Διαχρονικώς προδοτικό ιερατείο… Γιατί; – γ’
(προηγούμενο)
ς δούμε, λοιπόν, τί άλλο κρύβει ο προδοτο-μπαχτσές.
i. Συμβατικές μέθοδοι εξαναγκασμού
…Δηλαδή, η εξής μία: ο εκβιασμός.
Αυτός επιτυγχάνεται, όταν γίνει γνωστή η συμμετοχή του εκβιαζομένου σε έγκλημα, ή η εκ μέρους του καταπάτηση των «χρηστών ηθών» της υπόλοιπης κοινωνίας (πχ -καί κυρίως- να είναι ομοφυλόφιλος). Πρόκειται γιά παμπάλαιη μέθοδο, η οποία εφαρμόζεται κατά κόρον σε κλειστές λέσχες, σέχτες, κτλ. (Καί δή, με τελετουργικό προκάλυμμα.) Ώστε ο εκβιαζόμενος να είναι τέτοιος μιά ζωή, μή μπορώντας πιά να ξεφύγει.
Τώρα, θα με ρωτήσεις… Κι αν δεν έχει κάνει, ή δεν θέλει να κάνει έγκλημα;
Απλούστατο! Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ίδιος ο αρχηγός της σέχτας τον υποχρεώνει να κάνει (προκειμένου να δείξει πως είναι πιστός στην «αδελφότητα»), με τις κρυφές κάμερες να καταγράφουν τα πάντα – ή τους κρυμμένους αυτόπτες μάρτυρες να παρακολουθούν τα πάντα. Καί μετά, του το ανακοινώνει στα ίσα ότι έγινε δημόσιο θέαμα στην «αδελφότητα». Οπότε να μην επιχειρήσει στο μέλλον τίποτε …επαναστατικό, διότι θα γίνει δημόσιο θέαμα σ’ όλο το πόπολο παραέξω.
Ακριβώς τα ίδια συμβαίνουν, εάν τον εκβιαζόμενο τον αρπάξουν (εκόντα-άκοντα) πεντέξη αραπάδες, καί του (ανα)δείξουν …τη θηλυκή του πλευρά. (Όπως γίνεται καί στις φυλακές.) Είτε είναι αδερφή, είτε δεν είναι, μετά από ένα τέτοιο -χμ- “ατύχημα” η προσωπική του ελευθερία τελειώνει διά παντός. (Την ξαναποκτάει, όταν πιά τον βάλουν στο φέρετρο γιά θάψιμο.)
Καί πώς τα πετυχαίνουν αυτά οι αρχηγοί των «αδελφοτήτων», ρέ Εργοδότη;
Κι αυτό απλούστατο! Στο κάθε εύπιστο (ή εθελόπιστο) βλήμα, οι αρχηγοί υπόσχονται εξουσία, μυστικά, μυήσεις… Όταν ο άλλος δεν είναι συγκροτημένο / μορφωμένο / σκεπτόμενο άτομο, αλλά ένας μαλάκας χαζοεγωϊστής, που νομίζει πως είναι γεννημένος αυτοκράτορας (καί γι’ αυτό κωλοτρίβεται με τέτοιες «εκλεκτές αδελφότητες» – γιά να ξεχωρίσει το καμάρι μου απ’ τους κοινούς θνητούς), ή το παίζει πονηρός (γιά ν’ αποκομίσει οφέλη), θα προχωρήσει από μόνος του στο να ζητήσει να πάρει τη …μύηση… Μόνο που δεν θα ξέρει εξ αρχής ότι πρόκειται γιά την αράπικη. (Τη μύηση, εννοώ. Πού πήγε το μυαλό σας; )
Το έξυπνο πουλί απ’ τη μύτη πιάνεται! Με χάντρες καί καθρεφτάκια “μυητικών μυστικών” του κώλου. (Στην κυριολεξία! Lol!!!)
Εδώ, βέβαια, θα με ξαναρωτήσεις… Με τόση (υπερ)πληροφόρηση, ειδικά των τελευταίων χρόνων, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν τόσα πολλά κορόϊδα τέτοιου μεγέθους; Πώς συνεχίζουν να επιβιώνουν επαναλαμβανόμενα διαρκώς τα ίδια κι απαράλλαχτα παμπάλαια, νηπιακού επιπέδου («- Θα σου μάθω μυστικά!»), τετριμμένα κόλπα των πονηρών; Κανείς, μά κανείς δεν τά ‘μαθε ακόμη;
Ξέρω καί ‘γώ, ρέ παιδιά… Φοβάμαι πως χρειάζεται διάβασμα ολόκληρης βιβλιοθήκης, προκειμένου να βρούμε τις αιτίες της βλακείας.
Ειρήσθω ότι τα παραπάνω γράφονται κυρίως γιά λόγους πληρότητας του …εγχειριδίου οδηγιών. Το έγκλημα καί η ανδρική ομοφυλοφιλία είναι πολύ βαρειά φάουλ, ώστε να γίνονται ανεκτά στην Ελλάδα (παρά τις υστερικές τσιρίδες των ΜΜΕ περί του αντιθέτου) – καί ειδικά σε ανώτερους ιερωμένους.
Δεν παραγνωρίζω πως, σε παλιότερες δεκαετίες, υπήρχε στην Ιερά Σύνοδο άτομο, που φώναζε «- Παρούσα!». Ωστόσο, δεν πρέπει να είναι ο κανόνας αυτό. Θά ‘ταν πολύ χοντρό, καί θα ξεκίναγε μαζικές αντιδράσεις. (Γιά όσους μελετάνε την νεώτερη Ιστορία, ας ψάξουν γιατί στις αρχές της δεκαετίας του 1960 γράφτηκε το άρθρο: «Αρχιεπίσκοπο τουλάχιστον άνδρα!») Αν οι ανώτεροι κληρικοί εκβιάζονται, τότε θα είναι κυρίως γιά δύο λόγους: γιά οικονομικής φύσεως παρανομίες (λοβιτούρες, κοινώς – αν είναι …μακρυχέρηδες οι λεγάμενοι), καί γιά να μή μαθευτεί παραέξω η (όπως φημολογείται) τεκτονική ιδιότητα αρκετών απ’ αυτούς.
(Ούτε η ποδιτσοφορία είναι ανεκτή στην Ελλάδα – ειδικά σε ανώτερους ιερωμένους. Δεν παλαβώσαμε τόσο, ώστε να μή ξέρουμε τί μας γίνεται, επειδή έτσι θέλουν τα ξεφτιλισμένα ΜΜΕ!)
Ο μηχανισμός εκβιασμού, βεβαίως-βεβαίως, παραμένει ο αυτός. («- Ή βγάζεις το σκασμό, ή σε καρφώνω!»)
ii. Ψυχολογία υποταγής
Με την περίπτωση του πατριάρχη Καματηρού, καταλαβαίνουμε πως δεν ήταν κάποια υπόσχεση εξουσίας ή καί χρήματος (από μεριάς Φράγκων), που τον έκαναν να καμαρώνει αδρανής το Δυτικό σκυλολόϊ που μαζεύτηκε κάτω απ’ τα τείχη της Πόλης, μαζί με τους λοιπούς εξ ίσου αδρανείς χαζοβιόληδες άρχοντες… αντί όλοι μαζί να κατακάψουν τα καράβια των Ενετών με το υγρό πύρ.
Εξαιρούμε, βέβαια, την ύπαρξη μυστικής αλληλογραφίας – την οποία, αν υπήρχε, σίγουρα φρόντισαν μετά οι Φράγκοι να εξαφανίσουν. Αλλά, πάλι, τί στην ευχή; ούτε ανώτερος ιερατικός ηγέτης υπήρχε πάνω απ’ αυτόν (εφ’ όσον οι Δυτικοί ήταν πλέον -μετά το δεύτερο σχίσμα του πατριάρχη Κηρουλάριου- αιρετικοί), ούτε είχαν οι Δυτικοί τόσα πλούτη, όσα οι δικοί μας. Άρα, τί να του τάξουν – καί ποιοί να του τάξουν; Οι μπατίρηδες ληστοσυμμορίτες αιρετικοί; Δεν στέκει ως υπόθεση.
Η μόνη εξήγηση γιά τη στάση του, είναι η παθητική ψυχολογία. Δηλαδή, το άτομο αυτό -καί παρά το αξίωμά του- ήταν γεννημένος δούλος. Ή, με κάποιο τρόπο απέκτησε τέτοια ψυχολογία στην (ιερατική του) πορεία, καί μετά δεν απέβαλε ποτέ του τη νοοτροπία του υποτακτικού. (Σημειώστε πως, στις σκήτες των μοναχών υπάρχει το δίπολο «ο γέρων» καί «ο υποτακτικός». Δεν το κόβω γιά τυχαίο, το συγκεκριμένο επίθετο.)
Ακόμη κάτι:
Επαναλαμβάνω πως δεν είμαι καθόλου ειδικός στο θέμα, αλλά η υποτακτική ψυχολογία λογικά περιλαμβάνει κι αυτό που λέμε “ετεροκαθορισμό”· δηλαδή, το να μή βρίσκει κάποιος με τίποτε τα σημεία αναφοράς του στον εαυτό του (στο “id”, που λένε οι ψυχολόγοι – το αναφέρω, επειδή έψαχνα μιά ωραία έκφραση· με κίνδυνο όμως να έχω πετάξει κοτσάνα, λόγωι μή ειδικότητας στο θέμα), αλλά στο έτερον. Δηλαδή, αλλού. Σε ξένους ανθρώπους, σε ξένους πολιτισμούς. Να τους θαυμάζει, να τους βλέπει σαν θεούς.
Φερ’ ειπείν: δεν μ’ αρέσει η φάτσα μου, δεν έχω συμβιβαστεί με δαύτην, καί κάνω πλαστική εγχείριση να μοιάσω του πολυδιαφημισμένου κινηματογραφικού πηδήκουλα. (Μπας κι επεκτείνω την ομοιότητα καί κανένα μέτρο παρακάτω απ’ το πρόσωπο. Lol!!!)
Δεν μ’ αρέσει η χώρα των φουστανελλοφόρων αγραμμάτων προγόνων μου, καί θαυμάζω τις ηπαπάρα… χωρίς κάν να συνειδητοποιώ ότι η επιστημονική μηχανή των αλλοδαπών κινείται από εγκεφαλικό καύσιμο συμπατριωτών μου. Καί χωρίς να συνειδητοποιώ ότι οι ηπαπάρα ξεκίνησαν την τρομερή τεχνολογική τους πρόοδο μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα – μέχρι τότε είχαν κι αυτές πληθυσμό απλύτων καί τραχέων χωρικών, όπως εμείς. Τί φουστανέλλα καί ντουλαμάς, τί μπλουτζήν! (Αυτές οι -ρεαλιστικές- πληροφορίες, όμως, απωθούνται στο ασυνείδητο, παρ’ ό,τι άκρως λογικές.)
Συνεπώς, ο Καματηρός μπορεί πολύ απλά να σιχαινόταν τους συμπατριώτες του, γι’αυτό κι ήταν Φραγκολάγνος. (Δεν ξέρω γιά ποιόν μυστήριο λόγο ψυχικού στραβοξυλιάσματος.)
iii. Ψυχολογία «επαναστάτη κόντρα στο ρεύμα»
Την απάντηση αυτή την πρότεινε η Γραμματέψ μας, γι’ αυτό καί την αναφέρω (τιμητικώς). Το νόημα εδώ είναι πως ο “επαναστατημένος” αισθάνεται -εγωϊστικώς- σπουδαίος, όταν δεν συμφωνεί με τους υπόλοιπους συμπατριώτες του· ακόμη κι όταν δεν συμφωνεί ευρισκόμενος εν αδίκωι – ή εκτός τόπου καί χρόνου. Μ’ άλλα λόγια, πρόκειται γι’ ακόμη ένα ψυχολογικής φύσεως κουσούρι.
Ωστόσο, προσωπικά δεν δίνω μεγάλη πιθανότητα ύπαρξης στο “επαναστατηλίκι” καρα-αρχηγών του καρα-κατεστημένου. Βλέπετε, αυτοί οι άνθρωποι υπόκεινται σε αυστηρό πρωτόκολλο, καί ειδικά στα παλιά χρόνια (πχ Βυζάντιο) δεν μπορούσαν ούτε κάν να γελάσουν σε δημόσιες συναθροίσεις, αν δεν έπρεπε. Καλά-καλά δεν μπορούσαν ούτε να μιλήσουν, αν δεν τους δινόταν ο λόγος.
Εξαιρέσεις υπήρξαν ελάχιστες· ένας φρενοβλαβής Καλλιγούλας στη Ρώμη, κι ένας μεθύστακας Φωκάς στο πρώϊμο Βυζάντιο. Αυτοί, αφού γίνανε περίγελως του λαού, στο τέλος χάσανε τη ζωή τους από ανθρώπους, που -ως φαίνεται- δεν σήκωναν μεγάλες δόσεις γελοιότητας.
(Σήμερα, στα ίχνη αυτωνών βαδίζει το δικό μας το γελαδογλειμμένο. Ποιές γραββάτες καί ποιό πρωτόκολλο, τώρα; Ποιά Μυτιλήνη καί ποιά Λέσβος;… Πάμε, όμως, κανένα στοιχηματάκι γιά το τέλος του; )
iv. Διείσδυση αλλοφύλων
Με τις δολοφονίες Αχιλλέα καί Νεοπτόλεμου, βγάζουμε λαυράκι! Ο διαδοχικός κατατρεγμός των αρρένων απογόνων του Πηλέα, δείχνει πως τους την είχαν φυλαγμένη. Ποιοί, όμως;
Προφανείς εκδοχές:
Από τις έρευνές μου, προκύπτει ότι ο -όντως καλός άνθρωπος- Πρίαμος είχε αφήσει πιό λάσκα τα λουριά απ’ τους δικούς μας ηγεμόνες σε διείσδυση “πολυπολιτισμικών” αλλοφύλων στοιχείων στην χώρα του, την Τροία.
(Ιστορικώς, έτσι γίνεται στη Μ. Ασία, ακόμη καί στις μέρες μας· αν καί αγνοώ τους ακριβείς λόγους προς τούτο. Παράβαλε “κοσμοπολίτικη” Σμύρνη των αρχών του 20ου αιώνα, η οποία το 1922 τον πλήρωσε πανάκριβα τον “κοσμοπολιτισμό” της. Σαν το Ίλιον. Ακριβώς σαν το Ίλιον. Ίδια μοίρα!)
Όθεν, αυτοί που σκότωσαν τον Αχιλλέα, σαφώς δεν ήταν Έλληνες – αλλά “μεταμφιεσμένοι” σε Έλληνες. Αυτό εξηγεί καί το ότι ο Απόλλων στον Όμηρο είναι ένας χαρακτήρας κατάμαυρος. Πού ο αιώνιος ωραίος έφηβος Απόλλων της Ελλάδας;!… Τεράστια διαφορά!
Στην μητροπολιτική Ελλάδα, τώρα, ήταν σαφώς πιό δύσκολο να εισχωρήσουν αλλόφυλοι στο ιερατείο, αν καί ήδη υπήρχε ένας κάποιος πυρήνας ξένων (“ενσωματωμένων” Ατλάντων, απογόνων πρώην αιχμαλώτων – παράβαλε Πελία). Οι σταμπαρισμένοι ξένοι, το πολύ να συμμετείχαν σε συνωμοσίες γιά κατάληψη της εξουσίας (Πελίας, ξανά)· οι οποίες συνωμοσίες ετύγχαναν μιά χαρά κι ενδημικό φρούτο, δεν ήταν απαραίτητη η εισαγωγή τους απ’ το εξωτερικό. Όμως, δεν νομίζω πως αυτοί οι ξένοι μπορούσαν να εισχωρήσουν στο δικό μας ιερατείο. (Θυμηθήτε: «…καί φύλακες των παραδόσεων».)
Αυτοί που σκότωσαν τον Νεοπτόλεμο, ήσαν Κρόνιοι Πελασγοί, δηλαδή αρκετά “δικοί μας”… “μεταμφιεσμένοι” όμως σε Πελασγούς του Διός. Ας μην ξεχνάμε, άλλως τε, πως, δυό γενιές πρίν τον Νεοπτόλεμο (επί εποχής Θόα), οι Κρόνιοι Πελασγοί (καί Φοίνικες) του Μίνωα είχαν κατακτήσει το μισό Αιγαίο – ξεκινώντας συστηματικά τις κατακτήσεις τους ανατολικώς του 25ου μεσημβρινού. (Σας θυμίζει τίποτε; Αν ναί, κρατήστε το.)
Καταλαμβάνοντας τη Λέσβο (μπορεί καί τη Μυτιλήνη – lol!!!), τη Λήμνο, τη Σάμο, την Ίμβρο (κρατήστε το κι αυτό)… Ενδεχομένως καί τη Σαμοθράκη, ή καί την Τένεδο (αν καί γιά τα δυό αυτά νησιά είναι μάλλον απίθανο). Όπου, ενώι στην αρχή πήγαν στους Διΐους Πελασγούς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου σαν συγγενείς καί φιλαράκια, στη διαδρομή επέβαλαν καί τις ανθρωποθυσίες· με τη μέθοδο -που προανέφερα- της κατασκευής υποτακτικών “αδελφών”, τον εκβιασμό. Σιγά, τώρα, μην ήταν η Υψιπύλη ανθρωποθυσιάστρια εκ συστήματος! (Φαίνεται καθαρά από τον μύθο, ότι το έγκλημα το τέλεσε άπαξ… ερασιτεχνικώς πως – κι αυτή, καί οι Λημνιές.)
Εδώ ανοίγει τεράστια παρένθεση – κι ας είναι καλά ο Μποτίλιας, που πάλι βρέθηκε καί τά ‘πε στα ίσα, καί μας άνοιξε τα μάτια καί σ’ αυτό.
Οι Πελασγοί ήσαν μιά χαρά άνθρωποι… τί “Πελασγοί”; οι πρόγονοί μας, οι πανάρχαιοι Έλληνες ήταν. Απλώς, είναι γνωστοί μ’ αυτό το όνομα (που σημαίνει “κοντοχωριανοί”). Έξυπνο!… Καί τους δείχνει ως συγγενείς μας εξ αίματος, αλλά καί τους διαχωρίζει από τους Έλληνες! Δηλαδή, από τον κύριο κορμό της Ελληνικής γενεαλογίας… διότι αρκετοί (ίσως σε ποσοστό πάνω από το 50%) ακολούθησαν την λατρεία του Κρόνου. Άρα, έπρεπε να δηλώνεται ο σαφής διαχωρισμός των Κρονολατρών από τους λοιπούς Έλληνες.
Όμως, γιατί πλείστοι όσοι τους ακολούθησαν τη λατρεία του Κρόνου – καί δή, τις σκοτεινές πλευρές της (ανθρωποθυσίες, κτλ) ; Όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν έγινε υπό ομαλές συνθήκες, αλλά με το ζόρι. Όπως ακριβώς έγιναν μαζικοί εξισλαμισμοί Ελλήνων -ειδικά παιδιών- κατά την Τουρκοκρατία. Υπάρχουν -μετά τον Κατακλυσμό- αρκετές “σκοτεινές” χιλιετίες εγχώριας Ιστορίας, προτού πάρει ο Ιάσων την απόφαση να φτιάξει την Αργώ· μόνο που δεν μιλάει κανείς γι’ αυτές. Ουσιαστικώς, ο Ατλαντο-Ελληνικός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ! Συνεχίζεται, δέ, ακόμη καί σήμερα.
Από τον τρομερό Κατακλυσμό του 9,600 πΧ, δεν βγήκαν τσακισμένοι μονάχα οι Άτλαντες· βγήκαν κι οι Έλληνες. Οι Άτλαντες έφυγαν κυνηγημένοι (καί χωρίς πατρίδα πλέον) στα βάθη της Ασίας (κοκκινομάλλικες μούμιες στην Κίνα)· αλλά κι αυτοί κακό χερόβολο, κι εμείς κακό δεμάτι. Όταν υπεραντέδρασε η Φύση στα αιθερικά όπλα των Ελλήνων, γέμισε η Ελλάδα νερά… Κι όχι μόνον αυτή. Σκεφθήτε, τώρα, τη Θεσσαλία όχι σαν κάμπο με σιτάρια (καί με συνδικαλιστές αγρότες), αλλά τίγκα στο νερό, σαν τεράστια πισίνα. Αυτό μπορεί να σημαίνει ψάρια καί αλιεία, αλλά όχι καλλιέργειες. Λοιπόν; Πού θα καλλιεργούσαν βρώσιμα φυτά οι Έλληνες, αν η Θεσσαλία κι άλλες μεγάλες εκτάσεις είχαν γίνει …νεροτσουλήθρες;
(Περί άλλων μεγάλων εκτάσεων, που πλημμύρισαν: ακόμη καί σήμερα, στα όρια της Βέροιας υπάρχει μιά ασφαλτοστρωμένη λεωφόρος, κάτω από την οποία βρίσκεται ένας γκρεμός – καί μετά, ένας απέραντος κάμπος. Όποτε πάω εκεί, κάνω πλάκα στους ντόπιους, αποκαλώντας τη λεωφόρο αυτή “παραλιακή”! Η γεωλογική εξέλιξη, όμως, δηλ. η κάποτε αποστράγγιση των νερών του Κατακλυσμού -που άφησε πίσω της τον σημερινό κάμπο-, είναι προφανής.)
Επί χιλιετίες ολόκληρες μετά τον Κατακλυσμό, έχουμε λοιπόν Άτλαντες απάτριδες, κυνηγημένους, καί γεμάτους δίψα γιά εκδίκηση, κι Έλληνες στον τόπο τους μέν, αλλά αρκετά στριμωγμένους.
Μ’ αυτά τα δεδομένα, είναι φανερό ότι οι Άτλαντες θα κοίταζαν ν’ ανασυνταχθούν, καί ν’ αρχίσουν επιδρομές εναντίον των Ελλήνων. (Να ξαναρχίσουν, ακριβέστερα. Όπως καί πολύ παλιότερα, πρό της εκστρατείας του Τρίο Στούτζες – Μελχισεδέκ, Προμηθέα, Οντουάρπα.) Πάντα ο πλάνης κάνει επιδρομή εναντίον του εγκατεστημένου· ποτέ το ανάποδο.
Όπως καταλαβαίνετε, τώρα, οι επιδρομές πάντα έχουν αντάρτικο χαρακτήρα – χτύπα καί φύγε. Ποτέ δεν εξελίσσονται σε συστηματικές μάχες αντιπάλων τακτικών στρατών. Έτσι, οι Άτλαντες απεδείχθησαν άξιοι …πρόγονοι των Τουρκαλάδων: άρπαξαν σοδειές Ελλήνων, κατέστρεψαν, σκότωσαν, γκρέμισαν, άρπαξαν παιδιά… κι όλ’ αυτά, πολύ πρίν αρχίσουν να εισβάλουν μαζικώς στην Ελλάδα με οργανωμένο στρατό ή/καί πληθυσμό. (Όπως πχ οι Πελασγο-Φοίνικες του Μίνωα, οι -μία απ’ τα ίδια- κοκκινομάλληδες Υκσώς στην Αίγυπτο, κι οι -μία απ’ τα ίδια- Γεφυραίοι του ψευτοήρωα Κάδμου.) Εννοείται, βέβαια, ότι στα α(ρ)παγμένα παιδιά κάνανε πλύση εγκεφάλου…
…Καί, κάποια στιγμή, τα ξανάστελναν πίσω. Ή αυτά, ή τους απογόνους τους.
Γιατί;
Μά, είναι πάναπλο: γιά να χρησιμεύσουν ως ιδεολογικοί καί θρησκευτικοί (καί εθνολογικοί) «ιοί»!…
…Αφού, όμως, πρώτα διασφάλιζαν την ύπαρξη βολικών συνθηκών, ώστε να κάνουν παιχνίδι απερίσπαστοι. Αλλοιώς, αυτοί οι “ιοί” βρισκόντουσαν “εν ύπνωι” καί περίμεναν υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. (Ή τη στιγμή περίμεναν, ή το σύνθημα του απόκρυφου ιερατείου τους.) Πανάρχαιες πρακτορίστικες τακτικές, που οδήγησαν καί στις δολοφονίες των Πηλιϊάδεων, καί -μέχρι πολύ αργότερα, έως καί σήμερα- σε τόσους καί τόσους εμφυλίους πολέμους των Ελλήνων.
(…Μαντέψτε, τώρα, γιατί μαζεύονται εδώ καί τί περιμένουν τόσα λαθροτζιχάντια, δήθεν “κατατρεγμένοι πρόσφυγες”!)
Έτσι ακριβώς συνέβησαν τα γεγονότα κατά τις σκοτεινές χιλιετίες της Ελλάδας. Συνοψίζουμε:
Τα παραπάνω, να τα βλέπετε ειδικά όσοι ονειρεύεστε μαζικές βαπτίσεις Τούρκων καί ιουδαίων μετά τα επερχόμενα γεγονότα, επειδή “το είπαν οι προφητείες”! (Οι προφητείες ποιανών, μωρέ; της Μίτ καί της Μωϋσάντ; Σοβαρά; ) Δεν σας έφτασαν οι καταστροφές αρχαιοελληνικών ναών (φίλμ Γαβρά) από βαπτισμένους ιουδαίους πρίν 1700 χρόνια; Θέλετε καί συνέχεια με τους σημερινούς ναούς – συν ό,τι έμεινε όρθιο από το τότε γκρέμισμα;
Καί, πού ‘σαστε;! Η πατρίδα του “εγερθησομένου” Βατάτζη είναι μαχαλάς Κρονίων Πελασγών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό – άν με πιάνετε. Γι’ αυτό, σεμνά· καί λίγα τα λόγια σας γιά το μέλλον της Ελλάδας. (Αδιαφορώ πλήρως αν επαναλαμβάνετε όσα διαβάσατε σε προφητείες, ή στην οπαδική φυλλάδα του Αθλητικού Ομίλου Κακογκρεμούρας.)
Το μέλλον της Ελλάδας ΔΕΝ θα το καθορίσετε εσείς.
v. Διείσδυση αλλοφύλων …σπαρτών
Πάλι με τις δολοφονίες Αχιλλέα-Νεοπτόλεμου βγάζουμε λαγό!… Καί τί λαγό;! Τετράπαχον!
Η τρομερή αυτή ασέβεια προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων (ξέρετε τί αιθερικό μαγάρισμα φέρνει μιά ανθρωποθυσία σ’ έναν χώρο, καί δή ναό; ), δείχνει όχι μονάχα αλλοδαπό ιερέα που μισεί τους Έλληνες, ο οποίος σαφώς καί δεν σέβεται καθόλου ό,τι δεν θεωρεί δικό του (παράβαλε τζιχάντια στη Συρία με χριστιανικούς ναούς), αλλά καί κάτι άλλο· κάτι, που δεν σκέφτηκε κανείς.
Αλήθεια… ένας ιερέας (έστω κι ανθέλλην αλλόφυλος) είναι μόνο γιά τελετουργίες; Μόνο γιά Κυρ-ελέησον; Δεν ξέρει καί κάποιες διδασκαλίες;
…Κάποιες απόκρυφες διδασκαλίες;… Έστω, απόκρυφες γιά την τότε εποχή.
…Νά, ας πούμε, πως όταν κάνεις το άδικο, θα το λουστείς πολλαπλάσιο· είτε σ’ αυτή τη ζωή, είτε σε κάποια από τις επόμενες.
Εντάξει, το καταλάβατε πού το πάω. Αλλά δεν εννοώ μόνον αυτό. Εννοώ επίσης ότι, γιά να υπάρξει αλυσίδα πράξεων καί παραλείψεων μεταξύ ενσαρκώσεων, πρέπει πρώτα να υπάρχει ψυχή που μετενσαρκώνεται. Χωρίς ψυχή, ουδέν.
Λοιπόν, ρωτάω: είναι ο ανθελληνικός φανατισμός τόσο ισχυρός παράγων, ώστε ακόμη κι ο ανθέλλην αλλόφυλος ιερέας να ΜΗ νοιάζεται γιά το τί θα γίνει μετά; Μετά από είκοσι, πενήντα, χίλια, δυό χιλιάδες χρόνια; Μάλλον όχι, έ;
Οπότε, τί απαντάμε εδώ;
Επειδή, όπως είπαμε εδώ παλιότερα, ο κυρ-Προμηθέας έφτιαξε στρατιές από δαύτους (σε διάφορες εποχές καί διάφορες εκδόσεις), μάλλον ισχύει το δεύτερο. (Με μιά λίαν σοβαρή επιφύλαξη στα υστερόγραφα.)
Δεν είναι μυστικό, το ότι όλα τα (τρομάρα τους!) προηγμένα κράτη αυτόν τον καιρό δουλεύουν πάνω στον ρομποτικό στρατιώτη, ως ένα από τα όπλα των πολέμων του προσεχούς μέλλοντος. Βλέπε ταινίες πχ “Ρόμποκοπ” καί “Τερμινέητορ”. Ακόμη κι αν δεν …“βλέπε”, αρκεί ένα ψάξιμο στο Γιουτιούμπ γιά σχετικά ντοκυμανταίρ. (Ποιοί γυμνασμένοι πεζοναύτες, καί παραμύθια της Χαλιμάς! Αυτά πλέον είναι κατάλληλα μονάχα γιά στρατούς χωρών με κατοίκους επιπέδου ανθρωποφάγων.)
Όμως, το ρομπότ το διακρίνεις αμέσως απ’ τον άνθρωπο, συνειδητοποιείς αμέσως πόσο επικίνδυνο είναι, καί το βάζεις στο σημάδι (με το αντιαρματικό) κατευθείαν, πρίν σε πάρει χαμπάρι αυτό. Επομένως, το επόμενο καλύτερο τεχνολογικό βήμα μετά τον στρατιώτη μηχανικό ρομπότ, είναι το βιολογικό ρομπότ· ο σπαρτός!
Αυτόν ακριβώς τον σκοπό είχε η (καί πρό του Β’ ΠΠ) έρευνα γιά κατασκευή κλώνων· ήτοι, την γρήγορη ανάπτυξη στρατιωτών. Όμως, η ακόμη γρηγορώτερη ανάπτυξη μοντέρνων όπλων αφήρεσε τελείως το στρατιωτικό ενδιαφέρον απ’ το θέμα, το οποίο περιέπεσε σε απλώς επιστημονικό αξιοπερίεργο (πρόβατο Ντόλλυ, κτλ). Τί να κλάσει, δηλαδή, ο σπαρτός φαντάρος μπροστά στα πυρηνικά!
Φαίνεται, όμως, ότι η κατασκευή σπαρτών καί κλώνων, καί μάλιστα σε θερμοκρασία καί συνθήκες περιβάλλοντος (δηλ. όχι σε εργαστήριο με θαλάμους ελεγχομένων χαμηλών θερμοκρασιών, κτλ), ήταν κοινός τόπος μερικές χιλιετίες πρό Χριστού. (Τά ‘παμε κι εδώ: Οι γίγαντες του Ιάσονα, ο φόνος του Άψυρτου, ο Πέλοπας… Η Μήδεια με το -ναί!- πρόβατο καί τον Πελία… Λειτουργική, χρηστική βιοτεχνολογία στο φούλ!)
Λοιπόν… Τί βιολογικό ρομπότ γιά στρατιωτικές αποστολές, τί γιά …θρησκευτικές! Το πιάνετε;
Οπότε, το προς τούτο προγραμματισμένο βιολογικό ρομπότ απλά εκτελεί φόνους στοχευμένων αντιπάλων, χωρίς να νοιάζεται γιά κάρματα καί τέτοια. (Καί γιατί να νοιαστεί; αφού δεν έχει ψυχή.) Αρκεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου καί να σε πλησιάσει. Την οποία εμπιστοσύνη συνήθως κερδίζει, λόγωι της φυλετικής βλακείας μας στο συγκεκριμένο θέμα.
Έξυπνο!… Δε λέω.
Ρέ, έχει απόλυτο δίκιο ο Μάρκο ντεΣάντ! Στο εξής, όποιος δείξει οίκτο σε αλλόφυλο, πρέπει να εκτελείται επί τήι εμφανίσει! ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ς δούμε, λοιπόν, τί άλλο κρύβει ο προδοτο-μπαχτσές. i. Συμβατικές μέθοδοι εξαναγκασμού
…Δηλαδή, η εξής μία: ο εκβιασμός.
Αυτός επιτυγχάνεται, όταν γίνει γνωστή η συμμετοχή του εκβιαζομένου σε έγκλημα, ή η εκ μέρους του καταπάτηση των «χρηστών ηθών» της υπόλοιπης κοινωνίας (πχ -καί κυρίως- να είναι ομοφυλόφιλος). Πρόκειται γιά παμπάλαιη μέθοδο, η οποία εφαρμόζεται κατά κόρον σε κλειστές λέσχες, σέχτες, κτλ. (Καί δή, με τελετουργικό προκάλυμμα.) Ώστε ο εκβιαζόμενος να είναι τέτοιος μιά ζωή, μή μπορώντας πιά να ξεφύγει.
Τώρα, θα με ρωτήσεις… Κι αν δεν έχει κάνει, ή δεν θέλει να κάνει έγκλημα;
Απλούστατο! Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ίδιος ο αρχηγός της σέχτας τον υποχρεώνει να κάνει (προκειμένου να δείξει πως είναι πιστός στην «αδελφότητα»), με τις κρυφές κάμερες να καταγράφουν τα πάντα – ή τους κρυμμένους αυτόπτες μάρτυρες να παρακολουθούν τα πάντα. Καί μετά, του το ανακοινώνει στα ίσα ότι έγινε δημόσιο θέαμα στην «αδελφότητα». Οπότε να μην επιχειρήσει στο μέλλον τίποτε …επαναστατικό, διότι θα γίνει δημόσιο θέαμα σ’ όλο το πόπολο παραέξω.
Ακριβώς τα ίδια συμβαίνουν, εάν τον εκβιαζόμενο τον αρπάξουν (εκόντα-άκοντα) πεντέξη αραπάδες, καί του (ανα)δείξουν …τη θηλυκή του πλευρά. (Όπως γίνεται καί στις φυλακές.) Είτε είναι αδερφή, είτε δεν είναι, μετά από ένα τέτοιο -χμ- “ατύχημα” η προσωπική του ελευθερία τελειώνει διά παντός. (Την ξαναποκτάει, όταν πιά τον βάλουν στο φέρετρο γιά θάψιμο.)
Καί πώς τα πετυχαίνουν αυτά οι αρχηγοί των «αδελφοτήτων», ρέ Εργοδότη;
Κι αυτό απλούστατο! Στο κάθε εύπιστο (ή εθελόπιστο) βλήμα, οι αρχηγοί υπόσχονται εξουσία, μυστικά, μυήσεις… Όταν ο άλλος δεν είναι συγκροτημένο / μορφωμένο / σκεπτόμενο άτομο, αλλά ένας μαλάκας χαζοεγωϊστής, που νομίζει πως είναι γεννημένος αυτοκράτορας (καί γι’ αυτό κωλοτρίβεται με τέτοιες «εκλεκτές αδελφότητες» – γιά να ξεχωρίσει το καμάρι μου απ’ τους κοινούς θνητούς), ή το παίζει πονηρός (γιά ν’ αποκομίσει οφέλη), θα προχωρήσει από μόνος του στο να ζητήσει να πάρει τη …μύηση… Μόνο που δεν θα ξέρει εξ αρχής ότι πρόκειται γιά την αράπικη. (Τη μύηση, εννοώ. Πού πήγε το μυαλό σας; )
Το έξυπνο πουλί απ’ τη μύτη πιάνεται! Με χάντρες καί καθρεφτάκια “μυητικών μυστικών” του κώλου. (Στην κυριολεξία! Lol!!!)
Εδώ, βέβαια, θα με ξαναρωτήσεις… Με τόση (υπερ)πληροφόρηση, ειδικά των τελευταίων χρόνων, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν τόσα πολλά κορόϊδα τέτοιου μεγέθους; Πώς συνεχίζουν να επιβιώνουν επαναλαμβανόμενα διαρκώς τα ίδια κι απαράλλαχτα παμπάλαια, νηπιακού επιπέδου («- Θα σου μάθω μυστικά!»), τετριμμένα κόλπα των πονηρών; Κανείς, μά κανείς δεν τά ‘μαθε ακόμη;
Ξέρω καί ‘γώ, ρέ παιδιά… Φοβάμαι πως χρειάζεται διάβασμα ολόκληρης βιβλιοθήκης, προκειμένου να βρούμε τις αιτίες της βλακείας.
Ειρήσθω ότι τα παραπάνω γράφονται κυρίως γιά λόγους πληρότητας του …εγχειριδίου οδηγιών. Το έγκλημα καί η ανδρική ομοφυλοφιλία είναι πολύ βαρειά φάουλ, ώστε να γίνονται ανεκτά στην Ελλάδα (παρά τις υστερικές τσιρίδες των ΜΜΕ περί του αντιθέτου) – καί ειδικά σε ανώτερους ιερωμένους.
Δεν παραγνωρίζω πως, σε παλιότερες δεκαετίες, υπήρχε στην Ιερά Σύνοδο άτομο, που φώναζε «- Παρούσα!». Ωστόσο, δεν πρέπει να είναι ο κανόνας αυτό. Θά ‘ταν πολύ χοντρό, καί θα ξεκίναγε μαζικές αντιδράσεις. (Γιά όσους μελετάνε την νεώτερη Ιστορία, ας ψάξουν γιατί στις αρχές της δεκαετίας του 1960 γράφτηκε το άρθρο: «Αρχιεπίσκοπο τουλάχιστον άνδρα!») Αν οι ανώτεροι κληρικοί εκβιάζονται, τότε θα είναι κυρίως γιά δύο λόγους: γιά οικονομικής φύσεως παρανομίες (λοβιτούρες, κοινώς – αν είναι …μακρυχέρηδες οι λεγάμενοι), καί γιά να μή μαθευτεί παραέξω η (όπως φημολογείται) τεκτονική ιδιότητα αρκετών απ’ αυτούς.
(Ούτε η ποδιτσοφορία είναι ανεκτή στην Ελλάδα – ειδικά σε ανώτερους ιερωμένους. Δεν παλαβώσαμε τόσο, ώστε να μή ξέρουμε τί μας γίνεται, επειδή έτσι θέλουν τα ξεφτιλισμένα ΜΜΕ!)
Ο μηχανισμός εκβιασμού, βεβαίως-βεβαίως, παραμένει ο αυτός. («- Ή βγάζεις το σκασμό, ή σε καρφώνω!»)
ii. Ψυχολογία υποταγής
Με την περίπτωση του πατριάρχη Καματηρού, καταλαβαίνουμε πως δεν ήταν κάποια υπόσχεση εξουσίας ή καί χρήματος (από μεριάς Φράγκων), που τον έκαναν να καμαρώνει αδρανής το Δυτικό σκυλολόϊ που μαζεύτηκε κάτω απ’ τα τείχη της Πόλης, μαζί με τους λοιπούς εξ ίσου αδρανείς χαζοβιόληδες άρχοντες… αντί όλοι μαζί να κατακάψουν τα καράβια των Ενετών με το υγρό πύρ.
Εξαιρούμε, βέβαια, την ύπαρξη μυστικής αλληλογραφίας – την οποία, αν υπήρχε, σίγουρα φρόντισαν μετά οι Φράγκοι να εξαφανίσουν. Αλλά, πάλι, τί στην ευχή; ούτε ανώτερος ιερατικός ηγέτης υπήρχε πάνω απ’ αυτόν (εφ’ όσον οι Δυτικοί ήταν πλέον -μετά το δεύτερο σχίσμα του πατριάρχη Κηρουλάριου- αιρετικοί), ούτε είχαν οι Δυτικοί τόσα πλούτη, όσα οι δικοί μας. Άρα, τί να του τάξουν – καί ποιοί να του τάξουν; Οι μπατίρηδες ληστοσυμμορίτες αιρετικοί; Δεν στέκει ως υπόθεση.
Η μόνη εξήγηση γιά τη στάση του, είναι η παθητική ψυχολογία. Δηλαδή, το άτομο αυτό -καί παρά το αξίωμά του- ήταν γεννημένος δούλος. Ή, με κάποιο τρόπο απέκτησε τέτοια ψυχολογία στην (ιερατική του) πορεία, καί μετά δεν απέβαλε ποτέ του τη νοοτροπία του υποτακτικού. (Σημειώστε πως, στις σκήτες των μοναχών υπάρχει το δίπολο «ο γέρων» καί «ο υποτακτικός». Δεν το κόβω γιά τυχαίο, το συγκεκριμένο επίθετο.)
Ακόμη κάτι:
Επαναλαμβάνω πως δεν είμαι καθόλου ειδικός στο θέμα, αλλά η υποτακτική ψυχολογία λογικά περιλαμβάνει κι αυτό που λέμε “ετεροκαθορισμό”· δηλαδή, το να μή βρίσκει κάποιος με τίποτε τα σημεία αναφοράς του στον εαυτό του (στο “id”, που λένε οι ψυχολόγοι – το αναφέρω, επειδή έψαχνα μιά ωραία έκφραση· με κίνδυνο όμως να έχω πετάξει κοτσάνα, λόγωι μή ειδικότητας στο θέμα), αλλά στο έτερον. Δηλαδή, αλλού. Σε ξένους ανθρώπους, σε ξένους πολιτισμούς. Να τους θαυμάζει, να τους βλέπει σαν θεούς.
Φερ’ ειπείν: δεν μ’ αρέσει η φάτσα μου, δεν έχω συμβιβαστεί με δαύτην, καί κάνω πλαστική εγχείριση να μοιάσω του πολυδιαφημισμένου κινηματογραφικού πηδήκουλα. (Μπας κι επεκτείνω την ομοιότητα καί κανένα μέτρο παρακάτω απ’ το πρόσωπο. Lol!!!)
Δεν μ’ αρέσει η χώρα των φουστανελλοφόρων αγραμμάτων προγόνων μου, καί θαυμάζω τις ηπαπάρα… χωρίς κάν να συνειδητοποιώ ότι η επιστημονική μηχανή των αλλοδαπών κινείται από εγκεφαλικό καύσιμο συμπατριωτών μου. Καί χωρίς να συνειδητοποιώ ότι οι ηπαπάρα ξεκίνησαν την τρομερή τεχνολογική τους πρόοδο μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα – μέχρι τότε είχαν κι αυτές πληθυσμό απλύτων καί τραχέων χωρικών, όπως εμείς. Τί φουστανέλλα καί ντουλαμάς, τί μπλουτζήν! (Αυτές οι -ρεαλιστικές- πληροφορίες, όμως, απωθούνται στο ασυνείδητο, παρ’ ό,τι άκρως λογικές.)
Συνεπώς, ο Καματηρός μπορεί πολύ απλά να σιχαινόταν τους συμπατριώτες του, γι’αυτό κι ήταν Φραγκολάγνος. (Δεν ξέρω γιά ποιόν μυστήριο λόγο ψυχικού στραβοξυλιάσματος.)
iii. Ψυχολογία «επαναστάτη κόντρα στο ρεύμα»
Την απάντηση αυτή την πρότεινε η Γραμματέψ μας, γι’ αυτό καί την αναφέρω (τιμητικώς). Το νόημα εδώ είναι πως ο “επαναστατημένος” αισθάνεται -εγωϊστικώς- σπουδαίος, όταν δεν συμφωνεί με τους υπόλοιπους συμπατριώτες του· ακόμη κι όταν δεν συμφωνεί ευρισκόμενος εν αδίκωι – ή εκτός τόπου καί χρόνου. Μ’ άλλα λόγια, πρόκειται γι’ ακόμη ένα ψυχολογικής φύσεως κουσούρι.
Ωστόσο, προσωπικά δεν δίνω μεγάλη πιθανότητα ύπαρξης στο “επαναστατηλίκι” καρα-αρχηγών του καρα-κατεστημένου. Βλέπετε, αυτοί οι άνθρωποι υπόκεινται σε αυστηρό πρωτόκολλο, καί ειδικά στα παλιά χρόνια (πχ Βυζάντιο) δεν μπορούσαν ούτε κάν να γελάσουν σε δημόσιες συναθροίσεις, αν δεν έπρεπε. Καλά-καλά δεν μπορούσαν ούτε να μιλήσουν, αν δεν τους δινόταν ο λόγος.
Εξαιρέσεις υπήρξαν ελάχιστες· ένας φρενοβλαβής Καλλιγούλας στη Ρώμη, κι ένας μεθύστακας Φωκάς στο πρώϊμο Βυζάντιο. Αυτοί, αφού γίνανε περίγελως του λαού, στο τέλος χάσανε τη ζωή τους από ανθρώπους, που -ως φαίνεται- δεν σήκωναν μεγάλες δόσεις γελοιότητας.
(Σήμερα, στα ίχνη αυτωνών βαδίζει το δικό μας το γελαδογλειμμένο. Ποιές γραββάτες καί ποιό πρωτόκολλο, τώρα; Ποιά Μυτιλήνη καί ποιά Λέσβος;… Πάμε, όμως, κανένα στοιχηματάκι γιά το τέλος του; )
iv. Διείσδυση αλλοφύλων
Με τις δολοφονίες Αχιλλέα καί Νεοπτόλεμου, βγάζουμε λαυράκι! Ο διαδοχικός κατατρεγμός των αρρένων απογόνων του Πηλέα, δείχνει πως τους την είχαν φυλαγμένη. Ποιοί, όμως;
Προφανείς εκδοχές:
- Ή κάποιο άλλο σόϊ, ανταγωνιστικό (γιά θρόνους, κτλ).
- Ή αλλόφυλοι ιερείς, “μεταμφιεσμένοι” σε δικούς μας.
Από τις έρευνές μου, προκύπτει ότι ο -όντως καλός άνθρωπος- Πρίαμος είχε αφήσει πιό λάσκα τα λουριά απ’ τους δικούς μας ηγεμόνες σε διείσδυση “πολυπολιτισμικών” αλλοφύλων στοιχείων στην χώρα του, την Τροία.
(Ιστορικώς, έτσι γίνεται στη Μ. Ασία, ακόμη καί στις μέρες μας· αν καί αγνοώ τους ακριβείς λόγους προς τούτο. Παράβαλε “κοσμοπολίτικη” Σμύρνη των αρχών του 20ου αιώνα, η οποία το 1922 τον πλήρωσε πανάκριβα τον “κοσμοπολιτισμό” της. Σαν το Ίλιον. Ακριβώς σαν το Ίλιον. Ίδια μοίρα!)
Όθεν, αυτοί που σκότωσαν τον Αχιλλέα, σαφώς δεν ήταν Έλληνες – αλλά “μεταμφιεσμένοι” σε Έλληνες. Αυτό εξηγεί καί το ότι ο Απόλλων στον Όμηρο είναι ένας χαρακτήρας κατάμαυρος. Πού ο αιώνιος ωραίος έφηβος Απόλλων της Ελλάδας;!… Τεράστια διαφορά!
Στην μητροπολιτική Ελλάδα, τώρα, ήταν σαφώς πιό δύσκολο να εισχωρήσουν αλλόφυλοι στο ιερατείο, αν καί ήδη υπήρχε ένας κάποιος πυρήνας ξένων (“ενσωματωμένων” Ατλάντων, απογόνων πρώην αιχμαλώτων – παράβαλε Πελία). Οι σταμπαρισμένοι ξένοι, το πολύ να συμμετείχαν σε συνωμοσίες γιά κατάληψη της εξουσίας (Πελίας, ξανά)· οι οποίες συνωμοσίες ετύγχαναν μιά χαρά κι ενδημικό φρούτο, δεν ήταν απαραίτητη η εισαγωγή τους απ’ το εξωτερικό. Όμως, δεν νομίζω πως αυτοί οι ξένοι μπορούσαν να εισχωρήσουν στο δικό μας ιερατείο. (Θυμηθήτε: «…καί φύλακες των παραδόσεων».)
Αυτοί που σκότωσαν τον Νεοπτόλεμο, ήσαν Κρόνιοι Πελασγοί, δηλαδή αρκετά “δικοί μας”… “μεταμφιεσμένοι” όμως σε Πελασγούς του Διός. Ας μην ξεχνάμε, άλλως τε, πως, δυό γενιές πρίν τον Νεοπτόλεμο (επί εποχής Θόα), οι Κρόνιοι Πελασγοί (καί Φοίνικες) του Μίνωα είχαν κατακτήσει το μισό Αιγαίο – ξεκινώντας συστηματικά τις κατακτήσεις τους ανατολικώς του 25ου μεσημβρινού. (Σας θυμίζει τίποτε; Αν ναί, κρατήστε το.)
Καταλαμβάνοντας τη Λέσβο (μπορεί καί τη Μυτιλήνη – lol!!!), τη Λήμνο, τη Σάμο, την Ίμβρο (κρατήστε το κι αυτό)… Ενδεχομένως καί τη Σαμοθράκη, ή καί την Τένεδο (αν καί γιά τα δυό αυτά νησιά είναι μάλλον απίθανο). Όπου, ενώι στην αρχή πήγαν στους Διΐους Πελασγούς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου σαν συγγενείς καί φιλαράκια, στη διαδρομή επέβαλαν καί τις ανθρωποθυσίες· με τη μέθοδο -που προανέφερα- της κατασκευής υποτακτικών “αδελφών”, τον εκβιασμό. Σιγά, τώρα, μην ήταν η Υψιπύλη ανθρωποθυσιάστρια εκ συστήματος! (Φαίνεται καθαρά από τον μύθο, ότι το έγκλημα το τέλεσε άπαξ… ερασιτεχνικώς πως – κι αυτή, καί οι Λημνιές.)
Εδώ ανοίγει τεράστια παρένθεση – κι ας είναι καλά ο Μποτίλιας, που πάλι βρέθηκε καί τά ‘πε στα ίσα, καί μας άνοιξε τα μάτια καί σ’ αυτό.
Οι Πελασγοί ήσαν μιά χαρά άνθρωποι… τί “Πελασγοί”; οι πρόγονοί μας, οι πανάρχαιοι Έλληνες ήταν. Απλώς, είναι γνωστοί μ’ αυτό το όνομα (που σημαίνει “κοντοχωριανοί”). Έξυπνο!… Καί τους δείχνει ως συγγενείς μας εξ αίματος, αλλά καί τους διαχωρίζει από τους Έλληνες! Δηλαδή, από τον κύριο κορμό της Ελληνικής γενεαλογίας… διότι αρκετοί (ίσως σε ποσοστό πάνω από το 50%) ακολούθησαν την λατρεία του Κρόνου. Άρα, έπρεπε να δηλώνεται ο σαφής διαχωρισμός των Κρονολατρών από τους λοιπούς Έλληνες.
Όμως, γιατί πλείστοι όσοι τους ακολούθησαν τη λατρεία του Κρόνου – καί δή, τις σκοτεινές πλευρές της (ανθρωποθυσίες, κτλ) ; Όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν έγινε υπό ομαλές συνθήκες, αλλά με το ζόρι. Όπως ακριβώς έγιναν μαζικοί εξισλαμισμοί Ελλήνων -ειδικά παιδιών- κατά την Τουρκοκρατία. Υπάρχουν -μετά τον Κατακλυσμό- αρκετές “σκοτεινές” χιλιετίες εγχώριας Ιστορίας, προτού πάρει ο Ιάσων την απόφαση να φτιάξει την Αργώ· μόνο που δεν μιλάει κανείς γι’ αυτές. Ουσιαστικώς, ο Ατλαντο-Ελληνικός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ! Συνεχίζεται, δέ, ακόμη καί σήμερα.
Από τον τρομερό Κατακλυσμό του 9,600 πΧ, δεν βγήκαν τσακισμένοι μονάχα οι Άτλαντες· βγήκαν κι οι Έλληνες. Οι Άτλαντες έφυγαν κυνηγημένοι (καί χωρίς πατρίδα πλέον) στα βάθη της Ασίας (κοκκινομάλλικες μούμιες στην Κίνα)· αλλά κι αυτοί κακό χερόβολο, κι εμείς κακό δεμάτι. Όταν υπεραντέδρασε η Φύση στα αιθερικά όπλα των Ελλήνων, γέμισε η Ελλάδα νερά… Κι όχι μόνον αυτή. Σκεφθήτε, τώρα, τη Θεσσαλία όχι σαν κάμπο με σιτάρια (καί με συνδικαλιστές αγρότες), αλλά τίγκα στο νερό, σαν τεράστια πισίνα. Αυτό μπορεί να σημαίνει ψάρια καί αλιεία, αλλά όχι καλλιέργειες. Λοιπόν; Πού θα καλλιεργούσαν βρώσιμα φυτά οι Έλληνες, αν η Θεσσαλία κι άλλες μεγάλες εκτάσεις είχαν γίνει …νεροτσουλήθρες;
(Περί άλλων μεγάλων εκτάσεων, που πλημμύρισαν: ακόμη καί σήμερα, στα όρια της Βέροιας υπάρχει μιά ασφαλτοστρωμένη λεωφόρος, κάτω από την οποία βρίσκεται ένας γκρεμός – καί μετά, ένας απέραντος κάμπος. Όποτε πάω εκεί, κάνω πλάκα στους ντόπιους, αποκαλώντας τη λεωφόρο αυτή “παραλιακή”! Η γεωλογική εξέλιξη, όμως, δηλ. η κάποτε αποστράγγιση των νερών του Κατακλυσμού -που άφησε πίσω της τον σημερινό κάμπο-, είναι προφανής.)
Επί χιλιετίες ολόκληρες μετά τον Κατακλυσμό, έχουμε λοιπόν Άτλαντες απάτριδες, κυνηγημένους, καί γεμάτους δίψα γιά εκδίκηση, κι Έλληνες στον τόπο τους μέν, αλλά αρκετά στριμωγμένους.
Μ’ αυτά τα δεδομένα, είναι φανερό ότι οι Άτλαντες θα κοίταζαν ν’ ανασυνταχθούν, καί ν’ αρχίσουν επιδρομές εναντίον των Ελλήνων. (Να ξαναρχίσουν, ακριβέστερα. Όπως καί πολύ παλιότερα, πρό της εκστρατείας του Τρίο Στούτζες – Μελχισεδέκ, Προμηθέα, Οντουάρπα.) Πάντα ο πλάνης κάνει επιδρομή εναντίον του εγκατεστημένου· ποτέ το ανάποδο.
Όπως καταλαβαίνετε, τώρα, οι επιδρομές πάντα έχουν αντάρτικο χαρακτήρα – χτύπα καί φύγε. Ποτέ δεν εξελίσσονται σε συστηματικές μάχες αντιπάλων τακτικών στρατών. Έτσι, οι Άτλαντες απεδείχθησαν άξιοι …πρόγονοι των Τουρκαλάδων: άρπαξαν σοδειές Ελλήνων, κατέστρεψαν, σκότωσαν, γκρέμισαν, άρπαξαν παιδιά… κι όλ’ αυτά, πολύ πρίν αρχίσουν να εισβάλουν μαζικώς στην Ελλάδα με οργανωμένο στρατό ή/καί πληθυσμό. (Όπως πχ οι Πελασγο-Φοίνικες του Μίνωα, οι -μία απ’ τα ίδια- κοκκινομάλληδες Υκσώς στην Αίγυπτο, κι οι -μία απ’ τα ίδια- Γεφυραίοι του ψευτοήρωα Κάδμου.) Εννοείται, βέβαια, ότι στα α(ρ)παγμένα παιδιά κάνανε πλύση εγκεφάλου…
…Καί, κάποια στιγμή, τα ξανάστελναν πίσω. Ή αυτά, ή τους απογόνους τους.
Γιατί;
Μά, είναι πάναπλο: γιά να χρησιμεύσουν ως ιδεολογικοί καί θρησκευτικοί (καί εθνολογικοί) «ιοί»!…
…Αφού, όμως, πρώτα διασφάλιζαν την ύπαρξη βολικών συνθηκών, ώστε να κάνουν παιχνίδι απερίσπαστοι. Αλλοιώς, αυτοί οι “ιοί” βρισκόντουσαν “εν ύπνωι” καί περίμεναν υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. (Ή τη στιγμή περίμεναν, ή το σύνθημα του απόκρυφου ιερατείου τους.) Πανάρχαιες πρακτορίστικες τακτικές, που οδήγησαν καί στις δολοφονίες των Πηλιϊάδεων, καί -μέχρι πολύ αργότερα, έως καί σήμερα- σε τόσους καί τόσους εμφυλίους πολέμους των Ελλήνων.
(…Μαντέψτε, τώρα, γιατί μαζεύονται εδώ καί τί περιμένουν τόσα λαθροτζιχάντια, δήθεν “κατατρεγμένοι πρόσφυγες”!)
Έτσι ακριβώς συνέβησαν τα γεγονότα κατά τις σκοτεινές χιλιετίες της Ελλάδας. Συνοψίζουμε:
- Άτλαντες επιδρομείς, με μέγιστο θεό τον Κρόνο – καί δή, στη σκοτεινή μορφή του.
- Αρπάζουν παιδιά Ελλήνων, καί τους αλλάζουν μυαλά.
- Τα στέλνουν πίσω στην Ελλάδα ως Δούρειους Ίππους, γιά εθνολογική / θρησκευτική / ιδεολογική αλλοτρίωση καί διάλυση.
- Η έως βλακείας καλωσύνη των Ελλήνων τα δέχεται με ανοιχτές αγκάλες.
- Καί τ’ αποτελέσματα τα βλέπουμε. Τα είδε πρώτη η Ιστορία! (Δελφοί / Πελοποννησιακός, κτλ κτλ κτλ.)
Τα παραπάνω, να τα βλέπετε ειδικά όσοι ονειρεύεστε μαζικές βαπτίσεις Τούρκων καί ιουδαίων μετά τα επερχόμενα γεγονότα, επειδή “το είπαν οι προφητείες”! (Οι προφητείες ποιανών, μωρέ; της Μίτ καί της Μωϋσάντ; Σοβαρά; ) Δεν σας έφτασαν οι καταστροφές αρχαιοελληνικών ναών (φίλμ Γαβρά) από βαπτισμένους ιουδαίους πρίν 1700 χρόνια; Θέλετε καί συνέχεια με τους σημερινούς ναούς – συν ό,τι έμεινε όρθιο από το τότε γκρέμισμα;
Καί, πού ‘σαστε;! Η πατρίδα του “εγερθησομένου” Βατάτζη είναι μαχαλάς Κρονίων Πελασγών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό – άν με πιάνετε. Γι’ αυτό, σεμνά· καί λίγα τα λόγια σας γιά το μέλλον της Ελλάδας. (Αδιαφορώ πλήρως αν επαναλαμβάνετε όσα διαβάσατε σε προφητείες, ή στην οπαδική φυλλάδα του Αθλητικού Ομίλου Κακογκρεμούρας.)
Το μέλλον της Ελλάδας ΔΕΝ θα το καθορίσετε εσείς.
v. Διείσδυση αλλοφύλων …σπαρτών
Πάλι με τις δολοφονίες Αχιλλέα-Νεοπτόλεμου βγάζουμε λαγό!… Καί τί λαγό;! Τετράπαχον!
Η τρομερή αυτή ασέβεια προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων (ξέρετε τί αιθερικό μαγάρισμα φέρνει μιά ανθρωποθυσία σ’ έναν χώρο, καί δή ναό; ), δείχνει όχι μονάχα αλλοδαπό ιερέα που μισεί τους Έλληνες, ο οποίος σαφώς καί δεν σέβεται καθόλου ό,τι δεν θεωρεί δικό του (παράβαλε τζιχάντια στη Συρία με χριστιανικούς ναούς), αλλά καί κάτι άλλο· κάτι, που δεν σκέφτηκε κανείς.
Αλήθεια… ένας ιερέας (έστω κι ανθέλλην αλλόφυλος) είναι μόνο γιά τελετουργίες; Μόνο γιά Κυρ-ελέησον; Δεν ξέρει καί κάποιες διδασκαλίες;
…Κάποιες απόκρυφες διδασκαλίες;… Έστω, απόκρυφες γιά την τότε εποχή.
…Νά, ας πούμε, πως όταν κάνεις το άδικο, θα το λουστείς πολλαπλάσιο· είτε σ’ αυτή τη ζωή, είτε σε κάποια από τις επόμενες.
Εντάξει, το καταλάβατε πού το πάω. Αλλά δεν εννοώ μόνον αυτό. Εννοώ επίσης ότι, γιά να υπάρξει αλυσίδα πράξεων καί παραλείψεων μεταξύ ενσαρκώσεων, πρέπει πρώτα να υπάρχει ψυχή που μετενσαρκώνεται. Χωρίς ψυχή, ουδέν.
Λοιπόν, ρωτάω: είναι ο ανθελληνικός φανατισμός τόσο ισχυρός παράγων, ώστε ακόμη κι ο ανθέλλην αλλόφυλος ιερέας να ΜΗ νοιάζεται γιά το τί θα γίνει μετά; Μετά από είκοσι, πενήντα, χίλια, δυό χιλιάδες χρόνια; Μάλλον όχι, έ;
Οπότε, τί απαντάμε εδώ;
- Πως, είτε τα αλλόφυλα ιερατεία έχουν τον τρόπο να περνάνε τις ενσαρκώσεις ατιμώρητα.
- Είτε αυτοί οι “ιεροί” δολοφόνοι ήταν όντα χωρίς ψυχή. Σπαρτοί!!!
Επειδή, όπως είπαμε εδώ παλιότερα, ο κυρ-Προμηθέας έφτιαξε στρατιές από δαύτους (σε διάφορες εποχές καί διάφορες εκδόσεις), μάλλον ισχύει το δεύτερο. (Με μιά λίαν σοβαρή επιφύλαξη στα υστερόγραφα.)
Δεν είναι μυστικό, το ότι όλα τα (τρομάρα τους!) προηγμένα κράτη αυτόν τον καιρό δουλεύουν πάνω στον ρομποτικό στρατιώτη, ως ένα από τα όπλα των πολέμων του προσεχούς μέλλοντος. Βλέπε ταινίες πχ “Ρόμποκοπ” καί “Τερμινέητορ”. Ακόμη κι αν δεν …“βλέπε”, αρκεί ένα ψάξιμο στο Γιουτιούμπ γιά σχετικά ντοκυμανταίρ. (Ποιοί γυμνασμένοι πεζοναύτες, καί παραμύθια της Χαλιμάς! Αυτά πλέον είναι κατάλληλα μονάχα γιά στρατούς χωρών με κατοίκους επιπέδου ανθρωποφάγων.)
Όμως, το ρομπότ το διακρίνεις αμέσως απ’ τον άνθρωπο, συνειδητοποιείς αμέσως πόσο επικίνδυνο είναι, καί το βάζεις στο σημάδι (με το αντιαρματικό) κατευθείαν, πρίν σε πάρει χαμπάρι αυτό. Επομένως, το επόμενο καλύτερο τεχνολογικό βήμα μετά τον στρατιώτη μηχανικό ρομπότ, είναι το βιολογικό ρομπότ· ο σπαρτός!
Αυτόν ακριβώς τον σκοπό είχε η (καί πρό του Β’ ΠΠ) έρευνα γιά κατασκευή κλώνων· ήτοι, την γρήγορη ανάπτυξη στρατιωτών. Όμως, η ακόμη γρηγορώτερη ανάπτυξη μοντέρνων όπλων αφήρεσε τελείως το στρατιωτικό ενδιαφέρον απ’ το θέμα, το οποίο περιέπεσε σε απλώς επιστημονικό αξιοπερίεργο (πρόβατο Ντόλλυ, κτλ). Τί να κλάσει, δηλαδή, ο σπαρτός φαντάρος μπροστά στα πυρηνικά!
Φαίνεται, όμως, ότι η κατασκευή σπαρτών καί κλώνων, καί μάλιστα σε θερμοκρασία καί συνθήκες περιβάλλοντος (δηλ. όχι σε εργαστήριο με θαλάμους ελεγχομένων χαμηλών θερμοκρασιών, κτλ), ήταν κοινός τόπος μερικές χιλιετίες πρό Χριστού. (Τά ‘παμε κι εδώ: Οι γίγαντες του Ιάσονα, ο φόνος του Άψυρτου, ο Πέλοπας… Η Μήδεια με το -ναί!- πρόβατο καί τον Πελία… Λειτουργική, χρηστική βιοτεχνολογία στο φούλ!)
Λοιπόν… Τί βιολογικό ρομπότ γιά στρατιωτικές αποστολές, τί γιά …θρησκευτικές! Το πιάνετε;
Οπότε, το προς τούτο προγραμματισμένο βιολογικό ρομπότ απλά εκτελεί φόνους στοχευμένων αντιπάλων, χωρίς να νοιάζεται γιά κάρματα καί τέτοια. (Καί γιατί να νοιαστεί; αφού δεν έχει ψυχή.) Αρκεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου καί να σε πλησιάσει. Την οποία εμπιστοσύνη συνήθως κερδίζει, λόγωι της φυλετικής βλακείας μας στο συγκεκριμένο θέμα.
Έξυπνο!… Δε λέω.
Ρέ, έχει απόλυτο δίκιο ο Μάρκο ντεΣάντ! Στο εξής, όποιος δείξει οίκτο σε αλλόφυλο, πρέπει να εκτελείται επί τήι εμφανίσει! ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου