσι, (ξανά υποτίθεται ότι) συνήλθαν στη σκιά κάτω απ’ τις φοινικιές της Αιγύπτου εβδομηνταδύο -καί κατά συντομία «εβδομήκοντα», Ο’– μεταφραστές ιουδαίοι (που σαφώς ήξεραν καλά Ελληνικά), καί μετέφρασαν τα ιερά τους κείμενα σε διάστημα δύο αιώνων.
Πέρα από το παράλογον του πράγματος, ότι δηλαδή οι μεταφραστές αυτοί μετέφραζαν …δέκα λέξεις ημερησίως, στην υπόθεση αυτή κρύβονται κι άλλα. Πρώτον, ότι είναι άκρως απίθανο Έλλην της τότε εποχής να ενδιαφέρθηκε γιά το τί πίστευαν κάποιοι σημίτες της ερήμου. (Καί δεδηλωμένοι εχθροί των Ελλήνων, ειδικά το Φοινικικό παρακλάδι τους.) Καί δεύτερον…
…ήγγικεν η ώρα να σας παραθέσω τα επιχειρήματά μου, γιατί η «ΠΔ» γράφτηκε κατ’ ευθείαν στα Ελληνικά, καί μάλιστα στο ποδάρι.
Το ότι η «ΠΔ» είναι συρραφή κειμένων χωρίς συνοχή μεταξύ τους (κοινώς: άρτσι μπούρτζι καί λουλάς), είναι μάλλον προφανές. Το ότι δεν υπήρξε προγενέστερο κείμενο σε κάποια σημιτική γλώσσα (εβραϊκά; Αραμαϊκά; δενξέρωγώτί; όπως θες πές το), το οποίο μεταφράστηκε στα Ελληνικά, δεν είναι προφανές. Αλλά φαίνεται από το ότι μιά οργανωμένη θρησκεία έχει καί οργανωμένα (δηλαδή συνεκτικά μεταξύ τους) ιερά κείμενα,που στην περίπτωση της «ΠΔ» δεν υπάρχουν.
Βέβαια, όταν έχεις να κάνεις με σαλάτα αντιλήψεων (που πάει να περάσει γιά θρησκεία) σημιτών, Κρονίων Πελασγών, Αράβων, Φοινίκων, συν αποδιοπομπαίων Αιγυπτίων (λεπρών / αιρετικών / πολιτικών αντιπάλων της επίσημης Αιγύπτου), τί συνοχή να περιμένεις; Αλλά έχει κι άλλο αρνητικό παρακάτω.
Μιά θρησκεία έχει ΠΑΝΤΟΤΕ ορισμένα θεμέλια «εκ των ούκ άνευ». Το κυριώτερο των οποίων είναι η ύπαρξη του Κακού. Διότι, άμα δεν υπάρχει το Κακό, γιατί να κάθεσαι ν’ ασχολείσαι με θρησκευτικούς κανόνες αυτοπεριορισμού καί να παρακαλάς τον όποιο θεό; Εκμηδενίζεται η ανάγκη γιά ύπαρξη θεού καί (οργανωμένης) θρησκείας!
Έ, λοιπόν, ψάξτε γιά το Κακό στην «ΠΔ»… καί ΔΕΝ θα το βρήτε!!!
Εδώ, προλαβαίνω μερικούς ηλίθιους (τρόλλς καί λοιπούς παρεμφερείς), που θα με ρωτήσουν πώς να ψάξουν τόσο μεγάλο κείμενο. (Εννοώντας ότι θα υποχρεωθούν να το διαβάσουν όλο.) Ζώα μου αγαπημένα!… Υπάρχει το κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή, καί υπάρχουν τα αυτόματα ψαχτήρια τέτοιων κειμένων, καί στα ψαχτήρια βάζουμε κριτήρια. Πχ τις λέξεις «Σατανάς», «διάβολος», καί τα ρέστα. Λοιπόν, σ’ όλο το κείμενο υπάρχουν μόνο τρείς (αριθμός 3) τέτοιες λέξεις, εκ των οποίων η μία είναι -αν θυμάμαι καλά- η «πεπτοκώς». (Κι ευτυχώς που τα πάω καλά με την Ελληνική, καί έβαλα στο ψαχτήρι με τη σειρά όλα τα συνώνυμα του Οξαποδώ!)
Άρα, γιά ποιά οργανωμένη θρησκεία καί ποιά οργανωμένα ιερά κείμενα μιλάμε;…
(Άσε που εκείνη η φάση με τις κόρες του Λώτ, θα κάνει μέχρι καί τον Μάρκο ντεΣάντ να κοκκινίσει από ντροπή! Lol!!!)
Πρίν κλείσω, θεωρώ επιβεβλημένη (από τον χαρακτήρα του ιστολογίου!) μιά μικρή -εντάξει, υποκειμενική…– αναφορά στο υπερβατικό στοιχείο της ιστορίας της «μετάφρασης των Ο'»· όμως, με την παράκληση να μή μείνετε σ’ αυτό. Απλώς, στα υπ’ όψιν.
Την έλευση του Χριστού την είχαν προείδει τα αρχαία ιερατεία μας. Υπάρχει πχ το κείμενο (κείμενα, ίσως· καί με την επιφύλαξη της πλαστογραφίας) με τις προφητείες της Σίβυλλας, που μιλάει γιά το γεγονός αυτό. Ωστόσο, η προσωπική μου έρευνα λέει πως γενικώς τα ιερατεία μας ήταν απόλυτα σίγουρα – καί γιά τον προσδιορισμό του «πότε;», το προχώρησαν τόσο, όσο…
…να ζητήσουν την κατασκευή του Μηχανισμού των Αντικυθήρων!!!
(Ξέρω, ξέρω, εδώ οι πιό ορθολογιστές θα τσινήσετε άγρια. Καί, μεταξύ μας, καλύτερα! Γιά να μην υποψιαστεί κανείς ότι ήδη είπα δημοσίως πολλά περισσότερα του δέοντος! )
Εν πάσει περιπτώσει, εμείς οι Έλληνες (κι εγώ μαζί! lol!!!) έχουμε ένα κακό (μεταξύ άλλων) : μιλάμε πολύ! Ανοίγουμε το στόμα μας πολύ! Έτσι, τα περί ενός Έλληνα υπερ-Μύστη που θα ερχόταν, τα έμαθαν κι οι ιουδαίοι, κι έλαβαν τα μέτρα τους. Παναπεί, συνέγραψαν την «ΠΔ» ως «ρελάνς» στα όσα επρόκειτο να πούν καί να κάνουν οι Έλληνες, εν όψει της Εποχής των Ιχθύων.
Εφ’ όσον, τώρα, είχε δημιουργηθεί η θεωρητική βάση, απέμενε η πρακτική εφαρμογή της· δηλαδή, η «ΠΔ» ν’ αποκτήσει ισχύ νόμου υποχρεωτικού γιά όλους. Αυτή η ευκαιρία δόθηκε μέσα στο ομογενές χαρμάνι λαών, που έφτιαξε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οπότε, ήρθε κάποια στιγμή, που η «ΠΔ» έγινε «ιερό βιβλίο» καί γιά τους χριστιανούς με την ονομαζόμενη «μετάφραση Βουλγάτα« (δηλ. λαϊκή) του αγίου Ιερωνύμου, ύστερα από εντολή του πάπα Δάμασου Α’ (καλό κουμάσι ο λεγάμενος!). Κι εκεί που μετέφραζε ο άγιος Ιερώνυμος, πετάχτηκε ο Θεοδόσιος ο Α’ (ο γνωστός «Ες έδαφος φέρειν»), καί του λέει του Ιερώνυμου: «- Χώσε καί την ΠΔ μέσα στη μετάφρασή σου, διότι είναι ιερό βιβλίο!!!» (Ά-μπάααα… Δεν ήταν «κρύπτο-« ο Θεοδόσιος!…) Ο άγιος Ιερώνυμος φρίκαρε, κι επειδή προφανώς έφερε αντιρρήσεις, τον εξόρισαν.
Μ’ άλλα λόγια, η επιβολή της «ΠΔ» ως ιερού βιβλίου των χριστιανών ΔΕΝ έγινε από Οικουμενική Σύνοδο, αλλά από εντολή μισέλληνα αυτοκράτορα. Άρα, ως μή επίσημο μέρος του δόγματος, μπορεί ανά πάσα στιγμή ν’ αποκοπεί καί να πεταχτεί στα σκουπίδια. (Αυτό μήν το ξεχάσετε ποτέ!)
(Την πληροφορία περί διαταγής του Θεοδοσίου Α’ την πήρα πρώτα από βίντεο του στρατηγού Αϋφαντή, καί την έψαξα λιγάκι· πιστεύω ότι δεν έκανα κάποιο σοβαρό λάθος -βιασύνης ένεκα- στα όσα παρέθεσα εδώ.)
Έτσι έχουν τα πράγματα. Μή με ρωτήσετε, όμως, γιατί δεν τα κατήγγειλαν αυτά οι σύγχρονοι «αρχαιόθρησκοι δωδεκαθεϊστές»!
Υποδειγματική εφαρμογή στρατηγικού καπελλώματος – 2
Αφού παρήλθαν, τώρα, γενιές καί γενιές, που αποδεχόντουσαν εξ ορισμού -δηλ. χωρίς να εξετάζουν τα πώς καί τα γιατί- την «ΠΔ» ως ιερό καί θεόπνευστο βιβλίο του χριστιανισμού, τότε εφαρμόστηκε πλήρως το: «Ενός κακού μύρια έπονται!»
Αυτές τις άσχημες συνέπειες είχε η άκριτη αποδοχή της «ΠΔ» ως ιερού βιβλίου του χριστιανισμού. Στα σίγουρα όχι μόνον αυτές, αλλά κι άλλες – μόνο που το κείμενο θα μεγαλώσει εκτός λογικών ορίων, αν τις παραθέσω. Εκτός από μία:
Ότι η «θεοπνευστία» της «ΠΔ»…
(…παναπεί, τα -εντελώς σεναριακά παύλα θεατρικά- νεφελώδη κολλητηλίκια με τον Θεό, τα δήθεν προερχόμενα από ένα νεφελώδες παμπάλαιο παρελθόν…),
…η οποία γνέφει καί χαμογελάει απ’ το βάθος του ορίζοντα, είναι τρομερός μαγνήτης γι’ ανθρώπους αφελείς καί αδύναμου χαρακτήρα· εν οίς, καί μεγαλοκληρικοί δικοί μας. Ότι εκεί, πέρα μακριά στο βάθος η –εκ Θεού, μάλιστα!- ισχύς!… (Άμα σκαμπάζετε λιγάκι από ψυχολογία αδυνάτων χαρακτήρων, θα καταλάβετε αμέσως.)
Νά γιατί προδίδουν!!!
Φυσικά, την κατάσταση τη βοηθάνε με τα μέσα τους καί τα όπλα τους οι κάθε μορφής «θεόπνευστοί» καί «περιούσιοι» (πχ οι τέκτονες). Καί πώς θ’ αφήναν τα Ελληνικά πράγματα λάσκα, άλλως τε; Γιά νά ‘ρθει μιά μέρα, να τους βατέψει χωρίς σάλιο ο Ελληνισμός;
Τώρα, θα με ρωτήσεις… Καί γιατί τόσους αιώνες αποδέχθηκε την «ΠΔ» το επίσημο δόγμα της Ορθοδοξίας;
Όντως σοβαρώτατη ερώτηση!
Έχω απάντηση, αλλά σκεφτήτε το πρώτα λιγάκι.
ίδαμε διάφορες πιθανές κι απίθανες αιτίες, γιά τις οποίες ο εγχώριος ανώτερος κλήρος θα πρόδιδε· όμως, δεν εξετάσαμε το τί (τον) περιμένει από την άλλη μεριά των συνόρων, δίκην Παραδείσου. Ποιός είναι ο τόσο ισχυρός μαγνήτης, τί είν’ αυτό το τόσο ελκυστικό που τραβάει τόσο πολύ την θρησκευτική ηγεσία, ώστε -συνεργούντων καί των κινήτρων της προδοσίας- να περνάει τα απαράβατα όρια του Ελληνισμού;Αυτό που περιμένει μακριά στο ορίζοντα, είναι ένα ψεύδος μεταμφιεσμένο σε ακλόνητη αλήθεια. Καί τίποτ’ άλλο. Μιά αδυναμία, ένα προσωπείο ενός μπαμπούλα, μεταμφιεσμένο σε τρομερή ισχύ.
Αυτό το πράγμα είναι γνωστό ως «Παλαιά Διαθήκη».
Υποδειγματική εφαρμογή στρατηγικού καπελλώματος – 1
Η όλη ιστορία ξεκινάει από την περίφημη «Μετάφραση των εβδομήκοντα». Στην Ελληνιστική Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων, όπου όλοι μιλούσαν κι αντάλλασσαν ιδέες με όλους, υποτίθεται ότι κάποιος ηγέτης της οικογένειας των Πτολεμαίων ζήτησε από τους ιουδαίους να μεταφράσουν τα ιερά τους βιβλία στα Ελληνικά. Έτσι, (ξανά υποτίθεται ότι) συνήλθαν στη σκιά κάτω απ’ τις φοινικιές της Αιγύπτου εβδομηνταδύο -καί κατά συντομία «εβδομήκοντα», Ο’– μεταφραστές ιουδαίοι (που σαφώς ήξεραν καλά Ελληνικά), καί μετέφρασαν τα ιερά τους κείμενα σε διάστημα δύο αιώνων.
Πέρα από το παράλογον του πράγματος, ότι δηλαδή οι μεταφραστές αυτοί μετέφραζαν …δέκα λέξεις ημερησίως, στην υπόθεση αυτή κρύβονται κι άλλα. Πρώτον, ότι είναι άκρως απίθανο Έλλην της τότε εποχής να ενδιαφέρθηκε γιά το τί πίστευαν κάποιοι σημίτες της ερήμου. (Καί δεδηλωμένοι εχθροί των Ελλήνων, ειδικά το Φοινικικό παρακλάδι τους.) Καί δεύτερον…
…ήγγικεν η ώρα να σας παραθέσω τα επιχειρήματά μου, γιατί η «ΠΔ» γράφτηκε κατ’ ευθείαν στα Ελληνικά, καί μάλιστα στο ποδάρι.
Το ότι η «ΠΔ» είναι συρραφή κειμένων χωρίς συνοχή μεταξύ τους (κοινώς: άρτσι μπούρτζι καί λουλάς), είναι μάλλον προφανές. Το ότι δεν υπήρξε προγενέστερο κείμενο σε κάποια σημιτική γλώσσα (εβραϊκά; Αραμαϊκά; δενξέρωγώτί; όπως θες πές το), το οποίο μεταφράστηκε στα Ελληνικά, δεν είναι προφανές. Αλλά φαίνεται από το ότι μιά οργανωμένη θρησκεία έχει καί οργανωμένα (δηλαδή συνεκτικά μεταξύ τους) ιερά κείμενα,που στην περίπτωση της «ΠΔ» δεν υπάρχουν.
Βέβαια, όταν έχεις να κάνεις με σαλάτα αντιλήψεων (που πάει να περάσει γιά θρησκεία) σημιτών, Κρονίων Πελασγών, Αράβων, Φοινίκων, συν αποδιοπομπαίων Αιγυπτίων (λεπρών / αιρετικών / πολιτικών αντιπάλων της επίσημης Αιγύπτου), τί συνοχή να περιμένεις; Αλλά έχει κι άλλο αρνητικό παρακάτω.
Μιά θρησκεία έχει ΠΑΝΤΟΤΕ ορισμένα θεμέλια «εκ των ούκ άνευ». Το κυριώτερο των οποίων είναι η ύπαρξη του Κακού. Διότι, άμα δεν υπάρχει το Κακό, γιατί να κάθεσαι ν’ ασχολείσαι με θρησκευτικούς κανόνες αυτοπεριορισμού καί να παρακαλάς τον όποιο θεό; Εκμηδενίζεται η ανάγκη γιά ύπαρξη θεού καί (οργανωμένης) θρησκείας!
Έ, λοιπόν, ψάξτε γιά το Κακό στην «ΠΔ»… καί ΔΕΝ θα το βρήτε!!!
Εδώ, προλαβαίνω μερικούς ηλίθιους (τρόλλς καί λοιπούς παρεμφερείς), που θα με ρωτήσουν πώς να ψάξουν τόσο μεγάλο κείμενο. (Εννοώντας ότι θα υποχρεωθούν να το διαβάσουν όλο.) Ζώα μου αγαπημένα!… Υπάρχει το κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή, καί υπάρχουν τα αυτόματα ψαχτήρια τέτοιων κειμένων, καί στα ψαχτήρια βάζουμε κριτήρια. Πχ τις λέξεις «Σατανάς», «διάβολος», καί τα ρέστα. Λοιπόν, σ’ όλο το κείμενο υπάρχουν μόνο τρείς (αριθμός 3) τέτοιες λέξεις, εκ των οποίων η μία είναι -αν θυμάμαι καλά- η «πεπτοκώς». (Κι ευτυχώς που τα πάω καλά με την Ελληνική, καί έβαλα στο ψαχτήρι με τη σειρά όλα τα συνώνυμα του Οξαποδώ!)
Άρα, γιά ποιά οργανωμένη θρησκεία καί ποιά οργανωμένα ιερά κείμενα μιλάμε;…
(Άσε που εκείνη η φάση με τις κόρες του Λώτ, θα κάνει μέχρι καί τον Μάρκο ντεΣάντ να κοκκινίσει από ντροπή! Lol!!!)
Πρίν κλείσω, θεωρώ επιβεβλημένη (από τον χαρακτήρα του ιστολογίου!) μιά μικρή -εντάξει, υποκειμενική…– αναφορά στο υπερβατικό στοιχείο της ιστορίας της «μετάφρασης των Ο'»· όμως, με την παράκληση να μή μείνετε σ’ αυτό. Απλώς, στα υπ’ όψιν.
Την έλευση του Χριστού την είχαν προείδει τα αρχαία ιερατεία μας. Υπάρχει πχ το κείμενο (κείμενα, ίσως· καί με την επιφύλαξη της πλαστογραφίας) με τις προφητείες της Σίβυλλας, που μιλάει γιά το γεγονός αυτό. Ωστόσο, η προσωπική μου έρευνα λέει πως γενικώς τα ιερατεία μας ήταν απόλυτα σίγουρα – καί γιά τον προσδιορισμό του «πότε;», το προχώρησαν τόσο, όσο…
…να ζητήσουν την κατασκευή του Μηχανισμού των Αντικυθήρων!!!
(Ξέρω, ξέρω, εδώ οι πιό ορθολογιστές θα τσινήσετε άγρια. Καί, μεταξύ μας, καλύτερα! Γιά να μην υποψιαστεί κανείς ότι ήδη είπα δημοσίως πολλά περισσότερα του δέοντος! )
Εν πάσει περιπτώσει, εμείς οι Έλληνες (κι εγώ μαζί! lol!!!) έχουμε ένα κακό (μεταξύ άλλων) : μιλάμε πολύ! Ανοίγουμε το στόμα μας πολύ! Έτσι, τα περί ενός Έλληνα υπερ-Μύστη που θα ερχόταν, τα έμαθαν κι οι ιουδαίοι, κι έλαβαν τα μέτρα τους. Παναπεί, συνέγραψαν την «ΠΔ» ως «ρελάνς» στα όσα επρόκειτο να πούν καί να κάνουν οι Έλληνες, εν όψει της Εποχής των Ιχθύων.
Εφ’ όσον, τώρα, είχε δημιουργηθεί η θεωρητική βάση, απέμενε η πρακτική εφαρμογή της· δηλαδή, η «ΠΔ» ν’ αποκτήσει ισχύ νόμου υποχρεωτικού γιά όλους. Αυτή η ευκαιρία δόθηκε μέσα στο ομογενές χαρμάνι λαών, που έφτιαξε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οπότε, ήρθε κάποια στιγμή, που η «ΠΔ» έγινε «ιερό βιβλίο» καί γιά τους χριστιανούς με την ονομαζόμενη «μετάφραση Βουλγάτα« (δηλ. λαϊκή) του αγίου Ιερωνύμου, ύστερα από εντολή του πάπα Δάμασου Α’ (καλό κουμάσι ο λεγάμενος!). Κι εκεί που μετέφραζε ο άγιος Ιερώνυμος, πετάχτηκε ο Θεοδόσιος ο Α’ (ο γνωστός «Ες έδαφος φέρειν»), καί του λέει του Ιερώνυμου: «- Χώσε καί την ΠΔ μέσα στη μετάφρασή σου, διότι είναι ιερό βιβλίο!!!» (Ά-μπάααα… Δεν ήταν «κρύπτο-« ο Θεοδόσιος!…) Ο άγιος Ιερώνυμος φρίκαρε, κι επειδή προφανώς έφερε αντιρρήσεις, τον εξόρισαν.
Μ’ άλλα λόγια, η επιβολή της «ΠΔ» ως ιερού βιβλίου των χριστιανών ΔΕΝ έγινε από Οικουμενική Σύνοδο, αλλά από εντολή μισέλληνα αυτοκράτορα. Άρα, ως μή επίσημο μέρος του δόγματος, μπορεί ανά πάσα στιγμή ν’ αποκοπεί καί να πεταχτεί στα σκουπίδια. (Αυτό μήν το ξεχάσετε ποτέ!)
(Την πληροφορία περί διαταγής του Θεοδοσίου Α’ την πήρα πρώτα από βίντεο του στρατηγού Αϋφαντή, καί την έψαξα λιγάκι· πιστεύω ότι δεν έκανα κάποιο σοβαρό λάθος -βιασύνης ένεκα- στα όσα παρέθεσα εδώ.)
Έτσι έχουν τα πράγματα. Μή με ρωτήσετε, όμως, γιατί δεν τα κατήγγειλαν αυτά οι σύγχρονοι «αρχαιόθρησκοι δωδεκαθεϊστές»!
Υποδειγματική εφαρμογή στρατηγικού καπελλώματος – 2
Αφού παρήλθαν, τώρα, γενιές καί γενιές, που αποδεχόντουσαν εξ ορισμού -δηλ. χωρίς να εξετάζουν τα πώς καί τα γιατί- την «ΠΔ» ως ιερό καί θεόπνευστο βιβλίο του χριστιανισμού, τότε εφαρμόστηκε πλήρως το: «Ενός κακού μύρια έπονται!»
- Οι θεολόγοι προσπάθησαν να συγκαλύψουν τα αναγραφόμενα της «ΠΔ» με σαχλαμάρες περί «θεοπνευστίας» (των θυγατέρων του Λώτ, προφανώς), καί περί «παιδαγωγού εις Χριστόν» (του καβαλλήματος της ανορθωμένης μαλαπέρδας του Λώτ από τις κόρες του – γιά τέτοιο παιδαγωγιλίκι μιλάμε).
- Επομένως -λόγωι θεοπνευστίας-, κανείς δεν αντέδρασε (μέχρι τους τελευταίους αιώνες) στις αν(ιστ)ο(ρ)ησίες της «ΠΔ», πχ ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε πρίν πέντε χιλιάρικα χρόνια (καί κάτι ψιλά). Ή, ότι επιτρεπόταν σε αλλοδαπό σκλάβο (δήθεν ο Μωϋσής) να πάρει το καμουτσίκι, καί να βαρέσει Αιγύπτιο επιστάτη. (Αν γινόταν κάτι τέτοιο, ο αλλοδαπός σκλάβος θα γινόταν πάραυτα φρίσκιζ γιά κροκόδειλους. Αλλά πού να τα ξέρει αυτά ο μάγκας, που συνέγραψε την «ΠΔ» «υπό τους φοίνικες της ερήμου» μαζί με τους υπόλοιπους εβδομηνταέναν.)
- Κανείς δεν αντέδρασε στις ανοησίες (καί πλαστογραφίες) περί καταγωγής του Χριστού -ύστερα από «γενεές δεκατέσσερεις»– από τους διαφόρους Αβράμηδες καί Ισαάκηδες. (Να χαρώ εγώ «Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού»… καταγόμενον από ανθρωποθυσιαστή!!!)
- Εφ’ όσον όλοι θεωρούσαν δεδομένη την «θεοπνευστία», θεωρούσαν αυτομάτως καί την εκ Θεού ισχύ του βιβλίου αυτού – δηλαδή, των κανόνων που αυτό επέβαλε.
- Επομένως, όλοι κατάπιαν -καί συνεχίζουν να καταπίνουν- αμάσητη την αξίωση των ιουδαίων να θεωρούνται προνομιούχος εκ Θεού λαός («περιούσιος»).
- Τέλος, αλλ’ όχι έσχατον, έκαναν καί κάνουν το λάθος να θεωρούν ότι Έλληνες καί ιουδαίοι έχουμε τον ίδιο Θεό.
- Όταν οι ιουδαίοι κατασκεύασαν το ισλάμ (το λέει στα ίσα εδώ – αλλά πιάστε την αφήγηση από το κεφάλαιο 1, αξίζει), ως ρελάνς στον διαφαινόμενο επερχόμενο πλήρη εξελληνισμό της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (πρώϊμου Βυζαντίου), εξ αρχής ισλάμ καί (ιουδαίοι) Χάζαροι απετέλεσαν θανάσιμο κίνδυνο γιά το Βυζάντιο… με το στρατηγικό πλεονέκτημα των εχθρών του Βυζαντίου ότι είχαν με το μέρος τους τη «θεοπνευστία» καί το «περιούσιον». (Άρα, ψιλοέθεσαν εξ αρχής τους εαυτούς τους στο απυρόβλητο – ως «εκ Θεού». Παναπεί: Τον βαράς τον συγγενή του Θεού; Δεν τον βαράς!…) Ευτυχώς που οι Βυζαντινοί στρατιωτικοί δεν μάσησαν από κάτι τέτοια, αν καί τελικά έπεσε στα χέρια των ορδών του Μωάμεθ η Αλεξάνδρεια.
- Κάποια στιγμή, οι Γάλλοι βασιλιάδες (Μεροβίγγιοι) βγάλανε ένα παραμύθι, ότι κατάγονται από παιδί του Χριστού καί της Μαρίας Μαγδαληνής. (Διάβαζε «Κώδικας ντά Βίντσι», καί τα ρέστα.) Έμ, τί;! Μονάχα ο κάθε αρχαίος Έλλην βασιλέψ Μεγαλέξανδρος θα έλεγε πως κατάγεται απ’ τον Δία; Οι Γάλλοι, όμως, δεν έμειναν στα θεωρητικά συγγενολόγια. Το προχώρησαν… θεωρώντας τους Αγίους Τόπους δικούς τους· καί κατακτώντας τους με τις δυσώνυμες «Σταυροφορίες».
- Όμως, κάποια στιγμή πιό μετά (κι αφού είχε χαθεί η πρώην ισχύς των Γάλλων – με τους Ναΐτες, τους πάπες της Αβινιόν, κτλ), οι Άγγλοι προχώρησαν σε πιό δυνατή ρελάνς, με το σκεπτικό ότι: «- Απόγονοι του Χριστού εσείς, Γάλλοι; Απόγονοι των εβραιοπρογόνων του Χριστού εμείς!!!» Δηλαδή, πιό ορίτζιναλ πράμα!
Αυτές τις άσχημες συνέπειες είχε η άκριτη αποδοχή της «ΠΔ» ως ιερού βιβλίου του χριστιανισμού. Στα σίγουρα όχι μόνον αυτές, αλλά κι άλλες – μόνο που το κείμενο θα μεγαλώσει εκτός λογικών ορίων, αν τις παραθέσω. Εκτός από μία:
Ότι η «θεοπνευστία» της «ΠΔ»…
(…παναπεί, τα -εντελώς σεναριακά παύλα θεατρικά- νεφελώδη κολλητηλίκια με τον Θεό, τα δήθεν προερχόμενα από ένα νεφελώδες παμπάλαιο παρελθόν…),
…η οποία γνέφει καί χαμογελάει απ’ το βάθος του ορίζοντα, είναι τρομερός μαγνήτης γι’ ανθρώπους αφελείς καί αδύναμου χαρακτήρα· εν οίς, καί μεγαλοκληρικοί δικοί μας. Ότι εκεί, πέρα μακριά στο βάθος η –εκ Θεού, μάλιστα!- ισχύς!… (Άμα σκαμπάζετε λιγάκι από ψυχολογία αδυνάτων χαρακτήρων, θα καταλάβετε αμέσως.)
Νά γιατί προδίδουν!!!
Φυσικά, την κατάσταση τη βοηθάνε με τα μέσα τους καί τα όπλα τους οι κάθε μορφής «θεόπνευστοί» καί «περιούσιοι» (πχ οι τέκτονες). Καί πώς θ’ αφήναν τα Ελληνικά πράγματα λάσκα, άλλως τε; Γιά νά ‘ρθει μιά μέρα, να τους βατέψει χωρίς σάλιο ο Ελληνισμός;
Τώρα, θα με ρωτήσεις… Καί γιατί τόσους αιώνες αποδέχθηκε την «ΠΔ» το επίσημο δόγμα της Ορθοδοξίας;
Όντως σοβαρώτατη ερώτηση!
Έχω απάντηση, αλλά σκεφτήτε το πρώτα λιγάκι.
΄ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...…...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου