Δουλειά καί …δουλειά ξανά
πό τη μέρα της δολοφονίας του Κ. Κατσίφα (ανήμερα της εθνικής μας γιορτής στις 28/10/2018), καί κάθε μέρα που περνούσε καί δεχόμασταν τις θρασύτατες προσβολές των χαλβανών, όλη η Ελλάδα έκλαψε καί θρήνησε. Γέμισε το Διαδίκτυο ειδήσεις, εικόνες, ανθελληνικές βλακείες κι ανθελληνικά υβριστικά ξερατά, αλλά καί πληρωμένες πατριωτικές απαντήσεις.
Όλοι θρήνησαν,… εκτός από τον εξής έναν γράφοντα.
Ευθύς εξ αρχής, γέμισα οργή.
Υπό (ήμαρτον, ρέ!) …«φυσιολογικές συνθήκες», δηλαδή αν η ζωή συνεχιστεί γιά κάμποσο ακόμη όπως συνεχίζεται σήμερα, αυτό το σταμάτημα της αιτίας των δεινών μας δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. (Δεν πρόκειται να έρθει ποτέ με τον τρόπο που περιμένουμε, δηλαδή. Διότι, αν εξοντωθούμε όλοι ανεξαιρέτως οι όπου Γής Έλληνες, τότε …θά ‘ρθει.)
Εν πάσει περιπτώσει, τις «Μεγάλες Δυνάμεις» θα τις πάρ’ ο διάολος καί θα τις σηκώσει, όταν φτάσει η ώρα.
(Με τί τρόπο; Μή μου ζητάτε παράλογα πράγματα. Ακόμη κι αν τον ήξερα, δεν θα τον δημοσιοποιούσα. Αλλά ξέρω με πλήρη βεβαιότητα πως αυτή η ευλογημένη ώρα θα έρθει. Καί σύντομα. Το χρονόμετρο ήδη ξεκίνησε να μετράει αντίστροφα.)
Καί τότε θα τα πούμε καλά, τόσο με τις «Μεγάλες Δυνάμεις», όσο καί με τα ναζιστικά Βαλκανικά απόσκατα, που παίρνουν δύναμη από δαύτες. Με χαλβανίτσες, μανκυντονίγιες, μπαλγκαριστάν, κροατίτσες, βοσνίτσες, ρουμανίτσες, τουρκίτσες – καί όποια άλλη παρεμφερή κουράδα, Βαλκανική ή μή. Με μιά ένωση αντίστοιχη αυτής, που οραματιζόταν ο Ρήγας Φερραίος, αλλά …απ’ την ανάποδη, όλα αυτά τα βοθροκρατίδια θα υποχρεωθούν ν’ αποδώσουν στην Ελλάδα: (α) πολεμικές αποζημιώσεις εντόκως καί με πρόστιμα καθυστερήσεων, το ύψος των οποίων θα υπολογιστεί από την Ελλάδα καί μόνον, (β) εδάφη τους, (γ) απλήρωτους δούλους προς εργασία.
(Παρένθεση: οι παπάδες -με βάση διάφορες προφητείες γεροντάδων καί τα ρέστα-, μήν ονειρεύεστε ότι θα βαφτίσετε χριστιανούς τους Τούρκους, που θα επιζήσουν των επερχομένων γεγονότων. Δεν θα είναι τόσο εύκολο. Αυτοί, γιά ν’ αξιωθούν του βαπτίσματος, πρώτα θα περάσουν …τέστ!
Βάπτισμα …ατεστάριστο, θα τιμωρείται αυστηρότατα.
Κι εν παρόδωι, κάτι ιστορίες με τον νεκραναστημένο Βατάτζη, κόφ’ τε τις εγκαίρως. Η υπόθεση αυτή βρωμάει – αλλά οι εξηγήσεις εν καιρώι τώι δέοντι.)
Αμέσως μετά έρχεται η σειρά των εντοπίων προδοτών καί της πέμπτης φάλαγγας.
Όλ’ αυτά τα θρασύδειλα ανθρωπάκια παίρνουν δύναμη ν’ ασελγούν στο σώμα της Ελλάδας μονάχα από μία πηγή: τις «Μεγάλες Δυνάμεις». Φυσικά, διά μέσου ενός υπερ-πλέγματος στοών, μυστικών οργανώσεων, σύναγκογκζ, θρησκειών κι αιρέσεων, μυστικών λεσχών, «υπερεσιώνε», καί τα ρέστα. (Ποιά «ρέστα»; Τους …βοηθητικούς …σχηματισμούς των αναφερθέντων, όπως πχ τον υπόκοσμο καί τους πληρωμένους επαγγελματίες δολοφόνους.)
Προσπαθώ, όμως, να φανταστώ τη μούρη τους, όταν θα τσακιστούν τα δεκανίκια της ανομίας τους!… Προσπαθώ να φανταστώ όλ’ αυτά τα ανθρωπάκια πεσμένα στα τέσσερα (καί να μή θέλουν να γονατίσουν, θα φάνε βούρδουλα βροχηδόν), χεσμένα απάνω τους, δαρμένα καί ματωμένα, ενώπιον εκτάκτου λαϊκού επαναστατικού Ελλανοδικείου, καί με την οδυνηρή συναίσθηση ότι πάααανε πιά οι μεγάλοι τους προστάτες!… Πάπαλα!!!
Προσπαθώ να φανταστώ τη μούρη τους, τότε, αλλά…
…Οι άνθρωποι, όσοι λογιόμαστε άνθρωποι, δηλαδή… εν άλλαις λέξεσιν, όσοι χρησιμοποιούμε το μυαλό μας ως «άνω θρώσκωντες», δεν μένουμε στατικοί· αλλάζουμε. Θες οι εμπειρίες (διάβαζε: οι σφαλιάρες που τρώμε απ’ τη ζωή καί την κοινωνία όσο μεγαλώνουμε), θες η φιλοσοφία που αναπτύσσουμε, μας αλλάζουν. Ως αποτέλεσμα, συχνά-πυκνά αναθεωρούμε τις παλιές μας απόψεις – όχι, βέβαια, χωρίς κάποια πίκρα «ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας», αλλ’ αυτό είναι άλλη ιστορία.
Στα πλαίσια αυτά, ο γράφων αναθεώρησε προσφάτως την παλιά (καί μάλλον αφελή) αντίληψή του, ότι ο φόνος των εχθρών είναι δουλειά, καί των προδοτών διασκέδαση. (Όπως πχ κάνουν οι γάτες, που -άμα βαρεθούν το σκότωμα ποντικιών- τον τελευταίο ποντικό που πιάνουν, διασκεδάζουν αφάνταστα να τον βασανίζουν παίζοντας, πρίν τον μεζεδιάσουν. Έχω κρυφοκοιτάξει γάτα σε τέτοια φάση, καί ξέρω πολύ καλά· το βλέμμα της τα λέει όλα!)
Όθεν, διασκέδαση τέλος· φαντασιοπληξίες (περί μούρης προδοτών εκόντων-ακόντων μιμητών σκύλων) τέλος.
Με τόσα ανθελληνικά που συνέβησαν κι ειπώθηκαν αυτές τις μέρες, το δόγμα αλλάζει:
Καί ο φόνος των εχθρών είναι δουλειά, καί ο φόνος των προδοτών είναι δουλειά.
Υγ: Δεν είναι όλα ρόδινα. Ενδεχομένως να διαφωνεί με το νέο δόγμα ο φίλτατος Μάρκο ντεΣάντ. Ή κι άλλοι πατριώτες.
Έ, εντάξει, δεν θα τσακωθούμε τώρα μεταξύ μας γιά πρεζεμπόρους βαλκανοσκατίσκους «πρωθυπουργούς» βαλκανικών ναζιστοκρατιδίων. Τους εχθρούς καί τους προδότες θα τους μοιράσουμε σε δικαίως ίσα μέρη, πρίν τους ξηγήσουμε τ’ όνειρο.
Πχ εγώ το αριστερό μισό του Έντι Ράμα, κι ο Μάρκο το δεξί. Αφού πρώτα τα χωρίσουμε με το αλυσοπρίονο.
Υγ 2: Μερικά πατριωτάκια, σταματήστε ν’ αποκαλείτε τον Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο «Τζερώνυμο». Βρωμίζετε το όνομα ενός ήρωα. Ετούτος εδώ είναι το ακριβές αντίθετο του ήρωα: προσκυνημένος!
Έχω ράμματα γιά τη γούνα του, κι αυτουνού. Σε άλλη ανάρτηση, όμως· μεταγενέστερη.
Μνήμη Κωνσταντίνου Κατσίφα
πό τη μέρα της δολοφονίας του Κ. Κατσίφα (ανήμερα της εθνικής μας γιορτής στις 28/10/2018), καί κάθε μέρα που περνούσε καί δεχόμασταν τις θρασύτατες προσβολές των χαλβανών, όλη η Ελλάδα έκλαψε καί θρήνησε. Γέμισε το Διαδίκτυο ειδήσεις, εικόνες, ανθελληνικές βλακείες κι ανθελληνικά υβριστικά ξερατά, αλλά καί πληρωμένες πατριωτικές απαντήσεις.Όλοι θρήνησαν,… εκτός από τον εξής έναν γράφοντα.
Ευθύς εξ αρχής, γέμισα οργή.
- Επιτέλους, πότε θα σταματήσουν οι δολοφονίες Ελλήνων – καί δή, με το παραμικρό πρόσχημα;
- Πότε θα σταματήσουν οι γενοκτονίες των Ελλήνων;
- Πότε θα σταματήσουν οι ύβρεις καί οι αδικίες εις βάρος της Ελλάδας καί των Ελλήνων;
- Πότε θα σταματήσουν οι ξένες επεμβάσεις εις βάρος μας, κάθε φορά που η Ελλάδα πάει να βρεί το δίκιο της;
Υπό (ήμαρτον, ρέ!) …«φυσιολογικές συνθήκες», δηλαδή αν η ζωή συνεχιστεί γιά κάμποσο ακόμη όπως συνεχίζεται σήμερα, αυτό το σταμάτημα της αιτίας των δεινών μας δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. (Δεν πρόκειται να έρθει ποτέ με τον τρόπο που περιμένουμε, δηλαδή. Διότι, αν εξοντωθούμε όλοι ανεξαιρέτως οι όπου Γής Έλληνες, τότε …θά ‘ρθει.)
Εν πάσει περιπτώσει, τις «Μεγάλες Δυνάμεις» θα τις πάρ’ ο διάολος καί θα τις σηκώσει, όταν φτάσει η ώρα.
(Με τί τρόπο; Μή μου ζητάτε παράλογα πράγματα. Ακόμη κι αν τον ήξερα, δεν θα τον δημοσιοποιούσα. Αλλά ξέρω με πλήρη βεβαιότητα πως αυτή η ευλογημένη ώρα θα έρθει. Καί σύντομα. Το χρονόμετρο ήδη ξεκίνησε να μετράει αντίστροφα.)
Καί τότε θα τα πούμε καλά, τόσο με τις «Μεγάλες Δυνάμεις», όσο καί με τα ναζιστικά Βαλκανικά απόσκατα, που παίρνουν δύναμη από δαύτες. Με χαλβανίτσες, μανκυντονίγιες, μπαλγκαριστάν, κροατίτσες, βοσνίτσες, ρουμανίτσες, τουρκίτσες – καί όποια άλλη παρεμφερή κουράδα, Βαλκανική ή μή. Με μιά ένωση αντίστοιχη αυτής, που οραματιζόταν ο Ρήγας Φερραίος, αλλά …απ’ την ανάποδη, όλα αυτά τα βοθροκρατίδια θα υποχρεωθούν ν’ αποδώσουν στην Ελλάδα: (α) πολεμικές αποζημιώσεις εντόκως καί με πρόστιμα καθυστερήσεων, το ύψος των οποίων θα υπολογιστεί από την Ελλάδα καί μόνον, (β) εδάφη τους, (γ) απλήρωτους δούλους προς εργασία.
(Παρένθεση: οι παπάδες -με βάση διάφορες προφητείες γεροντάδων καί τα ρέστα-, μήν ονειρεύεστε ότι θα βαφτίσετε χριστιανούς τους Τούρκους, που θα επιζήσουν των επερχομένων γεγονότων. Δεν θα είναι τόσο εύκολο. Αυτοί, γιά ν’ αξιωθούν του βαπτίσματος, πρώτα θα περάσουν …τέστ!
Βάπτισμα …ατεστάριστο, θα τιμωρείται αυστηρότατα.
Κι εν παρόδωι, κάτι ιστορίες με τον νεκραναστημένο Βατάτζη, κόφ’ τε τις εγκαίρως. Η υπόθεση αυτή βρωμάει – αλλά οι εξηγήσεις εν καιρώι τώι δέοντι.)
Αμέσως μετά έρχεται η σειρά των εντοπίων προδοτών καί της πέμπτης φάλαγγας.
Όλ’ αυτά τα θρασύδειλα ανθρωπάκια παίρνουν δύναμη ν’ ασελγούν στο σώμα της Ελλάδας μονάχα από μία πηγή: τις «Μεγάλες Δυνάμεις». Φυσικά, διά μέσου ενός υπερ-πλέγματος στοών, μυστικών οργανώσεων, σύναγκογκζ, θρησκειών κι αιρέσεων, μυστικών λεσχών, «υπερεσιώνε», καί τα ρέστα. (Ποιά «ρέστα»; Τους …βοηθητικούς …σχηματισμούς των αναφερθέντων, όπως πχ τον υπόκοσμο καί τους πληρωμένους επαγγελματίες δολοφόνους.)
Προσπαθώ, όμως, να φανταστώ τη μούρη τους, όταν θα τσακιστούν τα δεκανίκια της ανομίας τους!… Προσπαθώ να φανταστώ όλ’ αυτά τα ανθρωπάκια πεσμένα στα τέσσερα (καί να μή θέλουν να γονατίσουν, θα φάνε βούρδουλα βροχηδόν), χεσμένα απάνω τους, δαρμένα καί ματωμένα, ενώπιον εκτάκτου λαϊκού επαναστατικού Ελλανοδικείου, καί με την οδυνηρή συναίσθηση ότι πάααανε πιά οι μεγάλοι τους προστάτες!… Πάπαλα!!!
Προσπαθώ να φανταστώ τη μούρη τους, τότε, αλλά…
…Οι άνθρωποι, όσοι λογιόμαστε άνθρωποι, δηλαδή… εν άλλαις λέξεσιν, όσοι χρησιμοποιούμε το μυαλό μας ως «άνω θρώσκωντες», δεν μένουμε στατικοί· αλλάζουμε. Θες οι εμπειρίες (διάβαζε: οι σφαλιάρες που τρώμε απ’ τη ζωή καί την κοινωνία όσο μεγαλώνουμε), θες η φιλοσοφία που αναπτύσσουμε, μας αλλάζουν. Ως αποτέλεσμα, συχνά-πυκνά αναθεωρούμε τις παλιές μας απόψεις – όχι, βέβαια, χωρίς κάποια πίκρα «ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας», αλλ’ αυτό είναι άλλη ιστορία.
Στα πλαίσια αυτά, ο γράφων αναθεώρησε προσφάτως την παλιά (καί μάλλον αφελή) αντίληψή του, ότι ο φόνος των εχθρών είναι δουλειά, καί των προδοτών διασκέδαση. (Όπως πχ κάνουν οι γάτες, που -άμα βαρεθούν το σκότωμα ποντικιών- τον τελευταίο ποντικό που πιάνουν, διασκεδάζουν αφάνταστα να τον βασανίζουν παίζοντας, πρίν τον μεζεδιάσουν. Έχω κρυφοκοιτάξει γάτα σε τέτοια φάση, καί ξέρω πολύ καλά· το βλέμμα της τα λέει όλα!)
Όθεν, διασκέδαση τέλος· φαντασιοπληξίες (περί μούρης προδοτών εκόντων-ακόντων μιμητών σκύλων) τέλος.
Με τόσα ανθελληνικά που συνέβησαν κι ειπώθηκαν αυτές τις μέρες, το δόγμα αλλάζει:
Καί ο φόνος των εχθρών είναι δουλειά, καί ο φόνος των προδοτών είναι δουλειά.
Υγ: Δεν είναι όλα ρόδινα. Ενδεχομένως να διαφωνεί με το νέο δόγμα ο φίλτατος Μάρκο ντεΣάντ. Ή κι άλλοι πατριώτες.
Έ, εντάξει, δεν θα τσακωθούμε τώρα μεταξύ μας γιά πρεζεμπόρους βαλκανοσκατίσκους «πρωθυπουργούς» βαλκανικών ναζιστοκρατιδίων. Τους εχθρούς καί τους προδότες θα τους μοιράσουμε σε δικαίως ίσα μέρη, πρίν τους ξηγήσουμε τ’ όνειρο.
Πχ εγώ το αριστερό μισό του Έντι Ράμα, κι ο Μάρκο το δεξί. Αφού πρώτα τα χωρίσουμε με το αλυσοπρίονο.
Υγ 2: Μερικά πατριωτάκια, σταματήστε ν’ αποκαλείτε τον Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο «Τζερώνυμο». Βρωμίζετε το όνομα ενός ήρωα. Ετούτος εδώ είναι το ακριβές αντίθετο του ήρωα: προσκυνημένος!
Έχω ράμματα γιά τη γούνα του, κι αυτουνού. Σε άλλη ανάρτηση, όμως· μεταγενέστερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου